‌پیامبری ک دین را عرضه می کند آن را ب تاریخ بشریت عرضه می کند و وقتی که دین در مجاری اجتماعی و تاریخی افتاد یا به تعبیر مرحوم شریعتی ،وقتی که آن مظروف در ظروف خاصی جریان پیدا کرد ،احوال و عوارض متنوعی بر او عارض می شود ک اینها توطئه کسی یا برنامه ریزی احدی نیست ،بلکه دین به طبیعت حال و ب دلیل وجود خارجی و تاریخی ،مثل هر پدیدۀ دیگری دچار احوال خاصی می شود .تمثیل کردمبه روح و جسم. گفتم که آدمی مرکب از روح و جسم است ،اما ما روحهای خالصی که گرد هم آمده باشیم نیستیم .روح ما در قالب جسم ما در جهان زندگی می کند و اجسام و اجسام ما مجاری تماس ارواح ما با یکدیگرهستند و به همین سبب ما دچار احوال و عوارض می شویم که اگر روح خالص بودیم ،آن احوال و عوارض را پیدا نمیکردیم .ما فرشتگان نیستیم ،مجردات هم نیستیم .ما موجودات ملکوتی نیستیم ،درست است ک از ملکوت امده ایم و مرغ باغ ملکوتیم ،ولی چند روزی از بدن ما برای ما قفسی ساخته اند :
ما چو کشتیها به هم بر می زنیم
تیره چشمیم و در آب روشنیم

پس بر حسب تقسیم بندی نخستین در دین جسمی سراغ داریم و روحی. و آن روح همیشه لباس جسمی را به تن می کند تا در تاریخ آدمیان جاری شود و به تعبیر دیگر ماهیت دین داریم و وجود دین. جامعه شناسی دینی به وجود خارجی دین نظر می کند ،اما علم کلام و عرفان به ماهیت و به روح پیامی ک از ناحیه پیامبر و شارع ب دست مردم رسیده است.
ذاتیّات و عَرَضیّات دین :تقسیم بندی دومی که لازم است در تقسیم بندی دین صورت بگیرد ،تقسیم به امور ذاتی و عَرَضی است .هر پیامبری که مبعوث می شود با خود معارفی را می آورد .این معارف ناچار در ظرف زمانی خاص و مناسب با محیط جغرافیا و اجتماع و فرهنگ خاص ب مردم عرضه می شود .به همین سبب اگر پیامبران در محیط های مختلف مبعوث شوند ،رنگهای مختلف بر پیام آنان می نشیند .ما امور ذاتی دین را اموری می دانیم که پیامبر در هر محیطی مبعوث شود ،آنها را بالضروره می آورد و امور عرضی را در دین اموری می دانیم که محیط و شرایط زمانی و تاریخی و فرهنگی اقتضا می کند که پیام پیامبر و نحوۀ ابلاغ آن پیام با آنها همراه و هماهنگ بشود ...
#‏شریعتی_و_شریعت / 📚 #‏مدارا_و_مدیریت
دکتر عبد الکریم سروش

#نکته_ها

🔵 مسئولیت مشترک در حکومت و مدیریت

در ساختار توزيع‌شده #قدرت، نه جايى براى مسئوليت‌گريزى در مراتب پايين و ميانى وجود دارد و نه راهى براى مسئوليت‌ناپذيرى در مراتب بالا و توزيع‌كننده و تفويض‌كننده مسئوليت‌ها.

🔺امام #على (ع) در نامه‌اى به عبدالله_بن_عبّاس، زمانى كه وى استاندار #بصره بود، چنين فرمود:

«فَارْبَعْ أَبَا الْعَبَّاسِ، رَحِمَکَ اللّهُ، فِيمَا جَرَى عَلَى لِسَانِکَ وَ يَدِکَ مِنْ خَيْرٍ وَ شَرٍّ، فَإِنَّا شَرِيكَانِ فِي ذلِکَ.»
* نهج‌البلاغه، نامۀ 18

«پس، ابوالعبّاس! خدايت رحمت كناد! در هر نيك و بدى كه از زبان و دستت برآيد، با نرمش و #مدارا باش؛ زيرا ما هردو در آن‌چه بر زبان و دست تو جارى گردد و پيامد آن با هم شريكيم.»

در حكومت و مديريت مسئوليت‌ها مشترك است و اگر در زيرمجموعه مديريتى چيزى روى دهد، #مسئول بالاتر پاسخگو است و نمى‌تواند از خود سلب مسئوليت كند؛ پاسخگو است به مسئول بالاتر از خود، به مردم و به خدا.

🔺آن‌گاه كه پيامبر اكرم (ص) #مُعاذ_بن_جَبَل را به‌عنوان فرماندار #يمن مى‌فرستاد در سفارش و دستورالعملى به وى چنين يادآور شد:

«وَ اعْتَذِرْ إِلَى أَهْلِ عَمَلِکَ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ خَشِيتَ أَنْ يَقَعَ إِلَيْکَ مِنْهُ عَيْبٌ يَعْذَرُونَکَ.»

* کتاب الخراج، قاضی ابویوسف، ص 118

«و از رفتار و كردار كارگزارانت در هر مورد كه ممكن است از ناحيه آن به تو عيبى وارد شود، پوزش طلب تا مردم پوزش تو را بپذيرند.»

📍کانال مصطفی دلشاد تهرانی

‏@delshadtehrani

#درس_گفتارها


خلاصه فايل صوتى ششم
به مدت: ۳دقیقه و ٣٠ ثانیه

🔽🔽🔽🔽🔽🔽🔽


امام صادق حتى باكافران با منطق سخن مى‌گفت

امام صادق (ع) را بايد پيشواى مدارا، تحمل دينى و مذهبى و الگوى گفت‌و‌گو نامید.
نمونهٔ برجسته، رفتار آن حضرت با ابن ابی العوجای #ملحد است.

خبرهایی که در کتاب کافی شیخ کلینی، توحید شیخ صدوق، امالی سید مرتضی، احتجاج شیخ طبرسی، کشف‌الغمّه علامه اربلی دیده می‌شود، ما را با این وجه آشنا می‌کند.

ابن ابی‌العوجا که ملحدی تمام‌عیار، دهری و به تعبیر امروزی ماتریالیست بود، چند‌بار آن هم در مسجد‌الحرام، با امام صادق در نفی خدا به بحث و جدل پرداخت.
او معتقد بود همه چیز به اقتضای طبیعت خودش موجود شده، مدبّری در کار نیست و صانعی وجود ندارد، عالم پیوسته چنین بوده و خواهد بود و ‌چیزی به نام معاد معنا ندارد.
ابن ابی‌العوجا به‌شدت آیین خود را تبلیغ و ترویج می‌کرد و عجیب این است که در این راه تندی، بدزبانی و #پرخاشگری هم می‌نمود.
ابن ابی‌العوجا حتی به #تمسخر باورهای پیروان ادیان می‌پرداخت و آداب و مناسک مسلمان‌ها را به ریشخند می‌گرفت.
با این همه، بی‌واهمه، درخانهٔ خدا یا در مسجد حاضر می‌شد و به اظهار عقاید خودش می‌پرداخت و امام صادق (ع) و شاگردانش بدون اینکه با او برخورد کنند او را تحمل می‌کردند و با او به گفت‌وگو می‌پرداختند.
روش امام به (ع) در پاسخ به ادعاهای ابن ابی‌العوجا روشی منطقی، مستدل، باادب و به دور از کمترین تندی بود
گزارش شده که یک‌بار #مفضل در برخورد با #ابی_‌العوجا قدری تندی نشان داد.
ابن ابی العوجا از این تندی او سخت برآشفت که پیشوای شما هرگز در برابر سخنان، ادعاها و مطالب من، بامن تندی نکرده شما چگونه پیروی هستید؟
بنابراین آنچه از سیرهٔ امام صادق (ع) در رویارویی با مخالفان، منکران و حتی ریشخندکنندگان باید پیش گرفت، همین مدارا، تحمل، گفت‌و‌گو‌کردن و استدلال‌کردن و بیان حقایق، با منطق و دلیل است.
امید که این راه و رسم الگوی همگان قرار بگیرد.

#ويژه_نامه_شهادت_امام_صادق (ع) #مدارا #تحمل #گفت‌و‌گو #انتقاد
#آموزه_هاى_امام_صادق

📍كانال مصطفى دلشاد تهرانى

@delshadtehrani

#رويدادها

⭕️آداب مناظره در الگوی مباحثات امام رضا(ع)

امام رضا (ع) الگوی گفت‌و‌گوی بین‌ادیانی است. از میان گفت‌و‌گوها، مباحثات و مناظرات نقل‌شده، میان امام رضا (ع) و سران و بزرگان #فرقه‌ها و صاحبان #ادیان و #مذاهب در منابع مختلف، بر اساس آن مقدار که قابل اعتماد است، نکات بسیار ارزنده‌ای در آداب گفت‌و‌گو و مناظره و بحث می‌توان استخراج کرد که به مهم‌ترین این آداب براساس اخبار و احادیث یاد‌شده اشاره می‌شود:

١. هدف از گفت‌و‌گو و مناظره محکوم‌کردن نیست، بلکه راه‌یابی به حقیقت هدف است.

۲. لازمۀ گفت‌و‌گو و مناظره، احاطۀ علمی به موضوع است.

۳. در گفت‌و‌گوی بین ادیان و مذاهب، آگاهی دقیق به متون ادیان و مذاهب ضروری است.

۴. در گفت‌و‌گو و مناظرات بین ادیان و مذاهب، نیاز به #زبان_مشترک است.

۵. در سخن و استدلال، جای هیچ‌گونه درشتی در سخن و بیان نیست.

۶. در گفت‌و‌گو و مباحثه و مناظره، رعایت #احترام اشخاص به تمام‌معنا ضروری است.

۷. هنگام گفت‌و‌گو و مناظره، از هرگونه قطع‌کردن سخن طرف مقابل باید پرهیز شود.

۸. در ضمن گفت‌و‌گو و مناظره، باید به سوی زدودن #شک و تحیّر در مباحث پیش رفت.

۹. پیشرفت گفت‌و‌گو و مناظره، در گرو کنار زده‌‌شدن پرده‌های #ابهام از مسائل است.

۱۰.لازمۀ پیشرفت گفت‌و‌گو و مناظره، زدودن شبهه‌هایی است که از پیش در ذهن اشخاص ایجاد شده است.‌

۱۱.لازمۀ گفت‌و‌گو و مناظرۀ #منطقی، تصویر‌سازی درست از #واقعیت‌ها و حقایق است.

۱۲.گفت‌و‌گو، مباحثه و مناظره، نیازمند #استدلال‌های قابل فهم است.

۱۳.مناظره زمانی به درستی پیش می‌رود که مسائل به درستی تبیین شود.

۱۴.روش‌های بحث باید روش‌هایی لطیف باشد.

۱۵. در گفت‌و‌گو راه را بر گفت‌و‌گو‌کننده نباید بست و باید او را در طریق بحث آزاد گذاشت تا در راهی که می‌خواهد پیش رود و به جایی برسد که ایراد نظر خود را دریابد.

۱۶.لازمهٔ گفت‌و‌گو حوصلۀ فراوان و حلم‌ورزیدن است.

۱۷. در گفت‌و‌گو و مناظره، به هیچ‌روی نباید از #ادب، #نزاکت، #مدارا و #ملایمت دور شد هر چند که طرفِ گفت‌و‌گو و مذاکره به جدل بپردازد.

#ويژه_نامه_ميلاد_امام_رضا(ع) #مناظره #رضا #مدارا #اخلاق

📍کانال مصطفی دلشاد تهرانى

@delshadtehrani

#نکته_ها


انسانيت و انسان‌گرايى در حكومت على (ع) چنان جلوه دارد كه آن حضرت در رويارويى با #كج‌انديشان و منحرفانى چون خوارج نيز جز به نجات و هدايت آنان نمى‌انديشيد و جز در اين جهت تلاش نمى‌نمود.
آن حضرت در رويارويى با شخصيتى چون #ابن_ملجم نيز همين را مى‌جست. مشهور است كه اميرمؤمنان على (ع) از شهادت خود به دست چنين شخصى خبر مى‌داد؛
(مقتل الامام أمیرالمؤمنین علی بن أبی طالب (ع)، ابن أبی الدنیا، ص ۴۱) و روايت شده است كه چون او را ديد، به بيتى از عمرو بن مَعْدى كَرِب كه درباره‌ى قَيْس بن مَكْشوح مرادى سروده بود تمثّل كرد:
أُرِيدُ حِبَاءَهُ [حَيَاتَهُ] وَ يُرِيدُ قَتْلِي
عَذِيرَکَ مِنْ خَلِيلِکَ مِنْ مُرَادِ

(الکتاب، سیبویه، ج ۱، ص ۲۷۶؛ الطبقات‌الکبری، ابن‌سعد، ج ۳، ص ۳۴؛ أنساب‌الاشراف، بلاذری، ج ۳، ص ۲۶۱)

من مى‌خواهم او را عطايى بخشم [من زندگى و حيات او را مى‌خواهم] و او مرگ مرا مى‌جويد. بگو بهانه‌ٔ تو نزد دوست مرادى‌ات چيست؟
و چون اميرمؤمنان على (ع) به دست ابن ملجم ـ شقى‌ترين مردمان در همه‌ى تاريخ ـ (بنگرید به: أنساب الاشراف، بلاذری، ج ۳، ص ۲۵۹) ضربت خورد و در آستانه‌ٔ مرگ و شهادت قرار گرفت، درباره‌ٔ قاتل خود سفارش فرمود كه از نظر خوراك و نوشاك به او توجّه نمايند و او را اذيّت نكنند؛ و فرمود: اگر زنده بمانم، خود سزاوارتر از هر كس درباره‌ٔ حقّ خويشم [كه او را ببخشم يا قصاص نمايم]، و اگر مُردم، مبادا او را بيش از يك ضربت بزنيد!
( کشف‌الغمّة، اربلی، ج ۱، ص ۴۳۳)

بَلاذُرى نقل كرده است كه آن حضرت درباره‌ٔ قاتل خويش چنين سفارش فرمود:

«إِنَّهُ أَسِيرٌ، فَأَحْسِنُوا نَزْلَهُ، وَ أَكْرِمُوا مَثْوَاهُ؛ فَإِنْ بَقِيتُ قَتَلْتُ أَوْ عَفَوْتُ؛ وَإِنْ مُتُّ فَاقْتُلُوهُ قَتْلَتِي (لاَ تَعْتَدُوا إِنَّ الله لاَ يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ) بقره / ۱۹۰ .»
(أنساب الاشراف ، ج ۳ ، ص ۲۶۱)


همانا كه او اسيرى است [در دست شما]، پس از نظر جا و مكان و اقامت گرامى‌اش بداريد و به خوبى مهمان‌نوازى كنيد؛ پس اگر زنده ماندم، خود مى‌دانم كه او را مجازات كنم يا عفو نمايم، و اگر از اين ضربت مُردم، او را بدين جرم مجازات نماييد [ولى]«از اندازه در نگذريد، زيرا خداوند تجاوزكاران را دوست نمى‌دارد».
پس از اين، نمونه‌ى اعلاى انسان‌دوستى، على (ع) آخرين وصاياى خود را پيش از پيوستن به رفيق اعلا، به حسن و حسين ـ عليهماالسلام ـ فرمود، و در آن، درباره‌ى پرهيز از انتقام‌جويى و ريختن خون كسى جز قاتل تأكيد نمود و چنين يادآور شد :
«يَا بَنِي عَبْدِالْمُطَّلِبِ! لاَ أُلْفِيَنَّكُمْ تَخُوضُونَ دِمَاءَ الْمُسْلِمِينَ خَوْضًا، تَقُولُونَ: قُتِلَ أَمِيرُالْمُؤْمِنِينَ، قُتِلَ أَمِيرُالْمُؤْمِنِينَ! أَلاَ لاَ تَقْتُلَنَّ بِي إِلاَّ قَاتِلِي. انْظُرُوا إِذَا أَنَا مُتُّ مِنْ ضَرْبَتِهِ هذِهِ، فَاضْرِبُوهُ ضَرْبَةً بِضَرْبَةٍ، وَ لاَ تُمَثِّلُوا بِالرَّجُلِ، فَإِنِّي سَمِعْتُ رَسُولَ اللهَ ـ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ ـ يَقُولُ : ''إِيَّاكُمْ وَ الْمُثْلَةَ وَ لَوْ بِالْكَلْبِ الْعَقُورِ.»
( تاریخ الرسل و الملوک، طبری، ج ۵، ص ۱۴۸؛نهج‌البلاغه، نامه ۴۷)

اى فرزندان عبدالمطّلب! نبينم در خون مسلمانان فرو رفته‌ايد ـ و دست‌ها را بدان آلوده‌ايد ـ و بانگ برآورده‌ايد كه اميرمؤمنان را كشته‌اند! اميرمؤمنان را كشته‌اند! بدانيد كه نبايد به قصاص خون من جز قاتلم كشته شود. بنگريد! اگر از اين ضربتِ او مُردم، او را تنها يك ضربت بزنيد و دست و پا و ديگر اندام او را مبُريد كه من از رسول خدا (ص) شنيدم كه مى‌فرمود: «بپرهيزيد از مُثله‌كردن، هر چند سگ ديوانه باشد».
امام على (ع) اين‌گونه، آخرين سفارش‌هاى خود را كه بيانگر جهت‌گيرى او و حكومتش بود بيان فرمود.
اين ملاحظات انسانى و چنين ضوابط ايمانى است كه حكومت على (ع) را حكومت موفّق تاريخ كرده و راه و رسم آن حضرت را ميزان و معيارى ابدى نموده است. آرى، على (ع) به شهادت رسيد، امّا راه و رسم #انسانيت و انسان‌گرايى را در حكومت معنا بخشيد.

📕 كتاب حكومت امام على (ع) حكومت موفّق تاريخ، بخش انسانيت و انسان‌دوستی



#سيره_سياسى #مدارا #خوارج #زندانى #مجازات #سيره_قضايى #انتقام


📍كانال مصطفى دلشاد تهرانى

@delshadtehrani

#نکته_ها

⭕️ آداب مناظره در الگوی مباحثات امام رضا(ع)

امام رضا (ع) الگوی گفت‌و‌گوی بین‌ادیانی است. از میان گفت‌و‌گوها، مباحثات و مناظرات نقل‌شده، میان امام رضا (ع) و سران و بزرگان فرقه‌ها و صاحبان ادیان و مذاهب در منابع مختلف، بر اساس آن مقدار که قابل اعتماد است، نکات بسیار ارزنده‌ای در آداب گفت‌و‌گو و مناظره و بحث می‌توان استخراج کرد که به مهم‌ترین این آداب براساس اخبار و احادیث یاد‌شده اشاره می‌شود:

١. هدف از گفت‌و‌گو و مناظره محکوم‌کردن نیست، بلکه راه‌یابی به حقیقت هدف است.

۲. لازمۀ گفت‌و‌گو و مناظره، احاطۀ علمی به موضوع است.

۳. در گفت‌و‌گوی بین ادیان و مذاهب، آگاهی دقیق به متون ادیان و مذاهب ضروری است.

۴. در گفت‌و‌گو و مناظرات بین ادیان و مذاهب، نیاز به زبان مشترک است.

۵. در سخن و استدلال، جای هیچ‌گونه درشتی در سخن و بیان نیست.

۶. در گفت‌و‌گو و مباحثه و مناظره، رعایت احترام اشخاص به تمام‌معنا ضروری است.

۷. هنگام گفت‌و‌گو و مناظره، از هرگونه قطع‌کردن سخن طرف مقابل باید پرهیز شود.

۸. در ضمن گفت‌و‌گو و مناظره، باید به سوی زدودن شک و تحیّر در مباحث پیش رفت.

۹. پیشرفت گفت‌و‌گو و مناظره، در گرو کنار زده‌‌شدن پرده‌های ابهام از مسائل است.

۱۰. لازمۀ پیشرفت گفت‌و‌گو و مناظره، زدودن شبهه‌هایی است که از پیش در ذهن اشخاص ایجاد شده است.‌

۱۱. لازمۀ گفت‌و‌گو و مناظرۀ منطقی، تصویر‌سازی درست از واقعیت‌ها و حقایق است.

۱۲. گفت‌و‌گو، مباحثه و مناظره، نیازمند #استدلال‌های قابل فهم است.

۱۳. مناظره زمانی به درستی پیش می‌رود که مسائل به درستی تبیین شود.

۱۴. روش‌های بحث باید روش‌هایی لطیف باشد.

۱۵. در گفت‌و‌گو راه را بر گفت‌و‌گو‌کننده نباید بست و باید او را در طریق بحث آزاد گذاشت تا در راهی که می‌خواهد پیش رود و به جایی برسد که ایراد نظر خود را دریابد.

۱۶. لازمهٔ گفت‌و‌گو حوصلۀ فراوان و حلم‌ورزیدن است.

۱۷. در گفت‌و‌گو و مناظره، به هیچ‌روی نباید از ادب، نزاکت، مدارا و ملایمت دور شد هر چند که طرفِ گفت‌و‌گو و مذاکره به جدل بپردازد.

#امام_رضاع #مناظره #رضا #مدارا #اخلاق

📍کانال مصطفی دلشاد تهرانى

#نکته_ها

⭕️آداب مناظره در الگوی مباحثات امام رضا(ع)

امام رضا (ع) الگوی گفت‌و‌گوی بین‌ادیانی است. از میان گفت‌و‌گوها، مباحثات و مناظرات نقل‌شده، میان امام رضا (ع) و سران و بزرگان #فرقه‌ها و صاحبان #ادیان و #مذاهب در منابع مختلف، بر اساس آن مقدار که قابل اعتماد است، نکات بسیار ارزنده‌ای در آداب گفت‌و‌گو و مناظره و بحث می‌توان استخراج کرد که به مهم‌ترین این آداب براساس اخبار و احادیث یاد‌شده اشاره می‌شود:

١. هدف از گفت‌و‌گو و مناظره محکوم‌کردن نیست، بلکه راه‌یابی به حقیقت هدف است.

۲. لازمۀ گفت‌و‌گو و مناظره، احاطۀ علمی به موضوع است.

۳. در گفت‌و‌گوی بین ادیان و مذاهب، آگاهی دقیق به متون ادیان و مذاهب ضروری است.

۴. در گفت‌و‌گو و مناظرات بین ادیان و مذاهب، نیاز به #زبان_مشترک است.

۵. در سخن و استدلال، جای هیچ‌گونه درشتی در سخن و بیان نیست.

۶. در گفت‌و‌گو و مباحثه و مناظره، رعایت #احترام اشخاص به تمام‌معنا ضروری است.

۷. هنگام گفت‌و‌گو و مناظره، از هرگونه قطع‌کردن سخن طرف مقابل باید پرهیز شود.

۸. در ضمن گفت‌و‌گو و مناظره، باید به سوی زدودن #شک و تحیّر در مباحث پیش رفت.

۹. پیشرفت گفت‌و‌گو و مناظره، در گرو کنار زده‌‌شدن پرده‌های #ابهام از مسائل است.

۱۰. لازمۀ پیشرفت گفت‌و‌گو و مناظره، زدودن شبهه‌هایی است که از پیش در ذهن اشخاص ایجاد شده است.‌

۱۱. لازمۀ گفت‌و‌گو و مناظرۀ #منطقی، تصویر‌سازی درست از #واقعیت‌ها و حقایق است.

۱۲. گفت‌و‌گو، مباحثه و مناظره، نیازمند #استدلال‌های قابل فهم است.

۱۳. مناظره زمانی به درستی پیش می‌رود که مسائل به درستی تبیین شود.

۱۴. روش‌های بحث باید روش‌هایی لطیف باشد.

۱۵. در گفت‌و‌گو راه را بر گفت‌و‌گو‌کننده نباید بست و باید او را در طریق بحث آزاد گذاشت تا در راهی که می‌خواهد پیش رود و به جایی برسد که ایراد نظر خود را دریابد.

۱۶. لازمهٔ گفت‌و‌گو حوصلۀ فراوان و حلم‌ورزیدن است.

۱۷. در گفت‌و‌گو و مناظره، به هیچ‌روی نباید از #ادب، #نزاکت، #مدارا و #ملایمت دور شد هر چند که طرفِ گفت‌و‌گو و مذاکره به جدل بپردازد.

#امام_رضا‌ع #مناظره #رضا #مدارا #اخلاق

📍کانال مصطفی دلشاد تهرانى