«برخورد نزدیک»
—---------------
در این تصویرِ تلسکوپ فضایی اِسا/ناسای هابل یک کهکشان نامعمول به نام "ایراس ۲۱۳۹-۰۶۰۷۶" در صورت فلکی خرگوش را می‌بینیم. هابل با دوربین پیمایشی پیشرفته (ACS) و دوربین میدان گسترده‌ی شماره ۳ی خود (WFC3) این کهکشان را که ۵۰۰ میلیون سال نوری از زمین دور است رصد کرده.
ویژه بودن این جرم بدین دلیل است که در واقع از دو کهکشان جداگانه درست شده که دارند با سرعتی نزدیک به ۲ میلیون کیلومتر بر ساعت از کنار یکدیگر می‌گذرند. به احتمال بسیار، این سرعت بیش از آنست که دو کهکشان بتوانند با هم یکی شده و کهکشانی یگانه بسازند. ولی از آنجایی که فاصله‌ی اندکِ میان آنها تنها حدود ۲۰ هزار سال نوریست، در اثر نیروهای گرانشی که به هنگام گذشتن بر هم وارد می‌کنند، پیکره‌ی یکدیگر را به هم خواهند ریخت و در نتیجه ساختارشان بسیار دگرگون خواهد شد.
این گونه برهم‌کنش‌های کهکشانی برای تلسکوپ هابل پدیده‌های آشنایی بوده و دیرزمانیست که زمینه‌ی پژوهش‌های اخترشناسان بوده‌اند. برهم‌کنش میان کهکشان‌ها به شیوه‌های فریبنده‌ی بسیار گوناگونی انجام می‌شود: همنوع‌خواری کهکشانی، خرابکاری، یا حتی برخورد سر به سر. کهکشان راه شیری خودمان هم تا ۴.۵ میلیارد سال دیگر قربانی برخورد با کهکشان زن در زنجیر (آندرومدا) شده و با آن یکی خواهد شد. ولی سرنوشت کهکشانمان نباید مایه‌ی نگرانی ما باشد زیرا با آن که هر کهکشان از میلیاردها ستاره تشکیل شده، ولی فاصله‌ی تک‌ستارگان آنها به اندازه‌ایست که به ندرت برخوردی میانشان رخ می‌دهد.
#صورت_فلکی_خرگوش #تلسکوپ_فضایی_هابل #برخورد_کهکشانی
https://goo.gl/BciItb
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/05/IRAS06076-2139.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies
—---------------
در این تصویرِ تلسکوپ فضایی اِسا/ناسای هابل یک کهکشان نامعمول به نام "ایراس ۲۱۳۹-۰۶۰۷۶" در صورت فلکی خرگوش را می‌بینیم. هابل با دوربین پیمایشی پیشرفته (ACS) و دوربین میدان گسترده‌ی شماره ۳ی خود (WFC3) این کهکشان را که ۵۰۰ میلیون سال نوری از زمین دور است رصد کرده.
ویژه بودن این جرم بدین دلیل است که در واقع از دو کهکشان جداگانه درست شده که دارند با سرعتی نزدیک به ۲ میلیون کیلومتر بر ساعت از کنار یکدیگر می‌گذرند. به احتمال بسیار، این سرعت بیش از آنست که دو کهکشان بتوانند با هم یکی شده و کهکشانی یگانه بسازند. ولی از آنجایی که فاصله‌ی اندکِ میان آنها تنها حدود ۲۰ هزار سال نوریست، در اثر نیروهای گرانشی که به هنگام گذشتن بر هم وارد می‌کنند، پیکره‌ی یکدیگر را به هم خواهند ریخت و در نتیجه ساختارشان بسیار دگرگون خواهد شد.
این گونه برهم‌کنش‌های کهکشانی برای تلسکوپ هابل پدیده‌های آشنایی بوده و دیرزمانیست که زمینه‌ی پژوهش‌های اخترشناسان بوده‌اند. برهم‌کنش میان کهکشان‌ها به شیوه‌های فریبنده‌ی بسیار گوناگونی انجام می‌شود: همنوع‌خواری کهکشانی، خرابکاری، یا حتی برخورد سر به سر. کهکشان راه شیری خودمان هم تا ۴.۵ میلیارد سال دیگر قربانی برخورد با کهکشان زن در زنجیر (آندرومدا) شده و با آن یکی خواهد شد. ولی سرنوشت کهکشانمان نباید مایه‌ی نگرانی ما باشد زیرا با آن که هر کهکشان از میلیاردها ستاره تشکیل شده، ولی فاصله‌ی تک‌ستارگان آنها به اندازه‌ایست که به ندرت برخوردی میانشان رخ می‌دهد.
#صورت_فلکی_خرگوش #تلسکوپ_فضایی_هابل #برخورد_کهکشانی
https://goo.gl/BciItb
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/05/IRAS06076-2139.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies
«مارپیچی به هم ریخته»
—------------------------------—
آنچه در میانه‌ی این تصویر، به تنهایی در پهنه‌‌ی پرستاره‌ی آسمان می‌بینید کهکشانی به نام ESO 486-21 است. اسو ۴۸۶-۲۱ یک #کهکشان_مارپیچی -البته تا اندازه‌ای بی‌نظم و آشفته- در فاصله‌ی ۳۰ میلیون سال نوری زمین است که در #صورت_فلکی_خرگوش دیده می‌شود.
#تلسکوپ_فضایی_هابل این عکس را به هنگام انجام یک پیمایش گرفته -پیمایش میراث فراکهکشانی فرابنفش (لیگوس، LEGUS) که روی ۵۰ کهکشان ستاره‌ساز نزدیک انجام شد. کهکشانی‌های لیگوس به گونه‌ای برگزیده شده بودند که طیف گسترده‌ای از ریخت‌های کهکشانی، نرخ‌های ستاره‌زایی، جرم‌های کهکشانی، و چیزهای دیگر را در بر می‌گرفتند. اخترشناسان از چنین داده‌هایی برای بررسی چگونگی زایش و فرگشت ستارگان در خوشه‌های ستاره‌ای، و تاثیر این فرآیندها هم روی کهکشان میزبان و هم در فضای گسترده‌تر کیهان بهره می‌گیرند.
اسو ۴۸۶-۲۱ یک نامزد آرمانی برای گنجانده شدن در چنین پیمایشی است زیرا در آن فرآیند ستاره‌زایی‌های تازه دارد رخ می‌دهد، فرآیندهایی که زمانی انجام می‌شوند که ابرهای گسترده‌ی گاز و غبار درون کهکشان (رنگ صورتی) در خودشان می‌رُمبند و فشرده می‌شوند.
#کهکشان_نامنظم
https://goo.gl/U8fVQ7
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
www.1star7sky.com/2017/06/ESO486-21.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies
—------------------------------—
آنچه در میانه‌ی این تصویر، به تنهایی در پهنه‌‌ی پرستاره‌ی آسمان می‌بینید کهکشانی به نام ESO 486-21 است. اسو ۴۸۶-۲۱ یک #کهکشان_مارپیچی -البته تا اندازه‌ای بی‌نظم و آشفته- در فاصله‌ی ۳۰ میلیون سال نوری زمین است که در #صورت_فلکی_خرگوش دیده می‌شود.
#تلسکوپ_فضایی_هابل این عکس را به هنگام انجام یک پیمایش گرفته -پیمایش میراث فراکهکشانی فرابنفش (لیگوس، LEGUS) که روی ۵۰ کهکشان ستاره‌ساز نزدیک انجام شد. کهکشانی‌های لیگوس به گونه‌ای برگزیده شده بودند که طیف گسترده‌ای از ریخت‌های کهکشانی، نرخ‌های ستاره‌زایی، جرم‌های کهکشانی، و چیزهای دیگر را در بر می‌گرفتند. اخترشناسان از چنین داده‌هایی برای بررسی چگونگی زایش و فرگشت ستارگان در خوشه‌های ستاره‌ای، و تاثیر این فرآیندها هم روی کهکشان میزبان و هم در فضای گسترده‌تر کیهان بهره می‌گیرند.
اسو ۴۸۶-۲۱ یک نامزد آرمانی برای گنجانده شدن در چنین پیمایشی است زیرا در آن فرآیند ستاره‌زایی‌های تازه دارد رخ می‌دهد، فرآیندهایی که زمانی انجام می‌شوند که ابرهای گسترده‌ی گاز و غبار درون کهکشان (رنگ صورتی) در خودشان می‌رُمبند و فشرده می‌شوند.
#کهکشان_نامنظم
https://goo.gl/U8fVQ7
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
www.1star7sky.com/2017/06/ESO486-21.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies