#12_qism
(✍Fahriya_Yaqub)

***
Bilolning hofizi Qur'on bõlganligi munosabati bilan otasi uylarida kichik ziyofat qildi. Ziyofatga Usmonni ham taklif qildi. Usmon sevimli shogirdi uchun sõnggi rusumdagi velisoped sovĝa qilmoqchi bõlib, dõkonga bordi. U yerdagi eng zõr velisopedni oldi. Bilolning uylariga keldi. Rõzasini ochib, birgalikda ular bilan shom namozini õqidi. Usmon Bilol va uning otasi mehmonxonada gaplashib õtirishardi.
Usmon:
—Mana , Bilol qori ham bõlding deb Bilolning yelkasini erkalab siladi.
Bilol:
—Allohning inoyati, sizning va yaqinlarimning harakati duolari sabab bu unvonga erishdim dedi, tavoze bilan.
—Ustoz sifatida senga qiladigan nasihatim bor dedi Usmon. Bilol "aytavering" degandek bosh chayqadi.
Usmon:
—Olamlarning robbi Alloh bizga Qur'onni eslatma qilib yubordi. Alloh taolo Õz kalomida shunday marhamat qiladi: "Agar ushbu Qur'onni toqqa tushirganimizda edi, uning Allohdan qõrqqanidan titrab-qaqshab parchalanib ketganini kõrar eding. Ushbu misollarni odamlarga keltirurmiz, shoyadki,ular fikr yuritsalar" deb eslatadi.
Toĝlardek pirviqor, mustahkam narsa ham Allohdan qõrqqanidan parchalanib ketgan bõlardi. Sening qalbingga yozilgan bu eslatmani asrab avayla. Unga amal qil. Qur'on yodlab uni unutishdan va unga amal qilmaslikdan õzga oĝir gunoh yõq. Riyo qilma. Unga yaqinlashma. Alloh õz kalomi bilan maĝfirat ham, falokat ham berishi mumkin.—Dedi.
Bu nasihatlar Usmonning qalbidan chiqib, Bilolning qalbiga õrnashardi. Usmon:
—Endi men bora qolay, ruxsatingiz bilan deb ketmoqchi bõlgandi.
Bilolning otasi:
—Shoshmang õĝlim, ovqat pishay deb qoldi. Tanovul qilsangiz bizni xursand qilgan bõlasiz dedi. Usmon arang rozi bõldi. Keyin, bir laganda kabob keltirildi. Usmon kabobdan bir qoshiq yedi-yu hayratda qoldi. Umrida bunchalik tasbeh va tahlil ta'mi kelgan taomni yemagan edi-da. Xuddi ovqatning har bir qoshiĝi "Alhamdulillah", " Astaĝfirulloh", "Allohu akbar" deyayotgandek edi. Usmon õzini tiyib õtirmadi. Õzini gõyo ustozining uyidagi zikrlar bilan tayyorlangan taomin yegan- Imom Shofe'iy hazratlaridek tasavvur qildi. Vo ajabo...

Davomi bor...


©Hayot_vasfi
https://t.me/ibratli_hikoyalarim_kanali

#13_qism
(✍Fahriya_Yaqub)

***
Usmon Bilolning uyida yegan huzurbaxsh taom bilan qalbi ham huzur topdi. Uning kuchi bilan nafl namozlarida bomdodga qadar qoim turdi.
Ramazon oyi ham tugab bormoqda edi. Ramazon kelib, shaytonlar kishanlansa ham yomonliklar davom etaveradi deganlaridek, Usmon imomlik qilayotgan masjidiga tegishli bõlgan ehson qutisidagi pullarni kimdir õĝirlab ketgan. Sakiynaning otasi ham vaqtincha ta'til olib ketganligi sabab, õrniga yangi qoravul kelgan, u esa õz ishiga mas'uliyat bilan yondashmaganligi uchun masjidga kelgan namozxonlarning puli yõqolib qolardi. Usmon asabiylashar, ĝazab qilar va: "otam imomlik qilgan paytlarda masjiddan hatto bir juft poyabzal yõqolmagandi" deb siqilardi. Oxiratda otasining omonatini saqlay olmaganligi uchun dõzaxga itarilishini õylab õzini ayblardi. Usmon: "Alloh õzing yordam ber, taĝin gunohkor bõlib qolmay deya " iltijo qilardi. Va masjidning devorlariga quyidagi sõzlar yozilgan e'lonni ilishlarini buyurdi: "Kimning nimaga ehtiyoji bõlsa qondiramiz. Pul kerak bõlsa pul beramiz. Hatto u õĝiri bõlsa ham, xohlaganini aytsin Alloh rizosi uchun bajaramiz. Kimga boshpana kerak, bõlsa uy ham topib beramiz. Faqat, Ramazon oyida vaqtincha bõlsa ham gunohlardan tiyilsalar bas " deb yozilgan edi.

Davomi bor...



©Hayot_vasfi
https://t.me/ibratli_hikoyalarim_kanali

#14_qism
(✍Fahriya_Yaqub)

****
Usmon ham oddiy odam unda ham jahl, unda ham oĝriydigan qalb, hamma insonda uchraydigan kamchiliklar bor. U sababli dinini malomat qilmasliklari uchun har qanday vaziyatga sabr qiladi. Ammo hech qachon masjidga qilingan ehsonlarni õĝrilar talab ketishiga, mõminlarning zulm chekishiga sabr qilolmaydi.
Õsha kuni Anas ham masjidga kelib:
—Haligi ish nima bõldi?!deb sõradi. Usmonning jahli chiqib, kõzlari qizarib ketdi. Usmon unga:
—Kõrib turibsan masjidda ahvol yaxshi emas, yetmaganiga qaysidir Allohdan qõrqmagan bekatdagi ehson qutisidagi pullarni õĝirlab ketibdi. Yangi xodim ishini eplolmagani uchun, odamlarning shikoyatlari ustimga yoĝilyapti. Qanday qilib "sening ishing" kõnglimga siĝsin deb javob berdi Anasga. Anas Usmonni bolaligidan beri bilardi. Uning tushkunlikka tushib, jahl qilishini ham yaxshi bilardi. Ammo Anas ham Usmonning bu gaplaridan ranjigandek bõldi. Usmon bir past õziga kelib, Anasdan uzr sõradi.
Usmon:
—Kechir dõstim, ozgina qizishib ketdim. Nima qilay axir ikki õt orasida qolib ketdim. Hech qaysi ishim õngidan kelmayapti. Otamning vasiyatini amalga oshirish uchun yelib - yuguryapman, biroq hammasi foyda bermayapti. Ertaga qiyomatda otam"omonatimni saqlay olmading"deb yoqamga yopishsalar qanday javob beraman deya qõrquvdaman. Balki shu sabab sendan alamimni olgan bõlsam kerak dedi xijolat tortib.
Anas ham dõstining qanday mas'uliyatli ish bilan bandligini bila turib, unga tirgak bõlish õrniga bõyniga ish yuklaganidan uyalib ketdi:
—Hech qisi yõq, sen emas men kechirim sõrashib kerak. Shu ondan buyon senga qõlimdan kelgancha yordam beraman. Biz ikkimiz otangning omonatlarini birga qõriqlaymiz deb dõstiga tasalli berdi.

Davomi bor...


©Hayot_vasfi
https://t.me/ibratli_hikoyalarim_kanali

#15_qism

(✍Fahriya_Yaqub)

ANAS QANDAY INSON.
Anas juda zakovatli, ilmli, notiq, hadisshunos mard yigit. Ilmida ham, amalida ham sobit turardi. Fe'li sal oĝirroq, arzimagan narsaga jahli chiqib ketardi. Balki shu fe'li tufayli islom dinida sobit turolgandir. Anas õz nafsi uchun ĝazab qilmasdi. U faqat Alloh yõlida ĝazab qilardi. Odamlarning u tõĝrisidagi notõĝri fikrlariga tupurib qõygan edi. Anas birovning kõngliga qattiq tegadi deb haqni gapirishdan uyalmasdi. Anas bid'at va xurofat, islom diniga putr yetkazuvchi barcha narsaga urush ochgan. Misoli hazrati Umar, hazrati Hamzadek qalblarni larzaga soladigan arslon. Usmon bilan qadrdon,qondoshlardanda yaqin edilar. Bolaligi Usmon bilan kechgan. Otasi besh yoshlarida vafot etgan. Usmonning otasi uni õz qarmoĝiga olib, tarbiyalagan. Anas Usmonning otasini õz otasidek kõrgan. Uning oldidagi qarzni butun umr unutmagan edi Anas. Doim otasini qõmsab qolganda Usmonning otasi Usomaning oldiga kelib, dardlashar edi. Anas Usomaning qistovi bilan Madinaga õqishga kirgan edi. Usomaning barcha qilgan yaxshiliklari Anasning qalbida muhrlangan, kun kelib yaxshiliklarini ziyodasi bilan qaytarishga bel boĝlagandi. Ammo Usomaning vafoti sabab orzusi amalga oshmay qoldi.

Davomi bor...


©Hayot_vasfi
https://t.me/ibratli_hikoyalarim_kanali

#16_qism

(✍Fahriya_Yaqub)

***
Bilol ustozidan xabar olgani masjidga bordi. Usmonni kõrib kõngli tõlgan edi. Usmon undan hol-ahvol sõradi:
—Otang yaxshimilar Bilol. Dedi Usmon.
Bilol:
—Allohga shukr, yaxshilar dam olyaptilar dedi.
Usmon:
—Kõrgani borolmadim. InshaAlloh bugun kõrgani boraman dedi. Peshin namozidan keyin Usmon Bilolning otasini kõrgani bordi. Salomlashdi.
Usmon:
—Yõqligingiz bilindi, Anvar amaki dedi.
Bilolning otasi:
—Soĝligim yaxshi bõlib turganda masjiddan bir qadam ham yiroqlashmas edim. Qaridim shekilli kunaro tobib qochyapti. Allohga shukr ancha yaxshiman dedi.
Usmonning xayoliga Anasning iltimosi keldi.Va Anvar amakiga:
—Mening bir dõstim bor, balki tanirsiz ismi Anas. Rahmatli ustoz Abdullohning õĝli dedi. Anvar amaki bir oz õylanib:
—Anas....
—ha esladim anavi shõxbola uyimizga ham kelgandi daraxtga chiqaman deb qõli toyib yiqilib boshi yorilgandi. Umri uzoq bõlsin. Juda shõx bola edi. Doim bir balolar boshlab yurardi. Dedi kulib.
Usmon:
—Anas hozir shu yerga kelgan. Madinada õqirdi, u olim bõlgan bir nechta mutovotir qiroatlardan ham ijozasi bor dedi . Bundan tashqari chet ellik taniqli ulamolarning sevimli shogirdi dedi.
Anvar amaki:
—MashaAlloh, ilmi ziyoda bõlsin otasi hayot bõlganda uni kõrib xursand bõlgan bõlardi. Shayx Usoma va Shayx Abdulloh qadrdon dõstlar edilar. Abdulloh juda yaxshi olim, yaxshi inson edilar. Taqdir ekan yosh vafot topdilar dedi kõziga yosh olib.
Usmon:
—Joylari jannatdan bõlsin,-deb qõydi.
Anvar umri bõyi masjidda qoravul bõlib xizmat qildi. Masjid uning ikkinchi uyi edi. Vazifasini sidqi dildan bajardi.Yolĝiz Alloh rizosi uchun yoshligini kuchini shu masjidga sarfladi. Masjidning ehtiyojini oilasining ehriyojidan ustun qõygan edi, va shu sabab ham Anvarni masjiddagi hamma hurmat qilardi.

Davomi bor...


©Hayot_vasfi
https://t.me/ibratli_hikoyalarim_kanali

#17_qism

(✍Fahriya_Yaqub)

****
Usmon nima deb gap boshlashni bilmas edi. Nima desa ekan "dõstim Sakiyna degan qizni sõrayapti, mabodo bu sizni qizingiz emasmi?!" -deb ham sõramoqchi bõldi. Ammo Anvar amakidan shapaloq yeyishini xayol qildi. Bu safar ham "Anasning ishi" chala qoldi. Birgina yõl Biloldan mahallada uning opasidan boshqa Sakiyna degan qiz bormi yõqmi surishtirish edi.
Ertasi kuni Bilolni masjidga chaqirib:
—Bilol, mahallangda opangdan tashqari Sakiyna degan qiz bormi?!,–deb sõradi.
Bilol õylanib qoldi va javob berdi:
—Menimcha yõq, õtgan yili bor edi, keyin narigi mahallaga kelin bõlib ketgan. Keyin yon qõshnimiz Sakiyna buvi bor bõldi boshqa yõq,– dedi.
Usmon Anas sõragan qiz Bilolning sirli Qur'on õrgatuvchisi ekanini gumon qilgandi. Chunki Anas uncha- muncha qizga e'tibor bermasligini yaxshi bilardi. Va gumoni tõĝriligiga ishonch hosil qildi.
Usmon:
—Opang nechchi yoshda?,–dedi.
Bilol:
— Õn sakkiz yoshdalar,–dedi.
Usmon:
—Qayerda õqiydi,–dedi.
Bilol:
—Dizayn kollejida, ikkinchi kursga õtdilar, –dedi.
Usmon bu savolni uyalib zõrĝa berdi:
— Bu yil turmushga bermaysizlarmi ?!–dedi tamoĝiga tiqilgan hayajonni yutib.
Bilol:
— Menimcha yõq, dadam yaxshilab õqib, bir kasbni egallasin keyin bir gap bõlar ,–deydilar–dedi.
Usmon õylanib qoldi. Bilol, ustozining nega opasi haqida sõraganiga hayron edi. Va Bilol:
—Ustoz, nega bularni sõrayapsiz?!,–dedi. Usmon hayajonlanib:
—Shunchaki õzim, –deb qutilib qoldi. Bilol bilan xayrlashdi:
—Kelganing uchun rahmat Bilol, katta yordam berding —dedi Usmon.
Bilol yõlda ketarkan:
— Bilardim, Allohim õzingga shukr– deya uyiga ketardi.
Uyga yetib kelgach onasi bilan gaplashib õtirgan opasiga:
—Xonaga kiring, muhim gapim bor–deb opasini xonaga olib kirdi.
Bilol:
—Hozir sizga bir narsa aytaman– dedi.
—Faqat õtirib oling –dedi.
Sakiyna ukasining gapiga kirib õtirdi.
Bilol:
—Sizga doim ustozimga juda mossiz der edim, – dedi.
Sakiyna:
—Xõsh nima bõlibdi, –dedi.
Bilol:
—Bugun ular masjidda siz haqingizda sõradilar, bu yil turmushga bermaysizlarmi deb sõradilar,–dedi quvonchi õziga siĝmay.
Sakiyna:
—Nima deding unga –dedi.
Bilol:
—Dadam hali õqishi bor deydilar–dedim. Sakiyna xursand bõldi.
Bilol:
—Agar sizga uylansalar zõr bõlardi–dedi.
Sakiyna:
—Ustozing Qur'onni yodlagan, hofizi Qur'on bõlsa, men esa hali ham yodlab bõlganim yõq, ustozingga õziga õxshagan olima qiz yarashadi, –dedi.
Bilol:
—Bu nima deganingiz, siz ham Qur'onni õqiysizku?! ,–dedi taajublanib.
Sakiyna:
—Õqigan bilan yod olganni farqi bor, ustozing ham men haqimda shunchaki sõragan bõlsa kerak, xulosa qilishga shoshilma, —dedi Bilolga.

Davomi bor...



©Hayot_vasfi
https://t.me/ibratli_hikoyalarim_kanali

#18_qism
( ✍Fahriya_ Yaqub)
Sakiynaning kõnglidan Usmonni ayoli bõlish xayoli õtdi. Qanday gõzal xayol edi bu. Dini ham ilmi ham mukammal, hofizi Qur'onning ayoli bõlish qanday sharaf edi Sakiynaga. Ammo xayolining bir chekasiga keldiyu Sakiyna:"Yõq bõlishi mumkin emas" deb bu xayollarni yiĝishtirdi. " Men oddiy qiz bõlsam, Qur'onni ham yarmini yodlaganman, Usmon qayerda- yu, men qayerda " –dedi ichida. Ammo qalbining tubidan bir sõz:"Alloh bilguvchidir, Allohga oson" derdi.
*
Bilol opasining xonasiga kirib, Sakiynaning Qur'on oldida yiĝlab õtirganini kõrdi. Shoshgancha opasining yoniga kelib:
— Nima bõldi ,nega yiĝlayapsiz, –deb opasining kõz yoshlarini artdi.
Sakiyna:
—Yillar bõldi, hali ham Qur'onni yodlay olmadim, ertaga gunohim savobimdan oĝir chiqadigan qiyomat kunida Alloh meni jannatga kiritmasa nima qilaman,-deb yiĝlashda davom etdi.
Bilol:
—Unday demang opajon, siz albatta Qur'on hofizasi bõlasiz, birga jannatlarda yashaymiz, –dedi Bilol ham yiĝlab.
Sakiyna:
—Mening bir gunohim bõlsa kerak, balki shuning uchun Qur'oni yodlay olmagan bõlsam kerak,–dedi.
Bilol opasining qanchalar Allohni sevishiga qoyil qolgandi. Xolbuki opasi Qur'onni butun borliĝi deb bilar, ustozsiz ham yodlashga harakat qilardi. Hayot uni qanchalik sinamasin bu muhabbat yanada alangalanib borardi. Sakiyna Qur'on hofizlariga beriladigan dunyo va oxiratdagi mukofotlarga erishishni xohlardi. Ba'zida bu yõlda sustkashlik qilib qõyayardi. Sakiyna ham inson u ham xato va gunoh qiladi. Lekin tavbani ham kechiktirmasdi. Ammo qiyomat kunida: "Yumushim kõp edi, dunyoga õralashib qoldim. Shu vajdan Kalomingni yodlolmadim" demaydi-ku. Bõlishi muqarrar qitomat kunida barchamizning yukimiz oĝir, hech qaysi uzurimiz qabul etilmaydi, hech kim savobini nasiyaga bermaydi, hamma õzini õylaydi. Shu kunni kelishini bila turib, tayyorlanmaslik ahmoqning ishi emasmi?!.
Sakiyna Alloh unga yuzlanib, hisob-kitob qilganda õzini oqlaydigan sabab topolmadi. Dunyoda qilgan ibodati faqat Alloh uchunmidi deb yiĝlardi. Bilol opasini hech qachon bunday mahzun ahvolda kõrmagan, u ham mahzun edi. Qõllarini duoga ochib: " Ya Robbim, õzing opamga huzuringdagi eng martabasi uluĝ hofizi Qur'on bõlishni nasib et, huzuringga Qur'onni yod olib yuzlanishini nasib ayla, õzing unga mukammal Qur'on õqituvchisi yubor, kalomingni qalbida kõtarib borishini nasib et, amiyn" deya duolar qildi.

Davomi bor...


©Hayot_vasfi
https://t.me/ibratli_hikoyalarim_kanali

#19_qism
(✍Fahriya_Yaqub)

Ramazon oyining sõnggi jumasi ham kirib kelishiga bir kun qolgandi. Usmon xutbaga tayyorlanardi. Usmonning onasi yarim kechagacha uxlamaganidan xavotir olib Usmonning eshigini taqillatdi. Usmon eshik tomonga qayrildi.
Usmon:
—Kiravering, ona deb ruxsat berdi. Onasi Usmonning xonasiga kirib, uning charchab qizarib ketgan kõzlarini kõrib:
Bolam, ozgina dam ol, keyinroq tayyorlanarsan, bunaqada õzingni kasal qilib qõyasan,– dedi kuyunib.
Usmon:
— Men uchun qayĝurishingizni bilaman. Ammo yelkamdagi vazifani ado etishim kerak. Bu yõl õylaganimdan kõra qiyinroq ekan. Olgan ilmimni Allohning rizosi uchun sarflashni bilmas ekanman ona. Shu kungacha otam va sizdan kõp narsani õrgandim. Endi bularning barchasini õrgatmoĝim kerak. Qancha charchamay, yiqilmay islom ummati uchun kuchli bõlishim shart. Bilasizmi bu ishlar boshimga tushmasdan oldin, hammani õzimga qiyoslagan ekanman. Islom ummati tobora zaiflashayotganini endi sezibman. Alloh va uning hukmlariga insonlar itoatsiz ekanini kõrib ezilaman ona. Nahotki odamlar kufr va shirk botqoĝiga botyotganlarini sezmasa.Ular uchun pashsha qanotichalik arzimas dunyo ortidan yugurayotganlari, oxiratni õtkinchi mol-dunyoga almashtirayotgalari qiziq emasdek. Har yerda fahsh, ĝiybat, gunoh. Ba'zida Alloh qahr qilib Nuh va Samud qavmlariga kelgan balolarni yuborsa-chi deb õylab qolaman.
Eng yomoni bilasizmi nima?!–dedi Usmon. Odamlarga nahiy–munkar qilmaslik, ularni Alloh yõliga bila turib da'vat etmaslikdir. Ilmini õzgalarga õrgatmagan olimning qiyomatdagi jazosi qanchalar oĝir ekani. Shularni õylasam «qaniydi onam meni tuĝmaganida » deb qolaman –dedi Usmon.
Onasi:
—Oh bolam-a, Alloh mushkulingni yengil qilsin, ilohim olgan ilmingni Alloh yõlida tarqatishingni nasib qilsin –deb Usmonning boshini siladi. Usmon ancha yengil tortib:
—Amiyn, aytganingiz kelsin –deb onasining qõllarini õpdi.
Onasi:
—Õĝlim balki senga bu yõlda yordamchi bõladigan bir umr yõldoshi kerakdir-dedi. Usmon onasi uning yoniga nima maqsadda kelganini tushundi va:
—Albatta umr yõldosh kerak, biroq men hali tayyor emasman deb qõrqaman. Bu yil bizga sinovli bõldi, otamdan ayrildik, bundan tashqari masjiddagi ishlar chigal,u yerdagi odamlar menga , men ularga õrganishimizga biroz vaqt ketadi. Masjid ham ancha tamir talab ahvolga kelgan. Keyin õzimga mos qiz hali topilganicha yõq,–deb javob berdi.
Onasi:
—Ustozlaringni ham bõyi yetgan qizlari bor ekan. Hech bõlmasa bittasi bilan uchrashib kõrasanmi?!–dedi.
Usmon:
— Onajonim bu yil «uylanish » mavzusini ochmay turaylik, ishlarim maromiga tushib olsin, inshaAlloh keyingi yil Alloh nasib qilsa siz tanlagan qizga uylanaman–dedi onasiga qarab. Onasi ham bu mavzuni yopishga qaror qildi. Õĝlining ishlarida xayr sõrab, uluĝ mavloga duolar qildi
*
Juma kuni ham keldi. Masjidda odamlar har galgidanda kõproq edi. Juma namozi õqildi. Usmon xutba qilish uchun minbarga chiqdi.
«Assalamu aleykum va rohmatullohi va barokatu. Muhtaram jamoat Ramazon oyini oylarning sultoni qilgan, va bu oyda Qur'onni nozil qilgan Allohga munosib hamdlar bõlsin. Bu oyda shaytonlar kishanlanadi, Allohning rahmat eshiklari ochiladi. Bu oyni Alloh taolo buyurgani kabi õtkazdikmi?!.
Ba'zi birodarlarimiz faqat Ramazon oyida masjidlarga serqatnov bõlib qolishadi,faqat Ramazonda oĝizlarini, kõzlarini xaromdan saqlaydilar xolos. Undan keyinchi, yana eski holat, chekish, namozlarni tark qilish, ahliga beparvolik qilish, ma'ishat qilish va hokazo. Bunday yashashdan ne naf, musulmondek tõkis solih amal qilmaydilar-u, lekin musulmondek dafn qilinishni, jannatga kirishni u xohlaydilar. Alloh uning õzigagina ibodat qilishi uchun bizlarni yaratdi. Ammo hozir bizning barcha ibodatimiz dunyo bõlib qolgan. Ayollarimizni ham,õzimizni ham, bolalarimizni ham bu dunyo õz domiga tortmoqda. Hatto, muborak bu oyda ham ĝiybatga, fahshga, gunoh- masiyatlarga kõzimiz tushib qolyapti. Biz borgan sari dindan, ilmdan, Allohdan uzoqlashib bormoqdamiz. Qizlarimizda hayo, yigitlarimizda ĝurur kamayib ketgan. Rasululloh s.a.v. hayo haqda nima deganlarini bilasizmi?» deb jamoatga yuzlandi Usmon.

#20_qism.
( ✍ Fahriya_Yaqub)
Masjidni sukunat qoplagach, õzi javob berdi. «Hayo—iymonning yarmidir». Biz Allohdan hayo qilishni unutib qõydik. Mana endi oqibatini kõrib turibmiz. Ayol-qizlarimizda sharm- hayo pardasi kõtarilib ketdi. Allohning barcha narsani bilib, kuzatib turishini anglamay, gunohlarimizda davom etyapmiz.
Tarixga nazar tashlasak diyorimizdan qancha ulamolar yetishib chiqqanini kõramiz. Sanab õtirishning xojati yõq. Hammamiz yaxshi taniymiz tõĝrimi?!. «Men Buxoriyning yurtidanman» deb kerilishni bilamiz. Ammo uyimizda, ahlimiz orasida bitta bõlsa ham Rasululloh s.a.v.ning sunnatlarini tiriltirmaymiz. Gunohligini bila turib har xil urf- odatlar, bid'atlarni qilamiz. Hisobga uchramasimizdan oldin õzimizni hisob- kitob qilmaymiz. Biz faqat sõzimizda kuchlimiz, amalimizda esa aksi. Allohni Robbim, islomni dinim, Muhammad s.a.v. ni payĝambarim degan ekanmiz, unda nega Alloh, islom dini, payĝambar janobimizning sunnatlariga ergashmayapmiz?! Hozirgi kunda bizning dinimiz ham, amalimiz ham dunyo uchun odamlar kõrishi uchun xolos. Bir bechoraga ehson qilganimizni butun dunyo bilishi kerak, ijtimoiy tarmoqqa joylab, õzimizni qanchalik saxovatpesha ekanimizni namoyish etishimiz kerak. Bu qanaqasi?!...
Avvalari sohobiylar, solihlar bergan ehsonlarini yashirincha berardilar. Ular Allohdan chinakamiga xavf qilgan insonlar edi. Hatto tunlari miskinlarning eshigi yoniga bir xalta pul tashlab, õzlarini hech kim kõrmasligi uchun berkinib olishgan. Bilasizmi nega? chunki riyodan qõrqqanlar. Alloh riyo qilgani uchun olovi sachrab turgan, dõzaxga uloqtirilishlaridan xavf qilganlar. Asl hayo va xavfning ta'rifi shunday. Alloh yonimizda turgandek uni sevish va undan hayo qilish, ĝazabidan qõrqishdir.
Usmon sõzlarida davom etar, jamoat esa tinglab õtirardi. Bu jamoat ichida tavba qilgan ham, shunchaki eshtib õtirganlar ham bõldi. Xutba anchaga chõzildi. Juma namoziga ayollar ham kelgan, ular ham õzlariga ajratilgan joyda xutbani tinglab õtirardilar. Usmonning zakosiga ayollar ham tan bergan edilar. Ayol-qizlardan bir nechtasi uning gõzalligi va zakosiga oshiq bõlgan edilar. «Qaniydi, yosh imomni yana bir bor kõrsam» deb duolar qilishardi yosh qizlar. Xuddi hazrati Yusufning jamolini kõrib, qõllarini kesgan ayollardek qarashardi unga. Sakiyna ham masjiddamidi?, u ham tinglayotgan edimi Usmonni?!...
Yõq, u iztirob ichida xonasida ĝujanak holda kõrpasiga õranib yiĝlab yotardi. Nega?! Uni bunchalar qayĝuga solgan narsa nima edi?! Nima...
Sakiyna Qur'on yodlashdan umidini butunlay uzgan edi. Harakatlari zoe ketayotgani, oyatlarni tez yodidan chiqarardi. Sakiynaning imtihoni shunday edi. Alloh har bir Qur'on yodlovchisiga sinov berib, sinaydi.
U ham sinalayotgan edi. « Men Qur'onni yodlay olmasam kerak» deb aytdi ichida. Va uxladi. Tushida bir maskanda kõrdi õzini. Darvozalari yoqut va zumrad bilan bezalgan, qimmatbaho qasrda edi. Qushlar sayragan, gullar xushbõy taratgan boĝga kirdi. Boĝ ichida lahv, uning ustida oppoq jildli Qur'on turardi. Qur'on yonida nur yuzli bir inson Qur'ondan tilovat qilar edi. Bunchalar gõzal qiroat... Avval hech qayerda eshitmagan edi bunday gõzal Qur'on tilovatini...
U kishi Sakiyna tomon õgirildi. Qur'onni unga tutqazib «õqi» dedi. Sakiyna al- An'om surasini õqidi. Va õqib bõlgach:«siz kimsiz, ey nur yuzli odam» deya sõradi. U: « Hamza ibn Habib az-Zayyod» dedi. Sakiynang yuragi qafasidan chiqib ketar darajada ura boshladi. Va unga:«Robbing rahmatidan umidingni uzma!. U Qur' on jamlangan qalblarni azoblamaydi» dedi va yuqoridan nur tushdi imom Hamza esa ĝoyib bõldi.
Sakiyna õsha kundan beri yosh tõkar«Allohim senga hamdlar bõlsin, õzing avf et» deya õzini qõlga ololmasdi. Tushi haqida esa hech kimga aytolmadi. Faqat yiĝlar, Qur'on õqir al-An'am surasiga kelganda yiĝidan kõzlari shishar, mus'hafiga ham marjon-marjon yoshlari tomchilar edi.

Davomi bor...

https://t.me/ibratli_hikoyalarim_kanali

Davomi
***
Xutba tugab odamlar tarqaldi. Usmon ortida turgan Anas tomon qayrildi. Õtirib bafurja suhbatlashdilar.
— Sen aytgan qizni surishtirdim, masjidda ishlaydigan Anvar amakining qizi ekan, balki Anvar amakini eslarsan –dedi Usmon saqolini tutamlab.
Anas:
—Anvar amakini eslayman, ularni qizlari bormidi?!. Anvar amaki juda yaxshi odam edilar–dedi.
Usmon:
—Ammo bu yil qizlarini uzatmasalar kerak. Qiz hali õn sakkiz yosh ekan. Sendan shunda necha yosh kichik bõladi –dedi õylanib.
Anas:
— Tõrt yo besh yosh kichik bõlsa kerak. Aniq besh yosh kichik bõlarkan –dedi hisoblab.
Usmon:
— Yana õzing otasi bilan gaplashib kõr, sovchi jõnat, balki fikrlari õzgarar dedi.
Anas:
—Xayrlisi bõlsin,onam bu yil uylanasan deb turib olganlar. Kelin ham topib qõyibdilar–deb uyalgancha kulimsiradi.
Usmon:
— Uchrashdingmi?!, kim ekan õsha baxtli qiz –dedi u ham kulimsirab.
Anas:
—Insititutda õqigan paytlarimizda nahv fanidan dars õtadigan Jamol domlani eslaysanmi?, ularning Sumayya ismli qizlari bor ekan. Onam qistayvergach uchrashdim. Ma'qul keldi–dedi yana kulib.
Usmon:
—SubhanAlloh, juda yaxshi bõlibdi. Xursand bõldim. Insititutda eng bezor qilgan ustozingga kuyov bõlarkansanda endi–dedi Anasga kulib.
Anas:
—Endi nima deysan, Allohning ishi shu ekan. Õzim ham boshida ustozdan rosa qõrqdim,« meni kuydirgansan qizimni bermayman»
deb qolsalarchi deb siqildim. Allohga shukur unday demadilar. Shu oyning oxiriga tõy qilmoqchimiz– dedi.
Usmon:
— Alloh xayrli qilsin, bizga ham õz juftimizni topish nasib qilsin– dedi.
Anas:
—Õzing qachon,–deb Usmonga qaradi.
Usmon:
—Bilmadim,Alloh xohlagan kun. Hozir bularni õylashga vaqt bõlmayapti– dedi.

Davomi bor...



© Hayot_vasfi
https://t.me/ibratli_hikoyalarim_kanali

🎊🌹🌙ЖУМА АЙЁМИНГИЗ МУБОРАК БЎЛСИН АЗИЗЛАР!🌹🌙

🌷Дуога қўл очинг, Толмасин билак,
🌷Бугун сўрайверинг, Хар неки тилак.
🌷Файзи билан берур, Аллоҳ таборак.
🌷Тавба сохибига, ЖУМА муборак...

🌷Хамиша саждага эгилиб бошлар,
🌷Аллоҳдан тилангиз энг эзгу тилак
🌷Шундай улуғ кунда дуода бўлинг
🌷Тақводор диндошим ЖУМА Муборак!!!

🌙🌸ЖУМА АЙЁМИНГИЗ МУБОРАК БЎЛСИН!🤲

🌹 Аллоҳнинг саломи
🌹 Пайғамбар ﷺнинг дуолари
🌹 Қуръоннинг нури
🌹 ЖУМАНИНГ баракаси сиз билан бўлсин!

Яқинларингизни ҳам табриклаб қўйинг🤗

https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh
https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh

#21_qism
(✍ Fahriya_Yaqub)
Usmon Anas bilan suhbatlashib bõlgach, xayrlashdi. Masjidda hamma tarqaldi. Usmon masjiddagi kutubxonada dars tayyorlab õtirardi. Qur'on tafsiri bilan mashĝul edi. Bu ummatga ilmli, har bir sõzi ustida ishlaydigan, tõĝri hukm chiqaruvchi inson bõlishga harakat qilardi. Dars qilib õtirgan paytda ichkariga bir xodim kelib:
— Sizni bir qiz sõrab kelibdi, ayrim masalalarni sõramoqchi ekan,- dedi. Odatda, Usmondan kõpchilik ayollar shar'iy masalalar bõyicha savollariga javob topish uchun masjidga kelishardi. Shunday ayollardan biri bõlsa kerak deb õylab kirishiga ruxsat berdi. Bir soniya vaqt õtmay haligi qiz paydo bõldi. Usmon unga kirishga ruxsat berganidan qattiq afsuslandi. Qarasa jinsiy shim, yengi yõq kõfta kiygan, tirnoqlarini odam sõysa bõladigan darajada õstirgan, yuzining asl rangi qavat-qavat pardoz ostidan bilinmay ketgan, sochlari yoyilgan, boshiga esa kichkina rõmolni nomiga tashab olgan, bir kõrishda nafratni uyĝotadigan yengiltak bir qiz.
Usmon bunday ayollar toifasidan jirkanar edi. Õzining musulmon ekanini, ayollik sha'nini unutgan bu ayollarga qancha nasihat qilinmasin ularning yagona sõzi bu «qalbda bõlsa bõldi, rõmol õrab dindor kõringandan shu yaxshi» degan sõzdir. Ularning dunyoqarashlari egnidagi chirkin liboslari kabi tor, õzlari maqtagan qalblari esa umrbod qoraygan va muhrlangan. (Allohning rahmi kelsin) Õzlari esa bu ahvollaridan bexabar manqurtlardir. Usmon ham yoniga kirgan bu qizdan xuddi iblisdan panoh sõragandek, panoh tilardi. Usmon kõzini kitobdan uzmay:
—Nima xizmat, — dedi gapini qisqa qilib.
Qiz:
—Sizga bir savolim bor, –dedi ingichka va mayin ovozda erkalanib gapirdi. Usmon u qizni quvib yuborgisi kelib, qahr bilan:
—Nima?! dedi.
Qiz uning e'tiborini õziga qaratmoqchi bõlib battar erkalanib gapira boshladi:
—Haligi ,namoz õqish uchun qaysi duolarni yodlash kerak– dedi Usmonga kulib qarab. Usmonning jahli ham battar kuchaydi, ammo õzini bosib kutubxonadagi namozga oid kitobni olib qizga berdi. Qõlini darhol kitobdan tortib:
— Mana shu yerda hammasi yozilgan– deb javob berdi. Boyagi qiz kitobni olib:
— Katta rahmat sizga, yana sizga bir savolim bor – dedi nozi karashma qilib. Usmon ichida«tinchlan Usmon, seni deb islomni malomat qilmasin, õzingni bos» deb pichirlagach:
—Sõrang dedi haligi qizga. Qiz suzilib, mayin ohangda:
—Uylanganmisiz,deb savol berdi. Bu safar Usmon«yolĝonimni õzing kechir Robbim» deb:
—Ha, uylanganman, shularni sõrash uchun keldingizmi?! –dedi qõpol ohangda. Haligi qiz suvga tushgan mushukdek xõrpayib, u yerdan chiqib ketdi. Usmon yoniga xodimni chaqirib:
— Keyingi safar ayol kishilar masjidga kelsa avval muallima ayol bilan uchrashtiring. Anavi qizning ahvoli xususan, masjidning ,mening nomimga ham doĝ tushirishi mumkin. Xushyor bõlishimiz kerak- deb tanbeh berdi.
Xodim:
—Uzr faqat din bõyicha savol beradi deb õylabman—dedi hijolat tortib. Usmon boshqa bunday qilmasligini tayinlab xodimga:
—Boravering–dedi. Ichida Usmon« qanday zamon bõldiya»degan xayolni õtkazdi. Keyin bu sõzi uchun tavba qilib:« zamon Allohniki bõlsa nega odamlarni deb uni malomat qilasan Usmon shõring qurisin» deya õzini koyidi.


© Hayot_vasfi
https://t.me/ibratli_hikoyalarim_kanali

#22_qism
(✍Fahriya_Yaqub)
Sakiynaning tushkun kayfiyatiyatidan xavotir olgan Bilol opasini kuldirish uchun har xil latifalar aytar, harakatlar qilardi. Biroq hamma harakatlari besamar ketardi. Opasini bu ketishda kõzlari kõr bõlib qolishidan qõrqardi. Ramazon hayiti ham kelgan, Bilol olgan hayitliklarini yig'ib kitob do'konidan o'ziga kerakli kitobni olish bahonasida opasiga u bilan do'konga borishni taklif qildi. Sakiyna bu taklifni eshitib ko'ngli ozgina bezota bo'ldi. Do'konda yana o'sha sotuvchi yigitni ko'rib qolsa nima bo'ladi? Meni mensimadi deb o'ylasa-chi? Bularni o'ylab borgisi yo'qligini aytdi. Ammo Bilol qo'yarda qo'ymay olib bordi. Kitob do'koniga borishdi. Ichkariga kirdilar. Sotuvchi yigit kirishlari bilan ularga qaradi. Sakiyna uyalib uni ko'rmaganlikka oldi. Yigit uning yoniga kelmoqchi edi hamki, kitob do'koniga Usmon ham kirib keldi. Aliy uni ko'rishi bilan:
— Kõzlarimga ishonmayman Usmon, õzingmisan dõstim deya kõrishdi. Usmon,Aliy va Anas bir birlari bilan qalin dõstlar edilar. Aliy ham juda kelishgan va dindor yigit edi. Sakiynaning Qur'on õqishini bilib,Usmondan Qur'onni õrgangan edi. Usmon Aliyga kitob dõkonini ochishni maslahat bergan edi. Usmonni kõrgan Bilol darrov salomlashib, hayit bilan tabrikladi. Usmon ham uni mubarakbot etdi. Usmon Biloldan qanday kitob xarid qilishini sõradi. Bilol kitoblarni tomosha qilib, dõkonni aylanib yurgan opasiga qarab qõyib:
—Aslida kitob shunchaki bahona, opamni chalĝitish uchun keldim. Opamning yiĝleyverib kõzlarida yosh qolmadi. Sababini sõrasam battar yiĝlaydilar, aytmaydilar. Xasta bõlib qolmasinlar deb olib keldim dedi xõrsinib. Usmon ham:
— Nega yoki ahlingga bepisand muomila qilyapsanmi Bilol deb sõradi.
Bilol:
—Yagona va men bilgan sababi bu Qur'onni yodlay olmaganlari bõlsa kerak dedi.
Usmon kitob rastalarida kitoblarni varoqlab kõrayotgan Sakiynaga qarab qõydi. Keyin esa qõnĝiroq bõlib qolgani uchun u yerdan shoshilib chiqib ketdi. Aliy bõlsa Sakiynaning oldiga kelib:
— Singlim sizni tõyimga taklif qilsam bõladimi? Xidoyatimga sababchi bõldingiz, kelsangiz mamnun bõlardim– deya Sakiynaga taklifnomani tutqazdi. Va:
—Alloh sizga kutganingizdan kõra ziyoda juft nasib qilsin– dedi.


© Hayot_vasfi
https://t.me/ibratli_hikoyalarim_kanali

#23_qism
(✍ Fahriya_Yaqub)
Usmon shoshib masjidga keldi. Yana kimdir masjidga tegishli bõlgan ehson qutisini õmarib ketibdi. Bu safar Usmon qattiq ğazab qildi. Xodimlarga baland ovozda baqirib:
—Bõldi bu yerda sizlarning qiladigan ishingiz qolmadi. Bugün kechqurun õzim qoravullik qilaman, sızlar masjidga tegishli bõlgan ehson qutisini kim õmaroyotganini aniqlaysiz. Kerak bõlsa mijja qoqmaysizlar. Uluğ bayramda ham egri ishini qilishda davom etayotgan õsha kimsani tutib yonimga keltirasizlar deya hammani tarqatib yubordi. Usmon masjid kutubxonasida kitob õqish bilan õzini chalğitardi. Bir xodim qõlida kitob bilan kirib keldi.
—Bir ayol sizga shuni berib yuborishimni tayınladı deb kitobni Usmonga berdi. Usmon kitobni ochib kõrmoqchi bõlganda uning ichidan bir maktub chiqdi. Maktubni olib õqidi.
«Salomlar va xayrlar tilayman sizga.
Men sizga ilk kõrishda oshiq bõlgan oshiğingizman. Alloh avf etsin, sizni õzimga qaratmoq uchun qõlimdan kelgan hamma narsani qildim. Ammo menga qiyo ham boqmadingiz. Shu ondan buyon yana bir bor sizni kõrish uchun har juma kuni masjidga keladgan, sizning ma'ruzalaringizni tinglaydigan bõldim. Avval sizni, keyin esa islomni sevib qoldim. Menga zarda va nafrat bergan kitobingiz men uchun umrimdagi eng gõzal sovğa edi. Namozga ham tushdim. Xijobga ham kırdım. Bilasizmi siz hayotimga kirmasingizdan oldin fahsh, gunohlar ichida yashadim. Õzimni musulmon deb yurgan munofiq ekanman. Dinimni, iffatimni bilmaganim uchun qanchalar uyaldim. Hozir qalbimda faqat Alloh nomi tajalli etmoqda. Agar uylanmagan bõlganingizda, duolarimda sizni sõrasam «amiyn» deysizmi Deb sõragan bõlardim.»
Usmon xatni õqib bõlgach uni yashirib qõydi. Usmon hayoti davomida bunday maktublarga kõp marta duch kelardi. Ammo bu iymoniga putur yetkazishidan qattiq qõrqar edi. «Haqiqiy erkak bu— ayollar fitnasidan saqlangan erkakdir» deb hisoblardi.


© Hayot_vasfi
https://t.me/ibratli_hikoyalarim_kanali

#24_qism
(✍Fahriya_Yaqub)
*
Hayit Kuni masjidda katta ziyofat õtkazildi. Sakiyna va onası bayramga kelgan ayollar bilan kõrishib qutlashardi. Ayollarning ichida bir ayol õzgacha nigoh bilan qarab turardi Sakiynaga. Sakiyna u ayolni taniy olmadı. Õzgacha gõzallik va nafosat sohibasi bõlgan bu ayol kim?! Muhabbat tõla mehrli boqib turgan bu ayol kim õzi?!...Nega aynan Sakiynaga termulib qolgan. Sukunatni Sakiynaning onası buzdi:
—Sakiyna, Xaliyma xolangni tanımadıngmi?!-dedi qiziga.
Sakiyna onasiga jilmayib qõyib:
—Shunday ayolni tanimay bõladimi, Usoma hazratlarining ayollarini, uzr uzoq yillar kõrishmaganimizga biroz taniy olmadim - dedi yuzi qizarib.
Usmonning onasi Sakiynani quchib, peshonasidan õpdi:
—MashaAlloh, ĝoyatda gõzal qiz bõlibdi, tarbiyali qizligi bilinib turibdi. Necha yillar oldin mana shu masjid xovlisida õynab yurgan qiz, naqadar gõzallashib ketibdi. Alloh nazarlardan saqlasin- deb Sakiynani maqtadi.
Sakiyna ham mamnun bõlib uning qõllarini õpdi.
*
Usmon aytganini qildi. Masjidda qoravullikni õzi bajardi. Aksiga olib masjid tuni bõyi sovuq bõlib, yomĝir yoĝa boshladi. Yomĝir kuchayib, masjidning tomlaridan chakki õta boshladi. Usmon esa sõzida qat'iy turib õsha kuni masjidda tunadi. «Alloh yõlida ozgina aziyat cheksam chekibmanda» deb sovuq haroratga sabr qildi. Va ertasi kuni qattiq shamollab qoldi. Lekin avvalo masjidning tomini yaxshilash uchun ustalarni chaqirdi. Ustalar tomni ta'mirlashar edi. Tushlik vaqti kirishiga bir soat vaqt qolgan edi. Bilol onasi va opasi bilan masjidda ustalarning taomini tayyorlashayotgan edi. Onasi qozonga yoĝ tashlab, Sakiynaga:
— Yertõlada bir yashik piyoz turgandi, ovqatni boshlamasimdan olib chiq, keyin ustalar chiqib qolmasin,- dedi.
Sakiyna zinadan yertõla tomon tushib bordi, yertõladan piyozni qidirdi. Axiri topib, yashikni qõliga oldi. Zina tomon yuqoriga edi, kimdir yertõlaga qarab kelayotgan edi. Ovozidan erkak kishiga õxshardi.
—Asal dardlarga davo deydilar, asalli choy ichsam yõtalim ham tuzalib qoladi inshaAlloh deb tobora yertõlaga yaqinlashib kelardi. Sakiyna titrab nima qilarini bilmay yashikni qattiq ushlab olgan edi. Eshikdan Usmon kirib qoldi. Sakiyna yashinishini bilmay, kõzlarini chirs yumib oldi. Gõyo yosh bolalar berkinmachoq õynayotganda hech kim kõrmaydi deb õylab kõzlarini yumib olganlari kabi.
Usmon Sakiynaga kõzi tushishi bilan
—Astaĝfirulloh deb orqaga õgirilib u yerdan chiqib ketdi.
Va u yerga qaytib kirmadi, kirishidan oldin eshikni taqillatadigan, javob bõlmasa u yerga kiradigan bõldi

Davomi bor


© Hayot_vasfi
https://t.me/ibratli_hikoyalarim_kanali

#25_qism.
(✍ Fahriya_Yaqub)
*
Usmon kecha tasodifan duch kelgan vaziyatni xotirlab yuziga tabassum yugurdi. Qandayin ham ajib holatga tushib qolishgandi. Nima qilarini bilmay kõzlarini yumib olgan õsha begona qizning naqadar kuchli hayo egasi ekani yaqqol kõrinib turardi. Hamma qizlar ham shunday hayoli bõlishganida edi, nur ustiga nur bõlardi. Hozir esa aksincha begona qiz va yigit tasodifan uchrashib qolishsa õzlarini bosolmaydilar. Axir biz kimning ummatimiz. Biz uchun eng avvalo hayo va xusni- xulq emasmi?! Bizning payĝambarimiz «siz ulkan xulq egasidirsiz» deya sifatlangan emasmidilar. Bularni õylarkan «Allohim meni ham xulqli insonlardan qilgin, õz dargohingdan uzoqlashtirmagin» deb duolar qilardi.
Usmon qattiq yõtalar,holsizlanar edi. Shuning uchun masjiddan ertaroq ketishga majbur bõldi
«Uyga borib dam olsam hammasi õtib ketadi» deb uyiga bordi. Onasi Usmonning rangi-rõyini kõrib qõrqib ketdi. Darrov uning yoniga kelib peshonasidan ushladi. Lovullab yonayotgan peshonasiga muzdek rõmolcha qõydi:
—Jon bolam-a,nima bõldi senga,nega ahvoling yomon dedi vahima bilan. Usmon yana yõtalib, past ovozda:
—Vahima qilmang ona,dori ichib ozgina dam olsam kõrmagandek bõlib ketaman, dedi. Usmonning onasi õĝlining bu holidan xavotir olib tez yordam chaqirdi. Ular Usmonni zudlik bilan shifoxonaga olib ketishdi. Shifokorlar Usmonni tekshirib, shamollashi õpkasiga kuchli ta'sir kõrsatganini,qõllaridan kelgan barcha muolajalarni qilishlarini, agar foydasi bõlmasa õlishi ham mumkinligini aytishdi. Usmon bir ikki kun palatada davolangach, ahvoli oĝirlashib jonlantirish bõlimiga olindi. Xushsiz yotarkan olamlar ichida olam kezib yurardi tushida. Butun umri tush bõlib, gavdalanar edi. Tushida õzining kelajagini õlimini kõrar edi. Tushida u juda keksaygan bir mõysafid qiyofasida shaharlarni, kõchalarni aylanib yurar edi. Bu belgilar unga õlimni emas, hayotni baĝishlayotgandek edi.
***
Bilol juma namozida ham,masjidda ham Usmonning kõrinmay qolganidan tashvishlanib Usmonning õrniga kelib, masjiddan xabar olayotgan Anasning yoniga keldi va:
—Assalomu aleykum, kechirasiz dedi.
Anas:
—Va aleykum assalom nima xizmat deb sõradi Biloldan. Bilol zõrĝa oĝiz juftlab:
—Nega imom Usmon kõrinmayaptilar, yoki boshqa joyga ketdilarmi?! dedi. Anasning kõzlari yoshlanib:
—Usmon xasta bõlib qoldi, bor umidimiz Allohdan duo qilib turinglar tuzalib ketsin dedi barmoqlari bilan kõzidagi yoshni artdi. Bilol ham yiĝlamsirab:
—Nima bõldi õzi, yaxshimilar deya oldi xolos.
Anas:
—Bilmaymiz, shifokorlar umidimiz yõq deyishganiga duodan õzga choramiz ham yõq. Alloh hamma narsaga qodirdir, bizning qõlimizdan duo qilish keladi, faqat duo deb javob berdi.
Bilol birinchi marotaba qalbiga Allohning kalomiga bõlgan muhabbat uruĝlarini sochgan insonni yõqotib qõyishdan qõrqardi. Uyiga borib tinmay duo qilar, shifo topishini sõrab Alloh taologa yolvorar edi.

© Hayot_vasfi
https://t.me/ibratli_hikoyalarim_kanali

#26_qism
( ✍Fahriya_Yaqub)
Bilol Usmonning xaqqiga duo qilarkan, albatta Alloh sõraganlarini javobsiz qaytarmasligiga ishonardi. Joynamozi ustida soatlarcha õtirib duo qilar, Alloh taoloning gõzal ismlarini aytar, Rasululloh s.a.v. ga salovatlar yõllar, sajda qilar, yana qõlini duoga ochib:
« Ey Allohim, ey rahimlilarning eng rahimlisi sengagina xamd-u sanolar bõlsin, bizga Qur'onni õrgatgan õn sakkizming olamning sarvari bõlmish xabibing, payĝambaring Muhammad Mustafo s.a.v.ga solovat- u salomlar bõlsin. Ya Alloh õzing aytgansan« menga duo qilinglar,duolaringizni ijobat qilaman » degansan. Ya robbil a'lamiyn menga kalomingdan yolĝiz sening rizoliging uchun saboq bergan quling Usmonga ham shifoi-komil ato et. Sen «bõl »deganigina bõlur. Sening izningsiz daraxtning bargi qimirlamas. Allohim uni maĝfirat ayla, kasalligini gunohlariga kafforat qilgin. Uni mendan olib qõyma Allohim. Ey Xoliq, ey Boqiy va abadiy bõlgan zot õzing xayrlisini bergin. Sen duolarni qabul qilguvchi õta karamli zotsan. Dargohingda rahmating keng zotsan ey Robbim. Duolarimni õzing qabul qil, amiyn» deya qõlini yuziga surtdi. Sakiyna uning orqasida duolariga «amiyn» deb turardi. Duo qilib bõlgach, opasiga õgirildi:
—Yodingizdami opa siz doim « kimning duosi qabul bõlishini bilmaymiz» der edingiz. Siz ham duo qiling, ustozim shifo topsinlar, zero Alloh qay birimizning duolarimizni qabul etishini bilmaymiz. Tezroq soĝaysinlar. Ular bilan qiladigan ishlarimiz hali juda kõp edi. Õnta qiroatning hammasidan ijoza bermoqchi edilar. Ayniqsa ular siz yaxshi kõradigan imom Hamza qiroatida juda gõzal tilovat qilardilar. Qur'onni jamlab bõlishim bilan Halaf Hamza qiroatini õrgatmoqchi edilar - dedi ma'yus ohangda. Bilolning oxirgi aytgan jumlasi Sakiynani jumbushga keltirib yubordi. Ohista va xotirjam ohangda:
—Nahotki ustozingni
imom Hamza qiroatidan ijozasi bormi?!, qanchalar Allohga mahbub banda ekan-a, bugundan boshlab ustozingning haqqiga duolarni birga qilamiz. Alloh õzidan biror narsa sõrab kelgan bandasining qõllarini bõsh qaytarishdan hayo qiladi. InshaAlloh xayrlisi bilan siylaydi, mahzun bõlma !deb Bilolning qõllari va peshonasidan õpib, ovutib qõydi.

© Hayot_vasfi
https://t.me/ibratli_hikoyalarim_kanali

#27_qism
(✍ Fahriya_Yaqub)
Usmonning buyruği bilan xodimlar bir necha hafta õğirining izidan poylashdi. Bir kuni kechqurun xodimlar bir õsmir yigitning ehson qutisini qulfini buzayotganini kõrib orqasidan sezdirmay borib ushlab olishdi.
—Qõlga tushdingmi õğri, ana endi hammasiga javob berasan yur, – deya qõllaridan ilki xodim mahkam tutib suduray ketdi.
Õsmir bola:
— Jon akalar meni qõyib yuboringlar, iltimos–deya õtinardi.
Õğrini masjidga, Anasning yoniga olib kelishdi. Boyagi bola Anasning yuzidaki viqori va vajohatidan qõrqib ichida« õldim endi, omon chiqmasam kerak» deb qõrquvdan dağ-dağ tizzalari qaltirardi. Anas jim turgach, boladan sõradi:
— Kimsan õzi, qaysi vajdan õğirlik qildik dedi yõğon ovozda.
Bola:
—Mening ismim İlyos. Shaharga kõchib kelganimizga bir yıl bõldi. Yetimman, onam farroshlik qiladilar, otam bolaligimizda vafot etib ketganlar. Yolğiz onamning bizni boqishga qurbilari yetmaydi. Ukalarim ochlikdan tinmay yiğlaydi. Bitta ukam oğir kasal bõlib qolgan. Doriga pul topolmay, õğirlik qilishga majbur bõldim. Õtinaman onamga bu haqida aytmang. Bõlmasa yuraklari oğrib qoladi. Ulardan ham ayrilishni istamayman. Sõz beraman boshqa õğirlik qilmayman,– deb yiğlab yubordi. Anas yonidan hamyonini chiqarib bolaga bir talay pul berdi:
—Yetadimi uka, yetmasa yana kelarsan, mana bu mening telefon raqamim yordam kerak bõlsa qõnğiroq qilarsan–dedi.
Bola bechora bunday muomilani kutmagan edi, yiğlab:
— Bu yaxshiligingizni qanday qaytaray–dedi.
Anas:
— Shu masjidning imomiga uzoq umr tilab, duo qilsang eng katta yaxshilikni qilgan bõlasan. Shunda mendan qarzing qolmaydi– dedi.
Bola Anasni qattiq quchoqlab xayrlashdi. Õsha yerdagi xodimlardan biri:
—Agar sizni aldagan bõlsachi – dedi Anasga.
Anas xodimga qarab:
— Meni aldasa ham Allohni aldolmaydi, menimcha yetimlik borasida yolğon gapirmasa kerak–deb javob berdi.
*
Sakiyna va Bilol tinmasdan Usmonning haqqiga duo qiladilar. Bir kuni Sakiynaning onasi bozordan kayfiyati buzilib qaytib keldi. Sakiyna onasidan nima bõlganini sõradi.
Onasi:
— Bozorlik qilib bõlgandan keyin Xaliyma xolangni kõrgani borgandim. Rangida rang yõq, qattiq siqilgan bechora, eridan sõng õğliga boğlanib qolgan ekan. Õğlini ham tuzalmayotganidan ezilib yiğladi.
—Hali juda yosh edi, uylantirmoqchi edim, ilohim dardini bergan Robbim shifosini ham bersinda deb kuyundi. Hech kim farzandi bilan sinalmasin ekan dedi onasi. Sakiyna ham hojat namozlarida Usmonni duo qilar edi.
*
Bir kuni shifokorlar Usmonning ahvoli yaxshilanib borayotganini yaqin kunlarda palataga olishlarini aytishdi. Onasi, dõstlari ayniqsa Bilol xursand edi. Darhaqiqat ALLOH kimning duosini qabul qilganini bilmaymiz. Balkı Bilolning, balkı Sakiynaning, balkı õsha yetim bolaning duosi qabul qabul bõlgandir. YOKİ barchalarining duolari qabul etilgandir. Vallohu a'lam.



© Hayot_vasfi
https://t.me/ibratli_hikoyalarim_kanali

#28_qism
(✍ Fahriya_Yaqub)
Uch kundan sõng Usmon palataga olindi. Bir soatlar õtib kõzlarini ohista ochdi. Atrof xira-shira kõrina boshladi. Keyin qandaydir odamlarning unga qarab gapirardilar. Õziga kelgandan sõng onasi va Anas, Aliy va Bilolga tikilib qaragancha:
— Men õlmadimmi?! dedi hayratlanib. Onasi yiğlab:
— Bolam bu nima deganing, halı islomga qiladigan xizmatlaring bitmay turib õlmoqchimisan dedi.
Ancha suhbatlashib õtirishgandan sõng, Usmonning onasi shifokor bilan gaplashish uchun u yerdan chiqib ketdi.
Anas:
—Ahvoling yaxshimi dõstim, õzingni qanday his qilyapsan deb sõradi. Usmon:
— Allohga shukrlar bõlsin yaxshi dedi. Usmonning kõzi stolda õtirgan Bilolga tushdi va:
— Kel Bilolim kel yonimga õtir deya Bilolni yoniga õtkazdi.
—Men uchun rosa duo qilganingni eshitdim, joynamozningdan siljimading, orqangda bir ayol «amiyn» deb turardi. ALLOH rozi bõlsin sendan dedi. Bilol hayratda qolgan edi. Qanday qilib bir necha hafta uyquda yotgan odam «duolaringni eshitdim joynamozningdan siljimading»deb xuddi kõrib turgandek aytishi mumkin. Bilol buni aqliga siğdirolmadi, ozgina ajablanib turgandan sõng,Bilol qõlidagi ovqat va mevalarni Usmonning javoniga joylashtirdi. Usmon hojolat tortib:
— Bu nima qilganing Bilol?! Ovora bõlibsizlar, hamma narsa yetarli edi –dedi. Bilol kulib:
—Sizga qancha qilsam ham kam, bularni mendan dadam berib yubordilar, õzlari opamni õqishga tashlab sizni kõrgani keladilar, Deb javob berdi. Yarım soatdan sõng Anvar amaki ham yetib keldi. Usmondan hol-ahvol sõradi.
—Õğlim halı yoshsiz õzingozni ehtiyot qiling, masjiddagilar tinmay siz haqingizda sõraydi
—İmom bolam qaley deb holi jonimizga qõymaydilar dedi. Anvar amaki va Bilol Usmonga salomatlik tilab uylariga ketishdi. Ulardan keyin Aliy ham bõlajak ayoli bilan nikoh uzugi olishini aytib Usmon bilan xayrlashdi. Usmon va Anas yolğiz masjiddagi ishlarni hal qilish bõyicha gaplashdilar. Anas masjidda Usmonni tashvishga soladigan hech narsa qoldirmagan edi. Anas:
—Masjidga õğirini olib kelishdi. Yetim bola ekan shõrlik, ochlik va yõqsillikdan shu ishni qilishga majbur bõlibdi dedi.
Usmon:
— Bu yerdan chiqishim bilan õsha bolani kõrgani boramiz, uning haqqi bizning yelkamizda dedi. Anas Usmonga qarab:
—Agar amakim va xolam sen yonimizda turmaganingizda balkı men ham... deyishi bilan Usmon gapini bõldi:
—Unday dema ,seni bilaman–ku! Bolalikdan qat'iyatli, xalol bola eding, deb Anasni urushib berdi. Anas bu mavzuni boshqa ochmaslikka vada berdi.


© Hayot_vasfi
https://t.me/ibratli_hikoyalarim_kanali

#29_qism
(✍Fahriya_Yaqub)
Usmonning soğligi tiklanib oilasining bağriga qaytdi. Ertasi kuniyoq masjidga bormoqchi bõlib tayyorgarlik kõra boshladi.Soch saqolini taradı. Atır sepdi. Kõylak kiyganda mushaklari uni tõldirib turardi. Onasi xonaga kirib:
—Õğlim biroz sabr qilmadingda tōliq tuzalishingni kutsang bõlardi dedi. Usmon:
—Jonim onam sizning duolaringiz bor ekan, İnshaAlloh menga hech narsa qilmaydi deb onasidan duo olib masjidga ketdi. Anas ham masjidda Usmonning kelishini kutib õtirib kutubxonadagi kitoblarning biriga kõzi tushdi. Olib endi varoqlamoqchi edi hamki, Usmon eshikdan kirib qoldi. Anas u bilan salomlashgach, İlyos xonaga yuqutnibgina kirib keldi. Qilgan ishidan pushaymonlik his qilardi. Axir õğirlik osonlikcha kechirilib yuboriladigan ish emas-da. Kimgadir oshkor bõlib qolsa, ming tavba qilsang ham peshonangda õz muhrini qoldiradi. Usmon İlyosga unga ishonishi mumkinligini qõlidan kelgancha yordam berishini aytdi. Va undan ayrım narsalarni sõradi.
Usmon:
—Yoshing nechchida, qayerda yashaysan deb sõradi İlyosdan.
İlyos aytishga hijolat bõlib:
—Õn tõrt yoshidan. Õzim õqiydigan maktabning yertõlasida yashaymiz dedi.
Usmon:
—Bir yıldan beri yertõlada yashaysizlarmi?! deb sõradi İlyosdan.
İlyos «ha» degandek boshini egdi.
Usmonning yuragi bõshab ketdi va yana:
—Oziq ovqatingiz bormi!?dedi.
İlyos javob berolmadi.
Usmon oilada nechta farzand ekanini sõradi.
İlyos:
— Tõrtta farzandmiz uch õğil bir qiz deb javob berdi.
Usmon İlyosni bağriga bosib kõzyoshlari artib:
—Mahzun bõlma, Alloh biz bilan. Bugun kõch-kõroningizni yiğing, men manzilini bergan uyga kõchib õtasizlar, dedi. İlyos xursand holda:
— ALLOH rozi bõlsin sizlardan deya Anas va Usmonga minnatdorlik bildirdi. Usmon qoğozga uyning manzilini yozib İlyosga berdi.
Usoma Usmon bilan Anasni ilm yõlida chalğimasligi uchun tinch joyda joylashgan uyni sotib olgan, ular õqishni bitirgunlaricha shu yerda yashardilar. Hozir esa uy bõsh, hech kim yashamas edi. Usmon uyga ehtiyoji bor insonni uchratgandan sõng, to õzlarini tiklab olguncha shu yerda yashashini taklif qildi. Uyga İlyosning oilasini olib kelganlaridan keyin bozorlik qilishdi. İlyosning ukalari va singilisiga sovğalar hadiya qilishdi. İlyosning onadı ularni duo qildi. Anas bilan Usmon ketishga izn sõrab õrinlaridan qõzğalishdi. İlyosning onasi ularni tõxtatib:
— Hech bõlmasa kimligingizni ayting dedi. İkkisi ham kulib:
—İlyosning dõstlarimiz, õğlingiz juda iymonli,tarbiyali bola. Aslıda sizga shunday õğil tarbiya qilganingiz uchun rahmat aytishimiz kerak dedilar. Yana İlyosning onasidan qilgan yaxshiliklarini hech kimga aytmasliklarini tayınlashdi.


© Hayot_vasfi
https://t.me/ibratli_hikoyalarim_kanali

#30_qism
( ✍ Fahriya_Yaqub)
Ilyosning oilasiga kõrsatilgan yordamdan ikkisi ham shod edilar. Masjidga yõl olisharkan qalblarida shirin tuyĝu jõsh urardi. Haqlariga qilingan xolis duodan õzga sharaf yõq deb õylashardi. Masjid eshigidan kirisharkan,«Bismillah» deya barobar qadam bosishdi. Kutubxonadagi õsha kitobni izlardi Anas. Topib uni varoqladi. Kitobning nomi qalblarni uyĝotadigan nom edi, «Õlimdan sõng». Foniy dunyo ne'matlariga aldanib, oxirat safariga hozirlik kõrishni unutib qõygan bandalarga haqiqiy hayotni eslatuvchi kitob. Kitobni õqir ekan bir sõzga kõzi tushdi« Allohning azobidan qõrqib yoshlangan kipriklar qiyomat kunida Allohga:« U sening azobingdan qõrqib yosh tõkdi» deb guvohlik beradi. SubhanAlloh Allohning azobidan qõrqib namlangan kiprik qiyomat kunida tilga kirib shafoat qilsa. Anasning miyasiga bir nido yashin tezliigida urdi «qachon Allohning azobidan qõrqib yosh tõkdim?!» . Bu savolga javob topolmagandek boshi tentirardi. Usmonga ham shu savolni berdi. Õzidan axtarib topolmagan javobni balki Usmon topgandir deya. Usmon ham bu savoldan eti jõnjikib:
— Yiĝladik, qõrqdik va unutdik. Inson õzi yengil tabiat uch kun yiĝlaydi. Keyin unutadi. Ammo biz unutganimiz bilan Alloh unutarmidi?!. Onamiz õlsa yiĝlaymiz, otamiz õlsa yiĝlaymiz. Biroq ota bolani, aka ukani, opa singlisini unutib qochadigan kun uchun, u kunning daxshatidan, gunohlarimiz kasridan quloĝimizning yumshoq joyigacha keladigan terlarimizga kõmilib azoblanishimizdan qõrqmadik, yiĝlamadik deya javob berdi. Anasning kõzlari yoshlarga tõldi va:« Alloh menga « ey Anas sen jannatga loyiq emassan » demasmikan. Umrim Undan xavf qilishga chaqirib, qalbim esa bu xavfdan bexabar õtmadimikan.
Naqadar gõzal qõrquv emasmi. Bu dunyoda hech narsa Allohning azobidan qõrqib tõkilgan yoshchalik qiymatli bõlmasa kerak. Ey dunyo matoxlariga aldangan inson sen ham qalb kõzingni och va nazar sol ,shunda bu dunyo qanchalar soxta ekanini kõrasan.

Davomi bor...


© Hayot_vasfi
https://t.me/ibratli_hikoyalarim_kanali