#تصور کنید که یک #برکه هستید.
سطح برکه #تحت تاثیر آب، هوا، باد، باران و...
تغییر میکند، اما #عمق برکه، همیشه دست نخورده و مختل نشده باقی میماند.
عمق برکه، حالت #درونی شماست،
که به چیزهای بیرونی بستگی #ندارد.

@kheradedaroun

‍ ‍ #عقاب هيچگاه با مار در روى زمين نبرد نمي كند. بلكه #مار را از روى زمين بلند كرده به آسمان #مي برد.
عقاب ميدان مبارزه را #عوض مي كند.
مار در آسمان توان هيچ كارى را #ندارد، نه تاب #مقاومت، نه #قدرتى و نه حتى تعادل جسمي! بلكه #ضعيف است و آسيب پذير. در حاليكه بر روى زمين قدرتمند، زرنگ و كشنده است.

توسط #دعا نبردهاى زندگي تان را به قلمرو امور #روحانى ارتقاء دهيد. وقتى وارد قلمرو روحانى مي شويد، خدا براى شما نبرد مي كند.
با دشمن در محدوده و قلمرو وى وارد نبرد #نشويد، مانند عقاب ميدان مبارزه را #عوض كنيد.
@kheradedaroun

‍ امروزه باید گفت که مرادتراشی و مریدبازی و تسلیم این شخص و آن شخص بودن، #دوره اش به پایان رسیده است. تو باید روی #پای خودت باِیستی. مستقل و آزاد. امروزه انواع تعالیم رهایی‌بخشِ بزرگان، براحتی در #دسترس همگان است. لازم نیست خود را اسیر و برده‌ی معنوی دیگران کنی. تنها کافیست هر جا که هستی آن تعلیمی را که #قلبت پذیرا و بدان گواه است، #عامل باشی. پس در هر تعلیم، آزادی #روح‌ات را بجوی و از این #خراب‌آباد تاریک و عَفِن، #عروج کن. کلید نجات، تنها در تغییر #شعور تو نهفته است. این #کلید را در جای دیگری نخواهی یافت. بی شک آنچه که در دورهٔ پیش‌رو، برای سالکانِ حق کارساز و کارآمد است، دوستی و همیاری و توسعه‌ی #آگاهی است و نه سروَری. زیرا در این دوران، تنها نجات بخش واقعی، ارتقاء شعور خِرَد جمعی است. و این مهم امروزه هیچ نیازی به مرادتراشی و مریدبازی #ندارد. زیرا همهٔ آگاهی های مورد نیاز در دسترس است و راهنمای حقیقی، فطرت الهیِ خود توست. پس آن را دریاب تا از اسارت های معنوی رها گردی. مراقبه‌ی اصیل را بیاموز و چشمان #مشاهده گرت را بگشای و روی پای خودت باِیست و بدان که نجات بخش واقعی را درون خودت #نهان کرده‌اند؛ "وَ فِی اَنفُسِکُم اَفَلا تُبصِرُونَ"!؟
و هرگز از یاد مبَر که اسارت‌های #معنوی به مراتب بدتر و مُهلِک‌تر از اسارت‌های #مادی است.

@kheradedaroun

همه چیزهای جهان را #سرنوشت در اختیار #ندارد چرا که جان آدمی نیز #اصول خاص خود را داراست ....تقدیر شخص #متصل به آن چیزهایی است که او #انجام می دهد و #خلق می کند.
@kheradedaroun

‍ شکستن بتی که از واژه ی #استاد داریم باعث رشد ماست.
زیرا که هیچ استادی برای همگی وجود #ندارد، ولی هر یک از ما استادی برای خود هستیم و در نهایت میتوانیم کمی از تجربیات را با هم #شریک شویم.
اما  خود را شاگرد فرض کردن و دیگری را استاد دانستن، #اشتباه است.
همین باعث میشود تا شما بت سازی کنید و چیزی جدید را بپرستید.
اگر نگاهی به تجربه های خود داشته باشید،ارتباطاتی که در مسیر شما هستند اعم از ترس ها..امیدها...ناامیدیها...تمام چیزی که واقعا لازم دارید توجه کردن و اجازه دادن است تا تجربیات شما آموزگار شما شوند و شما را #هشیار کنند.
ما همگی به #تلنگر نیاز داریم و نه به استادی که او #تعیین کند برای ما چه چیزی خوب یا بد است!
یک نسخه ابدا برای همه کارآمد #نیست.اگر استادی چیزی را بد یا ضعیف میداند ،آن برای خودش کاربرد دارد نه برای من، نه برای شما!
راهِ شما، #جوابِ قلبی و تجربه ی مستقیمِ شما، آن چیزی است که به راستی میتواند روح بخش باشد.
ما نمی توانیم بر اساس #آموزه ها زندگی کنیم!
ما نمیتوانیم با #بحث کردن با فردی او را به درک آنچه خودمان مستقیم #لمس کرده ایم برسانیم.

پس من نمیتوانم در مورد تجربیاتی که #نداشته ام، پیشاپیش #صحبت کنم!
همه در موضوعاتِ مختلف استاد هستند و در بخش هایی که نیاز داریم همدیگر را #تکمیل میکنیم.
ما تجربیات خود را مانند یک دوست در اختیار هم می گذاریم اما یک نسخه ی #واحد برای همه وجود ندارد.
دلیل اینکه #جستجوگرانِ معنوی به آرامش نمی رسند همین است که علاقه به روخوانی از تجربیاتِ دیگران دارند و حالا آن را تبدیل به نسخه ای #پاگیر برای خودشان میکنند...
@kheradedaroun

سوال: وقتی بیشتر با #نور پر می شویم، تاریکی کجا می رود؟
جواب: جایی #نمی رود. فقط #متوازن تر می شود.
#یادت باشد که رشد و صعود محصول یکپارچه شدنِ تمام چیزی است که تو #هستی. یعنی این اجازه را دهی که همه چیز معتبر و درست است (پذیرش در مقابل مقاومت). برای همین هر چه تکامل بیشتری پیدا کنی، آگاهی تو از #تاریکی بیشتر می شود، چون می خواهی همه اش را در درون خودت متوازن تر و یکپارچه تر کنی.
یادت باشد که همه ی آنچه که هست، یعنی آن یگانه، از تمام تاریکی و نوری که در آن است #آگاه است. 
 
سوال: پس کلید #توازن این است که قسمت های تاریک و درون خودت را پذیرفته و حتی دوستشان داشته باشی؟
جواب: بله، البته. یعنی پذیرش.
اصلا اگر آن ها را #نپذیری، کجا می خواهی بفرستی؟ جایی به غیر از تو وجود #ندارد!

@kheradedaroun

‍ حس #شرمساری از تو می خواهد تا #پنهان شوی
اما بعد، تو از این همه پنهان کاری #شرمسار می شوی
از از دست دادن زندگی ای که تا این حد به آن #مشتاقی
این یک چرخه #مخرب است
#عدم اتصال به خویشتن
قطع شدن از زندگی...

شهامت زیادی میخواد بیرون آمدن از این چرخه #معیوب و ورود به صحنه زندگی
بیرون آمدن از #مخفیگاه و گفتن حقیقت راجع به خود
باکی نداشتن از #مسخره بودن، طرد شدن و مورد تمسخر قرار گرفتن
شهامت میخواد درباره #بحران ها، نادیده شدن ها و هر چیز دیگری حرف زدن.
خطر شکست خوردن و حتی از دست دادن دوستان و خانواده را به جان خریدن

اما حالا تو #بهترین دوست را داری: خودت
تو بالاخره با خودت هستی
و حالا اگر مورد #تمسخر قرار گرفتی و یا از گروهی بیرون انداخته شدی، چه بهتر!

تو به پیش میروی، در حالی که #آماده نیستی، و هیجان ترسناک آزادی را #می چشی
تو میخواهی به سمت آن #منطقه امن قبلی فرار کنی و مخفی شوی ولی این کار را نمی کنی.
و طعم خودت و طعم زندگی را بهتر #می چشی

احساس شرم را با #تعظیم کردن در برابر آن #شفا میدهی اما دیگر به آن گوش نمی دهی
بر خلاف اعتراض های شرم، تو #شجاعانه به پیش میروی

و بعد به مرور، شرم تو را #رها می کند
تو شرم را در خود #داری، اما شرم دیگر تو را #ندارد...
حالا دیگر #قدرت در دست توست نه در دست شرم....

تو #خود زندگی هستی
که تا #بی نهایت می میرد و متولد میشود.

@kheradedaroun

‍ ‍ ‍ ‍ در واقع ما هرگز،هرگز به آن لحظه ی #تحمل ناپذیر که ذهن از آن بسیار #هراسان است، نخواهیم رسید.
فقط #ترس از یک لحظه ی تحمل ناپذیر وجود دارد خودِ آن لحظه هرگز #نمی آید.
شمابه عنوان فضای #باز هرگز نمی‌توانید یک شخص بیچاره و #منکوب باشید ؛ زیرا آنچه شمایید ،ظرفیت #خالصی است حتی برای #شدید ترین احساسِ در هم شکستگی.

مرگ تجربه ای نیست که شماداشته باشید. موج هرگز نمی‌تواند غیبت خودش را تجربه کند.
نهایتاًهیچ چیزی برای ترسیدن وجود #ندارد حتی اگر ترسی بسیار شدید در حال پدیدار شدن باشد.

فقط وقتی این لحظه رابالحظه ی بعد،بالحظه ای در آینده مقایسه می کنید ،رنج #شروع می شود.

آنچه که منم ،آرامشی در مرکز #طوفان است.
من در جنگ با طوفان نیستم.
من فضای بازی هستم که در آن طوفان #مجاز به آمدن و رفتن است.
من از طوفان #نمی‌ترسم نه به این خاطر که من قوی و شجاع هستم،
بلکه:
به این خاطر که من طوفان را به عنوان خودم #میبینم.
در #عمیق ترین سطح، آن نمیتواند مرا تهدید کند.
بنابراین اگر می‌آید، بگذار بیاید.

وقتی در درد آرام باشیم به جای اینکه خودمان را در مقابل آن مقاوم کنیم،وقتی #عمیق ترین پذیرش را در #وسط درد بیابیم به جای اینکه درد را به صورت #دشمن ببینیم در می یابیم که #شفا_یافتن همیشه بسیار #نزدیک است.

آنچه که ماییم ،#فضایی است در وسط آشفتگی، اقیانوسی آرام در وسط یک طوفان غرّان که پیشاپیش ، #کل است و همواره #شفا یافته است.
@kheradedaroun

‍ #اندوه، اندوهِ تو را #شفا میدهد
تو را از #هویت گرفتن با "کسی که اندهگین است" شفا می دهد
یا از "کسی که میخواهد از غم #رها باشد".
تو را به زندگی #نزدیک می کند. تو را با "اآنچه که هست" #هم راستا می کند.
قلب #شکسته ات را به سوی #عشق گشاده می کند

#خشم، خشمِ تو را #شفا میدهد
خشم در آن مرکز #سوزانش، به تو نشان می دهد که هیچ "فرد خشمگین"ی وجود #ندارد. تنها یک #نیرو است؛ زندگی. انرژیِ خالصی که ما آن را "خشم" می نامیم و از آن #ناآگاهانه فرار می کنیم. خشم به تو ارزش عمیقت را #یادآوری میکند. کمکت می کند تا صدای #ناب خود را بشنوی.

#ترس، ترسِ تو را #شفا می دهد.
تو را از داستانِ "من میترسم" #آزاد می کند. ترس یک انفجار #زندگی است. یک نگهبانِ عالی است که به درستی شناخته #نشده است. ترس، هیجانِ حرکت به سمت #ناشناخته را می شناسد.

#شرم، شرم تو را #شفا می دهد.
زمانی که شرم به #سراغمان می آید، دلیلی برای شرمگین بودن وجود #ندارد. شرم فقط میخواهد با یک #عشق بدون شرط، در آن حضور گرمی که تو هستی، در برگرفته شود. و در آنجا، به آرامی به سمت #منبع خود باز می گردد. فقط سعی می کند تا تو را #محافظت کند.

به سادگی، از این باور که باید #احساسات خود را شفا دهید، #شفا یابید!!
تمام احساسات در #بطن خود، بی تقصیرند. آنها با یک درس، با یک #هدیه به سراغمان می آیند. اگر فقط اجازه دهیم در ما #جاری شوند...

@kheradedaroun

‍ #روشن ضمیری یک مقصد، یک هدف و یا یک مکان استراحت در انتهای یک سفرِ طولانی #نیست. اینها تنها تعاریف #ذهن از روشن ضمیری است.
روشن ضمیری "تاباندنِ نور" بر جایی است که همین #حالا در آن هستی.

این یک خبر #خوب است.
این یعنی هیچ کس بر "مسیر"ِ تو تسلط #ندارد. نه معلمت، نه مرشدت و نه رهبر دینی ات.
این یعنی هیچ کس نمیتواند به تو بگوید که "راه"ِ درست چیست.
این یعنی تو نمیتوانی #اشتباه بروی، حتی اگر فکر کنی که اشتباه رفته ای.
این یعنی هر اتفاقی بیوفتد نمیتواند تو را از مسیر #خارج کند؛ چرا که مسیر، همان چیزی است که در حالِ اتفاق افتادن است (این جمله را چند باره بخوان- مترجم).
هیچ کس نمیتواند تو را از #معجزه ی زندگی دور کند یا تو را به آن نزدیک تر کند؛ چرا که این معجزه تو را #احاطه کرده است و در غالب هر فکر و احساس و تصور و بو و صدایی، در حال #تابیدن بر توست

تو آن آگاهی ای باش که بر هر "لحظه" می تابد، #فارغ از این که محتوای لحظه چیست...
شک، ترس، اندوه، خشم، گیجی
شاید این حالات نه #دشمنِ روشن ضمیری باشند و نه مانعی بر سر آن. بلکه تنها مظهرِ یک هوشمندی #عمیق باشند. همان هوشمندیِ عظیم و بیداری که ستاره ها را متولد می کند، امواج اقیانوس را به حرکت #در می آورد و هر موجود زنده ای را در این سفرِ پر از تضاد، به سمت خویش می کِشد.

از داستان ِ زمان و فضا و پیشرفت در مسیرِ یک هدف بیرون بیا و به قداستِ هر لحظه #اعتماد کن...
یک لحظه را انتخاب کن. هر لحظه ای. فرقی نمی کند کدام لحظه. اصلا همین لحظه.
چرا که هر لحظه یک نقطه‌ی #دستیابی است..
لحظه ها هرگز #مانع نیستند بلکه نقطه دستیابی اند.

تو یک موجودِ جدا افتاده در یک سفرِ طولانی به سمت #کمال نیستی.
تو یک شعر #نابی...

@kheradedaroun