هوشنگ راستی🖋...تاریخ وسترن اسپاگتی در واقع به دو بخش قبل و بعد از لئونه تقسیم می‌شود. تا قبل از فیلم «یک مشت دلار» (در ایران: «به‌خاطر یک مشت دلار») بیش‌تر وسترن‌های اسپاگتی دنباله‌رو وسترن‌های آمریکایی بودند اما نگاه نیهیلیستی این فیلم آن را از بقیۀ فیلم‌های دیگر جدا می‌کند. اگر در فیلم‌های دیگر آدم‌های خوب در مقابل آدم‌های بد قرار می‌گرفتند و به خاطر آرمان یا کار خیری مبارزه می‌کردند در این فیلم مرزی بین آدم‌های خوب و بد وجود ندارد. کسی به خاطر آرمان یا کار خیری مبارزه نمی‌کند. انگیزۀ اصلی همۀ آدم‌ها پول یا انتقام است. از آن‌جا که لئونه حق کپی‌رایت را به جا نیاورده بود و بدون اجازۀ کوروساوا فیلم «یوجیمبو»ی او را بازسازی کرده بود، نمایش این فیلم در ژاپن با اعتراض شدید کوروساوا و شکایت قانونی او روبه‌رو شد و عاقبت پانزده درصد فروش جهانی فیلم و کل فروش آن در ژاپن، تایوان و کرۀ جنوبی به کوروساوا تعلق گرفت. می‌شود گفت که در مقایسه با فروش فیلم‌های کوروساوا، این بازسازی برای او بیش‌ترین درآمد را داشت.
کلینت ایستوود با این فیلم و دو فیلم دیگری که با لئونه کار کرد («به خاطر چند دلار بیشتر» و «خوب بد زشت») یک‌شبه از یک بازیگر گم‌نام تلویزیونی تبدیل به یک ستاره شد. برای اولین بار نام انیو موریکونه و موسیقی خاصش بر سر زبان‌ها می‌افتد که نه‌تنها با موسیقی وسترن‌های آمریکایی تفاوت دارد که هیچ گونه شباهتی نیز به موسیقی وسترن‌های اسپاگتی قبلی ندارد.
این فیلم هم مثل همۀ فیلم‌های ایتالیایی در آن زمان صامت فیلم‌برداری شده بود برای نمایش در کشورهای اروپایی به زبان‌های ایتالیایی، فرانسوی، آلمانی و اسپانیایی دوبله شده بود. با موفقیت بی‌نظیر این فیلم، کمپانی یونایتد آرتیستز در ۱۹۶۷ آن را برای نمایش در آمریکا خرید و در آن سال بود که برای دوبلۀ انگلیسی فیلم، کلینت ایستوود به جای خودش حرف زد...*

*متن کامل این یادداشت بعلاوۀ معرفی پنج وسترن اسپاگتی دیگر را در صفحات 168 و 169 (نسخه مجازی) هشتمین شمارۀ فیلم امروز بخوانید.

ویدئو: «به‌خاطر یک مشت دلار» (سرجو لونه، 1964)

#فیلم_امروز #مجله_فیلم_امروز #وسترن #وسترن_اسپاگتی #فیلم_وسترن #سرجو_لئونه #بخاطر_یک_مشت_دلار #کلینت_ایستوود #انیو_موریکونه #انیوموریکونه
#AFistfulofDollars #SergioLeone #ClintEastwood #GianMariaVolontè #EnnioMorricone


@filmemrooz_official