مطلب #فوق العاده_مهم از یک #مبارز، نیاز است چندین بار بخوانید تا به #جان بنشیند در این صورت است که چیزی در شما #متبلور خواهد شد👇👇👇👇

چالش نهایی یک مبارز ایجاد #تعادل در تمام امکانات مسیرش است. هنگامی که آن را انجام داد، هدفش #تغییرناپذیر می گردد. از این به بعد او هیچگاه با خواسته های #ناامیدکننده حرکت نخواهد کرد. او صاحب اختیار اراده اش است، و می تواند آن را در داخل سرویس های شخصی اش جا دهد. و #بی نقص ادامه دادن کاملاً بستگی به میزان انرژی که ذخیره کرده است، دارد.

برای نمونه کارآموزی که از اقتدار کسب کرده اش برای #ثروتمند شدن استفاده می کرد، به چند راهی رسید: «این را #برگزینم، آن را #برگزینم» و یا #قصدم را جلا دهم👌👌 (پیوند با قصد را محکمتر کنم).
اگر گزینه اول را برگزیند، به #انتهای مسیرش رسیده است، زیرا در واقع هیچ اندازه ای از #انرژی نمی تواند #من را سیر کند. اما از سوی دیگر، گزینه دوم مسیر او را به #آزادی نشان می دهد.

@kheradedaroun

دیر زمانی نیست که #دریافته‌ام، وقتی از کسی رنجش و کینه‌ای به دل می‌گیرم، در حقیقت #برده‌ی او می‌شوم؛ او افکارم را تحت کنترل خود می‌گیرد؛ اشتهایم را از بین می‌برد؛ آرامش ذهن و نیات خوبم را می‌رباید و لذت کار کردن را از من می‌گیرد..،

#اعتقاداتم را از بین می‌برد و مانع از #اجابت دعاهایم می‌گردد؛ او #آزادی فکرم را می‌گیرد و هر کجا که می‌روم برایم #مزاحمت ایجاد می‌کند؛ هیچ راهی برای فرار از او ندارم.

تا زمانی که #بیدارم، با من است و وقتی که خوابیده‌ام، وارد رویاهایم می‌شود وقتی #مشغول رانندگی هستم یا وقتی در محل کار خود هستم، کنارم است؛ هرگز نمی‌توانم #احساس شادی و راحتی کنم...

او حتی به روی تُنِ صدایم نیز #تاثیر می‌گذارد؛ او مجبورم می‌کند تا به خاطر سوء هاضمه، سَر دَرد و یا بی حالی دارو #مصرف کنم؛ او لحظات شاد و فَرح بخش زندگی را از من می‌دزد؛ بنابر این در یافته‌ام اگر نمی‌خواهم یک برده باشم، در دل نسبت به دیگران کینه و رنجشی نداشته باشم !

خود را در آینه #نگریستم و دریافتم ارزش من #بیش از یک فکر نا آرام است .

@kheradedaroun

#آزادی همیشه در مورد چیزی است که #اکنون واقعی و #راستین است ،نه آنچه که ما #فکر می کنیم درست است، نه آنچه که ما می گوییم درست است، نه آنچه که ما #باور داریم درست است، نه آنچه که معلمی معنوی به ما گفته است که درست است ،بلکه آنچه #عملاً در این لحظه در تجربه کنونی، در این افکار، در این احساسات و حس ها، درست است.
آزادی راستین در مورد تایید چیزی است که درست و راستین است.

#شفای واقعی در مورد فرار از رنج و رسیدن به #تمامیت در نقطه‌ای در آینده نیست بلکه دیدن آن تمامیت درست در اکنون، اینجا ،در #خودِ قلبِ #رنج است.

@kheradedaroun

در تلاش برای ایجاد اعتماد #نباشید؛ به سادگی اعتماد کنید که در حال حاضر، قادر به اعتماد نیستید یا چگونگی آن را #نمیدانید. خود را وادار به قدرشناسی نکنید، فقط قدردان این باشید که قدردان نیستید؛ عشق ورزیدن به نیاز قدرشناسی #غیر ضروری است.
ناتوانی خود را در عشق ورزیدن کامل، دوست داشته باشید؛ #عدم پذیرش خود را بپذیرید و امروز به شکست محض خود در تسلیم شدن سر بنهيد.
این #آزادی است؛ درست در همین جا که شما هستید؛ آزادی در احساس آزاد نبودن، چشیدن طعم پایانی حیات در لحظه #آفرینش. دقیقا همان که هستید باشید، فارغ از آنچه هستید.
به هر رویدادی که رخ می دهد، هر چقدر ناخواسته، ناامیدکننده یا گذرا باشد، #بگویید : «شما چیزی جز خود حیات نیستید! من به شما سر تعظیم فرود می آورم».

@kheradedaroun

‍ هرچه بیشتر تسلیم حضور آن #آزادی وجودی که حق ذاتی و خانه توست شوی، بیشتر از ذهن و شرطی شدن بینهایت پیچیده اش #خلاص می شوی و هرچه بیشتر نقش ها و مشغولیت را که معمولاً برای گریز از خود به کار می بردی، بیندازی، بیشتر با آرزوهای خام و بکر، اشتياق ها و ناامنی هایی #مواجه می شوی که پیوسته از آنها می #گریختی.
تو همواره جویای #امنیت در کیهانی ذاتا ناامن بودی.
هرچه کمتر با داستان هویت بگیری، بیشتر احساس بی ثباتی و بیراهی و سرگردانی #می کنی، اما این چیز بدی #نیست. بیراهی راه است، حقیقت و زندگی است، شناخت آگاهی آزادی ناب است. همانگونه که بودا #تعلیم داد، هیچ ثباتی نمی توان یافت. هیچ چیزی را نمی توان نگه داشت. #خانه ای نیست. برای سالک استراحتی نیست، مگر اینجا در حضور، مگر در نفَس، مگر در این ساحت پذیرش راستین. ذهن خانه ای برای تو نیست.
احساس تنهایی و ازدست دادن #عمیق در ذات تجربه آزادی نهفته است.
از دست دادن دنیای ثابت، این تنهایی مراقبه ناب است. این تنهایی سیارات #دورافتاده است که در شب بیکران به گرد خود می چرخند. این تنهایی بودنی ابدی در آستانه آفرینش ناب و بی نقص است. این تنهایی #ترک دنیای شناخته شده و رویارویی با لحظه های #گرانبهاست. این تنهایی ای است که در مرکز هر موجودی وجود دارد، تنهایی ای که به این شناخت می رسد: «من زندگی میکنم و می میرم و نمی توانم این راز را برای خودم گره گشایی کنم، هیچکس نمی تواند آن را به عوض من #گره گشایی کند و هیچ کس نمی تواند به جای من نفس بکشد، به جای من عشق بورزد، به جای من بمیرد...»
این تنهایی مقدس است، حس #مقدس ازدست دادن که بد، اشتباه، خطرناک، گناه یا شرم آور یا نشانه ای از شکست یا نقص نیست؛ به راستی انرژی #نیروبخشی است، آرامش بخش و حیات بخش، درگاهی است به سوی صلح، عشق به خود، خشنودی و شادی. تنهایی ای است که #هرگز تو را رها نمی کند، و وابسته به این نیست که چند نفر تو را احاطه کرده اند یا اینکه چه اندازه #محبوب هستی یا چه تعداد #هواخواه داری، تنهایی ای که به راستی ذاتی خود هستی است که تو را لحظه به لحظه به خانه فرامی خواند. به اینجا برگرد؛ به بدن، به زمین، به روز همانگونه که آشکار می شود، به شگفتی #رویدادها. به سبزی چمن تازه در بهار. به آبی لاجوردی آسمان تابستان. به هیبتی که ذهن را متوقف می کند. زیبایی ای که نمی توان با واژه ها بیان کرد، زیبایی ای که تنها برای دمی وجود دارد، زیبایی ای که نمی توان به #چنگش آورد.
بیرون از ذهن و در این حضور! در این صمیمیت با زندگی. این تنهایی تو را جدا یا #منزوی نمی کند، اما به راستی تو را #عمیقا با همه چیز مرتبط می کند.
@kheradedaroun