#28_qism
(✍ Fahriya_Yaqub)
Uch kundan sõng Usmon palataga olindi. Bir soatlar õtib kõzlarini ohista ochdi. Atrof xira-shira kõrina boshladi. Keyin qandaydir odamlarning unga qarab gapirardilar. Õziga kelgandan sõng onasi va Anas, Aliy va Bilolga tikilib qaragancha:
— Men õlmadimmi?! dedi hayratlanib. Onasi yiğlab:
— Bolam bu nima deganing, halı islomga qiladigan xizmatlaring bitmay turib õlmoqchimisan dedi.
Ancha suhbatlashib õtirishgandan sõng, Usmonning onasi shifokor bilan gaplashish uchun u yerdan chiqib ketdi.
Anas:
—Ahvoling yaxshimi dõstim, õzingni qanday his qilyapsan deb sõradi. Usmon:
— Allohga shukrlar bõlsin yaxshi dedi. Usmonning kõzi stolda õtirgan Bilolga tushdi va:
— Kel Bilolim kel yonimga õtir deya Bilolni yoniga õtkazdi.
—Men uchun rosa duo qilganingni eshitdim, joynamozningdan siljimading, orqangda bir ayol «amiyn» deb turardi. ALLOH rozi bõlsin sendan dedi. Bilol hayratda qolgan edi. Qanday qilib bir necha hafta uyquda yotgan odam «duolaringni eshitdim joynamozningdan siljimading»deb xuddi kõrib turgandek aytishi mumkin. Bilol buni aqliga siğdirolmadi, ozgina ajablanib turgandan sõng,Bilol qõlidagi ovqat va mevalarni Usmonning javoniga joylashtirdi. Usmon hojolat tortib:
— Bu nima qilganing Bilol?! Ovora bõlibsizlar, hamma narsa yetarli edi –dedi. Bilol kulib:
—Sizga qancha qilsam ham kam, bularni mendan dadam berib yubordilar, õzlari opamni õqishga tashlab sizni kõrgani keladilar, Deb javob berdi. Yarım soatdan sõng Anvar amaki ham yetib keldi. Usmondan hol-ahvol sõradi.
—Õğlim halı yoshsiz õzingozni ehtiyot qiling, masjiddagilar tinmay siz haqingizda sõraydi
—İmom bolam qaley deb holi jonimizga qõymaydilar dedi. Anvar amaki va Bilol Usmonga salomatlik tilab uylariga ketishdi. Ulardan keyin Aliy ham bõlajak ayoli bilan nikoh uzugi olishini aytib Usmon bilan xayrlashdi. Usmon va Anas yolğiz masjiddagi ishlarni hal qilish bõyicha gaplashdilar. Anas masjidda Usmonni tashvishga soladigan hech narsa qoldirmagan edi. Anas:
—Masjidga õğirini olib kelishdi. Yetim bola ekan shõrlik, ochlik va yõqsillikdan shu ishni qilishga majbur bõlibdi dedi.
Usmon:
— Bu yerdan chiqishim bilan õsha bolani kõrgani boramiz, uning haqqi bizning yelkamizda dedi. Anas Usmonga qarab:
—Agar amakim va xolam sen yonimizda turmaganingizda balkı men ham... deyishi bilan Usmon gapini bõldi:
—Unday dema ,seni bilaman–ku! Bolalikdan qat'iyatli, xalol bola eding, deb Anasni urushib berdi. Anas bu mavzuni boshqa ochmaslikka vada berdi.


© Hayot_vasfi
https://t.me/ibratli_hikoyalarim_kanali