🔸🔹🔸#معرفی_کتاب

#کوچینگ_زندگی

کوچینگ زندگی به معنای توانمند سازی انسان ها در جهت طراحی چشم انداز بزرگ زندگی شخصی‌شان است تا از طریق آن بتوانند اهداف مثبت خود را کشف و شناسایی کنند و در جهت تحقق آن گام های عملی بر دارند.
همه ما به دنبال یافتن پاسخ به این پرسش هستین که چگونه می توان زندگی بهتری داشت؟
برخی از ما امیدواریم تا زندگی حرفه ای خود را بهبود ببخشیم و #شغل خود را توسعه دهیم، و به طور کلی به جنبه های عینی پیشرفت توجه داریم و عده ای دیگر از ما به دنبال رضایتمندی شخصی، #شادکامی پایدار و کشف و پیگیری رسالت شخصی خود در زندگی و عمل به آن هستیم.
آن چه روشن و مسلم است این است که هر تعریفی از #پیشرفت و زندگی داشته باشیم، در هر حال برای آن که مسیر را گم نکنیم و اسیر اتلاف وقت و به بیراهه رفتن نشویم به #راهنمایی و #هدایت_عملی و #روشمند نیاز داریم.
هدف اصلی #کوچینگ از میان برداشتن شکاف بین توانمندی های بالقوه افراد و عملکرد نهایی آن هاست.
کتاب کوچینگ زندگی نوشته #امیرمحمد_پهلونژاد و #دکتر_علی_صاحبی، در بردارنده مجمعه ابزار ها و مهارت های کوچینگ در جهت راه بری شخصی است و تمامی ابزارهای مربوط به مهارت های خود اندیشی، کشف و شناسایی ارزش ها، توانمندی های و در نهایت #کشف_رسالت یا #ماموریت_شخصی را در دو بخش #عملی و #تئوری و از طریق سه گام کشف خویشتن، هدفگذاری هوشمند و برنامه ریزی، و چگونه متعهد بودن و پیگیری مسیر پیشرفت در دسترس ما قرار می دهد.

#مصاحبه_با_وحید_تمنا

در حوزۀ #علوم_انسانی از سوابق مدیریتی و اجرایی خود بگویید:
علوم انسانی #دو_ساحت دارد: ساحت اول، علوم انسانی است که در #تفکر آدمی خود را اثرگذار می‌کند و ساحت دوم در #شغل و حرفه.
برخی اوقات اتفاقاتی رخ می‌دهد که سبب می‌شود این دو ساحت بر یکدیگر منطبق شود و من بسیار خرسندم که برای من این اتفاق نیک محقق شد.

نخستین کاری که مشغول شدم، فعالیت در یک شرکت معماری و شهرسازی بود که در بخش شهرسازی از آماده کردن نقشه‌های شهری تا تهیه گزارش درگیر بودم.

شروع کار #تخصصی و #حرفه‌ای من در علوم انسانی همراه با #تالیف و #تدریس بود.
در آن زمان هیچ کدام از انتشاراتی‌ها در حوزۀ علوم انسانی فعالیت نمی‌کردند و اعتقاد بر این بود که علوم انسانی تماماً حفظ کردنی است و نیاز به یادگیری ندارد و فقط باید #حفظ کرد.

حتی #وزارت_آموزش_و_پرورش نیز همین نگاه را به علوم انسانی داشت. ناشران آموزشی صرفاً کتاب‌های کمک آموزشی و حل المسائل برای ریاضی و تجربی تالیف می‌کردند.
در آن زمان من، نخستین بار کتابی در حوزة دبیرستان برای آموزش فلسفه و آموزش منطق به طور جداگانه نوشتم و کار سختی هم بود. چرا که هیچ نمونه دیگری در علوم انسانی برای این کار در بازار موجود نبود و تنها ابزار کار من کتاب درسی بود که می‌بایستی با استفاده از آن، #مفاهیم_کلیدی کتاب درسی را بیرون می‌کشیدم و به آموزش آن در قالب کتاب کمک آموزشی می‌پرداختم. این کتاب‌ها در انتشارات کانون فرهنگی آموزش چاپ شدند.
در سال ۷۶ ما انتشارات خودمان را تأسیس نمودیم و برای نخستین بار بر روی #آموزش_علوم_انسانی ریسک نمودیم و به علوم انسانی به طور #جدی پرداختیم.

مجموع فعالیت‌های ما در نوع خود اتفاق بزرگی را رقم زد و آن تغییر در #تیپ_طراحی_سوالات_کنکور
#علوم_انسانی بود.
تا پیش از آن در کنکور انسانی سوالات طرح شده در اکثر دروس بر مبنای حفظ کردن کتاب بود و حتی کسی‌که برای یک‌بار کتاب را با دقت خوانده بود و مفاهیم کلیدی را حفظ کرده بود می‌توانست به تعداد بسیار زیادی از سوالات پاسخ دهد ولی پس از این که ما و چند انتشارات دیگر به درس‌های گوناگون علوم انسانی پرداختیم، سبک سوالات کنکور نیز تغییر کرد و #مفهومی‌تر شد.

امروزه سوالات کنکور، دانش‌آموزان را برای یافتن پاسخ صحیح به #چالش می‌کشد و امکان ندارد داوطلبان با حفظ کردنِ صرف به قبولی در دانشگاه‌های ممتاز و برتر برسند.
متاسفانه نظام آموزش و پرورش سال‌ها «کلمه» را که ابزار مهم علوم انسانی است، جدی نگرفته بود و بعضاً در کتاب درسی نیز از واژگان اشتباه در متون گوناگون استفاده می‌شد. این موضوع حتی در دانشگاه نیز جاری بود.

فی‌المثل در زمان جوانی ما در دانشگاه یکی از اساتید تفاوت همبستگی و رابطه علّی را به خوبی توصیف می‌کرد. ولی وقتی می‌خواست مثال بزند مثال‌های مربوط به رابطۀ همبستگی را برای رابطۀ علّی بکار می‌برد و در واقع کاربرد درست این دو واژه را در جای مناسبِ خود نمی‌دانست.

این‌ها همه نشان از عدم ارزش‌گذاری برای علوم انسانی و ملزومات آن دارد. « #کلمه» #مهم‌ترین_ابزار رشتة علوم انسانی است که دارای حدود و ثغور متناسب با هر رشته است و این گونه نیست که به راحتی بتوان هر جایی هر کلمه‌ای را به کار برد.

ادامه دارد...