▪️مرحوم علامه مجلسی رضوان الله تعالی علیه: وقتی #محدث به حقائق الفاظ و مجازات و منطوق و مفهوم و مقاصد آن‌ها عالم #نبود، #اجماعاً برایش #نقل_به_معنا #جائز #نیست، بلکه برای او معین است که فقط با #الفاظی که #شنیده است و آن را #ثبت کرده، #نقل #حدیث کند، و الّا برایش روایت جائز نیست؛ اما زمانی که #محدث، #دانشمند و #آگاه به مسائل فوق «حقائق الفاظ و مجازات و منطوق و مفهوم و مقاصد آن‌ها» #باشد، #گروهی از علماء گفته اند که #جز با #لفظی که #شنیده، #نقل_حدیث #جائز_نیست. اما #بعضی از آنان فرموده اند فقط در #غیر حدیث #پیامبر صلی الله علیه وآله #جائز #دانسته اند، زیرا پیامبر صلی الله علیه وآله فصیح ترین کسی است که با «ضاد» نطق کرده و در #جمله_بندی احادیث او، #اسرار و #دقائقی نهفته که هر کسی بر آن، همان طوری که هست، آگاهی نمی یابد؛ زیرا برای #هر #ترکیبی از آن، از نظر وصل و فصل و مقدم و مؤخر و غیر این ها، #معنای #مخصوصی است که اگر آن‌ها #مراعات #نشوند، #مقصود #اصلی حدیث از دست می‌رود، بلکه هر کلمه با کلمه ای که در کنارش قرار گرفته، دارای خاصیت مستقلی مانند تخصیص و اهتمام و غیره می‌باشد و همچنین #الفاظ #مشترک و #مترادف، اگر یکی به جای دیگری به کار رود، معنا و مقصود از #بین #خواهد رفت. از این جهت است که پیامبر فرموده اند: خدا رحمت کند کسی که گفتارم را بشنود و حفظ نماید و بفهمد و آن را به سوی دیگران نقل نماید. چه بسا کسی که فقه را حمل می‌کند در حال که خود فقیه نیست، و چه بسا کسی که فقه را به سوی فقیه تر از خودش حمل می‌کند. و این حدیث شاهد راستی است بر مقصد ما . #ولی #اکثر_اصحاب ، #نقل_به_معنا را با #حصول #شرائط فوق جائز دانسته اند و گفته اند، چیزی را که شما می‌گوئید، از مقصد ما دور است؛ زیرا ما برای کسی که الفاظ را می‌فهمد و خاصیت و مقاصد آن را درک می‌کند و اختلال ننمودن مراد آن الفاظ را در آنچه ادا می‌کند می‌داند، جائز می‌دانیم. و جمهور علمای گذشته و حاضر از طائفه‌های مختلف، نقل به معنا را وقتی که به ادا کردن عین معنا قطع پیدا کند، جائز می‌دانند؛ زیرا #معلوم است که #صحابه_پیامبر صلی الله علیه وآله و #اصحاب #ائمه #معصومین علیهم السلام احادیث را #هنگام #شنیدن #نمینوشتند و #بعید و بلکه از جمله #محالات است، عادت آن‌ها به #حفظ #جمیع #الفاظ_احادیث، آن طوری که #وارد می‌شد. آن‌ها احادیث طولانی را یک بار می‌شنیدند و با گذشت زمان زیادی آن را روایت می‌کردند، لذا بسیاری از اوقات، آن‌ها حدیث کرده و با الفاظ مختلف نقل نموده اند و هیچ کس نقل به معنا را بر آنان انکار نمی کرد. برای کسی که در اخبار تفحص داشته باشد، در این مورد جای شک و شبهه نیست. حدیثی که کلینی از محمد بن مسلم روایت کرده، بر این معنا دلالت می‌کند. گوید: خدمت امام صادق علیه السلام عرض کردم: حدیث را از شما می‌شنوم و زیاد و کمش می‌کنم، حضرت فرمودند: اگر معنایش را بخواهی بیان کنی، اشکال ندارد. و نیز روایت شده است: داود بن فرقد گوید: به امام صادق علیه السلام گفتم: من از شما حدیث می‌شنوم و می‌خواهم آن طوری که از شما شنیدم روایت کنم، اما نمی توانم ؟! حضرت فرمودند: می‌خواهی بر ما دروغ ببندی ؟! گفت: نه! فرمودند: می‌خواهی معانی حدیث را نقل کنی ؟! گفت: بلی! حضرت فرمود: اشکال ندارد. #بلی! جای #شکی_نیست که روایت #لفظ_حدیث در #هر_صورت، #مخصوصا در این #زمان که از زمان آنان دور افتاده ایم و قراین از بین رفته و اصطلاحات تغییر یافته است، بهتر می‌باشد. کلینی به سند خودش از ابوبصیر روایت کرده و گوید: خدمت امام صادق علیه السلام عرض کردم: تفسیر آیه مبارکه «الَّذِینَ یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ» {به سخن گوش فرا می دهند و بهترین آن را پیروی می‌کنند}، چیست ؟! حضرت فرمودند: این آیه درباره شخصی است که #حدیث را #می‌شنود و #همان_طوری که #شنیده، #بدون #کم و #زیاد #نقل می‌کند ... .

📚 بحارالأنوار ٫ جلد 2 ٫ صفحه 164

➖➖➖➖➖➖➖➖
▫️کانال جِلاَءٌ لِلْقُلُوبِ
➡️ @eteghdate
➡️ https://t.me/eteghdate