روزنامه شریف | Sharifdaily

«مرز نازک حریم خصوصی»

#ذره‌بین

❇️ صبح شنبه در توییتر و به دنبال آن دیگر شبکه‌های اجتماعی شریف یک رشته‌توییت که چهار روز قبل از آن منتشر شده بود، سروصدای زیادی به پا کرد و واکنش‌های نسبتا تندی را به دنبال داشت. یک حساب کاربری شریفی در این رشته‌توییت از خاطرات چندسال قبلش در دانشگاه می‌گفت که همراه بود با تعرض به حریم خصوصی افراد دیگر؛ بدست‌آوردن اطلاعات خانوادگی از طریق نهاد رهبری به بهانه ازدواج، دسترسی به کد ملی از طریق اداره استعدادهای درخشان، ورود به حساب کاربری گوگل و جی‌میل، ورود به وبلاگ شخصی، ورود به حساب کاربری اداره امور تغذیه و بدست آوردن سلیقه غذایی و ... .

🔸 واکنش عموم بچه‌ها به این رشته‌توییت، تند و همراه با تقبیح عمل و غیراخلاقی و غیرقانونی خواندن آن بود. البته برخی هم در این جدال از نبردن آبروی فرد خطاکار صحبت کردند و شدت و حدت واکنش‌ها را بیش از حد دانستند. صاحب رشته‌توییت نیز بعد از غیرفعال کردن حساب کاربری‌اش دیروز به توییتر برگشت و سعی کرد کمی ماجرا را شفاف و به اشتباه خودش اعتراف کند و از پشیمانی‌اش بگوید، هم بابت کارهایی که در گذشته انجام داده و در رشته‌توییتش به آنها اشاره کرده و هم بابت انتشار این خاطره در یک فضای عمومی. بد نیست برخی بدیهیات این ماجرا را با هم مرور کنیم:

▫️در قبح اصل کاری که صورت گرفته و حریم خصوصی‌ای که نقض شده، بعید است کسی شک داشته باشد ولی در نوع واکنش به شخصی که مرتکب آن شده، تفاوت نظر قابل توجهی وجود دارد. برخی این‌طور می‌گویند که واکنش شدید‌اللحن می‌تواند هزینه را برای افراد خطاکار بعدی به حدی بالا ببرد که دیگر هوس این کارها به سرشان نزند ولی برخی هم عقیده دارند که به خاطر این خطا نباید زندگی مجازی و حقیقی خطاکار به کلی نابود شود و تبعاتی بیش از آنچه حقش است برای او داشته باشد. از سوی دیگر عده‌ای هم این نکته را بیان می‌کنند که ممکن است بحث و واکنش بیش از حد درباره این موضوع صرفا باعث بیشتر دیده‌شدن فرد خطاکار شود و تقبیح عمل را به حاشیه ببرد.

▫️حریم خصوصی، به‌ویژه با شرایط امروز که شاید بیش از نیمی از زیست‌مان در فضای مجازی باشد، اهمیت قابل توجهی پیدا کرده و توجه به آن و تلاش برای حفظش بر همه ما واجب است؛ چه حریم خصوصی خودمان و چه حریم خصوصی دیگران، همان‌قدر که باید تلاش کنیم اطلاعات شخصی‌مان در هر ناکجایی درز نکند، همان‌قدر و حتی بیشتر باید حواس‌مان باشد که خودمان خواسته یا ناخواسته پا در حریم خصوصی دیگران نگذاریم.

▫️اطلاعات شخصی افراد در اختیار نهادها و افراد مختلفی در داخل و خارج دانشگاه قرار دارد ولی متأسفانه خیلی اوقات در حفظ محرمانگی این اطلاعات سهل‌انگاری‌ها و حواس‌پرتی‌های زیادی دیده می‌شود؛ مثلا وقتی دیروقت می‌خواهید از دانشگاه خارج شوید و اسم‌تان را در لیست حراست وارد می‌کنید، به راحتی می‌توانید اطلاعات اولیه‌ای مثل نام و نام‌خانوادگی، شماره دانشجویی یا کد ملی، رشته و مقطع و زمان ورود و خروج سایر افراد را مشاهده کنید؛ اطلاعاتی که در نگاه اول شاید اهمیتی نداشته باشند ولی می‌توانند دردسرهایی را برای افراد به دنبال داشته باشند. کمی که زندگی روزمره‌تان را بالا و پایین کنید، از این دست سهل‌انگار‌ی‌ها زیاد می‌توانید بیابید.

▫️بیشتر ما اعمال و رفتارهای اشتباهی در گذشته یا حال در کارنامه داریم؛ اعمال و رفتارهایی که هم در حین انجام و هم بعد از آن به اشتباه بودن‌شان واقف‌ایم ولی ممکن است در جمع‌های دوستانه حتی اگر نگوییم با افتخار ولی با شوخی و خنده از آنها یاد کنیم. در این جمع‌های دوستانه هم کسی قرار نیست به خاطر آن رفتار یا مرور خاطراتش واکنش تندی به ما داشته باشد ولی فضایی مثل توییتر قطعا با یک جمع دوستانه متفاوت است و گفتن این‌نوع خاطرات تبعات خودش را هم دارد. با چند لایک و ری‌توییت و کوت، توییت ما به سادگی به سواحل جزایر قناری هم می‌رسد و با واکنش ساکنان آنجا مواجه می‌شود؛ واکنشی که فقط براساس آن توییت یا پست و برداشت از آن شکل گرفته و اندک شناختی درباره شخصیت ما و منظورمان از توییت یا پست چاشنی‌اش نشده است.

▫️هستند رفتارهایی که از دید ما آزاردهنده به شمار نمی‌آیند ولی طرف مقابل آنها را به عنوان آزار و اذیت برداشت می‌کند و واقعا از مخاطب آنها بودن رنج می‌کشدو همیشه کارها را ترازوی حسن و قبح ذهنی خودمان نسنجیم و شرایط و نظرات مخاطب را هم در نظر بگیریم.

🔸 موارد بالا همان‌طور که گفتیم بیشتر بدیهیات ماجرا بودند. اگر نظر یا یادداشتی درباره این موضوع و حواشی‌اش دارید، برای ادمین روزنامه بفرستید.

@sharifdaily

2.5K viewsedited 19:04