ریزه‌کاری و عشق
.
دامون قنبرزاده🖋پخش دوباره‌ی «روزگار قریب» از تلویزیون، بعد از نزدیک به پانزده سالی که از زمان ساختش می‌گذرد، همچنان تجربه‌ای منحصربه‌فرد است. قبول دارم که حس نوستالژیک ذاتی بشر و به‌خصوص ما ایرانی‌ها در مواجهه با هر چیز قدیمی، در این خوب دانستن برخی سریال‌ها و فیلم‌های قدیمی بی‌تأثیر نیست اما همه‌ی واقعیت نیز این نیست. «روزگار قریب» مانند بیش‌تر کارهای کیانوش عیاری واجد نوعی واقع‌گرایی است که البته با واقع‌گرایی فیلم‌های فیلم‌سازانی مانند اصغر فرهادی یا سعید روستایی فرق بسیاری دارد. توضیح مفصلی می‌طلبد ولی علی‌الحساب همین‌قدر بگویم که واقع‌گرایی آثار عیاری، با تخیل و طنز آمیخته و به این شکل شبیه به جادویی‌ست که در عین واقعی بودن، واقعی نیست. این جادو، لحظه‌های مستندگونه‌ی آثارش را از عین به عین واقعی شدن جدا می‌کند و به ساحت جذاب‌تری می‌کشاند که مختص عیاری‌ست و با چوب جادوی او به این شکل درمی‌آید. مفصلش بماند برای جایی مناسب‌تر.
اما حالا در هجوم انواع و اقسام سریال‌های تاریخی که با گسترش نمایش خانگی، پلتفرم‌ها و فضای متنوع سریال‌سازی پیش آمده، همین جادوی «روزگار قریب» است که آن را همچنان از سریال‌های جدیدی که تندتند ساخته می‌شوند، جدا و برتر می‌کند. سریالی که داستانش را در بستر دو عصر مختلف (قاجاری و پهلوی) روایت می‌کند و هنوز هم به نظر می‌رسد یک سروگردن از سریال‌های امروزی بالاتر باشد.
هر چند بعضی از همین سریال‌های امروزی را دیده‌ام و تأثیرگذاری‌شان را انکار نمی‌کنم، اما واقعا بیست سال بعد، این سریال‌ها می‌توانند همچنان جذاب باقی مانده باشند؟ این پرسشی‌ست که اگر تا آن وقت زنده باشیم، می‌توانیم جوابی برایش بیابیم. اما در حال حاضر فقط می‌شود حدس زد احتمالا بیست سال بعد هم باز «روزگار قریب» یا «هزاردستان» هستند که سندی زنده، جذاب و چندبُعدی از روزگار غریب ما ایرانی‌ها به نمایش می‌گذارند.
جادوی «روزگار قریب»، نه‌فقط از حس نوستالژیک ما ناشی می‌شود، بلکه از ریزه‌کاری‌ها و عشقی‌ست که در تک‌تک نماهایش ریخته شده و هنوز هم دیدنی‌ا‌ش نگه داشته است. هوش عیاری هنوز هم بر تکنولوژی، بازیگران ستاره، خرج‌های میلیاردی و تبلیغات می‌چربد.

@damoon_ghanbarzadeh
#فیلم_امروز #مجله_فیلم_امروز
#روزگار_قریب #روزگارقریب #کیانوش_عیاری #مهدی_هاشمی #ناصر_هاشمی #شهاب_کسرایی #مهران_رجبی #آفرین_عبیسی #حسین_پناهی #رضا_بابک #هزاردستان #سینمای_ایران #سینما #سریال #سریال_ایرانی
#filmemrooz #filmemroozmagazine
#roozegaregharib #kianoushayari #mehdihashemi #naserhashemi

@filmemrooz_official

هارمونی خون و آتش
یادی از زنده‌یاد دکتر اکبر عالمی
نیروان غنی‌پور🖋تیتراژ سریال «سربداران» (محمد‌علی نجفی) در تاریخ سریال‌سازی تلویزیون ایران، جایگاه ویژه‌ای دارد. اثری به‌یادماندنی در ترکیب موسیقی و تصویر. آمیزه‌ای از سلیقه و دانش سینمایی از دریچۀ نگاه چهرۀ نوجویی چون زنده‌یاد دکتر اکبر عالمی. وی با تیزبینی و نوآوری، به تیتراژ با کلیشۀ عنوان‌بندی و آمدن صرف اسامی عوامل اکتفا نکرد بلکه آن را دروازه‌ای برای ورود به جهان اثر قرار داد. جهانی بر پایۀ زیبایی‌شناسی و شناخت صدا و نور و رنگ. تیتراژ با تصاویر گروهی آواره و بی‌خانمان آغاز می‌شود. با چهره‌هایی تکیده و دردمند که نا‌اُمیدانه در جادۀ بی‌سویی رهسپار شده‌‌اند. نشانی از هجوم و غارتی جان‌کاه و خانمان‌سوز. سپس تصاویر شخصیت‌های روایت در قابی بی‌رنگ و بافتی از سنگ به نمایش در می‌آیند. هم‌چون سنگ‌واره‌هایی کند ‌و کاویده از دل تاریخ. به‌تدریج با تمرکز و مکث بر هر‌کدام، رنگ می‌گیرند. به اکنون می‌آیند. گویی سازنده آن‌ها را از صندوق‌خانۀ پُرگرد و غبار تاریخ احضار کرده و به عصر حاضر آورده تا راوی شوند. راوی تاریخ شکست و سرکوب. از شیخ حسن جوری، قاضی شارع، خواجه قُشیری، طُغای تا ارغون، ترکان بانو، محمد هندو و... . یک به یک از پی هم می‌آیند و می‌روند.
نقطۀ اوج تیتراژ با خروش اجرای سازهای بادی و زِهی (اثر درخشان فرهاد فخرالدینی)، همراه می‌شود با ورود سپاه مغول از دروازۀ شهر. نوعی آماده‌باش به مخاطب و همراهی‌اش با سواری مرد‌پوش اما در واقع شخصیت فاطمه (با ‌بازی گیرای سوسن تسلیمی) نمایندۀ مردمِ کُنش‌مند در برابر ظلم و جور که در انتها به نشان «سربداران» ختم می‌شود.
شاید خیلی‌ها دکتر عالمی را با اجرای برنامۀ تلویزیونی «هنر هفتم» یا «سینما ماورا» و یا ترجمه، پژوهش و تدریس در دانشکده‌های سینمایی به‌یاد آورند اما ساخت تیتراژ «سربداران» نیز از دستاوردهای اوست که می‌توان به عنوان اثری مستقل با آن رو‌در‌رو شد و با نگاهی تحلیلی به زوایای گیرای آن نگریست.

@nirvan_ghanipour317

#فیلم_امروز #مجله_فیلم_امروز
#اکبر_عالمی #اکبرعالمی #سربداران #سریال_سربداران #محمدعلی_نجفی #سوسن_تسلیمی #علی_نصیریان #امین_تارخ #محمدرضا_کشاورز #محمدرضاکشاورز #فتحعلی_اویسی #حسین_محجوب #افسانه_بایگان #فرهاد_فخرالدینی #فیلم #سریال #سریال_ایرانی #سینما #سینمای_ایران #تلویزیون #تیتراژ #تیتراژ_سریال
#filmemrooz #filmemroozmagazine

@filmemrooz_official

تا نخورد چوبِ تر...!
کیومرث پوراحمد🖋دوسوم از دوازده سال تحصیل من عمرِ هدررفته بود. ریاضی و فیزیک و شیمی و این جور درس‌ها را مطلقا نمی‌فهمیدم و همه‌اش را حفظ می‌کردم. انبانی تهی از محفوظات که در همۀ عمر هرگز سر سوزنی به کارم نیامد. کاش به جای درس‌هایی که دوست نداشتم و نمی‌فهمیدم، شعر و ادبیات و داستان بود. بابت همان درس‌هایی که نمی‌فهمیدم و دوست نداشتم، بسیار خفت و خواری کشیدم. آن‌چه چوب کف دست و پایم خورده بود، آن‌چه پس‌گردنی خورده بودم یا تحقیرشده بودم، در صبح روز بعد نشان دادم. معلم ریاضی که یک تسبیح دانه‌درشت جاهلی در دست دارد، از مجید جدول ضرب می‌پرسد و می‌گوید هر کدام را غلط گفتی یک دانه می‌اندازم و آخر سر به اندازۀ دانه‌های افتاده چوب می‌خوری. ناظم هم که آمده سر کلاس تا جای خالیِ معلم غایب را پر کُند از انشای مجید خوشش نمی‌آید و امر می‌کند کفش‌هایش را دربیاورد و بخوابد تا او را فلک کند اما مجید با یک حرکت ناگهانی از کلاس بیرون می‌دود و دِ فرار...! عین این صحنه را در کلاس سوم ابتدایی دیدم...

(متن کامل این یادداشت خواندنی را در پنجمین شمارۀ مجلۀ «فیلم امروز» صفحۀ 161 بخوانید.)

#فیلم_امروز #مجله_فیلم_امروز
#قصه_های_مجید #کیومرث_پوراحمد #مهدی_باقربیگی #هوشنگ_مرادی_کرمانی #پرویندخت_یزدانیان #جهانبخش_سلطانی #صبح_روز_بعد #سریال_قصه_های مجید #اصفهان #مدرسه #فیلم #سریال #سریال_ایرانی #سینما #سینمای_ایران #فیلم_ایرانی #نقد_فیلم

#filmemrooz #filmemroozmagazine
#iraniancinema #iranianfilm #film #iranianmovie #cinema

@filmemrooz_official

در سينما و تلويزيون ما هميشه رفاقت‌هاى مردانه بهتر و جذاب‌تر از دوستى‌هاى زنانه تصوير شده‌اند. شخصيت‌هاى مذكر راحت‌تر مى‌توانند شوخى كنند و لحظه‌هاى صميمى و خودمانى را در فضاهايى شبيه زندگى نرمال جلوى دوربين بازسازى كنند، محدوديت و ممنوعيت هم كمتر دارند. شايد به همين دليل باشد كه فيلم‌ها و سريال‌هاى فراوانى روايتگر رفاقت‌هاى مردانه‌اند و اغلب هم ديدن‌شان براى مخاطب جالب است.
البته اين‌جا دو ابهام مهم وجود دارد: يكى اين‌كه در فيلم‌هاى خارجى هم با اين كه محدوديت ندارند باز هم تصوير رفاقت و معاشرت مردان جذاب‌تر است، و دوم اين‌كه در جمع‌هاى فراجنسيتى و دوستى‌هايى از جنس سريال «فرندز» و «خانواده مدرن» و «هايميم»، پيوندهاى خانوادگى و عاطفى در نهایت مهم‌تر از دوستى‌اند يا مثل «آفيس» و «نظريه بيگ بنگ» هسته اصلى روابط بر همكارى و شراكت شغلى متكى است.
نظر شما چيست و جذاب‌ترين نمونه رفاقت را در كدام فيلم و سريال ديده‌ايد؟

صفحه اینستاگرام فیلم امروز:
instagram.com/filmemrooz.official
کانال یوتیوب فیلم امروز:
youtube.com/@filmemrooz

#رضا_عطاران #فرندز #سریال_کمدی #سریال_ایرانی

گفت‌وگو با پرديس پورعابدينى بازيگر جوانى كه در سریال «گناه فرشته» نقش دختری در آستانه اعدام را بازى مى‌كند هفته پيش در همين صفحه منتشر شد و بازتاب‌هاى جالبى داشت. حالا درست در روزهايى كه سريال به قسمت‌هاى حساسش رسيده و سرنوشت فرشته به معمايى پيچيده تبديل شده، نسخه كامل و طولانى‌تر اين مصاحبه را مى‌توانيد در كانال يوتيوب «فيلم امروز» و به فاصله كوتاهى در سايت آپارات تماشا كنيد.
نمای امروز و گفت‌وگوهای اختصاصی ما را در یوتیوب دنبال کنید.

#گناه_فرشته #سریال_ایرانی #گفتگو


اینستاگرام:
Instagram.com/filmemrooz.official

یوتیوب:
Youtube.com/@filmemrooz