نیما عباس‌پور🖋... اختر احمدی که از کویر آمده بود و هنگام بمباران‌های شبانه دنیا را ترک کرده بود فقط مادر احمدرضا نبود، مادر یک نسل و محل بود: مادر امیر نادری، پرویز دوایی، مسعود کیمیایی... و البته دوست ابراهیم گلستان. زنی دانا و قوی و طناز بود، چادر به سر می‌کرد و تنهایی به شب شعر احمد شاملو می‌رفت. همان چادری که در «رگبار» (بهرام بیضایی) بر سر پروانه معصومی می‌بینیم... بله، اگر احمدرضا احمدی نبود حداقل در آن سال‌های خاص نه «رگبار» ساخته می‌شد، نه «خداحافظ رفیق» (امیر نادری).
احمدی هر کاری می‌توانست کرد تا فیلم‌های اول این دوستان مستعدش ساخته شوند. به همراه آن‌ها سرمایه پیدا کرد و از دوستانش خواست در فیلم‌ها بازی کنند. وقتی باربد طاهری قهر کرد و فیلم‌برداری «رگبار» را رها کرد، از مازیار پرتو خواست فیلم‌برداری را ادامه دهد. از دوستش شیدا قراچه‌داغی خواست موسیقی فیلم را بسازد. به ساخت «طلوع» (سلیمان و هراند میناسیان) و «پنجره» (جلال مقدم) کمک کرد، هرچند که در طول فیلم با مقدم اختلاف پیدا کرد. همین اتفاق در پستچی (داریوش مهرجویی) هم افتاد.
خودش بازی در «پستچی» را بزرگ‌ترین اشتباه عمرش می‌دانست. سر صحنه با عزت‌الله انتظامی به خاطر رفتار بد او با هنروران یا همان سیاهی‌لشکرهای آن دوران اختلاف پیدا کرد. مهرجویی طرف انتظامی را گرفت، احمدی صحنه را ترک کرد و در نهایت با وساطت تهیه‌کننده ماجرا فیصله پیدا کرد. ولی مهرجویی کاری را که نباید می‌کرد کرد و صحنه‌های باقی‌ماندۀ احمدی را از فیلم‌نامه حذف کرد و فیلم‎برداری نکرد. انتظامی بعدها وقتی فهمید احمدی در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان مقامی دارد نزد او رفت و دل‌جویی کرد اما رابطه با مهرجویی تا پایان عمر تیره ماند. خب، شاعر بود و طبیعتا لطیف و زودرنج و خیلی چیزها مثل خوره روحش را می‌تراشید و آن‌ها را به دل می‌گرفت.
برای خود اصولی داشت که هرگز از آن کوتاه نمی‌آمد. اهل تظاهر و دروغ نبود. متواضع و زلال بود. درگیر حاشیه و شایعه نبود. حتی وقتی از زبان او به‌دروغ نوشتند که خانه‌اش را دوستش آیدین آغداشلو برایش خریده اهمیتی نداد چون حقیقت نداشت. احمدی حتی سال‌ها پیش از آن‌که بسیاری از دوستانش از جمله آغداشلو صاحب خانه شوند خانه‌ای برای خود خریده بود، ابتدا در قیطریه، سپس در جردن. او تنها به حق و حقیقت ایمان داشت. به‌شدت اخلاقی و مهربان و پی‌گیر بود...*
@filmemrooz_official
*متن کامل این مقاله را در صفحات 80و81 بیست‌وهشتمین شمارۀ «فیلم امروز» بخوانید.

#فیلم_امروز #احمدرضا_احمدی #شعر #عکس #شاعر #مادر #فیلم #امیر_نادری #سینمای_ایران

بخشی از سکانس شعرخوانی حسین پناهی در «سایه خیال» (حسین دلیر، 1369).* او برای این فیلم برندۀ دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش اول مرد از جشنوارهٔ فیلم فجر شد، تنها جایزه‌ای که در زندگی‌اش گرفت.
حسین پناهی نویسنده، شاعر، بازیگر و کارگردان، خیلی زود (در 47سالگی) دوست‌دارانش را تنها گذاشت، او اگر زنده بودامروز 67ساله می‌شد.
@filmemrooz_official
*پناهی در این سکانس شعری از خودش را می‌خواند که در کتاب «افلاطون کنار بخاری» هم منتشر شده است:

سنگ اندیشه به افلاک مزن دیوانه
چون که انسانی و از تیره سرطاسانی
زهره گوید که شعور همه آفاقی تو
مور داند که تو بر حافظه‌اش حیرانی
در ره عشق دهی هم سر و هم سامان را
چون به معشوق رسی بی‌سر و بی‌سامانی
راز در دیده نهان داری و باز از پی راز
کشتی دیده به توفان و خطر می‌رانی
مست از هندسه روشن خویشی مستی
پشت در آیینه در آیینه سرگردانی
بس کن ای دل که در این بزم خرابات شعور
هرکس از شعر تو دارد به بغل دیوانی
لب به اسرار فروبند و میندیش به راز
ورنه از قافله مور و ملخ درمانی

#فیلم_امروز #حسین_پناهی #شعر #سایه_خیال #شاعر #بازیگر #فیلم #سینمای_ایران

شعر و موسیقی زبان فرشتگان است.

انسانی‌ترین رسانه‌ای که بشر پس از کتاب خلق کرده، رادیوست.

خودتان فرزندان‌تان را با هنر آشنا کنید. بعضی مدرسه‌ها تبدیل شده‌اند به قتلگاه خلاقیت و استعداد و فردیت بچه‌ها.

پیوند من با شعر از «آرش کمانگیر» سیاوس کسرایی شروع شد.

«خاموشی گناه ماست»؛ این جمله در زندگی آدم تأثیر عمیقی می‌گذارد.

مهارتم در آبگوشت پختن میراث بچه‌تهرون بودن است!

نسخۀ گزیدۀ گفت‌وگوی جذاب و پرنکتۀ عباس یاری با سهیل محمودى را تماشا کنید و منتظر تدوین متفاوتی از شصت دقیقه دیگر مصاحبه باشید که به زودی در کانال یوتیوب و آپارات «فیلم امروز» پخش خواهد شد.

Pictured by: FujiFilm X-H2
fujifilmstore.ir

با حمایت: شرکت کشت و صنعت روژین
rojintaak.com

#فیلم_امروز #سهیل_محمودی #شعر #رادیو #شاعر #مصاحبه
@filmemrooz_official
صفحه اینستاگرام:
Instagram.com/filmemrooz.official

کانال یوتیوب فیلم امروز:
youtube.com/@filmemrooz