انتخاب‌رشته، پیچیده‌ترین سوال پانزده‌سالگی

یا آنچه تا امروز از فرآیند انتخاب‌رشته‌ی فرزندم آموخته‌ام


🪷قسمت اول
نظری و راههای جایگزین مدارس غیرانتفاعی برتر

⭐️هرچند امتحانات پایه‌ی نهم تمام نشده و تا هدایت تحصیلی یک‌ماه مانده اما، انتخاب‌رشته و تعیین مدرسه‌ی متوسطه‌ی دوم، دغدغه‌ی تمام خانواده‌هاست.


🌼در نسل ما، مدرسه و خانواده و در اولویت بعد، خود نوجوان بود که تصمیم می‌گرفت اما الان ترتیب جایگاه‌ها تغییر کرده و نظر و خواسته و استعداد دانش‌آموز، اهمیت بیشتری یافته.


🦋من با والدین زیادی طی ماه‌های اخیر گفتگو کرده‌ام. والدینی که شاهد موفقیت تحصیلی فرزندشان بوده‌اند و همینطور آنها که با چالش‌های سخت و شکست او مواجه‌شده‌اند. همه یکصدا می‌گفتند توجه به علاقه‌ی دانش‌آموز و همدلی و همراهی با او و گفتگوی بدون قضاوت و جانبداری بهترین راه است.
آنهم در دنیایی که هوش مصنوعی و تغییرات تکنولوژیک رعدآسا در حال وقوع است و آینده اصلا روشن نیست.
شرایط عجیب اقتصادی ایران را هم وقتی بگذاریم کنار تمایل روز افزون به مهاجرت و همین‌طور امکان کارکردن با شرکت‌های بین‌المللی از داخل کشور و …. می‌بینیم که متغییرهای زیادی در شکل‌دهی به آینده دخیل هستند. انتخاب فرزندان ما به دبیری یا پزشکی و مهندسی محدود نمی‌شود.


🌊از یاد نبریم که تصمیم‌گیری در نوجوانی و با آگاهی و توانایی‌های محدود بچه‌ها کار دشواریست. اگر والد آگاهی ‌باشیم و از خردسالی امکان خودشناسی را برای کودک فراهم کنیم، احتمالاً این مرحله تا حدودی راحت‌تر خواهد گذشت اما حتی اگر چنین امکانی را از دست داده‌ایم، باز هم مشکلی نیست. و تست‌های روانشناسی و مشاوران باتجربه می‌توانند کمک‌مان کنند.

🍃تجربه‌ی زیسته‌ی مشاور و نگاهش به زندگی در قضاوت او بسیار مهم خواهد بود. اگر مشاور، در زندگی شخصی والدی مستبد باشد حتماً از همین دریچه نظر خواهد داد. بنابراین، بهتر است کسی را انتخاب کنیم که فلسفه‌ی بودنش به ما تشابه بیشتری دارد.



🔆و اگر بالاخره تصمیم نهایی گرفته‌شد و فهمیدیم انتخاب‌مان رشته‌های نظریست چه راه‌هایی پیش رو داریم؟
به‌نظرم، بچه‌هایی که به رشته‌های نظری علاقه‌دارند، تکلیف‌شان به‌نسبت سایرین روشن‌تر است. یا به مدارس غیرانتفاعی می‌روند و یا سمپاد. عده‌ای هم بخت خودشان را برای ورود به مدارس نمونه‌مردمی می‌آزمایند. دو دسته‌ی دیگر، یا مدارس هیأت امنایی را انتخاب می‌کنند و یا دولتی عادی.

💙طی بررسی‌ها و گفتگوهای من با کارشناسان و معلمان برگزیده، لزوماً هر مدرسه‌ی غیرانتفاعی، خدمات مناسب ارائه نمی‌کند.
و در هر منطقه‌ای، دستکم یک دبیرستان هیأت‌امنایی با مدیر دلسوز و امکانات آموزشی سطح‌ بالا وجود دارد.
والدین می‌توانند پس از گفتگو با مدیر و ارتباط با خانواده‌ی دانش‌آموزان قبلی، نسبت به عملکرد مدرسه اطمینان پیدا کنند.

🍭نکته‌ی مهم آخر، طی سال‌های اخیر موسساتی مثل تاملند و آلا با برگزاری دوره‌های آنلاین سطح بالا، نقش مهمی در از بین بردن شکاف و بی‌عدالتی آموزشی ایفا کرده‌اند. چندین موردی که من مستقیماً دیده‌ام، قبولی رشته‌ی مکانیک دانشگاه شریف و حقوق دانشگاه تهران از مدارس دولتی بوده. بچه‌های باانگیزه‌ای که والدین‌شان مثل خیلی از ما امکان پرداخت شهریه‌ی نجومی را نداشتند، اما از زمان خود به‌درستی استفاده کرده و با کمک این آموزش‌ها به هدف رسیده‌اند.

شرکت در آزمون‌های قلمچی و …. هم جزو برنامه‌های‌شان بوده.

🍀پس اگر احیاناً نمی‌توانیم فرزندمان را به مدارس برند بفرستیم نباید نگران یا ناامید باشیم. سعی کنیم مدارس هیأت‌امنایی قابل قبولی با کادر دلسوز و کاربلد پیدا کنیم و در کلاس‌های فوق‌برنامه نقص‌های احتمالی و فاصله با مدارس عالی را برطرف نماییم.

🌻طبیعتاً انگیزه و پشتکار دانش‌آموز در این میان، حرف اول را می‌زند. ما فقط می‌توانیم زمینه را آماده کنیم.


🪴خوشحال می‌شوم تجربیات‌تان را بدانم. صد البته که هر تجربه‌ای منحصر به فرد است ولی شاید، بشود فصل مشترکی پیدا کرد برای کمک به فرزندان عزیزتر از جان‌مان.

و سپاسگزار خواهم بود با هم‌رسانی این متن به مخاطبانش- والدین بچه‌های سالهای پایان دبستان و متوسطه‌ی اول- قدمی در مسیر انتخاب صحیح و کم‌شدن نگرانی برداریم.



#نوجوان
#انتخاب_رشته
#فنی_حرفه‌ای
#نظری
#ریحانه_قاسم‌رشیدی
#تجربه‌ی_زیسته
#عدالت_آموزشی
#فرزندپروری


@farhngkoodak

قربانی، قربانی تولید می‌کند...
آدم‌هایی که ما را رنج می‌دهند،
خیلی اوقات رنج کشیده‌هایی هستند
که از زخم‌های خودشان نتوانستند عبور کنند.

#اروین_دیالوم

@hekmatekhamoushi


🪴اروین یالوم، روانپزشک و نویسنده‌ی معروف به زیبایی در آثار خود، به‌ویژه در کتاب «درمان شوپنهاور» این مفهوم را بسط و توضیح داده.

🪷و فکر می‌کنم برای ارتقای کیفیت رابطه‌مان با همه، به‌ویژه با فرزندان‌مان، حتماً باید این نکته را مدنظر داشته باشیم.
بماند که تغییر خود، سخت‌ترین کار دنیاست.

#فرزندپروری
#درمان_شوپنهاور
#باشگاه_کتابخوانی_مجازی_کودک_و_فرهنگ

@farhangkoodak

مدارس تیزهوشان مناسب تمام بچه‌ها نیست

🌻هفته‌ی گذشته، آزمون مدارس سمپاد برگزار شد. صبر کردم، تب و تاب بخوابد تا نظرم را بنویسم.
خواهش می‌کنم بدون پیش‌داوری، یادداشت را بخوانید.
نیت و هدف من، فقط آرامش و موفقیت بچه‌ها، سلامت روانی‌شان است و گفتگو درمورد وظیفه‌ی والدگری من و شما مادر عزیز که بهترین‌ها را برای فرزندمان می‌خواهیم.


❤️روزی روزگاری در کل تهران فقط یک مدرسه‌ی تیزهوشان دخترانه بود یک مدرسه‌ی پسرانه از همین نوع. بچه‌ها بدون ماه‌ها تست‌زنی در آزمون شرکت می‌کردند و هرکس نمره می‌آورد می‌رفت به آنجا.

اما طی دهه‌های اخیر، مدارس سمپاد بسیار گسترش یافت و معروف شد به نتایج خروجی‌هایش در کنکور. و همینی شد که می‌بینید: انواع دوره‌ها و کتاب‌ها و کلاس‌ها برگزار می‌شود و بچه‌های یازده دوازده‌ساله چقدر درس می‌خوانند و تست می‌زنند و ترفند یاد می‌گیرند تا بلکه وارد این مدارس شوند.


🌼در اینجا دو موضوع وجود دارد. اول رویکرد جهانی نسبت به تعریف تیزهوش و برخورد با آنها و دوم تعریف ما.


🪴در کشورهای پیشرفته مثل فرانسه، تیزهوشی تعریف دقیق علمی دارد. کارشناس و متخصص باید تشخیص بدهد کودکی این ویژگی را دارد یا نه. خدمتتان عرض کنم که چنین واژه‌ای، نوعی تفاوت با عموم ارزیابی می‌شود که لزوماً مثبت نیست.
روانشناسان مدتهاست به این نتیجه‌ی مهم رسیده‌اند که جداسازی و برچسب زدن به بچه‌ها، چه مثبت و چه منفی، اثرات ناخواسته‌ی منفی ایجاد می‌کند. می‌توانید از کارشناسان بی‌طرف و منصف بپرسید که زندگی بزرگسالی و جوانی بچه‌هایی که پرورش خاص در محیط‌های متفاوت داشته‌اند، چقدر نرمال است. آیا قدرت انعطاف‌پذیری و انطباق با جمع دارند؟ میزان رضایت و شادمانی‌شان را هم بپرسید. همین‌طور اثرات کمالگرایی اغلب افراطی را که در اثر حضور دراز مدت در محیط‌های سخت‌گیرانه ایجاد می‌شود. و با عرض معذرت، احساس خود برتربینی نسبت به دیگران.

😔اینها را می‌دانم، چون خودم در یکی از معدود مدارس مطرح و خاص در دهه‌ی شصت درس‌خوانده‌ام.
می‌دانم، چون تجربه‌ی تلخیست که سنگینی‌اش را هنوز در میانسالی بر دوش خودم و دوستانم می‌بینم و تلاشی سخت و تراپی‌های سال‌های سال برای از بین بردن اثر آنهمه استرس را پشت سر گذاشته‌ام.


🥹اما اینجا، والدین می‌بینند ورود به دانشگاه یا از طریق مدارس برند ممکن است و یا مدارس سمپاد، به دلایل متعدد به‌ویژه شهریه‌ی پایین‌تر تصمیم می‌گیرند بچه‌ها را به تیزهوشان بفرستند. نیت‌شان خیر بچه‌هاست؛ قبولی در بهترین رشته‌های دانشگاهی و احتمال بالای گرفتن پذیرش از دانشگاه‌های سطح بالای جهان.
اما آنها متوجه نیستند که اگر فرزندشان از نظر روانی، شخصیتی، علمی و هوشی در حد استانداردهای بالای سمپاد نباشد چه بر سرش می‌آید.


🥹کم نیستند بچه‌هایی که فشار درسی را تاب نمی‌آورند یا تاب می‌آورند ولی رنج می‌کشند و بعد از قبولی در دانشگاه، میل و رغبت به پیشرفت را از دست می‌دهند.


🦋ورود به سمپاد مد روزگار ماست. بسیاری از والدین، اصرار دارند چون آن را «تنها» راه موفقیت می‌دانند. درحالی‌که مسیر‌های بسیار متعددی وجود دارد. و از آن گذشته، تعریف موفقیت برای هر کسی با دیگری فرق دارد.

موفقیت فقط کسب درآمد بالا و مدرک عالی تحصیلی و پرستیژ اجتماعی نیست. آرامش، شادی، خلاقیت، رشد همه جانبه‌ در زندگی و خیلی چیزهای دیگر را در بر می‌گیرد، از جمله رضایت فردی.


🌊نوجوانی که به ضرب دوره‌های مخصوص و دوپینگ‌های مختلف وارد این فضا می‌شود، طبیعتاً در تمام مسیر هم به همین کمک‌ها احتیاج خواهد داشت و هر آزمونی برایش کابوس خواهد شد. فکر می‌کنید، احساس و برداشت چنین فردی نسبت به خودش چیست؟ می‌تواند خودش را ارزشمند بداند؟
آیا سرمایه‌ای مهم‌تر از تصویری که از خودمان در ذهن داریم، می‌توانیم داشته‌باشیم؟


🪷اضطراب شدید خانواده‌ها برای قبولی بچه‌ها در آزمون سمپاد و گریه‌های پس از خروج از امتحان به‌خاطر سخت بودن سوال‌ها و چند مورد صحبت کودکان از خودکشی من را بر آن داشت که بنویسم.

قلبم درد گرفت وقتی دیدم بچه‌ی گل دوازده ساله از مرگ حرف می‌زند، آنهم برای چنین چیزی.

🍃سالهاست کارشناسان از مزایای معمولی بودن برای سلامت روان می‌گویند. ولی صدای‌شان دربرابر بلندگوهایی که خوشبختی را در مدرک تحصیلی بالاتر و ثروت و جایگاه اجتماعی برتر منحصر می‌کنند، به‌گوش نمی‌رسد و من والد گاهی برای جبران شکست‌های خودم و زمانی برای خیرخواهی نسبت به آینده‌ی فرزندم، بدون این که شناختی از وجود او، توانایی‌ها و علایقش داشته باشم، مجبورش می‌کنم تا در این سن کم، فشار روانی سنگینی را متحمل شود.


ادامه در پست بعدی

#فرزندپروری
#ریحانه_قاسم‌رشیدی
#سمپاد


@farhangkoodak

قسمت دوم
مدارس تیزهوشان مناسب همه‌ی بچه‌ها نیست

🪴کاش، پیش از این کار، استعداد واقعی فرزندم را بررسی کنم. اگر کودکم هوش موسیقی بالایی دارد، در ورزش سرآمد است یا دستان هنرمند دارد، مجبورش نکنم مسایل پیچیده‌ی تیزهوشان را یاد بگیرد.



او را همین‌طور که هست دوست بدارم، بپذیرم و کمکش کنم تا در همان زمینه‌ای که توانایی و علاقه دارد‌، رشد کند.
مطمئن باشم خودش می‌تواند راه را پیدا کند.





#ریحانه_قاسم‌رشیدی
#سمپاد
#فرزندپروری
#خوشبختی


@farhangkoodak

دبیرستان «البرز» و سرنوشت غمگین نابغه‌ی خانواده‌ی من


آقادایی ناصر احتمالاً باهوش‌ترین فرد خانواده‌ی بزرگ ما بود. سواد و معلومات، قدرت کلام، تیپ و لباس پوشیدن و حتی نوع عطر و حالت نگاهش او را از همه متفاوت می‌کرد. امکان نداشت جایی باشد و دیگران را تحت‌تأثیر قرار ندهد. جاذبه‌‌ی درونی‌اش، قد کوتاهش را می‌پوشاند. او در تمام سال‌های کودکی و نوجوانی من، نماد فرد کتابخوان و تحصیلکرده بود. جدیدترین بحث‌های روشنفکری را از او می‌شنیدم. برایم جایگاه خاصی داشت؛ فارغ‌التحصیل مدرسه‌ی البرز و دانشگاه تهران. راستش در فامیل ما، البرز دکتر مجتهدی، حتی از دانشگاه تهران هم جایگاهش بالاتر بود.


🪷خیلی از تصمیم‌های مهم زندگی‌ام را با مشورت او گرفتم. یا ناخودآگاه کارهایی را انجام دادم که او انجام داده‌بود. البته که الان دیگر ایشان را به‌خاطر هیچ‌کدام‌شان مقصر نمی‌دانم. دیگر، بزرگ شده‌ام. البته تا حدی.😅


🍃اینجا نمی‌خواهم داستان پر آب چشم ایشان و سرنوشت غریب‌شان را که همچنان بر قلب مادر من سایه‌انداخته، صحبت کنم. شاید وقتی دیگر قدرت بازگویی‌اش را داشته‌باشم. ولی این روزها که همه به‌دنبال مدرسه و ثبت‌نام بچه‌ها در مدارس بهتر هستند، خیلی به یادشان می‌افتم.


🌾ثبت‌نام شدن در «البرز» با مدیریت دکتر مجتهدی، افتخار کوچکی نبود و ماندن در آنجا، اعتباری به فرد می‌داد که الان شاید حتی دانش‌آموخته‌شدن از دانشگاه شریف هم به آن پایه نمی‌رسد. در فهرست افراد معروف و تأثیرگذار ایران امروز، چهره‌های بسیاری بچه‌های البرز بوده‌اند از مرحوم دکتر اسلامی ندوشن گرفته تا
دکتر همایون کاتوزیان و خسرو سینایی و دکتر ارفعی تا دکتر چمران. نقاش و پزشک و زبان‌شناس و استاد زبان‌های باستانی تا بهترین و مبرزترین استادان پزشکی در این بنای زیبا و ماندگار ساخته‌ی مارکوف درس خوانده‌اند. اما چرا آقادایی عزیز و مهربان من زندگی‌ خودش و خانواده را نابود کرد و به‌جای خودشکوفایی به تخریب خود و دیگران پرداخت؟


🍂آن زمان، شصت و پنج سال پیش، والدین معدودی به درس بچه‌ها ارزش می‌دادند، خانواده‌ی مادری من از جمله‌ی آن طبقه‌ی اقلیت بودند ولی فکر می‌کنم دقیقاً همان اشتباه‌هایی را مرتکب شدند که الان ما انجام می‌دهیم: حمایت بیش از حد از فرزند، رفع و رجوع اشتباهات او، پنهانکاری و گفتگو نکردن درمورد تصمیم‌های غلط، قربان صدقه رفتن بیش از حد و برخورد اغراق‌آمیز با توانایی‌های ذاتی و خدادادی او و از همه مهم‌ترین باور به برتری ابدی و ازلی وی.

🥀پدربزرگ و مادربزرگ من به اطلاعات امروزی دسترسی نداشتند. مثل من و شما هم نبودند که فقط یک یا دو فرزند داشته‌باشند اما این رویه را در قبال آخرین بچه انجام دادند و دیدند آنچه را امیدوارم هیچ والدی تجربه نکند.


🍁زندگی خیلی بی‌رحم است. نه هوش، نه استعداد و نه سخن‌وری و جذابیت هیچ‌کدام درهای آینده را باز نمی‌کند. بچه‌ها باید قدرت و توان پذیرش شکست و از نو بلند شدن و ساختن را داشته‌باشند. وظیفه‌ی ما، فقط حمایت است و فراهم کردن زمینه. قرار نیست هر بار که آنها اشتباه مردند، ما بدویم وسط و نگذاریم آب در دل‌شان تکان بخورد.


🍃مرز میان عشق‌ورزیدن و لوس‌کردن. توجه و سرد و بی‌تفاوت بودن، گفتگو کردن و راهنمایی فرزند و فریفته‌ی او شدن و در برابر تصمیم‌هایش تسلیم و منفعل بودن، بسیار باریک است. به فکر کردن، مشورت و مطالعه و یادگیری نیاز دارد.


🦋خیلی‌ها در خانواده‌ی بزرگ ما بودند که هیچ یک از مواهب آقادایی ناصر را نداشتند، اما از پشتکار و درایت بهره‌بردند و زندگی خود را ساختند و آرزوهای بزرگ را باعث ناکامی‌های جبران‌ناپذیر نکردند.


🌼عکس‌های بالا، تصویر مدرسه‌ی البرز و مسیریست در محله‌ی صفی‌علی‌شاه و هدایت که دایی من سال‌ها برای رفتن به مدرسه می‌پیمود. وقتی هنوز از چهارراه کالج تهران می‌شد کوه‌ها را دید، زمانی که دکتر مصدق حبس و تبعید را می‌گذراند و آبشاهی‌ها، سر وقت مقرر شبانه برای پر کردن آب‌انبارها می‌آمدند. زمانی پیش از اصلاحات اراضی و شهرنشین‌شدن بیشتر ایرانی‌ها.

از آن زمان تقریباً همه‌چیز عوض شده. سواد مردم، آگاهی‌شان درمورد نحوه‌ی زندگی بسیار بالا رفته. اما سبک نادرست فرزندپروری که مخصوص عده‌ی کمی بود، در کل جامعه گسترش پیدا کرده و خدا می‌داند در دهه‌های بعد، چه قلب‌ها شکسته‌شود و چند درصد از ما والدینی که جان و جوانی خود را صرف بچه‌ها می‌کنیم، با پشیمانی و حسرت به امروز و کارها و روش‌مان فکر کنیم.

😔کاش، بتوانیم آگاهانه تصمیم بگیریم و سختی‌کشیدن و مسئولیت‌پذیری معقول امروز فرزندمان را زمینه‌ی اتکای به‌نفس و موفقیت بزرگسالی‌اش کنیم.


#دبیرستان_البرز
#فرزندپروری
#ثبت‌نام_مدارس
#تجربه‌ی_زیسته
#مسئولیت‌پذیری
#ریحانه_قاسم‌رشیدی


@farhangkoodak

انتخاب رشته، شغل آینده و چیزهای مهمی که یاد گرفته‌ام

قسمت دوم




سلام به تمام دوستان و همراهان کودک و فرهنگ

🦋وقتی این کانال شروع به کار کرد، درفرزند من خردسال بود و تمرکزم بر روی این رده‌ی سنی.

حالا سال‌ها گذشته. دخترم نوجوان شده و همراه او ، من هم به دنیای او و هم‌سالانش رفته‌ام. نه فقط ادبیات‌شان را به شکل دقیق و مستمر دنبال می‌کنم، بلکه در کارگاه‌ها نیز با سیزده تا پانزده‌ساله‌ها، در تعامل هستم.

🪷می‌دانم موضوع انتخاب رشته و انتخاب شغل، دغدغه‌ی اساسی بچه‌هاست. از کلاس ششم به بعد ذهن قشنگ‌شان میان صدهاهزار سوال مختلف، مدام یک پرسش سخت را خودش می‌پرسد : «من کی هستم؟ و باید چه کاره شوم؟»


🌾اگر زمانی انتخاب‌ها محدود بود به پزشکی و مهندسی و وکالت و هرکسی با مدرک یکی از این رشته‌ها، شغل و اعتبار اجتماعی و درآمدش تضمین می‌شد، امروز دیگر از این خبرها نیست.
شرایط کشور و جهان عوض شده. بازار خیلی رشته‌ها در حال اشباع است و طولانی بودن زمان تحصیل و روند دشوار آن، رغبت‌ بچه‌ها را از بین برده. ، حالا گرافیک و آی‌تی و معماری و رشته‌هایی از این دست خیلی مورد توجه‌اند و البته زیر شاخه‌های ریاضی‌فنی به دلیل سهولت ورود به دانشگاه و امکان مهاجرت بالاتر، طرفداران خودشان را دارند. خانواده‌ها، به میل و نظر بچه‌ها خیلی اهمیت می‌دهند و این، در جای خود بسیار ارزش دارد اما، واقعاًنوجوان پانزده‌ساله چه اطلاع دقیق درمورد بازار کار و دشواری‌های واقعی‌اش دارد؟ آنهم در شرایطی که با وجود پیشرفت در فرآیند مشاوره‌ی تحصیلی از نظر انجام تست‌های روانشناسی، هنوز ارتباطی صحیح بین مدارس و بازار کار وجود ندارد و انتخاب‌ها بر اساس داده‌های واقعی نیست.
‌

🔆اگر در دهه‌ی شصت ، زمان انتخاب رشته‌ی من، اکثریت دخترها دغدغه‌ی معاش و کسب درآمد نداشتند، الان بچه‌ها خیلی جدی به این موضوع می‌اندیشند. البته که متأسفانه، تصاویر نادرستی از بازارکار به‌ویژه در رشته‌های هنری وجود دارد و خانواده‌ها و نوجوانان تصور می‌کنند، با چند سال تحصیل، به درآمد بالا خواهند رسید.
درحالی‌که، یادگیری هنر، سخت، زمان‌بر و گران است و پشتکار زیادی می‌طلبد و تازه، وقتی فرد، به کار، مسلط می‌شود، باید توانایی تبدیل هنر و توانایی‌اش به پول را به‌دست بیاورد و بتواند آن را به مشتری بفروشد.
اقتصاد هنر، بحث بسیار پیچیده‌ایست.



🪷 خانواده‌ها، نرخ آثار در حراج تهران را می‌شنوند و فکر می‌کنند فرستادن بچه به هنرستان، ساده‌ترین و بهترین راه است. در حالی که ماجرا، همان بیت حافظ است: « که عشق آسان نمود اول….»


🌼با توجه به تغییرات کنکور و عدم امکان تغییر رشته، بدون تکرار پایه، بررسی و شناخت دقیق رشته‌ها و بازار کار و صدالبته، توانایی‌ها و استعداد‌ها و علایق بچه‌ها، ضروریست.


♥️ بچه‌هایی که امکان و اجازه‌ی تصمیم‌گیری دارند، سطح بالاتری از مسئولیت‌پذیری را تجربه می‌کنند و حس خیلی بهتری نسبت به خودشان و والدین دارند.


🍃ذهن و روان نوجوان با ذهن و روان ما متفاوت است. آنها، دیدگاه متفاوت و برداشت دلسوزانه‌ی ما را ، مانع پیشرفت خود می‌بینند و به‌ندرت ممکن است به دلایل منطقی ما گوش دهند.

💠متأسفانه تمام شرایط به‌گونه‌ای کنار هم قرار گرفته، که نوجوان کم‌طاقت و نازپرورده‌ی ما، خیلی سریع، خودش را رو در روی ما می‌بیند.

به نظر من، ما باید مانع چنین شکافی بشویم. کنار او باشیم. کمکش کنیم تا به‌طور دقیق با نکات منفی و مثبت آشنا شود و تبعات هر انتخابی را تا حد امکان، مشاهده کند و سپس تصمیم قطعی بگیرد.


خیال‌تان جمع، اگر بهترین راه را برای‌شان انتخاب کنید ولی خودشان را در این مسیر شرکت ندهید، به رضایت خاطر نمی‌رسند و همواره من و شما را سرزنش می‌کنند.

🔹دنیا در حال تغییرات سریع و شگفت‌انگیز است. معنای شغل، طی دهه‌های بعد، بسیار فرق خواهد کرد و کسانی در بازار کار، موفق خواهند بود که در زمینه‌ای خاص، متخصص باشند. این ویژگی، جز درصورت هماهنگی میان توانایی ذاتی فرد با رشته‌ی تحصیلی ایجاد نمی‌شود.

🪽اسم و تیتر رشته اهمیت ندارد. شاید دختر من می‌تواند خیاط بسیار ماهری شود و از حرفه‌اش لذت ببرد و بدون خستگی بهترین خدمات را ارائه دهد. باور کنید خیلی بهتر از این است که گرافیست ناتوان و شکست‌خورده‌ای باشد یا وکیلی که از خودش ناراضیست.


چون تمایل بچه‌ها به رشته‌های مهارتی خیلی زیاد شده، سعی می‌کنم درمورد تفاوت فنی حرفه‌ای و کاردانش بنویسم.


#انتخاب_رشته
#هنرستان
#مسئولیت‌پذیری
#آزادی
#فرزندپروری
#نوجوان
#ریحانه_قاسم‌رشیدی
#باشگاه_کتابخوانی_مجازی_کودک_و_فرهنگ

۲۱ تیر ۱۴۰۳


@farhangkoodak