‍ 🌞

چون خود را به‌دست آوردی، خوش می‌رو.
اگر کسی دیگر را یابی، دست به گردن او درآور،
و اگر کسی دیگر را نیابی، دست به گردن خویشتن درآور.
چنان‌که صوفی هر بامداد نواله‌ای در آستین نهد و رویْ در آن نواله کند گوید:
ای نواله، اگر چیزی دیگر یافتم  تو رَستی، و اگرنه تو به دستی.

🔴نواله: غذائی که در پاره نانی پیچیده باشد.

#شمس_تبریزی
#مقالات_شمس_تبریزی

تصحیح موحد، ص: ۱۹۹
تصحيح اشرفی و جمال‌پور، ص: ۲۴۹

توضیحات این قسمت از #دکترهنگامه‌حیدری در فایل شنیداری پایین👇

#خودشناسی
#یار

سجاده بينی هفت رنگ!
اي شيخ ترا گفته اند از رنگ برون آی.

#شمس_تبريزى

خواهم اینبار آنچنان رفتن
که نداند کسی،کجایم من
همه گردند در طلب،عاجز
ندهد کس زمن نشان ،هرگز
سالها بگذرد  چنین بسیار
کس نیابد زگرد من ،آثار


#شمس_تبریزی

اگر از دوزخ رستن خواهی خدمت کن، و اگر بهشت خواهی طاعت کن، و اگر شفاعت خواهی نیت کن، و اگر مولی خواهی روی بدو آر که بیابی هم اندر ساعت.


#شمس_تبریزی

خوب گویم و خوش گویم، از اندرون روشن و منوّرم،آبی بودم بر خود می‌جوشیدم، و می‌پیچیدم و بوی می‌گرفتم، تا وجود مولانا بر من زد، روان شد، اکنون می‌رود خوش و تازه و خرّم...

#شمس_تبریزی


هفتم مهرماه
بزرگداشت شمس تبریزی بر همه ی
دوستداران #شمس و #مولانا خجسته باد

.
تغیُّر در حق نیست. تغیُّر در تُست. چنانکه نان را گهی دوست داری و طالب باشی و گاهی رو بگردانی. با یاری گاهی گرم باشی، محبوبت نماید، گویی او محبوب شد.

این ساعت باز تو دگرگون شوی، گویی مبغوض شد. اگر تو هم بر آن حال مستقیم بماندی پیوسته مطلوب و محبوب بودی.


#شمس_تبريزى

دل به سودای تو بستیم خدا می‌داند
وز مه و مهر گسستیم خدا می‌داند

ستم عشق تو هرچند کشیدیم به جان
زآرزویت ننشستیم خدا می‌داند

با غم عشق تو عهدی که ببستیم نخست
بر همانیم که بستیم خدا می داند

خاستیم از سر شادی و غم هردو جهان
با غمت خوش بنشستیم خدا می‌داند

به امیدی که گشاید ز وصال تو دری
درِ دل بر همه بستیم خدا می‌داند

دیده پرخون و دل آتشکده و جان بر کف
روز و شب جز تو نجستیم خدا می‌داند

دوش با «شمس» خیال تو به دلجویی گفت
آرزومند تو هستیم خدا می‌داند

#شمس_مغربی

#شمس_تبریزے :
‌
من کودڪ بودم خدا را می‌دیدم،
ملڪ را می‌دیدم، مغیبات‌اعلے و اسفل
را مشاهده می‌کردم.
‌
‌
گمان می‌بردم جمله مردمان همچنان
می‌بینند ، آخر معلوم شد که نمی‌دیده‌اند..

‌
‌📖از کتاب #ملت_عشق

مرا قاعده این است که
هرکه را #دوست دارم، از آغاز با او همه قهر کنم
تا به همگی از آن او باشم.
پوست و گوشت و قهر و لطف.
زیرا که لطف را خاصیت این است که
اگر این با کودک پنج‌ساله بکنی از آن تو شود.

#شمس_تبریزی

.
ای اشک، آهسته بریز که غم زیاد است
ای شمع ، آهسته بسوز که شب دراز است
امروز کسی محرم اسرار کسی نیست
ما تجربه کردیم، کسی یار کسی نیست .
هر مرد شتر دار اویس قرنی نیست
هر شیشه ی گلرنگ عقیق یمنی نیست
هر سنگ و گلی گوهر نایاب نگردد
هر احمد و محمود رسول مدنی نیست
بر مرده دلان پند مده خویش نیازار
زیرا که ابوجهل مسلمان شدنی نیست
با مرد خدا پنجه میفکن چو نمرود
این جسم خلیل است که آتش زدنی نیست
خشنود نشو دشمن اگر کرد محبت
خندیدن جلاد ز شیرین سخنی نیست
جایی که برادر به برادر نکند رحم
بیگانه برای تو برادر شدنی نیست
صد بار اگر دایه به طفل تو دهد شیر
غافل مشو ای دوست که مادر شدنی نیست

#شمس_تبریری

عصای عبادت به دست کوران داد، که این قوم به حقیقت عبودیت نرسند.

#شمس_تبريزى

دیو از او سر برآورده، همچنین معین، و او می‌گوید خداست.
زیرا دیو لباس خدا پوشیده تا قبولش کنند.

#شمس_تبریزی

آن خوانسالار که اندکی بر دامن شاه چکانید

گفت بیاویزندش

باقی طعام را بر جامه او فرو ریخت.

خوش شد شاه؛ و خنده اش گرفت که این چون کردی؟

گفت: چون می آویزی، آن چیزی نبود!

باری چیزی بقصد  بکنم بیشتر.

اکنون او نیز

اگر چند استغفار کردی  چنان خوش نیامدی که اینها کرد.

#شمس_تبریزی

پر سری  آمد
که با من سری بگو.
گفتم من با تو سر نتوانم گفتن،
من سر با آن کس توانم گفتن
که او را درو نبینم، خود را درو بینم،
سر خود با خود گویم.

من در تو خود را نمی‌بینم،

در تو دیگری را می‌بینم.





#شمس

جانا به خرابات آ
تا لذت جان بيني
جان را چه خوشي باشد
بي صحبت جانانه؟

#شمس تبریزی

《 هو 》

‍ مستی به چهار قسم است و به چهار مرتبه است :

اول مستی هواست و خلاص از این دشوار عظیم. رونده تیزرو باید تا از این مستی هوا درگذرد.

بعد از آن مستی عالم روح. روح را هنوز ندیده، ولیکن مستی عظیم، چنانکه مشایخ در نظر نیایند از غایت مستی و انبیا نیز.
و در سخن که آغاز کند هیچ پیش او نه‌آید از آیت و حدیث. و عار آیدش سخن نقل مگر جهت تفهیم.

از مرتبه دوم گذشتن سخت صعب و مشکل است. مگر بنده نازنین حق یگانه خدا بر او فرستند، تا حقیقت روح ببیند و به راه خدا برسد.

مستی راه خدا هم مرتبه سیم است. مستی عظیم؛ اما مقرون با سکون. زیرا چیزی که می‌پنداشت که آن است، خدا او را از آن بیرون آورد.

بعد از آن مرتبه چهارم؛ مستی از خدا، این کمال است. بعد از این هشیاری است.

حضرت #شمس تبریزی

   

🕊🍁
من دلتنگ توام
شعر می نویسم
و واژه هایم را کنار می زنم
که تو را ببینم  . . .


#شمس_لنگرودی


🍁🕊

می گویم باز شو
چون‌کف دستی،
صبح ستمگر باز شو!
و نشانم بده
او را نیاورده باز
به خانه ی من آمدی!

#شمس_لنگرودی