🔷💢نئولیبرالیسم و تشکل‌زدایی از خیر اجتماعی


🖋محمد رضوانی

🔸تاکید بر تفرد به بهانه بیشینه‌سازی آزادی فردی و دفاع از فردیت و به تبع آن انکار جامعه و حوزه اجتماعی یکی از مهمترین مولفه‌های ایدئولوژی نئولیبرال به عنوان جریان مسلط بر اذهان و ابدان جوامع امروزی است. متفرد کردن افراد مانند دانه‌های شن در کنار ساحل در واقع استراتژی پنهانی است که با هوشمندی دیسکورس نئولیبرال‌ در بطن و متن جامعه انسانی جاسازی می‌شود تا از اجتماع قربانیان و کنشگران عدالت‌طلب و فعالان برابری‌خواه جلوگیری شود. بر این مبنا نیروهای نئولیبرال به عنوان عاملان و حاملان این ایدئولوژی به انحای مختلف و با بکارگیری انواع شگردها تلاش می‌کنند از هرگونه سازماندهی و تشکیلات در بین افراد جامه ممانعت کنند. در این بین نئولیبرالیزم با این توجیه که آزادی و فردیت سوژه مقدم بر هر امر اجتماعی است، به تولید و بازتولید سوژه متفردی می‌پردازد که نه تنها  از برقراری ارتباط با دیگران ناتوان است، بلکه ذهنیتی نیز از مقوله خیر اجتماعی ندارد. این امر یکی از مهمترین تکنیک‌های روان‌سیاست ایدئولوژی نئولیبرال برای ممانعت از شکل‌گیری هر بستر ذهنی و عینی در جهت سازمان‌یابی برای هر نوع کنش جمعی است.

🔹 بدین صورت پارادایم نئولیبرال با تکنیک نرمالیزاسیون به بهانه محافظت از آزادی فردی، امر خیر را به عنوان یک کنش اجتماعی از حافظه افراد پاک می‌کند. استحاله امر خیر به امری فردی جهت تشفی اذهان بورژوایی که از وضعیت غیر انسانی گسترش فقر و فلاکت متأثر بوده و از سلطه جهانی سرمایه‌داری بر جوامع محروم انسانی در عذاب است، یکی دیگر از مهمترین تکنیک‌های پارادایم نئولیبرال جهت تضعیف و به انقیاد کشیدن نیروهای متشکل اجتماعی در حوزه امور مرتبط با خیر اجتماعی به شمار می‌رود. 
در همین راستا و به موازات ظهور این ساختار ادارکی از فردیت و آزادی است که در حوزه واقعیت اجتماعی نیز تلاش‌های مضاعفی در برابر تشکل‌یابی نیروهای اجتماعی صورت می‌گیرد و از شکل‌گیری هر گونه نیروی اجتماعی که در پی امری نظیر خیر اجتماعی است به روش‌های گوناگون ممانعت به عمل می‌آید.

🔸پیامد چیرگی چنین وضعیت روانی و اجتماعی برای هر جامعه به مثابه به محاق رفتن سعادت به عنوان امری جمعی و شکل‌گیری سوژه متفردی است که سعادت را بجای بطن و متن اجتماع در پستوی فردیت و لایه‌های ذهنی خود جستجو می‌کند. بدین منوال، تشکل‌زدایی در حوزه عینی و ذهنی شگرد و تکنیک پیچیده روانی و سیاسی جریان نئولیبرالیسم در برابر شکل‌گیری عینیت و ذهنیت مقاومت در قالب سازمان‌یابی نیروهای اجتماعی در مقابل اجرای سیاست‌های ضد اجتماعی این ایدئولوژی است.

🔹در این بین برای مقابله با گسترش فزاینده نابرابری اجتماعی و شکاف طبقاتی به عنوان پیامد اجرای سیاست‌های ضداجتماعی نئولیبرال در بطن جامعه، پادزهری جز تشکل‌یابی از طریق سازماندهی نیروهای حقیقی در حوزه‌های مختلف اجتماعی نظیر امور خیر وجود ندارد. هرچند که منطق سرمایه‌داری برآمده از ایدئولوژی نئولیبرال از طریق هوشمندی و بکارگیری تکنیک‌های خود، توانسته است سازمان‌های خیریه را نیز در جهت سیاست‌های خود بکار گیرد، اما پارادایم نئولیبرال، نیروهای تشکل‌یافته اجتماعی فعال در حوزه خیر اجتماعی را به عنوان نیروی خصم محسوب کرده و می‌کوشد با به کارگیری ترفندهای مختلف، نه تنها در حوزه عینی اجتماع این تشکیلات را حذف کند، بلکه با تسلط بر اذهان توده‌ها نطفه‌ ذهنی شکل‌گیری این وضعیت را از میان بر دارد.

#خیر_اجتماعی
#تشکل_زدایی
#انحلال
#جمعیت_امام_علی
#محمد_رضوانی
#یادداشت_اختصاصی
#اکنون_ما_شریعتی

🆔 @Shariati40

🔷💢سمن ها روزنه ی امید جامعه


🖋طناز احمدزاده

🔸اتفاق اخیری که گریبان جمعیت امام علی را گرفت نه تنها فعالین اجتماعی را بلکه اکثر افراد جامعه علی الخصوص قشر فرودست را ازرده خاطر کرد. در روزگاری که مردم با مرگ ناشی از کرونا و جوانب مختلف آن دسته و پنجه نرم میکنند این اخبار باعث افزودن رنجی به دردهای طاقت فرسای این روزهاست. نقش جامعه ی مدنی و سازمان های مردم نهاد در هیچ یک از جوامع قابل چشم پوشی نیست همچنین در شرایط اقتصادی ضعیف حضور و تاثیر اینگونه سازمان ها مانند جمعیت امام علی قابل انکار نیست و تضعیف و مانع تراشی برای آن ها تنها منجر به نا امیدی و سرخوردگی افراد در اجتماع میشود. جامعه ای همچون جامعه ی ما که در آن روابط و رخداد ها از اصل خودی – غیر خودی تاثیر میگیرند نمیتوان از افراد انتظار داشت که تبدیل به نیروهای جامعه ی مدنی شوند؛ همان اندک افرادی هم که سراغ آن میروند و برای رفع فقر و محرومیت میکوشند با چنین برخوردهایی انگیزه های خود برای ادامه ی فعالیت و ورود به این حوزه را از دست میدهند .

🔹برخلاف آنچه تصور میشود که ناامیدی مساله ی فردی است باید اشاره کرد که یک معضل اجتماعی است و در ابتدا ممکن است “معضل” به چشم نیاید اما پیامدها و اسیب های آن چشمگیر است. کودکان کار بسیاری که هر روزه در تمام نقاط شهر نظاره گرشان هستیم در صورت نبود حمایت سازمانی که آنها را مورد هدف قرار دهد چگونه خواهد بود ؟ آیا میتوان به آنها گفت که با وجود عدم تغییر شرایط موجود به آینده امیدوار باشند؟ آیا میتوان امید را برای آنها معنا کرد و جوانه اش را در وجودشان کاشت؟ ناامیدی یک کنش نیست که بتوان با قانون گذاری آن را کنترل کرد باید به ریشه های آن توجه کرد و برای قطع آن تلاش کرد . در نتیجه حضور سازمان های مردم نهاد که برخواسته از یک مسئولیت اجتماعی است میتواند برای بهتر شدن وضعیت موجود موثر باشد.

🔸از طرفی برای پیشرفت و توسعه ی جامعه نیاز به تلاش های بسیاری است اما نقش امید در این میان پررنگ است امیدی که با کاهش اسیب های اجتماعی ، کاهش فساد و رانت ، کاهش فقر و ... شکل میگیرد یعنی اهداف و برنامه هایی که در صورت فعالیت مستمر و مستقل جامعه ی مدنی کاستی های دیگر ارگان ها پوشش داده میشود.

🔹توصیه های بسیاری برای توسعه ی جوامع وجود دارد اما کلیشه ی آینده سازی کودکان را نباید فراموش کرد دولت ها و حکومت ها باید سیاست ها و تصمیماتی اتخاذ کنند که آینده ای بهتر در انتظار کودکان باشد نه تصمیماتی که کورسوی امید آنان را از بین ببرد.


#امید
#جامعه_مدنی
#انحلال
#جمعیت_امام_علی
#طناز_احمدزاده
#یادداشت_اختصاصی
#اکنون_ما_شریعتی

🆔 @Shariati40

🔷💢گرسنگی سهم کودکان نیست

📌در چرایی انحلال جمعیت امام علی ؟!

🖋فاطمه گوارایی

🔸جمعیت امداد دانشجویی – مردمی امام علی بعنوان تشکلی غیردولتی و مستقل توسط جمعی از دانشجویان و به سرپرستی شارمین میمندی‌نژاد در سال ۱۳۷۸ در دانشگاه صنعتی شریف آغاز به کار کرد در سال 1384 از وزارت کشور مجوز گرفت و در طول بیش از 20 سال توانست 6 هزارو 137 کودک و صدها دختر و زن آسیب دیده و ناتوان یا سرپرست خانوار را تحت پوشش خود قرار دهد .این جمعیت از همان آغاز با غیر سیاسی خواندن خود، تمرکزش را بر کمک به طبقات آسیب‌پذیر و به ویژه زنان بی‌سرپرست و کودکان محروم قرار داد.

🔹این انجمن با گسترش در بیش از 20 استان کشور و انجام خدمات داوطلبانه در هنگامه تمامی بحرانهای طبیعی و اجتماعی سرانجام با شکایت قرارگاه ثارالله از شارمین میمندنژاد رئیس و موسس انجمن و رای وزارت کشور مبنی بر انحلال ان به دلیل انحراف از اساسنامه و عدم تمکین به تذکرات وزارت کشور و داشتن فعالیتهای غیر قانونی و نداشتن شفافیت مالی و .. تعطیل شد .
🔸وزارت کشوری که توسعه و حمایت از سازمانها و نهادهای مدنی و مردم نهاد ازجمله شرح وظایف اساس اش بشمار رفته و حق مداخله در سازو کار نهادهای مدنی را ندارد، عملادر این عرصه خود به مرجع پیگیری بستن و انحلال این جمعیت گردید .

🔹برای انحلال سریع جمعیت امداد دانشجویی – مردمی امام علی دلایل مختلفی ذکر نشده ای وجود دارد که نگاهی به مجموعه این دلایل میتواند ما را به فهم بهتر تعطیلی و ممانعت از فعالیت نهادهای مدنی و اجتماعی موثری چون امام علی رهنمون سازد :

🔆 نقش آفرینی مثبت
🔆 تبدیل از نهاد موثر داخلی به نهاد فعال بین المللی
بزرگ شدن جمعیت امام علی و شناخته شدنش در سطح بین‌الملل و ثبت شدنش به عنوان مقام مشورتی خاص و نیز عضویتش در سال ۱۳۹۷ در شورای امور اقتصادی – اجتماعی سازمان ملل موجبات نگرانی مراکز امنیتی را فراهم آورده است
🔆 کسب اعتماد عمومی در غیاب سلب اعتماد از نهادهای غولی چون کمیته امداد ، بهزیستی ، بنیاد مستضعفان
🔆 تفاوت در اهداف جمعیت با اهداف ایدئولوژیک جمهوری اسلامی چون اهمیت به حقوق بشر ، صلح و آزادی ، برابری ، ادیان ،
🔆 اهمیت به زنان و کودکان
🔆 خودی نبودن
🔆 عدم مشارکت در فرایند پولشویی نهادهای مختلف که زیر لوای بنیادها و انجمنهای خیریه انجام میشود
🔆 زیر بلیط نرفتن و اصرار بر مستقل ماندن
🔆 ترس از هرنهاد و جمعیت مستقل و ممانعت از هرگونه شکل گیری هسته سیاسی یا اجتماعی
🔆 نگرانی از قدرت اجتماعی جمعیت امام علی و نفوذ ان در لایه های مختلف اجتماعی
جمعیت در این مدت توانسته بود به سرعت حمایت گسترده‌ای در میان جوانان جلب کرده و در کمتر از ۱۰ سال ۱۰ هزار عضو را به عضویت داوطلبانه این جمعیت دراورد
جمعیت امام علی همچنین در سال‌های اخیر توانسته به یکی از مهمترین خیریه‌های مستقل ایران تبدیل شود که جدای از کمک به زنان و کودکان آسیب‌پذیر در بلایای طبیعی حضوری منسجم و اثربخش داشته است. از این رو بسیاری از مردم و ایرانیان خارج از کشور به واسطه همین هویت مستقل از حاکمیت، رغبت بیشتری برای کمک و همراهی با آن را دارند.
🔆 به کار گیری ایده های خلاقانه در روند فعالیتهای خود با الهام از فرهنگ و هویت جامعه ایرانی
🔆 نشانه تداوم نگرش مخالفت با هر نهاد و تشکل مردم نهاد و غیر حکومتی ! قدرت سیاسی در ایران هرگز تاب تحمل هیچ نهاد مردمی مستقلی را ندارد

🔸اگر مجموعه این عوامل و دلایل را کنار هم قرار دهیم متوجه خواهیم شد که چرا نظام کمر به تعطیلی فعالیت نهادهایی چون امام علی بسته و چرا تلاش میکند بواسطه محبوبیت ان در میان مردم این اقدام ناشایست را به دست وزارت کشور به انجام رساند .

🔹دیرزمانی است که ترسیم از اسلام به عنوان دین رحمت و عدالت و صلح و آزادی به واسطه فساد و سبعیت و خشونت و مخالفت با آزادی اندیشه و نوع زیست مردمان این سرزمین در قرائت حاکم از دین رخت بربسته است و جمعیت هایی چون امام علی با قرائت خود از دین ـ همان برداشت از دینی که هزاران نفر را در ابتدای انقلاب به خیابان آورد تا با تغییر نظام حاکم حکومتی عادلتر و انسانی تر را حاکم سازند ـ تلاش دارند تا به یاد جوانان این سرزمین بیاورند که اسلام مدافع گرسنگی کودکان و زنان ، مدافع خشونت و جنگ ، مدافع انسداد و جمود و ... نیست!

#نهاد_مدنی
#انحلال
#جمعیت_امام_علی
#یادداشت_اختصاصی
#فاطمه_گوارایی
#اکنون_ما_شریعتی

🆔 @Shariati40

🔷💢مسئولین از نگاه امنیتی به سمن ها پرهیز کنند

🎙 فیروزه صابر در گفتگو اختصاصی با کانال تحلیلی اکنون ما وشریعتی
 
📌این روزها با توجه به رخدادهای پیش آمده در مورد جمعیت امام علی بر آن شدیم تا نظر برخی اساتید و کارشناسان این حوزه را پیرامون مساله‌ی پیش آمده جویا شویم و در مورد نقش این سازمان‌ها به گفت و گو بپردازیم که بخش هایی از این مصاحبه به شرح زیر است:


🔸واقعیت این است که سازمان‌های غیردولتی هویت اجتماعی دارند و بنابراین با هویت اجتماعی باید شناخته شوند و با همین هویت نقش خود را در جامعه تعمیق دهند . ولی وقتی چتر سیاسی امنیتی بالای سر آنها قرار می‌گیرد این کمک می‌کند که آن جامعه ای که می خواهد با هویت اجتماعی مشارکت اجتماعی کند و اساساً با نگاه خیرخواهانه و انسان دوستانه می خواهد در جامعه نقش اجتماعی خودش را ایفا کند، نگران شود. در واقع مسئولین دولتی و حاکمیتی دارند که با این عینک به نهاد های مدنی نگاه می‌شود آن بُعد مشارکت اجتماعی را آسیب می‌زنند و در نتیجه مشارکت اجتماعی به خوبی صورت نمی‌گیرد و اساساً با ساختار قدرتی هم که ما داریم مشارکت اجتماعی خیلی معنا ندارد و همین دلیل هم خیلی آسیب پذیر و هزینه ها شده است.

🔹 آقایان از قدرت اجتماعی هراس دارند یعنی به جای اینکه از این استفاده مطلوب کنند در بحران ها از این نهادها استفاده مطلوب کنند که می توانند اعتماد اجتماعی را ایجاد کنند آرامش اجتماعی را ایجاد کنند. دائم می ترسند که اینها یا جاسوسند یا ارتباط با بیگانه دارند بدون هیچ دلیل و مدرکی و این را متاسفانه تعمیم هم می دهند . در نتیجه می‌خواهند جایگزین بگذارند جایگزین را هم از نهاد قدرت می گذارند . نمی‌شود که با یک تفکر امنیتی، نظامی، انتظامی و دولتی بیایند صوری ، سازمان غیردولتی درست کنند .


🔸جایی مثل جمعیت امام علی که از کودک کار حمایت می کند، علاوه بر اینکه بسته بهداشتی در بحران یا بسته معیشتی اهدا می کند در نقش آگاهی بخشی و مطالبه‌گری هم فعال است و از دولت و مسئولین هم می‌خواهد تا موضوع کودکان کار به شکل ریشه‌ای حل شود بنابراین اینجا مسئله کاملاً اجتماعی است ولی وقتی این مسائل مطرح می‌شود مسئولین مرتبط با سازمان‌های غیردولتی چون با نگاه امنیتی به موضوع نگاه می‌کنند فکر می‌کنند این آگاهی بخشی و مطالبه‌گری بعد سیاسی دارد. در صورتی که این مورد باید در موضوع سازمان‌های غیر دولتی لحاظ شود و این موضوع در اساسنامه جمعیت امام علی وجود دارد.

📌 برای مطالعه کامل این گفتگو به آدرس زیر و یا گزینه instant view مراجعه کنید.


#انحلال
#نگاه_امنیتی
#جمعیت_امام_علی
#گفتگوی_اختصاصی
#فیروزه_صابر
#اکنون_ما_شریعتی
🆔 @Shariati40

https://bit.ly/3lo4waM

🔷💢درباره اقدام علیه امنیت مردم: نقدی بر مقابله با تشکل‌یابی جامعه  

🖋آرمان ذاکری


🔸استفاده از عنوان «اقدام علیه امنیت ملی» برای برخورد با بخش قابل توجهی از فعالان سیاسی و مدنی کشور در سالهای اخیر، باعث شده است دست کم در بخش‌هایی ازجامعه میان درک از «امنیت ملی» و «امنیت مردم» شکافی ایجاد شود. هرگاه سخن از «امنیت ملی» به میان می‌آید، عمدتا امنیت ساختار حاکم و صاحبان قدرت به ذهن متبادر می‌شود و هرگاه سخن از «امنیت مردم» به میان می‌آید، امنیت جامعه و طبقات مختلف مردم به ذهن می‌آید. شکاف میان این دو مفهوم، خود نشانه‌ای از شکافی است که دیری است میان مردم و حاکمیت به وجود آمده است و اراده‌ای برای کاهش آن وجود ندارد و نه فقط گام‌های موثری در آن جهت برداشته نمی‌شود، بلکه مدام بر میزان آن افزوده می‌شود.
ماجرای «جمعیت خیریه امام علی» را شاید بتوان یکی از مهمترین مصادیق بسط چنین شکافی در درک از «امنیت» میان حاکمان و دست کم بخش‌هایی از جامعه دانست.

🔹نگارنده این سطور به واسطه پژوهشی که در سال 1396، به همت موسسه رحمان انجام شد، مطالعه‌ای میدانی بر روی تعدادی از جمعیت‌های خیریه و از جمله جمعیت امام علی انجام دادم که حاصل آن در قالب مقاله‌ای با عنوان «نهادهای مدنی و همبستگی اجتماعی» در جلد اول کتاب «دومین گزارش وضعیت اجتماعی ایران(1388-1396): همبستگی اجتماعی و نابرابری»(1397) به همت نشر آگاه منتشر شده است.

🔸در این مقاله توضیح داده شده است در شرایطی که جامعه ایران در سه دهه گذشته به سمت فردگرایی خودخواهانه، سست شدن پیوندهای اجتماعی و به تبع آن گسیختگی اجتماعی حرکت کرده است، کنشگران فعال در سمن‌ها که عمدتا جوان و دانشجویند، مسیر دیگری را در پیش گرفته‌اند. وجود روحیه دیگرخواهی در میان جوانان فعال در این مجموعه‌ها و تلاش آنها برای تقویت همبستگی اجتماعی چه درون جامعه و چه در میان خودِ کنشگران، حول مبارزه با مسائل اجتماعی وجه مهم این فعالیت‌هاست. صرف نظر از میزان تاثیرگذاری این فعالیت‌ها در حل مسائل اجتماعی، خودِ این فعالیت‌ها را می توان بخشی از مقابله جامعه با یکی از مسائل مهمش، یعنی «گسیختگی اجتماعی» دانست. در عین حال علاوه بر فعالیت‌های جمعیت‌هایی نظیر جمعیت امام علی در مبارزه با مسائل اجتماعی مانند فقر و نابرابری و اعتیاد و ... در سطح خرد، در پاره‌ای موارد آنها توانسته‌اند با شکل دادن به ائتلاف‌های بزرگتر اجتماعی و ایجاد امکان چانه‌زنی با سیاستگذاران، به موفقیت‌هایی در سطوح کلان‌تر نیز دست پیدا کنند. کوتاه سخن آنکه نمی‌توان در این گزاره تردیدی روا داشت که کنشگران عمدتا جوان حاضر در میدان، در «تامین امنیت مردم» به خصوص «فرودستان» نقش مثبتی ایفا کرده‌اند و بخشی از جریانی بوده‌اند که تلاش کرده است نابرابری در جامعه را کاهش داده و «همبستگی اجتماعی» را تقویت کند. نگارنده خود شاهد بوده است که این کنشگران میدانی در بسیاری موارد «امنیت» خود را به هدف «تامین امنیت فرودستان» به خطر می‌انداخته‌اند، گاه برای رساندن بسته‌های مختلف امدادی غذایی و بهداشتی، گاه برای آموزش، گاه در مواجهه با خانواده‌های بدسرپرست و گاه برای نجات انسان‌های رهاشده و بی‌پناه از چنگال تجاوزگران و استثمارگران.


🔹با این توصیف، برخوردی که امروز با این جمعیت و تشکل‌های مشابه آن می‌شود، بیش از آنکه ریشه در تامین امنیت مردم داشته باشد، ریشه در دیدگاه‌هایی در حاکمیت دارد که تشکل‌یابی مستقل جامعه و قدرتمند شدن مردم را تهدیدی برای امنیت خود ارزیابی می‌کنند. آنها به شکافی که میان درک از امنیت ملی و امنیت مردم ایجاد شهد دامن می‌زنند. آنها ممکن است در کلام و حتی رویاهایشان با جامعه اتمیزه‌شده و گسیخته همدل نباشند، اما به دلیل ناتوانی در تحمل تکثر در جامعه و تقلیل تشکل‌یابی به «تشکل‌یابی خودی» و تفسیری شدیدا تنگ‌نظرانه از مفهوم «خودی»، با بخش بزرگی از جامعه به مثابه «غیر خودی» و تهدید بالقوه روبه‌رو می‌شوند، از تشکل‌یابی آنها می‌هراسند و دست‌آخر بی‌پناهی و رهاشدگی فرودستان، «گسیختگی اجتماعی» و «از بین رفتن امنیت کثیری از محرومان» را بر «تامین امنیت مردم به دست غیر خودی» ترجیح می‌دهند. در شرایط فساد سیستماتیک و فقدان اراده و ناتوانی ساختارهای بوروکراتیک و «خودی» از مقابله با فقر و نابرابری گسترده حاکم بر جامعه، جلوگیری از فعالیت‌های مستقل جامعه، هرچه بیشتر به ناامنی در زندگی مردم عادی دامن می‌زند.  

📌 برای مطالعه کامل این یادداشت به آدرس زیر و یا گزینه instant view مراجعه کنید.

#امنیت_ملی
#انحلال
#گسیختگی_اجتماعی
#جمعیت_امام_علی
#یادداشت_اختصاصی
#آرمان_ذاکری
#اکنون_ما_شریعتی

🆔 @Shariati40

https://bit.ly/3eNDys3

🔷💢مسئولیت اجتماعی ما به مسئولیت دینی و معنوی ما گره خورده است

🎙شارمین میمندی نژاد ؛ در گفتگو اختصاصی با کانال تحلیلی اکنون ما وشریعتی


✴این روزها با توجه به رخدادهای پیش آمده در مورد جمعیت امام علی بر آن شدیم تا با شارمین میمندی نژاد موسس جمعیت امام علی پیرامون مساله‌ی پیش آمده و بحث های نظری در رابطه با جمعیت امام علی به گفت و گو بپردازیم.

🔹به همان اندازه که دیدن کوخ‌نشین عذاب آور است، کاخ نشین هم نشانه خدشه بر عدالت اجتماعی است.


🔸ما یک هویت معنوی داریم که اگر این هویت معنوی ما بمیرد ما دیگر هیچ نداریم. ما دیگر نمی‌توانیم بگوییم یک انسان اخلاق‌مدار یا یک انسانیم؛ از ماشین هم کمتر هستیم. چه بسا خیلی از موجودات در شکل غیر اجتماعی از بودن خودشان لذت می‌برند؛ از خوردن، از خوابیدن، تولید مثل، از غرایز خودشان. ولی ما انسان اجتماعی تنها درصورتی لذت می‌بریم که بتوانیم بگوییم که حیات معنوی‌مان برقرار است. شما فکر کنید اگر اولین بار که یک بچه را دیدم و این بچه داشت فال می‌فروخت روی خودم را کج می‌کردم و می‌رفتم در جهان انتزاعی برای خودم فیلم می‌ساختم، چون رشته‌ام تئاتر و سینما بود، و محل آن بچه نمی گذاشتم، آیا می توانستم بگویم من انسانم؟

🔹کودکی که دارد در خیابان آسیب می‌بیند فرزند من است. هیچ گونه شکی در این مساله نیست. ما در جهان دینی دو نوع فرزند داریم. یک فرزند از تن داریم و یک فرزند از روح و معنویت داریم. فرزندان تنی ما ساختار فضای خصوصی ما را می‌سازند و فرزندان روحی ما، جهان معنوی و قیامت ما را می‌سازند، رستاخیز ما را می سازند. به عبارتی، انسانی که در فرزند شخصی خودش می‌ماند هیچ وقت از قبر شخصی خودش رستاخیز نخواهد کرد. چون اصلا جامعه و جهانی ندارد؛ جامعه و جهانش سوخته است. اگر فرزند معنوی در خاک و گل باشد، این آدم، جامعه و جهانی ندارد. در بحث هایی هم که یونگ می‌کند یک بقای شخصی داریم، بقای مادی، بقای زیست و حیات و یک بقای معنوی و روحانی داریم.

🔸موسی صدر یک پدیده بسیار عالی در خاورمیانه اشاره کردید که همین پدیده را هم سرکوب و منهدم کردند که متاسفانه ما به آن تجدد اسلامی نرسیدیم؛ تجدد اسلامی که در روح رفتارها و افکار امام موسی صدر بود. یعنی شیعه، سنی، یهودی، مسیحی در نظر ایشان برابر بود و کرامت داشت و ایشان در صفحه اندیشه و در رفتاری که در صفحه اندیشه‌اش ایجاد کرده بود، تمام این بندگان خدا را یکسان در سایه توحید چیده بود و رفتاری می‌کرد که رو به آینده این تجددخواهی به جایی برسد که خاور میانه دچار صلح شود. الان در دادگاه گفته‌اند که با سخنرانی که من در یک جلسه در رابطه با صلح داشته ام مشکل دارند.

🔹وای به حال مسلمانی که اسلامش بر اساس این است که تحت هیچ شرایطی اجازه چنین وضعیتی برای فرزندان جامعه مزین به دین رسول الله و تحت دین امامت شیعه نمی‌دهند و قبول ندارند که ما بچه ای داشته باشیم که روسیاه و دل‌شکسته سر در سطل زباله کند و روزی‌اش را بدست بیاورد. این آن چیزی است که شاید بعدا ایجاد تقابل کند. یعنی، جریاناتی که به مرور زمان دچار تفاخرات اجتماعی می‌شوند. یعنی از ساختارهای دینی برای خودشان، فخر و منزلت می‌خرند و دنبال این هستند که به مردم بباورانند که ما دینداریم؛ هرکسی که می‌خواهد به دین مراجعه کند باید به متن جامعه و شاهدانی چون ما مراجعه کند. هیچ انسانی نمی تواند بگوید که من دینم، من خدا هستم، من پیغمبرم، در حالیکه مردم از گرسنگی می‌گویند خدا و پیغمبر در جامعه ما وجود ندارد. گرسنگی چیزی برای ما نمی‌گذارد.

📌 برای مطالعه کامل این گفتگو به آدرس زیر و یا گزینه instant view مراجعه کنید.

#انحلال
#نهاد_مدنی
#جمعیت_امام_علی
#گفتگوی_اختصاصی
#شارمین_میمندی_نژاد
#اکنون_ما_شریعتی
🆔@Shariati40

https://bit.ly/3c1m9KK

🔷💢در پاسخ به اظهارات جناب دکتر علی مطهری

🖋حمید محمدنژاد

🔸آیا تصور می‌تواند موجب تصدیق گردد؟ تصورات یا برداشت‌های گوناگون و گاه متناقض از فکر و بینش یک متفکر را می‌توان به راه و روش و منش خود او نسبت داد؟ واضح است که حرف و ادعا با پیروی واقعی از یک راه و روش متفاوت است. حرف درباره‌ی قرآن و سنت متفاوت از عمل به کتاب و سنت است. عبدالملک مروان داشت قرآن می‌خواند. به او خبر دادند که به خلافت رسیده‌ای. قرآن را تا کرد و گفت: میان من و تو فاصله افتاد؟

🔹مصلحان دینی از سیدجمال‌الدین اسدآبادی و اقبال تا طالقانی و شریعتی علت درماندگی وایستایی تاریخی مسلمین را دوری و فاصله‌گیری از قرآن وسنت می‌دانستند. بسیاری خودرا مانند نواب صفوی متصف به قرآن و حضرت علی می دانند؛ اما میان ادعای آنان و سیره‌ی امام علی تفاوتی ژرف وجود دارد. خوارج نماز شب‌خوان که شبانه‌روز قرآن قرائت می‌کردند نمی‌توانستند تشخیص دهند و میان شخصیت حضرت علی و معاویه تمایز قائل نهند. خوارج تحمل مخالف را نداشته و بچه از رحم مادر بیرون در می‌آوردند و شعار "اتقرب الی الله" سرمی‌دادند ایا می‌توان میان آنان و قرآن و سنت نسبتی بر قرار ساخت؟ قرآنی که می گوید کشتن یک انسان همچون مرگ جامعه و نجات یک انسان به‌مثابه‌ی نجات یک جامعه است؟

🔸استفاده از شیوه‌های رعب و وحشت و به‌کاربردن روش‌های خشونت آمیز در قرآن وسنت مذموم دانسته شده است. هنگامی که ابن زیاد به خانه‌ی ابن عروه که مسلم ابن عقیل در آنجا پنهان شده بود آمد، به مسلم گفته شد که با اشاره‌ای از خفا کار ابن زیاد را تمام سازد. هنگامی که مسلم شمشیر از نیام بیرون کشید یاد حدیثی از پیامبر افتاد که:
"مؤمن از خفا و در غفلت کسی را نمی کشد" (ترور به هر شکل مذموم است) سپس شمشیرش را غلاف کرد.
دکتر شریعتی با تکیه بر دو منبع قرآن وسنت توانست دین متصلب‌ و سخت‌شده‌ی زمان خود را پویا و سهیل کرده و از توان تحمل مخالف و ایدئولوژی‌ها ی گوناگون در گفتگو با این دو منبع می‌گفت. موج‌موج دسته های مختلف فکری به حسینیه‌ارشاد می‌آمدند تا با اسلامی که تحمل عقیده‌ی مخالف را داشت روبرو گردند. اسلامی که به‌روش آگاهی‌بخشی گواهی می‌داد. روشی که به عقلانیت معتقد و ضد هرگونه انحطاط بود. در آن زمان مسلمانان با فقهی متأثر از عصر فتوحات روبرو بودند که نمی توانست همگام تحولات پیش رود و پاسخگوی مشکلات زمانه باشد. شریعتی از اسلامی پاسخگو سخن می‌گفت. دینی که شخص را مسئول اعمال و کردار خود و نه دیگری می دانست. دینی که با نام آن نمی‌شد خشونت ورزید و فساد را توجیه شرعی کرد. دینی که اگر گنه کرد آهنگری دربلخ، گردن مسگری در شوشتر را نمی‌انداخت.

🔹 شریعتی به جوانان از روش اخلاقی حضرت محمد و امام علی سخن می‌گفت که موجب رعایت حقوق هر عقیده‌ی مخالف می‌گشت.
طلحه و زبیر می رفتند تا علیه حضرت علی جنگ به‌راه بیاندازند و قصد جانش کنند، اما او آنها را آزاد گذاشت! شریعتی از تشیعی صحبت می کرد نماد آن حضرت علی مخالف را تحمل می‌کرد. خود شریعتی نیز با سعه‌ی صدر تحمل عقاید مخالف می کرد. شریعتی عمل بدون عقلانیت و انقلاب بدون آگاهی را فاجعه می‌دانست. از گروه‌هایی که روش خشونت‌آمیز داشتند فاصله می‌گرفت و به کار فرهنگی و آگاهی‌بخش اعتقاد داشت. و در این راه امیدش به جوانان و دانشجویان بود. توتمش قلم و روشش مسالمت‌آمیز بود. وقتی از او پرسیدند اسلحه‌ات چیست؟ گفت قلم! حسینیه‌ارشاد را سنگری برای کار آگاهی‌بخشی می دانست. از پیامبری صحبت می کرد که "اُ ذن" از القاب او در قرآن بود یعنی گوش شنوا که هر صدا و سخنی را گوش می‌داد. خود نیز چنین بود و به سخنان همه گوش می داد و از آیه‌ی قرآن: "الذین یستمعون القول فیتبعون احسنه" پیروی می کرد وبه این آموزه ایمان راسخ داشت.

🔸هر حرکت پیش از خودآگاهی را کور می‌دانست . به اقدامات آنی و هیجانی اعتقادی نداشت. برای دین ودینداری فاقد شعور ارزشی قائل نبود.

🔹عمل و ادعای هر شخص تندرو را که شعور و تشخیص سره از ناسره نداشتند را خارج از دین نبوی و شبیه عمل خوارج می دانست.
خط مشی و تاکتیک گروه‌هایی مانند فرقان که نسبت به عمل خود از آگاهی و تشخیص و حزمِ لازم برخوردار نبودند، فرسنگ‌ها با راه ومنش شریعتی متفاوت و فاصله داشت.

#یادداشت_اختصاصی
#حمید_محمد_نژاد
#اکنون_ما_شریعتی
🆔 @Shariati40

🔷🎥اگر چه دل ها پر خون است....

🔸به یاد ۲۹ اسفند سالروز ملی شدن صنعت نفت ایران ...

🔹به یاد جان های پاکی که در راه جنبش ملی ایران حاضر به فداکاری شدن ....


📌تلگراف دکتر محمد مصدق به استاد محمد تقی شریعتی و دیگر رهبران مبارزات ضد استعماری خراسان در پاسخ به تلگراف پشتیبانی آنان از دولت.

حضرات آقایان محترم ۲۰ فروردین ۱۳۳۲

🔆تلگراف گرامی عز وصول بخشید و موجب نهایت تشکر و امتنان گردید بر این جانب پوشیده نیست که این دولت در نتیجه حسن ظن قاطبه افراد ملت موجودیت یافته و ابتکار ملتی است که از تقویت و هدایت او مضایقه نکرده. همیشه به پشتیبانی او ادامه می‌دهد بنابر این جز اینکه مساعی خود را در آنچه که مطلوب عامه است صرف نماییم وظیفه نداریم و از خداوند توفیق خدمت می‌خواهم .

🖋دکتر محمد مصدق

_________
منبع:سیاه و سفید
سال دوم: شماره پنجاه و یکم
چهار شنبه : ۲۶ اردیبهشت ۱۳۳۲


#محمد_مصدق
#محمد_تقی_شریعتی
#جنبش_ملی_ایران
#محمد_رضا_شجریان
#هوشنگ_ابتهاج
#اکنون_ما_شریعتی

🆔@Shariati40

🔷💢نوروز

به یادِ آن نُماد هایِ بی دریغ
دَر گُرگ و میشِ کوچه پَسکوچه هایِ خاطره هایَ م
وَ دَر سُکوتِ سِلُّولِ تنهایی اَم
که سال ها ست
نَفَس هایَ م
با آن آشنا ست
حُضورِتان را
یک به یک
احساس می کنم

وَ به یادِ تان
دَرین چار دیواری
که اختیاری نیست
سُفرۀ هفت سین را
با وَسواس
می چینَم
تا بویِ تازِگی از یادَم نَرَوَد

سَبزه را
دَر خالیِ سُفره
می گُذارَم
تا دَشت هایِ سَرسَبز از یادَم نَرَوَد

ماهیِ قرمز را
دَر بُلورِ آبیِ ذِهنَ م
می رَقصانَم
تا رَقصِ آب دَر تالاب از یادَم نَرَوَد

از پُشتِ هاشورهایِ میله ها
به شُما
با دَست
سَلام می کنم
تا سَلام کردن از یادَم نَرَوَد

چَشم هایم را
باز نِگَه می دارَم
تا این بار
آن لحظۀ لحظه ها :
رَفتنِ نَنِه سَرما
وَ آمدنِ عَمو نوروز
از یادم نَرَوَد

با لَب هایِ بَسته
وَ چَشم هایِ به اشک نِشَسته
دُعایِ تَحویلِ سال را
هَمنوا با آنها
که در ذهنِ شان
هفت سین را چیده اند
تکرار می کنم
تا یگانگی از یادَم نَرَوَد
تا مهربانی از یادَم نَرَوَد
تا شادی از یادَم نَرَوَد
تا لبخند از یادَم نَرَوَد
تا عیدی از یادَم نَرَوَد
تا فَرهَنگ از یادَم نَرَوَد
تا فالِ حافظ از یادَم نَرَوَد
تا شِعرِ ناب از یادَم نَرَوَد
تا موسیقی از یادَم نَرَوَد
تا آزادی از یادَم نَرَوَد
تا عدالت از یادَم نَرَوَد
تا ایران از یادَم نَرَوَد
تا انسان از یادَم نَرَوَد
تا ایمان از یادَم نَرَوَد
تا خدا از یادَم نَرَوَد

نوروز را
هَنوز
دَرین قَحطسال
زنده نِگَه داشته اَم
تا هُویَّتَ م
از یادَم نَرَوَد

سعید شهرتاش
نوروز 97

#نوروز
#اکنون_ما_شریعتی
🆔 @Shariati40

 
🔷💢بهاران خجسته باد و انسان نیز!

🖋سوسن شریعتی
یکی از بازماندگان بهار پشت سر

🔸از همین زمستان معلوم بود که بهار امسال بی حضور انسان خواهد گذشت. صدای چهچه بلبل و رویش شکوفه ها و طبیعتی که به کارش ادامه می دهد را از پشت پنجره می شنویم و از سر تواضع و یا از سر ترس به حساب انتقام طبیعت از انسان گذاشته ایم. معلوم است که انسان باشد یا نباشد طبیعت چیزی را کم نمی آورد. معلوم است که عین خیالش هم نیست که ما میمیریم. «روز طبیعت» که آمد و خروج از خانه ممنوع شد روشن تر گشت که انسان نه دیگر فقط برای طبیعت که برای خود نیز بدل شده است به تهدید. اینکه« انسان، گرگ انسان» باشد البته قرن ها بر سر زبان ها است. اینکه قرار بوده «شبیه»[1]ارباب و مالک طبیعت باشد و شده است دشمن آن هم بیشتر از نیم قرن است که می گویند. انسان گویا بالاخره مغضوبِ «زمین-مادر» ( ویا به قول ادگار مورن «زمین-وطن»)شده است و شاید هم مضحکه حیوان زبان بسته و البته اگر باز همینجا هم ، پای انسان و یا دست او در میان و در کار نبوده باشد.

🔹ویروس تاجدار، صرف نظر از اینکه ملیت اش چیست خوش سفر است و سیاس و هزار چهره.  برای اینکه دستش برای علم رو نشود چپ می زند و راست؛ گاه با سر و صدا می آید گاه بی نشانه و بی علامت؛  با سرما آمده و معلوم شد با گرما هم نمی رود؛ هیچ روشن نیست که از رطوبت خوشش می اید یا از خشکی. همه جای جهان سرک کشیده و آمده تا بیخ گوش ات، درست پشت در خانه ات. مثل این است که آمده و یا اصلا ساخته شده تا همین بشریت بی مرز را وادار به کشیدن مرز کند؛ وادار سازد به عقب نشینی،  بکند زندانی همان چهاردیواری هایی که خودش ساخته و دلخوش به همان مجازی که تا اطلاع ثانوی شده است آلترناتیوی برای جهان آن سوی پنجره. بین ما و سال گذشته هزاران زندگی است که از میان رفته و مرده های زیادی برجا مانده است  و نمی شود نوشت بدون توضیح درباره این تجربه هنوز زنده ماندن. نمی شود نوشت، بدون  به رو آوردن حادثه. این بار فقط ما نبوده ایم که می مرده ایم. مردن  تجربه جهانشمول مشترک بوده است.

🔸هنوز زنده ماندن در وضعیت کورونایی رابطه انسان را با «زمان»، «مکان» و «دیگری» دستخوش بحران کرده است و «خویش » را  محکوم ساخت به سه وضعیت: «زمان منتظر»، «مکان محدود» و «دیگریِ پر خطر»؛ این خویشتنی که «من» نیست و طی این مدت جلوه های گوناگونی داشته است: در خویش خزیده(ابداع امر روزمره)؛ ناسیونالیستی(بازگشت مرزها )، انترناسیونال (بشر بی مرز) و احتمالا انقلابی( خویش در برابر من).

🔹 همه انذار دادند که در این ایام کورونایی شکنندگی سیستم های سیاسی، اقتصادی، اخلاقی، فرهنگی رو خواهد شد. گفتند این محصول خرابکاری انسان است علیه طبیعت. این خویش متهم شد و شرمنده: تنها، معلق، بی تکیه گاه عاطفی، بی دیگری، بی ... کورونا خویشتن را در لحظه حد قرار داد؛ همانی که شریعتی در کتاب هبوط از آن سخن می گوید: «هیچ کس در کنارم، هیچ کس در برابرم، هیچ کس بالای سرم..» والبته در وضعیت «ابداع»ِ رادیکال و یا همانی که دوراس می گوید: «وضعیت انقلابی.»

🔸با این همه، انسان اگرچه در برابر طبیعت متهم است اما اجتناب ناپذیر نیز هست. زیبایی انسان در همین است: چه ترسیده باشد، چه متواضع شده باشد. این او است که می تواند در باره مرگش بیندیشد. پاسکال راست می گوید:« انسان حتی وقتی که دارد توسط جهان له می شود باز هم شریف تر از او است برای اینکه می داند که دارد می میرد و می داند که جهان برتر از او است.».

🔹فحش دادن به انسان به این امید که طبیعت از سر تقصیرات این موجودی که قرار بود مهمان اش باشد و نه ارباب آن بگذرد، بی فایده است. امروز این درس، جهانشمول است:  «ما دیگر ارباب و مالک طبیعت نیستیم بلکه  نگهبان و خادم امر زنده هستیم. طبیعتِ شرایط ما، همانی است که به ما زندگی و هستی بخشیده است. طبیعت، سرمنشاء ما و محل سکونت ما است.طبیعت خدا نیست بنابراین لازم نیست ستایشش کنیم اما به همین دلیل لازم است که بشناسیمش، به او احترام بگذاریم ، حفظش کنیم و دوستش داشته باشیم.».(آندره کنت اسپونویل)

📌فصلنامه پویه
🔆شماره پانزده
🔹بهار ۱۳۹۹
🔆این مقاله تحت عنوان "خود یابی در عصر کرونا" نیز در مجله پویه به چاپ رسیده است .


📌 برای مطالعه کامل این مقاله به آدرس زیر و یا گزینه instant view مراجعه کنید.


#بهار
#کرونا
#مجله_پویه
 #مقاله
#سوسن_شریعتی
#اکنون_ما_شریعتی
🆔@Shariati40


https://bit.ly/3lC6qVp