«روحی که ستاره می‌زاید!»
-------------------------
"روح ملکه‌ی اتیوپی" ستاره می‌زاید.
در حقیقت، یک منطقه‌ی ستاره‌زایی گسترده به نام سحابی روح وجود دارد که آن را می‌توان در صورت فلکی ملکه‌ی افسانه‌ای اتیوپی، کاسیوپه (#ذات‌الکرسی، خداوند اورنگ) مشاهده کرد. کاسیوپه در اسطوره‌های یونان باستان به عنوان همسر خودبین و سرکش پادشاهی شناخته می‌شود که مدت‌ها پیش بر سرزمین‌های بالادست نیل فرمان می‌راند.
سحابی روح (آیسی ۱۸۴۸) زادگاه چندین خوشه‌ی ستاره‌ای باز، و همچنین میزبان یک چشمه‌ی بزرگ پرتوهای رادیویی به نام دبلیو۵، و حباب‌های تهی‌شده‌ی غول‌پیکری است که در اثر وزش بادهای نیرومند از ستارگان جوان و پرجرم پدید آمده‌اند.
فاصله‌ی این #سحابی_گسیلشی (نشری) از زمین ۶۵۰۰ سال نوریست و پهنایش هم به حدود ۱۰۰ سال نوری می‌رسد. معمولا در عکس‌هایی که از سحابی روح گرفته می‌شود، آن را به همراه همسایه‌ی کیهانیش، سحابی قلب (آیسی ۱۸۰۵) می‌بینیم.
این تصویر از همگذاری سه نوردهی جداگانه در سه رنگ طیفی گوناگون درست شده: رنگ سرخ نور گسیلیده از گاز هیدروژن را نشان می‌دهد، رنگ زرد نور گسیلیده از گوگرد، و رنگ آبی هم نور گسسیلیده از اکسیژن.
#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/08/ap180821.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
-------------------------
"روح ملکه‌ی اتیوپی" ستاره می‌زاید.
در حقیقت، یک منطقه‌ی ستاره‌زایی گسترده به نام سحابی روح وجود دارد که آن را می‌توان در صورت فلکی ملکه‌ی افسانه‌ای اتیوپی، کاسیوپه (#ذات‌الکرسی، خداوند اورنگ) مشاهده کرد. کاسیوپه در اسطوره‌های یونان باستان به عنوان همسر خودبین و سرکش پادشاهی شناخته می‌شود که مدت‌ها پیش بر سرزمین‌های بالادست نیل فرمان می‌راند.
سحابی روح (آیسی ۱۸۴۸) زادگاه چندین خوشه‌ی ستاره‌ای باز، و همچنین میزبان یک چشمه‌ی بزرگ پرتوهای رادیویی به نام دبلیو۵، و حباب‌های تهی‌شده‌ی غول‌پیکری است که در اثر وزش بادهای نیرومند از ستارگان جوان و پرجرم پدید آمده‌اند.
فاصله‌ی این #سحابی_گسیلشی (نشری) از زمین ۶۵۰۰ سال نوریست و پهنایش هم به حدود ۱۰۰ سال نوری می‌رسد. معمولا در عکس‌هایی که از سحابی روح گرفته می‌شود، آن را به همراه همسایه‌ی کیهانیش، سحابی قلب (آیسی ۱۸۰۵) می‌بینیم.
این تصویر از همگذاری سه نوردهی جداگانه در سه رنگ طیفی گوناگون درست شده: رنگ سرخ نور گسیلیده از گاز هیدروژن را نشان می‌دهد، رنگ زرد نور گسیلیده از گوگرد، و رنگ آبی هم نور گسسیلیده از اکسیژن.
#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/08/ap180821.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«بوم کیهانی با رنگ‌های متضاد»
------------------------------
این نمای رنگین کیهانی با رنگ‌های گوناگون و متضادش ستارگان، غبار، و گازهای برافروخته و درخشان پیرامون ان‌جی‌سی ۶۹۱۴ را نشان می‌دهد. این مجموعه سحابی‌های بازتابی با فاصله‌ی حدود ۶۰۰۰ سال نوری از زمین، در راستای صورت فلکی بلندپروازِ شمالی #ماکیان و صفحه‌ی کهکشان راه شیری جای دارند.
در این بوم نقاشی کیهانی هم ابرهای غبار میان‌ستاره‌ای را می‌بینیم که بر زمینه‌ی ستارگان پشتشان به حالت ضدنور و تیره در آمده‌اند، و هم سحابی‌های گسیلشی که از برافروختگی گازهای هیدروژن آنها را سرخ‌فام کرده، و هم سحابی‌های بازتابی آبی‌فامی که از بازتاب نور ستارگان توسط ابرهای غبار پدید آمده‌اند.
پرتوهای فرابنفشِ ستارگان بزرگ، داغ و جوان انجمن ستاره‌ای گسترده‌ی ماکیان اوبی۲ (Cygnus OB2) گازهای هیدروژن اتمی منطقه را یونیده کرده؛ بازپس‌گیری الکترون‌های جدا شده توسط این اتم‌ها، رنگ سرخ ویژه‌ای را به این ابرها داده است.
رنگ آبی سحابی‌های بازتابی این منطقه هم دستاورد بازتاب نور آبی همین ستارگان انجمن ماکیان اوبی۲ از روی ابرهای غبار است.
این چشم‌انداز تلسکوپی میدان به اندازه‌ی حدود ۱ درجه را نشان می دهد که در فاصله‌ی برآوردی ان‌جی‌سی ۶۹۱۴، تقریبا هم‌ارز ۱۰۰ سال نوریست.
#apod #سحابی_گسیلشی #سحابی_بازتابی
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/08/ap180830.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
------------------------------
این نمای رنگین کیهانی با رنگ‌های گوناگون و متضادش ستارگان، غبار، و گازهای برافروخته و درخشان پیرامون ان‌جی‌سی ۶۹۱۴ را نشان می‌دهد. این مجموعه سحابی‌های بازتابی با فاصله‌ی حدود ۶۰۰۰ سال نوری از زمین، در راستای صورت فلکی بلندپروازِ شمالی #ماکیان و صفحه‌ی کهکشان راه شیری جای دارند.
در این بوم نقاشی کیهانی هم ابرهای غبار میان‌ستاره‌ای را می‌بینیم که بر زمینه‌ی ستارگان پشتشان به حالت ضدنور و تیره در آمده‌اند، و هم سحابی‌های گسیلشی که از برافروختگی گازهای هیدروژن آنها را سرخ‌فام کرده، و هم سحابی‌های بازتابی آبی‌فامی که از بازتاب نور ستارگان توسط ابرهای غبار پدید آمده‌اند.
پرتوهای فرابنفشِ ستارگان بزرگ، داغ و جوان انجمن ستاره‌ای گسترده‌ی ماکیان اوبی۲ (Cygnus OB2) گازهای هیدروژن اتمی منطقه را یونیده کرده؛ بازپس‌گیری الکترون‌های جدا شده توسط این اتم‌ها، رنگ سرخ ویژه‌ای را به این ابرها داده است.
رنگ آبی سحابی‌های بازتابی این منطقه هم دستاورد بازتاب نور آبی همین ستارگان انجمن ماکیان اوبی۲ از روی ابرهای غبار است.
این چشم‌انداز تلسکوپی میدان به اندازه‌ی حدود ۱ درجه را نشان می دهد که در فاصله‌ی برآوردی ان‌جی‌سی ۶۹۱۴، تقریبا هم‌ارز ۱۰۰ سال نوریست.
#apod #سحابی_گسیلشی #سحابی_بازتابی
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/08/ap180830.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«بخشی از یک پرده میان‌ستاره‌ای»
-------------------------------
این رشته‌های برافروخته و درخشان گازی با نمای زیبا و دلپذیرشان، بخش باختری یک سحابی به نام #سحابی_پرده را پدید آورده‌اند که آسمان سیاره‌ی زمین در صورت فلکی ماکیان را آراسته.
خود سحابی پرده یک پسماند بزرگ ابرنواختر است، یک ابر گسترنده که از انفجار مرگبار ستاره‌ای بزرگ به جا مانده. نور انفجار آن ابرنواختر بیش از ۵۰۰۰ سال پیش به زمین رسیده بود. موج شوک میان ستاره‌ای که در پی این رویداد سهمگین و فاجعه‌بار پدید آمد در فضا به پیش رفت و با برخورد به مواد میان ستاره‌ای، آنها را برانگیخت.
این افروزه‌ها (رشته‌های برافروخته) در واقع بیشتر مانند چین‌هایی در یک برگه هستند که تقریبا از لبه دیده می‌شود، و به گونه‌ی چشمگیری به دو بخش گاز اتمی هیدروژن (سرخ) و اکسیژن (آبی-سبز) تقسیم شده است.
سحابی پرده که به نام حلقه‌ی ماکیان هم شناخته می‌شود حدود ۳ درجه، یا تقریبا ۶ برابر قطر زاویه‌ای ماه کامل را در آسمان می‌پوشاند. با در نظر گرفتن فاصله‌ی برآورد شده‌ی این سحابی از زمین که ۱۵۰۰ سال نوریست، گستردگی‌اش به بیش از ۷۰ سال نوری می‌رسد و پهنای این تصویر دوتکه از بخش باختری آن هم حدود نصف این اندازه می‌شود.
بخش‌های درخشان‌تر در محدوده‌ی باختری سحابی پرده به عنوان سحابی‌هایی جداگانه شناسایی شده‌اند، از جمله سحابی "جاروی جادوگر" (ان‌جی‌سی ۶۹۶۰) در بالای تصویر و سحابی "سه‌گوش پیکرینگ" یا مثلث پیکرینگ (ان‌جی‌سی ۶۹۷۹) زیر و سمت راست مرکز تصویر.
#apod #سحابی_گسیلشی
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/09/ap180906.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
-------------------------------
این رشته‌های برافروخته و درخشان گازی با نمای زیبا و دلپذیرشان، بخش باختری یک سحابی به نام #سحابی_پرده را پدید آورده‌اند که آسمان سیاره‌ی زمین در صورت فلکی ماکیان را آراسته.
خود سحابی پرده یک پسماند بزرگ ابرنواختر است، یک ابر گسترنده که از انفجار مرگبار ستاره‌ای بزرگ به جا مانده. نور انفجار آن ابرنواختر بیش از ۵۰۰۰ سال پیش به زمین رسیده بود. موج شوک میان ستاره‌ای که در پی این رویداد سهمگین و فاجعه‌بار پدید آمد در فضا به پیش رفت و با برخورد به مواد میان ستاره‌ای، آنها را برانگیخت.
این افروزه‌ها (رشته‌های برافروخته) در واقع بیشتر مانند چین‌هایی در یک برگه هستند که تقریبا از لبه دیده می‌شود، و به گونه‌ی چشمگیری به دو بخش گاز اتمی هیدروژن (سرخ) و اکسیژن (آبی-سبز) تقسیم شده است.
سحابی پرده که به نام حلقه‌ی ماکیان هم شناخته می‌شود حدود ۳ درجه، یا تقریبا ۶ برابر قطر زاویه‌ای ماه کامل را در آسمان می‌پوشاند. با در نظر گرفتن فاصله‌ی برآورد شده‌ی این سحابی از زمین که ۱۵۰۰ سال نوریست، گستردگی‌اش به بیش از ۷۰ سال نوری می‌رسد و پهنای این تصویر دوتکه از بخش باختری آن هم حدود نصف این اندازه می‌شود.
بخش‌های درخشان‌تر در محدوده‌ی باختری سحابی پرده به عنوان سحابی‌هایی جداگانه شناسایی شده‌اند، از جمله سحابی "جاروی جادوگر" (ان‌جی‌سی ۶۹۶۰) در بالای تصویر و سحابی "سه‌گوش پیکرینگ" یا مثلث پیکرینگ (ان‌جی‌سی ۶۹۷۹) زیر و سمت راست مرکز تصویر.
#apod #سحابی_گسیلشی
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/09/ap180906.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«پیله سرخ ماکیان»
------------------
سحابی پیله در دل خود خوشه‌ای از ستارگان نوزاد و رو به رشد را پنهان کرده. این پیله‌ی کیهانی که بالا، سمت راست دیده می‌شود همچنین دنباله‌ی بلندی از ابرهای غبار تیره‌ی میان‌ستاره‌ای در سمت چپ خود دارد.
#سحابی_گسیلشی زیبای پیله که به نام آیسی ۵۱۴۶ نیز شناخته می‌شود، حدود ۱۵ سال نوری گستردگی دارد و به فاصله‌ی حدود ۳۳۰۰ سال نوری از زمین در راستای صورت فلکی شمالی #ماکیان دیده می‌شود.
سحابی پیله هم مانند دیگر مناطق ستاره‌زایی، ابرهای گاز هیدروژنی دارد که از تابش پرانرژی ستارگان داغ و جوان برانگیخته شده و پرتوی سرخ‌فام ویژه‌ای از خود می‌گسیلند، و همچنین مناطقی از غبار در لبهی یک ابر مولکولی تقریبا نادیدنی، که نور ستارگان را به رنگ آبی بازمی‌تابانند.
در حقیقت، ستارهی درخشان نزدیک مرکز این سحابی به احتمال بسیار تنها چند صد هزار سال سن دارد و نه تنها باعث برافروختگی سحابی شده بلکه با پس زدن و پراکندن گاز و غبار ستاره‌زاییِ ابر مولکولی، در آن یک حفره هم پدید آورده است.
این نمای رنگی بسیار ژرف (با نوردهی بلند) از سحابی پیله ویژگی‌های فریبنده‌ای را درون و پیرامون این پرورشگاه غبارآلود ستاره‌ای نشان می‌دهد.
#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/09/ap180919.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
------------------
سحابی پیله در دل خود خوشه‌ای از ستارگان نوزاد و رو به رشد را پنهان کرده. این پیله‌ی کیهانی که بالا، سمت راست دیده می‌شود همچنین دنباله‌ی بلندی از ابرهای غبار تیره‌ی میان‌ستاره‌ای در سمت چپ خود دارد.
#سحابی_گسیلشی زیبای پیله که به نام آیسی ۵۱۴۶ نیز شناخته می‌شود، حدود ۱۵ سال نوری گستردگی دارد و به فاصله‌ی حدود ۳۳۰۰ سال نوری از زمین در راستای صورت فلکی شمالی #ماکیان دیده می‌شود.
سحابی پیله هم مانند دیگر مناطق ستاره‌زایی، ابرهای گاز هیدروژنی دارد که از تابش پرانرژی ستارگان داغ و جوان برانگیخته شده و پرتوی سرخ‌فام ویژه‌ای از خود می‌گسیلند، و همچنین مناطقی از غبار در لبهی یک ابر مولکولی تقریبا نادیدنی، که نور ستارگان را به رنگ آبی بازمی‌تابانند.
در حقیقت، ستارهی درخشان نزدیک مرکز این سحابی به احتمال بسیار تنها چند صد هزار سال سن دارد و نه تنها باعث برافروختگی سحابی شده بلکه با پس زدن و پراکندن گاز و غبار ستاره‌زاییِ ابر مولکولی، در آن یک حفره هم پدید آورده است.
این نمای رنگی بسیار ژرف (با نوردهی بلند) از سحابی پیله ویژگی‌های فریبنده‌ای را درون و پیرامون این پرورشگاه غبارآلود ستاره‌ای نشان می‌دهد.
#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/09/ap180919.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«غار سرخ و چشم‌انداز رنگینش»
-------------------------------
این نمای رنگین آسمان پهنه‌ای به اندازه‌ی حدود دو قرص کامل ماه (۱ درجه) را از میدان های پرستاره و پر از سحابیِ صفحه‌ی کهکشان راه شیری در صورت فلکی شمالی شاهانه‌ی #قیفاووس می‌پوشاند.
پایین و سمت راست مرکز چارچوب، ناحیه‌ی گسیلشی درخشان و سرخ‌فام شارپلس ۱۵۵ (یا اس‌اچ ۱۵۵) را می‌بینیم که به نام سحابی غار نیز شناخته می‌شود. این سحابی با فاصله‌ی حدود ۲۴۰۰ سال نوری از زمین، نزدیک لبهی ابر مولکولی بزرگِ این منطقه جای دارد .
پهنای این غار کیهانی به حدود ۱۰ سال نوری می‌رسد و دیواره‌های گازی درخشان آن در اثر پرتوی فرابنفش ستارگان داغ و جوان یونیده شده و این چنین برافروخته شده است.
سحابی‌های پرغبار و آبی‌فام بازتابی -مانند وی‌دی‌بی ۱۵۵- در بالا، سمت چپ، و همچنین ابرهای تیره‌ی غبار نیز در این بوم نقاشی میان‌ستاره‌ای فراوان به چشم می‌خورد.
پژوهش‌های دانشمندان نشانه‌های چشمگیرِ دیگری از فرآیند ستاره‌زایی را در این منطقه آشکار کرده، از جمله نقطه‌ی سرخ درخشان هربیگ-هارو ۱۶۸ یا اچ‌اچ ۱۶۸ نزدیک بالا، سمت راست چارچوب. درخشش این جرم هربیگ-هارو ناشی از فواره‌هایی پرانرژی‌ست که دارند از یک ستارهی نوزاد بیرون می‌زنند.
#سحابی_گسیلشی #APOD
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/09/blog-ap180928.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
-------------------------------
این نمای رنگین آسمان پهنه‌ای به اندازه‌ی حدود دو قرص کامل ماه (۱ درجه) را از میدان های پرستاره و پر از سحابیِ صفحه‌ی کهکشان راه شیری در صورت فلکی شمالی شاهانه‌ی #قیفاووس می‌پوشاند.
پایین و سمت راست مرکز چارچوب، ناحیه‌ی گسیلشی درخشان و سرخ‌فام شارپلس ۱۵۵ (یا اس‌اچ ۱۵۵) را می‌بینیم که به نام سحابی غار نیز شناخته می‌شود. این سحابی با فاصله‌ی حدود ۲۴۰۰ سال نوری از زمین، نزدیک لبهی ابر مولکولی بزرگِ این منطقه جای دارد .
پهنای این غار کیهانی به حدود ۱۰ سال نوری می‌رسد و دیواره‌های گازی درخشان آن در اثر پرتوی فرابنفش ستارگان داغ و جوان یونیده شده و این چنین برافروخته شده است.
سحابی‌های پرغبار و آبی‌فام بازتابی -مانند وی‌دی‌بی ۱۵۵- در بالا، سمت چپ، و همچنین ابرهای تیره‌ی غبار نیز در این بوم نقاشی میان‌ستاره‌ای فراوان به چشم می‌خورد.
پژوهش‌های دانشمندان نشانه‌های چشمگیرِ دیگری از فرآیند ستاره‌زایی را در این منطقه آشکار کرده، از جمله نقطه‌ی سرخ درخشان هربیگ-هارو ۱۶۸ یا اچ‌اچ ۱۶۸ نزدیک بالا، سمت راست چارچوب. درخشش این جرم هربیگ-هارو ناشی از فواره‌هایی پرانرژی‌ست که دارند از یک ستارهی نوزاد بیرون می‌زنند.
#سحابی_گسیلشی #APOD
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/09/blog-ap180928.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«درون و بیرون سحابی عقاب»
----------------------------
از دور همه چیز مانند یک عقاب دیده می‌شود. ولی به این "سحابی عقاب" که نزدیک‌تر می‌شویم می‌بینیم این منطقه‌ی درخشان در حقیقت پنجره‌ای به مرکز پوسته‌ی تاریک و بزرگ‌تری از غبار کیهانیست.
درون این پنجره، کارگاهی بسیار روشن پدیدار می‌شود که یک خوشه‌ی ستاره‌ایِ باز کامل دارد در آن ساخته می‌شود. ستون‌های بلند و گویچه‌های گِردِ غبار تیره و گاز مولکولی سرد هم هنوز آنجا در کنار ستارگان مانده‌اند.
چندین ستارهی جوان درخشان و آبی با پرتوهای پرانرژی و بادهای خود رشته‌ها و دیواره‌های گاز و غبار باقی‌مانده‌ی پیرامونشان را پس می‌زنند.
#سحابی_گسیلشی عقاب یا ام۱۶ با فاصله‌ی حدود ۶۵۰۰ سال نوری از ما، پهنایی نزدیک به ۲۰ سال نوری دارد و آن را می‌توان با یک دوربین دوچشمی در صورت فلکی #مار مشاهده کرد.
این عکس دستاورد یک تصویربرداری ۲۵ ساعته است و از پیوند سه رنگ که نمایانگر گسیلش‌های گوگرد (رنگ سرخ)، هیدروژن (زرد)، و اکسیژن (آبی) بوده درست شده است.
#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/10/ap181015.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
----------------------------
از دور همه چیز مانند یک عقاب دیده می‌شود. ولی به این "سحابی عقاب" که نزدیک‌تر می‌شویم می‌بینیم این منطقه‌ی درخشان در حقیقت پنجره‌ای به مرکز پوسته‌ی تاریک و بزرگ‌تری از غبار کیهانیست.
درون این پنجره، کارگاهی بسیار روشن پدیدار می‌شود که یک خوشه‌ی ستاره‌ایِ باز کامل دارد در آن ساخته می‌شود. ستون‌های بلند و گویچه‌های گِردِ غبار تیره و گاز مولکولی سرد هم هنوز آنجا در کنار ستارگان مانده‌اند.
چندین ستارهی جوان درخشان و آبی با پرتوهای پرانرژی و بادهای خود رشته‌ها و دیواره‌های گاز و غبار باقی‌مانده‌ی پیرامونشان را پس می‌زنند.
#سحابی_گسیلشی عقاب یا ام۱۶ با فاصله‌ی حدود ۶۵۰۰ سال نوری از ما، پهنایی نزدیک به ۲۰ سال نوری دارد و آن را می‌توان با یک دوربین دوچشمی در صورت فلکی #مار مشاهده کرد.
این عکس دستاورد یک تصویربرداری ۲۵ ساعته است و از پیوند سه رنگ که نمایانگر گسیلش‌های گوگرد (رنگ سرخ)، هیدروژن (زرد)، و اکسیژن (آبی) بوده درست شده است.
#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/10/ap181015.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«اشباح سرخ و آبی در آسمان»
----------------------------
لبه‌های روشن و پیکره‌های شناور در این عکس، نمایی مانند اشباح را در مقیاس کیهانی ساخته‌اند.
این چشم‌انداز تلسکوپی رنگین، بخشی از محدوده‌ی صورت فلکی خداوند اورنگ (#ذات‌الکرسی) را نشان می‌دهد و در آن ابرهایی که به پشت جاروب شده و به شکل دنباله‌دار در آمده‌اند به نام‌های آیسی ۵۹ (چپ) و آیسی ۶۳ را می‌بینیم.
فاصله‌ی این دو ابر از ما حدود ۶۰۰ سال نوریست و دارند در اثر پرتوهای پرانرژی ستارهی داغ و درخشان گاما ذات‌الکرسی به آرامی محو و ناپدید می‌گردد. این ستاره تنها ۳ یا ۴ سال نوری از سحابی‌ها فاصله دارد و درست بیرون از لبهی این چارچوب، بالا سمت راست جای دارد.
آیسی ۶۳ که کمی به گاما ذات‌الکرسی نزدیک‌تر است بیشتر به رنگ سرخ تابش هیدروژن آلفا دیده می‌شود. این رنگ، نماد اتم‌های هیدروژنیست که در اثر تابش پرتوی فرابنفش ستاره، یونیده شده و با گرفتن دوباره‌ی تک الکترون خود و بازگشت به تراز پایین‌تر انرژ
آیسی ۵۹، دورتر از ستاره، تابش هیدروژن-آلفای کمتری دارد ولی تابش آبی‌رنگ بیشتری دارد که نماد ویژه‌ی بازتاب نور ستارهی گاما ذات‌الکرسی از روی غبارهای این سحابی است.
این چشم‌انداز در آسمان حدود یک درجه را می‌پوشاند که بر پایه‌ی فاصله‌ی برآورد شده این ابرها هم‌ارز ۱۰ سال نوریست.
#سحابی_گسیلشی #سحابی_بازتابی
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/10/ap181026.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
----------------------------
لبه‌های روشن و پیکره‌های شناور در این عکس، نمایی مانند اشباح را در مقیاس کیهانی ساخته‌اند.
این چشم‌انداز تلسکوپی رنگین، بخشی از محدوده‌ی صورت فلکی خداوند اورنگ (#ذات‌الکرسی) را نشان می‌دهد و در آن ابرهایی که به پشت جاروب شده و به شکل دنباله‌دار در آمده‌اند به نام‌های آیسی ۵۹ (چپ) و آیسی ۶۳ را می‌بینیم.
فاصله‌ی این دو ابر از ما حدود ۶۰۰ سال نوریست و دارند در اثر پرتوهای پرانرژی ستارهی داغ و درخشان گاما ذات‌الکرسی به آرامی محو و ناپدید می‌گردد. این ستاره تنها ۳ یا ۴ سال نوری از سحابی‌ها فاصله دارد و درست بیرون از لبهی این چارچوب، بالا سمت راست جای دارد.
آیسی ۶۳ که کمی به گاما ذات‌الکرسی نزدیک‌تر است بیشتر به رنگ سرخ تابش هیدروژن آلفا دیده می‌شود. این رنگ، نماد اتم‌های هیدروژنیست که در اثر تابش پرتوی فرابنفش ستاره، یونیده شده و با گرفتن دوباره‌ی تک الکترون خود و بازگشت به تراز پایین‌تر انرژ
آیسی ۵۹، دورتر از ستاره، تابش هیدروژن-آلفای کمتری دارد ولی تابش آبی‌رنگ بیشتری دارد که نماد ویژه‌ی بازتاب نور ستارهی گاما ذات‌الکرسی از روی غبارهای این سحابی است.
این چشم‌انداز در آسمان حدود یک درجه را می‌پوشاند که بر پایه‌ی فاصله‌ی برآورد شده این ابرها هم‌ارز ۱۰ سال نوریست.
#سحابی_گسیلشی #سحابی_بازتابی
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/10/ap181026.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«فضا هم کالیفرنیا دارد!»
------------------------
کالیفرنیا در فضا چه می کند؟
این تکه ابر کیهانی که در بازوی شکارچی کهکشان مارپیچی راه شیری شناورست، به گونه‌ای شانسی نقشه‌ی ایالت کالیفرنیا در ساحل باختری کشور آمریکا را باز می‌نماید. خورشید ما نیز تنها ۱۵۰۰ سال نوری دورتر از این ابر، درون همین بازوی کهکشان جای دارد.
این سحابی که با نام سحابی کالیفرنیا و همچنین ان‌جی‌سی ۱۴۹۹ شناخته می‌شود، نمونه‌ی خوبی از یک #سحابی_گسیلشی (نشری) است، با درازای نزدیک به ۱۰۰ سال نوری.
در این عکس، رنگ اصلی سحابی کالیفرنیا سرخ است. این رنگ نشان ویژه‌ی اتم‌های هیدروژنی است که در اثر پرتوی پرانرژی ستارگان، یونیده (الکترون از دست داده) و دوباره الکترون گرفته‌اند و تابشی سرخ فام در طول موج بلندتر می‌تابانند.
ستاره‌ای که بیش از همه با نور خود باعث یونش و برافروختگی بیشتر گازهای این سحابی شده، به احتمال بسیار ستارهی داغ، درخشان و آبی‌فام "کیسی برساووش" (ξ Per) است که درست سمت راست سحابی دیده می‌شود.
سحابی کالیفرنیا که یکی از هدف‌های معمول برای عکاسان نجومی است را می‌توان با یک تلسکوپ میدان گسترده، در آسمانی تاریک و در محدوده‌ی صورت فلکی #برساووش، به فاصله‌ی نه چندان دور از خوشه‌ی پروین تماشا کرد.
#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/11/ap181106.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
------------------------
کالیفرنیا در فضا چه می کند؟
این تکه ابر کیهانی که در بازوی شکارچی کهکشان مارپیچی راه شیری شناورست، به گونه‌ای شانسی نقشه‌ی ایالت کالیفرنیا در ساحل باختری کشور آمریکا را باز می‌نماید. خورشید ما نیز تنها ۱۵۰۰ سال نوری دورتر از این ابر، درون همین بازوی کهکشان جای دارد.
این سحابی که با نام سحابی کالیفرنیا و همچنین ان‌جی‌سی ۱۴۹۹ شناخته می‌شود، نمونه‌ی خوبی از یک #سحابی_گسیلشی (نشری) است، با درازای نزدیک به ۱۰۰ سال نوری.
در این عکس، رنگ اصلی سحابی کالیفرنیا سرخ است. این رنگ نشان ویژه‌ی اتم‌های هیدروژنی است که در اثر پرتوی پرانرژی ستارگان، یونیده (الکترون از دست داده) و دوباره الکترون گرفته‌اند و تابشی سرخ فام در طول موج بلندتر می‌تابانند.
ستاره‌ای که بیش از همه با نور خود باعث یونش و برافروختگی بیشتر گازهای این سحابی شده، به احتمال بسیار ستارهی داغ، درخشان و آبی‌فام "کیسی برساووش" (ξ Per) است که درست سمت راست سحابی دیده می‌شود.
سحابی کالیفرنیا که یکی از هدف‌های معمول برای عکاسان نجومی است را می‌توان با یک تلسکوپ میدان گسترده، در آسمانی تاریک و در محدوده‌ی صورت فلکی #برساووش، به فاصله‌ی نه چندان دور از خوشه‌ی پروین تماشا کرد.
#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/11/ap181106.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«اژدهایان در آتشدان کیهانی»
--------------------------
پیکره‌هایی تیره با لبه‌های روشن، به بلندی ده‌ها سال نوری، در ابر غبار ان‌جی‌سی ۶۱۸۸ در پروازند.
این #سحابی_گسیلشی با فاصله‌ی حدود ۴۰۰۰ سال نوری از زمین، نزدیک لبهی یک ابر مولکولی بزرگ و تیره در صورت فلکی جنوبی #آتشدان جای دارد.
ستارگان جوان و پرجرم انجمن ستاره‌ای او.بی.۱ در آتشدان، که بیش از چند میلیون سال از عمرشان نمی‌گذرد، با پس زدن ابر توسط بادها و پرتوهای فرابنفش نیرومند خود چنین پیکره‌های شگفت‌انگیزی را در آن تراشیده‌اند و نیز باعث برافروختگی و تابش سحابی شده‌اند.
خود این ستارگان هم در روند ستاره‌زایی تازه‌ای ساخته شده‌اند که به احتمال بسیار در اثر بادها و انفجارهای ابرنواختری نسل پیشین ستارگان سنگین به راه افتاده بوده، بادها و انفجارهایی که با ضربه‌ی خود، گاز مولکولی را پس زده و فشرده ساختند.
این چشم‌انداز گسترده و فریبنده با بهره از داده‌های رصدخانه‌ی چیلوسکوپ، و به کار بردن نقشه‌ی رنگ هابل درست شده و در آن، تابش اتم‌های گوگرد، هیدروژن، واکسیژن به ترتیب به رنگ‌های سرخ، سبز، و آبی نمایانده شده است.
میدان این تصویر پهنه‌ای به اندازه‌ی ۴ قرص کامل ماه را در آسمان زمین می‌پوشاند که بر پایه‌ی فاصله‌ی برآورد شده‌ی ان‌جی‌سی ۶۱۸۸، هم‌ارز ۱۵۰ سال نوریست.
#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/11/ap181107.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
--------------------------
پیکره‌هایی تیره با لبه‌های روشن، به بلندی ده‌ها سال نوری، در ابر غبار ان‌جی‌سی ۶۱۸۸ در پروازند.
این #سحابی_گسیلشی با فاصله‌ی حدود ۴۰۰۰ سال نوری از زمین، نزدیک لبهی یک ابر مولکولی بزرگ و تیره در صورت فلکی جنوبی #آتشدان جای دارد.
ستارگان جوان و پرجرم انجمن ستاره‌ای او.بی.۱ در آتشدان، که بیش از چند میلیون سال از عمرشان نمی‌گذرد، با پس زدن ابر توسط بادها و پرتوهای فرابنفش نیرومند خود چنین پیکره‌های شگفت‌انگیزی را در آن تراشیده‌اند و نیز باعث برافروختگی و تابش سحابی شده‌اند.
خود این ستارگان هم در روند ستاره‌زایی تازه‌ای ساخته شده‌اند که به احتمال بسیار در اثر بادها و انفجارهای ابرنواختری نسل پیشین ستارگان سنگین به راه افتاده بوده، بادها و انفجارهایی که با ضربه‌ی خود، گاز مولکولی را پس زده و فشرده ساختند.
این چشم‌انداز گسترده و فریبنده با بهره از داده‌های رصدخانه‌ی چیلوسکوپ، و به کار بردن نقشه‌ی رنگ هابل درست شده و در آن، تابش اتم‌های گوگرد، هیدروژن، واکسیژن به ترتیب به رنگ‌های سرخ، سبز، و آبی نمایانده شده است.
میدان این تصویر پهنه‌ای به اندازه‌ی ۴ قرص کامل ماه را در آسمان زمین می‌پوشاند که بر پایه‌ی فاصله‌ی برآورد شده‌ی ان‌جی‌سی ۶۱۸۸، هم‌ارز ۱۵۰ سال نوریست.
#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/11/ap181107.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«مرداب سرخ هیدروژنی»
-------------------------
سحابی بزرگ و باشکوه مرداب انباشته از گازهای داغ و میزبان ستارگان جوان بسیارست.
این مرداب کیهانی که پهنایش به ۱۰۰ سال نوری می رسد و تنها ۵۰۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد، به اندازه‌ای بزرگ و درخشان است که بدون تلسکوپ هم می‌شود آن را در صورت فلکی #کمان (قوس) مشاهده کرد.
چندین ستارهی درخشانی که در آن دیده می‌شوند، ستارگان خوشه‌ی ان‌جی‌سی ۶۵۳۰ هستند، یک خوشه‌ی باز که همین چند میلیون سال پیش در دل این سحابی پدید آمده.
این #سحابی_گسیلشی بزرگ که به عنوان ام۸ و ان‌جی‌سی ۶۵۲۳ نیز شناخته می‌شود، به دلیل وجود نوار گرد و غباری که در سمت چپ مرکز خوشه دیده می‌شود، به نام "مرداب" نامیده شده.
این تصویر از پیوند سه رنگ از نورهای گسیلیده از هیدروژن درست شده.
وجود گویچه‌های پرغبار بسیار در سحابی مرداب نشانه‌ایست از این که فرآیند ستاره‌زایی در آن همچنان ادامه خوهد داشت.
#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/11/ap181112.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
-------------------------
سحابی بزرگ و باشکوه مرداب انباشته از گازهای داغ و میزبان ستارگان جوان بسیارست.
این مرداب کیهانی که پهنایش به ۱۰۰ سال نوری می رسد و تنها ۵۰۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد، به اندازه‌ای بزرگ و درخشان است که بدون تلسکوپ هم می‌شود آن را در صورت فلکی #کمان (قوس) مشاهده کرد.
چندین ستارهی درخشانی که در آن دیده می‌شوند، ستارگان خوشه‌ی ان‌جی‌سی ۶۵۳۰ هستند، یک خوشه‌ی باز که همین چند میلیون سال پیش در دل این سحابی پدید آمده.
این #سحابی_گسیلشی بزرگ که به عنوان ام۸ و ان‌جی‌سی ۶۵۲۳ نیز شناخته می‌شود، به دلیل وجود نوار گرد و غباری که در سمت چپ مرکز خوشه دیده می‌شود، به نام "مرداب" نامیده شده.
این تصویر از پیوند سه رنگ از نورهای گسیلیده از هیدروژن درست شده.
وجود گویچه‌های پرغبار بسیار در سحابی مرداب نشانه‌ایست از این که فرآیند ستاره‌زایی در آن همچنان ادامه خوهد داشت.
#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/11/ap181112.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«رتیل آتشین‌مزاج کیهانی!»
-------------------------
سحابی رتیل که به نام "۳۰ زرین‌ماهی" نیز شناخته می‌شود، با پهنای بیش از ۱۰۰۰ سال نوری، یک منطقه‌ی ستاره‌زایی غول‌پیکر و در واقع بزرگ‌ترین و خشن‌ترین منطقه‌ی ستاره‌زایی در سرتاسر گروه محلی کهکشان‌هاست که با فاصله‌ی حدود ۱۸۰ هزار سال نوری از زمین، در کهکشان ماهواره‌ی راه شیری، ابر ماژلانی بزرگ (LMC) جای دارد.
در اینجا این عنکبوت کیهانی را می‌بینیم که سرتاسر چارچوب این چشم‌انداز تماشایی را پوشانده. این تصویر از همگذاری داده‌های باریک‌باند درست شده و پرتوهای تابیده از اتم‌های یونیده‌ی هیدروژن را نشان می‌دهد.
درون سحابی رتیل (ان‌جی‌سی۲۰۷۰) خوشه‌ی جوانی از ستارگان بزرگ به نام آر۱۳۶ جای دارد که با پرتوهای پرانرژی، بادهای ستاره‌ای، و شوک‌های ابرنواختری خود تارهای این عنکبوت را برافروخته و آن را به یک #سحابی_گسیلشی درخشان تبدیل کرده‌اند.
در این رتیل هم مناطق #ستاره‌زایی دیگری هم وجود دارد که در هر یک، خوشه‌های ستارگان جوان با افروزه‌ها و ابرهایی که خودشان آنها را به شکل حباب در آورده‌اند را می‌توان دید. در واقع در سمت چپ مرکز این تصویر، جایگاه نزدیک‌ترین ابرنواختر روزگار نوین، یعنی اس‌ان ۱۹۸۷ای را هم می‌توانیم ببینیم.
این میدان دید پُرمایه حدود ۱ درجه از آسمان، هم ارز ۲ فرص کامل ماه را در صورت فلکی جنوبی #زرین‌ماهی می پوشاند. اگر این سحابی به اندازه‌ی سحابی شکارچی (نزدیک‌ترین پرورشگاه ستاره‌ای به زمین با فاصله‌ی ۱۵۰۰ سال نوری) از ما فاصله داشت، پهنه‌ای بیش از ۳۰ درجه (۶۰ برابر قرص کامل ماه) و در واقع نیمی از آسمان سیاره‌ی زمین را می پوشاند.
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/11/ap181117.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
-------------------------
سحابی رتیل که به نام "۳۰ زرین‌ماهی" نیز شناخته می‌شود، با پهنای بیش از ۱۰۰۰ سال نوری، یک منطقه‌ی ستاره‌زایی غول‌پیکر و در واقع بزرگ‌ترین و خشن‌ترین منطقه‌ی ستاره‌زایی در سرتاسر گروه محلی کهکشان‌هاست که با فاصله‌ی حدود ۱۸۰ هزار سال نوری از زمین، در کهکشان ماهواره‌ی راه شیری، ابر ماژلانی بزرگ (LMC) جای دارد.
در اینجا این عنکبوت کیهانی را می‌بینیم که سرتاسر چارچوب این چشم‌انداز تماشایی را پوشانده. این تصویر از همگذاری داده‌های باریک‌باند درست شده و پرتوهای تابیده از اتم‌های یونیده‌ی هیدروژن را نشان می‌دهد.
درون سحابی رتیل (ان‌جی‌سی۲۰۷۰) خوشه‌ی جوانی از ستارگان بزرگ به نام آر۱۳۶ جای دارد که با پرتوهای پرانرژی، بادهای ستاره‌ای، و شوک‌های ابرنواختری خود تارهای این عنکبوت را برافروخته و آن را به یک #سحابی_گسیلشی درخشان تبدیل کرده‌اند.
در این رتیل هم مناطق #ستاره‌زایی دیگری هم وجود دارد که در هر یک، خوشه‌های ستارگان جوان با افروزه‌ها و ابرهایی که خودشان آنها را به شکل حباب در آورده‌اند را می‌توان دید. در واقع در سمت چپ مرکز این تصویر، جایگاه نزدیک‌ترین ابرنواختر روزگار نوین، یعنی اس‌ان ۱۹۸۷ای را هم می‌توانیم ببینیم.
این میدان دید پُرمایه حدود ۱ درجه از آسمان، هم ارز ۲ فرص کامل ماه را در صورت فلکی جنوبی #زرین‌ماهی می پوشاند. اگر این سحابی به اندازه‌ی سحابی شکارچی (نزدیک‌ترین پرورشگاه ستاره‌ای به زمین با فاصله‌ی ۱۵۰۰ سال نوری) از ما فاصله داشت، پهنه‌ای بیش از ۳۰ درجه (۶۰ برابر قرص کامل ماه) و در واقع نیمی از آسمان سیاره‌ی زمین را می پوشاند.
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/11/ap181117.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
--------------
اگر به درون این ابر کیهانی که به نام ان‌جی‌سی ۲۸۱ خوانده شده نگاه کنید شاید متوجه ستارگان خوشه‌ی باز آیسی ۱۵۹۰ نشوید، ستارگان جوان و پرجرمی که درون خود سحابی به دنیا آمده‌اند و خود آنها هستند که باعث برافروختگی و تابش آن شده‌اند. [پس این یک #سحابی_گسیلشی است- م]
پیکره‌های چشم‌نوازی که در این تصویرِ ان‌جی‌سی ۲۸۱ دیده می‌شود، ستون‌های تراشیده شده و گویچه‌های غباریِ چگالی به نام "گویچه‌های بوک" هستند که پرتوها و بادهای نیرومند و پرانرژی ستارگان داغ خوشه آنها را تراشیده‌اند و در برابر تابش پشتشان به حالت ضدنور دیده می‌شوند. این ساختارهای غبارآلود اگر به اندازه‌ی کافی دوام بیاورند، خودشان می‌توانند جایگاه ستاره‌زایی‌های آینده شوند.
ان‌جی‌سی ۲۸۱ به دلیل نمایی که از کل ساختارش به ذهن می‌آید، به نام "سحابی پکمن" نامیده شده [اینجا پکمن دهانش رو به پایین، سمت راست باز شده. برای بهتر دیدن، از نمایگر فاصله بگیرید- م]. این سحابی با حدود ۱۰,۰۰۰ سال نوری فاصله از زمین، در صورت فلکی #خداوند_اورنگ (#ذات‌الکرسی) دیده می‌شود.
این تصویر باکیفیت از همگذاری داده‌های فیلترهای باریک-باند درست شده و تابش اتم‌های هیدروژن و اکسیژن سحابی را به رنگ‌های سرخ و سبز و آبی نشان می‌د. گستردگی این تصویر در فاصله‌ی برآوردی ان‌جی‌سی ۲۸۱ بیش از ۸۰ سال نوری است.
#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/11/ap181122.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
اگر به درون این ابر کیهانی که به نام ان‌جی‌سی ۲۸۱ خوانده شده نگاه کنید شاید متوجه ستارگان خوشه‌ی باز آیسی ۱۵۹۰ نشوید، ستارگان جوان و پرجرمی که درون خود سحابی به دنیا آمده‌اند و خود آنها هستند که باعث برافروختگی و تابش آن شده‌اند. [پس این یک #سحابی_گسیلشی است- م]
پیکره‌های چشم‌نوازی که در این تصویرِ ان‌جی‌سی ۲۸۱ دیده می‌شود، ستون‌های تراشیده شده و گویچه‌های غباریِ چگالی به نام "گویچه‌های بوک" هستند که پرتوها و بادهای نیرومند و پرانرژی ستارگان داغ خوشه آنها را تراشیده‌اند و در برابر تابش پشتشان به حالت ضدنور دیده می‌شوند. این ساختارهای غبارآلود اگر به اندازه‌ی کافی دوام بیاورند، خودشان می‌توانند جایگاه ستاره‌زایی‌های آینده شوند.
ان‌جی‌سی ۲۸۱ به دلیل نمایی که از کل ساختارش به ذهن می‌آید، به نام "سحابی پکمن" نامیده شده [اینجا پکمن دهانش رو به پایین، سمت راست باز شده. برای بهتر دیدن، از نمایگر فاصله بگیرید- م]. این سحابی با حدود ۱۰,۰۰۰ سال نوری فاصله از زمین، در صورت فلکی #خداوند_اورنگ (#ذات‌الکرسی) دیده می‌شود.
این تصویر باکیفیت از همگذاری داده‌های فیلترهای باریک-باند درست شده و تابش اتم‌های هیدروژن و اکسیژن سحابی را به رنگ‌های سرخ و سبز و آبی نشان می‌د. گستردگی این تصویر در فاصله‌ی برآوردی ان‌جی‌سی ۲۸۱ بیش از ۸۰ سال نوری است.
#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/11/ap181122.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«ام۴۳: آبشاری در شکارچی»
---------------------------
آیا آبشاری در صورت فلکی #شکارچی هست؟ نه! ولی بخشی از غبار درون سحابی ام۴۳ از روی زمین مانند آبشار دیده می‌شود.
ام۴۳ بخشی از مجموعه ابر مولکولی بزرگ شکارچی است که اغلب از آن عکس گرفته می‌شود ولی در سایه‌ی سحابی پرآوازه‌ی همسایه‌اش -ام۴۲- کمتر سخنی از آن به میان می‌آید.
ام۴۲ به همراه شماری از ستارگان درخشان خوشه‌ی درونش -خوشه‌ی ذوزنقه- در بالای چشم‌انداز جای دارد. خود ام۴۳ هم یک منطقه‌ی ستاره‌زایی است که اگرچه رگه‌هایی از غبار تیره دارد، ولی به طور عمده از گاز برافروخته‌ی هیدروژن تشکیل شده.
کل میدان شکارچی در فاصله‌ی حدود ۱۶۰۰ سال نوری زمین، انباشته از رشته‌های پیچیده و تماشاییِ غبار است. غبارهای تیره و مات در جو بیرونی تارگان بزرگ و سرد پدید می‌آید و با بادهای نیرومندِ پروتونی و الکترونی آنها در فضای میان‌ستاره‌ای پخش می‌شود.
#apod #سحابی_گسیلشی
---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/12/ap181212.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
#onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
---------------------------
آیا آبشاری در صورت فلکی #شکارچی هست؟ نه! ولی بخشی از غبار درون سحابی ام۴۳ از روی زمین مانند آبشار دیده می‌شود.
ام۴۳ بخشی از مجموعه ابر مولکولی بزرگ شکارچی است که اغلب از آن عکس گرفته می‌شود ولی در سایه‌ی سحابی پرآوازه‌ی همسایه‌اش -ام۴۲- کمتر سخنی از آن به میان می‌آید.
ام۴۲ به همراه شماری از ستارگان درخشان خوشه‌ی درونش -خوشه‌ی ذوزنقه- در بالای چشم‌انداز جای دارد. خود ام۴۳ هم یک منطقه‌ی ستاره‌زایی است که اگرچه رگه‌هایی از غبار تیره دارد، ولی به طور عمده از گاز برافروخته‌ی هیدروژن تشکیل شده.
کل میدان شکارچی در فاصله‌ی حدود ۱۶۰۰ سال نوری زمین، انباشته از رشته‌های پیچیده و تماشاییِ غبار است. غبارهای تیره و مات در جو بیرونی تارگان بزرگ و سرد پدید می‌آید و با بادهای نیرومندِ پروتونی و الکترونی آنها در فضای میان‌ستاره‌ای پخش می‌شود.
#apod #سحابی_گسیلشی
---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/12/ap181212.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
#onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«آذین‌بندی آسمان با چراغ‌های آبی، سبز و سرخ»
--------------------------------------------
این تصویر رنگارنگ کیهانی که گویی در آن، آسمان را برای جشنی چراغانی کرده‌اند، در نخستین ساعت‌های روز ۱۷ دسامبر، پس از گذشتن #دنباله‌دار ویرتنن از نظریک‌ترین نقطه‌ی مدارش به زمین گرفته شده. دنباله‌دار در آن هنگام تازه برای چشم نامسلح دیدارپذیر شده بود.
جو یا همان گیسوی سبز دوست‌داشتنی دنباله‌دار از نور خورشید تابشی فلورسنس پیدا کرده. این تصویر از پیوند دیجیتالی نماهایی با نوردهی‌های گوناگون به دست آمده و ویرتنن را زیر پای هفت خواهرِ خوشه‌ی ستاره‌ای پروین نشان می‌دهد.
این نوردهی‌ها همچنین پرتوی آبی‌فام خوشه را هم نشان می‌دهد. این پرتو در اثربازتاب نور ستارگان خوشه از روی غبارهایی که آنها را در بر گرفته پدید آمده (#سحابی_بازتابی).
در میانه‌ی چارچوب، سحابی‌های غبارآلود تاریک در لبهی ابر مولکولی برساووش را می‌بینیم و سمت چپ تصویرهم به #سحابی_گسیلشی ان‌جی‌سی ۱۴۹۹ یا همان سحابی کالیفرنیا می‌رسیم. تابش سرخ‌فام این ابر کیهانی که تنها با نوردهی‌های بلند آشکار می‌شود دستاورد بازپس‌گیری الکترون‌ها توسط اتم‌های یونیده‌ی هیدروژن است.
دنباله‌دار ۴۶پی/ویرتنن در شب‌های نزدیک به ۲۳ دسامبر (دوم دیماه) با گذشتن از کنار ستارهی درخشان آلفای ارابه‌ران (بزبان، سروش، عیوق) در صورت فلکی ارابه‌ران، چشم‌انداز زیبای دیگری را برای دوربین‌های دوچشمی و تلسکوپ‌های کوچک خواهد آفرید.
---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/12/ap181220.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
--------------------------------------------
این تصویر رنگارنگ کیهانی که گویی در آن، آسمان را برای جشنی چراغانی کرده‌اند، در نخستین ساعت‌های روز ۱۷ دسامبر، پس از گذشتن #دنباله‌دار ویرتنن از نظریک‌ترین نقطه‌ی مدارش به زمین گرفته شده. دنباله‌دار در آن هنگام تازه برای چشم نامسلح دیدارپذیر شده بود.
جو یا همان گیسوی سبز دوست‌داشتنی دنباله‌دار از نور خورشید تابشی فلورسنس پیدا کرده. این تصویر از پیوند دیجیتالی نماهایی با نوردهی‌های گوناگون به دست آمده و ویرتنن را زیر پای هفت خواهرِ خوشه‌ی ستاره‌ای پروین نشان می‌دهد.
این نوردهی‌ها همچنین پرتوی آبی‌فام خوشه را هم نشان می‌دهد. این پرتو در اثربازتاب نور ستارگان خوشه از روی غبارهایی که آنها را در بر گرفته پدید آمده (#سحابی_بازتابی).
در میانه‌ی چارچوب، سحابی‌های غبارآلود تاریک در لبهی ابر مولکولی برساووش را می‌بینیم و سمت چپ تصویرهم به #سحابی_گسیلشی ان‌جی‌سی ۱۴۹۹ یا همان سحابی کالیفرنیا می‌رسیم. تابش سرخ‌فام این ابر کیهانی که تنها با نوردهی‌های بلند آشکار می‌شود دستاورد بازپس‌گیری الکترون‌ها توسط اتم‌های یونیده‌ی هیدروژن است.
دنباله‌دار ۴۶پی/ویرتنن در شب‌های نزدیک به ۲۳ دسامبر (دوم دیماه) با گذشتن از کنار ستارهی درخشان آلفای ارابه‌ران (بزبان، سروش، عیوق) در صورت فلکی ارابه‌ران، چشم‌انداز زیبای دیگری را برای دوربین‌های دوچشمی و تلسکوپ‌های کوچک خواهد آفرید.
---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/12/ap181220.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«قلب و روح آسمان»
-------------------
آیا قلب و روح کهکشان ما در صورت فلکی #ذات‌الکرسی (خداوند اورنگ) جای دارد؟
شاید نه، ولی در جایی از همین صورت فلکی است که می‌توان دو #سحابی_گسیلشی درخشان به نام‌های "قلب و روح" را یافت. سحابی قلب که با نام رسمی آیسی ۱۸۰۵ شناخته می‌شود و پایین این تصویر جای دارد، شکلش یادآور نماد سنتی "قلب" است. سحابی روح یا آیسی ۱۸۷۱ هم در بخش بالای تصویر دیده می‌شود.
هر دو سحابی از نور سرخ هیدروژنِ برانگیخته و پرانرژی می‌درخشند. در این تصویرِ سه‌رنگ، تابش گوگرد به رنگ زرد و اکسیژن هم به رنگ آبی دیده می‌شود.
چندین خوشه‌ی باز از ستارگان جوان و آبی‌فام نزدیک مرکز دو سحابی دیده می‌شود. این دو سحابی با هم گستره‌ای نزدیک به ۳۰۰ سال نوری را می‌پوشانند و حدود ۶۰۰۰ سال زمان می‌برد تا نور از آن ها به چشم ما برسد.
ستارگان و خوشه‌هایی مانند آنهایی که در سحابی‌های قلب و روح وجود دارند در شناخت چگونگی شکل‌گیری ستارگان پرجرم و تاثیر آنان بر محیط پیرامون به دانشمندان کمک می‌کند.
#apod
---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2019/01/ap190115.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
-------------------
آیا قلب و روح کهکشان ما در صورت فلکی #ذات‌الکرسی (خداوند اورنگ) جای دارد؟
شاید نه، ولی در جایی از همین صورت فلکی است که می‌توان دو #سحابی_گسیلشی درخشان به نام‌های "قلب و روح" را یافت. سحابی قلب که با نام رسمی آیسی ۱۸۰۵ شناخته می‌شود و پایین این تصویر جای دارد، شکلش یادآور نماد سنتی "قلب" است. سحابی روح یا آیسی ۱۸۷۱ هم در بخش بالای تصویر دیده می‌شود.
هر دو سحابی از نور سرخ هیدروژنِ برانگیخته و پرانرژی می‌درخشند. در این تصویرِ سه‌رنگ، تابش گوگرد به رنگ زرد و اکسیژن هم به رنگ آبی دیده می‌شود.
چندین خوشه‌ی باز از ستارگان جوان و آبی‌فام نزدیک مرکز دو سحابی دیده می‌شود. این دو سحابی با هم گستره‌ای نزدیک به ۳۰۰ سال نوری را می‌پوشانند و حدود ۶۰۰۰ سال زمان می‌برد تا نور از آن ها به چشم ما برسد.
ستارگان و خوشه‌هایی مانند آنهایی که در سحابی‌های قلب و روح وجود دارند در شناخت چگونگی شکل‌گیری ستارگان پرجرم و تاثیر آنان بر محیط پیرامون به دانشمندان کمک می‌کند.
#apod
---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2019/01/ap190115.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«درخشش "کلاهخود ثور" در آسمان»
----------------------------------
این ابر کیهانی کلاهخود-مانند با زایده‌های "بال"-مانندش به نام "کلاهخود ثور" شناخته می‌شود و پهنایی در حدود ۳۰ سال نوری دارد، ابعادی که حتی برای ثور (Thor) که یکی از خدایان اسکاندیناوی‌ست هم بزرگ و قهرمانانه به نظر می‌رسد.
این کلاهخود بیشتر همانند یک حباب میان‌ستاره‌ای است که از تندبادی که از ستارهی درخشان نزدیک مرکز منطقه‌ی آبی‌فامش می‌وزد به وجود آمده. این باد، ابر مولکولی پیرامون ستاره را در می‌نوردد و آن را "باد" می‌کند.
ستارهی مرکزی به عنوان یک ستارهی ولف-رایه شناخته می‌شود، ستارهی غول‌پیکر بی‌اندازه داغی که به نظر می‌رسد در گام کوتاهِ پیش-ابرنواختری به سر می‌برد و چیزی به انفجارش نمانده.
#سحابی_گسیلشی کلاهخود ثور به نام ان‌جی‌سی ۲۳۵۹ فهرست‌بندی شده و با فاصله‌ی حدود ۱۵۰۰۰ سال نوری از ما، در صورت فلکی سگ بزرگ دیده می‌شود.
این تصویر واضح و باکیفیت که با فیلترهای پهن‌باند و باریک‌باند گرفته شده، جزئیات چشمگیری از ساختار افروزه‌ها یا همان رشته‌های برافروخته‌ی سحابی را نشان می‌دهد.
رنگ آبی درون تصویر نشانگر تابش نیرومندیست که از اتم‌های اکسیژن موجود در گاز برافروخته می‌تابد.
#apod
---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2019/02/ap190216.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
----------------------------------
این ابر کیهانی کلاهخود-مانند با زایده‌های "بال"-مانندش به نام "کلاهخود ثور" شناخته می‌شود و پهنایی در حدود ۳۰ سال نوری دارد، ابعادی که حتی برای ثور (Thor) که یکی از خدایان اسکاندیناوی‌ست هم بزرگ و قهرمانانه به نظر می‌رسد.
این کلاهخود بیشتر همانند یک حباب میان‌ستاره‌ای است که از تندبادی که از ستارهی درخشان نزدیک مرکز منطقه‌ی آبی‌فامش می‌وزد به وجود آمده. این باد، ابر مولکولی پیرامون ستاره را در می‌نوردد و آن را "باد" می‌کند.
ستارهی مرکزی به عنوان یک ستارهی ولف-رایه شناخته می‌شود، ستارهی غول‌پیکر بی‌اندازه داغی که به نظر می‌رسد در گام کوتاهِ پیش-ابرنواختری به سر می‌برد و چیزی به انفجارش نمانده.
#سحابی_گسیلشی کلاهخود ثور به نام ان‌جی‌سی ۲۳۵۹ فهرست‌بندی شده و با فاصله‌ی حدود ۱۵۰۰۰ سال نوری از ما، در صورت فلکی سگ بزرگ دیده می‌شود.
این تصویر واضح و باکیفیت که با فیلترهای پهن‌باند و باریک‌باند گرفته شده، جزئیات چشمگیری از ساختار افروزه‌ها یا همان رشته‌های برافروخته‌ی سحابی را نشان می‌دهد.
رنگ آبی درون تصویر نشانگر تابش نیرومندیست که از اتم‌های اکسیژن موجود در گاز برافروخته می‌تابد.
#apod
---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2019/02/ap190216.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«سحابی یک شاعر»
-------------------
ابر برافروخته‌ی کیهانی که در این تصویر می‌بینید از بادها و پرتوهای ستارگان داغ و جوان خوشه‌ی باز ان‌جی‌سی ۳۳۲۴ به این پیکره در آمده.
این منطقه‌ی ستاره‌زایی به همراه ابرهای غباری که بر پس‌زمینه‌ی گازهای اتمی برانگیخته‌اش به حالت ضدنور و سایه‌نما در آمده‌اند، همگی پهنایی نزدیک به ۳۵ سال نوری را می‌پوشانند. فاصله‌ی آن از زمین حدود ۷۵۰۰ سال نوریست و در راستای صورت فلکی جنوبی پر از سحابی شاه‌تخته (کارینا) دیده می‌شود.
این چشم‌انداز تلسکوپی از پیوند داده‌های تصویری باند-باریک درست شده و پرتوهای گسیلیده از اتم‌های یونیده‌ی گوگرد، هیدروژن، و اکسیژن را به ترتیب به رنگ‌های سرخ، سبز، و آبی نشان می‌دهد که الگوی رنگ ویژه‌ی عکس‌های تلسکوپ هابل نیز هست.
از دید برخی، مرز این پشته‌های درخشان گسیلشی با غبارهای تیره در سمت راست نمایی مانند نیمرخ یک انسان را پدید آورده.
این سحابی یک نام پرطرفدار نیز دارد: سحابی گابریلا میسترال، که برگرفته از نام شاعر شیلیایی برنده‌ی نوبل است.
#سحابی_گسیلشی
---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2019/03/ap190316.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
-------------------
ابر برافروخته‌ی کیهانی که در این تصویر می‌بینید از بادها و پرتوهای ستارگان داغ و جوان خوشه‌ی باز ان‌جی‌سی ۳۳۲۴ به این پیکره در آمده.
این منطقه‌ی ستاره‌زایی به همراه ابرهای غباری که بر پس‌زمینه‌ی گازهای اتمی برانگیخته‌اش به حالت ضدنور و سایه‌نما در آمده‌اند، همگی پهنایی نزدیک به ۳۵ سال نوری را می‌پوشانند. فاصله‌ی آن از زمین حدود ۷۵۰۰ سال نوریست و در راستای صورت فلکی جنوبی پر از سحابی شاه‌تخته (کارینا) دیده می‌شود.
این چشم‌انداز تلسکوپی از پیوند داده‌های تصویری باند-باریک درست شده و پرتوهای گسیلیده از اتم‌های یونیده‌ی گوگرد، هیدروژن، و اکسیژن را به ترتیب به رنگ‌های سرخ، سبز، و آبی نشان می‌دهد که الگوی رنگ ویژه‌ی عکس‌های تلسکوپ هابل نیز هست.
از دید برخی، مرز این پشته‌های درخشان گسیلشی با غبارهای تیره در سمت راست نمایی مانند نیمرخ یک انسان را پدید آورده.
این سحابی یک نام پرطرفدار نیز دارد: سحابی گابریلا میسترال، که برگرفته از نام شاعر شیلیایی برنده‌ی نوبل است.
#سحابی_گسیلشی
---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2019/03/ap190316.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«گل سرخ با قلبی پر از ستاره»
-----------------------------
سحابی رُزت تنها ابر گاز و غبار کیهانی‌ای نیست که تصویر گل‌ها را در ذهن تداعی می‌کند- ولی پرآوازه‌ترین آنهاست.
گلبرگ‌های این گل سرخ (رُز) آسمانی که حدود ۵۰۰۰ سال نوری دورتر از زمین، در لبهی یک ابر مولکولی بزرگ در صورت فلکی تکشاخ شکفته‌اند، در حقیقت یک پرورشگاه ستاره‌ایند.
این پیکره‌ی دوست‌داشتنی و متقارن کارِ دستِ ستارگان داغ و جوانِ رده‌ی O در خوشه‌ی ستاره‌ای مرکز سحابی‌ست که با بادها و پرتوهای خود آن را تراشیده و به این شکل در آورده‌اند.
سن ستارگان درون این خوشه‌ی پرانرژی که به نام ان‌جی‌سی ۲۲۴۴ هم شناخته می‌شود، تنها چند میلیون سال است ولی حفره‌ی مرکزی سحابی (که همین ستارگان در این سن کم پدید آورده‌اند) قطری حدود ۵۰ سال نوری دارد.
سحابی گل سرخ را می‌توان با یک تلسکوپ کوچک به آسانی در محدوده‌ی صورت فلکی تکشاخ پیدا کرد.
این تصویر با بهره از فیلترهای باریک‌باند و پهن‌باند به دست آمده.
#apod #سحابی_گسیلشی
---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2019/04/ap190412.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
-----------------------------
سحابی رُزت تنها ابر گاز و غبار کیهانی‌ای نیست که تصویر گل‌ها را در ذهن تداعی می‌کند- ولی پرآوازه‌ترین آنهاست.
گلبرگ‌های این گل سرخ (رُز) آسمانی که حدود ۵۰۰۰ سال نوری دورتر از زمین، در لبهی یک ابر مولکولی بزرگ در صورت فلکی تکشاخ شکفته‌اند، در حقیقت یک پرورشگاه ستاره‌ایند.
این پیکره‌ی دوست‌داشتنی و متقارن کارِ دستِ ستارگان داغ و جوانِ رده‌ی O در خوشه‌ی ستاره‌ای مرکز سحابی‌ست که با بادها و پرتوهای خود آن را تراشیده و به این شکل در آورده‌اند.
سن ستارگان درون این خوشه‌ی پرانرژی که به نام ان‌جی‌سی ۲۲۴۴ هم شناخته می‌شود، تنها چند میلیون سال است ولی حفره‌ی مرکزی سحابی (که همین ستارگان در این سن کم پدید آورده‌اند) قطری حدود ۵۰ سال نوری دارد.
سحابی گل سرخ را می‌توان با یک تلسکوپ کوچک به آسانی در محدوده‌ی صورت فلکی تکشاخ پیدا کرد.
این تصویر با بهره از فیلترهای باریک‌باند و پهن‌باند به دست آمده.
#apod #سحابی_گسیلشی
---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2019/04/ap190412.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«تکشاخی با پوست روباه»
------------------------
در همسایگی سحابی مخروط، شکل‌ها و ساختارهای شگفت‌انگیزی را می‌توان یافت.
این پیکره‌های نامعمول و شگفت‌آور دستاورد کنش و واکنش‌های پیچیده میان گرد و غبار ریز و نرمِ میان‌ستاره‌ای از یک سو و پرتوهای پرانرژی و گازهای داغ ستارگان جوان از سوی دیگر است.
پرنورترین ستاره در سمت راست این تصویر، ستارهی "اس تکشاخ" (S Mon) است و ناحیه‌ای که درست زیر آنست، به دلیل رنگ و ساختارش به نام سحابی پوست روباه (خز روباه) خوانده می‌شود.
تابش آبی‌فامی که خود اس تکشاخ را در بر گرفته هم دسستاورد پدیده‌ی بازتاب است: غبارهای پیرامون این ستارهی درخشان، نور آن را بازتابانده و به رنگ آبی دیده می‌شوند [#سحابی_بازتابی].
ولی تابش سرخ‌فامی که در سراسر منطقه دیده می‌شود نه تنها ناشی از بازتاب نور توسط گرد و غبار محیط است بلکه به دلیل گسیلش نور از گاز هیدروژنی که در اثر نور ستارگان یونیده شده نیز هست [#سحابی_گسیلشی یا نشری].
اس تکشاخ عضوی از یک خوشه‌ی ستاره ای باز و جوان به نام ان‌جی‌سی ۲۲۶۴ است که حدود ۲۵۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد و در صورت فلکی تکشاخ دیده می‌شود.
سحابی رازگونه و متقارن "مخروط" که نزدیک لبهی سمت چپ عکس دیده می شود، گرچه یکراست رو به ستارهی اس تکشاخ اشاره می‌کند ولی ریشه‌اش هنوز ناشناخته مانده.
#apod
---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2019/04/ap190416.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
------------------------
در همسایگی سحابی مخروط، شکل‌ها و ساختارهای شگفت‌انگیزی را می‌توان یافت.
این پیکره‌های نامعمول و شگفت‌آور دستاورد کنش و واکنش‌های پیچیده میان گرد و غبار ریز و نرمِ میان‌ستاره‌ای از یک سو و پرتوهای پرانرژی و گازهای داغ ستارگان جوان از سوی دیگر است.
پرنورترین ستاره در سمت راست این تصویر، ستارهی "اس تکشاخ" (S Mon) است و ناحیه‌ای که درست زیر آنست، به دلیل رنگ و ساختارش به نام سحابی پوست روباه (خز روباه) خوانده می‌شود.
تابش آبی‌فامی که خود اس تکشاخ را در بر گرفته هم دسستاورد پدیده‌ی بازتاب است: غبارهای پیرامون این ستارهی درخشان، نور آن را بازتابانده و به رنگ آبی دیده می‌شوند [#سحابی_بازتابی].
ولی تابش سرخ‌فامی که در سراسر منطقه دیده می‌شود نه تنها ناشی از بازتاب نور توسط گرد و غبار محیط است بلکه به دلیل گسیلش نور از گاز هیدروژنی که در اثر نور ستارگان یونیده شده نیز هست [#سحابی_گسیلشی یا نشری].
اس تکشاخ عضوی از یک خوشه‌ی ستاره ای باز و جوان به نام ان‌جی‌سی ۲۲۶۴ است که حدود ۲۵۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد و در صورت فلکی تکشاخ دیده می‌شود.
سحابی رازگونه و متقارن "مخروط" که نزدیک لبهی سمت چپ عکس دیده می شود، گرچه یکراست رو به ستارهی اس تکشاخ اشاره می‌کند ولی ریشه‌اش هنوز ناشناخته مانده.
#apod
---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2019/04/ap190416.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
«ابرهای پنهان در تصویری که ثبتش ۱۰ ماه زمان برده»
----------------------------------------------------
ابر ماژلانی بزرگ (ال‌ام‌سی) یکی از چشم‌اندازهای فریبنده‌ی آسمان نیمکره‌ی جنوبی است، ولی این تصویر ژرف و پرجزییات که پدید آوردنش بیش از ۱۰ ماه زمان برده، چیزهایی فراتر از دید جهانگردانی که زمین را دور می‌زند در خود دارد.
این تصویر در آسمان بیش از ۵ درجه، هم‌ارز ۱۰ قرص کامل ماه را می‌پوشاند، و یک موزاییک ۴ در ۴ است که از پیوند ۳۹۰۰ نما (فریم) با نوردهی کلی ۱۰۶۰ ساعت که هم با فیلترهای باریک‌باند و هم با فیلترهای پهن‌باند گرفته شده‌اند درست شده.
فیلترهای باریک‌باند تنها برای دریافت نورهای گسیلیده از اتم‌های گوگرد، هیدروژن، و اکسیژن به کار رفته. این اتم‌ها که از پرتوهای پرانرژی ستارگان یونیده‌اند (یونیده شده‌اند)، با بازپس‌گیری الکترون و رفتن به تراز انرژی پایین‌تر، نوری می‌گسیلند که ویژه‌ی خود آنهاست.
در نتیجه در این تصویر، به نظر می‌رسد ال‌ام‌سی پوشیده از ابرهای گازی یونیده‌ایست که ستارگان بزرگ و جوان را در بر گرفته‌اند.
این ابرها که بیشترشان از پرتوهای گسیلیده از هیدروژن می‌درخشند، به نام مناطق "اچ ۲" (هیدروژن یونیده، H II) شناخته می‌شوند و زیر فشار بادهای نیرومند و پرتوهای فرابنفش ستارگان تراشیده شده‌اند.
سحابی رتیل، منطقه‌ی بزرگ ستاره‌زایی سمت چپ، خودش از چندین منطقه‌ی اچ ۲ی روی هم تشکیل شده.
ابرماژلانی بزرگ که بزرگ‌ترین ماهواره‌ی کهکشان راه شیری است، حدود ۱۵۰۰۰ سال نوری پهنا دارد و با فاصله‌ی ۱۶۰ هزار سال نوری از زمین، در راستای صورت فلکی زرین‌ماهی دیده می‌شود.
#apod #سحابی_گسیلشی
---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2019/05/ap190503.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
----------------------------------------------------
ابر ماژلانی بزرگ (ال‌ام‌سی) یکی از چشم‌اندازهای فریبنده‌ی آسمان نیمکره‌ی جنوبی است، ولی این تصویر ژرف و پرجزییات که پدید آوردنش بیش از ۱۰ ماه زمان برده، چیزهایی فراتر از دید جهانگردانی که زمین را دور می‌زند در خود دارد.
این تصویر در آسمان بیش از ۵ درجه، هم‌ارز ۱۰ قرص کامل ماه را می‌پوشاند، و یک موزاییک ۴ در ۴ است که از پیوند ۳۹۰۰ نما (فریم) با نوردهی کلی ۱۰۶۰ ساعت که هم با فیلترهای باریک‌باند و هم با فیلترهای پهن‌باند گرفته شده‌اند درست شده.
فیلترهای باریک‌باند تنها برای دریافت نورهای گسیلیده از اتم‌های گوگرد، هیدروژن، و اکسیژن به کار رفته. این اتم‌ها که از پرتوهای پرانرژی ستارگان یونیده‌اند (یونیده شده‌اند)، با بازپس‌گیری الکترون و رفتن به تراز انرژی پایین‌تر، نوری می‌گسیلند که ویژه‌ی خود آنهاست.
در نتیجه در این تصویر، به نظر می‌رسد ال‌ام‌سی پوشیده از ابرهای گازی یونیده‌ایست که ستارگان بزرگ و جوان را در بر گرفته‌اند.
این ابرها که بیشترشان از پرتوهای گسیلیده از هیدروژن می‌درخشند، به نام مناطق "اچ ۲" (هیدروژن یونیده، H II) شناخته می‌شوند و زیر فشار بادهای نیرومند و پرتوهای فرابنفش ستارگان تراشیده شده‌اند.
سحابی رتیل، منطقه‌ی بزرگ ستاره‌زایی سمت چپ، خودش از چندین منطقه‌ی اچ ۲ی روی هم تشکیل شده.
ابرماژلانی بزرگ که بزرگ‌ترین ماهواره‌ی کهکشان راه شیری است، حدود ۱۵۰۰۰ سال نوری پهنا دارد و با فاصله‌ی ۱۶۰ هزار سال نوری از زمین، در راستای صورت فلکی زرین‌ماهی دیده می‌شود.
#apod #سحابی_گسیلشی
---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2019/05/ap190503.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
