گفتم مرو از دیدهٔ موج افکن ما گفت
پیوسته# وطن برلب دریا نتوان کرد

#خواجوی‌کرمانی

خاکِ غربت شود اندوهِ# وطن را درمان
آشنا زخم چو زد، مرهمِ بیگانه ببند

#طغرا_مشهدی

دل در آن زلف ندارد غم تنهایی ما
به #وطن هر که رسد،یاد ز غربت نکند...

#صائب

#صبر، گوارا کند هرچه تو را ناخوش است
ساعتی از کف بنه، آبِ گل آلود را

#کلیم_کاشانی

طبیبم# صبر فرماید ولی کی سودمند آید
که چون فرهاد میمیرم به تلخی از غم شیرین

#خواجوی_کرمانی

رباعی
لاادری

دانی چه بُوَد علامتِ درویشی ؟
پاکیّ و نیازمندی و دِلریشی

خوش‌خُلقی و #صبر و حلم و نیک‌اندیشی
این‌ها اگرت هست، برو؛ درویشی

و له

درویش کسی بُوَد که نامش نَبُوَد
وندر دو جهان، مراد و کامش نَبُوَد

در بوتۀ فقر، گر بسوزد همه‌سال
از کس طمعِ پخته و خامش نَبُوَد


شاعر: #نامشخص
از یک نسخۀ خطی مجلس ( تاریخ کتابت، قرن یازدهم ه.ق)

بر اثر هر شادی غمی چشم می‌باید داشت و بر اثر هر غم شادی‌ای توقّع می‌باید کرد و در همه احوال به قضای آسمانی راضی می‌بود که پیرایهٔ مردان در حوادث# صبر است.

#ابوالمعالی_نصرالله_منشی (۱۳۸۸). کلیله و دمنه. به تصحیح مجتبی مینُوی. چاپ اوّل. تهران: ثالث. صفحهٔ ۳۳۶.

مکافاتِ موذی به مالش مکن
که بیخش برآورد باید ز بُن

مکن# صبر بر عاملِ ظلم‌دوست
چه از فربهی بایدش کَند پوست

سرِ گرگ باید هم اول بُرید
نه چون گوسفندانِ مردم درید

#سعدی. بوستان
بابِ اول

گویند #صبر کن که بیاید نگار تو
آن روز صبر رفت که رفت از برم نگار

#قاآنی

ساقی از گردش آن چشم به فریادم رس
که من آن# صبر ندارم که می‌‌ ناب رسد

#صائب

خیال طرّه‌ی آشفته‌ی تو تا# دل شب
هزار بار پریشان کند خیال مرا

#فرخی‌یزدی

ز #دل شکستن ما، هرکه بود، بوئی برد
چو مجلسی که در او شیشهء گلاب شکست

#وحید_قزوینی

.
می‌رود صد جا# دل از آشفتگی، زلفی کجاست
تا کند شیرازه اوراق پریشان مرا؟

#صائب‌

آواز :محمدرضا شجریان

رفت عمرم در سر سودای دل
وز غم# دل نیستم پروای دل

دل به قصد جان من برخاسته
من نشسته تا چه باشد رای دل

#مولانا

شرمنده نیستی که به این دستگاه حسن#
دل می‌بری ز مردم و انکار می‌کنی؟

#صائب

از چشم شوخش ای# دل ایمان خود نگه‌دار
کان جادوی کمانکش بر عزم غارت آمد

#حافظ

خانه‌ای بر سر خود ریخته‌ایم اما #عشق
همچنان منتظر لحظه‌ی ویرانی ماست


#فاضل_نظری

چونکه از عالم رود هندو بسوزندش ولی
من ز سوز #عشق تا بودم به‌عالم سوختم

#خوشدل‌تهرانی

#عشق تردست ترا نازم که در هر جلوه‌ای
کرد ویران یک جهان دل را و گردی برنخاست

#صائب

#عشق است هر دم افزون،گویی که هرچه مارا
از عمر می‌شود کم،در عشق می‌فزاید

#سلمان_ساوجی