مشهور است که کیانو ریوز ماهرترین بازیگر در زمینۀ استفاده از اسلحه است. او همچنین توانایی بالایی در اجرای صحنه‌های درگیری دارد. این قابلیت‌ها در کنار تواضع فراوان و رعایت افراطیِ آداب اجتماعی از ریوز ستاره‌ای ساخته که بخش بزرگی از محبوبیتش ریشه در شخصیت خودِ او دارد نه نقش‌هایی که بازی کرده است. کیانو ریوز امروز پنجاه‌وهفت‌ساله شد هر چند ظاهر او آن‌قدر جوان است که تِرند شدن جمله‌هایی مثل «او سن ندارد» یا «او یک خون‌آشام است!» حالا دیگر عادی به‌نظر می‌رسد.

#فیلم_امروز #مجله_فیلم_امروز
#کیانو_ریوز #کیانوریوز #جان_ویک #ماتریکس #47رونین #کنستانتین #نوامبر_شیرین #وکیل_مدافع_شیطان #راه_رفتن_روی_ابرها #سرعت #بودای_کوچک
#filmemrooz #filmemroozmagazine
#keanureeves #johnwick #thematrix #littlebuddha #speed #constantine #thelakehouse #sweetnovember #47ronin

@filmemrooz_official

قرص آبی و کنایه به دنیای امروز
نخستین تیزر «ماتریکس: رستاخیزها» یکی از صدرنشینان لیست انتظار سینه‌فیل‌ها منتشر شد و طی چند ساعت، فضای مجازی -گذشته از ابراز احساسات معمول- از حدس‌ها و تئوری‌های مختلف راجع به داستان فیلم انباشته شد.
بیشترین واکنش‌های مثبت نسبت به بازی کیانو ریوز و کری آن‌ماس صورت گرفته و بیشترین اظهار نظر منفی در مورد جایگزینی لارنس فیشبرن و هوگو ویوینگ ابراز شده است. تغییر ظاهر کیانو ریوز (که این بار بیشتر شبیه جان ویک است تا نئو) نیز خیلی مورد بحث قرار گرفته.
پرتکرارترین داستان پیشنهادی هم این است: جهان ماتریکس بارگذاری مجدد شده، قهرمانان سه‌گانه دوباره به دنیای ذهنی ماتریکس برگشته و با مصرف قرص‌های آبی گذشتۀ خود را به‌یاد نمی‌آورند تا اینکه یادآوری پراکندۀ خاطرات گذشته، شک و کنجکاوی را بیدار می‌کند.
نمای آسانسور (که همه در گوشی‌ها و فضای مجازی غرق هستند) اشاره‌ای صریح و آشکار به این حقیقت است که ظاهرا ما هم دنیای مجازی ماتریکس را به دنیای واقعی اطرافمان ترجیح می‌دهیم!
«ماتریکس: رستاخیزها» که این بار به تنهایی توسط لانا واچوفسکی کارگردانی شده، اواخر دسامبر امسال از HBO Max پخش خواهد شد.
شاید بد نباشد بدانید که موسیقی فیلم را تام تیکوِر (کارگردان «بدو لولا بدو»، «عطر: داستان یک قاتل» و «اطلس ابر» ساخته است.

#فیلم_امروز #مجله_فیلم_امروز
#ماتریکس #ماتریکس4 #ماتریکس_رستاخیزها #کیانوریوز #کیانو_ریوز #کری_آن_ماس #نئو #ترینیتی #واچوفسکس #لانا_واچوفسکی #جسیکا_هنویک #نیل_پاتریک_هریس #جیدا_پینک_اسمیت
#filmemrooz #filmemroozmagazine
#thematrixresurrections
#matrix #thematrix #thematrix4 #lanawachowski #keanureeves #carrieannemoss #yahyaabdulmateenII #jessicahenwick #neilpatrickharris #jadapinkettsmith #sciencefictionaction

@filmemrooz_official

پنج فکت کوتاه سینمایی
#برکینگ_بد #برایان_کرانستون #جان_ویک #کیانو_ریوز #هشت_نفرت_انگیز #کوئنتین_تارانتینو #باشگاه_مشتزنی #فایت_کلاب #ادوارد_نورتون #براد_پیت #دیوید_فینچر
#BreakingBad #FightClub #TheHatefulEight #JohnWick


@filmemrooz_official

پنج تئوری جذاب دربارۀ ماتریکس 4
محمدسعید خزایی🖋دهۀ 1990 میلادی یکی از پویاترین و جالب توجه‌ترین دوره‌های سینما است. سال‌هایی که در آن اعجوبۀ دوست‌داشتنی مثل کوئنتین تارانتینو به دنیا معرفی می‌شود و فیلم‌های جریان‌سازی مانند «باشگاه مبارزه» و «فارگو» روی پرده می‌روند. اما سبک علمی–خیالی در قیاس با دهۀ 1980 طراوت و نوآوری خود را از دست می‌دهد و دیگر خبری از فیلم‌های تاثیرگذار و پیشرویی مانند «بلید رانر»، «نابودگر» یا «ئی.تی.» نیست. با این وجود در سال‌های پایانی این دهه به دنبال سرخوردگی اگزیستانسیالیسمی که در غرب پدیدار می‌شود فیلم‌های علمی–خیالی حائز اهمیتی جلوی دوربین می‌روند که با نگاهی بدبینانه، اما تفکربرانگیز و دقیق به کندوکاو در حقیقت زندگی بشر می‌پردازند. «ماتریکس» (خواهران واچوفسکی) یکی از این فیلم‌ها است. فیلمی انقلابی که به واسطۀ داستان فلسفی و پیچیده و جلوه‌های بصری حیرت‌انگیزش ماندگار شد.
موفقیت‌های «ماتریکس» به‌قدری زیاد بود که برای آن دو دنباله به نام‌های «بارگذاری مجدد ماتریکس» (۲۰۰۳) و «انقلاب‌های ماتریکس» (۲۰۰۳) به کارگردانی واچوفسکی‌ها ساخته شد تا ماجراجویی‌های نئو به سرانجام مطلوبی برسد. اما اینطور که پیداست هنوز کار لانا واچوفسکی با دنیای ماتریکس تمام نشده و این کارگردان پنجاه‌وشش ساله قصد دارد با فیلم «ماتریکس 4» با عنوان «رستاخیزهای ماتریکس» دوباره نئو و ترینیتی را به پرده نقره‌ای بازگرداند تا داستان آن‌ها را به شکل متفاوت و جذاب‌تری پایان دهد. در این ویدیو به پنج تئوری پرطرفدار دربارۀ داستان و اتفاقات فیلم «رستاخیزهای ماتریکس» پرداخته‌ایم تا ببینیم بازگشت به آن دنیای پساآخرالزمانی چگونه ممکن است...*


*نسخۀ کامل و متنی این مطلب را می‌توانید در صفحات 122 و 123 هفتمین شمارۀ مجله «فیلم امروز» مطالعه کنید.


#ماتریکس #ماتریکس4 #ماتریکس_رستاخیزها #کیانو_ریوز #کری_آن_ماس #نئو #ترینیتی
#thematrixresurrections
#matrix #thematrix #thematrix4 #keanureeves #carrieannemoss
ویدیو: محمدسعید خزایی، گوینده: امیر سیاهی

@filmemrooz_official

رضا زمانی🖋زمانی که آخرین نسخه جیمز باند بر پرده افتاد، بسیاری بر این نکته تاکید کردند که انگار این فرنچایز باسابقه در حال واگذار کردن تمام هویتش به جنبش‌های روز در باب توجه به اقلیت‌ها است؛ جنبش‌هایی که حداقل در چارچوب سینمای بازاری هالیوود به سطحی‌ترین شکل ممکن متجلی شده‌اند. از حضور زنی سیاه پوست در نقش 007 تا مرگ آن ابرجاسوس و در نهایت گمانه‌زنی‌ها در خصوص نژاد و جنسیت قهرمان فیلم بعدی که طبعا نمی‌تواند نام جیمز باند داشته باشد، همه خبر از وادادگی در برابر این شعارها می‌دهند. طبعا در چنین دنیایی این سوال پیش می‌آید که چرا باید قهرمانان دیروز را کشت تا به جایش قهرمانی تازه خلق کرد؟ مگر نمی‌شود قهرمان‌های گذشته فیلم‌های خودشان را داشته باشند و دنیای تازه، قهرمان‌های خودش را بسازد؟
حال انگار در «جان ویک: بخش 4» هم عین همین اتفاق تکرار شده است. الگوها، همان الگوهای جیمز باند آخری است؛ جوانکی سیاه‌پوست در داستان وجود دارد که برای حضورش هیچ دلیل دراماتیکی نمی‌توان یافت. تنها کارش هم این است که در نهایت بفهمد باید گوشه‌ای بنشیند و یاد بگیرد تا اگر سازندگان قصد ادامه‌ی ماجرا را داشتند، او را که نمادی از اقلیت‌ها و توجه این روزهای هالیوود به رنگین‌پوستان است، به جای قهرمان سفیدپوست بنشانند.
اتفاقا دخترکی آسیایی (نمایش اسکار اخیر و توجه مضحکش به آسیایی‌‌تبارها را به یاد بیاورید) هم در قصه حاضر است که مانند جان ویک، از انگیزه‌ انتقامش تغذیه می‌کند. انگار گردانندگان این بازی برای روز مبادا شخص دیگری هم پشت دست نگه داشته‌اند تا اگر این توجه بسیار به آسیایی‌تبارها ادامه یافت، او را به صحنه بیاورند و مجموعه‌ای با حضور یک دختر آسیایی بسازند. خدا را چه دیدید؛ شاید هم هر دوی این شخصیت‌های نیم‌بند داستان مجزای خود را داشتند و روزی فرارسید که دو جهان مجزا با دو قهرمان مورد توجه این روزها از مجموعه فیلم‌های «جان ویک» شکل گرفت.
به نظر می‌رسد تا اطلاع ثانوی باید فردیت هنرمند را به دست فراموشی سپرد و هالیوود و شاید کلیت سینما را به عنوان مکانی در نظر گرفت که در آن نیازهای دراماتیک یک فیلم، قربانی ساختن یک هویت تازه و سطحی می‌شوند. باور نمی‌کنید؟ سری به بخش روشنفکرانه‌تر سینما بزنید و مشاهده کنید که چگونه‌ این نگرش سطحی، اعتباری به درازای یک قرن را در آخرین نظرسنجی نشریه معتبر سینمایی سایت‌اندساند برای انتخاب بهترین فیلم‌های تاریخ زیر سؤال برد؟
@filmemrooz_official

#فیلم_امروز #فیلم #جان_ویک #کیانو_ریوز
#johnwickchapter4 #johnwick

اولین تجربه کیانو ریوز در کارگردانی، فیلمی شکست‌خورده‌ بود. مبارز تای‎چی (۲۰۱۳) همان حس و حال ماتریکس را دارد، اما کمی پیش‌پا افتاده‌تر. فیلمی در سبک رزمی، الهام گرفته‌شده از زندگی دوست کیانو ریوز، تیگر چن.
ریوز پس از همین یک فیلم تسلیم شد و بعد از آن نیز در مجموعه فیلم‎های جان ویک حضور پیدا کرد.


#کیانو_ریوز #ماتریکس