عالم آینه است:
نقش خود را در او می‌بینی.
همهٔ اخلاق بد
- از ظلم و کین و حسد و حرص و بی‌رحمی و کبر -
چون در توست نمی‌رنجی،
چون آن را در دیگری می‌بینی، می‌رمی و می‌رنجی. پس بدان که از خود می‌رنجی و می‌رمی.

مقالات مولانا [فیه مافیه]

#فیه_ما_فیه
#مولانا

سخن بی پایان است،
اما به قدر طالب فرو می آید
حکمت همچون باران است
در معدن خویش بی پایان است،
به قدر مصلحت فرود آید

#فیه_ما_فیه
#مولانا

‌
#حضرت_عشق_مولانا

#فیه_ما_فیه

شرف هر عاشقی به قدرمعشوق اوست
معشوق هر که لطیف تر وظریف تر و
شریف جوهرتر،،، عاشق او عزیزتر

‌

یکی می‌گوید:
من شنیده‌ام که کعبه‌ای‌ست
ولیکن چندانک نظر می‌کنم کعبه را نمی‌بینم؛
بروم بر بام نظر کنم کعبه را

چون بر بام می‌رود و گردن دراز می‌کند نمی‌بیند؛
کعبه را منکر می‌شود.

دیدن کعبه به مجرّدِ این حاصل نشود
چون از جایِ خود نمی‌تواند دیدن.

همچنانک در زمستان پوستین را به جان می‌طلبیدی چون تابستان شد پوستین را می‌اندازی و خاطر از آن منتفّر می‌شود؛ اکنون طلب کردنِ پوستین جهتِ تحصیلِ گرما بود زیرا تو عاشقِ گرما بودی. در زمستان بواسطهٔ مانع، گرما نمی‌یافتی و محتاج وسیلتِ پوستین بودی؛

امّا چون مانع نماند پوستین را انداختی.




#فیه_ما_فیه
#حضرت_مولانا

هر که با ما تعلّق گرفت
و از این شراب مست شد
هر جا که رَوَد، با هرکه نشیند
و با هر قومی که صحبت کند
او فی الحقیقه با ما می نشیند
و با این جنس می آمیزد.


#فیه ما فیه
#مولانای جان

اگر نوری از درون، قلب ما را روشن نکرده باشد هر چقدر هم حقیقتی از بیرون به قلبمان تلنگر بزند در را برایش نخواهیم گشود .... هنگامی که در را از درون گشودیم معرفت و نور از هر راهی به قلب ما سرازیر خواهد شد .


امید داریم که شما این سخن ها را هم از اندرون خود بشنوید که مفید آن است . اگر هزار دزد بیرونی بیایند در را نتوانند باز کردن تا از اندرون دزدی یار ایشان نباشند که از اندرون باز کنند . هزار سخن از بیرون بگوی ، تا از اندرون مصدقی نباشد سود ندارد. همچنان که درختی را تا در بیخ او تری نباشد اگر هزار سیل آب برو ریزی سودی ندارد. اول آن جا در بیخ او تری بباید تا آب مدد او شود .

نور اگر صد هزار می بیند
جز که بر اصل نور ننشیند

اگر همه عالم نور گیرد تا در چشم نوری نباشد هرگز آن نور را نبیند.

#مولانا
#فیه ما فیه

یکی گفت که «پیش از آن که زمین و آسمان بود و کرسی بود عجب کجا بود؟»
گفتیم: «این سؤال از اول فاسد است، زیرا که خدای آن است که او را جای نیست تو می پرسی پیش از این هم کجا بود؟! آخر، همه چیزهای تو بی جاست. این چیزها را که در توست جای آن را دانستی که جای او را می طلبی؟ چون بی جای است احوال و اندیشه های تو، جای چگونه تصور بندد؟ آخر، خالقِ اندیشه از اندیشه لطیف تر باشد.»


#فیه_ما_فیه
#حضرت_عشق_مولانا

مُشک را گفتند :
ﺗﻮ ﺭﺍ ﯾﮏ ﻋﯿﺐ ﻫﺴﺖ،
ﺑﺎ ﻫﺮ ﮐﻪ ﻧﺸﯿﻨﯽ
ﺍﺯ ﺑﻮﯼ ﺧﻮﺷﺖ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﻫﯽ.

ﮔﻔﺖ:

ﺯﯾﺮﺍ ﮐﻪ ﻧﻨﮕﺮﻡ ﺑﺎ کیم ،
ﺑﻪ ﺁﻥ ﺑﻨﮕﺮﻡ ﮐﻪ ﻣﻦ کیم ؟!


#فیه_ما_فیه
#حضرت_عشق_مولانا

‍ خیال را پرواز می‌دهی به راهی بس دور!
العجب که خدا را در کائنات و جان جمادی
و در مادون جانِ خویش می‌جویی!
در آنجا کنکاش می‌کنی،
که قرن‌ها پیش از آن گذر کرده‌ای!

کجا می‌روی؟!
گنج با تو و در نزد توست!
از خویش طلب کن.....

#فیه_ما_فیه

صیّادان، ماهی را به یک بار نمی‌کَشَند. چَنگال در حُلقوم چون رفته باشد، پاره‌ای می‌کَشَند تا خونش می‌رود و سُست و ضعیف می‌گردد، بازش رَها می‌کنند و همچنین بازش می‌کَشَند تا به کُلّی ضعیف می‌گردد. چَنگالِ عشق نیز چون در کامِ آدمی می‌افتد، حق تعالی او را به تَدریج می‌کَشَد که آن قوّت‌ها و خون‌های باطل که در اوست، پاره‌پاره از او برود که

: اِنَّ اللهُ یَقْبِضُ وَ یَبْسُطُ

#فیه_ما_فیه
#مولانا

.

چون تو خواهی که جایی رَوی،
اوّل دلِ تو می‌رود و می‌بیند و بر احوالِ آن مُطلّع می‌شود، آن گه دل باز می‌گردد و بدن را می‌کِشاند.


#مولانا_جلال‌الدین_محمد_بلخی
#فیه_ما_فیه
(فصل چهل‌و‌سوم)

گفت: «اَنَاالْحَقُّ». یعنی من فنا گشتم، حق مانْد و بَس. و این به غایتِ تواضُع است و نهایتِ بندگی است، یعنی اوست و بَس.
دَعوی و تَکبّر آن باشد که گویی تو خدایی و من بنده. پس هستی خود را نیز اثبات کرده باشی. پَس دُویی لازم آید.
و این نیز که می‌گویی: «هُوَالْحَقُّ»، هم دُویی است، زیرا که تا «اَنَا» نباشد، «هُوَ» مُمکن نشود.
پس حق گفت: «اَنَاالْحَقُّ». چون غیرِ او موجودی نبود و منصور فَنا شده بود. آن سُخنِ حق بود.

#مولانا
#فیه_ما_فیه

چو منصور از مراد آنان که بردارند بر دارند
بدین درگاه حافظ را چو می‌خوانند می‌رانند

#حافظ