#21_qism
(✍ Fahriya_Yaqub)
Usmon Anas bilan suhbatlashib bõlgach, xayrlashdi. Masjidda hamma tarqaldi. Usmon masjiddagi kutubxonada dars tayyorlab õtirardi. Qur'on tafsiri bilan mashĝul edi. Bu ummatga ilmli, har bir sõzi ustida ishlaydigan, tõĝri hukm chiqaruvchi inson bõlishga harakat qilardi. Dars qilib õtirgan paytda ichkariga bir xodim kelib:
— Sizni bir qiz sõrab kelibdi, ayrim masalalarni sõramoqchi ekan,- dedi. Odatda, Usmondan kõpchilik ayollar shar'iy masalalar bõyicha savollariga javob topish uchun masjidga kelishardi. Shunday ayollardan biri bõlsa kerak deb õylab kirishiga ruxsat berdi. Bir soniya vaqt õtmay haligi qiz paydo bõldi. Usmon unga kirishga ruxsat berganidan qattiq afsuslandi. Qarasa jinsiy shim, yengi yõq kõfta kiygan, tirnoqlarini odam sõysa bõladigan darajada õstirgan, yuzining asl rangi qavat-qavat pardoz ostidan bilinmay ketgan, sochlari yoyilgan, boshiga esa kichkina rõmolni nomiga tashab olgan, bir kõrishda nafratni uyĝotadigan yengiltak bir qiz.
Usmon bunday ayollar toifasidan jirkanar edi. Õzining musulmon ekanini, ayollik sha'nini unutgan bu ayollarga qancha nasihat qilinmasin ularning yagona sõzi bu «qalbda bõlsa bõldi, rõmol õrab dindor kõringandan shu yaxshi» degan sõzdir. Ularning dunyoqarashlari egnidagi chirkin liboslari kabi tor, õzlari maqtagan qalblari esa umrbod qoraygan va muhrlangan. (Allohning rahmi kelsin) Õzlari esa bu ahvollaridan bexabar manqurtlardir. Usmon ham yoniga kirgan bu qizdan xuddi iblisdan panoh sõragandek, panoh tilardi. Usmon kõzini kitobdan uzmay:
—Nima xizmat, — dedi gapini qisqa qilib.
Qiz:
—Sizga bir savolim bor, –dedi ingichka va mayin ovozda erkalanib gapirdi. Usmon u qizni quvib yuborgisi kelib, qahr bilan:
—Nima?! dedi.
Qiz uning e'tiborini õziga qaratmoqchi bõlib battar erkalanib gapira boshladi:
—Haligi ,namoz õqish uchun qaysi duolarni yodlash kerak– dedi Usmonga kulib qarab. Usmonning jahli ham battar kuchaydi, ammo õzini bosib kutubxonadagi namozga oid kitobni olib qizga berdi. Qõlini darhol kitobdan tortib:
— Mana shu yerda hammasi yozilgan– deb javob berdi. Boyagi qiz kitobni olib:
— Katta rahmat sizga, yana sizga bir savolim bor – dedi nozi karashma qilib. Usmon ichida«tinchlan Usmon, seni deb islomni malomat qilmasin, õzingni bos» deb pichirlagach:
—Sõrang dedi haligi qizga. Qiz suzilib, mayin ohangda:
—Uylanganmisiz,deb savol berdi. Bu safar Usmon«yolĝonimni õzing kechir Robbim» deb:
—Ha, uylanganman, shularni sõrash uchun keldingizmi?! –dedi qõpol ohangda. Haligi qiz suvga tushgan mushukdek xõrpayib, u yerdan chiqib ketdi. Usmon yoniga xodimni chaqirib:
— Keyingi safar ayol kishilar masjidga kelsa avval muallima ayol bilan uchrashtiring. Anavi qizning ahvoli xususan, masjidning ,mening nomimga ham doĝ tushirishi mumkin. Xushyor bõlishimiz kerak- deb tanbeh berdi.
Xodim:
—Uzr faqat din bõyicha savol beradi deb õylabman—dedi hijolat tortib. Usmon boshqa bunday qilmasligini tayinlab xodimga:
—Boravering–dedi. Ichida Usmon« qanday zamon bõldiya»degan xayolni õtkazdi. Keyin bu sõzi uchun tavba qilib:« zamon Allohniki bõlsa nega odamlarni deb uni malomat qilasan Usmon shõring qurisin» deya õzini koyidi.


© Hayot_vasfi
https://t.me/ibratli_hikoyalarim_kanali