بی گنهی نزد شهی محتشم
گشت به قتل چو خودی، متهم
گفت که تا پرده ز کارش کشند
بر سر بازار به دارش کشند
چون سخن از دار و رسن شاه گفت
مرد توکلت علی الله گفت
با لب خندان چو گل نوبهار
رفت جوان رقص‌کنان سوی دار
گفت در این ره ز رفیقان کسی
که ای شده بازیچه‌ی طفلان بسی
دار نگر، خنده‌ی بسیار چیست؟
#خنده در این راه سزاوار نیست
گفت که ای غافل از انجام کار
محنت دنیا نبود پایدار
چون که دهد جام فنا ساقیم
یک نفس از عمر بود باقیم
این نفسی را که نیابم دگر
حیف بود گر به #غم آرم به سر
این سخنان کافت صد هوش شد
شاه جهان را گهر گوش شد
شد شکرافشان لب شیرین شاه
ازپی بخشیدن ان بی کناه
برهمه از فخر سر افراختش
همدم و همصحبت خود ساختش

#سعدی

دروفای عشق تومشهورخوبانم چوشمع
شب نشین کوی سربازان ورندانم چوشمع

روز وشب خوابم نمی ایدبه چشم غم پرست
بس که دربیماری هجرتوگریانم چو شمع


شعر #حضرت_حافظ
اواز #محمدرضا_شجریان
و #همایون_شجریان
تار #حسین_علیزاده
کمانچه #کیهان_کلهر
مثنوی #بیات_ترک

#غم از #جنس_شیطان هست ....
#الهی_قمشه_ای

#غم به شما #عمق می‌دهد و #شادی #ارتفاع
غم ریشه‌هایتان را گسترده می‌کند و شادی شاخه‌هایتان را .
شادی مثل درختی است که به سمت آسمان می‌رود، و غم مانند ریشه‌هایی که تا بطن #زمین پایین می‌روند.
" هر دو مورد نیازند، و هرچه درختی بلندتر شود، هم‌زمان ریشه‌هایش عمیق‌تر می‌شوند."



#اوشو

اے پری! #غم نیست گر مثل مَنَت دیوانه‌ایست
هر گلے را بلبلی، هر شمع را پروانه‌ایست

جان فداے گوشه‌ے آن #چشمِ مخمورانه باد
کز قفاے هر #نگاهش ناز محبوبانه‌ایست

#محتشم_کاشانی

در دایره قسمت ما نقطه پرگاریم
لطف آنچه تو اندیشی حکم آنچه تو فرمایی

#هایده
#پادشاه_خوبان
#غم_تنهایی
#موزیک

گَرین سُلطانِ ما را بَنده باشی
همه گِریَند و تو در خنده باشی

وَگَر غَم پُر شود اطرافِ عالَم
تو شاد و خُرَّم و فَرخُنده باشی

وَگَر چَرخ و زمین از هم بِدَرَّد
وَرایِ هر دو، جانی زنده باشی

به هفتم چَرخ، نوبَتْ پنج داری
چو خیمه‌یْ شش جِهَت بَرکَنده باشی

همه مُشتاقِ دیدارِ تو باشند
تو صد پَرده فرواَفکَنده باشی

چو اندیشه، به جاسوسیِّ اسرار
درونِ سینه‌ها گَردنده باشی

دِلا بر چَشمِ خوبانْ چهره بُگْشا
که اندیشد که تو شَرمنده باشی؟

بدیشان صَدقه می‌دِه، چون هِلالَند
تو بَدْری، از کجا گیرنده باشی؟

اگر خالی شَوی از خویشْ چون نِی
چو نِی پُر از شِکَر، آکَنده باشی

بُرو، خِرقه گِرو کُن در خَرابات
چو سالوسانْ چرا در ژَنده باشی؟

به عشقِ شَمسِ تبریزی بِدِه جان
که تا چون عشقِ او، پاینده باشی

#غزل ۲۶۵۳ مولانا



#غم
#شادی