روزنامه شریف | Sharifdaily

«آنچه شجریان‌ها بر سر جامعه می‌آورند»

#آن‌سوی_آجرهای_قرمز

❇️ در سال ۲۰۰۷ مانوج و بابلی اشتباهی وحشتناک مرتکب شدند: آنها که اهل دو طایفه مختلف در هند بودند، در دام عشقی آتشین گرفتار شدند. مانوج پس از ترک تحصیل به شاگردی در مغازه الکتریکی اشتغال داشت. بابلی هم شاگرد مدرسه‌ای در آن سوی جاده بود. ازدواج آنها مشکل قانونی نداشت ولی سنت‌های خشک، هرگونه ازدواج بین‌طایفگی را امری قبیح برمی‌شمرد. آن دو تصمیم به فرار از خانه و ازدواج گرفتند اما به دلیل شکایت خانواده‌ها خود را به دادگاه معرفی کردند و مجبور شدند شهادت دهند که کاملا قانونی با هم ازدواج کرده‌اند. پس از جلسه دادرسی که متوجه شدند شماری از خویشاوندان تعقیب‌شان می‌کنند، با اسکورت دو پلیس سوار اتوبوس شده و راهی خانه شدند اما زمانی که به شهر پیپلی رسیدند، مأمورین گفتند آنجا مرز حوزه استحفاظی آن‌هاست و باید بروند. کمی بعد در یک ایستگاه عوارضی یک ماشین شاسی‌بلند نقره‌ای جلوی اتوبوس پیچید؛ مانوج و بابلی را به زور پایین کشیدند و با خود بردند. مدتی بعد اجساد ورم‌کرده و پاره‌پاره آنها در حالی که پاهایشان به هم گره خورده بود، از کانال بلاساماند بیرون کشیده شد. قصه به اینجا نیز محدود نشد و شواری محلی تصمیم به طرد خانواده مانوج گرفت؛ هیچ‌کس از اهالی روستا اجازه صحبت یا فروش چیزی به آن‌ها را نداشت و ...

🔸 این تنها شمای کوچکی از سیطره مناسبات خشک طایفگی در هند است که خیلی اوقات اهداف ملی را قربانی علایق طایفگی می‌کند. حال سوال این است که در چنین جامعه‌ای، آن هم پیش از استقلال که شدت این تعصبات قبیله‌ای، بسیار بیشتر بود و جامعه به شدت واگرا و چندتکه، چطور می‌شد به اهداف مشترک جمعی مثل استقلال ملی فکر کرد؛ چه رسد به آنکه به چنین غایات بلندی نائل هم شد؟ اینجاست که اهمیت سرمایه‌های نمادینی چون گاندی نمایان می‌‌شود.

🔸 در ایران نیز سرمایه‌های نمادینی چون شجریان، قاسم سلیمانی و... (با وجود لغزش‌هایی که از هرکسی حتی گاندی ممکن است سرزند) اگر مجال داده می‌شد همین نقش را ایفا می‌کردند. در جامعه‌ای که شکاف‌های مختلف اقتصادی، فرهنگی، مذهبی، سیاسی و... آن را تکه‌تکه و چندپاره نموده، هرگونه تنگ‌نظری، ایجاد محدودیت یا مصادره به مطلوب این سرمایه‌ها از سوی جناح‌های قدرت، نه فقط یک عمل زشت اخلاقی، بلکه یک خیانت اجتماعی‌ست که می‌تواند ضرباتی سهمگین به همگرایی و وفاق جامعه بزند و آن را در تکانه‌های مختلف اقتصادی، اجتماعی و سیاسی، به شدت آسیب‌پذیر گرداند. نکته نگران‌کننده‌تر آنکه جامعه ما مدت‌هاست که دیگر به چنین سرمایه‌های نمادینی آبستن نمی‌شود و گویا عقیم شده است.

🔸 یادداشت کامل #محمدتقی_ضرغام _افشار را در سایت روزنامه بخوانید.

@sharifdaily

روزنامه دانشگاه صنعتی شریف

آنچه شجریان‌ها بر سر جامعه می‌آورند

در سال ۲۰۰۷ مانوج و بابلی اشتباهی وحشتناک مرتکب شدند: آنها که اهل دو طایفه مختلف در هند بودند، در دام عشقی آتشین گرفتار شدند. مانوج پس از ترک تحصیل به شاگردی در مغازه الکتریکی اشتغال داشت. بابلی هم شاگرد مدرسه‌ای در آن سوی جاده بود. ازدواج آنها مشکل قانونی…

2.7K views15:36