#16_qism

(✍Fahriya_Yaqub)

***
Bilol ustozidan xabar olgani masjidga bordi. Usmonni kõrib kõngli tõlgan edi. Usmon undan hol-ahvol sõradi:
—Otang yaxshimilar Bilol. Dedi Usmon.
Bilol:
—Allohga shukr, yaxshilar dam olyaptilar dedi.
Usmon:
—Kõrgani borolmadim. InshaAlloh bugun kõrgani boraman dedi. Peshin namozidan keyin Usmon Bilolning otasini kõrgani bordi. Salomlashdi.
Usmon:
—Yõqligingiz bilindi, Anvar amaki dedi.
Bilolning otasi:
—Soĝligim yaxshi bõlib turganda masjiddan bir qadam ham yiroqlashmas edim. Qaridim shekilli kunaro tobib qochyapti. Allohga shukr ancha yaxshiman dedi.
Usmonning xayoliga Anasning iltimosi keldi.Va Anvar amakiga:
—Mening bir dõstim bor, balki tanirsiz ismi Anas. Rahmatli ustoz Abdullohning õĝli dedi. Anvar amaki bir oz õylanib:
—Anas....
—ha esladim anavi shõxbola uyimizga ham kelgandi daraxtga chiqaman deb qõli toyib yiqilib boshi yorilgandi. Umri uzoq bõlsin. Juda shõx bola edi. Doim bir balolar boshlab yurardi. Dedi kulib.
Usmon:
—Anas hozir shu yerga kelgan. Madinada õqirdi, u olim bõlgan bir nechta mutovotir qiroatlardan ham ijozasi bor dedi . Bundan tashqari chet ellik taniqli ulamolarning sevimli shogirdi dedi.
Anvar amaki:
—MashaAlloh, ilmi ziyoda bõlsin otasi hayot bõlganda uni kõrib xursand bõlgan bõlardi. Shayx Usoma va Shayx Abdulloh qadrdon dõstlar edilar. Abdulloh juda yaxshi olim, yaxshi inson edilar. Taqdir ekan yosh vafot topdilar dedi kõziga yosh olib.
Usmon:
—Joylari jannatdan bõlsin,-deb qõydi.
Anvar umri bõyi masjidda qoravul bõlib xizmat qildi. Masjid uning ikkinchi uyi edi. Vazifasini sidqi dildan bajardi.Yolĝiz Alloh rizosi uchun yoshligini kuchini shu masjidga sarfladi. Masjidning ehtiyojini oilasining ehriyojidan ustun qõygan edi, va shu sabab ham Anvarni masjiddagi hamma hurmat qilardi.

Davomi bor...


©Hayot_vasfi
https://t.me/ibratli_hikoyalarim_kanali