آیا فیلم گرفتن خیریه ها از احسان و نیکوکاری به مردمِ بی بضاعت و فقیر، درست است؟

#تفسیر
الَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمْوَالَهُم بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ سِرًّا وَعَلَانِيَةً فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ ‎﴿بقره ٢٧٤﴾‏
کسانی که [چون علی بن أبی طالب علیه السلام] اموالشان را در شب و روز و پنهان و آشکار انفاق می کنند، برای آنان نزد پروردگارشان پاداشی شایسته و مناسب است؛ و نه بیمی بر آنان است و نه اندوهگین می شوند.


در آیات 274 سوره بقره و 22 سوره رعد و 31 سوره ابراهیم و 29 سوره فاطر به این مطلب اشاره شده که گاهی صدقه را باید علنی و گاهی باید مخفیانه بدهیم.
اما سوال اینجاست که خب چه موقع باید صدقه را علنی و چه موقع باید مخفیانه بپردازیم.


كَانَ يَفْتَقِدُ فُقَرَاءَ الْمَدِينَةِ فِي اللَّيْلِ فَيَحْمِل‏ إِلَيْهِمْ فِيهِ الْعَيْنَ وَ الْوَرِقَ وَ الْأَدِقَّةَ وَ التُّمُورَ فَيُوصِلُ إِلَيْهِمْ ذَلِكَ وَ لَا يَعْلَمُونَ مِنْ أَيِّ جِهَةٍ هُوَ.

🔸امام کاظم صلوات الله علیه از فقراى مدينه در شبها تفقد و نوازش مي فرمود، و زنبيلهائى كه در آن پول طلا و نقره و آرد و خرما بود براى ايشان مى برد و به آنان مي رساند و آنان نمي دانستند از كجا مى آيد و چه كسى مى آورد

منتهی الآمال
سفينة البحار، ج‏8، ص: 462
الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد، ج‏2، ص: 231
المناقب لابن شهرآشوب جلد 4 صفحه 318

نه تنها امام کاظم صلوات الله علیه بلکه سیره تمام معصومین صلوات الله علیهم در کمک به فقرا و نیازمندان، کمک های مخفیانه و پرهیز از خجالت زده نمودن شخص فقیر بوده است.
برخی #عوام_عمامه_به_سر و مذهبی نماها با تفسیر بالرای به سان ابوحنیفه لعنة الله علیه آیات قرآن کریم را از پیش خودشان تفسیر و تاویل می کنند و بر طبق آیاتی که می فرماید صدقه را علنی بدهید، می گویند خب باید از کمک به نیازمندان فیلم گرفته شود!!!!!
اما حقیقت ماجرا چیست؟ بهتر است رجوع کنیم به مفسرین حقیقی قرآن کریم.


عن الامام الصادق صلوات الله علیه: ... وَ كُلُّ مَا فَرَضَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْكَ فَإِعْلاَنُهُ أَفْضَلُ مِنْ إِسْرَارِهِ،وَ كُلُّ مَا كَانَ تَطَوُّعاً فَإِسْرَارُهُ أَفْضَلُ مِنْ إِعْلاَنِهِ،وَ لَوْ أَنَّ رَجُلاً يَحْمِلُ زَكَاةَ مَالِهِ عَلَى عَاتِقِهِ فَقَسَمَهَا عَلاَنِيَةً كَانَ ذَلِكَ حَسَناً جَمِيلاً»

🔸امام صادق علیه السلام در حدیثی فرمود: ... و هر آنچه را خداوند عزّ و جلّ بر تو واجب کرده است آشکار نمودنِ آن بهتر از پنهان کردنِ آن است و هر آنچه مستحبّی است پنهان داشتنِ آن بهتر از آشکار ساختنِ آن است، پس اگر شخصی زکاتِ مالش را بر دوش خود حمل کند و آن را آشکارا تقسیم کند کار نیک و زیبنده ای است.

الكافي (ط - الإسلامية) ؛ ج‏3 ؛ ص501
تهذيب الأحكام (تحقيق خرسان) ؛ ج‏4 ؛ ص104
وسائل الشيعة ؛ ج‏9 ؛ ص309
تفسیر البرهان ؛ ج2 ؛ ص797


إِن تُبْدُوا الصَّدَقَاتِ فَنِعِمَّا هِيَ ۖ وَإِن تُخْفُوهَا وَتُؤْتُوهَا الْفُقَرَاءَ فَهُوَ خَيْرٌ لَّكُمْ ۚ وَيُكَفِّرُ عَنكُم مِّن سَيِّئَاتِكُمْ ۗ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ ‎﴿بقره ٢٧١﴾
اگر صدقه ها را آشکار کنید، کاری نیکوست، و اگر آنها را پنهان دارید و به تهیدستان دهید برای شما بهتر است؛ و خدا [به این سبب] بخشی از گناهانتان را محو می کند؛ و خدا به آنچه انجام می دهید، آگاه است.


عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ صلوات الله علیه فِي قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَّ- إِنْ تُبْدُوا الصَّدَقاتِ فَنِعِمَّا هِيَ‌[3] قَالَ يَعْنِي الزَّكَاةَ الْمَفْرُوضَةَ قَالَ قُلْتُ- وَ إِنْ تُخْفُوها وَ تُؤْتُوهَا الْفُقَراءَ قَالَ يَعْنِي النَّافِلَةَ إِنَّهُمْ كَانُوا يَسْتَحِبُّونَ إِظْهَارَ الْفَرَائِضِ وَ كِتْمَانَ النَّوَافِلِ.

🔸امام باقر صلوات الله علیه در مورد کلام خداوند عز و جل: اگر صدقه ها را آشکار کنید، کاری نیکوست.
فرمود: منظور زکات واجب است.
راوی گوید: گفتم: (منظور از این فراز آیه چیست ؟) و اگر آنها را پنهان دارید و به تهیدستان دهید.
فرمود: منظور صدقه مستحبی است، همانا آنها (مؤمنان) آشکار کردن واجبات و پنهان نمودن مستحبات را دوست می داشتند.

الكافي- ط الاسلامية جلد 4 صفحه 60 حدیث 1

پس آن صدقه ای که باید علنی پرداخت شود صدقه واجب است نه صدقه مستحب. صدقه واجب مثل زکات، فطریه، کفاره ها، خمس و...
بهتر است با فهم کج و برداشت ناصحیح از آیات قرآن کریم نیازمندان را خرد نکنیم.

#جزء3 #جزء13 #جزء22

من مذل المومنین نیستم 💔

#تقیه #کتمان #اذاعه
●اعْلَمْ أَنَّ الْحَسَنَ بْنَ عَلِیٍّ علیهما السلام لَمَّا طُعِنَ وَ اخْتَلَفَ النَّاسُ عَلَیْهِ سَلَّمَ الْأَمْرَ لِمُعَاوِیَةَ فَسَلَّمَتْ عَلَیْهِ الشِّیعَةُ عَلَیْكَ السَّلَامُ یَا مُذِلَّ الْمُؤْمِنِینَ فَقَالَ علیه السلام مَا أَنَا بِمُذِلِّ الْمُؤْمِنِینَ وَ لَكِنِّی مُعِزُّ الْمُؤْمِنِینَ إِنِّی لَمَّا رَأَیْتُكُمْ لَیْسَ بِكُمْ عَلَیْهِمْ قُوَّةٌ سَلَّمْتُ الْأَمْرَ لِأَبْقَی أَنَا وَ أَنْتُمْ بَیْنَ أَظْهُرِهِمْ كَمَا عَابَ الْعَالِمُ السَّفِینَةَ لِتَبْقَی لِأَصْحَابِهَا وَ كَذَلِكَ نَفْسِی وَ أَنْتُمْ لِنَبْقَی بَیْنَهُمْ یَا ابْنَ النُّعْمَانِ إِنِّی لَأُحَدِّثُ الرَّجُلَ مِنْكُمْ بِحَدِیثٍ فَیَتَحَدَّثُ بِهِ عَنِّی فَأَسْتَحِلُّ بِذَلِكَ لَعَنْتَهُ وَ الْبَرَاءَةَ مِنْهُ فَإِنَّ أَبِی كَانَ یَقُولُ وَ أَیُّ شَیْ ءٍ أَقَرُّ لِلْعَیْنِ مِنَ التَّقِیَّةِ إِنَّ التَّقِیَّةَ جُنَّةُ الْمُؤْمِنِ (3) وَ لَوْ لَا التَّقِیَّةُ مَا عُبِدَ اللَّهُ وَ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ- لا یَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْكافِرِینَ أَوْلِیاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِینَ وَ مَنْ یَفْعَلْ ذلِكَ فَلَیْسَ مِنَ اللَّهِ فِی شَیْ ءٍ إِلَّا أَنْ تَتَّقُوا مِنْهُمْ تُقاةً(4)

●بدان که چون حسن بن علی علیهما السّلام مجروح شد و مردم با او نساختند، و در نتیجه کار [خلافت] را به معاویه واگذار کرد، شیعیان این گونه به او سلام می کردند: «سلام بر تو ای خوارکننده مؤمنان!» [و او در جواب ایشان] می فرمود: «من خوارکننده مؤمنان نیستم بلکه موجب عزّت مؤمنانم. من چون دیدم که شما تاب مقاومت در برابر ایشان را ندارید کار را به او (معاویه) واگذاردم تا با این کار، خود و شما را در میانشان نگه دارم، و این تصمیم من همچون تصمیم آن عالم بود که کشتی را معیوب ساخت تا برای صاحبانش باقی بماند، و حکایت من و شما این گونه است تا در میانشان زنده بمانیم».
پسر نعمان! من به یکی از افراد شما حدیثی را می گویم و او از قول من آن سخن را نقل می کند، در نتیجه من نیز به خاطر این عمل وادار می شوم لعن و بیزاری از او را جایز شمارم چرا که پدرم پیوسته و مکرّرا می فرمود: «چه چیزی نوربخش تر و عزیزتر از تقیّه برای چشم است؟ مسلّما تقیّه سپر و حافظ مؤمن است، و اگر تقیّه نبود، دیگر خداوند پرستش نمی شد»، و خداوند عز و جل فرموده: « لا یَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْكافِرِینَ أَوْلِیاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِینَ وَ مَنْ یَفْعَلْ ذلِكَ فَلَیْسَ مِنَ اللَّهِ فِی شَیْ ءٍ إِلَّا أَنْ تَتَّقُوا مِنْهُمْ تُقاةً» - . آل عمران / 28 - ، {مؤمنان نباید کافران را به جای مؤمنان به دوستی بگیرند؛ و هر که چنین کند، در هیچ چیز [او را] از [دوستیِ] خدا [بهره ای] نیست، مگر اینکه از آنان به نوعی تقیّه کنید.}

بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار جلد 75 صفحه 287

#جزء3

برتری مردان بر زنان در آیات و روایات فراوانی وارد شده است.

وَ لِلرِّجَالِ عَلَيْهِنَّ دَرَجَةٌ (بقره 228)
و مردان بر زنان درجه برتری دارند.


وَلَيْسَ الذَّكَرُ كَالْأُنثَىٰ ‎(آل عمران 36)
و پسر چون دختر نیست

الرِّجَالُ قَوَّامُونَ عَلَى النِّسَاءِ بِمَا فَضَّلَ اللَّهُ بَعْضَهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ وَبِمَا أَنفَقُوا مِنْ أَمْوَالِهِمْ (نساء 34)
مردان، سرپرست زنانند، به دلیل آنکه خدا برخی از ایشان را بر برخی برتری داده و [نیز] به دلیل آنکه از اموالشان خرج می‌کنند.

وَ مَا سَاوَی اللَّهُ قَطُّ امْرَأَةً بِرَجُلٍ

فضیلت مردان بر زنان

و....


#جزء2 #جزء3 #جزء5

بسم الله الرحمن الرحیم

تَبَارَكَ الَّذِي نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَىٰ عَبْدِهِ لِيَكُونَ لِلْعَالَمِينَ نَذِيرًا

✅کانال تامل در قرآن کریم با بیش از هزار نکته از قرآن کریم
✅با هشتگ گذاری و تفکیک نکات هر جزء می توانید به آسانی مطالب مرتبط با جزء مورد نظر را پیدا کنید
✅استفاده از تفاسیر روایی


#جزء1 #جزء2 #جزء3 #جزء4 #جزء5 #جزء6 #جزء7 #جزء8 #جزء9 #جزء10 #جزء11 #جزء12 #جزء13 #جزء14 #جزء15 #جزء16 #جزء17 #جزء18 #جزء19 #جزء20 #جزء21 #جزء22 #جزء23 #جزء24 #جزء25 #جزء26 #جزء27 #جزء28 #جزء29 #جزء30


لینک کانال:
https://t.me/qoran128

بحث شفاعت از قرآن کریم

برخی آیات در قرآن کریم شفاعت در روز قیامت را رد می کند و برخی دیگر به وجود شفاعت در قیامت اشاره می کند.
وهابیت خبیث و لعین با تمسک به آیات دسته اول منکر شفاعت می شوند، اما نمی شود نومن ببعض و نکفر ببعض بود، بلکه باید همه آیات را دید.

1️⃣آیات نفی شفاعت

وَاتَّقُوا يَوْمًا لَّا تَجْزِي نَفْسٌ عَن نَّفْسٍ شَيْئًا وَلَا يُقْبَلُ مِنْهَا شَفَاعَةٌ ‎﴿بقره ۴۸﴾
ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻱ ﭘﺮﻭﺍ ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﻧﻪ ﻛﺴﻲ ﺍﺯ ﻛﺴﻲ ﻋﺬﺍﺑﻲ ﺭﺍ ﺩﻓﻊ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ، ﻭ ﻧﻪ ﺍﺯ ﻛﺴﻲ ﺷﻔﺎﻋﺘﻲ ﻣﻰ ﭘﺬﻳﺮﻧﺪ

وَاتَّقُوا يَوْمًا لَّا تَجْزِي نَفْسٌ عَن نَّفْسٍ شَيْئًا وَلَا يُقْبَلُ مِنْهَا عَدْلٌ وَلَا تَنفَعُهَا شَفَاعَةٌ وَلَا هُمْ يُنصَرُونَ ‎﴿بقره ۱۲۳﴾
ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻱ ﭘﺮﻭﺍ ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﻧﻪ ﻛﺴﻲ ﺍﺯ ﻛﺴﻲ ﻋﺬﺍﺑﻲ ﺭﺍ ﺩﻓﻊ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ، ﻭ ﻧﻪ ﺍﺯ ﻛﺴﻲ ﻓﺪﻳﻪ ﻭ ﻋﻮﺿﻲ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ ، ﻭ ﻧﻪ ﻛﺴﻲ ﺭﺍ ﺷﻔﺎﻋﺘﻲ ﺳﻮﺩ ﺩﻫﺪ ، ﻭ ﻧﻪ ﻳﺎﺭﻱ ﻣی ﺷﻮﻧﺪ.

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَنفِقُوا مِمَّا رَزَقْنَاكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَ يَوْمٌ لَّا بَيْعٌ فِيهِ وَلَا خُلَّةٌ وَلَا شَفَاعَةٌ ‎﴿بقره ۲۵۴﴾
ﺍﻱ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﻤﺎﻥ ! ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﻭﺯﻱ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﺍﻧﻔﺎﻕ ﻛﻨﻴﺪ ، ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ ﺭﻭﺯﻱ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﻪ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺳﺘﺪﻱ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻪ ﺩﻭﺳﺘﻲ ﻭ ﻧﻪ ﺷﻔﺎﻋﺘﻲ

لَيْسَ لَهُم مِّن دُونِهِ وَلِيٌّ وَلَا شَفِيعٌ ﴿انعام ۵۱﴾
ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺟﺰ ﺧﺪﺍ ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ ﻭ ﺷﻔﻴﻌﻲ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ

لَيْسَ لَهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِيٌّ وَلَا شَفِيعٌ ﴿انعام ۷۰﴾
و او را جز خدا سرپرست و یاور و شفیعی نباشد

وَ لَمْ يَكُنْ لَهُمْ مِنْ شُرَكائِهِمْ شُفَعاءُ وَ كانُوا بِشُرَكائِهِمْ كافِرينَ ‎﴿روم ۱۳﴾
و براى آنان شفيعانى از همتايانى كه [براى خدا] مى‌پنداشتند نخواهد بود و ‌‌‌‌نسبت به آن همتايان، كافر مى‌شوند.

ما لَکُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَلِيٍّ وَ لا شَفِیعٍ‎﴿سجده ۴﴾
هیچ سرپرست و شفاعت کننده اى براى شما جز او نیست

2️⃣آیات اثبات شفاعت

تایید شفاعت در قرآن کریم

مَنْ ذَا الَّذي يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاَّ بِإِذْنِهِ‎﴿بقره ۲۵۵﴾
کیست که در نزد او، جز به فرمانش شفاعت کند؟!


ما مِنْ شَفيعٍ إِلاَّ مِنْ بَعْدِ إِذْنِهِ ﴿یونس ۳﴾
هيچ شفاعت‌كننده‌اى، بى‌اذن او نيست

لا يَمْلِكُونَ الشَّفاعَةَ إِلاَّ مَنِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمنِ عَهْداً﴿مریم ۸۷﴾‏
آنان هرگز مالك شفاعت نيستند؛ مگر كسى كه نزد خداوند رحمان، عهد و پيمانى گرفته است.

يَوْمَئِذٍ لاتَنْفَعُ الشَّفاعَةُ إِلّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمنُ وَ رَضِيَ لَهُ قَوْلاً ﴿طه ۱۰۹﴾‏
در آن روز، شفاعت [هيچ‌كس] سودى نمى‌بخشد، جز كسى‌كه خداوند رحمان به او اجازه داده، و از گفتار او راضى است.

وَ لا يَشْفَعُونَ إِلاَّ لِمَنِ ارْتَضى وَ هُمْ مِنْ خَشْيَتِهِ مُشْفِقُونَ ﴿انبیاء ۲۸﴾‏
و آن‌ها‌‌ جز براى كسى ‌كه خدا راضى [به شفاعت براى او] است شفاعت نمى‌كنند و از ترس او بيمناكند.

وَ لا تَنْفَعُ الشَّفاعَةُ عِنْدَهُ إِلاَّ لِمَنْ أَذِنَ لَهُ‎﴿سبا ۲۳﴾‏
شفاعت نزد او، جز براى كسى كه [خداوند] براى او اذن شفاعت داده، سودى ندارد

وَ لا يَمْلِكُ الَّذينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ الشَّفاعَةَ إِلاَّ مَنْ شَهِدَ بِالْحَقِّ وَ هُمْ يَعْلَمُونَ ﴿زخرف ۸۶﴾‏
كسانى را كه غير از او مى‌خوانند اختيار شفاعت ندارند؛ مگر آن‌ها كه شهادت بحق داده‌اند و به خوبى آگاهند.

وَ كَمْ مِنْ مَلَكٍ فِي السَّماواتِ لا تُغْني شَفاعَتُهُمْ شَيْئاً إِلاَّ مِنْ بَعْدِ أَنْ يَأْذَنَ اللهُ لِمَنْ يَشاءُ وَ يَرْضى ﴿نجم ۲۶﴾‏
و چه بسيار فرشتگان آسمان‌ها كه شفاعت آن‌ها سودى نمى‌بخشد مگر پس از آنكه خدا براى هركس بخواهد و راضى باشد اجازه [شفاعت] دهد.

اما جواب:
غیر از کلی آیه و روایت که به اثبات شفاعت اشاره می کند، برخی علمای عامه نیز شفاعت را پذیرفتند.
و آیاتی که نفی شفاعت می کند اشاره به کسانی دارد که حق شفاعت ندارند مثل بت و سنگ و چوب و امام جائر و ...
و یا اینکه شفاعت را مستقل از الله جل جلاله می دانند.
از مجموع این سخنان معلوم می شود که شفاعت کردن در نزد خدا، در صورتی که مستلزم محذوری که متناسب با مقام کبریایی حق نباشد، اجمالاً صحیح و بی مانع است.
برخی اشخاص نیز به قدری کارنامه سیاه دارند که:
فَمَا تَنفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِينَ ‎﴿مدثر ٤٨﴾‏
شفاعت شفاعت‌کنندگان به حال آنها سودی نمی‌بخشد.

و آیات نفی شفاعت در حقیقت خطاب به این گروه است.

#جزء1 #جزء3 #جزء7 #جزء11 #جزء16 #جزء17 #جزء18 #جزء21 #جزء22 #جزء25 #جزء27

✔️جهنم و بهشت جاودانه
❌جهنم و بهشت موقتی

بهشتی ها و جهنمی فقط در یک بازه و مدت کوتاهی در زندگی عمل انجام دادند پس چرا به صورت ابدی در جایگاه خویش قرار می گیرند؟

▪️[علل الشرائع] أَبِی عَنْ سَعْدٍ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ سُلَیْمَانَ بْنِ دَاوُدَ الشَّاذَکُونِیِّ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ یُونُسَ عَنْ أَبِی هَاشِمٍ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام عَنِ الْخُلُودِ فِی الْجَنَّةِ وَ النَّارِ فَقَالَ إِنَّمَا خُلِّدَ أَهْلُ النَّارِ فِی النَّارِ لِأَنَّ نِیَّاتِهِمْ کَانَتْ فِی الدُّنْیَا لَوْ خُلِّدُوا فِیهَا أَنْ یَعْصُوا اللَّهَ أَبَداً وَ إِنَّمَا خُلِّدَ أَهْلُ الْجَنَّةِ فِی الْجَنَّةِ لِأَنَّ نِیَّاتِهِمْ کَانَتْ فِی الدُّنْیَا لَوْ بَقُوا أَنْ یُطِیعُوا اللَّهَ أَبَداً مَا بَقُوا فَالنِّیَّاتُ تُخَلِّدُ هَؤُلَاءِ وَ هَؤُلَاءِ ثُمَّ تَلَا قَوْلَهُ تَعَالَی قُلْ کُلٌّ یَعْمَلُ عَلی شاکِلَتِهِ قَالَ عَلَی نِیَّتِهِ [اسراء / ۸۴]. قَالَ:«عَلَى نِيَّتِهِ».

▪️ابی هاشم می‌گوید: از حضرت ابی عبد اللَّه علیه السّلام راجع به #خلود اهل بهشت در بهشت و جاودانی بودن اهل دوزخ در دوزخ پرسیدم ؟! حضرت فرمودند: اهل دوزخ به خاطر این در دوزخ مخلّد هستند که #نیتشان این بود که اگر برای همیشه در دنیا باشند عصیان و نافرمانی خداوند را بنمایند. و اهل بهشت به این جهت در بهشت جاودانی هستند که #نیتشان در دنیا این بود که اگر در آن باقی بمانند تا ابد اطاعت خداوند را نمایند. پس #نیت این دو گروه باعث #مخلد بودنشان در بهشت و دوزخ گردیده، سپس آن جناب فرموده خداوند تعالی را تلاوت فرمود: «قُلْ کُلٌّ یَعْمَلُ عَلی شاکِلَتِهِ» [ای پیامبر تو به خلق بگو که هر کس بر حسب ذات و طبیعت خود عملی انجام خواهد داد] بعد حضرت دنبال آیه فرمودند: یعنی بر حسب #نیت و #قصد خود.

📚 بحارالأنوار ٫ جلد 8 ٫ صفحه 346

➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
▫️تَذَاكَرُوا وَ تَلاَقَوْا وَ تَحَدَّثُوا
فَإِنَّ اَلْحَدِيثَ 👈 جِلاَءٌ لِلْقُلُوبِ 👉
➡️ @eteghdate
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖


#جزء1 #جزء2 #جزء3 #جزء4 #جزء5 #جزء6 #جزء7 #جزء8 #جزء9 #جزء10 #جزء11 #جزء12 #جزء13 #جزء14 #جزء15 #جزء16 #جزء17 #جزء18 #جزء19 #جزء20 #جزء21 #جزء22 #جزء23 #جزء24 #جزء25 #جزء26 #جزء27 #جزء28 #جزء29 #جزء30

آیات=معصومین صلوات الله علیهم
بینات=معصومین صلوات الله علیهم

يَا ابْنَ الْآياتِ وَ الْبَيِّناتِ

🔸ای فرزند آیات و نشانه ها

دعای ندبه منقول از امام صادق صلوات الله علیه

#جزء3 #جزء6 #جزء11

یاعلی انت العروة الوثقی 😍

وَ مِنْ طَرِيقِ الْمُخَالِفِينَ،مَا رَوَاهُ مُوَفَّقُ بْنُ أَحْمَدَ،بِإِسْنَادِهِ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ أَبِي لَيْلَى،قَالَ:قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ)لِعَلِيٍّ(عَلَيْهِ السَّلاَمُ): «أَنْتَ الْعُرْوَةُ الْوُثْقَى».

🔸در کتب عامه آمده که رسول خدا صلی الله علیه و آله به علی علیه السلام فرمود: تو عروة الوثقی (دستگیره محکم) هستی.

إحقاق الحق و إزهاق الباطل جلد 22 صفحه 303
تفسیر البرهان جلد 1 صفحه 524

#جزء3 #جزء21

عروة الوثقی=مودت اهل بیت صلوات الله علیهم

عَنْ أَبِي الْحَسَنِ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ،عَنْ أَبِيهِ،عَنْ آبَائِهِ(عَلَيْهِمُ السَّلاَمُ) فِي قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَّ:
فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقىٰ ،قَالَ:«مَوَدَّتُنَا أَهْلَ الْبَيْتِ».

🔸از امام کاظم از پدرش از پدرانش (صلوات الله علیهم) در مورد کلام خداوند عز و جل: فقد استَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْق ‎﴿بقره ۲۵۶﴾
یعنی: به محکم‌ترین دستگیره چنگ زده است
نقل شده فرمود: مودت ما اهل بیت است.

تفسیر البرهان جلد 4 صفحه 379

#جزء3 #جزء21

چهار درهم انفاق مولا علی صلوات الله علیه از قرآن کریم (از منابع عامه)

الَّذينَ يُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ بِاللَّيْلِ وَ النَّهارِ سِرًّا وَ عَلانِيَةً فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ ‎﴿بقره ۲۷۴﴾
کسانى که اموال خود را، شب یا روز، پنهان یا آشکار، انفاق مى‌کنند، مزدشان نزد پروردگارشان [محفوظ] است؛ ‌نه ترسى بر آنهاست، و نه اندوهگین مى‌شوند.


عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ فِي قَوْلِهِ [تَعَالَى‌]: (الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ بِاللَّيْلِ وَ النَّهارِ سِرًّا وَ عَلانِيَةً) قَالَ: نَزَلَتْ فِي عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبِ كَانَ عِنْدَهُ أَرْبَعَةُ دَرَاهِمَ فَأَنْفَقَ بِاللَّيْلِ وَاحِداً وَ بِالنَّهَارِ وَاحِداً وَ فِي السِّرِّ وَاحِداً وَ فِي الْعَلَانِيَةِ وَاحِداً.

🔸ابن عباس گفت: سخن خداوند: «الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ بِاللَّيْلِ وَ النَّهارِ سِرًّا وَ عَلانِيَةً» درباره علىّ بن ابى طالب (صلوات الله علیه) نازل شده است، نزد او جز چهار درهم بود درهمى را شب و درهمى را روز و درهمى را پنهانى و درهمى را آشكارا صدقه داد.

شواهد التنزيل جلد 1 صفحه 143

#جزء3