‍ #رها_از_برداشتها

ما انسانها همه اسیر #برداشت های خود هستیم. ما توسط #برداشت هایمان از #زندگی، از #هستی، از #کتاب، از #وقایع، و از این و آن، به #اسارت رفته ایم. برداشت هایمان برایمان #خدا شده اند. حال آن که برداشت ها خدا نیستند، صرفا یک برداشت اند، همین! اما ما آنها را #حقیقت محض فرض کرده ایم. این یعنی توسط برداشت هایمان #بلعیده شده ایم. و دقیقاً از این روست که زندگی هایمان #ناشاد و بی سرور است. حال سوال این است؛ اگر #همگان برداشت های شان را #دور بیندازند، چه می شود؟! حقیقتاً چه می شود؟! زندگی باز #جریان دارد، خورشید باز #طلوع می کند، #بادها می وزند و #ابرها دوباره می بارند، منتها اینبار بدون #تنش و #اضطراب! زیرا انسان خود را از #شرّ برداشت هایش، از #شرّ پیشداوری هایش خلاص کرده و تر و تازه شده است. نگاه او #زنده شده است! و اتفاقاً از همین آن است که با #حقیقت روبرو می شود! زیرا او از زندان برداشت هایش بیرون آمده است! آیا همه موفق می شوند، که هر روز #تازه شوند، #نو و #زنده شوند؟! و این #سوالی است که هر کس خود باید جوابش را بدهد! نوع زندگی هر کس، پاسخی است #عملی به این #سوال.

@kheradedaroun

اصل #نهایی تسلیم است
و اولین #تجسم تسلیم خدمتگزاری و در #اختیار بودن است.
این می تواند در هر #وضع و #حالتی رخ دهد.
تو #می توانی هر چه #هستی بگذاری باشد
اما تسلیم و خدمتگزار باشی.
در #توانستن و #نتوانستن.
#فرازها و #فرودها.
بنابراین باید در این #هسته #متمرکز بود.

@kheradedaroun

بدنبال #خودت باش
در حیوان، گیاه و حتی جماد...
چیزهایی از تو در #هستی لایتناهی پراکنده است، روحت را آزاد کن تا همه ذرّات وجودت را بیابد و به وحدت رساند. تا آنها را نیابی و با آنها یکی نشوی، #غم تنهایی زایل نمی شود. یافتن آنها تنها با #نیروی عشق ممکن است. تو با یافتن #ذرات نورانی ات کامل می شوی.
روا دار گام هایت #شکوه زندگی تو را در گوش #هستی نجوا کنند.
مانند #گدایان نباش...
خودت که سرشار از نشانه #سترگ کائنات هستی بیاب.
@kheradedaroun

قوانین #هستی را جدی بگیریم.....

@kheradedaroun

اگر هدف نهايي شما دستيابي به رهايي و
آرامش درون است و هم اكنون با #متراكم ترين، حتي #پست ترين درگيري ها و نگراني ها و اضطراب ها چالش داريد، در جاي مناسبي قرار گرفته ايد! زيرا اين #بي نهايت افراطي، سكويي براي پرتاب شدن به آن #بي نهايتِ ديگرِ آرمانيِ شماست.
اگر بدون خواستنِ هيچ جايگاهِ بالاتري، روزمرگيِ خود را به نوعي مي گذرانيد كه هر بخشِ آن متعلق به همان لحظه است و به عوضِ توقع از شرايط، خود را با رويدادها و شرايطِ پيرامون انعطاف مي دهيد آنگاه #فرصتهایی که نمی دانید از کجا ولی سر راه شما قرار می گیرند. #افرادی که نمی دانید چطور شما را پیدا کرده اند به شما پیشنهاد کمک و همکاری می دهند. مسیرها #اتفاقی برای شما باز می شوند. کمترین تلاش شما بیشترین نتیجه را می دهد. وشما درجایگاه #عشاق هستید، #هستی یار شماست و #معجزه جزیی از زندگی شما.
@kheradedarun

با زندگی نمیتوانی دست و پنجه #نرم کنی
تو جزئی و برای #کل نمیتوانی تصمیم بگیری.
این کل است که برایت تصمیم میگیرد.
تو فقط یک کار میتوانی انجام دهی.
✅تسلیم_بودن
✅رها کردن و لذت بردن
✅پذیرش رویدادها
✅بی واکنش بودن.
✅انعطاف پذیری و نرم بودن.

تمام هستی به این شکل هست.
فقط تو #متفاوت هستی!
میپرسی چرا؟
چون صدای سرت را #بت کردی.
چون صدای سرت #اربابت شده.
چون افکارت را #جدی گرفتی.
چون میخواهی بگی #هستی.
چون خودت را #فکر میپنداری.
چون از ارتعاش #زندگی محروم شده ای.
چون #سخره اندیشه شده ای.
چون خود را با #نقشها یکی میپنداری.
چون سخت و سفت و شکننده شده ای.
چون #چسبیده ای به صدای سرت و ولش نمیکنی.

ول کن و به #شیوه آبها زندگی کن.
مانند آبها #انعطاف پذیر باش
آب را زندگی کن......

@ kheradedaroun

هر چیزی که در #هستی اتفاق می‌افتد، همیشه درست است‌.

ممکن است از نظر شما #اشتباه باشد، چون که شما یک تصور خاص از اینکه چه چیزی درست است دارید.

اما هنگامی که بدون هیچ #تعصبی نگاه کنید، هیچ چیزی #اشتباه نیست.
تولد درست است،
مرگ درست است.
زیبایی درست است،
زشتی درست است.
اما ذهن ما کوچک است.
درک ما #محدود است.
ما نمی‌توانیم #کل را ببینیم. ما همواره تنها یک بخش کوچک را می‌بینیم.

ما مانند شخصی هستیم که پشت درب اتاق خود پنهان شده است و از #سوراخ کلید به خیابان نگاه می‌کند. این طریقی است که ما به هستی نگاه می‌کنیم.
به همین دلیل ما #پیوسته می‌پرسیم که چرا در جهان #بدبختی وجود دارد؟ چرا این و آن وجود دارد؟ چرا؟
اگر ما بتوانیم به #کل نگاه کنیم، همه‌ی این چراها ناپدید خواهند شد. و برای نگاه کردن به کل، شما باید از اتاقتان بیرون بیایید. باید در را باز کنید... باید این دید سوراخ کلیدی را رها کنید.
ذهن یک سوراخ کلید است، یک سوراخِ کلید بسیار کوچک...

اگر شما بدون دخالت ذهن، کل را ببینید، همه چیز همانطور است که باید باشد. هیچ اشتباهی وجود ندارد. تنها خداوند وجود دارد. #شیطان اختراع انسان است.

@kheradedaroun

سوال: وقتی بیشتر با #نور پر می شویم، تاریکی کجا می رود؟
جواب: جایی #نمی رود. فقط #متوازن تر می شود.
#یادت باشد که رشد و صعود محصول یکپارچه شدنِ تمام چیزی است که تو #هستی. یعنی این اجازه را دهی که همه چیز معتبر و درست است (پذیرش در مقابل مقاومت). برای همین هر چه تکامل بیشتری پیدا کنی، آگاهی تو از #تاریکی بیشتر می شود، چون می خواهی همه اش را در درون خودت متوازن تر و یکپارچه تر کنی.
یادت باشد که همه ی آنچه که هست، یعنی آن یگانه، از تمام تاریکی و نوری که در آن است #آگاه است. 
 
سوال: پس کلید #توازن این است که قسمت های تاریک و درون خودت را پذیرفته و حتی دوستشان داشته باشی؟
جواب: بله، البته. یعنی پذیرش.
اصلا اگر آن ها را #نپذیری، کجا می خواهی بفرستی؟ جایی به غیر از تو وجود #ندارد!

@kheradedaroun

کسی به تو #توهین می‌کند و خشم ناگهان از درون تو #شعله می‌کشد و تب‌آلود می‌شوی

آن شخص چه کرده؟او فقط تو را #خراش داده
به خشم تو کمک کرده که #برخیزد،
ولی آن خشم مال خودت است.

اگر او نزد #بودا برود و به او توهین کند، قادر نخواهد بود در او خشم تولید کند.  یا اگر نزد بودی‌دارما برود او #قهقهه خواهد زد.

دیگری #منبع نیست،منبع همیشه در #درون تو است دیگری به منبع می‌زند
ولی اگر در تو خشمی #نباشد،
نمی‌تواند بیرون بیاید.....

اگر سطلی را درون #چاهی خشک بیندازی، آبی بیرون #نخواهد آمد
کسی که به تو #توهین می‌کند،
فقط یک سطل در تو می‌اندازد و سپس آن سطل با خشم، با نفرت، یا با آتشی بیرون می‌آید،که در تو وجود داشته
منبع تو #هستی؛
این را همیشه به یاد داشته باش.

پس وقتی احساس #نفرت می‌کنی به سمت دیگری حرکت #نکن.
به سمت موضوع آن نرو،
بلکه به سمت #مرکزی برو که این #نفرت از آنجا می‌آید.

از نفرت یا عشق یا خشم یا هر چیز دیگر به عنوان وسیله‌ای برای #سفر به مرکز درونی خودت استفاده کن.
به منبع حرکت کن و در آنجا #متمرکز بمان
امتحانش کن!!!

@kheradedaroun

‍ وقتی #شکرگزاری،
پیشاپیش در #فراوانی هستی.
هیچ مرحله‌ی #دومی وجود ندارد.

زمانی که #قدردان زندگی‌ات و هر چه در آن هست، هستی، خوب یا بد، شاد یا دردناک، غم‌انگیز یا خنده دار، تو #احاطه شده در ثروت در #قلمرو پادشاهانی.

وقتی که #قدرانی، عمیقا در لحظه حال هستی. در گذشته و آینده و «ای کاش» ها و افسوس و انتظارات #گرفتار نیستی.

تو هر چه هستی و هر چه را که داری عمیقا شکرگزاری.
راهی که تا به حال آمده ای و شهامت و قدرتی را که به کار گرفته ای.

در حالی که اشک در چشمانت #حلقه زده است، فنجانی چایی می نوشی یا یکی دو ساعت را با دوستی #میگذرانی.

تو قدردان باران، طلوع خورشید، و ابرها، و شکرگزار تاریکی و روشنایی #هستی.

هر وعده‌ی غذا یک #هدیه است. هر آنچه که می نوشی. هر لباسی که #میپوشی، هر چند مندرس. بدنت هر چقدر غیر ایده آل.

مهم نیست چقدر زمان برایت #باقی مانده است. تو قدردان زمانی هستی که تا به حال #داشته ای.
تو شکرگزار امروزی.

ممکن است همه چیز را از دست #بدهی یا همه دنیا را بدست آوری.ممکن است تا عرش بروی یا به فرش بیوفتی. کسی چه #میداند؟

ولی تو اکنون #اینجایی.
نشسته ای.
ایستاده ای.
نفس می کشی.
احساس می کنی.
فکر می کنی،
به روشنی یا با گیجی.

درسته. وقتی تو شکرگزاری،
تو همچون #کودکی در قلمرو پادشاهانی.

فراوانی همین جاست دوست من؛
اگر تو چشمانی برای دیدنش داشته باشی....

@kheradedaroun

‍ #پایان_حس_فقدان

مقایسۀ خودت با دیگر مردم را #متوقف کن.

تمرکز خودت را روی آنچه آنها دارند، #نگذار: موفقیت شان، شادی شان، روابط شگفت انگیزشان، اکتساباتشان، فراوانی شان.

وقتی مقایسه می کنی، #فقدان و حسادت را #تجربه میکنی؛ جایی که هستی و آنچه که داری در برابر تو #مقاومت می کند. احساس می کنی از جایی که باید باشی بسیار دوری، از خانه بسیاری دوری، از زندگی بسیار دوری.

اما زندگی #اینجاست. زندگی هرگز #دور نیست. توجه خود را از دیگران بگردان، و آنرا نزدیکتر #بخوان، به جایی که هستی، به تنفس، به احساسات بدن. ارتباطت با زمین و ریشه دار بودنت در حضور را #احساس کن. به خودت اجازه بده آنچه را احساس میکنی.اندوه، خشم و حتی نومیدی- را احساس کنی. بگذار این مهمانان قدیمی در میان بدن #حرکت کنند. تو آنها را ایجاد نکردی و وظیفۀ تو نیست که از #شر آنها خلاص شوی.
تو یک "شخص" ثابت در زمان و مکان #نیستی، بلکه یک مخزن، یک ظرفیت آماده برای هر فکری، هر احساسی، هر امیدی، هر رؤیایی و هر موجی از اندوه یا سرور #هستی.
#فراوانیِ تو در تنفس ات #نهفته است، دوست من، در نزدیکی ات به زمین، در اصالت ات، در قلب بازت، در توانایی ات برای خندیدن به این دنیای جدی.
تو #وسیعی و ورای مقایسه.

@kheradedaroun

عاشق #تاریکی شو…
عاشق #گندترین بخش‌های زندگی!!
سایه ها،
قسمت‌های مخفی،
همان‌هایی که از خجالت، #مخفی‌شان می کنی.

عاشق معصومیتت شو،
عاشق #ترس‌های کودکانه‌ات از تاریکی،
ترسِ از در معرض دید قرار گرفتن،
ترس از #نمایان شدن،

عاشق #تردیدها، دردهای سِرّی،
رویاپردازی های عجیب و غریبی که نمیدانی با آنها چه کنی،
#ترس‌های شبانه،
خشمی که زیر پوستت، #غلیان می کند،
ترس از دوست داشتنی نبودن،

ترس‌ها و فکر هایی که #مخفی می کنی تا تصویر #من،را حفظ کنی
تا خوب باشی، مهربان باشی، معنوی باشی،
کسی باشی که از پس هر چیزی بر می‌آید.

عاشق این #بشرِ اسرار آمیز شو،
و بدان، تاریکی، تاریکی #نیست،
فقط تکه ای #مقدس است که مشتاق تابش نور است.
و عشق و نفَس و توجه #میخواهد؟

به دنبال نور #نباش دوست من،
به سادگی نور باش.
چیزی باش که #هستی: نور زندگی

و #شهامت داشته باش که به تمامی بر تمام بخش های وجودت #بدرخشی.

#بتاب.
#بدرخش.

فضا را برای بیرون آمدن #هیولاهای کوچک از مخفی‌گاهشان امن کن،
بگذار بدانند که چقدر زیبا و با #ارزشند.
و اصلا #هیولا نیستند…

@kheradedaroun

‍ ‍ همین الان انجام #بده وگرنه هیچ وقت انجام نمی‌دهی. تو هیچ وقت آماده #نخواهی بود. هیچ کس هیچ وقت آماده نیست. تو تا ابد #صبر می‌کنی تا یک روز آماده شوی.

تو برای تولد هم آماده #نبودی. و برای روز اول مدرسه هم آماده نبودی. ترس‌ها، احساس بیمارگونه در معده. پایان یک دوره و شروع یک دوران جدید که اصلا برایش آماده نبودی.

و مرگ پدرت، شاید #انتظارش را داشتی ولی برایش آماده #نبودی. امواج سوگ، احساس گناه. چطور می‌تونستی آماده باشی؟ تو آماده نبودی، اما زنده بودی و زمانی که او نفس #نمی‌کشید تو نفس می‌کشیدی. تشخیص بیماری سرطان، از دست دادن #شغل، شنیدن یک خبر غیر منتظره. تو آماده نبودی. اما #ادامه دادی.

تو لغزیدی، افتادی، آسیب دیدی. اما #بلند شدی. راه را گم کردی. ولی تو اصلا آماده نبودی. برای چی آماده باشی؟ برای یک زندگی بدون درد؟ بدون لغزش؟ برای یک جواب؟ یک راهنما؟ یک مجوز؟

تو عاشق لغزش‌هایت #شدی. عاشق تردیدهایت، اشتباهاتت. عاشق حرف‌های اشتباهت. تو به نابود شدن رویاهات #خندیدی. همین امروز شروع کن. حتی اگر نمی‌دانی چگونه. رنگ را به همه جا بپاش. صحنه را از زندگی #بپوشان.  مدام اشتباه کن و احساس خوبی داشته باش. تو ممکنه آماده نباشی اما آماده‌ی تلاش کردن، شکست خوردن، تجربه زندگی #هستی.

@kheradedaroun

تو #همونی هستی که هر روز صبح باهاش بیدار میشم کسی که با او نفس می کشم، کسی که هر طپش قلبش برای من است . تو کسی هستی که با او #راه می روم، کسی که با او #صحبت می کنم و می خوانم، کسی که در هر لحظه بیداری هر روزِمقدس ،با من می ماند. تو همونی هستی که باهاش مریض میشم، اونی که باهاش گریه میکنم، اونی که با هر خشم و #شادی و شک ،مثل آتش در من موج میزنه. تو همان کسی هستی که با او خواهم مرد و به آغوشش باز #خواهم گشت. تو همانی #هستی که در هرچهره ای می‌بینم، از میان هر جفت چشم می‌درخشی، از میان سکوت‌ها، دنباله‌های غبار و تاریکی های سایه، می‌درخشی. تو همراه همیشگی من، خانه من، دلیل من، شادی من، زندگی من هستی. ما نمی توانیم تقسیم شویم، نمی توانیم دو نفر باشیم و حتی «یک» برای ما خیلی دور است. من این آهنگ را برای خودم می خوانم، در آهنگ #ناپدید می شوم و هرگز تنها نیستم.(نامه به خودم)

@kheradedaroun

کسانی که وهم بیداری وجدایی از مردمان دیگر را دارند با تامل بخوانند.👇


مدتی قبل باور داشتم که #فردی نادر، خاص و روشن‌ضمیرم. چه تکبری! چه جدایی‌ای! چقدر خسته‌کننده است که مجبور باشی آن #هویت را حفظ کنی! اکنون همۀ آن‌ها محو شده‌اند. #بیهودگی آن به‌دقت دیده شد و محو شد:

«من روشن‌ضمیرم، تو #نیستی!
من این را درک کردم، تو نه!
من جست‌وجو را #پایان داده‌ام، تو نه!
من یک شخص نیستم، اما تو هنوز یک شخص #هستی!
رهایی اینجا رخ داده است، اما آنجا #رخ نداده است!»

این‌ها فقط راه‌های مختلفی برای #جدا کردن من از تو هستند. در آنجا نوعی خشونت وجود دارد و دقیقاً همان خشونت است که به‌دقت دیده می‌شود و فریبش #آشکار می‌گردد.

@kheradedaroun

روزی خواهی #فهمید که تو در این جهان کاملاً تنهایی.

هر کس که برای آموزش به سمت تو #می‌آید نیز بخشی از توست. هیچ کسی نمی‌تواند چیزی به تو بیاموزد. زیرا آن که یاد می‌دهد و یاد می‌گیرد، همه و همه تو #هستی.

تو در آینه‌ی #جهان با خودت رو به رو هستی، یاد می‌گیری و یاد می‌دهی و گمان می‌کنی که دیگرانند، اما او خودت هستی.

منتظر #کسی نباش، روزی که تنهابودنِ خود را بپذیری دل از #انتظار برای دیدار با استادان بر خواهی داشت و به استاد درون خود #سجده خواهی کرد.

انسان زمانی که به تنهایی خود پی ببرد شروع می‌کند به #رشد کردن. آن زمان دیگر به هیچ کس در جهان #تکیه نمی‌کند.

@kheradedaroun