«ساده مثل این کهکشان!»
—------------------------------—
https://goo.gl/4osi9r
در این تصویر تلسکوپ فضایی هابل یک کهکشان کوتوله‌ی نامنظم به نام ان‌جی‌سی ۴۷۸۹آ در صورت فلکی گیسو را می‌بینیم. ان‌جی‌سی ۴۷۸۹آ بی‌هیچ گفتگویی یک کهکشان آشفته و به هم ریخته است- ستارگان پراکنده‌اش بدون هیچ دسته‌بندی و ترتیبی در آسمان پخش شده‌اند و به آن نمایی داده‌اند که بسیار ساده‌تر و بی‌پیرایه‌تر از نمای عموزاده‌های پر زرق و برق مارپیچی و بیضیگونش است.

شاید به نظر برسد که اینها تنها ستارگانی پراکنده در آسمانند، ولی در واقع همگی با نیروی گرانش به یکدیگر وابسته‌اند و این نیرو آنها را کنار هم نگه داشته. رنگ‌های درون این تصویر به طور عمدی سیرتر شده‌اند تا آمیزه‌ی سرخ و آبی ستارگان کهکشان را بهتر نشان دهند. ستارگان آبی ستارگانی درخشان، داغ و پرجرم هستند که نسبت به ستارگان سرخ، بسیار جوان‌ترند. وجود هر دو دسته‌ی ستارگان نشان می‌دهد که همه‌ی آنها در خود این کهکشان و در درازنای تاریخ آن ساخته شده‌اند.

ان‌جی‌سی ۴۷۸۹آ با فاصله‌ی بیش از ۱۴ میلیون سال نوری یک کهکشانِ به نسبت نزدیک است و به ما اجازه می‌دهد تا بسیاری از ستارگان قلمرویش را تک به تک ببینیم. در این تصویر همچنین شمار بسیاری کهکشان را می‌بینیم که مانند لکه‌های کرکی کوچک در گوشه و کنار چارچوب پراکنده‌اند.

#NGC_4789A
#کهکشان_کوتوله #کهکشان_نامنظم #گیسو

—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2016/11/NGC4789A.html
—-------------------------------------------------

به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«کهکشان پشمالوی ان‌جی‌سی ۴۴۱۴»
—------------------------------------------
https://goo.gl/aoqlKK
کهکشان‌های مارپیچیِ "پشمین" چقدر از جرم خود را پنهان کرده‌اند؟

اینجا تصویری با رنگ‌های واقعی از کهکشان مارپیچی پشمینِ ان‌جی‌سی ۴۴۱۴ را می‌بینیم که از پشت تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده تا به اخترشناسان در یافتن پاسخ این پرسش کمک کند. البته داده‌های پیمایش دیجیتالی آسمان اسلون (SDSS) هم به این تصویر افزوده شده.

مارپیچی‌های پشمین -که شکل بازوهای مارپیچی آنها به خوبی نمایان نیست- یک گونه‌ی بسیار رایج از کهکشان‌ها هستند و ان‌جی‌سی ۴۴۱۴ هم یکی از نزدیک‌ترینِ آنهاست. این کهکشان با فاصله‌ی ۶۲ میلیون سال نوری از زمین، در صورت فلکی #گیسو جای دارد.

ستارگان و گازهای نزدیک لبه‌ی دیدارپذیرِ کهکشان‌های مارپیچی با چنان سرعتی به گرد مرکز می‌چرخند که احتمالا وجود گرانش انبوهی از ماده‌ی نادیدنی تاریک باعث شده آنها کنار یکدیگر بمانند و از چنگ کهکشان نگریزند.

شناخت پراکندگی ماده‌ی معمولی و ماده‌ی تاریک در ان‌جی‌سی ۴۴۱۴ به ما در واسنجی (کالیبریزاسیون) بقیه‌ی این کهکشان و به طور کلی همه‌ی مارپیچی‌های پشمین کمک می‌کند. همچنین واسنجی فاصله‌ی ان‌جی‌سی ۴۴۱۴ از زمین نیز می‌تواند به ما در واسنجی نردبان فاصله‌های کیهانی در سرتاسر جهانِ دیدارپذیر کمک کند.

در همین زمینه: یک کهکشان "پشمالو" [https://goo.gl/lEuu2r]

#مارپیچی_پشمین #NGC_4414 #ماده_تاریک #نردبان_فاصله‌های_کیهانی

—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2016/11/flocculentNGC4414.html
—-------------------------------------------------

به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«گره‌های سرخ یک کهکشان»
---------------------------

صورت فلکی شمالی #گیسو میزبان خوشه‌ی غول‌پیکری به نام خوشه‌ی گیسو است- ساختاری از بیش از یک هزار کهکشان که نیروی گرانش آنها را کنار هم نگه داشته. بسیاری از کهکشان‌های این خوشه از رده‌ی کهکشان‌های بیضیگون هستند، از جمله کهکشان درخشان‌تر در میانه‌ی این تصویر که ان‌جی‌سی ۴۸۶۰ نام دارد.

ولی در حومه‌های این خوشه کهکشان‌های جوان‌ترِ مارپیچی جای دارند که با افتخار بازوان مارپیچی خود را به رخ می‌کشند. در این تصویر نمونه‌ی شگفت‌انگیزی از این مارپیچی‌ها دیده می‌شود- کهکشان زیبای ان‌جی‌سی ۴۸۵۸ که با ظاهر نامعمول و آشفته و آتشین، در سمت چپ همسایه‌ی درخشانش خودنمایی می‌کند.

ان‌جی‌سی ۴۸۵۸ کهکشان ویژه‌ایست. به جای این که یک مارپیچی ساده باشد، چیزیست به نام یک "توده کهکشان" [یا کهکشان توده‌ای] است، یعنی چنان چه از نامش برمی‌آید، کهکشانیست که با چند گره درخشان از مواد در بر گرفته شده که به نظر می‌رسد از خود آن ریشه گرفته‌اند و با دور شدن از کهکشان، خود را از آن جدا کرده و ساختار ویژه‌ی خود را پدید آورده‌اند.

ویژگی دیگر ان‌جی‌سی ۴۸۵۸ نرخ ستاره‌زایی بی‌اندازه آتشین آنست که می‌توان پیامد برهمکنش آن با کهکشانی دیگر در گذشته‌ی نزدیک باشد. فاصله‌ی این کهکشان از زمین ۳۰۰ میلیون سال نوریست و ما داریم آن را در ۳۰۰ میلیون سال پیش می‌بینیم. این کهکشان با چنان آهنگی دارد گازهایش را مصرف می‌کند که تاکنون باید همه‌ی آن را مصرف کرده باشد.

رنگ گره‌های درخشان آن نشان می‌دهد از هیدروژن تشکیل شده‌اند که در اثر پرتوهای ستارگان جوان بسیارِ درونشان برانگیخته شده و به فام‌های گوناگون سرخ می‌درخشند.
#کهکشان_مارپیچی
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/09/NGC4858.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«جزیره غول‌پیکر کیهانی»
------------------------

ام۱۰۰، یک جزیره‌ی باشکوه کیهانی، به درستی به عنوان یک #کهکشان_مارپیچی فَرساز، با پیکره‌ی باشکوه شناخته می‌شود.

ام۱۰۰ کهکشانی بزرگ با با بیش از ۱۰۰ میلیارد ستاره، با بازوهای مارپیچی خوش‌ریخت، بسیار همانند راه شیری خودمانست. این کهکشان که به نام ان‌جی‌سی ۴۳۲۱ نیز شناخته می‌شود یکی از درخشان‌ترین اعضای خوشه‌ی کهکشانی دوشیزه است و با قاصله‌ی ۵۶ میلیون سال نوری از زمین، در راستای صورت فلکی #گیسو دیده می‌شود.

این عکس به تازگی با دوربین میدان گسترده‌ی شماره ۳ی تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده و خوشه‌های ستاره‌ای درخشان و آبی‌فام و رگه‌های پرپیچ و تاب غبار را که نماد این رده از کهکشان‌ها هستند به خوبی نمایان کرده است.

بررسی‌هایی که روی ستارگان متغیر درون ام۱۰۰ انجام شده نقش بزرگی در تعیین اندازه و سن کیهان داشته است.
#apod

---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/12/ap181225.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky