#27_qism
(✍ Fahriya_Yaqub)
Usmonning buyruği bilan xodimlar bir necha hafta õğirining izidan poylashdi. Bir kuni kechqurun xodimlar bir õsmir yigitning ehson qutisini qulfini buzayotganini kõrib orqasidan sezdirmay borib ushlab olishdi.
—Qõlga tushdingmi õğri, ana endi hammasiga javob berasan yur, – deya qõllaridan ilki xodim mahkam tutib suduray ketdi.
Õsmir bola:
— Jon akalar meni qõyib yuboringlar, iltimos–deya õtinardi.
Õğrini masjidga, Anasning yoniga olib kelishdi. Boyagi bola Anasning yuzidaki viqori va vajohatidan qõrqib ichida« õldim endi, omon chiqmasam kerak» deb qõrquvdan dağ-dağ tizzalari qaltirardi. Anas jim turgach, boladan sõradi:
— Kimsan õzi, qaysi vajdan õğirlik qildik dedi yõğon ovozda.
Bola:
—Mening ismim İlyos. Shaharga kõchib kelganimizga bir yıl bõldi. Yetimman, onam farroshlik qiladilar, otam bolaligimizda vafot etib ketganlar. Yolğiz onamning bizni boqishga qurbilari yetmaydi. Ukalarim ochlikdan tinmay yiğlaydi. Bitta ukam oğir kasal bõlib qolgan. Doriga pul topolmay, õğirlik qilishga majbur bõldim. Õtinaman onamga bu haqida aytmang. Bõlmasa yuraklari oğrib qoladi. Ulardan ham ayrilishni istamayman. Sõz beraman boshqa õğirlik qilmayman,– deb yiğlab yubordi. Anas yonidan hamyonini chiqarib bolaga bir talay pul berdi:
—Yetadimi uka, yetmasa yana kelarsan, mana bu mening telefon raqamim yordam kerak bõlsa qõnğiroq qilarsan–dedi.
Bola bechora bunday muomilani kutmagan edi, yiğlab:
— Bu yaxshiligingizni qanday qaytaray–dedi.
Anas:
— Shu masjidning imomiga uzoq umr tilab, duo qilsang eng katta yaxshilikni qilgan bõlasan. Shunda mendan qarzing qolmaydi– dedi.
Bola Anasni qattiq quchoqlab xayrlashdi. Õsha yerdagi xodimlardan biri:
—Agar sizni aldagan bõlsachi – dedi Anasga.
Anas xodimga qarab:
— Meni aldasa ham Allohni aldolmaydi, menimcha yetimlik borasida yolğon gapirmasa kerak–deb javob berdi.
*
Sakiyna va Bilol tinmasdan Usmonning haqqiga duo qiladilar. Bir kuni Sakiynaning onasi bozordan kayfiyati buzilib qaytib keldi. Sakiyna onasidan nima bõlganini sõradi.
Onasi:
— Bozorlik qilib bõlgandan keyin Xaliyma xolangni kõrgani borgandim. Rangida rang yõq, qattiq siqilgan bechora, eridan sõng õğliga boğlanib qolgan ekan. Õğlini ham tuzalmayotganidan ezilib yiğladi.
—Hali juda yosh edi, uylantirmoqchi edim, ilohim dardini bergan Robbim shifosini ham bersinda deb kuyundi. Hech kim farzandi bilan sinalmasin ekan dedi onasi. Sakiyna ham hojat namozlarida Usmonni duo qilar edi.
*
Bir kuni shifokorlar Usmonning ahvoli yaxshilanib borayotganini yaqin kunlarda palataga olishlarini aytishdi. Onasi, dõstlari ayniqsa Bilol xursand edi. Darhaqiqat ALLOH kimning duosini qabul qilganini bilmaymiz. Balkı Bilolning, balkı Sakiynaning, balkı õsha yetim bolaning duosi qabul qabul bõlgandir. YOKİ barchalarining duolari qabul etilgandir. Vallohu a'lam.



© Hayot_vasfi
https://t.me/ibratli_hikoyalarim_kanali