«ساده مثل این کهکشان!»
—------------------------------—
https://goo.gl/4osi9r
در این تصویر تلسکوپ فضایی هابل یک کهکشان کوتوله‌ی نامنظم به نام ان‌جی‌سی ۴۷۸۹آ در صورت فلکی گیسو را می‌بینیم. ان‌جی‌سی ۴۷۸۹آ بی‌هیچ گفتگویی یک کهکشان آشفته و به هم ریخته است- ستارگان پراکنده‌اش بدون هیچ دسته‌بندی و ترتیبی در آسمان پخش شده‌اند و به آن نمایی داده‌اند که بسیار ساده‌تر و بی‌پیرایه‌تر از نمای عموزاده‌های پر زرق و برق مارپیچی و بیضیگونش است.
شاید به نظر برسد که اینها تنها ستارگانی پراکنده در آسمانند، ولی در واقع همگی با نیروی گرانش به یکدیگر وابسته‌اند و این نیرو آنها را کنار هم نگه داشته. رنگ‌های درون این تصویر به طور عمدی سیرتر شده‌اند تا آمیزه‌ی سرخ و آبی ستارگان کهکشان را بهتر نشان دهند. ستارگان آبی ستارگانی درخشان، داغ و پرجرم هستند که نسبت به ستارگان سرخ، بسیار جوان‌ترند. وجود هر دو دسته‌ی ستارگان نشان می‌دهد که همه‌ی آنها در خود این کهکشان و در درازنای تاریخ آن ساخته شده‌اند.
ان‌جی‌سی ۴۷۸۹آ با فاصله‌ی بیش از ۱۴ میلیون سال نوری یک کهکشانِ به نسبت نزدیک است و به ما اجازه می‌دهد تا بسیاری از ستارگان قلمرویش را تک به تک ببینیم. در این تصویر همچنین شمار بسیاری کهکشان را می‌بینیم که مانند لکه‌های کرکی کوچک در گوشه و کنار چارچوب پراکنده‌اند.
#NGC_4789A
#کهکشان_کوتوله #کهکشان_نامنظم #گیسو
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2016/11/NGC4789A.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies
—------------------------------—
https://goo.gl/4osi9r
در این تصویر تلسکوپ فضایی هابل یک کهکشان کوتوله‌ی نامنظم به نام ان‌جی‌سی ۴۷۸۹آ در صورت فلکی گیسو را می‌بینیم. ان‌جی‌سی ۴۷۸۹آ بی‌هیچ گفتگویی یک کهکشان آشفته و به هم ریخته است- ستارگان پراکنده‌اش بدون هیچ دسته‌بندی و ترتیبی در آسمان پخش شده‌اند و به آن نمایی داده‌اند که بسیار ساده‌تر و بی‌پیرایه‌تر از نمای عموزاده‌های پر زرق و برق مارپیچی و بیضیگونش است.
شاید به نظر برسد که اینها تنها ستارگانی پراکنده در آسمانند، ولی در واقع همگی با نیروی گرانش به یکدیگر وابسته‌اند و این نیرو آنها را کنار هم نگه داشته. رنگ‌های درون این تصویر به طور عمدی سیرتر شده‌اند تا آمیزه‌ی سرخ و آبی ستارگان کهکشان را بهتر نشان دهند. ستارگان آبی ستارگانی درخشان، داغ و پرجرم هستند که نسبت به ستارگان سرخ، بسیار جوان‌ترند. وجود هر دو دسته‌ی ستارگان نشان می‌دهد که همه‌ی آنها در خود این کهکشان و در درازنای تاریخ آن ساخته شده‌اند.
ان‌جی‌سی ۴۷۸۹آ با فاصله‌ی بیش از ۱۴ میلیون سال نوری یک کهکشانِ به نسبت نزدیک است و به ما اجازه می‌دهد تا بسیاری از ستارگان قلمرویش را تک به تک ببینیم. در این تصویر همچنین شمار بسیاری کهکشان را می‌بینیم که مانند لکه‌های کرکی کوچک در گوشه و کنار چارچوب پراکنده‌اند.
#NGC_4789A
#کهکشان_کوتوله #کهکشان_نامنظم #گیسو
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2016/11/NGC4789A.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies
«کهکشان نامنظم میله‌ای»
—----------------------------
https://goo.gl/Ao94pt
این توده‌ی ستاره‌ای آبی‌رنگ و خوش‌ریخت که در واقع یک کهکشان نامنظم به نام آی‌سی ۳۵۸۳ است، با فاصله‌ی حدود ۳۰ میلیون سال نوری از زمین، در صورت فلکی دوشیزه جای دارد.
شاید به نظر برسد آی‌سی ۳۵۸۳ هیچ ساختار نمایانی در خود ندارد ولی اخترشناسان پی برده‌اند که این کهکشان دارای یک میله از ستاره در مرکزش است. چنین ساختارهایی در کیهان رایجند و درون بیشتر کهکشان‌های مارپیچی، بسیاری از کهکشان‌های نامنظم، و برخی از کهکشان‌های عدسی نیز پیدا شده. دو تا از نزدیک‌ترین همسایه‌های کیهانی ما، یعنی ابرهای بزرگ و کوچک ماژلان کهکشان‌هایی میله‌دار هستند که نشان می‌دهد احتمالا زمانی کهکشان‌های مارپیچی میله‌داری بوده‌اند و بعدها در اثر کشش گرانشی کهکشان راه شیری ساختارشان به هم ریخته و از هم گسیخته‌اند.
گویا چنین چیزی هم دارد در آی‌سی ۳۵۸۳ رخ می‌دهد. به گمان دانشمندان، این کهکشان کوچک وارد کشمکش گرانشی با یکی از همسایگان مارپیچی‌اش به نام مسیه ۹۰ شده است. این دو با هم یک جفت را ساخته‌اند که به نام آرپ ۷۶ شناخته می‌شود. هنوز روشن نیست که آیا این کشمکش‌ها دلیل ظاهر نامنظم آی‌سی ۳۵۸۳ هستند یا نه؛ ولی چه باشد و چه نباشد، در هر حال در این تصویر تلسکوپ فضایی هابل نمایی خیره‌کننده و زیبا بر پهنهی سیاه فضا پدید آورده.
#IC_3583 #M90 #Arp_76
#کهکشان_نامنظم #میله_ستاره‌ای #ابر_ماژلانی_کوچک #ابر_ماژلانی_بزرگ #برخورد_کهکشانی
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2016/12/ic-3583.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram.me/onestar_in_sevenskies
—----------------------------
https://goo.gl/Ao94pt
این توده‌ی ستاره‌ای آبی‌رنگ و خوش‌ریخت که در واقع یک کهکشان نامنظم به نام آی‌سی ۳۵۸۳ است، با فاصله‌ی حدود ۳۰ میلیون سال نوری از زمین، در صورت فلکی دوشیزه جای دارد.
شاید به نظر برسد آی‌سی ۳۵۸۳ هیچ ساختار نمایانی در خود ندارد ولی اخترشناسان پی برده‌اند که این کهکشان دارای یک میله از ستاره در مرکزش است. چنین ساختارهایی در کیهان رایجند و درون بیشتر کهکشان‌های مارپیچی، بسیاری از کهکشان‌های نامنظم، و برخی از کهکشان‌های عدسی نیز پیدا شده. دو تا از نزدیک‌ترین همسایه‌های کیهانی ما، یعنی ابرهای بزرگ و کوچک ماژلان کهکشان‌هایی میله‌دار هستند که نشان می‌دهد احتمالا زمانی کهکشان‌های مارپیچی میله‌داری بوده‌اند و بعدها در اثر کشش گرانشی کهکشان راه شیری ساختارشان به هم ریخته و از هم گسیخته‌اند.
گویا چنین چیزی هم دارد در آی‌سی ۳۵۸۳ رخ می‌دهد. به گمان دانشمندان، این کهکشان کوچک وارد کشمکش گرانشی با یکی از همسایگان مارپیچی‌اش به نام مسیه ۹۰ شده است. این دو با هم یک جفت را ساخته‌اند که به نام آرپ ۷۶ شناخته می‌شود. هنوز روشن نیست که آیا این کشمکش‌ها دلیل ظاهر نامنظم آی‌سی ۳۵۸۳ هستند یا نه؛ ولی چه باشد و چه نباشد، در هر حال در این تصویر تلسکوپ فضایی هابل نمایی خیره‌کننده و زیبا بر پهنهی سیاه فضا پدید آورده.
#IC_3583 #M90 #Arp_76
#کهکشان_نامنظم #میله_ستاره‌ای #ابر_ماژلانی_کوچک #ابر_ماژلانی_بزرگ #برخورد_کهکشانی
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2016/12/ic-3583.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram.me/onestar_in_sevenskies
«ستاره زایی با احتمال وزش باد»
—---------------------------------
https://goo.gl/3XN9Zt
صورت فلکی کمتر شناخته شده‌ی تازی‌ها جایگاه اجرام گوناگون و دوردست بسیاریست- از جمله این کهکشان زیبا که به نام ان‌جی‌سی ۴۸۶۱ شناخته شده و حدود ۳۰ میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد.
اخترشناسان هنوز برای رده‌بندی این کهکشان به توافق نرسیده‌اند: با آن که ویژگی‌های فیزیکی‌اش (مانند جرم، اندازه، و سرعت چرخش) نشانگر یک کهکشان مارپیچی است ولی نمای ظاهری‌اش بیشتر به یک دنباله‌دار می‌ماند که یک "سر" درخشان و فشرده و یک "دِم" کم‌نورتر پشت سرش دارد، ویژگی‌هایی که بیشتر با یک کهکشان کوتوله‌ی نامنظم همخوانی دارد.
با این حال کهکشان‌های کوچک و به هم ریختهای مانند ان‌جی‌سی ۴۸۶۱ به اخترشناسان فرصتی جالب برای پژوهش می‌دهند. کهکشان‌های کوچک پتانسیل گرانشی کمتری دارند؛ معنای ساده‌اش اینست که اجرام درون آن برای حرکت به انرژی کمتری نیاز دارند تا در کهکشان‌های دیگر. در نتیجه رفتن به این سو و آن سو در چنین کهکشان کوچکی بسیار آسان است و شانس این که جریان‌ها و برون‌ریزی‌هایی از ذرات پرسرعت باردار در آنها به راه افتد بسیار بیشتر می‌شود. این جریان‌ها که به نام #باد_کهکشانی خوانده می‌شوند، می‌توانند با کمی تلاش از این کهکشان‌ها بیرون بزنند.
در ان‌جی‌سی ۴۸۶۱ هم بادهای کهکشانی [یا بادهای کیهانی] می‌توانند در پی فرآیندهای #ستاره‌زایی به راه بیفتند. دانشمندان می‌دانند که ستاره‌زایی‌هایی که دارد در "سر" رنگین و درخشان این کهکشان رخ می‌دهد، باید با آزاد کردن انرژی‌های هنگفت، جریان‌هایی از ذرات پرسرعت تولید کنند که از سر کهکشان بیرون زده و به بادهای گسترده‌تر کهکشانی بپیوندند. با این که بر پایه‌ی این نظریه، ان‌جی‌سی ۴۸۶۱ می‌بایست نامزدی عالی برای بررسی چنین بادهایی باشد، ولی در پژوهش‌هایی که به تازگی انجام گرفته هیچ اثری از باد کهکشانی در آن یافته نشده است.
#NGC_4861 #صورت_فلکی_تازی‌ها #کهکشان_کوتوله #کهکشان_نامنظم
—------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/01/NGC4861.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskie
—---------------------------------
https://goo.gl/3XN9Zt
صورت فلکی کمتر شناخته شده‌ی تازی‌ها جایگاه اجرام گوناگون و دوردست بسیاریست- از جمله این کهکشان زیبا که به نام ان‌جی‌سی ۴۸۶۱ شناخته شده و حدود ۳۰ میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد.
اخترشناسان هنوز برای رده‌بندی این کهکشان به توافق نرسیده‌اند: با آن که ویژگی‌های فیزیکی‌اش (مانند جرم، اندازه، و سرعت چرخش) نشانگر یک کهکشان مارپیچی است ولی نمای ظاهری‌اش بیشتر به یک دنباله‌دار می‌ماند که یک "سر" درخشان و فشرده و یک "دِم" کم‌نورتر پشت سرش دارد، ویژگی‌هایی که بیشتر با یک کهکشان کوتوله‌ی نامنظم همخوانی دارد.
با این حال کهکشان‌های کوچک و به هم ریختهای مانند ان‌جی‌سی ۴۸۶۱ به اخترشناسان فرصتی جالب برای پژوهش می‌دهند. کهکشان‌های کوچک پتانسیل گرانشی کمتری دارند؛ معنای ساده‌اش اینست که اجرام درون آن برای حرکت به انرژی کمتری نیاز دارند تا در کهکشان‌های دیگر. در نتیجه رفتن به این سو و آن سو در چنین کهکشان کوچکی بسیار آسان است و شانس این که جریان‌ها و برون‌ریزی‌هایی از ذرات پرسرعت باردار در آنها به راه افتد بسیار بیشتر می‌شود. این جریان‌ها که به نام #باد_کهکشانی خوانده می‌شوند، می‌توانند با کمی تلاش از این کهکشان‌ها بیرون بزنند.
در ان‌جی‌سی ۴۸۶۱ هم بادهای کهکشانی [یا بادهای کیهانی] می‌توانند در پی فرآیندهای #ستاره‌زایی به راه بیفتند. دانشمندان می‌دانند که ستاره‌زایی‌هایی که دارد در "سر" رنگین و درخشان این کهکشان رخ می‌دهد، باید با آزاد کردن انرژی‌های هنگفت، جریان‌هایی از ذرات پرسرعت تولید کنند که از سر کهکشان بیرون زده و به بادهای گسترده‌تر کهکشانی بپیوندند. با این که بر پایه‌ی این نظریه، ان‌جی‌سی ۴۸۶۱ می‌بایست نامزدی عالی برای بررسی چنین بادهایی باشد، ولی در پژوهش‌هایی که به تازگی انجام گرفته هیچ اثری از باد کهکشانی در آن یافته نشده است.
#NGC_4861 #صورت_فلکی_تازی‌ها #کهکشان_کوتوله #کهکشان_نامنظم
—------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/01/NGC4861.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskie
«کهکشانی که در نور یک ستاره گم شده»
—------------------------------------
درخشان بودن اجرام در فضا گاهی می‌تواند مایه‌ی دردسر ستاره‌شناسان بشود.
در این تصویر تلسکوپ فضایی هابل ناسا/اِسا، یک #کهکشان_نامنظم به نام ان‌جی‌سی ۷۲۵۰ را می‌بینیم. اگرچه این کهکشان خودش به دلیل فوران‌های ستاره‌زایی و چندین انفجار ابرنواختری که در آن دیده شده جرمی چشمگیر و شایان توجه است، ولی درخشش باشکوه ستاره‌ای که در کنارش دیده می‌شود، تا اندازه‌ای از فروغ این کهکشان کاسته و توجه‌ها را به ستاره کشانده است.
این ستاره‌ی پرنور یک ستاره‌ی تنها و کمتر شناخته شده به نام تی‌وای‌سی ۳۲۰۳-۴۵۰-۱ در #صورت_فلکی_چلپاسه است که نسبت به آن کهکشان دوردست، بسیار به ما نزدیک‌تر است. این تنها راهیست که یک ستاره‌ی معمولی می‌تواند در برابر یک کهکشان کامل که از میلیاردها ستاره تشکیل شده خودی نشان بدهد. اخترشناسانی که اجرام دوردستی مانند این کهکشان را بررسی می‌کنند، این گونه ستارگان را "ستارگان پیش‌زمینه" می‌خوانند و اغلب چندان از بودنشان خوشحال نمی‌شوند، زیرا نورشان باعث آلودگی نور اندکِ اجرام دورتر و جالب‌تری که می‌خواهند بررسی کنند می‌شود.
در این مورد، تی‌وای‌سی ۳۲۰۳-۴۵۰-۱ میلیون‌ها برابر از ان‌جی‌سی ۷۲۵۰ که در فاصله‌ی بیش از ۴۵ میلیون سال نوری است به ما نزدیک‌تر است. اگر این ستاره در همان فاصله‌ی ان‌جی‌سی ۷۲۵۰ بود، به سختی می‌شد در این تصویر شناسایی‌اش کرد.
#تلسکوپ_فضایی_هابل
https://goo.gl/A3QXof
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/04/NGC7250.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies
—------------------------------------
درخشان بودن اجرام در فضا گاهی می‌تواند مایه‌ی دردسر ستاره‌شناسان بشود.
در این تصویر تلسکوپ فضایی هابل ناسا/اِسا، یک #کهکشان_نامنظم به نام ان‌جی‌سی ۷۲۵۰ را می‌بینیم. اگرچه این کهکشان خودش به دلیل فوران‌های ستاره‌زایی و چندین انفجار ابرنواختری که در آن دیده شده جرمی چشمگیر و شایان توجه است، ولی درخشش باشکوه ستاره‌ای که در کنارش دیده می‌شود، تا اندازه‌ای از فروغ این کهکشان کاسته و توجه‌ها را به ستاره کشانده است.
این ستاره‌ی پرنور یک ستاره‌ی تنها و کمتر شناخته شده به نام تی‌وای‌سی ۳۲۰۳-۴۵۰-۱ در #صورت_فلکی_چلپاسه است که نسبت به آن کهکشان دوردست، بسیار به ما نزدیک‌تر است. این تنها راهیست که یک ستاره‌ی معمولی می‌تواند در برابر یک کهکشان کامل که از میلیاردها ستاره تشکیل شده خودی نشان بدهد. اخترشناسانی که اجرام دوردستی مانند این کهکشان را بررسی می‌کنند، این گونه ستارگان را "ستارگان پیش‌زمینه" می‌خوانند و اغلب چندان از بودنشان خوشحال نمی‌شوند، زیرا نورشان باعث آلودگی نور اندکِ اجرام دورتر و جالب‌تری که می‌خواهند بررسی کنند می‌شود.
در این مورد، تی‌وای‌سی ۳۲۰۳-۴۵۰-۱ میلیون‌ها برابر از ان‌جی‌سی ۷۲۵۰ که در فاصله‌ی بیش از ۴۵ میلیون سال نوری است به ما نزدیک‌تر است. اگر این ستاره در همان فاصله‌ی ان‌جی‌سی ۷۲۵۰ بود، به سختی می‌شد در این تصویر شناسایی‌اش کرد.
#تلسکوپ_فضایی_هابل
https://goo.gl/A3QXof
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/04/NGC7250.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies
«مارپیچی به هم ریخته»
—------------------------------—
آنچه در میانه‌ی این تصویر، به تنهایی در پهنهی پرستاره‌ی آسمان می‌بینید کهکشانی به نام ESO 486-21 است. اسو ۴۸۶-۲۱ یک #کهکشان_مارپیچی -البته تا اندازه‌ای بی‌نظم و آشفته- در فاصله‌ی ۳۰ میلیون سال نوری زمین است که در #صورت_فلکی_خرگوش دیده می‌شود.
#تلسکوپ_فضایی_هابل این عکس را به هنگام انجام یک پیمایش گرفته -پیمایش میراث فراکهکشانی فرابنفش (لیگوس، LEGUS) که روی ۵۰ کهکشان ستاره‌ساز نزدیک انجام شد. کهکشانی‌های لیگوس به گونه‌ای برگزیده شده بودند که طیف گسترده‌ای از ریختهای کهکشانی، نرخ‌های ستاره‌زایی، جرم‌های کهکشانی، و چیزهای دیگر را در بر می‌گرفتند. اخترشناسان از چنین داده‌هایی برای بررسی چگونگی زایش و فرگشت ستارگان در خوشه‌های ستاره‌ای، و تاثیر این فرآیندها هم روی کهکشان میزبان و هم در فضای گسترده‌تر کیهان بهره می‌گیرند.
اسو ۴۸۶-۲۱ یک نامزد آرمانی برای گنجانده شدن در چنین پیمایشی است زیرا در آن فرآیند ستاره‌زایی‌های تازه دارد رخ می‌دهد، فرآیندهایی که زمانی انجام می‌شوند که ابرهای گسترده‌ی گاز و غبار درون کهکشان (رنگ صورتی) در خودشان می‌رُمبند و فشرده می‌شوند.
#کهکشان_نامنظم
https://goo.gl/U8fVQ7
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
www.1star7sky.com/2017/06/ESO486-21.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies
—------------------------------—
آنچه در میانه‌ی این تصویر، به تنهایی در پهنهی پرستاره‌ی آسمان می‌بینید کهکشانی به نام ESO 486-21 است. اسو ۴۸۶-۲۱ یک #کهکشان_مارپیچی -البته تا اندازه‌ای بی‌نظم و آشفته- در فاصله‌ی ۳۰ میلیون سال نوری زمین است که در #صورت_فلکی_خرگوش دیده می‌شود.
#تلسکوپ_فضایی_هابل این عکس را به هنگام انجام یک پیمایش گرفته -پیمایش میراث فراکهکشانی فرابنفش (لیگوس، LEGUS) که روی ۵۰ کهکشان ستاره‌ساز نزدیک انجام شد. کهکشانی‌های لیگوس به گونه‌ای برگزیده شده بودند که طیف گسترده‌ای از ریختهای کهکشانی، نرخ‌های ستاره‌زایی، جرم‌های کهکشانی، و چیزهای دیگر را در بر می‌گرفتند. اخترشناسان از چنین داده‌هایی برای بررسی چگونگی زایش و فرگشت ستارگان در خوشه‌های ستاره‌ای، و تاثیر این فرآیندها هم روی کهکشان میزبان و هم در فضای گسترده‌تر کیهان بهره می‌گیرند.
اسو ۴۸۶-۲۱ یک نامزد آرمانی برای گنجانده شدن در چنین پیمایشی است زیرا در آن فرآیند ستاره‌زایی‌های تازه دارد رخ می‌دهد، فرآیندهایی که زمانی انجام می‌شوند که ابرهای گسترده‌ی گاز و غبار درون کهکشان (رنگ صورتی) در خودشان می‌رُمبند و فشرده می‌شوند.
#کهکشان_نامنظم
https://goo.gl/U8fVQ7
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
www.1star7sky.com/2017/06/ESO486-21.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies
«دورترین هم‌گروهی ما»
—---------------------—
درست در مرکز این عکس که با بهره از دستگاه VIMOS در تلسکوپ بسیار بزرگ رصدخانه‌ی جنوبی اروپا (اِسو) گرفته شده می‌توانید یک کهکشان کم‌نور و افشان دوردست به نام کهکشان کوتوله‌ی نامنظم کمان (SagDIG) را ببینید.
این #کهکشان_نامنظم و کوتوله که در سال ۱۹۷۷ به کمک تلسکوپ ۱ متری اشمیت در رصدخانه‌ی لاسیای اِسو یافته شده بود حدود ۳ میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد و در #صورت_فلکی_کمان دیده می‌شود. این دورترین عضو گروه محلی کهکشان‌هاست، گروهی که راه شیری خودمان هم عضو آنست.
کهکشان‌های کوتوله نسبت به کهکشان‌های معمولی، کوچک‌ترند و شمار ستارگان کمتری هم دارند. اغلب، کشش گرانشی کهکشان‌های نزدیک می‌تواند شکل کروی و [یا] قرصی این کهکشان‌های آسیب‌پذیر را به هم بریزد- احتمالا همین فرآیند باعث شده ساختار این کهکشان اندکی مستطیلی شود.
https://goo.gl/NwLXYA
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/02/SagDIG.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
—---------------------—
درست در مرکز این عکس که با بهره از دستگاه VIMOS در تلسکوپ بسیار بزرگ رصدخانه‌ی جنوبی اروپا (اِسو) گرفته شده می‌توانید یک کهکشان کم‌نور و افشان دوردست به نام کهکشان کوتوله‌ی نامنظم کمان (SagDIG) را ببینید.
این #کهکشان_نامنظم و کوتوله که در سال ۱۹۷۷ به کمک تلسکوپ ۱ متری اشمیت در رصدخانه‌ی لاسیای اِسو یافته شده بود حدود ۳ میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد و در #صورت_فلکی_کمان دیده می‌شود. این دورترین عضو گروه محلی کهکشان‌هاست، گروهی که راه شیری خودمان هم عضو آنست.
کهکشان‌های کوتوله نسبت به کهکشان‌های معمولی، کوچک‌ترند و شمار ستارگان کمتری هم دارند. اغلب، کشش گرانشی کهکشان‌های نزدیک می‌تواند شکل کروی و [یا] قرصی این کهکشان‌های آسیب‌پذیر را به هم بریزد- احتمالا همین فرآیند باعث شده ساختار این کهکشان اندکی مستطیلی شود.
https://goo.gl/NwLXYA
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/02/SagDIG.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky