بزم بی دردان اگر روشن
زِشمع است و چراغ

گوهر شب تاب ما در ظلمت شبها، دل است

#صائب_تبريزی

ای که تو ماه آسمان ماه کجا و تو کجا
در رخ مه کجا بود این کر و فر و کبریا

جمله به ماه عاشق و ماه اسیر عشق تو
ناله کنان ز درد تو لابه کنان که ای خدا

#مولانای_جان

ایا درویش باتمکین
سبک دل گرد زوتر هین

میان بزم مردان شین
که ایشان جمله رندانند

#مولانا

سعدی چو جَورش می بری،
نزدیک او دیگر مرو
ای بی بصر،
من می روم؟
او می کشد قُلّاب را!

#سعدى

#شيخ_عطار

بی ياد حضور تو زمانی
کفرست حَديث زندگانی
صَد جان و هزاردل نثارت
آن لحظه كه از درم برانی

پریا


داریوش

این است پند من که ز خوب و بد جهان

نه غره شو، نه رنجه که هر چیز بگذرد ...

ملک‌الشعرای بهار

من بیخود و تو بیخود ما را کی برد خانه
من چند تو را گفتم کم خور دو سه پیمانه

در شهر یکی کس را هشیار نمی‌بینم
هر یک بتر از دیگر شوریده و دیوانه

#مولانای_جان

جانا به خرابات آ
تا لذت جان بینی

جان را چه خوشی باشد
بی‌صحبت جانانه

#مولانای_جان

مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک
چند روزی قفسی ساخته ام از بدنم
ای خوش آن روز که پرواز کنم تا بر دوست
به هوای سر کویش پر و بالی بزنم

#مولانا
#قله_دماوند

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‎

.
‍ ای دوست : قومی از فلاسفه و متکلمان خود را عارف خوانند . پندارند از راه هذیان کسی به معرفت رسد. حاشا و کلا .
هوا پرستان را کجا رسد که حدیث مردانِ راه خدا کنند.
جوانمردا ، تا تو باشی و نفْسِ تو باشد ، راه نیست به خدای تعالی . و چون خدمت بسیار کنی باشد که تو را معرفتی دست دهد.


#عین_القضات_همدانی

ای بسته ز غوغای رقیبان ، ره کویت

از آن که دل اول به رهت داد،
بکن یاد...


رهی_معیری

گفتم که رفیقی کن
با من که منم خویشت

گفتا که بنشناسم من
خویش ز بیگانه

#مولانای_جان

ای مطرب شیرین نفس هر لحظه می‌جنبان جرس
ای عیش زین نِه بر فرس بر جان ما زن ای صبا

ای بانگ نای خوش سمر در بانگ تو طعم شکر
آید مرا شام و سحر از بانگ تو بوی وفا

#مولانای_جان

گر جان به جز تو خواهد از خویش برکنیمش
ور چرخ سرکش آید بر همدگر زنیمش

گر رخت خویش خواهد ما رخت او دهیمش
ور قلعه‌ها درآید ویرانه‌ها کنیمش

گر این جهان چو جانست ما جان جان جانیم
ور این فلک سر آمد ما چشم روشنیمش

بیخ درخت خاکست وین چرخ شاخ و برگش
عالم درخت زیتون ما همچو روغنیمش

چون عشق شمس تبریز آهن ربای باشد
ما بر طریق خدمت مانند آهنیمش

#مولانای_جان

گفتم ای دل چه مَه است این؟
دلْ اشارت می‌کرد:
که نه اندازهٔ توست این،
بِگُذر، هیچ مگو

گفتم این چیست بگو؟
زیر و زَبَر خواهم شد
گفت می‌باش چُنین زیر و زَبَر
هیچ مگو.

#غزل_مولانا

‌
▪️چشم نرگس

▪️محمدرضا شجریان


آهنگ: علی‌اکبر شیدا
تنظیم‌: فرامرز پایور
شعر: منسوب به شوریده شیرازی

مولانا دیوان شمس تبریزی غزل شمارهٔ ۳۰۰۸
 

خواجه سلام علیک گنج وفا یافتی
دل به دلم نه که تو گمشده را یافتی

هم تو سلام علیک هم تو علیک السلام
طبل خدایی بزن کاین ز خدا یافتی

خواجه تو چونی بگو در بر آن ماه رو
آنک ز جا برترست خواجه کجا یافتی

ساقی رطل ثقیل از قدح سلسبیل
حسرت رضوان شدی چونک رضا یافتی

ای رخ چون زر شده گنج گهر برزدی
وی تن عریان کنون باز قبا یافتی

ای دل گریان کنون بر همه عالم بخند
یار منی بعد از این یار مرا یافتی

خواجه تویی خویش من پیش من آ پیش من
تا که بگویم تو را من که که را یافتی

کوس و دهل می‌زنند بر فلک از بهر تو
رو که توی بر صواب ملک خطا یافتی

بر لب تو لب نهاد زان شکرین لب شدی
خشک لبان را ببین چونک سقا یافتی

خواجه بجه از جهان قفل بنه بر دهان
پنجه گشا چون کلید قفل گشا یافتی



اینجا زمانی ست که پسر مولانا شمس را پیدا و به قونیه باز می گرداند، شادی وافر مولانا به خوبی در ریتم شاد این غزل دیده می شود.


واقعا انسان متحیر میشود از این عشق. عاشق چگونه حتی عاشق همراه معشوقش میشود.


🍃