«هنر "طبیعت بی‌جان" در آسمان»
—---------------------------—

در بالا، سمت چپِ این شاهکار زیبای آسمانی که گویی با یک قلم‌موی کیهانی و با مضمون "طبیعت بی‌جان" (Still Life) آفریده شده، سحابی غبارآلود ان‌جی‌سی ۲۱۷۰ می‌درخشد.

ان‌جی‌سی ۲۱۷۰ که نور ستارگان داغ نزدیکش را باز می‌تاباند، در کنار خود چند #سحابی_بازتابی آبی‌فام دیگر را دارد، به همراه یک ناحیه‌ی فشرده‌ی گسیلشی سرخ‌رنگ، و همچنین رگه‌های تیره‌ی غباری که جلوی نور ستارگان زمینه را گرفته‌اند.

همان گونه که نگارگران طبیعت بی‌جان برای موضوعات خود چیزهایی را بر می‌گزینند که در خانه فراوان است، در این "طبیعت بی‌جان" کیهانی هم از چیزهایی که در اینجا فراوان و رایج است بهره برده شده: ابرهای گازی، غبار، و ستارگان داغی که با هم یک ابر پرجرم مولکولیِ ستاره‌زا در #صورت_فلکی_تکشاخ را تشکیل داده‌اند.

این #ابر_مولکولی غول‌پیکر که "ام‌او‌ان آر۲" نام دارد، به گونه‌ی چشمگیری به ما نزدیک بوده و فاصله‌اش از زمین تنها حدود ۲۴۰۰ سال نوری برآورد شده است. در این فاصله، این بوم نقاشی حدود ۱۵ سال نوری گستردگی دارد.

#سحابی_گسیلشی #apod
https://goo.gl/Bmkm3A
—---------------------------------------------—
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2010/12/blog-post_30.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«تابلوی نقاشی کیهانی با رنگ‌های آبی و سیاه»
—---------------------------------------

سحابی زیبا و آبی‌فام وی‌دی‌بی ۳۱ در صورت فلکی ارابه‌ران، سی و یکمین جرم ثبت شده در کاتالوگ سال ۱۹۶۶ سیدنی ون درن برگ از سحابی‌های بازتابی بود.

در این شاهکار طبیعت بیجان کیهانی، وی‌دی‌بی ۳۱ در کنار ابرهای تیره‌ی غبار که در کاتالوگ ۱۹۱۹ ادوارد ئی. بارنارد از ابرهای تیره‌ی آسمان وارده شده‌اند چیدمانی هنرمندانه را پدید آورده.

همه‌ی این‌ها ابرهای غبار میان‌ستاره‌ای هستند ولی سحابی‌های تاریک بارنارد ابرهاییند که جلوی نور ستارگان پس‌زمنه را گرفته و به حالت ضدنور و تیره دیده می‌شوند. از آن سو، غبارهای وی‌دی‌بی ۳۱ جایگیری‌شان به گونه‌ایست که نور آبی ستاره‌ی داغ و متغیر "آ.بی. ارابه‌ران" را بازتابانیده‌اند.

بررسی محیط پیرامون آ.بی. ارابه‌ران با تلسکوپ فضایی هابل نشان داده که خود این ستاره‌ی جوانِ چند میلیون ساله با قرص تختی از غبار در میان گرفته شده که نشانه‌هایی از فعالیت‌های سیاره‌زایی در آن دیده می‌شود.

آ.بی. ارابه‌ران حدود ۴۷۰ سال نوری از زمین فاصله دارد. در این فاصله، این بوم نقاشی کیهانی حدود ۴ سال نوری گستردگی دارد.
https://goo.gl/AajfFR
#سحابی_بازتابی #سحابی_تاریک #apod
—---------------------------------------------—
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/03/vdB31.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«سه تکه‌ای به پهنای ماه»
—---------------------

سحابی زیبای سه‌تکه نمادی کیهانی از تضادهاست. این سحابی که به نام ام۲۰ نیز شناخته می‌شود، ۵۰۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد و در صورت فلکیِ پر از سحابی کمان دیده می‌شود.

این سحابی که یک منطقه‌ی ستاره‌زایی در صفحه‌ی کهکشان راه شیری است، سه گونه‌ی متفاوت از سحابی‌ها را در بر دارد: سحابی‌های گسیلشی (نشری) سرخ‌فام که از نور اتم‌های [برانگیخته‌ی] هیدروژن می‌درخشند، سحابی‌های بازتابی آبی‌فام که در اثر بازتاب نور ستارگان توسط گرد و غبار پدید آمده‌اند، و سحابی‌های تاریک- توده‌های فشرده‌ی غبار که در برابر نور پس‌زمینه به حالت ضدنور و تیره دیده می‌شوند.

ولی بخش گسیلشی ام۲۰ با رگه‌های تیره‌ای از غبار تقریبا به سه تکه بخش شده و به همین دلیل نام "سه‌تکه" را رویش گذاشته‌اند.

در پایین، سمت چپ سحابی گسیلشی، ستون‌ها و فواره‌هایی که دستاورد ستارگان نوزادند وجود دارد که تلسکوپ فضایی هابل در عکس‌های نمای نزدیکش آنها را به خوبی آشکار کرده.

سحابی سه‌تکه نزدیک به ۴۰ سال نوری پهنا دارد. این سحابی کم‌نورتر از آنست که بدون ابزار دیده شود هر چند که گستره‌ای به اندازه‌ی فرص ماه را در آسمان زمین می‌پوشاند [تصویر دوم را ببینید].
#apod #سحابی_گسیلشی #سحابی_بازتابی #سحابی_تاریک #صورت_فلکی_کمان
https://goo.gl/BeCCGA
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2016/08/Trifid.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«این واقعا حفره‌ای در فضاست»
—---------------------------

این چشم‌انداز شبح‌وار توسط تلسکوپ فضایی هابل به تصویر کشیده شده و نمایی مانند مِهی دارد که چراغ خیابان با چرخش به گرد یک حفره‌ با شکل عجیب آن را روشن کرده- و یک جورهایی هم همینطور است. اینجا "مه" در واقع گاز و غبار میان‌ستاره‌ای است که توسط یک ستاره روشن شده، و "حفره" هم یک تکه‌ی خالی در آسمان است.

نخستین بار که از این لکه‌ی تیره عکس گرفته شد، آن را به عنوان یک ابر بسیار سرد و فشرده‌ی گاز و غبار شناسایی کردند که به اندازه‌ای چگال است که در طیف نور دیدنی (مریی) به کلی مات است و جلوی همه‌ی نوری که از اجرام پشتش آمده را گرفته. به طور کلی چنین گویچه‌هایی را پیله‌هایی کوچک برای پرورش ستارگان تازه می‌دانند. ولی تلسکوپ فضایی هرشل سازمان فضایی اروپا که می‌توانست هر گونه ردی از ستاره‌زایی را در طیف فروسرخ ببیند، هیچ چیزی در آن ندید و با بررسی‌های دیگر توسط رصدخانه‌های روی زمین، اخترشناسان پی بردند که این به راستی یک بخش کاملا تهی در آسمانست.

به باور اخترشناسان این حفره زمانی پدید آمده که فواره‌های گازیِ برخی از ستارگان جوان در منطقه‌ی گسترده‌ترِ پیرامونی، این لایه‌ی گاز و غبار را شکافت و سوراخی در آن درست کرد. پرتوهای نیرومند یک ستاره‌ی بالغ در آن نزدیکی هم احتمالا به روفتن و تهی کردن حفره کمک کرده.

ستاره‌ی پرنوری که اینجا دیده می‌شود ستاره‌ی "وی۳۸۰ شکارچی" است، ستاره‌ای جوان و متغیر به جرم ۳.۵ برابر خورشید. دمای سطح این ستاره به حدود ۱۰ هزار درجه‌ی سانتیگراد -تقریبا دو برابر دمای سطح خورشید- می‌رسد و به همین دلیل سفیدرنگ دیده می‌شود. این ستاره به اندازه‌ای جوانست که هنوز ابرهای مواد زاینده‌اش آن را در بر گرفته‌اند. مواد درخشان درون تصویر تنها به کمک نور این ستاره روشن و پدیدار شده‌اند و خودشان در طیف دیدنی (مریی) پرتویی نمی‌گسیلند، و این ویژگیِ یک "سحابی بازتابی" است. این #سحابی_بازتابی که به نام ان‌جی‌سی ۱۹۹۹ شناخته می‌شود، پهنایی حدود ۰.۳ سال نوری دارد و با فاصله‌ی ۱۵۰۰ سال نوری از زمین، در راستای #صورت_فلکی_شکارچی (جبار) دیده می‌شود.
https://goo.gl/BfqN6G
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/11/NGC1999.html
—-------------------------------------------------
کانال یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies

«ابر کیهانی که چهره‌اش را تغییر می‌دهد»
—-------------------------------------

چه چیزی باعث تغییرات سحابی متغیر هابل می‌شود؟

سحابی شگفت‌انگیزی که در این عکس می‌بینید در عرص چند هفته، ظاهر خود را به گونه‌ی چشمگیری تغییر می‌دهد.

این سحابی که نخستین بار بیش از ۲۰۰ سال پیش یافته و پس از آن به عنوان ان‌حی‌سی ۲۲۶۱ رده‌بندی شد، نام ادوین هابل را بر خود دارد، کسی که در آغاز سده‌ی گذشته آن را بررسی کرد. و عکسی که اینجا از آن می بینید را نیز همنام هابل گرفته: #تلسکوپ_فضایی_هابل.

سحابی متغیر هابل یک #سحابی_بازتابی درست شده از گاز و غبار نرم است که با پیکره‌ای بادبزن-مانند از کنار ستاره‌ی "آر تکشاخ" به بیرون گسترده شده.

این سحابی پهنایی نزدیک به یک سال نوری دارد و با فاصله‌ی ۲۵۰۰ سال نوری از زمین، در راستای صورت فلکی تکشاخ دیده می‌شود.

نظریه‌ی اصلی برای چراییِ تغییرات این سحابی اینست که توده‌های فشرده‌ی غبار از کنار ستاره‌ی آر تکشاخ می‌گذرد و سایه‌هایی متحرک بر روی غبارهایی که نور ستاره را باز می‌تابانند می‌اندازد.

#apod
https://goo.gl/7mtVNB
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/11/RMon.html
—-------------------------------------------------
کانال یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies

«درخشش هفت خواهر در میان غبار»
—------------------------------—

هفت خواهر پرآوازه‌ی آسمان، خوشه‌ی ستاره‌ای پروین دارد به آهستگی ابری از گاز و غبار که گذرش به آن بخش فضا افتاده را نابود می‌کند.

خوشه‌ی پروین درخشان‌ترین خوشه‌ی ستاره‌ای باز در آسمان سیاره‌ی زمین است و تقریبا در سرتاسر نیمکره‌ی شمالی با چشم نامسلح دیده می‌شود.

گمان می رود ابر غبار جوانی که دارد می‌گذرد بخشی از "کمربند گولد" باشد، حلقه‌ای شگفت‌انگیز از #ستاره‌زایی که خورشید ما را در این بخش از کهکشان در بر گرفته.

اکنون ۱۰۰ هزار سال است که بخشی از کمربند گولد به گونه‌ای شانسی دارد یکراست از درون خوشه‌ی پیرترِ پروین می‌گذرد و گذرَش به یک کنش و واکنش نیرومند انجامیده که میان ستارگان خوشه و غبار درون ابر جریان دارد:
از سویی ذرات غبار که نور آبی را بیشتر و شدیدتر از نور سرخ می‌پراکنند باعث شده‌اند این ابر در فضای پیرامون ستارگان به یک #سحابی_بازتابی آبی‌فام تبدیل شود، و از سویی دیگر فشار نور ستارگان به گونه‌ی چشمگیری غبار درون سحابی را پس می‌زند و در این روند، ذرات کوچک‌تر غبار با شدت بیشتری رانده می‌شوند. یک نتیجه‌ی کوتاه مدتِ چنین فرایندی این بوده که چنان چه در این تصویر ژرف می‌بینید، بخش‌هایی از این ابر غبار رشته رشته و لایه‌بندی شده است.

گفتنی است، #دنباله‌دار سی/۲۰۱۵ ئی‌آر۶۱ (پان‌استارز) را هم می‌توانید در این تصویر، در گوشه‌ی پایین، سمت چپ چارچوب ببینید.

#apod #خوشه_باز
https://goo.gl/xXyvvw
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/11/Pleiades.html
—-------------------------------------------------

کانال یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies

«میدان گسترده سرخ و آبی و سیاه»
—------------------------------

ابرهای غبار میان‌ستاره‌ای و سحابی‌های برافروخته و روشن در جای جای صورت فلکی بارور شکارچی پراکنده شده‌اند. یکی از درخشان‌ترین آنها ام۷۸ است که در مرکز این چشم‌انداز گسترده و رنگین که بخشی از ناحیه‌ی شمالی کمربند شکارچی را می‌پوشاند دیده می‌شود.

این #سحابی_بازتابی آبی‌فام حدود ۱۵۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد و پهنایش به حدود ۵ سال نوری می‌رسد. رنگ آن دستاورد غبارهاییست که نور آبی ستارگان داغ و جوان را بیش از دیگر نورها باز می‌تابانند.

سحابی بازتابی دیگری به نام ان‌جی‌سی ۲۰۷۱ درست سمت چپ ام۷۸ دیده می‌شود. در سمت راست، سحابی فریبنده و بسیار جمع و جورترِ مک‌نیل را می‌بینیم که به تازگی به عنوان یک سحابی متغیر با ستاره‌ی خورشیدسان جوانی در آن شناسایی شده است.

اجرام #هربیگ_هارو، فواره‌هایی پرانرژی که از ستارگان نوزاد سرچشمه گرفته‌اند نیز مانند نقطه‌های سرخی در برابر رگه‌های تیره‌ی غبار به چشم می‌خورند.

نوردهی بلند این تصویر همچنین تابش کم‌سو و فراگیر پرتوهای گاز هیدروژن اتمی در این پهنه‌ی آسمان نیز نمایان شده است.
#apod #صورت_فلکی_شکارچی
https://goo.gl/BdVV6H
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/12/ap171229.html
—-------------------------------------------------
کانال یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies

«جادوگری که به پای یک شکارچی خیره شده»
—----------------------------------------

این رخسار هراس‌آور که در تاریکی ژرفای فضا از نور ستارگان روشن شده، با آن نیمرخ کج و چروکیده‌اش، نامی که رویش گذاشته شده را تداعی می‌کند: سحابی سر جادوگر.

در این چشم‌انداز تلسکوپی فریبنده چنین به نظر می‌رسد که این جادوگر پیر چشم خود را به یکی از ستارگان درخشان #صورت_فلکی_شکارچی، ابرغول "پای شکارچی" (رجل جبار یا بتای شکارچی) دوخته است.

سحابی جادوگر که به نام رسمی آی‌سی ۲۱۱۸ نیز شناخته می‌شود حدود ۵۰ سال نوری گستردگی دارد و ابری از ذرات غبار میان‌ستاره‌ایست که نور ستاره‌ی پای شکارچی را باز می تابانند.

رنگ آبی این سحابی و غبارهای پیرامون ستاره‌ی پای شکارچی تنها به دلیل نور به شدت آبی‌فام خود این ستاره نیست، بلکه به این دلیل نیز هست که ذرات غبار نور آبی را بسیار بیش از نور سرخ می‌پراکنند. همین فرآیند فیزیکی باعث می‌شود آسمان روز زمین را به رنگ آبی ببینیم، هرچند ذراتی که در جو زمین نور را می‌پراکنند غبار کیهانی نیستند بلکه مولکول‌های نیتروژن و اکسیژنند.

پای شکارچی، سحابی سر جادوگر، و گاز و غبار یرامونشان همگی چیزی حدود ۸۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارند.
#apod #سحابی_بازتابی
https://goo.gl/GLksrW
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/01/ap180115.html
—-------------------------------------------------
کانال یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies

«عنکبوت و مگس سرخ»
—---------------------

این عنکبوت هرگز نمی‌تواند این مگس را به دام خود بیندازد زیرا هر دوی آنها سحابی‌هایی در دل آسمان، در صورت فلکی #ارابه‌ران هستند.

ابر گازی عنکبوتی-شکل که سمت چپ دیده می‌شود در حقیقت یک #سحابی_گسیلشی (نشری) به نام آی‌سی ۴۱۷ است. ابر کوچک‌ترِ مگس-مانند سمت راست که ان‌جی‌سی ۱۹۳۱ نام گرفته، همزمان هم یک سحابی‌ گسیلشی است و هم یک #سحابی_بازتابی.

این دو که حدود ۱۰ هزار سال نوری از زمین فاصله دارند، هر کدام یک خوشه‌ی ستاره‌ای باز جوان را در دل خود پرورانده‌اند. برای این که اندازه‌ی آنها را با هم بسنجید کافیست بدانید که پهنای ان‌جی‌سی ۱۹۳۱ (مگس) حدود ۱۰ سال نوریست.

#apod
https://goo.gl/WGgBNv
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/01/ap180129.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«زیر سایه "سر اسب"»
—------------------—

در این تصویر سحابی ان‌جی‌سی ۲۰۲۳ را می‌بینیم که ستاره‌ای جوان و درخشان پیکره‌ی آن را در ابرهای مولکولی غبارآلود شکارچی تراشیده، ولی اغلب در برابر زیبایی همسایه‌اش، سحابی کله‌اسبی نادیده گرفته می‌شود.

با این همه ان‌جی‌سی ۲۰۲۳ هم به سهم خود سحابی زیباییست. این جرم یک سحابی ستاره‌زای گسیلشی و بازتابی است که ۱۵۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد.

در این تصویر کمیاب ان‌جی‌سی ۲۰۲۳ رشته‌های رنگین و پیچیده‌ی آن هم با شگفتی دیده می‌شوند.

لکه‌های گسیلشی کوچکی که در گوشه و کنار تصویر دیده می‌شوند اجرام #هربیگ_هارو در این ناحیه‌اند که توسط فواره‌های پرانرژی ستارگان نوزاد پدید آمده‌اند.

پهنای این چشم‌انداز تلسکوپی باکیفیت در فاصله‌ی برآوردی ان‌جی‌سی ۲۰۲۳ حدود ۱۰ سال نوری است. ساختار تیره و آشنای کله‌اسبی بیرون از لبه‌ی سمت راست چارچوب جای دارد.
#apod #سحابی_گسیلشی #سحابی_بازتابی
https://goo.gl/NihnFa
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/03/ap180329.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«سحابی "کله‌اسبی آبی" در طیف فروسرخ نه کله‌اسبی است و نه آبی!»
—-------------------------------------------------------------

سحابی "کله‌اسبی آبی" در طیف فروسرخ نمایی کاملا دگرگون پیدا می‌کند.

در طیف دیدنی (مریی)، غبارهای بازتابنده‌ی این سحابی از آن یک #سحابی_بازتابی آبی‌فام با پیکره‌ای مانند سر اسب ساخته‌اند. ولی اگر در نور #فروسرخ آن را نگاه کنیم، هزارتویی درهم پیچیده از رشته‌ها، غارها، و پیله‌های گاز و غبار برافروخته پیش چشممان نمایان می‌شود و دیگر به سختی می‌توان نمای آشنای اسب‌مانندی براش شناسایی کرد.

این عکس از پیوند داده‌های ماهواره‌ی کاوشگر پیمایشی میدان-گسترده‌ی فروسرخ ناسا (وایز، #WISE) به دست آمده و سحابی کله‌اسبی آبی را در سه طیف فروسرخ نشان می‌دهد (سرخ=۲۲، سبز=۱۲، و آبی=۴.۶ میکرون).

کله‌اسبی آبی که با عنوان آی‌سی ۴۵۹۲ رده‌بندی شده حدود ۴۰ سال نوری پهنا دارد و با فاصله‌ی نزدیک به ۴۰۰ سال نوری از زمین، در راستای صورت فلکی #کژدم (عقرب) در صفحه‌ی کهکشان راه شیری دیده می‌شود.

آی‌سی ۴۵۹۲ کم‌نورتر، ولی با پهنای زاویه‌ای بیشتری نسبت به سحابی آشناترِ کله‌اسبی در صورت فلکی شکارچی است [یعنی در آسمان زمین بزرگ‌تر دیده می‌شود]. ستاره‌ی اصلی که گاز و غبار این سحابی را گرم و روشن کرده ستاره‌ی "نو کژدم" است- همان ستاره‌ی زردفام در گوشه‌ی سمت چپ تصویر.
#apod
https://goo.gl/VCFE7R
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/04/ap180423.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«زنبقی در دل گرد و غبار»
--------------------------

این چه گلی‌ست که در این پهنه‌ی تیره و تار از غبار میان ستارگان شکفته؟ این سحابی آیریس است (سحابی گل زنبق).

رنگ آبی خیره‌کننده‌ی سحابی گل زنبق به دلیل بازتاب نور ستاره‌ی درخشان اس‌ اس‌ای‌او ۱۹۱۵۸ توسط توده‌ی انبوهی از غبار که به طور عادی تاریک و کدر است پدید آمده.

این ستاره خودش بیشتر آبی‌فام است، ولی همچنین نور آبی‌اش بیش از دیگر رنگ‌ها توسط غبار بازتابیده شده و از همین رو غبار به رنگ آبی دیده می‌شود [پس یک #سحابی_بازتابی است]. این همان پدیده‌ایست که آسمان زمین را به رنگ آبی در آورده.

گرد و غبار فراگیر در پهنه‌ی تصویر ته‌رنگ قهوه‌ای-سرخ کمرنگی دارد که بخشی از آن به دلیل پدیده‌ی نورتابناکی (فوتولومیناسنس) است، پدیده‌ی "گرفتن و تاباندن فوتون": این غبارها تابش نادیدنیِ فرابنفش ستاره را گرفته‌اند و آن را به نور دیدنی (مریی) سرخ تبدیل کرده‌اند.

سحابی گل زنبق که با عنوان ان‌جی‌سی ۷۰۲۳ نیز رده‌بندی شده، به دلیل فراوانی نامعمول مولکول‌های هیدروکربن‌های آروماتیک چندحلقه‌ای (PAH) در آن، بارها بررسی و پژوهش شده. بر روی زمین، این مولکول‌های پیچیده‌ی کربن در پی سوختن ناقص چوب آزاد می‌شوند.

گستردگی بخش آبی درخشان سحابی گل زنبق که در این تصویرمی‌بینید حدود ۶ سال نوری است. این سحابی حدود ۱۳۰۰ سال نوری از زمین دور است و با یک تلسکوپ کوچک می‌توانید آن را در راستای صورت فلکی #قیفاووس مشاهده کنید.

#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/08/ap180801.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«بوم کیهانی با رنگ‌های متضاد»
------------------------------

این نمای رنگین کیهانی با رنگ‌های گوناگون و متضادش ستارگان، غبار، و گازهای برافروخته و درخشان پیرامون ان‌جی‌سی ۶۹۱۴ را نشان می‌دهد. این مجموعه سحابی‌های بازتابی با فاصله‌ی حدود ۶۰۰۰ سال نوری از زمین، در راستای صورت فلکی بلندپروازِ شمالی #ماکیان و صفحه‌ی کهکشان راه شیری جای دارند.

در این بوم نقاشی کیهانی هم ابرهای غبار میان‌ستاره‌ای را می‌بینیم که بر زمینه‌ی ستارگان پشتشان به حالت ضدنور و تیره در آمده‌اند، و هم سحابی‌های گسیلشی که از برافروختگی گازهای هیدروژن آنها را سرخ‌فام کرده، و هم سحابی‌های بازتابی آبی‌فامی که از بازتاب نور ستارگان توسط ابرهای غبار پدید آمده‌اند.

پرتوهای فرابنفشِ ستارگان بزرگ، داغ و جوان انجمن ستاره‌ای گسترده‌ی ماکیان اوبی۲ (Cygnus OB2) گازهای هیدروژن اتمی منطقه را یونیده کرده؛ بازپس‌گیری الکترون‌های جدا شده توسط این اتم‌ها، رنگ سرخ ویژه‌ای را به این ابرها داده است.

رنگ آبی سحابی‌های بازتابی این منطقه هم دستاورد بازتاب نور آبی همین ستارگان انجمن ماکیان اوبی۲ از روی ابرهای غبار است.

این چشم‌انداز تلسکوپی میدان به اندازه‌ی حدود ۱ درجه را نشان می دهد که در فاصله‌ی برآوردی ان‌جی‌سی ۶۹۱۴، تقریبا هم‌ارز ۱۰۰ سال نوریست.

#apod #سحابی_گسیلشی #سحابی_بازتابی

--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/08/ap180830.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«غبارهای روشن در تاج جنوبی»
------------------------------

ابرهای غبار کیهانی و ستارگان پرانرژی جوانی که در این نمای تلسکوپی دیده می‌شوند با فاصله‌ی ۵۰۰ سال نوری از زمین، نزدیک مرز شمالی صورت فلکی #تاج_جنوبی جای دارند.

ابرهای غبار جلوی نور ستارگان پس‌زمینه‌ی کهکشان را گرفته‌اند ولی مجموعه سحابی‌های بازتابی خیره‌کننده‌ای که دیده می‌شود، به نام‌های ان‌جی‌سی ۶۷۲۶، ان‌جی‌سی ۶۷۲۷ و آی‌سی ۴۸۱۲ در اثر بازتاب نور ستارگان داغ و جوان از روی همین ابرهای غبار، به رنگ آبی ویژه‌ی این گونه سحابی‌ها می‌درخشند.

این غبارها همچنین در برخی نقاط ستارگانی نوزاد و رو به رشد را نیز در دل خود پنهان کرده‌اند.

بالا، سمت راست چارچوب سحابی زردفام ان‌جی‌سی ۶۷۲۹ را می‌بینیم که به گرد ستاره‌ی متغیر جوان "آر تاج جنوبی" کمانه زده.

نزدیک آن، کمان‌های درخشان و حلقه‌هایی را می‌بینیم که برخورد جریان‌های برون‌ریزِ ستارگان نوزادِ درونشان آنها را برانگیخته کرده. این اجرام به نام اجرام هربیگ-هارو شناخته می‌شوند.

گستردگی این چشم‌انداز در آسمان سیاره‌ی زمین حدود ۱ درجه است که بر پایه‌ی فاصله‌ی برآوردی این منطقه‌ی ستاره‌زایی، تقریبا هم‌ارز ۹ سال نوری می‌شود.
#apod #سحابی_بازتابی
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/09/ap180920.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«اشباح سرخ و آبی در آسمان»
----------------------------

لبه‌های روشن و پیکره‌های شناور در این عکس، نمایی مانند اشباح را در مقیاس کیهانی ساخته‌اند.

این چشم‌انداز تلسکوپی رنگین، بخشی از محدوده‌ی صورت فلکی خداوند اورنگ (#ذات‌الکرسی) را نشان می‌دهد و در آن ابرهایی که به پشت جاروب شده و به شکل دنباله‌دار در آمده‌اند به نام‌های آی‌سی ۵۹ (چپ) و آی‌سی ۶۳ را می‌بینیم.

فاصله‌ی این دو ابر از ما حدود ۶۰۰ سال نوریست و دارند در اثر پرتوهای پرانرژی ستاره‌ی داغ و درخشان گاما ذات‌الکرسی به آرامی محو و ناپدید می‌گردد. این ستاره تنها ۳ یا ۴ سال نوری از سحابی‌ها فاصله دارد و درست بیرون از لبه‌ی این چارچوب، بالا سمت راست جای دارد.

آی‌سی ۶۳ که کمی به گاما ذات‌الکرسی نزدیک‌تر است بیشتر به رنگ سرخ تابش هیدروژن آلفا دیده می‌شود. این رنگ، نماد اتم‌های هیدروژنیست که در اثر تابش پرتوی فرابنفش ستاره، یونیده شده و با گرفتن دوباره‌ی تک الکترون خود و بازگشت به تراز پایین‌تر انرژ

آی‌سی ۵۹، دورتر از ستاره، تابش هیدروژن-آلفای کمتری دارد ولی تابش آبی‌رنگ بیشتری دارد که نماد ویژه‌ی بازتاب نور ستار‌ه‌ی گاما ذات‌الکرسی از روی غبارهای این سحابی است.

این چشم‌انداز در آسمان حدود یک درجه را می‌پوشاند که بر پایه‌ی فاصله‌ی برآورد شده‌ این ابرها هم‌ارز ۱۰ سال نوریست.
#سحابی_گسیلشی #سحابی_بازتابی

--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/10/ap181026.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«سایه یک خفاش غول‌پیکر در تصویر هابل»
----------------------------------------

* بزن کنار بتمن! نشان خفاش تو در برابر این "سایه‌ی خفاش" که تلسکوپ فضایی #هابل در یک ابر گازی کیهانی دیده هیچ نیست!!

درست همزمان با هالووین، عکس تازه‌ای هم از یک "سایه‌ی خیره‌کننده" در سحابی مار که با فاصله‌ی ۱۳۰۰ سال نوری، در صورت فلکی مار دیده می‌شود گرفته شده. اخترشناسان آن را "سایه‌ی خفاش" نامیده‌اند زیرا بسیار همانند دو بالِ گشوده‌ی تاریک است.

این دو سایه‌ی تیره از دو سمت یک ستاره به نام اچ‌بی‌سی ۶۷۲ که ابرهای پیرامونش را روشن کرده و یک #سحابی_بازتابی ساخته به بیرون کشیده شد. شاید این بال‌های خفاش چیزی رازگونه به نظر بیاید ولی توضیح ساده‌ای دارند: آنها توسط قرصی از مواد پدید آمده‌اند که به گرد ستاره‌ی اچ‌بی‌سی ۶۷۲ حلقه زده و از دو سمت جلوی نور آن را گرفته. این قرص غبار می‌تواند روزی به سامانه‌ای از سیاره‌ها تبدیل شود.

مقام‌های سازمان فضایی اروپا در این باره نوشته‌اند: «این قرص که تنگ چسبیده به ستاره است، سایه‌ی سنگینی که بسیار بزرگ‌تر از خودش است را پدید آورده- تقریبا ۲۰۰ برابر قطر سامانه‌ی خورشیدی. سایه‌ی این قرص مانند چیزیست که توسط حباب یک لامپ استوانه‌ای درست می‌شود. نور از بالا و پایین حباب بیرون می‌زند، ولی در پهلوهایش مخروط‌هایی تیره از سایه پدید می‌آید.»

بیشتر سایه‌ی این ستاره کاملا سیاه است، ولی اخترشناسان تغییر رنگ‌هایی را در لبه‌های آن دیده‌اند. این می‌تواند به دانشمندان در بررسی اندازه و همنهش ذرات غبار درون این قرص کمک کند. سایه‌ی این قرص شاید چیز چشمگیری باشد ولی ترفند زاویه‌ی دید است که آن را شگفت‌انگیز کرده؛ در حقیقت این گونه سایه‌ها پدیده‌هایی بسیار رایج پیرامون ستارگان جوانند.

مقام‌های سازمان فضایی اروپا می‌افزایند: «سحابی مار که در این تصویر تنها بخش کوچکی از آن دیده می‌شود، می‌تواند چندین نمونه از این اَفکَنِش‌های سایه‌ای را داشته باشد. این سحابی پرورشگاه صدها ستاره‌ی جوانست که شاید بسیاری از آنها هم دارند سیاره‌هایی را در قرص‌های پیش‌سیاره‌ای خود می‌پرورانند.»

اگر دقت کنید می‌توانید یک سایه‌ی خفاش دیگر را هم در گوشه‌ی بالا، سمت چپ این تصویر ببینید. شاید این سایه‌ها به آن اندازه ترسناک نباشند که گاتهام سیتی را به هراس بیندازند، ولی به خوبی نمای سامانه‌ی خورشیدی خودمان در روزگار نوزادی‌اش را نشان می‌دهند. دانشمندان به طور معمول برای آگاهی بیشتر درباره‌ی تاریخ سامانه‌ی خورشیدی، قرص‌های پیش‌سیاره‌ای را بررسی می‌کنند.

--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/11/BatShadow.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«یک اسب دیگر در ژرفای آسمان»
--------------------------------

متوجه سر یک اسب در این تصویر می‌شوید؟

چیزی که اینجا می‌بینید، سحابی پرآوازه‌ی کله‌اسبی در صورت فلکی شکارچی نیست، بلکه یک سحابی کم‌نورتر است که تنها در عکاسی‌های با نوردهی‌های به این پیکره‌ی شنا دیده می‌شود.

این تصویر یک ابر مولکولی را نشان می‌دهد که بخش اصلی آن یک #سحابی_بازتابی با نام آی‌سی ۴۵۹۲ است.

سحابی‌های بازتابی در واقع توده‌هایی از غبار ریز و نرمند که به طور معمول تیره دیده می‌شوند، ولی اگر نور ستارگان پرانرژی نزدیکشان را بازبتابانند، می‌توانند کاملا به رنگ آبی در آیند.

اینجا، سرچشمه‌ی بیشتر نوری که از روی این توده‌ی غبار بازتابیده، ستاره‌ایست که در جای چشم این اسب جای دارد. این ستاره بخشی از سامانه‌ی ستاره‌ای نو-کژدم، یکی از درخشان‌ترین سامانه‌های ستاره‌ای در صورت فلکی کژدم است.

یک سحابی بازتابی دیگر به نام آی‌سی ۴۶۰۱ هم در سمت راست مرکز این چشم‌انداز دیده می‌شود که دو ستاره درونش می‌درخشد.

#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/11/ap181105.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«آذین‌بندی آسمان با چراغ‌های آبی، سبز و سرخ»
--------------------------------------------

این تصویر رنگارنگ کیهانی که گویی در آن، آسمان را برای جشنی چراغانی کرده‌اند، در نخستین ساعت‌های روز ۱۷ دسامبر، پس از گذشتن #دنباله‌دار ویرتنن از نظریک‌ترین نقطه‌ی مدارش به زمین گرفته شده. دنباله‌دار در آن هنگام تازه برای چشم نامسلح دیدارپذیر شده بود.

جو یا همان گیسوی سبز دوست‌داشتنی دنباله‌دار از نور خورشید تابشی فلورسنس پیدا کرده. این تصویر از پیوند دیجیتالی نماهایی با نوردهی‌های گوناگون به دست آمده و ویرتنن را زیر پای هفت خواهرِ خوشه‌ی ستاره‌ای پروین نشان می‌دهد.

این نوردهی‌ها همچنین پرتوی آبی‌فام خوشه را هم نشان می‌دهد. این پرتو در اثربازتاب نور ستارگان خوشه از روی غبارهایی که آنها را در بر گرفته پدید آمده (#سحابی_بازتابی).

در میانه‌ی چارچوب، سحابی‌های غبارآلود تاریک در لبه‌‌ی ابر مولکولی برساووش را می‌بینیم و سمت چپ تصویرهم به #سحابی_گسیلشی ان‌جی‌سی ۱۴۹۹ یا همان سحابی کالیفرنیا می‌رسیم. تابش سرخ‌فام این ابر کیهانی که تنها با نوردهی‌های بلند آشکار می‌شود دستاورد بازپس‌گیری الکترون‌ها توسط اتم‌های یونیده‌ی هیدروژن است.

دنباله‌دار ۴۶پی/ویرتنن در شب‌های نزدیک به ۲۳ دسامبر (دوم دیماه) با گذشتن از کنار ستاره‌ی درخشان آلفای ارابه‌ران (بزبان، سروش، عیوق) در صورت فلکی ارابه‌ران، چشم‌انداز زیبای دیگری را برای دوربین‌های دوچشمی و تلسکوپ‌های کوچک خواهد آفرید.
---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/12/ap181220.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«پرورشگاه ستارگان در صورت فلکی برساووش»
----------------------------------------------

سحابی بازتابی ان‌جی‌سی ۱۳۳۳ در نور دیدنی (مریی)، به طور عمده به رنگ آبی ویژه ای که در اثر بازتاب نور ستارگان از روی گرد و خاک پدید آمده دیده می‌شود. این سحابی با فاصله‌ی ۱۰۰۰ سال نوری از زمین، در صورت فلکی برساووش و در لبه‌ی یک ابر مولکولی بزرگ و ستاره زا جای دارد.

گستردگی این نمای نزدیکِ خیره‌کننده، در فاصله‌ی برآوردی ان‌جی‌سی ۱۳۳۳ کمی بیش از ۱۵ سال نوریست و پهنه‌ای تقریبا به اندازه‌ی دو قرص کامل ماه را در آسمان سیاره‌ی زمین می ‌پوشاند.

در این تصویر جزییاتی از این منطقه‌ی پرگردوخاک را می‌بینیم به همراه نقاطی با رنگ متضاد سرخ. این نقاط سرخ‌فام، اجرام هربیگ-هارو را در بر دارند، فواره‌ها و گازهای برانگیخته‌ی درخشانی که از ستارگان نوزاد بیرون زده.

در حقیقت، ان‌جی‌سی ۱۳۳۳ صدها ستاره با سن کمتر از یک میلیون سال در خود دارد که بیشترشان هنوز پوشیده در غبار فراگیر ستاره‌ای بوده و از چشم تلسکوپ‌های نور دیدنی پنهانند.

این محیط آشفته و پرهرج و مرج شاید همانند محیطی باشد که خورشید خودمان ۴.۵ میلیارد سال پیش در آن به دنیا آمد.
#apod #سحابی_بازتابی

---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2019/03/ap190327.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«تکشاخی با پوست روباه»
------------------------

در همسایگی سحابی مخروط، شکل‌ها و ساختارهای شگفت‌انگیزی را می‌توان یافت.

این پیکره‌های نامعمول و شگفت‌آور دستاورد کنش و واکنش‌های پیچیده میان گرد و غبار ریز و نرمِ میان‌ستاره‌ای از یک سو و پرتوهای پرانرژی و گازهای داغ ستارگان جوان از سوی دیگر است.

پرنورترین ستاره در سمت راست این تصویر، ستاره‌ی "اس تکشاخ" (S Mon) است و ناحیه‌ای که درست زیر آنست، به دلیل رنگ و ساختارش به نام سحابی پوست روباه (خز روباه) خوانده می‌شود.

تابش آبی‌فامی که خود اس تکشاخ را در بر گرفته هم دسستاورد پدیده‌ی بازتاب است: غبارهای پیرامون این ستاره‌ی درخشان، نور آن را بازتابانده و به رنگ آبی دیده می‌شوند [#سحابی_بازتابی].

ولی تابش سرخ‌فامی که در سراسر منطقه دیده می‌شود نه تنها ناشی از بازتاب نور توسط گرد و غبار محیط است بلکه به دلیل گسیلش نور از گاز هیدروژنی که در اثر نور ستارگان یونیده شده نیز هست [#سحابی_گسیلشی یا نشری].

اس تکشاخ عضوی از یک خوشه‌ی ستاره ای باز و جوان به نام ان‌جی‌سی ۲۲۶۴ است که حدود ۲۵۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد و در صورت فلکی تکشاخ دیده می‌شود.

سحابی رازگونه و متقارن "مخروط" که نزدیک لبه‌ی سمت چپ عکس دیده می شود، گرچه یکراست رو به ستاره‌ی اس تکشاخ اشاره می‌کند ولی ریشه‌اش هنوز ناشناخته مانده.
#apod

---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2019/04/ap190416.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky