گفت‌وگو با پرديس پورعابدينى بازيگر جوانى كه در سریال «گناه فرشته» نقش دختری در آستانه اعدام را بازى مى‌كند هفته پيش در همين صفحه منتشر شد و بازتاب‌هاى جالبى داشت. حالا درست در روزهايى كه سريال به قسمت‌هاى حساسش رسيده و سرنوشت فرشته به معمايى پيچيده تبديل شده، نسخه كامل و طولانى‌تر اين مصاحبه را مى‌توانيد در كانال يوتيوب «فيلم امروز» و به فاصله كوتاهى در سايت آپارات تماشا كنيد.
نمای امروز و گفت‌وگوهای اختصاصی ما را در یوتیوب دنبال کنید.

#گناه_فرشته #سریال_ایرانی #گفتگو


اینستاگرام:
Instagram.com/filmemrooz.official

یوتیوب:
Youtube.com/@filmemrooz

بخش‌هایی از سکانس‌ نوروزانه‌ی سريال تلویزیونی «وضعیت سفید» حمید نعمت‌الله
يكى از بهترين محصولات تلويزيون در نشان دادن فضاى واقعى زندگى مردم در دهه‌هاى شصت و هفتاد و مرور خاطرات نوستالژيك چند نسل، بدون درگير شدن در سانتيمانتاليسم افراطى


#سریال_وضعیت_سفید #نوروز

کشمکش زن‌وشوهری میان فریبرز باغمیشه (پژمان جمشیدی) و همسرش پری (ژاله صامتی) موتور پیش‌برنده سریال «زیرخاکی» و تداوم آن در فصل چهارم است. طراحی شخصیت فریبرز و پری و پرورش آن‌ها طی سه فصل گذشته همراه با بازی‌های جاافتاده بازیگران اصلی باعث شده شیمی روابط پیش‌برنده روایت، در فصل چهارم نیز توان جذب مخاطب را داشته باشد.
در میان انبوه مجموعه‌های بدون بیننده صداوسیما، «زیرخاکی» اثری قابل تماشاست. جلیل سامان نویسنده و کارگردان این مجموعه راهی مشابه تنابنده در «پایتخت» را پیموده و با تمرکز درام روی روابط ساده و تعریف‌شده خانوادگی و بهره‌گیری از طنزی برگرفته از واقعیت‌ها و شرایط زندگی یک خانواده ایرانی، برای جذب مخاطب تلاش کرده است.

صفحه اینستاگرام فیلم امروز:
instagram.com/filmemrooz.official
کانال یوتیوب فیلم امروز:
youtube.com/@filmemrooz

#پژمان_جمشیدی #ژاله_صامتی #سریال_زیر_خاکی

در شرايطى كه تلويزيون همچنان با كمبود عنوان‌ها و سريال‌هاى مردم‌پسند درگير است و بحران مخاطب به سطح انكارناپذيرى رسيده، يكى از راه‌هاى جذب مخاطب تكرار تجربه‌هاى موفق سال‌هاى اخير و دنباله‌سازى بر سريال‌هاى پربيننده‌تر است. به‌زودى فصل جديد سريال «نون خ» هم پخش خواهد شد تا سعيد آقاخانى و گروه محبوب بازيگرانش با بهره‌گيرى از ظرفيت‌هاى فرهنگ بومى و آداب محلى و گويش و موسيقى و پوشش مردم شهرستان، تنوعى در ويترين پرملال صداوسيما ايجاد كنند. الگويى كه در سری «پايتخت» و تا حدى «زيرخاكى» هم امتحان شده و لااقل نتيجه‌اش قابل‌تحمل‌تر از اكشن‌هاى بديع جاسوسى و درام‌هاى امنيتى و تاريخى خلق‌الساعه و پرهزينه بوده است.
نظر شما درباره دنباله‌سازى و تكرار فرمول‌هاى موفق چيست و آيا سريالى سراغ داريد كه فصل‌هاى بعدى‌اش از فصول ابتدايى بهتر بوده باشد؟

صفحه اینستاگرام فیلم امروز:
instagram.com/filmemrooz.official
کانال یوتیوب فیلم امروز:
youtube.com/@filmemrooz

#سریال_نون_خ #سعید_آقاخانی

محمد میرشاهی🖋سریال «گناه فرشته» با نمایش صحنۀ قتل شروع می‌شود. فرشته با دست‌ها و لباس‌های خونی و چهره‌ای آشفته و نگران به کلانتری می‌رود و در مخاطب ذهنیتی ایجاد می‌شود که با پای خودش رفته که اعتراف کند. اما با باز شدن پای حامد به ماجرای این پرونده و پیشینه‌ای که از مقتول دارد و ایستادگی مقابل همسرش که وکالت آن‌ها را به عهده گرفته، ماجرا رفته‌رفته شکل دیگری پیدا می‌کند.
«گناه فرشته» قرار است روایتی از رویارویی خیر و شر باشد. حامد تهرانی معتقد است فرشته که تمام اسناد و ادلۀ دادگاه علیه اوست، در پروندۀ قتل امیر عشیری بی‌گناه است و می‌کوشد او را در دادگاه تبرئه کند. کینه‌های قدیمی، دو خانواده را به گذشته‌ها سوق می‌دهد و زخم‌های یک اتفاق قدیمی (مرگ پروانه مادر حامد) با قتل امیر عشیری سر باز می‌کند. اتمسفر داستان به سمت یک دوقطبی پیش می‌رود و کارگردان عامدانه روابط گذشته‌‌ را به داستان می‌افزاید تا تقابل بین حامد و نوید، به عنوان دو قطب مخالف جذاب‌تر و پیچیده‌تر شود. یک مثلث عشقی هم وجه دراماتیک سریال را پررنگ‌تر می‌کند...
ترکیب بازیگران زیر سایۀ حضور قدرتمند شهاب حسینی است و سایر بازیگران جلوۀ قابل‌توجهی ندارند. حسینی توانسته تناقض‌های شخصیت حامد تهرانی را به‌خوبی نشان دهد. سکانس فریادهای حسینی در دادگاه (قسمت نهم) یادآور سکانس پایانی «و عدالت برای همه» (1979) با بازی فوق‌العادۀ آل پاچینو است.
حامد عنقا با سال‌ها تجربۀ فیلم‌نامه‌نویسی در اولین تجربۀ کارگردانی‌اش قابل‌‌قبول عمل کرده و به‌خوبی توانسته تعلیق و هیجان لازم برای متقاعد کردن مخاطبان برای پی‌گیری قسمت‌های بعدی سریال را فراهم آورد...*
@filmemrooz_official
*متن کامل این نقد را در صفحات 78و79 سی‌وهفتمین شمارۀ «فیلم امروز» بخوانید.

#فیلم_امروز #گناه_فرشته #شهاب_حسینی #سریال #نقد_سریال

کانال یوتیوب فیلم امروز
youtube.com/@filmemrooz

سعید رجبی‌فروتن🖋...ریزش مخاطبان صداوسیما در سال‌های اخیر بجز کوچ برنامه‌سازان و سریال‌سازان حرفه‌ای از آن، ریشه‌ در کاهش سرمایۀ اجتماعی نظام و فاصلۀ معنادار بخش وسیعی از مردم با رسانه‌های دولتی دارد که نتیجۀ بی‌تفاوتی در قبال آن در انتخابات اخیر نمودار شد. تا آن زمان که صداوسیما به مدار اصلی خود و تنظیمات مردمی و ملی خود برگردد، سینما و نمایش خانگی فرصت دارند خلأ ایجادشده را تا حدی پر کنند...
هر قدر تلویزیون در دورۀ مدیریت جدید و همگام با سیاست خالص‌سازی در دولت و مجلس بر برنامه‌سازی برای اقشاری از مذهبیون و انقلابیون تأکید دارد، در نمایش خانگی مردم حداقل خود را در معرض تولیدات محتوازده و بمباران پیام‌های جورواجور نمی‌بینند و دوباره رسانه را با ذات سرگرمی‌ساز آن به یاد می‌آورند.
رسانۀ نمایش خانگی یا هر نام دیگری که دوست دارید بر آن بگذارید، در این سال‌ها به همت برنامه‌سازان و سینماگرانی که ضوابط تلویزیون و سینما را برنمی‌تابند، از نفوذ به‌نسبت قابل‌قبولی در بین خانواده‌ها برخوردار شده و به مثابه پلی بین مردم و علایق آن‌ها می‌تواند قابلیت‌های خود را برای تبدیل شدن به انتخاب نخست مردم در بین رسانه‌های دیداری نشان دهد. تردید ندارم سال آینده این رسانه با سریال‌هایی مثل «سووشون»، «افعی تهران» و تولیدات داغ دیگری دوباره اوج خواهد گرفت....*
@filmemrooz_official
*متن کامل این مقاله را در صفحات 46تا49 سی‌وهفتمین شمارۀ «فیلم امروز» بخوانید.

ویدئو: سریال «افعی تهران»

#فیلم_امروز #تلویزیون #صدا-و-سیما #سریال #نمایش_خانگی

کانال یوتیوب فیلم امروز
youtube.com/@filmemrooz

مهران آرین🖋از کدام عید سینمایی‌ام بگویم؟ از عیدهایی که کودکی دهه شصتی در ضیافت نوروزی خانوادگی، انواع ریزودرشت فیلم‌های ویژه اکران سینما از پرواز پنجم ژوئن و گروهبان تا نیاز و حتی افعی (با آن دعوای مفصل وسط نمایش فیلم در سینما کیهان که زنگ زدند به پلیس و آن‌ها هم آمدند و آن چند جوانک جوگیر را کت‌بسته بردند و ما محو تماشای فیلم زندۀ جلوی چشمان‌مان بودیم) را می‌دید و نوروز را با سینمای اکران سر می‌کرد و البته آن همه فیلم سینمایی که تلویزیون مثل محتویات فرغون جلوی‌مان می‌ریخت و ما هم در آن سال‌های کمبود و محدودیت و تشنگی، صبح تا شب پای تلویزیون می‌نشستیم و امثال دی‌دی و ارثیه فامیلی و داستان بی‌پایان را می‌دیدیم و کیف می‌کردیم. یا از بزرگ‌تر شدن‌ها و استقلال بیشتر و اختصاص کل این تعطیلات طولانی به تماشای مجموعه آثار هیچکاک و جان فورد و استنلی کوبریک که سی‌دی‌ها و دی‌وی‌دی‌های بی‌خط‌وخش را از دوست خوره فیلم و مجموعه‌دارمان با هزار قسم و آیه - که قول می‌دهیم مثل تخم چشم ازشان محافظت کنیم - قرض می‌گرفتیم و سوروسات‌مان را برپا می‌کردیم... یا شروع جنون فرندز که کل ۱۰ فصلش همراه با اتمام پخش جهانی‌اش به دستم رسید و عین ۱۳ روز عید را خانه ماندم و متلک و لعن «که چی بشه مثلاً؟ نون‌وآب می‌شه واست اینا؟» را به جان خریدم اما سیراب شدم از سرگرمی و خنده و لذت و شعف که آن تبدیل به نقطه شروع سریال دیدن حرفه‌ای‌ام نیز شد.
و حالا هم که همچنان وسط اضطراب آمادگی برای دفاع تز و انبوه فیلم‌ها و سریال‌های ندیده مانده‌ام، دلم می‌خواهد به عید آن سالی برگردم که بی‌خیال و راحت تاواریش را در سینما تیسفون می‌دیدم و آن ساندویچ کالباس ساده‌ای که خیره به پرده سق می‌زدم.

صفحه اینستاگرام فیلم امروز:
instagram.com/filmemrooz.official
کانال یوتیوب فیلم امروز:
youtube.com/@filmemrooz

#تعطیلات_نوروز #عید #سریال_فرندز

سریال‌های پلتفرم‌ها در مجموع سطح کیفی بالاتری نسبت به آثار تلویزیونی دارند. از جمله دلایلش این است که دامنه بعضی از ممیزی‌های عجیب‌وغریب که در تلویزیون به طرز غیرقابل‌درکی در طول سال‌ها تبدیل به سنت شده، در شبکه خانگی محدودتر است. یکی از این محدودیت‌ها این است که مثلاً زن و مرد نامحرم نمی‌توانند با هم در یک اتاق باشند. در نتیجه این سکانس از سریال افعی تهران ساخته سامان مقدم، و چند سکانس مشابه دیگر آن را که می‌بینیم، در تلویزیون عملاً امکان ساخته شدن ندارند، و به همین دلیل است که سریال‌های تلویزیونی روزبه‌روز از زندگی عادی مردم دورتر می‌شوند.

#شبکه_خانگی #سریال_افعی_تهران #تلویزیون #سانسور

آزاده حاج‌اسفندیاری🖋استقبال بی‎‌سابقه و پرشور جهانی از فیلم‌ «انگل» (بونگ جون‌هو ، ۲۰۱۹) و سریال «بازی مرکب» (هوانگ دونگ‌هیوک، ۲۰۲۱) نشان می‌دهد فرهنگ کره‌ای به‌آرامی در حال عبور از مرزهای ملی است.
هر دو اثر به‌نوعی تعادل ظریف بین جهانی‌بودن و خاص‌بودن می‌رسند، و بین مضامین فراگیر جهانی و جزییات ملی توازن برقرار می‌کنند. هر دو اثر در حد جهانی به مسائل سرمایه‌داری نئولیبرال توجه می‌کنند تا داستان‌های‌شان را برای هر کسی که در یک سیستم زندگی می‌کند و زنده می‌ماند، به‌راحتی بازگو کنند.
«بازی مرکب» در انتقاد از قدرت نامحدود سرمایه‌داری دقیقا دنباله‌رو «انگل» است. این نمایش با توضیح به‌نسبت طولانی دربارۀ قوانین پیچیدۀ یک بازی کودکانه که دهه‌ها پیش در کره محبوب بود، آغاز می‌شود. هم مخاطبان خارجی و هم نسل جوان کره‌ای ممکن است در ابتدا در درک قوانین خاص بازی دچار مشکل شوند اما با پیش رفتن داستان متوجه می‌شوند جزییات بازی چندان هم مهم نیست. بازی واقعی همان چیزی است که از قبل با آن آشنا هستند: یعنی بازی سرمایه‌داری...
موفقیت غیرمنتظرۀ این سریال باعث شکل‌گیری اظهارنظرهای مختلف و نقدهای گاه منفی نسبت به آن در کره شد. برخی آن را نگران‌کننده و مشکل‌ساز می‌دانستند، به‌ویژه در مورد خشونت و آن‌چه که تصور می‌کردند تصویرهای جنسیتی باشد. برخی دیگر آن را محرک و مایۀ طراوت ارزیابی کردند. با این حال با افزایش توجه جهانی به این سریال، بخش عمدۀ گفتمان در مورد آن در کره بر موفقیت بین‌المللی آن به عنوان نمادی از قدرت موج کره‌ای متمرکز شد.
«بازی مرکب» ممکن است با ادغام جزییات محلی و تم‌های جهانی هم مخاطبان داخلی و هم بینندگان جهانی را راضی کند، درست همان کاری که «انگل» در سال ۲۰۱۹ انجام داد. اما همان طور که دامنۀ «بازی مرکب» بسیار فراتر از «انگل» بود، بازی‌های آن نیز به الگوهای رفتاری تبدیل شدند. از جمله تبدیل بازی‌های آن به مضحکه‌های اینترنتی و شخصیت‌هایش به لباس‌های هالووین. البته به نظر می‌رسد که پیامدهای اجتماعی‌سیاسی آن از بین رفته باشد. اما شاید حقیقت زندگی مردم کره که تحت ظلم و ستم سرمایه‌داری به سر می‌برند در نمایش باشکوهی از بین برود، مانند همدلی قربانیان «بازی مرکب» که در روبان‌های صورتی‌رنگ بزرگ‌شان پیچیده شده‌اند. شاید این همان معمای واقعی موج کره‌ای امروز باشد...*
@filmemrooz_official
*متن کامل این مقاله را در صفحات 112تا114 «کتاب امسال» سالنامۀ «فیلم امروز» ویژۀ سینمای کرۀ جنوبی بخوانید.

Squid Game (2021)

#فیلم_امروز #سریال #نقد_سریال #بازی_مرکب #اسکویید_گیم

کانال یوتیوب فیلم امروز
youtube.com/@filmemrooz

ابوالفضل بناییان🖋در سریال «سرزمین مادری» (کمال تبریزی)، بر خلاف کلیشۀ سریال‌های تاریخی صداوسیما، به‌ندرت می‌توان شخصیتی پیدا کرد که در تمام برهه‌ها در نقطۀ درست بایستد و شخصیت‌ها خاکستری هستند. شخصیت‌های منفی، چپ‌های دوآتشه، طرف‌داران نهضت ملی و حتی بازاریان مذهبی همه در این طیف خاکستری قرار می‌گیرند...
سریال در تمام برهه‌های تاریخی، دوگانه‌های زندگی رهی را با دوگانگی‌های سیاسی و اجتماعی قرار می‌دهد و از بطن آن نه روایتی رسمی، بلکه روایت غیررسمی یا به عبارتی فرارسمی ارائه می‌دهد که این نوع روایت با وجود ظاهر مدرن و غیرقطعی گزاره‌ها به‌شدت مستند و قابل‌اتکا است. به عنوان مثال در فصل دوم رهی تصمیم می‌گیرد در فروردین 13۴2 به جای زیارت مشهد طبق توصیۀ علمای قم، به زیارت قم برود. در این راه مخالفت همسر و برادرزن‌های سنتی خود از یک طرف و عدم رضایت پدرزن خود را که از بازاریان مذهبی است به دنبال دارد. سرانجام رهی خود را به قم می‌رساند ولی در عصر دوم فروردین دیرتر به مجلس سخنرانی که به خاک و خون کشیده شده می‌رسد. طبق اسناد رسمی تاریخی، تعداد دقیقی دربارۀ میزان کشته‌شدگان و زخمی‌ها در دست نیست و طبعا این گزاره با توجه به فضای سیاسی و تبلیغی آن زمان تحریف شده است. کارگردان با دور نگه داشتن رهی از اصل ماجرا و روایت حاشیۀ ماجرا در بهترین نقطۀ ممکن می‌ایستد. این روایت اگر از سوی یک روحانی طرف‌دار امام یا یک بازاری طرف‌دار ثبات، یا یک کشاورز حامی قانون اصلاحات ارضی و یا یک دانشجو آزادی‌طلب بیان می‌شد، می‌توانست نتیجه‌های سیاسی مختلفی را به وجود بیاورد اما کارگردان با پرهیز از تملق مرسوم سریال‌های تلویزیونی و با روایتی ضمنی، حقیقتی را به نمایش می‌گذارد که در اقناع مخاطب و فهم عمومی بسیار نافذ و تأثیرگذار است.
برتری سریال «سرزمین مادری» دقیقا در این نقطه است که ترجیح می‌دهد به جای تأیید تملق‌گونه یا انفعال رندانه از دل اتفاق‌های سیاسی، با ایجاد دیالکتیک زمان و مکان یا تناظر زندگی شخصیت اصلی و وضعیت سیاسی یا تضاد بین آرمان‌ها و واقعیت زندگی، حقیقتی را از دل این عدم قطعیت بیان کند که به نظر قطعی و نزدیک به واقعیت است...*
@filmemrooz_official
*متن کامل این نقد را در صفحات 82و83 سی‌وهفتمین شمارۀ «فیلم امروز» بخوانید.

#فیلم_امروز #سریال #سرزمین_مادری #سریال_سرزمین_مادری

کانال یوتیوب فیلم امروز
youtube.com/@filmemrooz

سریال «گناه فرشته» یکی از پرسروصداترین سریال‌های چند ماه اخیر بود و موجی از نقدها و نظرهای مثبت و منفی به راه انداخت که البته با پخش قسمت‌های آخر و یکی‌دو غافل‌گیری مهم و عجیب و پایان‌بندی‌ای خاص، مخاطبانش را به واکنش‌هایی دوگانه واداشت که همچنان در فضای مجازی ادامه دارد؛ از اعتراض به عشق یکسویه و بی‌مقدمه دختری در آستانه اعدام به مردی متأهل تا بحث عاملیت قتل و سویه‌های پیچیده حقوقی و جنایی داستان. اما فراتر از همه این‌ها نوع تأثیر عامدانه و کنترل‌شده‌ای‌ست که کارگردان روی مخاطبانش می‌گذارد و بازی پیچیده‌ای را که از همان اولین قسمت شروع کرده، تا انتها بدون توجه به واکنش مثبت و منفی مخاطب ادامه می‌دهد.
شاهین شجری‌کهن در تحلیل و جمع‌بندی سریال، به این روحیه کنترل‌گر و نوع اثرگذاری سریال بر مخاطبان پرداخته و نکته‌های جالبی درباره پایان‌بندی «گناه فرشته» و سرنوشت نهایی شخصیت‌ها می‌گوید که توصیه می‌کنیم حتما ببینید.

Pictured by: FujiFilm X-H2
fujifilmstore.ir

#فیلم_امروز #گناه_فرشته #سریال_گناه_فرشته

صفحه اینستاگرام:
Instagram.com/filmemrooz.official
کانال یوتیوب فیلم امروز:
youtube.com/@filmemrooz

انتظار صحیح بودن همه ارجاع‌ها و فكت‌هاى تاريخى از يك سريال داستانى كه به قصد جذب مخاطب گسترده و عامه مردم ساخته مى‌شود شايد توقع سختگيرانه‌اى باشد، ولى دست‌كم انتظار مى‌رود روايت تاريخ در پيچ‌وتاب داستان‌گويى و خلق شخصيت‌هاى دراماتيك و جذاب، به دروغ و خرافه آلوده نشود.

سريال پرسروصدا و پرمخاطب «حشاشين» كه اين روزها در چندين كشور پديده پرطرفدار روز است با داستانى درباره پيروان حسن صباح و فرقه اسماعيليه به مقطعى حساس از تاريخ سرزمين‌هاى اسلامى و فضاى ايران در قرون ميانه مى‌پردازد و دلالت‌هاى مذهبى و سياسى و تاريخى متعددى دارد. از شخصيت‌پردازى امامان نزارى و اسماعيلى تا پيشينه داعيان و نقش خلفاى فاطمى مصر و بنى‌عباس و اشاره به مناسبات جارى در دارالحكومه و دربار خلافت كه طبعاً همين امروز هم بين مسلمانان در كشورهاى مختلف (از مصر و سوريه تا عراق و لبنان و ايران) محل حساسيت است. اما خيال‌بافى و رجوع به منابع سست و بى‌اساس و شايعات سخيفى مثل افسانه «سه يار دبستانى» ديگر از آن حرف‌هاست! در حالى كه بارها تاريخ‌نگاران معتبر ايرانى و عرب و مستشرقين مشهور خارجى از بى‌پايگى اين حكايت عاميانه سخن گفته‌اند باز هم سازندگان «حشاشين» سراغ اين افسانه رفته‌اند.

آيا تلاش سازندگان براى جذب مخاطب، اين مجوز را مى‌دهد كه مثل فيلم «سيصد» (زك اسنايدر) به هر جعل و تخيلى متوسل شوند؟ حد داستان‌پردازى در روايت تاريخى كجاست؟

#حشاشین #سریال_حشاشین #الحشاشین #assassins

نسخۀ دیجیتال شمارۀ اردیبهشت «فیلم امروز» منتشر شد. در این شماره علاوه بر پروندۀ بررسی سریال‌های شبکهٔ نمایش خانگی، یادبود رضا داودنژاد، نقد و بررسی فیلم‌های و سریال‌های روز و گفت‌وگوی اختصاصی با رودریگو گارسیا فرزند گابریل گارسیا مارکز نويسنده مشهور و اسطوره ادبيات آمريكاى لاتين، پرونده‌ای دربارۀ سریال دیدنی «شوگان» نیز خواهید خواند؛ پديده اين روزهاى پلتفرم‌هاى جهانى كه ميليون‌ها مخاطب را مجذوب كرده و داستان پرفراز و نشيب و شخصيت‌پردازى درخشانش يادآور نمونه‌هاى موفقى چون «بازى تاج‌وتخت» و «وايكينگ‌ها» و شاهكارهاى سبك جيداى گكى («سرير خون»، «آشوب» و «كاگه موشا»ى كوروساوا) است.

نسخۀ چاپی این شماره فردا صبح روی پیشخوان کیوسک‌های مطبوعات است. لیست کامل این کیوسک‌ها در سراسر کشور، در هایلایت «کیوسک توزیع» فهرست شده است.

نسخۀ دیجیتال شمارۀ جدید را می‌توانید از طریق فیدیبو با ۶۶درصد تخفیف تهیه کنید. لینک مستقیم:
fidibo.com/book/171218

«فیلم امروز» طی چند روز آینده از طریق دیجی‌کالا هم در دسترس شما خواهد بود.

علاقه‌مندان خارج از کشور هم می‌توانند نسخۀ دیجیتال را از فیدیبو تهیه کنند و برای خرید نسخۀ چاپی یا اشتراک سالانه مجله به سایت «فیلم امروز» مراجعه کنند یا پیامی به شماره واتس‌اپ 09101262057 بدهند.

#فیلم_امروز #فیلم #مجله #سریال_شوگان #شوگان

صفحه اینستاگرام:
Instagram.com/filmemrooz.official
کانال یوتیوب فیلم امروز:
youtube.com/@filmemrooz

🖋...از عمر شبکۀ نمایش خانگی در ایران نزدیک به سه دهه می‌گذرد، اما حدود دو دهه از این دوره به پخش ویدئویی فیلم‌هایی گذشت که در سینماها به نمایش درآمده بودند و بعد برای نمایش خانگی روی نوارهای وی‌اچ‌اس و بعدها سی‌دی و دی‌وی‌دی در فروشگاه‌ها توزیع می‌شدند یا فیلم‌هایی که امکان اکران در سینماها پیدا نمی‌کردند
و مستقیم وارد شبکۀ نمایش خانگی می شدند. البته در این سال‌ها، کمدی‌های عامه‌پسند کم‌هزینه‌ای هم مشخصاً برای عرضه در همین بازار ساخته می‌شد که آن‌ها هم – هرچند که به تحقیر به فیلم‌های «شانه‌تخم‌مرغی» معروف شده بودند – مشتریان خودشان را داشتند.
کم‌کم فعالان صنعت سرگرمی با توجه به محدودیت‌های تلویزیون، متوجه قابلیت‌های شبکۀ نمایش خانگی برای سریال‌سازی شدند و با موفقیت سریال‌های مهران مدیری و حسن فتحی و دیگران که همه با تکثیر روی دی‌وی‌دی و توزیع توسط شرکت‌های پخش کالاهای دیگر به دست مردم می‌رسیدند، توجه دست‌اندرکاران دیگر هم به این عرصۀ پنهان پرتماشاگر جلب شد. از شروع این جریان بیش از ده سال می‌گذرد اما رونق اصلی با شروع کار پلتفرم‌های اشتراک ویدئو در کشور آغاز شد. «آپارات» که البته یک پلتفرم عمومی شبیه همتای جهانی‌اش «یوتیوب» است اما مدیران پلتفرم‌هایی که خاص اشتراک‌گذاری فیلم و سریال – با دریافت حق اشتراک - به وجود آمدند (و این اتفاق به طرزی تقدیری همزمان شد با شروع شیوع کرونا و تعطیلی سینماها و پناه گرفتن مردم در خانه‌ها) به‌درستی تشخیص دادند که جدا از خرید حقوق نمایش فیلم‌هایی ایرانی پس از اکران سینمایی‌شان، و دوبله کردن فیلم‌ها و سریال‌های خارجی (اغلب بدون پرداخت کپی رایت!) آن چه باعث تعادل در دخل و خرج آن‌ها می‌شود سریال‌سازی است...*

*پروندۀ «سریال‌سازی برای شبکه نمایش خانگی» را در صفحات 15تا29 شمارۀ اردیبهشت «فیلم امروز» بخوانید.

ویدئو: سریال «شهرزاد» (حسن فتحی) یکی از پرفروش‌ترین سریال‌های نمایش خانگی
ترانه: «افسار» با صدای محسن چاوشی

#فیلم_امروز #سریال #شهرزاد #محسن_چاوشی #سریال_شهرزاد


صفحه اینستاگرام:
Instagram.com/filmemrooz.official
کانال یوتیوب فیلم امروز:
youtube.com/@filmemrooz

شاهین شجری‌کهن🖋«شوگان» دقیقا نمونه موفق و استاندارد سریال‌های واقع‌گرای تاریخی‌ست و در کوچک‌ترین جزییاتش نیز ظرایف فرهنگ ژاپنی را بازتاب می‌دهد.
فرهنگ ژاپنی با تمام فرهنگ‌ها و آداب قومیت‌های سراسر جهان فرق می‌کند، و دلیلش هم مرزهای بستۀ ژاپن در طول چند قرن بوده که باعث شده سبک زندگی این مردم بکر و منحصربه‌فرد باقی بماند. خانه و اثاثیه، باغچه و گل‌آرایی، غذا و نوشیدنی، سبک لباس پوشیدن و حتی راه رفتن و زبان بدن ژاپنی‌ها با تمام دنیا فرق می‌کند.
در تمرین‌های همین سریال صحنه‌هایی دیده می‌شود که مشاوران صحنه به بازیگران آموزش راه رفتن می‌دهند: بانوی اصیل ژاپنی طبق سنت باید اول پای چپ را بلند کند و به مقصد برساند و بعد پای راست را به دنبالش در نقطه مناسب بگذارد! سنگ‌چین کج‌وپیچ وسط حیاط برای همین طراحی شده که اندازه گام‌های خانم‌ها تنظیم شود.
شعر و ادبیات ژاپنی هم یگانه است. منظومه و مثنوی و چکامه حماسی از آن نوع که شاهنامه یا خمسه نظامی یا مثنوی معنوی است شاید با نیبلونگن لید و حماسه ثور و ساگاهای شمالی اسکاندیناوی قابل قیاس باشد ولی برای «هایکو»ی سه‌بخشی لطیف ژاپنی نمی‌توان معادلی یافت؛ شاید فقط خسروانی‌های ایران باستان با هایکو هم‌وزن و هم‌جنس باشند: «گل از خوبی به مَه گویند مانَد، ماه با خورشید/ تو آن ابری که عطر سایه‌ات چون سایۀ عطرت/ تواند هم گل و هم ابر و هم خورشید را پوشید...» (از «نوخسروانی‌ها»، مهدی اخوان‌ثالث) در چنین سپهر یگانه‌ای بازآفرینی کوچک‌ترین جزییات نیاز به دقت و شناخت دارد و به‌اصطلاح نه کاری‌ست خُرد.
درباره کیفیت بصری و غنای داستانی و ارزش‌های دراماتیک «شوگان» از شخصیت‌پردازی و خلق انسان‌هایی با ویژگی‌های ملموس و قابل‌درک تا اجرای سکانس‌های عظیم و فیلم‌برداری چشم‌نواز و قاب‌های خیال‌انگیز هم در مجموعه کوچک پیش رو خواهید خواند، همچنین در نقدهایی که داستان پرمایه و جذاب سریال را تحلیل کرده‌اند...*
Shōgun (2024)
*پروندۀ سریال «شوگان» را در صفحات 80تا89 شمارۀ اردیبهشت «فیلم امروز» بخوانید.

#فیلم_امروز #شوگان #سریال #سریال_شوگان #ژاپن

سریال پرسروصداى «گناه فرشته» با همه حاشیه‌ها و نقدهاى مثبت و منفى سرانجام به پایان رسید و حامد عنقا در اولین تجربه کارگردانى‌اش کم‌وبیش همان مسیر و شیوه‌اى را انتخاب کرد که خیلى از فیلم‌سازان جوان امروزی برگزیده‌اند؛ اثرگذارى روى مخاطب گسترده و ایجاد موج‌هاى خبرى و نزدیک شدن به موضوعات بحث‌برانگیز، همسو با این باور عمومی که «فیلم یا سریالى موفق است که پیش از هر چیز دیده شود و واکنش ایجاد کند.»
گفت‌وگو با حامد عنقا در نیمه‌هاى پخش سریال انجام شد، پس از قسمت هشتم، و هنوز بعضى از جنبه‌هاى داستان «رو» نشده بود؛ از جمله رابطه عاشقانه دختر محکوم به اعدام و وکیل (فرشته و حامد) و بحث ازدواج مجدد و موقت و غیره، که یکى از انحراف‌هاى بی‌ربط مسیر روایت بود و بدون منطق دراماتیک یا حتى زمینه‌چینى مناسب، فضاى سریال را به سمت‌وسویى برد که خیلى از مخاطبان توى ذوق‌شان خورد. هنگام انجام این گفت‌وگو اگر این بخش (و بعضى موارد دیگر، از جمله نحوه جمع کردن داستان و غافل‌گیرى‌هاى پایانى) پخش شده بود قطعا درباره‌اش مفصل حرف زده مى‌شد و چه‌بسا گفت‌وگو هم مثل سریال به سمت‌وسویى دیگر مى‌رفت!
نسخه کامل این مصاحبه را به‌زودى در کانال یوتیوب «فیلم امروز» خواهید دید؛ آن‌جا به نکات بیشترى هم پرداخته شده و حامد عنقا به برخى پرسش‌هاى فرعى هم پاسخ داده که شاید برای مخاطبان فیلم‌نامه‌ها و قصه‌هایش جالب باشد.

Pictured by: FujiFilm X-H2
fujifilmstore.ir

با حمایت: شرکت کشت و صنعت روژین
rojintaak.com

#فیلم_امروز #گناه_فرشته #سریال #سریال_گناه_فرشته #مصاحبه


صفحه اینستاگرام:
Instagram.com/filmemrooz.official

کانال یوتیوب فیلم امروز:
youtube.com/@filmemrooz

جواد موسوی🖋«زیرخاکی۴» ادامۀ ماجراهای «فری زیرخاکی» (فریبرز باغ‌بیشه) است که در پایان درجه‌یک فصل سوم، سکه‌های زیرخاکی‌اش را در قبرستانی دفن می‌کند اما معلوم می‌شود آن‌جا دکور فیلم‌برداری‌ست و گروه پس از مدتی دکور را جمع می‌کنند و فریبرز باز هم سکه‌ها را گم می‌کند. حالا او پس از چهار سال، در سینما فیلمی را که سکه‌‌هایش را در دکورش دفن کرده بود می‌بیند و بعد از آشنایی اتفاقی با یکی از بازیگران فرعی فیلم، در تلاش برای به دست آوردن سکه‌هاست.
پس از دو فصل ناامیدکننده، «زیرخاکی۴» شروع خوب و امیدوارکننده‌ای داشت اما در ادامه به دلایل مختلف، از جمله داستانک‌های بی‌ربط، عدم تمرکز روی شخصیت‌ها (جز فریبرز، پریچهر و کشور)، در نهایت با اثری سرهم‌بندی‌شده مثل دو فصل اخیر آن مواجه شدیم. مثلا کارگردان چنان درگیر فریبرز می‌شود که شخصیت مهم و محوری خود (آقای مروت‌پور) را ناچار به جبهه می‌فرستد و تا حد زیادی از داستان حذف می‌کند. فرزندان مروت‌پور هم بیش‌تر به صحنه‌پرکن شبیه هستند. اهالی محل هم که در دو فصل قبلی حضور مفیدی داشتند، بیش‌تر به رهگذر شبیه شده‌اند. حتی سرهنگ ناصری هم بدون هیچ مقدمه و زمینه‌ای برای مداوا راهی آلمان می‌شود و فریبرز بیش‌تر در مخمصه قرار می‌گیرد.
یکی از بزرگ‌ترین مشکلات این مجموعه بخش حضور فریبرز و امجدی در کشتی است که اگر این داستانک را حذف کنیم، نه‌تنها خللی به داستان وارد نمی‌شود، بلکه به روایت یک‌دست‌تری می‌رسیم. ضمنا باور این‌که نیروی هوایی با تمام رشادت‌ها و هنرهای خلبانان و کارکنانش در طول جنگ هشت‌ساله برای به دست آوردن تجهیزات محتاج فریبرز باشد، واقعا سخت است. فصل نخست تا فصل چهارم این مجموعه حدود ده سال را در بر می‌گیرد. با این‌که فریبرز طی این ده سال مصیبت‌های بسیاری را از سر گذرانده، چهره‌اش تغییر چندانی نمی‌کند و فقط در فصل چهارم تکیه‌کلام همیشگی‌اش «کجای کاری؟» تبدیل به «کجایی؟» شده است.
از ویژگی‌های مثبت سریال، انتخاب درست و به‌جای بازیگرانش است که چه بازیگران اصلی طی چهار فصل و چه بازیگران مهمان فصل‌های مختلف - تقریبا همگی - انتخاب‌های مناسبی هستند. تغییر چندانی در شخصیت فریبرز به وجود نمی‌آید اما پژمان جمشیدی همین یک‌نواختی و ساده‌دلی و خودبزرگ‌بینی را به‌خوبی بازی می‌کند. ژاله صامتی هم یکی از بهترین بازی‌هایش را ارائه می‌دهد. گیتی قاسمی و بقیه، حتی نقش‌های فرعی، همه باورپذیر هستند...*
@filmemrooz_official
*متن کامل این نقد را در صفحات 90تا91 سی‌وهشتمین شمارۀ «فیلم امروز» بخوانید.

#فیلم_امروز #زیرخاکی #سریال #سریال_زیرخاکی #پژمان_جمشیدی


صفحه اینستاگرام:
Instagram.com/filmemrooz.official
کانال یوتیوب فیلم امروز:
youtube.com/@filmemrooz

✍🏻مهرزاد دانش: من سریال افعی تهران را نمی‌بینم. برخی بخش‌هایش هم که در شبکه‌های اجتماعی بازنشر می‌شود، ترغیبم نکرده به تماشایش بنشینم. اما آن بخشِ مواجهه شخصیت اصلی با ناظم مدرسه‌اش که منجر به شکایت آموزش و پرورش به دلیل توهین به جایگاه معلمان شده، دیده‌ام.

اولاً آن بخش واجد توهین به کسی نبود. کسی تنبیه‌های ناظم مدرسه‌اش را به رخش کشیده و از خودرویش پیاده‌اش کرده. همین. حتی اگر آن شخصیت رفتار خشن‌تری با ناظم داشت باز هم شائبه توهین نداشت. شخصیت اصلی فیلم‌ها، به لحاظ دراماتیک، اصلی هستند و نه به لحاظ الگو بودن در همه جوانب رفتاری و اخلاقی. اتفاقا جنبه‌های دراماتیک برای شخصیت‌های اصلی اقتضا می‌کند ضعف و قوت‌های توامان‌شان نمایش داده شود. دیگر این تماشاگر است که بر مبنای ترکیب این حالات، نتیجه‌گیری درست را انجام می‌دهد.

دوم آن که واقعاً از بین کسانی که دست به شکایت زده‌اند، یک نفر هم نیست که در طول ۱۲ سال تحصیل دوران مدرسه، رفتار نامناسب از ناظم ندیده باشد؟

سوم آن‌که باعث تأسف است بعد از این همه سال هنوز در مواجهه با این پدیده‌های هنری، در بر همان پاشنه اشتیاق به تعمیم می‌گردد. همین که در اثری، شمایل یک پرستار به مذاق عده‌ای خوش نیاید یا یک وکیل دادگستری ناباب تصویر شود یا یک مهندس معمار حقه‌باز نمایانده شود و... سیل اعتراض‌های صنفی راه می‌افتد که به مقام شامخ ما توهین شده. این‌که از فردیت کاراکترهای داستانی، نمی‌توان به تعمیم رفتارهای آن شخصیت به همه افراد هم‌صنف یا همجنس یا هم‌موقعیتش دست زد، چنان بدیهی‌ست که نوشتن درباره‌اش، توضیح واضحات است.

چهارم و تأسف آورتر از همه این‌که شکایت‌کننده از این ماجرا، نه افراد عادی بلکه وزارتخانه آموزش و پرورش بوده که بنا بر ماهیت وظایف آموزشی‌اش باید درصدد تعلیم این نکته مدنی باشد که رفتار یک فرد قابل تعمیم به همه افراد دیگر نیست، اما خودش پیش‌قراول این غوغاهای غیرمنطقی شده است.


#سریال_افعی_تهران

🎞️💔
بجز موقعیت‌های داستانی و پیچ‌وخم دراماتیک و سرگذشت شخصیت‌ها که جاذبه‌های اصلی هر فیلم و سریالی را شکل می‌دهند، گاهی خطوط فرعی قصه یا حتی لحظه‌هایی گذرا از یک برخورد ساده احساسی یا گفت‌وگویی روزمره می‌تواند چنان رد عمیقی بر حافظه و عواطف تماشاگر بگذارد که از تمام فراز و فرودهای مهم داستان بیشتر در یاد بماند. و البته نمایش احساسات درونی و ظرایف عاطفی، به‌خصوص احساسات زنانه، بسیار سخت‌تر از صحنه‌پردازی یک نمای تکنیکی شلوغ یا سکانسی از یک تعقیب‌وگریز است.
این سکانس کوتاه از سریال «آکتور» فارغ از تأثیرش در روند قصه، به خاطر بازنمایی حس زنانه‌ی شخصیت قابل‌توجه است.

#نویدمحمدزاده #هستی_مهدوی #احمدمهرانفر #سریال_آکتور

جابر تواضعی🖋«در انتهای شب» با این‌که نسبت به سریال‌های پرآب‌ورنگ پلتفرم‌ها داستان پرپیچ‌‌وخم و تولید پرهزینه‌ای ندارد، خوب دیده شده و به ذائقۀ مخاطبان جدی و منتقدان هم خوش آمده است. این سریال بر خلاف نامش که یادآور پاورقی‌های دهۀ چهل است، روایت جدایی یک زن و شوهر معاصر کاملاً معمولی طبقۀ متوسط با مسائل و مشکلات عادی و پیش‌پاافتاده است که بعد از جدایی هم مسائل و مشکلات جدیدی برای‌شان اتفاق می‌افتد.
گذشته از روایت روان و ترکیب خوب بازیگران، مهم‌ترین دلیل موفقیت سریال، به جذابیت پیچیدگی ذات رابطۀ زناشویی برمی‌گردد. تأکیدم روی معمولی بودن شخصیت‌ها تعارضی با جذابیت سریال ندارد و با این ‌که همه چیز دراماتیک پیش رفته، چیزی بیرون از عرف زندگی معمولی مردم این طبقه نمی‌بینیم. به عبارتی معمولی بودن فدای درام نشده و کارگردان برای ایجاد جذابیت‌های دراماتیک، سراغ اتفاقات عجیب‌و‌غریب و فرمول‌های امتحان ‌پس‌داده و تکراری نرفته است.
فیلم‌نامه حتی برای اتفاقات ظاهراً گل‌درشت خودش هم جوابی در آستین دارد. نگاه کنید به زمانی که بهنام و ماهی/ ماهرخ برای طلاق عازم دفترخانه‌اند و ماهرخ تماس‌های پدرش را بی‌جواب می‌گذارد و بعد او را کنار خیابان می‌بینند. اتفاقی که در کلان‌شهری مثل تهران اگر غیرممکن نباشد، بسیار نادر است. اما فیلم‌نامه جوابش را در قسمت هشتم رو می‌کند؛ جایی که از زبان مینا، خواهر ماهرخ، می‌شنویم که آن روز بهنام با او تماس گرفته و گفته به پدرش خبر بدهد که ماهرخ را از طلاق منصرف کند. اما این‌که بهنام اتفاقی سوار اتوبوس یک نهاد امنیتی می‌شود و همین در شغلش مشکلاتی ایجاد می‌کند، شاید حاشیه‌ای باشد که باید جوابش را در پایان سریال بفهمیم.
دیگر این که هنوز که هنوز دلیل جدایی ماهی و بهنام را نمی‌دانیم. این ابهام قبل از آن‌ که نقص فیلم‌نامه باشد، تصمیم نویسندگان است. مشاجره‌های قبل از طلاق بر سر مسائل مالی و مشکلات حاشیه‌نشینی نشان می‌دهد بهنام از تغییر سطح دغدغه‌هایش از یک هنرمند به کسی که فکر و ذکرش رفع نیازهای اولیۀ زندگی‌ست، بسیار شاکی است. نقل به مضمون، ماهی در جواب او که از سبک زندگی‌شان شکایت می‌کند می‌گوید: «ما هم مثل همه.» و بهنام جواب می‌دهد: «قرار بود ما هم مثل همه باشیم؟»...*
@jaber_tavazoee
*متن کامل این نقد را در صفحات 16و17 شمارۀ مرداد «فیلم امروز» بخوانید.

#فیلم_امروز #در_انتهای_شب #پارسا_پیروزفر #هدی_زین_العابدین #سریال #زن #مرد #ازدواج