«کشف ستاره‌ای که قلبش برای سیاره‌اش می‌تپد!»
—-------------------------------------------
https://goo.gl/4NcSmQ
* پژوهشگران یک سیاره‌ی غول گازی را یافته‌اند که رابطه‌ای بسیار ویژه با ستاره‌ی میزبانش دارد.
این #سیاره_فراخورشیدی (فراسیاره‌ی) غول‌پیکر که هت-پی-۲بی (HAT-P-2b) نام دارد، هر زمان که به ستاره‌اش نزدیک می‌شود، آن را به تپش‌هایی مانند ضربان قلب وامی‌دارد. این پژوهش تازه بر پایه‌ی داده‌های #تلسکوپ_فضایی_ اسپیتزر ناسا انجام گرفته.
نویسنده‌ی اصلی پژوهش، ژولین دووی، دانشجوی پسادکترای ام‌آی‌تی می‌گوید: «درست همزمان با روز دلدادگان (والنتاین)، ما هم نخستین نمونه از یک سیاره را یافتیم که به نظر می‌رسد باعث رفتاری مانند #تپش قلب در ستاره‌ی میزبانش می‌شود.»
هت-پی-۲بی و ستاره‌ی میزبانش (هت-پی-۲) با فاصله‌ی حدود ۳۷۰ سال نوری از زمین، در #صورت_فلکی_زانوزده (هرکول) فاصله دارند. این سیاره که در سال ۲۰۰۷ یافته شد، حدود هشت برابر پرجرم‌تر از مشتری است.
مسیر هت-پی-۲بی بسیار بیضی‌تر از مدارهای هشت سیاره‌ی شناخته شده‌ی سامانه‌ی خورشیدی است، از همین رو هر ۵.۶ سالِ زمینی یک بار به ستاره‌اش بسیار نزدیک می‌شود. دانشمندان دریافته‌اند که این سیاره به هنگام هر یک از این نزدیک شدن‌ها، با گرانش نیرومندی که بر ستاره‌اش وارد می‌کند [بوسه‌ای از نوع کیهانی!] باعث می‌شود پوسته‌ی بیرونی آن به نوسان بیفتد و هر ۹۰ دقیقه یک بار بتپد.
چنین برهم‌کنش‌هایی در گذشته در ستارگان دوتاییِ تپش-قلبی (heartbeat stars) دیده شده بود. ولی به گفته‌ی پژوهشگران، این نخستین بارست که می‌بینیم یک سیاره در این پدیده نقش دارد. گزارش این پژوهش دیروز (۱۴ فوریه) در آستروفیزیکال جورنال لترز منتشر شد.
دیگر نویسنده‌ی پژوهش، هدر کنوتسون، استادیار علوم زمین‌شناسی و سیاره‌ای در کلتک می‌گوید: «جالب است که این سیاره با وجود کوچک بودن نسبت به ستاره‌اش، چنان بر کل پیکره‌ی آن اثر می‌گذارد که ما می‌توانیم از راه دور آن را ببینیم.»
پژوهشگران می‌گوید هت-پی-۲بی حدود ۱۰۰ برابر کم‌جرم‌تر از ستاره‌اش است. برای مقایسه، خورشید حدود ۱۰۰۰ برابر مشتری جرم دارد.
پژوهشگران این تپش‌ها را با بررسی ۳۵۰ ساعت از داده‌ها و تصاویر تلسکوپ اسپیتزر که میان ژوییه‌ی ۲۰۱۱ و نوامبر ۲۰۱۵ گرد آورده بود مشاهده کردند. این یافته‌ای غافلگیرکننده بود.
نیکول لویس، اخترشناس بنباد علمی تلسکوپ فضایی در بالتیمور و یکی دیگر از نویسندگان پژوهش می‌گوید: «ما این رصدها را با هدف بررسی دقیق گردش جَوی سیاره انجام داده بودیم. کشف این نوسان‌ها نامنتظره بود ولی بر آگاهی ما از دگرگونی‌های این سامانه افزود.»
به گفته‌ی پژوهشگران، این اثر تپش-قلب جزیی است؛ نوسان‌های ستاره ظریف‌ترین تغییرات نوری هستند که تلسکوپ اسپیتزر تاکنون از هر گونه چشمه‌ای دریافت کرده. ولی مدل‌سازی‌ها نشان می‌دهند که بسامد این تپش‌ها باید از چیزی که داده‌های اسپیتزر نشان داده کمتر باشد، که این هم رازی دیگر برای پژوهشگران است.
دویت می‌گوید: «مشاهدات ما نشان می‌دهند که شناختمان از برهم‌کنش‌های سیاره-ستاره‌ای ناقص است. چیزهای بیشتری هست که باید با بررسی ستارگان در سامانه‌هایی مانند این، و گوش دادن به داستان‌هایی که با "تپش قلب" خود به ما می‌گویند بیاموزیم.»
این هم یک داستان دیگر در این زمینه: * داستان یک "عشق" در ابعاد کوانتومی (https://goo.gl/1lzSDY)
—------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/02/CosmicLove.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies
—-------------------------------------------
https://goo.gl/4NcSmQ
* پژوهشگران یک سیاره‌ی غول گازی را یافته‌اند که رابطه‌ای بسیار ویژه با ستاره‌ی میزبانش دارد.
این #سیاره_فراخورشیدی (فراسیاره‌ی) غول‌پیکر که هت-پی-۲بی (HAT-P-2b) نام دارد، هر زمان که به ستاره‌اش نزدیک می‌شود، آن را به تپش‌هایی مانند ضربان قلب وامی‌دارد. این پژوهش تازه بر پایه‌ی داده‌های #تلسکوپ_فضایی_ اسپیتزر ناسا انجام گرفته.
نویسنده‌ی اصلی پژوهش، ژولین دووی، دانشجوی پسادکترای ام‌آی‌تی می‌گوید: «درست همزمان با روز دلدادگان (والنتاین)، ما هم نخستین نمونه از یک سیاره را یافتیم که به نظر می‌رسد باعث رفتاری مانند #تپش قلب در ستاره‌ی میزبانش می‌شود.»
هت-پی-۲بی و ستاره‌ی میزبانش (هت-پی-۲) با فاصله‌ی حدود ۳۷۰ سال نوری از زمین، در #صورت_فلکی_زانوزده (هرکول) فاصله دارند. این سیاره که در سال ۲۰۰۷ یافته شد، حدود هشت برابر پرجرم‌تر از مشتری است.
مسیر هت-پی-۲بی بسیار بیضی‌تر از مدارهای هشت سیاره‌ی شناخته شده‌ی سامانه‌ی خورشیدی است، از همین رو هر ۵.۶ سالِ زمینی یک بار به ستاره‌اش بسیار نزدیک می‌شود. دانشمندان دریافته‌اند که این سیاره به هنگام هر یک از این نزدیک شدن‌ها، با گرانش نیرومندی که بر ستاره‌اش وارد می‌کند [بوسه‌ای از نوع کیهانی!] باعث می‌شود پوسته‌ی بیرونی آن به نوسان بیفتد و هر ۹۰ دقیقه یک بار بتپد.
چنین برهم‌کنش‌هایی در گذشته در ستارگان دوتاییِ تپش-قلبی (heartbeat stars) دیده شده بود. ولی به گفته‌ی پژوهشگران، این نخستین بارست که می‌بینیم یک سیاره در این پدیده نقش دارد. گزارش این پژوهش دیروز (۱۴ فوریه) در آستروفیزیکال جورنال لترز منتشر شد.
دیگر نویسنده‌ی پژوهش، هدر کنوتسون، استادیار علوم زمین‌شناسی و سیاره‌ای در کلتک می‌گوید: «جالب است که این سیاره با وجود کوچک بودن نسبت به ستاره‌اش، چنان بر کل پیکره‌ی آن اثر می‌گذارد که ما می‌توانیم از راه دور آن را ببینیم.»
پژوهشگران می‌گوید هت-پی-۲بی حدود ۱۰۰ برابر کم‌جرم‌تر از ستاره‌اش است. برای مقایسه، خورشید حدود ۱۰۰۰ برابر مشتری جرم دارد.
پژوهشگران این تپش‌ها را با بررسی ۳۵۰ ساعت از داده‌ها و تصاویر تلسکوپ اسپیتزر که میان ژوییه‌ی ۲۰۱۱ و نوامبر ۲۰۱۵ گرد آورده بود مشاهده کردند. این یافته‌ای غافلگیرکننده بود.
نیکول لویس، اخترشناس بنباد علمی تلسکوپ فضایی در بالتیمور و یکی دیگر از نویسندگان پژوهش می‌گوید: «ما این رصدها را با هدف بررسی دقیق گردش جَوی سیاره انجام داده بودیم. کشف این نوسان‌ها نامنتظره بود ولی بر آگاهی ما از دگرگونی‌های این سامانه افزود.»
به گفته‌ی پژوهشگران، این اثر تپش-قلب جزیی است؛ نوسان‌های ستاره ظریف‌ترین تغییرات نوری هستند که تلسکوپ اسپیتزر تاکنون از هر گونه چشمه‌ای دریافت کرده. ولی مدل‌سازی‌ها نشان می‌دهند که بسامد این تپش‌ها باید از چیزی که داده‌های اسپیتزر نشان داده کمتر باشد، که این هم رازی دیگر برای پژوهشگران است.
دویت می‌گوید: «مشاهدات ما نشان می‌دهند که شناختمان از برهم‌کنش‌های سیاره-ستاره‌ای ناقص است. چیزهای بیشتری هست که باید با بررسی ستارگان در سامانه‌هایی مانند این، و گوش دادن به داستان‌هایی که با "تپش قلب" خود به ما می‌گویند بیاموزیم.»
این هم یک داستان دیگر در این زمینه: * داستان یک "عشق" در ابعاد کوانتومی (https://goo.gl/1lzSDY)
—------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/02/CosmicLove.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies
«دنباله‌داری که خورشید آن را به ژرفای فضا پرتاب خواهد کرد»
—---------------------------------------------------------
دنباله‌دار جانسون (سی/۲۰۱۵ وی۲) که در نوامبر ۲۰۱۵ توسط جس جانسون، عضو پیمایش آسمانی کاتالینا یافته شد، اکنون دارد در مدار هذلولی‌اش در بخش درونی سامانه‌ی خورشیدی پیش می‌رود. هذلولی بودن مدار آن بدین معنیست که با رسیدن به خورشید در اواخر امسال، در اثر گرانش آن در مسیری بازگشت‌ناپذیر به ژرفای فضا پرتاب خواهد شد.
اکنون زمان تماشای این #دنباله‌دار است. ستاره‌شناس آماتور، رونالدو لیگوستری به کمک یک تلسکوپ کنترل از راه دور در نیومکزیکو این عکس را روز یکم ماه می از این دنباله‌دار گرفته.
لیگوستری با نوردهی ۲در۱۰ دقیقه‌ای از پشت یک تلسکوپ ۴ اینچی، هم هسته‌ی [در واقع، گیسوی] سبزفام دنباله‌دار را آشکار کرده و هم دُم‌های آن را. دُم بلندتر و خطی‌تر، دُم یونی است؛ این دم از گازهایی درست شده که در اثر باد خورشیدی، درست رو به سمت مخالف خورشید از دنباله‌دار بیرون زده‌اند. دُم افشان کوتاه و درخشان، دُم غباریست که از ذرات سنگ و خاکِ جدا شده از هسته درست شده و مسیرشان در راستای مدار دنباله‌دار است. سبزفامی هسته‌ی [گیسوی] دنباله‌دار جانسون به دلیل وجود کربن دواتمی (C2) در آنست، ماده‌ای که در فضای تقریبا خلا، نور سبز می‌گسیلد.
این دنباله‌دار با چشم نامسلح دیده نمی‌شود، ولی در اوایل ماه ژوئن که به فاصله‌ی ۰.۸۱ یکای نجومی (AU) زمین می‌رسد، تا قدر ۶ پرنورتر می‌شود و هدفی مناسب برای تلسکوپ‌های خانگی خواهد شد.
رصدگران نیمکره‌ی شمالی در اوایل می (همین روزها) می‌توانند آن را در #صورت_فلکی_زانوزده (هرکول) پیدا کنند. در اواخر ماه می و ماه ژوئن، این دنباله‌دار به سوی آسمان نیمکره‌ی جنوبی می‌رود و در آنجا رصدگران جنوب استوا می‌توانند از تماشای آن که به سوی خورشید می‌رود لذت ببرند.
https://goo.gl/GbwSHa
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/05/C2015V2.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies
—---------------------------------------------------------
دنباله‌دار جانسون (سی/۲۰۱۵ وی۲) که در نوامبر ۲۰۱۵ توسط جس جانسون، عضو پیمایش آسمانی کاتالینا یافته شد، اکنون دارد در مدار هذلولی‌اش در بخش درونی سامانه‌ی خورشیدی پیش می‌رود. هذلولی بودن مدار آن بدین معنیست که با رسیدن به خورشید در اواخر امسال، در اثر گرانش آن در مسیری بازگشت‌ناپذیر به ژرفای فضا پرتاب خواهد شد.
اکنون زمان تماشای این #دنباله‌دار است. ستاره‌شناس آماتور، رونالدو لیگوستری به کمک یک تلسکوپ کنترل از راه دور در نیومکزیکو این عکس را روز یکم ماه می از این دنباله‌دار گرفته.
لیگوستری با نوردهی ۲در۱۰ دقیقه‌ای از پشت یک تلسکوپ ۴ اینچی، هم هسته‌ی [در واقع، گیسوی] سبزفام دنباله‌دار را آشکار کرده و هم دُم‌های آن را. دُم بلندتر و خطی‌تر، دُم یونی است؛ این دم از گازهایی درست شده که در اثر باد خورشیدی، درست رو به سمت مخالف خورشید از دنباله‌دار بیرون زده‌اند. دُم افشان کوتاه و درخشان، دُم غباریست که از ذرات سنگ و خاکِ جدا شده از هسته درست شده و مسیرشان در راستای مدار دنباله‌دار است. سبزفامی هسته‌ی [گیسوی] دنباله‌دار جانسون به دلیل وجود کربن دواتمی (C2) در آنست، ماده‌ای که در فضای تقریبا خلا، نور سبز می‌گسیلد.
این دنباله‌دار با چشم نامسلح دیده نمی‌شود، ولی در اوایل ماه ژوئن که به فاصله‌ی ۰.۸۱ یکای نجومی (AU) زمین می‌رسد، تا قدر ۶ پرنورتر می‌شود و هدفی مناسب برای تلسکوپ‌های خانگی خواهد شد.
رصدگران نیمکره‌ی شمالی در اوایل می (همین روزها) می‌توانند آن را در #صورت_فلکی_زانوزده (هرکول) پیدا کنند. در اواخر ماه می و ماه ژوئن، این دنباله‌دار به سوی آسمان نیمکره‌ی جنوبی می‌رود و در آنجا رصدگران جنوب استوا می‌توانند از تماشای آن که به سوی خورشید می‌رود لذت ببرند.
https://goo.gl/GbwSHa
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/05/C2015V2.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies
«صدها هزار ستاره در فضایی به قطر ۱۵۰ سال نوری»
—-------------------------------------------------
اخترشناس انگلیسی، ادمون هالی در سال ۱۷۱۶ نوشته بود: «لکه‌ی کوچکی بیشتر نیست ولی هنگامی که آسمان صاف باشد و ماه هم در آسمان نباشد، با چشم نامسلح نیز می‌توان آن را دید.»
امروزه می‌دانیم که آنچه هالی آن را لکه‌ی کوچکی توصیف کرده بود و به نام ام۱۳ نامیده شده، خوشه‌ی کروی بزرگی در صورت فلکی زانوزَده، و یکی از درخشان‌ترین خوشه‌های کروی ستاره‌ای در آسمان نیمکره‌ی شمالی است [که] در نماهای تلسکوپی، صدها هزار ستاره‌ی آن را می‌توان به خوبی دید.
این خوشه ۲۵۰۰۰ سال نوری از زمین دورتر است و در این فاصله، کل ستارگانش در فضایی به قطر ۱۵۰ سال نوری جای گرفته‌اند. این شلوغی هر چه به مرکز خوشه نزدیک‌تر می‌شویم بیشتر می‌شود تا جایی که به ۱۰۰ ستاره در مکعبی به ضلع تنها ۳ سال نوری هم می‌رسد. برای همسنجی، نزدیک‌ترین ستاره به خورشید ما بیش از ۴ سال نوری از آن فاصله دارد.
در این تصویر رنگی واضح، افزون بر هسته‌ی فشرده‌ی خوشه، بخش‌های بیرونی آن نیز نمایان شده. ستارگان غول‌پیکر سرخ و آبی که زندگیشان را در همین خوشه گذرانده‌اند هم به فام‌های زرد و آبی دیده می‌شوند.
#M13 #apod #خوشه_کروی #صورت_فلکی_زانوزده
https://goo.gl/4B5p5Z
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/05/M13.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies
—-------------------------------------------------
اخترشناس انگلیسی، ادمون هالی در سال ۱۷۱۶ نوشته بود: «لکه‌ی کوچکی بیشتر نیست ولی هنگامی که آسمان صاف باشد و ماه هم در آسمان نباشد، با چشم نامسلح نیز می‌توان آن را دید.»
امروزه می‌دانیم که آنچه هالی آن را لکه‌ی کوچکی توصیف کرده بود و به نام ام۱۳ نامیده شده، خوشه‌ی کروی بزرگی در صورت فلکی زانوزَده، و یکی از درخشان‌ترین خوشه‌های کروی ستاره‌ای در آسمان نیمکره‌ی شمالی است [که] در نماهای تلسکوپی، صدها هزار ستاره‌ی آن را می‌توان به خوبی دید.
این خوشه ۲۵۰۰۰ سال نوری از زمین دورتر است و در این فاصله، کل ستارگانش در فضایی به قطر ۱۵۰ سال نوری جای گرفته‌اند. این شلوغی هر چه به مرکز خوشه نزدیک‌تر می‌شویم بیشتر می‌شود تا جایی که به ۱۰۰ ستاره در مکعبی به ضلع تنها ۳ سال نوری هم می‌رسد. برای همسنجی، نزدیک‌ترین ستاره به خورشید ما بیش از ۴ سال نوری از آن فاصله دارد.
در این تصویر رنگی واضح، افزون بر هسته‌ی فشرده‌ی خوشه، بخش‌های بیرونی آن نیز نمایان شده. ستارگان غول‌پیکر سرخ و آبی که زندگیشان را در همین خوشه گذرانده‌اند هم به فام‌های زرد و آبی دیده می‌شوند.
#M13 #apod #خوشه_کروی #صورت_فلکی_زانوزده
https://goo.gl/4B5p5Z
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/05/M13.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies