"به سکوتِ سردِ زمان"
نوای #استاد_شجریان

به قول حسین صفاری
باید گفت:
"در صدایش پرنده می‌رقصید..."

عشق ما را ..
پی کاری به جهان آورده است ..

ادب این است ..
که مشغولِ تماشا نشویم ..!

#صائب_تبريزی


#موسیقی_بیکلام_سنتی
#قطعه_پایکوبی
#استاد_حسین_علیزاده🍃


لذت ببرید ...

سخنان گهربار از #استاد_الهی_قمشه_ای_حفظه_اللّٰه

سخنان گرانبها از #استاد_الهی_قمشه_ای_حفظه_اللّٰه

دلم زِ نازکی خود شکست در غم عشق
و گرنه از تـو نیاید کـه دل شکن باشی


#استاد_ابتهاج

از جدال با کسی که قدردان محبت های تو نیست بپرهیز اینکه تصور کنی روزی میتوانی او را متوجه اشتباهش سازی درست مثل آب کردن کوه یخ با " ها " است ..
چاره ای نیست! باران هم باشی برای کاسه های وارونه کاری نمیشه کرد

#استاد_قمشه ای

چشمی به رَهَت دوخته‌ام باز که شاید
بازآیی و بِرهانیَم از چشم به راهی..

#استاد_شهریار

.
مهر و ماه (پیک سحری)

#استاد_همایون_خرم

شمعی فروخت چهره که پروانهٔ تو بود
عقلی درید پرده که دیوانهٔ تو بود

خم فلک که چون مه و مهرش پیاله‌هاست
خود جرعه‌نوش گردش پیمانهٔ تو بود

تا چشم جان ز غیر تو بستیم پای دل
هر جا گذاشت جلوه جانانه تو بود


#استاد_شهریار

مکن به چشم حقارت نگاه در من مست
که آبروی شریعت بدین قدر نرود

تو کز مکارم اخلاق عالمی دگری
وفای عهد من از خاطرت به درنرود

بیار باده و اول به دست حافظ ده
به شرط آن که ز مجلس سخن به درنرود

#حافظ
#استاد_محمدرضا_شجریان

مژده ای دل که مسیحا نفسی می‌آید
که ز انفاس خوشش بوی کسی می‌آید

از غم هجر مکن ناله و فریاد که دوش
زده‌ام فالی و فریادرسی می‌آید

#حافظ
#استاد_محمدرضا_شجریان
استاد #احمد_عبادی
گلهای تازه شماره ۱۴۴

جان و جهان! دوش کجا بوده‌ای؟
نی غلطم، در دل ما بوده‌ای
دوش ز هجر تو جفا دیده‌ام
ای که تو سلطان وفا بوده‌ای
آه که من دوش چه سان بوده‌ام!
آه که تو دوش کرا بوده‌ای!
رشک برم کاش قبا بودمی
چونک در آغوش قبا بوده‌ای
زهره ندارم که بگویم ترا
« بی من بیچاره چرا بوده‌ای؟! »
رنگ تو داری، که ز رنگ جهان
پاکی، و همرنگ بقا بوده‌ای
آینهٔ رنگ تو عکس کسی‌ست
تو ز همه رنگ جدا بوده‌ای

#مولانا
#استاد_شجریان

‌    ‌‌
" گـفتـم ببینـمش مگـرم
‌ ‌درد اشـتـیـاق سـاکـن شـود
‌ ‌بـدیـدم و مشـتاق‌ تر شـدم "

       
#استاد_شجریان

قومی متفکرند اندر ره دین
قومی به گمان فتاده در راه یقین

میترسم از آن که بانگ آید روزی
کای بیخبران راه نه آنست و نه این

#خیام
#استاد_شجریان

#بیدل_دهلوی مضمونی دارد که به کرّات در دیوان اشعارش به کار برده است.

از نیشکری سخن می‌گوید که به خاطر داشتنِ گره‌های شِکر در درونش، نمی‌تواند نفسِ نی‌نواز را از درون خود عبور داده و نوای آزادی سر دهد. او در برخی اشعار، این گره‌ها را به عقده‌های دل انسان، و در برخی ابیات به لذت‌ها و شیرینی‌های زندگی دنیوی تشبیه می‌کند.
در هر حال، این گره‌ها از هر جنسی که باشند، آزادی درونی انسان را مسدود کرده و نمی‌گذارند دمِ نی‌نوازِ ازل از آن عبور کرده و ناله‌های باستانی‌ترین خاطره‌ی انسان را آشکار سازد.

غمِ لذات دنیا برد از من ذوقِ آزادی
پرِ پروازِ چندین ناله، چون نی، از شکر بستم



تکنوازی نی:
#مثنوی
#استاد_محمد_موسوی

پی‌نوشت:
به گفته‌ی یکی از دوستان، این مضمون ریشه در حدیثی از پیامبر(ص) دارد:

مَثَلُ المؤمنِ کَمَثَلِ المِزمارِ لایَحسُنُ صَوتُهُ الاّ بِخَلاءِ بَطنِهِ

مثل مومن، مثل نی است؛ صدایش زیبا نمی‌گردد مگر با خالی شدن درونش...

سخنان گرانبها از #استاد_الهی_قمشه_ای_حفظه_اللّٰه