لعن و برائت ریشه قرآنی دارد

#آیات_لعن و برائت

🔻سوره شعراء آیه 216
🔻سوره هود آیه 54
🔻سوره هود آیه 35
🔻سوره یونس آیه 41
🔻سوره انفال آیه 48
🔻سوره انعام آیه 78
🔻سوره توبه آیه 114
🔻سوره انعام آیه 19
🔻سوره توبه آیه 3
🔻سوره توبه آیه 1
🔻سوره قصص آیه 42
🔻سوره رعد آیه 25
🔻سوره هود آیه 99
🔻سوره هود آیه 60
🔻سوره آل عمران آیه 61
🔻سوره بقره آیه 159
🔻سوره بقره آیه 89
🔻سوره مائده آیه 78
🔻سوره اسراء آیه 60
🔻سوره احزاب آیه 61
🔻سوره مائده آیه 13
🔻سوره نساء آیه 46
🔻سوره هود آیه 18
🔻سوره توبه آیه 68
🔻سوره مائده آیه 64
🔻سوره اعراف آیه 44
🔻سوره مائده آیه 60
🔻سوره نساء آیه 93
🔻سوره احزاب آیه 64
🔻سوره احزاب آیه 57
🔻سوره نور آیه 7
🔻سوره حجر آیه 35
🔻سوره غافر آیه 52
🔻سوره ص آیه 78
🔻سوره نساء آیه 47
🔻سوره فتح آیه 6
🔻سوره نور آیه 23
🔻سوره محمد آیه 23
🔻سوره نساء آیه 118
🔻سوره نساء آیه 52
🔻سوره آل عمران آیه 87
🔻سوره بقره آیه 88
🔻سوره بقره آیه 161
🔻سوره زخرف آیه 26

کتاب الهی و آسمانیِ قرآن کریم پر است از تبری و لعن از دشمنان خداوند.
هیچ مسلمانی نمی تواند این همه آیات و روایات در مورد لعن و برائت را منکر شود مگر اینکه یا نفوذی باشد یا جاهل و احمق.


#جزء1 #جزء2 #جزء3 #جزء5 #جزء6 #جزء7 #جزء8 #جزء10 #جزء11 #جزء12 #جزء13 #جزء14 #جزء15 #جزء18 #جزء20 #جزء22 #جزء23 #جزء24 #جزء25 #جزء26

حق نداریم هر جایی بنشینیم
حق نداریم هر چیزی بگوییم
حق نداریم هر چیزی بشنویم

عَنْ عَبْدِ الْعَظِیمِ الْحَسَنِیِّ عَنْ عَلِیِّ بْنِ جَعْفَرٍ عَنْ أَخِیهِ مُوسَی بْنِ جَعْفَرٍ عَنْ أَبِیهِ قَالَ قَالَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ (صلوات الله علیهم) لَیْسَ لَکَ أَنْ تَقْعُدَ مَعَ مَنْ شِئْتَ لِأَنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی یَقُولُ وَ إِذا رَأَیْتَ الَّذِینَ یَخُوضُونَ فِی آیاتِنا فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ حَتَّی یَخُوضُوا فِی حَدِیثٍ غَیْرِهِ وَ إِمَّا یُنْسِیَنَّکَ الشَّیْطانُ فَلا تَقْعُدْ بَعْدَ الذِّکْری مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِینَ وَ لَیْسَ لَکَ أَنْ تَتَکَلَّمَ بِمَا شِئْتَ لِأَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ قَالَ- وَ لا تَقْفُ ما لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ وَ لِأَنَّ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) قَالَ رَحِمَ اللَّهُ عَبْداً قَالَ خَیْراً فَغَنِمَ أَوْ صَمَتَ فَسَلِمَ وَ لَیْسَ لَکَ أَنْ تَسْمَعَ مَا شِئْتَ لِأَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقُولُ إِنَّ السَّمْعَ وَ الْبَصَرَ وَ الْفُؤادَ کُلُّ أُولئِکَ کانَ عَنْهُ مَسْؤُلًا

🔸عبدالعظیم حسنی از علی بن جعفر، از برادر بزرگوارش حضرت موسی بن جعفر نقل کرده که آن حضرت فرمود: حضرت علی بن الحسین (صلوات الله علیهم) فرمود: حق نداری با هر کس که بخواهی نشست و برخاست کنی، زیرا خداوند تبارک و تعالی می فرماید: «وَ إِذا رَأَیْتَ الَّذِینَ یَخُوضُونَ فِی آیاتِنا فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ حَتَّی یَخُوضُوا فِی حَدِیثٍ غَیْرِهِ وَ إِمَّا یُنْسِیَنَّک الشَّیْطانُ فَلا تَقْعُدْ بَعْدَ الذِّکْری مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِینَ»، - . انعام / 68 - {و چون ببینی کسانی [به قصد تخطئه] در آیات ما فرو می روند، از ایشان روی برتاب تا در سخنی غیر از آن درآیند؛ و اگر شیطان تو را [در این باره] به فراموشی انداخت، پس از توجّه، [دیگر] با قوم ستمکار منشین.} و نیز حق نداری به آنچه می خواهی سخن گویی، زیرا خداوند عز و جل می فرماید: «وَ لا تَقْفُ ما لَیْسَ لَک بِهِ عِلْمٌ»، - . اسراء / 36 - {و چیزی را که بدان علم نداری دنبال مکن.}و به خاطر آن که رسول خدا (صلی الله علیه وآله) فرمودند: خدا رحمت کند بنده ای را که کلام نیک گوید تا بهره برد، یا سکوت کند تا سالم بماند. و همچنین حق نداری آنچه می­خواهی را بشنوی، زیرا خداوند عز و جل می فرماید: «إِنَّ السَّمْعَ وَ الْبَصَرَ وَ الْفُؤادَ کُلُّ أُولئِک کانَ عَنْهُ مَسْؤُلًا» - . اسراء / 31[6] - ، {زیرا گوش و چشم و قلب، همه مورد پرسش واقع خواهند شد}.

- . علل الشرائع: 605
بحار الأنوار جلد 2 صفحه 116

#جزء7 #جزء15

ایمان عاریه ای زبیر لعنه الله

وَ هُوَ الَّذِي أَنشَأَكُم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَةٍ فَمُسْتَقَرٌّ وَمُسْتَوْدَعٌ ۗ قَدْ فَصَّلْنَا الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَفْقَهُونَ ﴿سورة الأنعام ٩٨﴾
و اوست که شما را از یک تن آفرید، برخی [از شما] استقرار یافته و برخی به ودیعت نهاده ؛ ما آیات خود را برای قومی که می فهمند، بیان کردیم.

عَنْ أَبِي بَصِيرٍ،عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ(عَلَيْهِ السَّلاَمُ)،قَالَ: قُلْتُ: وَ هُوَ الَّذِي أَنْشَأَكُمْ مِنْ نَفْسٍ وٰاحِدَةٍ فَمُسْتَقَرٌّ وَ مُسْتَوْدَعٌ قَالَ:«مَا يَقُولُ أَهْلُ بَلَدِكَ الَّذِي أَنْتَ فِيهِ؟». قَالَ:قُلْتُ:يَقُولُونَ:مُسْتَقَرٌّ فِي الرَّحِمِ،وَ مُسْتَوْدَعٌ فِي الصُّلْبِ. فَقَالَ:«كَذَبُوا،الْمُسْتَقَرُّ:مَا اسْتَقَرَّ الْإِيمَانُ فِي قَلْبِهِ فَلاَ يُنْزَعُ مِنْهُ أَبَداً،وَ الْمُسْتَوْدَعُ:اَلَّذِي يُسْتَوْدَعُ الْإِيمَانُ زَمَاناً ثُمَّ يُسْلَبُهُ،وَ قَدْ كَانَ الزُّبَيْرُ مِنْهُمْ».

🔸ابو بصیر روایت می کند از امام باقر (صلوات الله علیه) در مورد قول الهی (و اوست که شما را از یک تن آفرید، برخی استقرار یافته و برخی به ودیعت نهاده) پرسیدم.
امام باقر (صلوات الله علیه) فرمود اهل سرزمینی که تو در آن هستی چه می گویند؟ گفتم می گویند منظور از مستقر، وجود آدمي در رحِم و منظور از مستودع، وجود او در صُلب است. (امام) فرمود: دروغ گفتند. مستقر يعني كسي كه ايمان در دلش پايدار گشته و هرگز از او جدا نشود و مستودع كسي است كه ايمان را براي مدّتي به امانت گرفته، سپس آن را از دست مي‌دهد. و زبير از جمله ی اينان بود.

تفسیر البرهان جلد 2 صفحه 458
تفسير العيّاشي جلد 1 صفحه 371
تفسیر کنز الدقائق جلد 4 صفحه 403
بحار الأنوار - ط دارالاحیاء التراث جلد 66 صفحه 222
تفسير نور الثقلين جلد 1 صفحه 750

خدایا عاقبت ما را حیدری کن

#جزء7

خروج فرزند مومن از دل پدر کافر

عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ صلوات الله علیه قَالَ: ... وَ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَ‌ يُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَ مُخْرِجُ الْمَيِّتِ مِنَ الْحَيِ‌[4] فَالْحَيُّ الْمُؤْمِنُ الَّذِي تَخْرُجُ طِينَتُهُ مِنْ طِينَةِ الْكَافِرِ وَ الْمَيِّتُ الَّذِي يَخْرُجُ مِنَ الْحَيِّ هُوَ الْكَافِرُ الَّذِي يَخْرُجُ مِنْ طِينَةِ الْمُؤْمِنِ فَالْحَيُّ الْمُؤْمِنُ وَ الْمَيِّتُ الْكَافِرُ

🔸امام صادق صلوات الله علیه: ... و خداوند عز و جل فرمود: (زنده را از مرده بیرون می آورد و مرده را از زنده.) (انعام 95) پس زنده، مؤمنی است که سرشتش از سرشت کافر بیرون می آید. و مرده ای که از زنده بیرون می آید، همان کافری است که از طینت مؤمن بیرون می آید. پس زنده، مؤمن است و مرده کافر.

الكافي- ط الاسلامية جلد 2 صفحه 5

محمد بن ابوبکر و زید بن حارثه مثال هایی برای این موضوع هستند.

#جزء3 #جزء7

حتی اگر تمام خلق امامت را انکار کنند.

فَإِن يَكْفُرْ بِهَا هَٰؤُلَاءِ فَقَدْ وَكَّلْنَا بِهَا قَوْمًا لَّيْسُوا بِهَا بِكَافِرِينَ ‎﴿انعام ٨٩﴾‏
و اگر (بفرض) نسبت به آن کفر ورزند، (آیین حقّ زمین نمی‌ماند؛ زیرا) کسان دیگری را نگاهبان آن می‌سازیم که نسبت به آن، کافر نیستند.

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا مَن يَرْتَدَّ مِنكُمْ عَن دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ يُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلَا يَخَافُونَ لَوْمَةَ لَائِمٍ ۚ ذَٰلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَن يَشَاءُ ۚ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ ‎﴿مائده ٥٤﴾‏
ای اهل ایمان! هر کس از شما از دینش برگردد [زیانی به خدا نمی رساند] خدا به زودی گروهی را می آورد که آنان را دوست دارد، و آنان هم خدا را دوست دارند؛ در برابر مؤمنانْ فروتن اند، و در برابر کافرانْ سرسخت و قدرتمندند، همواره در راه خدا جهاد می کنند، و از سرزنش هیچ سرزنش کننده ای نمی ترسند. این فضل خداست که به هر کس بخواهد می دهد؛ و خدا بسیار عطاکننده و داناست.


قال الامام الصادق صلوات الله علیه: وَ اللَّهِ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْأَرْضِ اجْتَمَعُوا عَلَى أَنْ يُحَوِّلُوا هَذَا الْأَمْرَ مِنْ مَوْضِعِهِ الَّذِي وضحه [وَضَعَهُ‏] اللَّهُ مَا اسْتَطَاعُوا وَ لَوْ أَنَّ خَلْقَ اللَّهِ كُلَّهُمْ جَمِيعاً كَفَرُوا حَتَّى لَا يَبْقَى أَحَدٌ جَاءَ اللَّهُ لِهَذَا الْأَمْرِ بِأَهْلٍ يَكُونُونَ هُمْ أَهْلَهُ.

🔸امام صادق صلوات الله علیه: به خدا سوگند اگر اهل زمین جمع شوند تا این امر (امامت) را از جایگاهی که خدا برایش قرار داده تغییر دهند؛ نمی توانند. و اگر تمام خلق خدا کافر شوند به طوری که یک نفر هم باقی نماند خداوند برای معتقدین به این امر (امامت) گروهی را می آورد که اهل و شایسته آن باشند.

بصائر الدرجات، ج‏1، ص: 174
بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏26، ص: 204
تفسیر البرهان جلد 2 صفحه 449

#جزء6 #جزء7

کنجکاوی و فضولی در علت اصلی غیبت امام زمان صلوات الله علیه ممنوع ⛔️

‏يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَسْأَلُوا عَنْ أَشْيَاءَ إِن تُبْدَ لَكُمْ تَسُؤْكُمْ (مائده 100)
ای کسانی که ایمان آورده اید از چیزهایی که اگر برای شما آشکار شود، غمگینتان کند؛ مپرسید.

قال الامام المهدی صلوات الله علیه و عجل الله فرجه: وَ أَمَّا عِلَّةُ مَا وَقَعَ مِنَ الْغَيْبَةِ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ‌ يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَسْئَلُوا عَنْ أَشْياءَ إِنْ تُبْدَ لَكُمْ تَسُؤْكُمْ‌[2] إِنَّهُ لَمْ يَكُنْ لِأَحَدٍ مِنْ آبَائِي (صلوات الله علیهم) إِلَّا وَ قَدْ وَقَعَتْ فِي عُنُقِهِ بَيْعَةٌ لِطَاغِيَةِ زَمَانِهِ وَ إِنِّي أَخْرُجُ حِينَ أَخْرُجُ وَ لَا بَيْعَةَ لِأَحَدٍ مِنَ الطَّوَاغِيتِ فِي عُنُقِي

🔸قسمتی از توقیع امام زمان صلوات الله علیه: و امّا علت وقوع غیبت، خدای عز و جل می فرماید: ای کسانی که ایمان آورده اید از چیزهایی که اگر برای شما آشکار شود، غمگینتان کند؛ مپرسید (مائده 100)
بر گردن همه پدرانم (امامان صلوات الله علیهم) بیعت سرکشان (طاغوت) زمانه اش بود امّا من وقتی خروج نمایم بیعت هیچ سرکشی بر گردنم نیست.

كمال الدين و تمام النعمة جلد 2 صفحه 485

مطلب بسیار مهمی که هر منتظری باید بداند

#جزء7

خوک

عَنْ أَبِي الْحَسَنِ (عَلَيْهِ السَّلاَمُ)،قَالَ: «إِنَّ الْخَنَازِيرَ مِنْ قَوْمِ عِيسَى،سَأَلُوا نُزُولَ الْمَائِدَةِ فَلَمْ يُؤْمِنُوا بِهَا،فَمَسَخَهُمُ اللَّهُ خَنَازِيرَ».

🔸امام کاظم صلوات الله علیه: همانا خوک ها (خوک صفت ها) گروهی از قوم عیسی بودند که درخواست فرود آمدن مائده (سفره آسمانی) کردند و به آن ایمان نیاوردند؛ پس خداوند آنها را به صورت خوک مسخ کرد.

تفسیر البرهان جلد 2 صفحه 382

#جزء7

مسیحی هایی که منتظر ظهور حضرت احمدِ موعود صلی الله علیه و آله بودند

لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَدَاوَةً لِّلَّذِينَ آمَنُوا الْيَهُودَ وَالَّذِينَ أَشْرَكُوا ۖ وَلَتَجِدَنَّ أَقْرَبَهُم مَّوَدَّةً لِّلَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ قَالُوا إِنَّا نَصَارَىٰ ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّ مِنْهُمْ قِسِّيسِينَ وَرُهْبَانًا وَأَنَّهُمْ لَا يَسْتَكْبِرُونَ ‎﴿مائده ٨٢﴾‏
یقیناً سرسخت ترین مردم را در کینه و دشمنی نسبت به مؤمنان، یهودیان و مشرکان خواهی یافت. و البته نزدیک ترینشان را در دوستی با مؤمنان، کسانی می یابی که گفتند: ما نصرانی هستیم. این واقعیت برای آن است که گروهی از آنان کشیشان دانشمند و عابدان خدا ترس اند، و آنان [در پیروی از حق] تکبّر نمی کنند.

#فترت
الْعَيَّاشِيُّ:عَنْ مَرْوَانَ،عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا،عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(عَلَيْهِ السَّلاَمُ)،قَالَ: ذَكَرَ النَّصَارَى وَ عَدَاوَتَهُمْ،فَقَالَ:قَوْلُ اللَّهِ: ذٰلِكَ بِأَنَّ مِنْهُمْ قِسِّيسِينَ وَ رُهْبٰاناً وَ أَنَّهُمْ لاٰ يَسْتَكْبِرُونَ ،قَالَ:«أُولَئِكَ كَانُوا قَوْماً بَيْنَ عِيسَى وَ مُحَمَّدٍ(صلی الله علیه و آله)،يَنْتَظِرُونَ مَجِيءَ مُحَمَّدٍ(صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ)».

🔸از امام صادق صلوات الله علیه روایت شده که بعد از ذکر نصاری و دشمنی های آنان فرمود: امّا این فرموده خداوند {این بدان خاطر است که آنان کشیش و راهب دارند و تکبّر نمی ورزند}، فرمود: در مورد قومی است که در فاصله بین عیسی و محمّد (صلی الله علیه و آله) بودند و منتظر آمدن محمّد (صلّی الله علیه و آله) بودند.

تفسیر البرهان جلد 2 صفحه 344
بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار جلد 14 صفحه 274

طبق حدیث فرقه ناجیه از تمام فِرَقِ یهودی ها و مسیحی ها و مسلمان ها تنها یک گروه نجات یافتند و می یابند.
و اگر در قرآن کریم گاهی آیاتی به خوبی برخی نصاری اشاره می کند منظور همان فرقه ناجیه است.

#جزء7

معنای صحیح اُمّی بودن پیامبر چیست؟

#امی
●عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَسْبَاطٍ أَوْ غَيْرِهِ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي جَعْفَرٍ (صلوات الله علیه) إِنَّ النَّاسَ يَزْعُمُونَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) لَمْ يَكُنْ يَكْتُبُ وَ لَا يَقْرَأُ فَقَالَ كَذَبُوا لَعَنَهُمُ اللَّهُ أَنَّى ذَلِكَ وَ قَدْ قَالَ اللَّهِ هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُوا عَلَيْهِمْ آياتِهِ وَ يُزَكِّيهِمْ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ إِنْ كانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِي ضَلالٍ مُبِينٍ فَيَكُونُ أَنْ يُعَلِّمَهُمُ الْكِتَابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ لَيْسَ يُحْسِنُ أَنْ يَقْرَأَ وَ يُكْتُبَ قَالَ قُلْتُ فَلَمْ سُمِّيَ النَّبِيُّ أُمِّيّاً قَالَ نسبت [نُسِبَ‏] إِلَى مَكَّةَ وَ ذَلِكَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ لِتُنْذِرَ أُمَّ الْقُرى‏ وَ مَنْ حَوْلَها فَأُمُّ الْقُرَى‏ مَكَّةُ فَقِيلَ أُمِّيٌّ لِذَلِكَ.

●از علی بن اسباط و دیگران نقل شده که به حضرت باقر (صلوات الله علیه) عرض شد که برخی از مردم فکر می کنند رسول خدا (صلی الله علیه و آله) نمی توانست بنویسد و بخواند. حضرت فرمود: دروغ می گویند؛ خدا آنها را لعنت کند؛ چگونه آن حضرت نمی توانست بخواند و بنویسد در حالی که خداوند درباره آن حضرت می فرماید: اوست خدایی که به میام مردمی بی کتاب پیامبری از خودشان مبعوث داشت تا آیاتش را بر آنها بخواند و آنها را پاکیزه سازد و کتاب و حکمتشان بیامورزد؛ اگرچه پیش از آن در گمراهی آشکار بودند. (جمعه 2)
پس اگر آن حضرت خواندن و نوشتن را نمی دانست چگونه خداوند فرموده که مردم را کتاب و حکمت می آموخت؟ راوی می گوید: عرض کردم پس چرا پیامبر (صلی الله علیه و آله) را اُمّی نامیده اند؟ حضرت فرمود: نسبت به مکه است چون خدای عز و جل فرموده است: تا انذار کنی و بترسانی ام القری و اطراف آن را (انعام 92)
پس ام القری به مکه اطلاق می شود و به حضرت امی گفته اند از این جهت.

بصائر الدرجات، ج‏1، ص: 226
علل الشرائع، ج‏1، ص: 125
بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏16، ص: 133
تفسير نور الثقلين، ج‏2، ص: 78

#جزء7 #جزء28

حرف مردم به درک: تهمت های مردمان به خلفای الهی، حتی بهتان بستن به خداوند عز و جل.

●...أَ لَمْ یَنْسُبُوهُ إِلَی أَنَّهُ (صلی الله علیه و آله) یَنْطِقُ عَنِ الْهَوَی فِی ابْنِ عَمِّهِ عَلِیٍّ (صلوات الله علیه) حَتَّی كَذَّبَهُمُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فَقَالَ سُبْحَانَهُ وَ ما یَنْطِقُ عَنِ الْهَوی إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْیٌ یُوحی (2) أَ لَمْ یَنْسُبُوهُ إِلَی الْكَذِبِ فِی قَوْلِهِ إِنَّهُ رَسُولٌ مِنَ اللَّهِ إِلَیْهِمْ حَتَّی أَنْزَلَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَیْهِ وَ لَقَدْ كُذِّبَتْ رُسُلٌ مِنْ قَبْلِكَ فَصَبَرُوا عَلی ما كُذِّبُوا وَ أُوذُوا حَتَّی أَتاهُمْ نَصْرُنا(3) وَ لَقَدْ قَالَ یَوْماً عُرِجَ بِیَ الْبَارِحَةَ إِلَی السَّمَاءِ فَقِیلَ وَ اللَّهِ مَا فَارَقَ فِرَاشَهُ طُولَ لَیْلَتِهِ وَ مَا قَالُوا فِی الْأَوْصِیَاءِ أَكْثَرُ مِنْ ذَلِكَ أَ لَمْ یَنْسُبُوا سَیِّدَ الْأَوْصِیَاءِ (صلوات الله علیه) إِلَی أَنَّهُ كَانَ یَطْلُبُ الدُّنْیَا وَ الْمُلْكَ وَ أَنَّهُ كَانَ یُؤْثِرُ الْفِتْنَةَ عَلَی السُّكُونِ وَ أَنَّهُ یَسْفِكُ دِمَاءَ الْمُسْلِمِینَ بِغَیْرِ حِلِّهَا وَ أَنَّهُ لَوْ كَانَ فِیهِ خَیْرٌ مَا أُمِرَ خَالِدُ بْنُ الْوَلِیدِ بِضَرْبِ عُنُقِهِ أَ لَمْ یَنْسُبُوهُ إِلَی أَنَّهُ (صلوات الله علیه) أَرَادَ أَنْ یَتَزَوَّجَ ابْنَةَ أَبِی جَهْلٍ عَلَی فَاطِمَةَ (صلوات الله علیها) وَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ (صلی اللّٰه علیه و آله) شَكَاهُ عَلَی الْمِنْبَرِ إِلَی الْمُسْلِمِینَ فَقَالَ إِنَّ عَلِیّاً یُرِیدُ أَنْ یَتَزَوَّجَ ابْنَةَ عَدُوِّ اللَّهِ عَلَی ابْنَةِ نَبِیِّ اللَّهِ أَلَا إِنَّ فَاطِمَةَ بَضْعَةٌ مِنِّی فَمَنْ آذَاهَا فَقَدْ آذَانِی وَ مَنْ سَرَّهَا فَقَدْ سَرَّنِی وَ مَنْ غَاظَهَا فَقَدْ غَاظَنِی...

●...آیا به او نسبت ندادند که او درباره پسر عمویش علی (صلوات الله علیه) طبق هوای نفس خود سخن می گوید، تا اینکه خداوند عز و جل آنان را تکذیب فرمود و خداوند سبحان فرمود: وَمَا يَنطِقُ عَنِ الْهَوَىٰ ‎﴿٣﴾‏ إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَىٰ ‎﴿نجم ٤﴾و از سر هوس سخن نمی‌گوید. (۳) این سخن به جز وحیی که وحی می‌شود نیست. (نجم ۴) آیا به او نسبت ندادند که به دروغ می گوید من رسول خدا به سوی آنها هستم، تا اینکه خداوند عز و جل بر او نازل فرمود: «وَ لَقَدْ کُذِّبَتْ رُسُلٌ مِنْ قَبْلِکَ فَصَبَرُوا عَلی ما کُذِّبُوا وَ أُوذُوا حَتَّی أَتاهُمْ نَصْرُنا»،{و پیش از تو نیز پیامبرانی تکذیب شدند، ولی بر آنچه تکذیب شدند و آزار دیدند شکیبایی کردند تا یاری ما به آنان رسید}؟ - . انعام / 34 - و باز روزی (پیامبر صلی الله علیه و آله) فرمود که شب گذشته مرا به آسمان عروج دادند، پس گفته شد به خدا سوگند که تمام دیشب از بسترش جدا نشده؟ و درباره اوصیا بیش از اینها گفتند. آیا به سید اوصیا (صلوات الله علیه) نسبت ندادند که او طالب دنیا و در پی حکومت است و اینکه او همیشه فتنه را بر آرامش ترجیح می دهد؟ و اینکه او خون مسلمانان را غیر حلال می ریزد و اینکه اگر در او خوبی بود، خالد بن ولید را مأمور به گردن زدن او نمی کردند؟ آیا نسبت ندادند که او می خواهد با دختر ابی جهل، با داشتن فاطمه (صلوات الله علیها) ازدواج کند و اینکه رسول خدا (صلی الله علیه و آله) در حضور مسلمین بالای منبر از او شکایت کرد و فرمود «علی تصمیم گرفته دختر دشمن خدا را بر سر دختر پیامبر خدا بیاورد. آگاه باشید که فاطمه پاره تن من است؛ هر که او را آزار دهد، مرا آزاد داده و هر که او را خوشحال کند، مرا خوشحال کرده و هر که او را به خشم آورد، مرا به خشم آورده است»؟...

بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار جلد 67 صفحه 2

#جزء7 #جزء27
صفحه 3️⃣ از 4️⃣