« شاعری از زندگی خود»

❇️ گلیک از زندگی‌اش بسیار در آثار خود الهام گرفته و البته جنس رخدادهایی که لوئیز گلیک از آن‌ها عاریت گرفته و در اشعارش دمیده، دم‌دستی و معمولی‌اند؛ مثلا وقتی گلیک در نوجوانی‌اش دچار اختلال تغذیه‌ای می‌شود و تحت درمان شدید روان‌پزشکی قرار می‌گیرد، این واقعه در ذهنش حک می‌شود و بعدها در ۱۹۹۰ می‌نویسد: «به یاد گرفتم که چون روان‌شناسی بشنوم».

🔸 اشعار گلیک، حقایقی را به ما نشان می‌دهند که اغلب مردمان و بیشتر شعرا انکارشان می‌کنند. او درباره پیری می‌نویسد، زمانی که حس می‌کنیم خوش‌شانسیم، زمانی که قول‌هایی می‌دهیم که نمی‌توانیم جامه عمل به آن‌ها بپوشانیم، زمانی که افسردگی زیباترین اوقات زندگی‌مان را در می‌نوردد. گلیک شاعر لحظاتی‌ست که کمتر به آن‌ها فکر کرده‌ایم. او غزل‌سرایی نیست که وقتی شعرهایش را بخوانیم شاد شویم، بلکه او، شاعر خردورزی‌ست و اعلانات، تصمیمات و نتایجی که او می‌گیرد، همه و همه در زیر لوای شاعرانگی او معنا می‌یابند. کتاب‌های گلیک مخلوطی از خردگرایی و احساس‌گرایی‌اند. گویی که خرده‌سنگ و ماسه را با هم قاطی کرده‌ایم، هم سخت و هم نرم.

🔸 #صالح_رستمی در صفحه #هنر_و_ادبیات به بهانه اعطای جایزه نوبل ادبیات ۲۰۲۰ به لوئیز گلیک، مختصری درباره اشعار و آثار این شاعر زن آمریکایی نوشته است که آن را در سایت روزنامه می‌توانید بخوانید.

🔸 #هاله_دادمهر نیز در #صریر سراغ هاروکی موراکامی، نویسنده معروف ژاپنی رفته و کمی از جهان ادبی‌اش گفته که در اینجا در دسترس است.

🔸 یادداشت #عرفان_خلج در ستون #شریفانه هم به بهانه فوت محمدرضا شجریان درباره موسیقی و آواز سنتی ایران و جایگاه آن در بین مردم و تأثیرش بر محبوبیت شجریان حرف می‌زند. این یادداشت را از اینجا بخوانید.

@sharifdaily

«همان‌طور که می‌گویی بنویس»

❇️ جنبش مشروطه، نقطه عطف دیگری در سرگذشت نثر فارسی بود. مشروطه از مردم بود و روی سخنش نیز با همین عوام. بنابراین لازم بود با زبان خودشان سخن می‌گفت و می‌نوشت، یعنی به همان سادگی و شیوایی. به وضوح، زبان از تغییر جهان‌بینی یک ملت تأثیر می‌پذیرد و مشروطه نیز در پی تغییر ارزش‌های اجتماعی بود. بنابراین زبان در این دوره دچار تحول دیگری شد. در این دوران و پس از آن، دهخدا و جمال‌زاده و هدایت و دیگران با شیوه‌ای نو نوشتند و پایه‌های نثر جدید را بنا کردند؛ نثری که کم‌شباهت به نثرهای امروزی نیست.

🔸 با وجود اینکه مشروطه نثر روان فارسی را احیا کرد اما هنوز نیز بعضی دشوارنویسی و درازنویسی را ارزش می‌دانند. گویی این ارزش کاذب، در ضمیر ما نهادینه شده و فراموش کرده‌ایم که اصلی‌ترین هدف زبان ایجاد ارتباط است و نه دشوار کردن آن. همین ارزش کاذب است که در کنار باقی دلایل احتمالی، نوشتن را برای اهالی زبان فارسی دشوار می‌سازد. آشنایی حدودی با ریشه‌های مسئله بیگانگی ما با زبان نوشتار، شروعی است برای یافتن درمانی برای کالبد نیمه‌جان نثر فارسی و آمادگی برای چالش‌های پیش روی آن، چرا که بدیهی‌ست با پیشرفت جهان و تحولات آن، ملت‌ها نیز وادار به تغییر می‌شوند و این خود بزنگاه دیگری برای زبان ماست.

🔸 #غزل_شفیعی در صفحه #هنر_و_ادبیات می‌خواهد به این سوال پاسخ دهد که چرا نوشتن برایمان سخت است؟ و برای این کار به دو واقعه مهم در تاریخ نثر فارسی اشاره می‌کند؛ ورود اسلام و حکم‌رانی خلفای عرب و چیرگی امیران ترک و درهم‌آمیختگی زبان عربی با زبان فارسی و جنبش مشروطه که می‌خواست مردم را همراه خودش کند و به نثر فارسی نیاز داشت. این مقاله را در سایت روزنامه می‌توانید بخوانید.

🔸 #هاله_دادمهر نیز در #صریر سراغ دیوید سلینجر، نویسنده معروف و معاصر آمریکایی رفته و کمی از فضا و جهان داستان‌ها و رمان‌ها و شخصیت‌هایش نوشته است. این نوشته در اینجا در دسترس است.

🔸 یادداشت #عرفان_خلج در ستون #شریفانه هم گزارش مختصری‌ست از وبینار شریف نوبل با موضوع نوبل ادبیات و با حضور دکتر ابوالقاسم اسماعیل‌پور مطلق، اسطوره‌شناس از دانشگاه شهید بهشتی که به موضوع‌ها و وجه‌های مشترک اصلی شعر لوئیز گلیک، شاعر آمریکایی برنده نوبل ادبیات در سال ۲۰۲۰ و آثار مهم‌تر او پرداخته است. این یادداشت را در اینجا بخوانید. فیلم و صوت این جلسه نیز در کانال معاونت فرهنگی اجتماعی دانشگاه قابل دسترسی‌ست.

@sharifdaily

🌟 شماره ۸۶۷ روزنامه شریف منتشر شد.
در این شماره می‌خوانید:

◀️ حیرت از این همه شور و شعر و اندیشه (#سرمقاله/ #شانت_باغرام)
◀️ داغ آبان داغ/ آبان ۹۸ از نظر دانشجوهای شریف (#پرونده/ ص۶و۷)
◀️ تالار توس، تالار ایران/ گزارشی از نوسازی سالن اجتماعات کتابخانه مرکزی (#گزارش/ ص۲)
◀️ #میز_نشریات (#محمدجواد_شاکر/ ص۲)
◀️ اینترنت، ناجی دانشگاه و حتی بیشتر #ذره‌بین (#علی_فهمیده/ ص۲)
◀️ مردم را بازی دهیم/ روایتی از مناظره «مردم کجای کارند؟!» با حضور حجج اسلام مهدیان و شریف‌زاده #گزارش (#سیدمرتضی_محمودی/ ص۳)
◀️ احیای سازمان محتضر جرم او بود/ روایتی از تأسیس، احیا و افول سمپاد #پرونده (#محمد_ملانوری/ ص۴)
◀️ عالم دانشگاهی به جای دکتر حجت‌الاسلام/ به یاد مرحوم دکتر داوود فیرحی #پرونده (#محمد_حسین‌بنا/ ص۵)
◀️ عالم روادار/ رضا کریمی، شاگرد سابق فیرحی از او می‌گوید (ص۵)
◀️ شورش حاشیه/ آبان ۹۷، کمی تحلیل و توجیه (#پرونده/ ص۸)
◀️ خروج از حاشیه #آن‌سوی_آجرهای_قرمز (#محمدتقی_ضرغام_افشار/ ص۸)
◀️ طنین مشت‌های گره‌شده/ شعار می‌دهم، پس هستم؟ #هنر_و_ادبیات (#ساهره_شرهانی/ ص۹)
◀️ با مشت آهنگین خود گوش فلک را پاره کن #شریفانه (#مهدی_مهدیه/ ص۹)
◀️ واقعا به من خوش گذشت؛ متشکرم و خداحافظ #صریر (#سارا_ایرانبخش/ ص۹)
◀️ دوگانه اقتصاد و محیط‌زیست/ چرا فرکینگ سر از مناظرات انتخاباتی آمریکا درآورد؟ #اقتصاد_و_کسب‌وکار (#نیما_رجبی/ ص۱۰)
◀️ #هزارقلم/ ص۱۱
◀️ رستا شد F14 من #مردمان_شریف (#مریم_اشتهاردی/ ص۱۱)
◀️ بیست‌وسوم ماه هشتم #وصله_پینه (#رضا_علیپور/ ص۱۲)
◀️ پیش‌گویی‌های شتری #نیش_شتر (#علیرضا_مختار/ ص۱۲)

https://t.me/sharifdaily/7055

@sharifdaily

«طنین مشت‌های گره‌شده»

❇️ گاه یک شعار قالبی برای طرح مستقیم یک خواسته است. همان‌گونه که در «بهار عربی» ملت‌ها شعار «الشعب یرید اسقاط النظام: ملت سقوط نظام را می‌خواهد» سردادند. نوع دیگری از شعار، به جای مطرح کردن مستقیم خواسته‌ها، سعی بر برانگیختن احساسات و تهییج مردم دارد و تلاش می‌کند آن‌ها را با خود همراه سازد. این شعارها، شعارهای مقاومتی هستند که می‌توانند جنبه حماسی داشته باشند. در این شعارها، هدف دعوت مردم به تظاهرات است یا به معترضان این نوید داده می‌شود که پیروزی نزدیک است و ایستادگی کلید پیروزی است. گاهی شعار مقاومتی جنبه منفی به خود می‌گیرد و به هجو تبدیل می‌شود و به جای اینکه خواهان تغییر رفتار و مواضع گروه مقابل باشد، منحصرا به شخصی که او را مانع اصلی در راه رسیدن به اهداف جمعی می‌داند توهین می‌کند و هدف اصلی آن نفرت پراکنی است. همان‌گونه که در انقلاب سال ۲۰۱۱ مردم مصر، حسنی مبارک، رئیس‌جمهور وقت مصر را مانعی برای رسیدن به آزادی دانستند و شعار «یا حریه وینک وینک، حسنی مبارک بینی و بینک: آزادی کجایی کجایی، حسنی مبارک میان من و توست» را فریاد زدند.

🔸 #ساهره_شرهانی در صفحه #هنر_و_ادبیات با نگاهی به مقاله «بررسی شعارهای قیام»، نوشته محمد مختاری در شماره ۲۰ هفته‌نامه «کتاب جمعه»، درباره شعار و نقش آنها در اعتراض‌ها و جنبش‌ها نوشته است. اگر شعار می‌دهید، پس هستید، این نوشته را در سایت روزنامه بخوانید.

🔸 #سارا_ایرانبخش در #صریر سراغ رومن گاری رفته و مختصر از شرح حال و دنیایش نوشته است. «واقعا به من خوش گذشت؛ متشکرم و خداحافظ.» را در سایت روزنامه می‌توانید بخوانید.

🔸 #شریفانه هم درباره سیف فرغانی، شاعر اعتراضی معاصر حمله مغول است که خیلی‌ها او را با شعر معروف «هم مرگ بر جهان شما نیز بگذرد» می‌شناسند. #مهدی_مهدیه شعری دیگر از او با مضمون انتقادی سیاسی و اجتماعی را هم در شریفانه آورده است. «با مشت آهنگین خود گوش فلک را پاره کن» از اینجا در دسترس است.

@sharifdaily

🌟 شماره ۸۶۹ روزنامه شریف منتشر شد.
در این شماره می‌خوانید:

◀️ کنش دانشجویی؛ یک تکانه اوتوپیایی (#سرمقاله/ #محمد_جوانمرد)
◀️ عیار دانشگاه/ شش رئیس دانشگاه از مأموریت و کارکرد دیروز و امروز و فردای دانشگاه گفتند (#پرونده/ ص۶و۷)
◀️ یک قدم از بیرون، ده قدم از درون/ میزگرد گفت‌وگوی رؤسای دانشگاه درباره مأموریت امروز شریف #پرونده (#امین‌_بهجتی/ ص۸)
◀️ دوری و سکوت/ ۱۶ آذر در سالی که دانشگاه نیست (#گزارش/ ص۲)
◀️ #میز_نشریات (#مریم_قیدی/ ص۲)
◀️ جوانان توییتری بهارستان/ «به کجا می‌روی آخر؟!» ۱۶ آذر با طعم مجلس انقلابی #گزارش (#امیرعباس_جعفری/ ص۳)
◀️ در ستایش اقتدار #ذره‌بین (#محمدصالح_سلطانی/ ص۳)
◀️ آنچه خود داشت/ مروری بر دومین دوره «مدرسه ادبیات، انسان، شهر» (#گزارش/ ص۴)
◀️ مدیریت مداری #آن‌سوی_آجرهای_قرمز (#محمدتقی_ضرغام_افشار/ ص۴)
◀️ وقت ندارم/ وقتی فرصت سر خاراندن نداریم، چه کنیم؟ #ترجمه (#محمدامین_رامی/ ص۵)
◀️ از ابن‌سینا تا جکوز/ ادبیات دانشجویی روزبه‌ر‌وز متفاوت‌تر می‌شود #هنر‌_و_ادبیات (#سعید_رحیمی/ ص۹)
◀️ می‌خوانم پس هستم/ گزارشی از جسات خوانش و نقد داستان #شریفانه (#عرفان_خلج/ ص۹)
◀️ تیشه بر ریشه #صریر (#سارا_ایرانبخش/ ص۹)
◀️ هرکه ریسکش بیش، سودش بیشتر/ آیا واقعا بورس بازار بهتری برای سرمایه‌گذاریست؟ #اقتصاد_و_کسب‌وکار (#محمدرضا_حسن‌پور/ ص۱۰)
◀️ سخت هم می‌شود (#از_صفر_تا_ثروت/ ص۱۰)
◀️ اورست پلاستیکی/ کشف آلودگی میکروپلاستیکی در نزدیکی قله اورست #علمی (#فاطمه_خسروی/ ص۱۱)
◀️ چقدر به واکسن نیاز داریم؟ #دانستنی‌ها (#یزدان_بابازاده/ ص۱۱)
◀️ سنگ‌فرش هر چمن از طلاست #هر‌دم‌بیلی (#امیرحسین_پویا/ ص۱۲)
◀️ مهدیار، اون کتاب تست رو بیار #وصله‌پینه (#علیرضا_اسماعیلی/ ص۱۲)

t.me/sharifdaily/7190

@sharifdaily

«از ابن‌سینا تا جکوز»

❇️ صنف‌های گوناگون جامعه نوعی زبان مخصوص به خود دارند (Jargon) که با به کار بردن آن زبان ویژه تعلق خود را به آن صنف نشان می‌دهند و به‌نوعی کسب هویت و ایجاد تمایز می‌کنند؛ مثلا جمله «خیلی دوستت دارم» را در نظر بگیرید. افراد بسته به صنف، قشر، طبقه، سن و دیگر شاخص‌ها، ممکن است به‌جای قید «خیلی»، قیدهای دیگر بیاورند (به فعل «دوست داشتن» نمی‌پردازیم، زیرا تعابیر بسیار دارد و «از هر زبان که می‌شنوم نامکرر است»)؛ مانند: ناجور، بسیار، لیترالی، اساسی، حقیقتا و… . ظریفی از دوستان که دانش‌آموخته یک رشته مهندسی بود، در اشاره به آفریده‌های زیباروی خداوند تعبیر «سیستم» را به کار می‌برد که برای بنده تازگی داشت. یا شوهرخاله چینی‌فروش یک از دوستان، روزی در لحظه تجلی صاحب‌جمالی بر صفحه تلویزیون عنان از کف داده و با فریادی بلند، لفظ «بارفَتَن» (نوعی محصول شیشه‌ای پرنقش‌ونگار) را به کار برده است.

🔸 دکتر #سعید_رحیمی، استاد خوش‌نام ادبیات در یادداشتی که برای صفحه #هنر_و_ادبیات روزنامه نوشته به برخی اصطلاحات پرکاربرد در بین دانشجوها پرداخته؛ اصطلاحاتی مثل «تا حد خوبی»، «این‌طور بودم که» و «ایده‌ای ندارم» که بعضا به اشتباه در زبان فارسی به کار می‌روند و ناشی از ترجمه‌های مستقیم زبان‌های دیگر هستند. این یادداشت را در سایت روزنامه بخوانید.

🔸 #سارا_ایرانبخش هم در #صریر سراغ «خالد حسینی»، نویسنده آمریکایی-افغان رفته که بیشتر او را با رمان «بادباک‌باز» می‌شناسند. «تیشه بر ریشه» در سایت روزنامه در دسترس است.

🔸 گزارش کوتاه #عرفان_خلج از جلسات «نقد و خوانش داستان» #دفتر_مطالعات_فرهنگی را هم از اینجا بخوانید.

@sharifdaily

«از دود و کنده تا کاهش بیننده»

❇️ بامداد سه‌شنبه اگر آن فایل صوتی کذا چند ساعت قبلش درز نکرده بود و شوخی‌های سخیف و اجرای افتضاح لیلاز و حرف‌های عجیب‌وغریب ظریف دهان به دهان و توییت به توییت نمی‌شد، احتمالا بیشتر توجه‌ها جلب مراسم کرونازده اسکار ۲۰۲۱ بود؛ جایی که آنتونی هاپکینز در ۸۳ سالگی اسکار برد تا رکورد مسن‌ترین برنده اسکار به نامش ثبت شود و دیگر در میانه دهه سوم زندگی نتوانیم بهانه دیر شدن و دور بودن بیاوریم.

🔸 ساعت ۴:۳۰ بامداد سه‌شنبه به وقت ایران، هالیوود و سینمای جهان نظاره‌گر ۹۳مین مراسم اسکار بود که این‌بار به خاطر کرونا، خبری از زرق و برق‌ و تجملات سابق نداشت و تعداد مدعوین به نامزدها و میزبانان مراسم محدود می‌شد. علاوه بر این، کرونا اثر خودش را بر سینما گذاشته بود و بسیاری از فیلم‌ها با تأخیرهای متوالی به مراسم اسکار نرسیدند تا جذابیت امسال مراسم بیش از پیش کم شده و البته فرصت خوبی برای فیلم‌های با بودجه محدود فراهم شود تا خود را نشان دهند. هرچند حتی خلوت بودن لیست فیلم‌ها هم باعث نشد تا اعضای آکادمی، خط قرمز خود را روی گزینه‌های شاخص نکشند و مثلا بازی مدز میکلسن در فیلم تحسین‌شده Another Round را نادیده بگیرند.

🔸 با تمام این‌ها، مراسم بعد از حدود ۳ ساعت به پایان رسید و برندگان به مجسمه‌های طلایی خودشان رسیدند. #علیرضا_اسماعیلی در صفحه #هنر_و_ادبیات روزنامه تمام چیزهایی را نوشته که شاید بخواهید از این مراسم بدانید. این گزارش سینمایی را در سایت روزنامه بخوانید.

@sharifdaily

🌟 شماره ۸۸۷ روزنامه شریف منتشر شد.
در این شماره می‌خوانید:

◀️ دکان «گفت‌وگو»گری (#سرمقاله/ #مریم_عراقی)
◀️ «کار»گاه عمومی/ دوازدهمین نمایشگاه کار شریف (#گزارش/ ص۲)
◀️ #میز_نشریات (ص۲)
◀️ حساب‌وکتاب شیمیایی/ ‌‌‌‌چهارمین مدرسه زمستانی کمومتریکس در دانشکده شیمی #گزارش (#عرفان_نصراللهی/ ص۳)
◀️ ‌پرواز شماره ۴۰/ مروری بر چهلمین دوره جشنواره فیلم فجر #هنر_و_ادبیات (#سید_محمدحسین_قاسمی، #امیرحسین_مینایی‌پور/ ص۴و۵و۶)
◀️ #هزارقلم (ص۷)
◀️ جوان‌ترین در مجتمع فناوری (#مردمان_شریف/ ص۷)
◀️ نون‌خامه‌ای با کار اضافه #وصله‌پینه (#امیرمحمد_طهماسبی/ ص۸)
◀️ #استاد_شریف_ما (ص۸)

t.me/sharifdaily/9441

@sharifdaily

«پرواز شماره ۴۰»

❇️ بهمن‌ماه امسال، #جشنواره_فیلم_فجر چهل‌ساله شد و حالا دیگر در دهه پنجم حیات خود به سر می‌برد؛ همانند دوره قبل، این دوره نیز تحت‌الشعاع کرونا و علی‌الخصوص موج جدید و سویه اومیکرون بود و هرچند سخت، به‌هرحال رنگ برگزاری را به خودش دید.

🔸 علی‌رغم شرایط سخت کرونایی، که قطع‌به‌یقین ساخت فیلم را برای اهل فن دشوار نموده بود، در این دوره به‌نسبت شاهد فیلم‌های متوسط و خوب زیادی بودیم. تنوع بالای ژانر، از ویژگی‌های بی‌بدیل این دوره بود؛ در فجر ۴۰، فیلم معمایی («مرد بازنده»)، فیلم عاشقانه متفاوت («ملاقات خصوصی»)، فیلم‌های دفاع مقدس با پرداخت‌های کاملا جدید و نوآورانه («۲۸۸۸»، «دستۀ دختران» و «موقعیت مهدی») ، فیلمی از نگاه ملی («بدون قرار قبلی»)، فیلم مستند ورزشی، که خیلی کم در سینمایمان می‌بینیم («بیرو»)، فیلم محیط‌زیستی («برف آخر»)، فیلمی ملی در مورد یک شهید هسته‌ای («هِناس»)، یک فیلم روان‌شناختی («بی‌رؤیا»)، فیلمی اکشن («لایه‌های دروغ»)، فیلم اجتماعی دادگاهی («علفزار»)، فیلم سیاسی («ضد»)، فیلم تاریخی («خائن‌کشی») و یک فیلم‌درفیلم («شهرک»)، روی پرده مشاهده شد. تنها نکته منفی در رابطه با انواع ژانر این دوره، فقدان فیلم کمدی بود؛ «شادروان» نیز گرچه طنز بود، اما خود فیلم‌ساز (حسین نمازی) هم آن را کمدی نمی‌دانست. «دِرب»، «نگهبان شب»، «بی‌مادر»، «شب طلایی»، «نمور» و «ماهان» نیز زیرساختی اجتماعی داشتند، که از این بین، بی‌مادر و نمور، درصدد طرح موضوعات جدید برآمدند.

🔸 دیگر نکته مثبت جشنواره امسال، حضور متعدد کارگردان‌های جوان و فیلم‌اولی بود؛ این پوست‌اندازی و نوسازی سینمای ایران، اتفاق بسیار مثبتی قلمداد می‌شود و حضور کارگردانان و بازیگران باتجربه در قامت تهیه‌کنندگان فیلم‌های این جوانان خوش‌آتیه، می‌تواند بسیار راه‌گشا باشد . از طرفی، نکته‌ای که هنگام تماشای آثار، بسیار مشخص بود، سردرگمی بیش از نیمی از فیلم‌ها در فیلم‌نامه بودند؛ انگار مشکل قصه‎گویی و روایت داشتند و باید روی این موضوع، بسیار کار شود.

🔸 در صفحه #هنر_و_ادبیات روزنامه، سعی کردیم ریز و درشت این دوره را بررسی کنیم و از سه حیطه، به فجر شماره ۴۰ بپردازیم؛ یک مرورنویسی بر تمام ۲۲ فیلم بخش سودای سیمرغ، بررسی کلیت جشنواره و واکاوی اختتامیه نه‌چندان پرهیجانش. برای مرور فیلم‌ها هم آنها را در چهار دسته کلی جای دادیم؛ فیلم‌هایی که حتما باید ببینید و ندیدن‌شان حداقل به نظرم ما برای سینماروندگان و فیلم‌بین‌های سینمای ایران خسران و ضرر به حساب می‌آید، فیلم‌هایی که ترجیحا ببینید و دیدن‌شان قطعا ارزشش را دارد و اگر سینمابروی پروپاقرص‌تری هستید، سراغ‌شان بروید، فیلم‌هایی که ندیدن‌شان به صلاح نزدیک‌است و در آخر فیلم‌هایی که دیدن‌شان اکیدا توصیه نمی‌شود و از کنارشان هم نباید عبور کرد.

🔸 مرور پیشنهادی و ضدپیشنهادی جشنواره فیلم فجر امسال را به قلم #سید_محمدحسین_قاسمی و #امیرحسین_مینایی‌پور در سایت روزنامه می‌توانید بخوانید.

🔸 فردا ساعت ۱۵:۳۰ هم در سالن جابر بچه‌های #بسیج_دانشجویی اکران فیلم «موقعیت مهدی»، بهترین فیلم جشنواره را در دستور کار قرار داده‌اند. برای تهیه بلیط این اکران به اینجا مراجعه کنید.

@sharifdaily

🌟 شماره ۸۸۹ روزنامه شریف منتشر شد.
در این شماره می‌خوانید:

◀️ معمولی‌ها را دریابیم (#سرمقاله/ #محمدجواد_شاکر)
◀️ اولین شلوغی بعد از دو سال/ روایتی از نمایشگاه بهار شریف #گزارش (#یاسمین_حکیمی‌نژاد/ ص۲)
◀️ #میز_نشریات
◀️ بار دیگر، خوابگاهی که نمی‌شناختیم/ یک بازسازی متفاوت در خوابگاه‌های دانشگاه (#گزارش/ ص۳)
◀️ بعد از شش ماه، دوباره با رئیس/ دومین نشست فعالین دانشجویی با رئیس دانشگاه (#پرونده/ ص۴و۵)
◀️ انباری پر از سوزن/ کنار آمدن با انبوه اضطراب‌آور خواندنی‌ها و شنیدنی‌ها و دیدنی‌ها #هنر_و_ادبیات (##صدرا_محمودی/ ص۶)
◀️ بازآمدنت خوش باد #یادداشت (#مهدی_حسام/ ص۶)
◀️ حالا یا هرگز/ هشدارهای جدی آخرین گزارش IPCC درباره تغییر اقلیم #محیط_زیست (#عرفان_استقامت/ ص۷)
◀️ مشاهده کافی نیست، تجربه‌اش کنید/ کوتاه درباره متاورس #اف‌یک (#محمدحسین_بهمنی/ ص۸)
◀️ کلاف سردرگم احیای برجام/ «مصلحت توافق» در سالن کهربا #گزارش (#زهرا_همتیان/ ص۹)
◀️ زیر بغل هلال/ یک بررسی آماری در زمینه رویت هلال ماه نو #علمی (#محمدرضا_حسن‌پور/ ص۱۰)
◀️ یادگیرنده و یاددهنده مادام‌العمر/ گفت‌وگو با فاطمه خورشیدی درباره تجربه معلم شدن #مردمان_شریف (#نرگس_خورشیدی/ ص۱۱)
◀️ همه‌چیزدان‌ها مرده‌اند #حرف_زیادی (#مرتضی_یاری/ ص۱۲)
◀️ غم غربت در فرودگاه #وصله‌پینه (#امیرمحمد_طهماسبی/ ص۱۲)


t.me/sharifdaily/9931

@sharifdaily