نیازستان

#یادداشت_های_پریشانی
- یک تجربه‌ی مشترک

اکثر پدران ایرانی دو چهره دارند. یکی چهره‌ای در خانه که با زن و فرزند به اشتراک می‌گذارند و دیگری چهره‌ای در در خارج خانه که مشترک آن فامیل و در و همسایه و غریبه‌ها هستند.
پدر در خانه اغلب عبوس است. تلخ است. مهاجم است.طلب‌کار است. اخمو و غرغروست. بهانه‌گیر است. از خطاها نمی‌گذرد. بسیار گاه خسیس است و... همه باید او را و موقعیتش را درک کنند و بر اساس آن رفتار دلخواه پدر را داشته باشند اما پدر هیچ‌کس را درک نمی‌کند.
در خارج از خانه پدر خندان است ، روادار است. کمک‌حال است. متین است وصبور. آرام است یاری‌گر است. دست و دل‌باز است و.. واقعن همه را درک می‌کند.
وقتی شرح حال پدر اندرونی را برای بیرونی‌ها تعریف می‌کردیم با دهان باز گوش می‌دادند و ما را به توهم و ناشکری و... منسوب می‌کردند و حق داشتند چون منطقن آدمیزاد به آنچه می‌بیند باور دارد نه آن‌چه می‌شنود...
من به ریشه‌های فرهنگی، تاریخی، اجتماعی ، روانی و.... این موضوع فکر نکرده‌ام که قطعن در این زمینه‌ها باید بسیاری نکات نهفته باشد اما عنوان اصلی این رفتار را ذیل همان پدرسالاری و نتیجتن طلب‌کاری پدرانه می‌دانم.
پدر ذاتن فکر میکند آورنده و پاینده ی فرزندان است. بچه ها وجودشان از اوست چرا که محصول بودن او را میخورند و... اما نسبت او با دیگران این نیست پس رفتارش باید با اولی طلبکارانه باشد و با دومی‌ها مدارانه ...
باید با این موضوع مفصل فکر کنم اما سبب نوشتن این یادداشت. گفتن جمله ای بود از سوی هزاران نفری که سکوتشان نجات بخش خود و ایران است اما دائمن دارند حرف می‌زنند.
وزیر امور خارجه گفته : شرایط افغانستان و لابد طالبان را درک می‌کند و...( ریشه‌های این درک کردن را باید حسابی کاویید)
اما هم او و تمام همانندانش شرایط مردم این آب و خاک را درک نمی‌کنند که نمی‌کنند‌. البته فرقی میان پدران ما و اینها هست. پدران ما واقعن از اسباب اصلی بودن ما بودند و مخارج زنده‌گی‌مان را اغلب با درد و رنج تهیه می‌کردند در حالی‌که اینان از آن پدری فقط اسمش را دارند و از قضا ملت، ایشان را آورده و شبانه روز دارد با هزار هزار مشقت و درد و بلا هزینه‌های بودن این‌چنینی‌شان را می‌پردازد..

@niyazestanbarani
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

886 viewsمحسن یارمحمدی, edited 21:07