«سحابی خرطوم فیل در قیفاووس»
—---------------------------------—
https://goo.gl/S1gQ2V
#سحابی_خرطوم_فیل در بالا و دوردست‌های #صورت_فلکی_قیفاووس، همچون تصویری از یک برگ در «داستان‌های پیدایش»* کهکشانی، در میان #سحابی_گسیلشی و خوشه‌ی ستاره‌ای جوانِ مجموعه‌ی آی‌سی ۱۳۹۶ پیچ و تاب خورده است. البته درازی این خرطوم فیل کیهانی که به نام "وی‌دی‌بی ۱۴۲" هم شناخته می‌شود، بیش از ۲۰ سال نوری است.
این نمای نزدیک رنگین با بهره از فیلترهای #باریک_باند درست شده که نورهای گسیلیده از اتم‌های یونیده‌ی هیدروژنِ موجود در منطقه را از خود می‌گذرانند. تصویر به دست آمده پشته‌های درخشانی را نشان می‌دهد که در اثر پرتوها و بادهای نیرومند ستارگان به پس رانده شده و توده‌هایی از حباب‌های گاز و غبار سرد میان‌ستاره‌ای را در میان گرفته‌اند. این ابرهای تاریک و پیچک شکل، مواد خام مناسب برای #ستاره‌زایی را در بر داشته و اجرام پیش‌ستاره‌ای را در دل ابرهای تیره‌ی خود پنهان کرده‌اند.
مجموعه‌ی به نسبت کم‌نور آی‌سی ۱۳۹۶ در حدود ۳۰۰۰ سال نوری از ما فاصله داشته و پهنه‌ای گسترده، به پهنای نزدیک به ۵ درجه را در آسمان می‌پوشاند. این تصویر تماشاییِ نمای نزدیک بخشی از این مجموعه به پهنای ۱ درجه را در بر گرفته که تقریبا هم‌ارز حدود ۴ قرص کامل ماه است.
—------------------------------------------
یاداشت:
* "داستان‌های پیدایش" (Just So Story) یا "مجموعه‌ی موجودات"، مجموعه‌ای از داستان‌های کودکانه، به نوشته‌ی رودیارد کیپلینگ، نویسنده‌ی بریتانیایی است.
#apod #IC_1396 #vdB_142
#پلاسکو
—------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/01/IC1396.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskie
—---------------------------------—
https://goo.gl/S1gQ2V
#سحابی_خرطوم_فیل در بالا و دوردست‌های #صورت_فلکی_قیفاووس، همچون تصویری از یک برگ در «داستان‌های پیدایش»* کهکشانی، در میان #سحابی_گسیلشی و خوشه‌ی ستاره‌ای جوانِ مجموعه‌ی آی‌سی ۱۳۹۶ پیچ و تاب خورده است. البته درازی این خرطوم فیل کیهانی که به نام "وی‌دی‌بی ۱۴۲" هم شناخته می‌شود، بیش از ۲۰ سال نوری است.
این نمای نزدیک رنگین با بهره از فیلترهای #باریک_باند درست شده که نورهای گسیلیده از اتم‌های یونیده‌ی هیدروژنِ موجود در منطقه را از خود می‌گذرانند. تصویر به دست آمده پشته‌های درخشانی را نشان می‌دهد که در اثر پرتوها و بادهای نیرومند ستارگان به پس رانده شده و توده‌هایی از حباب‌های گاز و غبار سرد میان‌ستاره‌ای را در میان گرفته‌اند. این ابرهای تاریک و پیچک شکل، مواد خام مناسب برای #ستاره‌زایی را در بر داشته و اجرام پیش‌ستاره‌ای را در دل ابرهای تیره‌ی خود پنهان کرده‌اند.
مجموعه‌ی به نسبت کم‌نور آی‌سی ۱۳۹۶ در حدود ۳۰۰۰ سال نوری از ما فاصله داشته و پهنه‌ای گسترده، به پهنای نزدیک به ۵ درجه را در آسمان می‌پوشاند. این تصویر تماشاییِ نمای نزدیک بخشی از این مجموعه به پهنای ۱ درجه را در بر گرفته که تقریبا هم‌ارز حدود ۴ قرص کامل ماه است.
—------------------------------------------
یاداشت:
* "داستان‌های پیدایش" (Just So Story) یا "مجموعه‌ی موجودات"، مجموعه‌ای از داستان‌های کودکانه، به نوشته‌ی رودیارد کیپلینگ، نویسنده‌ی بریتانیایی است.
#apod #IC_1396 #vdB_142
#پلاسکو
—------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/01/IC1396.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskie
«غار سرخ»
—----------
در این نمای رنگین آسمان، "سحابی غار" را می‌بینیم، یک ناحیه‌ی گسیلشی (نشری) غبارآلود که با عنوان اس‌اچ۲-۱۵۵ در کاتالوگ شارپلس ثبت شده. این تصویر تلسکوپی به کمک یک فیلتر باریک-باند گرفته شده و تابش سرخ‌فام اتم‌های یونیده‌ی هیدروژن را نمایان کرده است.
سحابی غار با فاصله‌ی حدود ۲۴۰۰ سال نوری از زمین، در راستای صفحه‌ی کهکشان راه شیری و در محدوده‌ی صورت فلکی شمالی و شاهانه‌ی قیفاووس جای دارد. بررسی‌های اخترشناختی که روی این منطقه انجام گرفته نشان می‌دهد که در مرز میان ابر مولکولی بزرگ "قیفاووس ب" و ستارگان داغ، جوان وآبی فام انجمن اوبی ۳ در قیفاووس شکل گرفته است.
چیزی که باعث یونش و برافروختگی لبه‌های درخشان این توده‌های هیدروژن شده، پرتوی پرانرژی همین ستارگان داغ است، به ویژه ستاره‌ی آبی فام و درخشانی که در بالای مرکز تصویر دیده می‌شود و ستاره‌ای از رده‌ی طیفی O است.
پرتوهایی که به برافروختگی لبه‌ی این توده‌ها انجامیده به احتمال بسیار باعث رُمبش هسته‌هایی از گاز در دل آنها و ساخته شدن ستارگان تازه نیز شده است.
پهنای این غار کیهانی به بیش از ۱۰ سال نوری می‌رسد که برای یک پرورشگاه ستاره‌ای اندازه‌ی مناسبی‌ست.
#سحابی_گسیلشی #apod #صورت_فلکی_قیفاووس
https://goo.gl/YnTe1c
—---------------------------------------------—
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/03/CaveNebula.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies
—----------
در این نمای رنگین آسمان، "سحابی غار" را می‌بینیم، یک ناحیه‌ی گسیلشی (نشری) غبارآلود که با عنوان اس‌اچ۲-۱۵۵ در کاتالوگ شارپلس ثبت شده. این تصویر تلسکوپی به کمک یک فیلتر باریک-باند گرفته شده و تابش سرخ‌فام اتم‌های یونیده‌ی هیدروژن را نمایان کرده است.
سحابی غار با فاصله‌ی حدود ۲۴۰۰ سال نوری از زمین، در راستای صفحه‌ی کهکشان راه شیری و در محدوده‌ی صورت فلکی شمالی و شاهانه‌ی قیفاووس جای دارد. بررسی‌های اخترشناختی که روی این منطقه انجام گرفته نشان می‌دهد که در مرز میان ابر مولکولی بزرگ "قیفاووس ب" و ستارگان داغ، جوان وآبی فام انجمن اوبی ۳ در قیفاووس شکل گرفته است.
چیزی که باعث یونش و برافروختگی لبه‌های درخشان این توده‌های هیدروژن شده، پرتوی پرانرژی همین ستارگان داغ است، به ویژه ستاره‌ی آبی فام و درخشانی که در بالای مرکز تصویر دیده می‌شود و ستاره‌ای از رده‌ی طیفی O است.
پرتوهایی که به برافروختگی لبه‌ی این توده‌ها انجامیده به احتمال بسیار باعث رُمبش هسته‌هایی از گاز در دل آنها و ساخته شدن ستارگان تازه نیز شده است.
پهنای این غار کیهانی به بیش از ۱۰ سال نوری می‌رسد که برای یک پرورشگاه ستاره‌ای اندازه‌ی مناسبی‌ست.
#سحابی_گسیلشی #apod #صورت_فلکی_قیفاووس
https://goo.gl/YnTe1c
—---------------------------------------------—
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/03/CaveNebula.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies
«یک ابرنواختر درخشان تازه در "کهکشان آتش‌بازی" رخ داده»
—------------------------------------------------------—
* به نظر می‌رسد یک ابرنواختر تازه و بسیار درخشان در کهکشان ان‌جی‌سی ۶۹۴۶ رخ داده که حتی از پشت تلسکوپ‌های میان-اندازه هم دیده می‌شود.
در شب ۱۴ می، یک اخترشناس آماتور اهل یوتا به نام پاتریک ویگینز یک ابرنواختر احتمالی درخشان را در کهکشان مارپیچی ان‌جی‌سی ۶۹۴۶ در مرزصورت‌های فلکی ماکیان و قیفاووس یافت. اگر تایید شود، این ابرنواختر که "ای‌تی ۲۰۱۷ ئی‌ای‌دبلیو" نامیده شده دهمین ابرنواختری خواهد بود که در یک سده‌ی گذشته در این کهکشان پرانفجار رخ داده؛ تاکید دیگری بر نامی که رویش گذاشته شده: آتش‌بازی، آن هم از بزرگ‌ترین گونه.
این سومین ابرنواختر ویگینز است. وی آن را با مقایسه‌ی یک تصویر سی‌سی‌دی که در ۱۴ ماه می از پشت تلسکوپ بازتابی خود در اردای یوتا گرفته بود، با عکسی که چند سال پیش گرفته بود و همچنین عکس دیگری که ۱۲ می گرفته بود یافت. در دو تصویر نخست هیچ چیزی دیده نمی‌شد، از همین رو وی به یک ابرنواختر گمان برد.
وی برای اطمینان، این جرم را به مدت یک ساعت رصد کرد تا ببیند حرکت می‌کند یا نه. در گذشته پیش آمده بوده که سیارک‌هایی به جای ابرنواختر گرفته شده بودند، ولی این یکی از جایش تکان نمی‌خورد.اخترشناس ایتالیایی جیانلوکا ماسی هم سیارک‌های شناخته شده در آن محدوده را بررسی کرد و چیزی نیافت. اینجا بود که دیدیم گویا به راستی یک انفجار ستاره‌ای تازه در آسمان شبمان رخ داده.
ویگینز با آمیزه‌ای خوش‌شانسی و سخت‌کوشی، این ستاره را در نخستین گام‌های انفجارش یافته بود. وی فروغ (قدر) آن را ۱۲.۸+ برآورد کرد. پس از آن، دیگران هم این کشف را تایید کرده و درخشش آن را از قدر ۱۲.۶+ دانستند، به اندازه‌ی کافی روشن برای تلسکوپ هایی به کوچکی ۶ اینچ!
این ابرنواختر احتمالی (پی‌اس‌ان) تازه که ای‌تی ۲۰۱۷ ئی‌ای‌دبلیو نامیده شده، ۶۱ ثانیه‌ی باختر و ۱۴۳ ثانیه‌ی شمال هسته‌ی کهکشان جای دارد، نه چندان دورتر از دو ستاره‌ای با درخشش همسان که در نقشه نشان داده شده. اگرچه طیف آن هنوز برای این که از گونه‌ی Ia (انفجار کوتوله‌ی سفید) یا گونه‌ی II (رُمبش و انفجار یک ستاره‌ی بزرگ) دانسته شود تایید نشده، ولی با توجه به چیزی که ویگینز از همان آغاز دیده، ای‌تی ۲۰۱۷ ئی‌ای‌دبلیو تقریبا صد در صد به روشن‌تر شدن ادامه خواهد داد.
آخرین #ابرنواختر که سال ۲۰۰۸ در این کهکشان رخ داد (اس‌ان ۲۰۰۸اس)، در اوج درخشش به قدر ۱۶+ رسید. درخشان‌ترین آنها هم اس‌ان۱۹۸۴کی بود که سال ۱۹۸۴ رخ داد و قدرش به حدود ۱۱.۴+ رسید. چقدر خوب می‌شود اگر این ابرنواختر هم به چنین قدری برسد. زمان برای دیدن این ستاره عالیست: کهکشان آتش‌بازی در ساعت ۱۰:۳۰ به وقت محلی در عرض‌های میانی شمالی، در حدود ۲۵ درجه‌ی شمال خاور آسمان خواهد بود و ماه هم تا پس از نیمه شب طلوع نخواهد کرد.
#صورت_فلکی_ماکیان #صورت_فلکی_قیفاووس
https://goo.gl/ymtnSr
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/05/PSN.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies
—------------------------------------------------------—
* به نظر می‌رسد یک ابرنواختر تازه و بسیار درخشان در کهکشان ان‌جی‌سی ۶۹۴۶ رخ داده که حتی از پشت تلسکوپ‌های میان-اندازه هم دیده می‌شود.
در شب ۱۴ می، یک اخترشناس آماتور اهل یوتا به نام پاتریک ویگینز یک ابرنواختر احتمالی درخشان را در کهکشان مارپیچی ان‌جی‌سی ۶۹۴۶ در مرزصورت‌های فلکی ماکیان و قیفاووس یافت. اگر تایید شود، این ابرنواختر که "ای‌تی ۲۰۱۷ ئی‌ای‌دبلیو" نامیده شده دهمین ابرنواختری خواهد بود که در یک سده‌ی گذشته در این کهکشان پرانفجار رخ داده؛ تاکید دیگری بر نامی که رویش گذاشته شده: آتش‌بازی، آن هم از بزرگ‌ترین گونه.
این سومین ابرنواختر ویگینز است. وی آن را با مقایسه‌ی یک تصویر سی‌سی‌دی که در ۱۴ ماه می از پشت تلسکوپ بازتابی خود در اردای یوتا گرفته بود، با عکسی که چند سال پیش گرفته بود و همچنین عکس دیگری که ۱۲ می گرفته بود یافت. در دو تصویر نخست هیچ چیزی دیده نمی‌شد، از همین رو وی به یک ابرنواختر گمان برد.
وی برای اطمینان، این جرم را به مدت یک ساعت رصد کرد تا ببیند حرکت می‌کند یا نه. در گذشته پیش آمده بوده که سیارک‌هایی به جای ابرنواختر گرفته شده بودند، ولی این یکی از جایش تکان نمی‌خورد.اخترشناس ایتالیایی جیانلوکا ماسی هم سیارک‌های شناخته شده در آن محدوده را بررسی کرد و چیزی نیافت. اینجا بود که دیدیم گویا به راستی یک انفجار ستاره‌ای تازه در آسمان شبمان رخ داده.
ویگینز با آمیزه‌ای خوش‌شانسی و سخت‌کوشی، این ستاره را در نخستین گام‌های انفجارش یافته بود. وی فروغ (قدر) آن را ۱۲.۸+ برآورد کرد. پس از آن، دیگران هم این کشف را تایید کرده و درخشش آن را از قدر ۱۲.۶+ دانستند، به اندازه‌ی کافی روشن برای تلسکوپ هایی به کوچکی ۶ اینچ!
این ابرنواختر احتمالی (پی‌اس‌ان) تازه که ای‌تی ۲۰۱۷ ئی‌ای‌دبلیو نامیده شده، ۶۱ ثانیه‌ی باختر و ۱۴۳ ثانیه‌ی شمال هسته‌ی کهکشان جای دارد، نه چندان دورتر از دو ستاره‌ای با درخشش همسان که در نقشه نشان داده شده. اگرچه طیف آن هنوز برای این که از گونه‌ی Ia (انفجار کوتوله‌ی سفید) یا گونه‌ی II (رُمبش و انفجار یک ستاره‌ی بزرگ) دانسته شود تایید نشده، ولی با توجه به چیزی که ویگینز از همان آغاز دیده، ای‌تی ۲۰۱۷ ئی‌ای‌دبلیو تقریبا صد در صد به روشن‌تر شدن ادامه خواهد داد.
آخرین #ابرنواختر که سال ۲۰۰۸ در این کهکشان رخ داد (اس‌ان ۲۰۰۸اس)، در اوج درخشش به قدر ۱۶+ رسید. درخشان‌ترین آنها هم اس‌ان۱۹۸۴کی بود که سال ۱۹۸۴ رخ داد و قدرش به حدود ۱۱.۴+ رسید. چقدر خوب می‌شود اگر این ابرنواختر هم به چنین قدری برسد. زمان برای دیدن این ستاره عالیست: کهکشان آتش‌بازی در ساعت ۱۰:۳۰ به وقت محلی در عرض‌های میانی شمالی، در حدود ۲۵ درجه‌ی شمال خاور آسمان خواهد بود و ماه هم تا پس از نیمه شب طلوع نخواهد کرد.
#صورت_فلکی_ماکیان #صورت_فلکی_قیفاووس
https://goo.gl/ymtnSr
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/05/PSN.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies
«حبابی کوچک در دریای کیهانی»
—---------------------------—
https://goo.gl/dhkQW7
جرم ظریفی که سمت چپ مرکز این میدان گسترده در دریایی کیهانی از ستاره و گاز برافروخته غوطه‌ور است، با عنوان ان‌جی‌سی ۷۶۳۵ رده بندی شده و به نام #سحابی_حباب نیز شناخته می‌شود.
سحابی کوچک حباب توسط بادهایی که از ستارگان بزرگ می‌وزد باد شده و اکنون پهنایی به اندازه‌ی ۱۰ سال نوری پیدا کرده.
این سحابی در میان مجموعه‌ای از ابرهای گاز و غبار میان‌ستاره‌ای، در فاصله‌ی ۱۱ هزار سال نوری زمین، و در مرز صورت‌های فلکی قیفاووس و ذات‌الکرسی جای دارد.
در این چشم‌انداز خیره‌کننده، خوشه‌ی ستاره‌ای باز ام۵۲ را هم می‌بینیم (پایین، سمت چپ) که حدود ۵ هزار سال نوری از زمین غاصله دارد.
بالا، سمت راست سحابی حباب یک منطقه‌ی گسیلشی (نشری) به نام اس‌اچ۲-۱۵۷ جای دارد که به نام سحابی پنجه‌ی گربه نیز شناخته می‌شود.
این تصویر دستاورد ۴۷ ساعت نوردهی‌های باریک-باند و پهن-باند است و حدود ۳ درجه از آسمان سیاره‌ی زمین را می‌پوشاند. این پهنا، در فاصله‌ی برآوردی سحابی حباب هم‌ارز ۵۰۰ سال نوری است.
در همین زمینه:
* سفری خیالی به یک حباب در ژرفای فضا (https://goo.gl/h1iRU9)
#apod #صورت_فلکی_قیفاووس #صورت_فلکی_ذات‌الکرسی
—---------------------------------------—
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/10/Bubble.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
—---------------------------—
https://goo.gl/dhkQW7
جرم ظریفی که سمت چپ مرکز این میدان گسترده در دریایی کیهانی از ستاره و گاز برافروخته غوطه‌ور است، با عنوان ان‌جی‌سی ۷۶۳۵ رده بندی شده و به نام #سحابی_حباب نیز شناخته می‌شود.
سحابی کوچک حباب توسط بادهایی که از ستارگان بزرگ می‌وزد باد شده و اکنون پهنایی به اندازه‌ی ۱۰ سال نوری پیدا کرده.
این سحابی در میان مجموعه‌ای از ابرهای گاز و غبار میان‌ستاره‌ای، در فاصله‌ی ۱۱ هزار سال نوری زمین، و در مرز صورت‌های فلکی قیفاووس و ذات‌الکرسی جای دارد.
در این چشم‌انداز خیره‌کننده، خوشه‌ی ستاره‌ای باز ام۵۲ را هم می‌بینیم (پایین، سمت چپ) که حدود ۵ هزار سال نوری از زمین غاصله دارد.
بالا، سمت راست سحابی حباب یک منطقه‌ی گسیلشی (نشری) به نام اس‌اچ۲-۱۵۷ جای دارد که به نام سحابی پنجه‌ی گربه نیز شناخته می‌شود.
این تصویر دستاورد ۴۷ ساعت نوردهی‌های باریک-باند و پهن-باند است و حدود ۳ درجه از آسمان سیاره‌ی زمین را می‌پوشاند. این پهنا، در فاصله‌ی برآوردی سحابی حباب هم‌ارز ۵۰۰ سال نوری است.
در همین زمینه:
* سفری خیالی به یک حباب در ژرفای فضا (https://goo.gl/h1iRU9)
#apod #صورت_فلکی_قیفاووس #صورت_فلکی_ذات‌الکرسی
—---------------------------------------—
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/10/Bubble.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
«ستارگانی که پرورشگاه خود را جاروب می‌کنند»
—-------------------------------------------
ستارگان جوان سرگرم رُفت و روب پرورشگاهشان در ان‌جی‌سی ۷۸۲۲ هستند.
لبه‌های درخشان و ساختارهای پیچیده و تراش خورده‌ی غبار درون این سحابی، در این تصویر فروسرخ پرجزییات که به کمک ماهواره‌ی پیمایشگر میدان‌گسترده‌ی فروسرخ ناسا (وایز، WISE) به دست آمده خودنمایی می‌کنند.
#سحابی_گسیبشی ان‌جی‌سی ۷۸۲۲ که در لبه‌ی یک ابر مولکولی غول‌آسا در #صورت_فلکی_قیفاووس جای دارد، یک منطقه‌ی #ستاره‌زایی برافروخته در فاصله‌ی حدود ۳۰۰۰ سال نوری زمین است.
نوری که از اتم‌های گازهای این سحابی گسیلیده می‌شود دستاورد پرتوهای پرانرژی ستارگان داغست؛ این ستارگان با بادهای نیرومند و نورشان نه تنها این اتم‌ها را برانگیخته‌اند، بلکه توده‌های ابری را نیز پس زده و با تراشیدن‌شان، پیکره‌های فشرده‌ی ستون‌مانندی پدید آورده‌اند.
درون همین ستون‌ها هم با ادامه‌ی رُمبش گرانشی و چگالش گاز و غبار، ستارگان تازه‌ای می‌توانند ساخته شوند ولی از آن سوريال با ادامه‌ی تراشیده شدن ستون‌ها و پس زده شدن گاز و غبارشان توسط ستارگان بیرونی، ستارگان تازه‌ی درونشان از مواد ستاره‌ساز خود جدا شده و از رشد بیشتر باز خواهند ماند.
پهنای میدان درون این چارچوب در راستای برآورد شده‌ی ان‌جی‌سی ۷۸۲۲ حدود ۴۰ سال نوریست.
#apod
https://goo.gl/QiRFwd
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/11/NGC7822.html
—-------------------------------------------------
کانال یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
—-------------------------------------------
ستارگان جوان سرگرم رُفت و روب پرورشگاهشان در ان‌جی‌سی ۷۸۲۲ هستند.
لبه‌های درخشان و ساختارهای پیچیده و تراش خورده‌ی غبار درون این سحابی، در این تصویر فروسرخ پرجزییات که به کمک ماهواره‌ی پیمایشگر میدان‌گسترده‌ی فروسرخ ناسا (وایز، WISE) به دست آمده خودنمایی می‌کنند.
#سحابی_گسیبشی ان‌جی‌سی ۷۸۲۲ که در لبه‌ی یک ابر مولکولی غول‌آسا در #صورت_فلکی_قیفاووس جای دارد، یک منطقه‌ی #ستاره‌زایی برافروخته در فاصله‌ی حدود ۳۰۰۰ سال نوری زمین است.
نوری که از اتم‌های گازهای این سحابی گسیلیده می‌شود دستاورد پرتوهای پرانرژی ستارگان داغست؛ این ستارگان با بادهای نیرومند و نورشان نه تنها این اتم‌ها را برانگیخته‌اند، بلکه توده‌های ابری را نیز پس زده و با تراشیدن‌شان، پیکره‌های فشرده‌ی ستون‌مانندی پدید آورده‌اند.
درون همین ستون‌ها هم با ادامه‌ی رُمبش گرانشی و چگالش گاز و غبار، ستارگان تازه‌ای می‌توانند ساخته شوند ولی از آن سوريال با ادامه‌ی تراشیده شدن ستون‌ها و پس زده شدن گاز و غبارشان توسط ستارگان بیرونی، ستارگان تازه‌ی درونشان از مواد ستاره‌ساز خود جدا شده و از رشد بیشتر باز خواهند ماند.
پهنای میدان درون این چارچوب در راستای برآورد شده‌ی ان‌جی‌سی ۷۸۲۲ حدود ۴۰ سال نوریست.
#apod
https://goo.gl/QiRFwd
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/11/NGC7822.html
—-------------------------------------------------
کانال یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
«خرطوم فیل آسمانی»
—------------------
این تصویر نمای نزدیک که با بهره از داده‌های تلسکوپ‌های بزرگ و کوچک درست شده سحابی غبارآلود خرطوم فیل را نشان می‌دهد که یکی از ساختارهای درون #سحابی_گسیلشی گسترده‌ترِ آی‌سی ۱۳۹۶ و خوشه‌ی ستاره‌ای جوانِ آن، در #صورت_فلکی_قیفاووس است.
این خرطوم فیل کیهانی که به نام وی‌دی‌بی ۱۴۲ نیز شناخته می‌شود بیش از ۲۰ سال نوری درازا دارد.
در این چشم‌انداز رنگین، پشته‌های درخشانی را می‌بینیم که به یک سمت جاروب شده‌اند و مرز مناطقی از گاز و غبار سرد میان‌ستاره‌ای را نشان می‌دهند. این گونه ابرهای تاریک انباشته از مواد خام ستاره‌زایی بوده و در دلشان پیش‌ستاره‌های رو به رشد را پنهان کرده‌اند.
آی‌سی ۱۳۹۶ که مجموعه‌ی به نسبت کم‌نوریست حدود ۳۰۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد و منطقه‌ی گسترده‌ای از آسمان سیاره‌ی زمین، به پهنای بیش از ۵ درجه را می‌پوشاند.
گستردگی این چشم‌انداز زیبا نزدیک به ۱ درجه است، هم‌ارز ۲ قرص کامل ماه.
#apod
https://goo.gl/6Bd37o
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/01/ap180116.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
—------------------
این تصویر نمای نزدیک که با بهره از داده‌های تلسکوپ‌های بزرگ و کوچک درست شده سحابی غبارآلود خرطوم فیل را نشان می‌دهد که یکی از ساختارهای درون #سحابی_گسیلشی گسترده‌ترِ آی‌سی ۱۳۹۶ و خوشه‌ی ستاره‌ای جوانِ آن، در #صورت_فلکی_قیفاووس است.
این خرطوم فیل کیهانی که به نام وی‌دی‌بی ۱۴۲ نیز شناخته می‌شود بیش از ۲۰ سال نوری درازا دارد.
در این چشم‌انداز رنگین، پشته‌های درخشانی را می‌بینیم که به یک سمت جاروب شده‌اند و مرز مناطقی از گاز و غبار سرد میان‌ستاره‌ای را نشان می‌دهند. این گونه ابرهای تاریک انباشته از مواد خام ستاره‌زایی بوده و در دلشان پیش‌ستاره‌های رو به رشد را پنهان کرده‌اند.
آی‌سی ۱۳۹۶ که مجموعه‌ی به نسبت کم‌نوریست حدود ۳۰۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد و منطقه‌ی گسترده‌ای از آسمان سیاره‌ی زمین، به پهنای بیش از ۵ درجه را می‌پوشاند.
گستردگی این چشم‌انداز زیبا نزدیک به ۱ درجه است، هم‌ارز ۲ قرص کامل ماه.
#apod
https://goo.gl/6Bd37o
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/01/ap180116.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky