📌دهم اردیبهشت، روز ملی #خلیج_فارس
امروز، دهم اردیبهشت، روز اخراج پرتغالی‌ها از تنگه هرمز است. این ماجرا به چهار قرن پیش برمی‌گردد. سپاه ایران در زمان شاه عباس صفوی، به رهبری امیرالامرای ارتش، امام قلی خان، توانست هرمز را پس از ۱۱۷ سال تسلط جابرانه پرتغالی‌ها پس بگیرد.
قدیمی‌ترین نقشه‌هایی که در آن نام خلیج فارس ذکر شده، مربوط به نقشه‌نگاران یونانی در سه تا چهار قرن پیش از میلاد است. آنها خلیج فارس را «سینوس پرسیکوس» (Sinus Persicus) می‌نامیدند.
خلیج فارس، سومین خلیج بزرگ جهان است که همواره نام آن در طول تاریخ، به خاطر موقعیت جغرافیایی خاص خود، بر سر زبان‌ها بوده است و مردم جهان آن را با نام خلیج فارس یا دریای پارس می‌شناسند.
در ۲۲ تیر سال ۱۳۸۴، روز ۱۰ اردیبهشت به‌نام روز ملی «خلیج فارس» نام‌گذاری شد.
تصویر: نقشه جهان- بطلمیوس- ۱۵۰-۸۷ میلادی
#روز_ملی_خلیج_فارس
#تاریخ_و_کودکان
#هویت_ملی
@Gambeetplanet
@farhangkoodak
امروز، دهم اردیبهشت، روز اخراج پرتغالی‌ها از تنگه هرمز است. این ماجرا به چهار قرن پیش برمی‌گردد. سپاه ایران در زمان شاه عباس صفوی، به رهبری امیرالامرای ارتش، امام قلی خان، توانست هرمز را پس از ۱۱۷ سال تسلط جابرانه پرتغالی‌ها پس بگیرد.
قدیمی‌ترین نقشه‌هایی که در آن نام خلیج فارس ذکر شده، مربوط به نقشه‌نگاران یونانی در سه تا چهار قرن پیش از میلاد است. آنها خلیج فارس را «سینوس پرسیکوس» (Sinus Persicus) می‌نامیدند.
خلیج فارس، سومین خلیج بزرگ جهان است که همواره نام آن در طول تاریخ، به خاطر موقعیت جغرافیایی خاص خود، بر سر زبان‌ها بوده است و مردم جهان آن را با نام خلیج فارس یا دریای پارس می‌شناسند.
در ۲۲ تیر سال ۱۳۸۴، روز ۱۰ اردیبهشت به‌نام روز ملی «خلیج فارس» نام‌گذاری شد.
تصویر: نقشه جهان- بطلمیوس- ۱۵۰-۸۷ میلادی
#روز_ملی_خلیج_فارس
#تاریخ_و_کودکان
#هویت_ملی
@Gambeetplanet
@farhangkoodak
افسانه ها و سرزمین مادری
بعد از جنگ جهانی دوم بسیاری از کشورها تلاش کردند عشق به سرزمین مادری را به عنوان یکی از استراتژی های خود در برنامه های ملی قرار دهند.
احساس تعلق به وطن یکی از راه موثر برای سازندگی پس از دوران جنگ بود.
شگفتی این جاست که نوشته اند کشوری مانند ژاپن سعی کرد از طریق گسترش افسانه ها ، هنر و ادبیات خود در بین کودکان این احساس تعلق را به وجود بیاورد.
این که اگر کودکان با افسانه ها و قصه های سرزمین خود آشنا شوند، سپس می توانند به فرهنگ ، پیشینه و حتی به آینده سرزمین خود احساس تعلق کنند.
به نظر می رسد دو - سه دهه است که کشورهایی مانند ترکیه و هندوستان نیز چنین استراتژی را در پیش گرفته اند. یعنی می کوشند از طریق گسترش افسانه های ملی کودکان را با مفاهیمی مانند ملت ، سرزمین و،،،، آشنا کنند.
به هر حال نکته قابل تعمقی است که ما بتوانیم کودکان را با افسانه ها ، قصه ها ، هنر و ادبیات ملی خود آشنا کنیم.
@koodakandonya
#افسانه_ها
#هویت_ملی
@farhangkoodak
بعد از جنگ جهانی دوم بسیاری از کشورها تلاش کردند عشق به سرزمین مادری را به عنوان یکی از استراتژی های خود در برنامه های ملی قرار دهند.
احساس تعلق به وطن یکی از راه موثر برای سازندگی پس از دوران جنگ بود.
شگفتی این جاست که نوشته اند کشوری مانند ژاپن سعی کرد از طریق گسترش افسانه ها ، هنر و ادبیات خود در بین کودکان این احساس تعلق را به وجود بیاورد.
این که اگر کودکان با افسانه ها و قصه های سرزمین خود آشنا شوند، سپس می توانند به فرهنگ ، پیشینه و حتی به آینده سرزمین خود احساس تعلق کنند.
به نظر می رسد دو - سه دهه است که کشورهایی مانند ترکیه و هندوستان نیز چنین استراتژی را در پیش گرفته اند. یعنی می کوشند از طریق گسترش افسانه های ملی کودکان را با مفاهیمی مانند ملت ، سرزمین و،،،، آشنا کنند.
به هر حال نکته قابل تعمقی است که ما بتوانیم کودکان را با افسانه ها ، قصه ها ، هنر و ادبیات ملی خود آشنا کنیم.
@koodakandonya
#افسانه_ها
#هویت_ملی
@farhangkoodak
دیدار دوستان «کودک و فرهنگ» در کارگاه یلدای ۱۴۰۰
پس از دوسال، دوباره عزیزان‌مان را دیدیم.
همکاری و محبت دوست گرامی ما خانم هنگامه نیاورانی، مدیر بخش کودک مجموعه فرهنگی تاریخی سعدآباد باعث شد تا بچه‌های عزیز ما روزی به یادماندنی داشته باشند.
کارگاه شب یلدا، بیش از هرچیز قصه و شعر داشت. با «دختر نارنج و ترنج» همراه شدیم. از مفاهیم یلدا گفتیم. شخصیتهای قصه‌های ایرانی و جهانی را به یک بازی ابداعی آوردیم. از بچه‌ها پرسیدیم که نمادهای هالووین و کریسمس را نام ببرند و سپس خواستیم تا خودشان نمادی برای شب یلدا بسازند و چقدر متنوع بود نمادها؛ از کرسی گرفته تا خورشید و ماه و انار و هندوانه و ....
استاد ارجمند فرهنگ و زبان‌های باستانی، خانم دکتر آموزگار، گفته‌اند که علاقه به فرهنگ و گذشته با شناخت ایجاد می‌شود. «کودک و فرهنگ» مفتخر است که در چهارمین سال فعالیت خود، گام‌هایی کوچک اما مداوم برای آشنا کردن نسل جدید با ایران و فرهنگ صلح بر‌می‌دارد.
امیدواریم
سنت‌های زیبا به شکلی مناسب ادامه یابند و فرزندان ما از هویت ایرانی خود آگاه باشند.
#کارگاه_یلدا
#هویت_ملی
@farhangkoodak
پس از دوسال، دوباره عزیزان‌مان را دیدیم.
همکاری و محبت دوست گرامی ما خانم هنگامه نیاورانی، مدیر بخش کودک مجموعه فرهنگی تاریخی سعدآباد باعث شد تا بچه‌های عزیز ما روزی به یادماندنی داشته باشند.
کارگاه شب یلدا، بیش از هرچیز قصه و شعر داشت. با «دختر نارنج و ترنج» همراه شدیم. از مفاهیم یلدا گفتیم. شخصیتهای قصه‌های ایرانی و جهانی را به یک بازی ابداعی آوردیم. از بچه‌ها پرسیدیم که نمادهای هالووین و کریسمس را نام ببرند و سپس خواستیم تا خودشان نمادی برای شب یلدا بسازند و چقدر متنوع بود نمادها؛ از کرسی گرفته تا خورشید و ماه و انار و هندوانه و ....
استاد ارجمند فرهنگ و زبان‌های باستانی، خانم دکتر آموزگار، گفته‌اند که علاقه به فرهنگ و گذشته با شناخت ایجاد می‌شود. «کودک و فرهنگ» مفتخر است که در چهارمین سال فعالیت خود، گام‌هایی کوچک اما مداوم برای آشنا کردن نسل جدید با ایران و فرهنگ صلح بر‌می‌دارد.
امیدواریم
سنت‌های زیبا به شکلی مناسب ادامه یابند و فرزندان ما از هویت ایرانی خود آگاه باشند.
#کارگاه_یلدا
#هویت_ملی
@farhangkoodak
دهم اردیبهشت روز خلیجفارس است. روزی مهم برای من و شما. اما آیا فرزندان عزیزمان هم با شنیدن نام خلیجفارس عشق و غرور را در قلب‌شان حس می‌کنند؟
دنیا عوض شده. دوازده سالگی من با دوازده سالگی باران و باران‌های نازنین دیگر زمین تا آسمان فرق دارد. من و خانواده‌ام هر روز ساعت هفت عصر شام می‌خوردیم پای تلویزیونی که اخبار جنگ را می‌گفت. اما الان، دختر من اصلاً با اخبار مواجه نیست. می‌دانم که بسیاری از خانواده‌ها هم، همین روال را در پیش گرفته‌اند. ما درباره‌ی سیاست با آنها حرف نمی‌زنیم. فضای جامعه هم کاملاً عوض شده. آنها بیش از این‌که ایرانی باشند، ساکنان دهکده‌ی جهانی‌اند و دنبال‌کننده‌ی تمام موضوعاتی که همسالانشان در سایر نقاط جهان، دوست‌دارند.
پس، حس هویت و تعلق به آب خاک وطن از کجا باید به آنها منتقل شود؟
ما نمی‌خواهیم بچه‌ها در معرض اخبار تنش‌زا و خشونت‌آمیز باشند. اما از طرفی، جنبه‌ی مثبت را هم از دست می‌دهیم.
چند سال پیش برای هفته‌نامه‌ی دوست‌داشتنی «دوچرخه»، کتاب بچه‌های کشتی رافائل را معرفی کردم. اثری که بسیار دوستش داشتم.
من بوشهر را ندیده‌ام اما با این اثر شیفته‌اش شدم.
آقای مرزوقی، زندگی قهرمانان نوجوانش را در روزهای آغاز جنگ در بوشهر با هنرمندی نشان داده.
نمی‌شود این اثر را خواند و در شادی و غم، ترس، عشق و مهربانی شخصیت‌هایش غرق نشد و خلیج فارس را دوست نداشت. این پهنه‌ی آبی گسترده شده تا افق، که دامن مام وطن را با دستهایش نگه‌داشته تا ایران خانم ما، برازنده بر نقشه‌ی جغرافیا بنشیند.
ادبیات، راهیست برای پیوند نسلها. برای ساختن دنیایی مشابهی میان من و شما با صاحبان فردا. و رمان‌های تألیفی نوجوان، بهترین وسیله هستند تا بتوانیم در دنیای شلوغی که هزاران موضوع جذاب‌تر از گفتگو درمورد وطن، برای بچه‌ها وجود دارد،
جذب‌شان کنیم و بگذاریم تا شیرینی اندوهناک این عشق بزرگ در جان‌شان رسوب کند.
امیدوارم کانون پرورش فکری، به‌زودی «بچه‌های کشتی رافائل» را مجدداً چاپ کند.
#روز_خلیج_فارس
#هویت
#هویت_ملی
#ایران
#ارتباط_نسلها
#گسست_نسلی
#فاصله_نسلها
#گفتگو
#عشق
#صلح
#رمان_نوجوان
#بچه‌های_کشتی_رافائل
#انتشارات_کانون_پرورش_فکری_کودکان_و_نوجوانان
#مزروقی
#بوشهر
#خاطرات
#خاطرات_گذشته
#جنگ
#خلیج_فارس
@farhang_koodak
دنیا عوض شده. دوازده سالگی من با دوازده سالگی باران و باران‌های نازنین دیگر زمین تا آسمان فرق دارد. من و خانواده‌ام هر روز ساعت هفت عصر شام می‌خوردیم پای تلویزیونی که اخبار جنگ را می‌گفت. اما الان، دختر من اصلاً با اخبار مواجه نیست. می‌دانم که بسیاری از خانواده‌ها هم، همین روال را در پیش گرفته‌اند. ما درباره‌ی سیاست با آنها حرف نمی‌زنیم. فضای جامعه هم کاملاً عوض شده. آنها بیش از این‌که ایرانی باشند، ساکنان دهکده‌ی جهانی‌اند و دنبال‌کننده‌ی تمام موضوعاتی که همسالانشان در سایر نقاط جهان، دوست‌دارند.
پس، حس هویت و تعلق به آب خاک وطن از کجا باید به آنها منتقل شود؟
ما نمی‌خواهیم بچه‌ها در معرض اخبار تنش‌زا و خشونت‌آمیز باشند. اما از طرفی، جنبه‌ی مثبت را هم از دست می‌دهیم.
چند سال پیش برای هفته‌نامه‌ی دوست‌داشتنی «دوچرخه»، کتاب بچه‌های کشتی رافائل را معرفی کردم. اثری که بسیار دوستش داشتم.
من بوشهر را ندیده‌ام اما با این اثر شیفته‌اش شدم.
آقای مرزوقی، زندگی قهرمانان نوجوانش را در روزهای آغاز جنگ در بوشهر با هنرمندی نشان داده.
نمی‌شود این اثر را خواند و در شادی و غم، ترس، عشق و مهربانی شخصیت‌هایش غرق نشد و خلیج فارس را دوست نداشت. این پهنه‌ی آبی گسترده شده تا افق، که دامن مام وطن را با دستهایش نگه‌داشته تا ایران خانم ما، برازنده بر نقشه‌ی جغرافیا بنشیند.
ادبیات، راهیست برای پیوند نسلها. برای ساختن دنیایی مشابهی میان من و شما با صاحبان فردا. و رمان‌های تألیفی نوجوان، بهترین وسیله هستند تا بتوانیم در دنیای شلوغی که هزاران موضوع جذاب‌تر از گفتگو درمورد وطن، برای بچه‌ها وجود دارد،
جذب‌شان کنیم و بگذاریم تا شیرینی اندوهناک این عشق بزرگ در جان‌شان رسوب کند.
امیدوارم کانون پرورش فکری، به‌زودی «بچه‌های کشتی رافائل» را مجدداً چاپ کند.
#روز_خلیج_فارس
#هویت
#هویت_ملی
#ایران
#ارتباط_نسلها
#گسست_نسلی
#فاصله_نسلها
#گفتگو
#عشق
#صلح
#رمان_نوجوان
#بچه‌های_کشتی_رافائل
#انتشارات_کانون_پرورش_فکری_کودکان_و_نوجوانان
#مزروقی
#بوشهر
#خاطرات
#خاطرات_گذشته
#جنگ
#خلیج_فارس
@farhang_koodak
و اما اول اردیبهشت و روز بزرگداشت «سعدی»❤️
🔸اگر بپذیریم که وطن مشترک ما ایرانیان، علاوه بر خاک سرزمین، زبان فارسیست، آنگاه قطعاً یکی از پادشاهان ما، «سعدی» خواهد‌بود. نابغه‌ای که با نثر و شعرش، زبان امروزی ما را ساخته و با نگاهش به زندگی، عشق و معنویت، عالمی دگر درانداخته.
🔸روزگار بیشتر ما، از کودکی با او همراه بوده. بدون آن‌که بشناسیمش، جملات قصار و ابیاتش را در محاوره‌ی روزانه شنیده‌ایم و بعدها، لحظاتی را گذرانده‌ایم که هیچکس جز «شیخ اجل»، توان شرح احساس ما را نداشته.
🔸خوشبختم که در خانواده‌ای از ارادتمندان به او، عمر را به سر آورده‌ام.
🔸چشمانم را می‌بندم و پدربزرگم را می‌بینم در میانه‌ی غائله‌ی آذربایجان در دهه‌ی بیست، وقتی کتاب‌های درسی را به زبان ترکی تألیف‌کردند و منطقه در آنش می‌سوزد و خطر مرگ تهدیدش می‌کند. اما او به‌جای گریختن، در خانه‌ی زیبایش در شهر خوی که به شوروی و ترکیه و عراق بسیار نزدیکتر از تهران و اصفهان و شیراز بود، به خاله‌ام «گلستان» می‌آموزد تا فارسی ناب را یاد بگیرد.
برای‌تان بگویم که فارسی‌دانی ایشان و
سایر اعضای خانواده‌ی مادری من، از بسیاری از فارس‌زبان‌ها، بهتر بوده و هست و همین‌طور ارادت‌شان بیشتر.
آذری‌های اصیل، همواره پاسدار فرهنگ و زبان مشترک ایران‌زمین بوده‌اند.
🔸به دهه‌ی پنجاه می‌آیم، مادر جوان و زیبایم را می‌بینم که در حال آشپزی زیر لب زمزمه می‌کند:
«تا عهد تو دربستم، عهد همه بشکستم
بعد از تو روا باشد، نقض همه پیمان‌ها»
🔸و باز، خودم را در دوازده‌سیزده‌سالگی می‌یابم، در میان بمباران‌ها و تعطیلی مدارس که فرصتی پیدا کرده‌ام برای جستجو میان کتاب‌های خانه. در میان کشفیاتم، دفترهای شعر مادرم هم هست که با خط خوش اشعار شیخ عاشق‌پیشه را در نوجوانی برای خود گلچین کرده یا از مجلات بریده و چسبانده.
مسحور شده‌ام از عطر آن کلمات. تحمل موشک‌های صدام و ترس از مرگ و حتی آنهمه تجربه‌ی از دست دادن، با داشتن «سعدی»، آسان می‌شود.
🔸ابتدای دهه‌ی نود است. خودم مادر شده‌ام. با دختر کوچولویم، سریال «آب پریا» اثر خانم مرضیه برومند را می‌بینم. باران رحمت زندگی من، با لحنی کودکانه همراه تیتراژ می‌خواند: «برگ درختان سبز، در نظر هوشیار
هر ورقش دفتریست، معرفت کردگار»
🔸می‌دانم زمانه عوض شده. می‌بینم بچه‌های ما، بیش از ایرانی بودن، جهان‌وطن‌اند. و درک می‌کنم این تغییر عجیب و همه‌جایی را. اما مطمئنم، وقتی می‌توانیم خود را شهروند جهان بدانیم و در فرهنگ‌های بیگانه حل نشویم و عزت‌نفس‌مان را نبازیم و احساس بیچارگی نکنیم که داشته‌های خود را بشناسیم و قدرشان را بدانیم.
بزرگان ادبیات ما، زبان گویای فرهنگ غنی و شگفت ما هستند.
«سعدی»، فقط یکی از اعجوبه‌های ادبیات نیست. «سعدی»، شیوه‌ای از زندگی و تاب‌آوری و بالندگی در میان حملات و آشوب‌هاست. نبوغی شکفته در طلب درک و فهم جهان که نظامیه‌ی بغداد و کار گل شام و اسارت و قحطی دمشق و غربت را تجربه‌کرده و در بهار شیراز به وطن بازگشته و به‌ناگاه، شکوفا شده تا عطر و بویش نسل‌های متوالی را سرمست کند.
🔸«اول اردیبهشت ماه جلالی» در خانه‌ام، میان هیاهوی تهران به «سعدی» و تمام زیبایی‌هایش فکر می‌کنم. به مردان و زنانی که با کلام او، قرن‌ها امدند و رفتند و با استادی او، به فرصت کوتاه زیستن، رنگ مهربانی زدند. خوشحالم که در سال‌های اخیر، آثار متعددی برای شناساندن بزرگان ادب، به‌ویژه سعدی به کودکان و نوجوانان منتشر شده. باشد که این ارادت و آگاهی به آیندگان هم، برسد و آنان هم این در یگانه را بشناسند و بر سر چشم نهند.
#سعدی
#ریحانه_قاسم‌رشیدی
#زبان_فارسی
#میراث_معنوی
#تجربه‌ی_زیسته
#هویت_ملی
#میراث_معنوی
#گلستان
#بوستان
#غزلیات_سعدی
#کلیات_سعدی
#عشق_و_صلح
#شیراز
#روز_بزرگداشت_سعدی
@farhangkoodak
🔸اگر بپذیریم که وطن مشترک ما ایرانیان، علاوه بر خاک سرزمین، زبان فارسیست، آنگاه قطعاً یکی از پادشاهان ما، «سعدی» خواهد‌بود. نابغه‌ای که با نثر و شعرش، زبان امروزی ما را ساخته و با نگاهش به زندگی، عشق و معنویت، عالمی دگر درانداخته.
🔸روزگار بیشتر ما، از کودکی با او همراه بوده. بدون آن‌که بشناسیمش، جملات قصار و ابیاتش را در محاوره‌ی روزانه شنیده‌ایم و بعدها، لحظاتی را گذرانده‌ایم که هیچکس جز «شیخ اجل»، توان شرح احساس ما را نداشته.
🔸خوشبختم که در خانواده‌ای از ارادتمندان به او، عمر را به سر آورده‌ام.
🔸چشمانم را می‌بندم و پدربزرگم را می‌بینم در میانه‌ی غائله‌ی آذربایجان در دهه‌ی بیست، وقتی کتاب‌های درسی را به زبان ترکی تألیف‌کردند و منطقه در آنش می‌سوزد و خطر مرگ تهدیدش می‌کند. اما او به‌جای گریختن، در خانه‌ی زیبایش در شهر خوی که به شوروی و ترکیه و عراق بسیار نزدیکتر از تهران و اصفهان و شیراز بود، به خاله‌ام «گلستان» می‌آموزد تا فارسی ناب را یاد بگیرد.
برای‌تان بگویم که فارسی‌دانی ایشان و
سایر اعضای خانواده‌ی مادری من، از بسیاری از فارس‌زبان‌ها، بهتر بوده و هست و همین‌طور ارادت‌شان بیشتر.
آذری‌های اصیل، همواره پاسدار فرهنگ و زبان مشترک ایران‌زمین بوده‌اند.
🔸به دهه‌ی پنجاه می‌آیم، مادر جوان و زیبایم را می‌بینم که در حال آشپزی زیر لب زمزمه می‌کند:
«تا عهد تو دربستم، عهد همه بشکستم
بعد از تو روا باشد، نقض همه پیمان‌ها»
🔸و باز، خودم را در دوازده‌سیزده‌سالگی می‌یابم، در میان بمباران‌ها و تعطیلی مدارس که فرصتی پیدا کرده‌ام برای جستجو میان کتاب‌های خانه. در میان کشفیاتم، دفترهای شعر مادرم هم هست که با خط خوش اشعار شیخ عاشق‌پیشه را در نوجوانی برای خود گلچین کرده یا از مجلات بریده و چسبانده.
مسحور شده‌ام از عطر آن کلمات. تحمل موشک‌های صدام و ترس از مرگ و حتی آنهمه تجربه‌ی از دست دادن، با داشتن «سعدی»، آسان می‌شود.
🔸ابتدای دهه‌ی نود است. خودم مادر شده‌ام. با دختر کوچولویم، سریال «آب پریا» اثر خانم مرضیه برومند را می‌بینم. باران رحمت زندگی من، با لحنی کودکانه همراه تیتراژ می‌خواند: «برگ درختان سبز، در نظر هوشیار
هر ورقش دفتریست، معرفت کردگار»
🔸می‌دانم زمانه عوض شده. می‌بینم بچه‌های ما، بیش از ایرانی بودن، جهان‌وطن‌اند. و درک می‌کنم این تغییر عجیب و همه‌جایی را. اما مطمئنم، وقتی می‌توانیم خود را شهروند جهان بدانیم و در فرهنگ‌های بیگانه حل نشویم و عزت‌نفس‌مان را نبازیم و احساس بیچارگی نکنیم که داشته‌های خود را بشناسیم و قدرشان را بدانیم.
بزرگان ادبیات ما، زبان گویای فرهنگ غنی و شگفت ما هستند.
«سعدی»، فقط یکی از اعجوبه‌های ادبیات نیست. «سعدی»، شیوه‌ای از زندگی و تاب‌آوری و بالندگی در میان حملات و آشوب‌هاست. نبوغی شکفته در طلب درک و فهم جهان که نظامیه‌ی بغداد و کار گل شام و اسارت و قحطی دمشق و غربت را تجربه‌کرده و در بهار شیراز به وطن بازگشته و به‌ناگاه، شکوفا شده تا عطر و بویش نسل‌های متوالی را سرمست کند.
🔸«اول اردیبهشت ماه جلالی» در خانه‌ام، میان هیاهوی تهران به «سعدی» و تمام زیبایی‌هایش فکر می‌کنم. به مردان و زنانی که با کلام او، قرن‌ها امدند و رفتند و با استادی او، به فرصت کوتاه زیستن، رنگ مهربانی زدند. خوشحالم که در سال‌های اخیر، آثار متعددی برای شناساندن بزرگان ادب، به‌ویژه سعدی به کودکان و نوجوانان منتشر شده. باشد که این ارادت و آگاهی به آیندگان هم، برسد و آنان هم این در یگانه را بشناسند و بر سر چشم نهند.
#سعدی
#ریحانه_قاسم‌رشیدی
#زبان_فارسی
#میراث_معنوی
#تجربه‌ی_زیسته
#هویت_ملی
#میراث_معنوی
#گلستان
#بوستان
#غزلیات_سعدی
#کلیات_سعدی
#عشق_و_صلح
#شیراز
#روز_بزرگداشت_سعدی
@farhangkoodak