#نکته #تغییر
#هوشمندتر کار کنیم، نه #سخت‌تر!
#کار بخش جدایی‌ناپذیر از #زندگی است. برای بسیاری از ما، حدود یک سوم از #زمان ما را می‌گیرد و بخش بسیار مهمی از هویت ما را تشکیل می‌دهد. اما شیوه کار اکثر ما – نشستن در دفتر از صبح تا عصر، و تعامل با همکاران – بر اساس یک سنت دیرینه است. حدود ۲۰۰ سال پیش با انقلاب صنعتی به وجود آمد. حقیقت این است که این شیوه کار قدیمی و امروزه غیر ضروری شده است.
نیروی کار #سالخورده، پیشرفت‌های اخیر #فناوری، و تغییر به سمت کار مستقل‌تر، زمینه را برای ما فراهم کرده است تا طرز تفکر خود را در مورد کار به طور اساسی تغییر دهیم. اینجاست که #سبک_کاری مطرح می‌شود.
درست همانطور که سبک زندگی شما به نحوه زندگی شما اشاره دارد، سبک کاری شما نیز آزادی انتخاب زمان و #مکان کار و بر سه اصل استوار است.
اولاً، کار #ناهمزمان. این اساساً به این معنی است که شما مجبور نیستید همزمان با همکاران خود کار کنید. شاید درست زمانی که همکارتان در آن سوی کشور و منطقه‌ای دیگر از خواب بیدار می‌شود تا جایی ادامه دهید که کار را ترک کرده‌اید، کار را متوقف کنید.
این امر با اصل دوم امکان‌پذیر می‌شود: #دیجیتالی_شدن. این روزها همه با رایانه کار می‌کنند، وای فای همه جا وجود دارد و رویدادهای اخیر نشان داده است که بسیاری از کارهای ما می‌توانند در فضای #دیجیتال وجود داشته باشند. نرم‌افزاری مانند گوگل ورک‌پلیس [GWorkplace] می‌تواند فضای اداری ما باشد. بیایید آن را در نظر داشته باشیم.
در نهایت، سبک کاری به یک محیط مبتنی بر #اعتماد متکی است. شما باید باور داشته باشید که همکارانتان بدون اینکه رئیسی از بالای سر آنها نگاه کند، کار را انجام می‌دهند.
کار کردن به این روش منجر به تغییر تمرکز هیجان‌انگیز در مقایسه با کارهای سنتی می‌شود. #قدرت دیکته کردن روز کاری را از شرکت‌ها می‌گیرد و آن را به #دست مردم می‌سپارد.
به جای اندازه‌گیری #ارزش یک کارمند با ساعت‌هایی که در صندلی‌ش، جلوی رایانه خود می‌گذرانند، به خروجی‌ها، پیامدها و نتایجی می‌پردازد که آنها تولید می‌کنند. نه اینکه چه زمانی یا کجا کار را انجام می‌دهند. بدون نیاز به اشتراک‌گذاری ساعات و مکان‌ها با همکاران، افراد این آزادی را دارند که به روش‌هایی کار کنند که برایشان کار می‌کند. این ایده خودمختاری پیامدهای بزرگی بر ماهیت و تأثیر کاری دارد که انجام می‌دهیم.
#مربیگری
#رهبری
#سبک_زندگی_ناب
#هوشمندتر کار کنیم، نه #سخت‌تر!
#کار بخش جدایی‌ناپذیر از #زندگی است. برای بسیاری از ما، حدود یک سوم از #زمان ما را می‌گیرد و بخش بسیار مهمی از هویت ما را تشکیل می‌دهد. اما شیوه کار اکثر ما – نشستن در دفتر از صبح تا عصر، و تعامل با همکاران – بر اساس یک سنت دیرینه است. حدود ۲۰۰ سال پیش با انقلاب صنعتی به وجود آمد. حقیقت این است که این شیوه کار قدیمی و امروزه غیر ضروری شده است.
نیروی کار #سالخورده، پیشرفت‌های اخیر #فناوری، و تغییر به سمت کار مستقل‌تر، زمینه را برای ما فراهم کرده است تا طرز تفکر خود را در مورد کار به طور اساسی تغییر دهیم. اینجاست که #سبک_کاری مطرح می‌شود.
درست همانطور که سبک زندگی شما به نحوه زندگی شما اشاره دارد، سبک کاری شما نیز آزادی انتخاب زمان و #مکان کار و بر سه اصل استوار است.
اولاً، کار #ناهمزمان. این اساساً به این معنی است که شما مجبور نیستید همزمان با همکاران خود کار کنید. شاید درست زمانی که همکارتان در آن سوی کشور و منطقه‌ای دیگر از خواب بیدار می‌شود تا جایی ادامه دهید که کار را ترک کرده‌اید، کار را متوقف کنید.
این امر با اصل دوم امکان‌پذیر می‌شود: #دیجیتالی_شدن. این روزها همه با رایانه کار می‌کنند، وای فای همه جا وجود دارد و رویدادهای اخیر نشان داده است که بسیاری از کارهای ما می‌توانند در فضای #دیجیتال وجود داشته باشند. نرم‌افزاری مانند گوگل ورک‌پلیس [GWorkplace] می‌تواند فضای اداری ما باشد. بیایید آن را در نظر داشته باشیم.
در نهایت، سبک کاری به یک محیط مبتنی بر #اعتماد متکی است. شما باید باور داشته باشید که همکارانتان بدون اینکه رئیسی از بالای سر آنها نگاه کند، کار را انجام می‌دهند.
کار کردن به این روش منجر به تغییر تمرکز هیجان‌انگیز در مقایسه با کارهای سنتی می‌شود. #قدرت دیکته کردن روز کاری را از شرکت‌ها می‌گیرد و آن را به #دست مردم می‌سپارد.
به جای اندازه‌گیری #ارزش یک کارمند با ساعت‌هایی که در صندلی‌ش، جلوی رایانه خود می‌گذرانند، به خروجی‌ها، پیامدها و نتایجی می‌پردازد که آنها تولید می‌کنند. نه اینکه چه زمانی یا کجا کار را انجام می‌دهند. بدون نیاز به اشتراک‌گذاری ساعات و مکان‌ها با همکاران، افراد این آزادی را دارند که به روش‌هایی کار کنند که برایشان کار می‌کند. این ایده خودمختاری پیامدهای بزرگی بر ماهیت و تأثیر کاری دارد که انجام می‌دهیم.
#مربیگری
#رهبری
#سبک_زندگی_ناب