#18_qism
( ✍Fahriya_ Yaqub)
Sakiynaning kõnglidan Usmonni ayoli bõlish xayoli õtdi. Qanday gõzal xayol edi bu. Dini ham ilmi ham mukammal, hofizi Qur'onning ayoli bõlish qanday sharaf edi Sakiynaga. Ammo xayolining bir chekasiga keldiyu Sakiyna:"Yõq bõlishi mumkin emas" deb bu xayollarni yiĝishtirdi. " Men oddiy qiz bõlsam, Qur'onni ham yarmini yodlaganman, Usmon qayerda- yu, men qayerda " –dedi ichida. Ammo qalbining tubidan bir sõz:"Alloh bilguvchidir, Allohga oson" derdi.
*
Bilol opasining xonasiga kirib, Sakiynaning Qur'on oldida yiĝlab õtirganini kõrdi. Shoshgancha opasining yoniga kelib:
— Nima bõldi ,nega yiĝlayapsiz, –deb opasining kõz yoshlarini artdi.
Sakiyna:
—Yillar bõldi, hali ham Qur'onni yodlay olmadim, ertaga gunohim savobimdan oĝir chiqadigan qiyomat kunida Alloh meni jannatga kiritmasa nima qilaman,-deb yiĝlashda davom etdi.
Bilol:
—Unday demang opajon, siz albatta Qur'on hofizasi bõlasiz, birga jannatlarda yashaymiz, –dedi Bilol ham yiĝlab.
Sakiyna:
—Mening bir gunohim bõlsa kerak, balki shuning uchun Qur'oni yodlay olmagan bõlsam kerak,–dedi.
Bilol opasining qanchalar Allohni sevishiga qoyil qolgandi. Xolbuki opasi Qur'onni butun borliĝi deb bilar, ustozsiz ham yodlashga harakat qilardi. Hayot uni qanchalik sinamasin bu muhabbat yanada alangalanib borardi. Sakiyna Qur'on hofizlariga beriladigan dunyo va oxiratdagi mukofotlarga erishishni xohlardi. Ba'zida bu yõlda sustkashlik qilib qõyayardi. Sakiyna ham inson u ham xato va gunoh qiladi. Lekin tavbani ham kechiktirmasdi. Ammo qiyomat kunida: "Yumushim kõp edi, dunyoga õralashib qoldim. Shu vajdan Kalomingni yodlolmadim" demaydi-ku. Bõlishi muqarrar qitomat kunida barchamizning yukimiz oĝir, hech qaysi uzurimiz qabul etilmaydi, hech kim savobini nasiyaga bermaydi, hamma õzini õylaydi. Shu kunni kelishini bila turib, tayyorlanmaslik ahmoqning ishi emasmi?!.
Sakiyna Alloh unga yuzlanib, hisob-kitob qilganda õzini oqlaydigan sabab topolmadi. Dunyoda qilgan ibodati faqat Alloh uchunmidi deb yiĝlardi. Bilol opasini hech qachon bunday mahzun ahvolda kõrmagan, u ham mahzun edi. Qõllarini duoga ochib: " Ya Robbim, õzing opamga huzuringdagi eng martabasi uluĝ hofizi Qur'on bõlishni nasib et, huzuringga Qur'onni yod olib yuzlanishini nasib ayla, õzing unga mukammal Qur'on õqituvchisi yubor, kalomingni qalbida kõtarib borishini nasib et, amiyn" deya duolar qildi.

Davomi bor...


©Hayot_vasfi
https://t.me/ibratli_hikoyalarim_kanali