⭕️ این ویدئوی #نشنال_جئوگرافیک با این توضیح در فضای مجازی غیرفارسی زبان دست به دست می‌شود:
«در روستای نشتیفان ایران (در خراسان)، برخی از قدیمی‌ترین آسیاب‌های بادی جهان که شاید اولین طراحی آسیاب بادی در جهان باشند، هنوز می‌چرخند. آنها از خشت طبیعی، نی و چوب ساخته شده‌اند و تخمین زده می‌شود که حدود ۱۰۰۰ سال است که دانه آرد را آسیاب می‌کنند.»
منبع ویدئو
در توئیتر: ۱ و ۲

یک کاربر غیرایرانی در زیر یکی از این مطالب نوشته است:
«در زمانی که بقیه «تمدن‌ها» در جنگل‌ها مشغول تکاپو بودند و یا در غارها زنده می‌مانند، آنها (ایرانیان) مشغول تدریس جبر و ریاضیات بودند.»
#ایران #فناوری #دیدنی
در «جریان» باشید.
@Jaryaann

⭕️ و حالا انجام «پارکور» توسط «اطلس»
اطلس در مدل جدید خود (۲۰۱۹) برای انجام متوالی مانورهای پویا، با بهره‌گیری از تکنیک‌های جدید، یک الگوریتم بهینه‌سازی توضیحات سطح پیچیده، از تمام بدن خود -پاها، بازوها و نیم‌تنه- استفاده می‌کند. اطلس، اکنون حرکات را با استفاده از یک کنترل‌گر پیش‌بینی کننده مدل ردیابی می‌کند و قادر است به نرمی از یک حرکت به حرکت بعد برود.

🔺اطلس (Atlas) یک ربات انسان‌نما با ۱/۸۰ متر قد است که توسط شرکت بوستون داینامیک در سال ۲۰۱۳ با هدف استفاده در عملیات امداد و نجات ساخته شده است.

منبع ویدئو
اطلاعات بیشتر

#فناوری
در «جریان» باشید.
@Jaryaann

⭕️ ۱۰ اکتشاف و اختراع شگفت‌آور ایرانیان برای جهانیان
به روایت #دیدنی کانال FTD Facts در یوتیوب
منبع

ویدئوی شماره ۲ این کانال درباره ابداعات مهم ایرانیان

#ایران #فناوری
در «جریان» باشید.
@Jaryaann

🔻حریم خلوت و افسون‌ فناوری🔻

فناوری هر چقدر ما را توانمند می‌کند، آسیب‌پذیر نیز می‌کند.
🔹
برخلاف ظاهر دل‌فریب و افسون‌گر فناوری، آن‌چیزی که قدرت‌ می‌آفریند، امکان سوءاستفاده از آن قدرت را نیز فراهم می‌کند. از گسترش سلاح‌های کشتارجمعی، بحران‌های محیط‌زیستی،‌ خطرات دستکاری‌های ژنتیکی و هوش مصنوعی و سلطه فناوری بر انسان که بگذریم، هر ابداعی در حوزه فناوری اطلاعات که ارتباط بین انسان‌ها را ممکن می‌سازد، ابزاری برای سرک کشیدن در زندگی آن‌ها و زیر پا گذاشتن حریم خصوصی‌شان و البته دست‌کاری نامحسوس در افکار عمومی نیز است.
🔸
برنامه‌های ارتباطی علاوه بر آنکه ما را در سراسر جهان به یکدیگر متصل می‌کنند تا از زندگی همدیگر باخبر شویم، این امکان را به دیگران نیز می‌دهند تا از زندگی ما باخبر شوند. انواع پیام‌رسان‌ها و شبکه‌های اجتماعی، بسیاری از مشخصات، علائق، تصاویر و پیام‌های کاربران را در دسترس شرکت‌های صاحب آن برنامه‌ها می‌گذارند و آن‌ها هم بسته به منافع خود، از این اطلاعات استفاده می‌کنند. اخیراً در خبرها آمد که «واتس‌اپ» به درخواست پلیس بریتانیا پیام‌ها‌ی کاربران‌اش را در اختیار آن‌ها می‌گذارد. پیش‌تر نیز با افشای رسوایی بزرگی معلوم شد که شرکت پردازش دادۀ «کمبریج آنالیتیکا» با همراهی فیسبوک و بدون اجازه کاربران فیسبوک، با نقض حریم خصوصی‌شان، از اطلاعات آن‌ها به نفع کارزار تبلیغاتی ترامپ در انتخابات ۲۰۱۶ استفاده کرده است. فیسبوک همچنین متهم شده که به هنگام ادغام با واتس‌اپ نیز اطلاعات نادرستی را نسبت به نحوه استفاده از داده‌های کاربران واتس‌اپ منتشر کرده است. طبعاً هم سوءاستفاده‌ها بیش از این‌هاست و هم علاوه بر شرکت‌ها، رخنه‌گرانِ فردی یا سازمانی نیز می‌توانند با نفوذ، به اطلاعات خصوصی کاربران برنامه‌ها دسترسی پیدا کنند.
🔹
از سوی دیگر، به واسطه پیشرفت فناوری، اکنون شهرها پر از دوربین‌های مداربسته‌اند؛ تلفن‌های همراه حتی به هنگام خاموشی منبعی برای شنود صدای محیط هستند و دوربین‌های لپ‌تاپ‌ها و دوربین‌های فوق‌العاده کوچکی که در هر مکان و وسیله‌ای مخفی می‌شوند، ابزاری برای مشاهده هر محیطی هستند. در واقع امروزه، نه تنها در فضاهای عمومی، که حتی در هر نقطه‌ از فضاهای نیمه‌خصوصی و خصوصی امکان آنکه چشمی و گوشی ما را ببیند یا بشنود یا پیام خصوصی ما را بخواند، وجود دارد.
🔸
اگر زمانی نه چندان دور کسی «در خلوت راز دل عشاق» نمی‌رسید و فاشِ کسی نمی‌شد آنچه میان آن‌ها بود اما اکنون در هر خلوتی میان دو دلداده، ممکن است که «چشمی نگران» آن‌ها باشد و در میانه هر مکالمه عاشقانه‌ای، امکان حضور شرکت‌های فناوری و دولت‌ها وجود دارد؛ حتی اگر آن‌ها همیشه از این امکان استفاده نکنند و در موارد خاص و در صورت لزوم چنین کنند یا با گذر زمان،‌ سر بزنگاه سراغ مخزن اسرار بروند و رازهای نهان را درآورند و عیان سازند یا از آن‌ها به عنوان ابزاری برای اعمال فشار بر افراد استفاده کنند.
🔹
اگرچه فناوری ارتباطات به افراد امکان می‌دهد تا به صورت مجازی شریک شادی و آگاهی و تنهایی یکدیگر باشند اما از سوی دیگر این‌ میزان احاطه بر زندگی شهروندان و سوءاستفاده از اطلاعات آن‌ها و فریب‌شان نیز بدون کمک فناوری اطلاعات به هیچ وجه ممکن نبوده است. بماند که بسیاری از آسیب‌های این فناوری هنوز افشا نشده‌‌اند و با ادامه این روند، این آسیب‌ها در آینده نیز گستره بیشتری خواهند یافت.
🔸
حال پرسش این است که ما در مقابل این فناوری‌ با چنین عواقبی چه باید بکنیم؟ فناوری‌‌ای که با مرتبط کردن ما به عزیزان‌مان، امکان برخورداری از پناهی مجازی را به ما می‌دهد، اما در مقابل تجاوز به حریم‌ خلوت‌مان، ما را حقیقتاً بی‌پناه‌ می‌کند.

✍🏼 #کاوه_گرایلی
🔗 روزنامه «اعتماد»، ستون «جریان» - شنبه ۴ آبان‌ماه ۱۳۹۸

⬅️ بخش دوم یادداشت
⬅️ بخش سوم یادداشت

#مقالات_جریان
#فناوری #رسانه #حریم_خصوصی
در «جریان» باشید.
@Jaryaann

⭕️ #آخرالزمان ...
نگاهی به علل احتمالی نابودی تمدن، از منظر تناقضات ساختاری مغز انسان

ترجمه و‌ صدا: ایمان فانی
منبع: #مدرسه_زندگی #آلن_دوباتن
#روانشناسی #خرد #فناوری #محیط_زیست
در «جریان» باشید.
@Jaryaann

🔻سلطه نهان فناوری🔻

نقض حریم خصوصی تنها یکی از آسیب‌های فناوری‌های ارتباطی است.
🔹
اگر یکی از کارکردهای مهم تبلیغات، ایجاد «رغبت خیالی» (Imaginary Appetites) و ساخت نیاز دروغین برای مخاطب و اقناع او به استفاده از محصول تبلیغ‌شده باشد، رادیو، تلویزیون و تابلوهای شهری، الزاماً از عهده این کار برنمی‌آیند. زیرا آن‌ها رسانه‌هایی برای عموم‌اند و کمتر به مخاطب هدفِ تبلیغ دسترسی دارند. اما اکنون با شناخت دقیق افراد به واسطه جمع‌آوری اطلاعات درباره ویژگی‌ها (سن، جنسیت، تاهل، شغل و ...)، احساسات، باورها، خواسته‌ها و عادات آن‌ها در فضای مجازی، بهترین امکان برای تبلیغ هدفمند و نیازسازی برای کاربران -به مثابه قربانیان- فراهم شده است. بسیاری افراد می‌گویند که در یک ایمیل یا مکالمه خود در یک بستر مجازی، درباره چیزی سخن گفته‌اند و کمی بعد، ناگهان برای اولین‌بار تبلیغی کاملاً مرتبط با آن‌را حتی در بستر مجازی دیگری مشاهده کرده‌اند. طبعاً چنین استفاده‌ای از اطلاعات خصوصی افراد به مدد فناوری، علاوه بر نقض امنیت روانی انسان‌ها، به رشد «مصرف‌گرایی» و تبعات سوئی مانند تخریب محیط زیست نیز می‌انجامد.
🔸
از سوی دیگر در عرصه سیاسی نیز، با شناخت کاربران فضای مجازی، به راحتی می‌توان با تبلیغات گزینشی، به انتخاب‌ آن‌ها جهت داد. شرکت «کمبریج آنالیتیکا» در سال ۲۰۱۶ با گردآوری اطلاعات کاربر فیسبوک، راهبرد کارزار انتخاباتی ترامپ را طراحی کرد و با شناسایی شهروندان مردد در ایالت‌های سرنوشت‌ساز، آن‌ها را با توجه به اولویت‌های سیاسی‌شان، در معرض انبوهی از اخبار جعلی قرار داد و نتیجه هم دیدیم که چه شد.
🔹
اصولاً به علت ‌ساختار افقی شبکه‌های اجتماعی‌ که تولید محتوا، از سوی کاربران و در قالبی دموکراتیک صورت می‌پذیرد، این ذهنیت خطا در بسیاری کاربران وجود دارد که در شبکه‌های اجتماعی (برخلاف رادیو، تلویزیون و نشریات) سوگیری رسانه وجود ندارد. بسیاری از مخاطبان نگاه بدبینانه‌ای که به رسانه‌های رسمی دارند را در فضای مجازی کنار می‌گذارند و همین، امکان فریفتن آن‌ها را نیز بیشتر فراهم می‌کند. از همین روی، دوران کنونی را عصر «پساحقیقت» می‌نامند. زمانه‌ای که در شکل‌دهی افکار عمومی، حقایق عینی، سهم کمتری نسبت به حباب اطلاعاتی‌ ساخته فضای مجازی دارد.
🔸
در واقع فضای مجازی، بسترهایی می‌سازد که اولاً با اطلاعات حاصل از آن‌ها شناخت دقیقی از جامعه ایجاد می‌شود و ثانیاً با ظاهر موجه و جذاب‌‌شان، امکان قبولاندن محتوای مورد نظر و ترویج دروغ در آن به آسانی وجود دارد. بنابر این، شما می‌دانید برای کدام مخاطب چه مطلب گمراه‌کننده‌ای را در کدام بستر مجازی باید منتشر کنید تا برای او باورپذیر باشد. بسیاری از مخاطبان نیز به خاطر فقدان نگاه انتقادی به این بستر، اکثر جعلیاتی که مشاهده می‌کنند را به راحتی می‌پذیرند و مطابق با آن تصمیم‌های گوناگون زندگی خود را می‌گیرند.
🔹
ست استیونسز دیویدویتس، «دانشمندِ داده» در کتاب «همه دروغ می‌گویند» مثال‌های گوناگونی ارائه می‌کند از این‌که این روزها افراد به همه دروغ می‌گویند جز به گوگل، چراکه نگران قضاوت دیگران و تصویری که از آن‌ها ساخته می‌شود، هستند. لذا بسیاری مواقع (حتی در شبکه‌های اجتماعی) حقیقت را در مورد خود نمی‌گویند. آن‌ها تنها در هنگام جست‌وجو در گوگل بدون نگرانی، با کنج‌کاوی‌ها و پرسش‌های‌شان، سویۀ نهان خود را ابراز می‌کنند. این چنین است که گوگل با جمع‌آوری رفتار غربال‌نشده و بی‌بزک کاربرها و تحلیل این کلان‌داده‌ها به مخفی‌ترین لایه‌های زندگی و باورهای ذهنی افراد که در نظرسنجی‌ها ارائه نمی‌کنند و حتی از نزدیکان خود پنهان می‌کنند، دسترسی دارد. در واقع گوگل اگرچه بستری است تا کاربران اطلاعات مورد نیاز خود را از طریق آن به دست بیاورند، اما هم‌زمان بستری است که اطلاعات مورد نیاز برای شناخت کاربران را نیز جمع‌آوری می‌کند و از این کلان‌داده‌‌ها می‌توان سوءاستفاده‌های بسیار کرد خصوصاً وقتی که این «علم به دست ناکسان» بیفتد که در حکم «تیغ دادن در کف زنگی مست» است.
🔸
نهایتاً اینکه فناوری‌ اطلاعات، اکنون در کنار خدمات زیاد، امکانات فراوانی نیز برای پیش‌بینی رفتار شهروندان، دست‌کاری و مدیریت افکار عمومی و نهایتاً جهت‌دهی به انتخاب‌های مردم و کنترل‌شان را فراهم کرده است. در حالی‌که هم‌زمان این توهم را نیز در مردم ایجاد می‌کند که آن‌ها خود آزادانه انتخاب می‌کنند. این میزان قدرت در نیازسازی تجاری، فریب‌کاری سیاسی و امکان احاطه و تسلط نامحسوس بر شهروندان که از دل فناوری درآمده است، قطعاً تهدید و چالشی جدی برای محیط زیست، اخلاق، آزادی و دموکراسی در جوامع پیش رو است.

✍🏼 #کاوه_گرایلی
🔗روزنامه اعتماد، ستون «جریان» - یکشنبه ۱۹ آبان‌ماخ ۱۳۹۸

⬅️ بخش نخست یادداشت
⬅️ بخش سوم یادداشت
#مقالات_جریان
#فناوری #رسانه #محیط_زیست #آزادی #اخلاق #دموکراسی
@Jaryaann

🔻ضرورت افسون‌زدایی از فناوری🔻

این روزها شرکت‌های فناوری با وعده زندگی بهتر و آسان‌تر در قامت منجیان بشر ایفای نقش می‌کنند. اکثر مردم از خدمات گوگل، فیسبوک، آمازون و اپل بهره می‌برند و رویای جوانان، کار در این شرکت‌هاست. فناوری ارتباطات، افسون عصر و صاحبان این شرکت‌ها قدیسان زمانه‌اند که وعده رستگاری، دسترسی سهل و رایگان همگان به اطلاعات و توزیع عادلانه امکانات ارتباطی را می‌دهند. اما شرکت‌های فناوری به مثابه بنگاه‌های اقتصادی نهایتاً به دنبال منفعت خود بوده و در صورت تعارض منافع، سود خود را بر خیر عمومی و اصول اخلاقی ترجیح می‌دهند. چندی پیش مدیرعامل اوبر، در توجیه نقش سرمایه‌گذاران این شرکت در قتل خاشقچی گفت: «سعودی‌ها اشتباه کردند، همان‌طور که ما در استفاده از ماشین‌های خودرو‌ دچار اشتباه شدیم. همه اشتباه می‌کنند. این به معنای آن نیست که نمی‌شود آن‌ها را بخشید.» از سوی دیگر، سودمحوری شرکت‌های فناوری باعث می‌شود که کاربران با هزینه بیشتر، محصولات و خدمات بهتری دریافت کنند. لذا هر ابداعی در فناوری اطلاعات که توان فرودستان را افزایش دهد، اصحاب قدرت و ثروت را بسیار بیشتر توان‌مند می‌کند و این فرایند منجر به افزایش نابرابری و تعمیق شکاف‌های اجتماعی می‌شود.

اکنون حتی دیگر احتیاط فردی نیز برای حفاظت از حریم شخصی کافی نیست. زینب توفکچی، استاد دانشگاه، در مقاله‌ای در نیویورک تایمز، می‌نویسد که امروزه حتی اگر ردی در فضای مجازی به جا نگذارید شرکت‌های فناوری با استفاده از انبوه اطلاعات‌ میلیون‌ها کاربر دیگر و فناوری «استنباط داده»، بسیار بیش از آنچه فاش می‌کنید در مورد شما می‌دانند. فرضاً اگر شما عضو اینستاگرام نباشید، کافی‌ست آشنایان شما برای یافتن دوستان خود در این برنامه به آن اجازه دسترسی به فهرست مخاطبین گوشی‌شان را‌ بدهند. وقتی اینستاگرام شمارۀ شما را از طریق چند کاربر دریافت کند، می‌تواند شما را در یک شبکۀ روابط جاگذاری کند و با توجه به مجموعۀ دوستان‌تان چیزهایی را در موردتان استنباط کند. فیسبوک حتی برای افراد غیرکاربر «نمایۀ سایه» (Shadow profile) می‌سازد.

اینک تنها حریم باقی‌مانده به دور از دسترسی شرکت‌های فناوری و دولت‌ها ذهن بشر است که به زودی با پیشرفت فناوریِ کمک به افراد دارای معلولیت این پناه‌گاه نیز فرو می‌ریزد. اخیراً دانشمندان لباسی تولید کرده‌اند که با دریافت پیام مغر به فرد کمک می‌کند تا بدن‌اش را تکان دهد. لازمۀ فرمان‌پذیری از ذهن این است که بتوان آن‌را خواند و خواندن ذهن همانا و از دست رفتن آخرین سنگر امن همان.

فناوری ارتباطات در کنار سویه تسهیل‌گرش، ناقض حریم خصوصی و تهدیدی برای امنیت روانی، محیط زیست، اخلاق،‌ آزادی، دموکراسی و عدالت شده و علاوه بر این‌ها ما را نیز به خدمات خود کاملاً وابسته کرده و هر وابستگی نیز نوعی آسیب‌پذیری است. ما در برابر تبعات طولانی مدت سلطه فناوری ارتباطات بر زندگی‌مان در خوابی شیرین‌ایم و نمی‌خواهیم بیدار شویم؛ آگاهی مسئولیت می‌آورد و غفلت خوش‌تر است. اما در مقابل این فناوری با خدمات و خطراتی چنین به هم آمیخته چه می‌توان کرد؟ برخی شاید از فناوری‌ ارتباطات دوری کامل گزینند. اما چنین انتخابی برای عموم،‌ ممکن و مطلوب نیست. از سویی هرگونه اعمال محدودیت برای استفاده کاربران در این حوزه نیز مغایر با حقوق و آزادی شهروندان و صرفاً در جهت منافع قدرت‌مندان است. پس چه باید کرد؟

به نظر می‌رسد اگر نمی‌توان منطق مبتنی بر سود شرکت‌های فناوری را عوض کرد اما با ترویج نگاه انتقادی به آن‌ها (به‌جای شیفتگی) و در صورت لزوم خودداری از خدمات‌شان، می‌توان آن‌ها را متوجه کرد که بی‌توجهی به منافع جامعه، برای‌شان زیان‌بار خواهد بود.
برخی راه‌کارها برای کاهش آسیب‌های فناوری ارتباطات از این قرارند:
۱. افسون‌زدایی از فناوری و شرکت‌های فناوری و آگاهی‌بخشی نسبت به آثار و عواقب فناوری ارتباطات
۲. تشکیل و حمایت از نهادهای مدنی برای پایش مستمر عملکرد شرکت‌های فناوری و نهادهای قدرت در حیطه ارتباطات و حمایت از حقوق کاربران
۳. ایجاد دغدغه همگانی برای کاهش انتشار اطلاعات خصوصی در فضای مجازی و کاهش دسترسی شرکت‌های فناوری به اطلاعات خود و دیگران
۴. ترویج تفکر انتقادی نسبت به محتوای منتشر شده در فضای مجازی
۵. مطالبه وضع قوانینی برای ممانعت از سوءاستفاده شرکت‌های فناوری و نهادهای قدرت از اطلاعات خصوصی کاربران
۶. کنشگری در برابر رفتار آسیب‌زننده شرکت‌های فناوری یا نهادهای قدرت در حوزه ارتباطات

فناوری‌ همان‌گونه که ما را توانمند می‌کند، آسیب‌پذیر نیز می‌کند، مگرآنکه آگاهانه در برابر آسیب‌هایش بایستیم.

✍🏼 #کاوه_گرایلی
🔗 روزنامه اعتماد، ستون جریان - یکشنبه ۱ دی‌ماه‌

⬅️ بخش نخست
⬅️ بخش دوم

#مقالات_جریان
#فناوری #رسانه #آگاهی #کنشگری_مدنی
#حریم_خصوصی #محیط_زیست #آزادی #اخلاق #عدالت
در «جریان» باشید.
@Jaryaann

🔻زاکربرگ با گاردین مصاحبه نمی‌کند چون آبزرور ماجرای کمبریج آنالیتیکز و فیس‌بوک را لو داده و آبروی او را برده است.
گاردین هم یک ربات ساخته به‌نام «زاکربات» با الگوریتمی که ۲۰۰ هزار کلمه مصاحبه و سخنرانی زاکربرگ را تحلیل کرده است. بعد، با این ربات مصاحبه کرده:
«سلام مارک، ممنون از اینکه...»

توئیت از سعید ارکان
منبع
#فناوری #رسانه
در «جریان» باشید.
@Jaryaann

⭕️ شهرکی برای فقرا و فرودستان

#فناوری #عدالت #شهر #معماری
منبع: روزیاتو
در «جریان» باشید.
@Jaryaann

💡حوالی سال ۹۰۰ هجری، یک ساعت مکانیکی ونیزی به سلطان عثمانی هدیه داده شد؛ مصنوعی در لبه فناوری زمان خود. سلطان گفت: «الاسلام یعلو و لا یعلی علیه»؛ اگر مسیحیان چنین ساعتی ساخته‌اند، ما مسلمانان «هم» باید آن را بسازیم. فراخوانی داده شد، اما سازنده‌ای پیدا نشد. پیک سلطان به شرق حرکت کرد و شهر به شهر، خواسته سلطان را به اهل فن گفت. نهایتاً، محمد حافظ اصفهانی در هراتِ دوره تیموریان ساعتی مشابه ساخت.

خوشبختانه، رساله‌های حافظ اصفهانی درباره ساعت و دیگر ابداعاتش به دست ما رسیده، اما جالب آن است که ساعت مکانیکی (و دیگر ابداعات او) هیچگاه در مناطق اسلامی به کار گرفته نشدند؛ تنها قرار بود اثبات شود «ما هم می توانیم». هنگامی که نمونه ساخته شد، تمنای سلطان برآورده شد. ساعت مکانیکی لعبتی موقتی بود که پس از مدت کوتاهی به پستو رفت یا شاید به هیزم یا ماده خام آهنگران بدل شد.

امروز هم که هیاهوی کاوشگرها و مریخ‌نوردهای امید و استقامت را می‌بینم، همان تمنا، بگذارید بگویم همان عطش و شهوت را در چشم‌ها و قلم‌ها می‌یابم. بسیاری در آرزوی مریخ‌نورد ایرانی‌اند (دیگر نه فقط مسیحیان سرخ‌موی که اعراب هم کاوشگر مریخ‌ دارند). به سنت مألوف، شاید هم صدها میلیارد تومان هزینه کنیم و کاوشگر ما مریخ و شاید فراتر را فتح کند. مدتی بر طبل شادانه می‌کوبیم، رپرتاژ می‌سازیم که «ایران پنجمین، ششمین یا هفتمین کشوری است که به فناوری ساخت مریخ‌نورد دست یافت»، بی آنکه بدانیم این فناوری‌ها در چه خاکی ریشه دارند و قرار است چه بکنند. آنگاه که عطش‌ها فرونشانده شد و لحظاتی، سرخوشی احیای سروریِ باستانی‌مان را تجربه کردیم، مریخ‌نوردمان آهن‌پاره‌ای خواهد شد در گوشه‌ای از کیهان.

ما سال‌هاست که گیج شده‌ایم. دویست سال پیش، هنگامی که شهرهای قفقاز یک به یک سقوط می‌کردند، ما جایی در تاریخ گم شدیم. از آن پس، به رغم تلاش‌های متنوع‌مان، هنوز طفیلی تاریخ غرب جدیدیم؛ در گوشه‌ای کنارافتاده، به مراکز جدید عالَم نگاه می‌کنیم. آنچه آنها می‌کنند دل ما را ضعف می‌برد و از سوی دیگر، همان‌ها هستند که ما را در جنگ، در سیاست و در اقتصاد مغلوب کرده‌اند و می‌کنند. جهان جدیدی که هم تمنایش را داریم و هم از آن بیزاریم، قطب‌نمای درونی‌مان را از ما گرفته است. «چرایی» کارها و تمناهایمان را نمی‌کاویم و هر چه می‌کنیم، «واکنشی» به جهان جدید است؛ از رد و انکار گرفته تا تقلید تا تلاش برای رفع «عقب‌ماندگی» و تا توسل به قاعده نفی سبیل. این «در واکنش بودن» است که ما را بی‌تاریخ می‌کند؛ حتی اگر به مریخ برسیم.

▫️یاسر خوشنویس
منبع
#ایران #فناوری #تجدد #تاریخ
در «جریان» باشید.
@Jaryaann

🟢 چگونه مانع از آن شویم که تکنولوژی شادکامی‌مان را مختل سازد.

افراد جوان به طور میانگین ۶ ساعت یا بیشتر را در روز پایِ گوشی‌شان هستند و ۵۰ درصدِ نوجوانان احساس می‌کنند که معتادِ آن‌اند. ۶ درصد از کارمندانِ ایالت متحده حتا زمانی که همسرشان یا خودشان در حال زایمان بوده‌اند ایمیل‌های کاری خود را چک کرده‌اند! یک کاربر عادی و معمولی آمریکایی ۴۶ بار در روز گوشی خود را روشن می‌کند.
تحقیقات حاکی از آن‌اند که بعد از تنها ۲ تا ۸ ثانیه حواس‌پرتی (مساوی با زمانی‌که ممکن است صرفِ خواندنِ یک پیام بشود)، ما در یک کارِ پیچیده ۲ برابر بیشتر اشتباه می‌کنیم؛ بعد از ۴.۴ ثانیه (مساوی با زمانی‌که ممکن است صرف نوشتن یک پیام بشود) اشتباهاتِ ما ۳ برابر می‌شود.

⬅️ برای مطالعه‌ مقاله کامل اینجا را کلیک کنید. ➡️

مترجم: هستی حق‌دادیان
منبع: کانال حکمت زندگی
#فناوری #دیجیتال_فرهنگی
در «جریان» باشید.
@Jaryaann

⭕️ درباره «متاورس» که آینده دنیای کار است چه می‌دانیم؟

• متاورس، برخلاف تصور رایج، چیزی فراتر از واقعیت مجازی است؛ نسخه سوم اینترنت، مالکیت بخشی از اینترنت، تجارت و خرید و فروش باورنکردنی اینترنتی در آینده نزدیک
‌
🔗 منبع و زیرنویس فارسی: انتخاب
❗️اطلاعات بیشتر در پادکست زیر
Chris Dixon and Naval Ravikant — The Wonders of Web3

#فناوری #آینده
در «جریان» باشید.
@Jaryaann

🔺نسیم نیکلاس طالب، نویسنده، اندیشمند و تحلیلگر سرشناس لبنانی-آمریکایی به تازگی در توئیتر خود نوشته است که:
«در یک کنفرانس فناوری خیلی سطح بالا، از ۸ سخنران امروز، دو نفر ایرانی‌اند: یک زن، یک مرد. هر دو بخشی از تحصیلات خود را در ایران گذرانده‌اند. یکی در (دانشگاه) شریف حضور داشته که تنها (نخستین) زن مدال‌آور فیلدز (جایزه مشهور به نوبل ریاضیات)، مرحوم مریم میرزاخانی را پرورش داده است.»
🔗 منبع
❗️درخشش جوانان مهاجر ایرانی در سطح جهانی در عین حال که بسیار خوشایند و امیدوارکننده است، ردّی از غم نیز به دل می‌نشاند. از بابت اینکه چرا با وجود نیاز کشور به دانش روز، شرایطی فراهم نیست که این نخبگان (سرمایه‌های انسانی) پس از ادامه تحصیل در دانشگاه‌های معتبر دنیا و کسب تجربه در سطوح بالا به کشور بازگردند و دانش و توان خود را در راه ساختن ایران به کار گیرند؟ یا دست کم چرا امکان ارتباط فعالانه و گسترده آنان با داخل ایران فراهم نیست تا از توانایی و دانایی آنان در جهت آموزش و توسعه کشور استفاده شود؟
#مهاجرت #دانش #فناوری
در «جریان» باشید.
@Jaryaann

🔰 همزمان با قطعی اینترنت در کشور و تلاش ایرانیان برای عبور از فیلترینگ گسترده، امارات این روزها جشنواره جیتکس ۲۰۲۲ که به حوزه آی‌تی و هوش مصنوعی اختصاص دارد را برگزار می‌کند.

۵ هزار غرفه فعالان حوزه تکنولوژی و هوش مصنوعی از ۹۰ کشور شرکت کردند. ۳۵ ‎استارتاپ که ارزش مالی هر کدام از این مجموعه‌ها حداقل بیش از یک میلیارد ‎دلار بود، به ‎امارات جذب شدند.
#وضعیت #فناوری
🔗 منبع: @ITSN_IR
در «جریان» باشید.
@Jaryaann

🎦 چگونه حکومت #چین با به‌کارگیری انواع #فناوری (اعم از دوربین‌های تشخیص چهره و نظارت بر #رسانه‌های_اجتماعی) تحت پوشش و به بهانۀ تأمین امنیت اجتماعی، در عمل با نقض مستمر #حریم_خصوصی شهروندان، جامعه را ناتوان، و #امنیت ذهنی و روانی، و #آزادی شهروندان را مختل کرده‌است؟

📖 برای اطلاعات بیشتر در این رابطه می‌توانید #کتاب «ما هماهنگ شده‌ایم» (زندگی زیر نظر حکومت چین) نوشتۀ کای اشتریت‌ماتر و ترجمه مسعود یوسف‌حصیرچین را بخوانید.
⬅️ توضیحات بیشتر مترجم کتاب
🔗 منبع ویدئو
در «جریانـ» باشید.
@Jaryaann

🔺ایران امروز و بحران‌هایش

در این مقاله، به ۱۴ #بحران اساسی کشور مانند #آب، #انرژی، #اقتصاد، #امنیت، #سرمایه_اجتماعی، اختلال در #گفت_و_گو #تنهایی_استراتژیک، #مهاجرت و #اینترنت اشاره شده است. از نگاه نویسندگان، در جهان امروز بحران‌ها از دریچه #دانش و #فناوری حل می‌شوند و راه‌حل‌های ابرچالش‌های ایران هم از جنس دانش است، چه دانش علمی و مهندسی و چه دانش سیاسی و علوم انسانی.

⬅ این مقاله را اینجا بخوانید.

❗️پا‌نوشت:
در نقطهٔ مقابل نظر نویسندگان، برخی باور دارند پیش‌شرط حل ابربحران‌های کنونی ایران و حرکت به سوی #توسعه_پایدار نه به‌کارگیری راه‌حل‌های دانش‌بنیان و بهبود #مدیریت و‌ بوروکراسی در کشور که گذار به #دموکراسی، گسترش #آزادی و کنار گذاشتن نگاه ایدئولوژیک در مدیریت کشور است.
#ایران #آینده
#وضعیت_امروز_جامعه_ما
در «جریانـ» باشید.
@Jaryaann