📌تاریخ #شیعه در ایران.....

از سال 93 قمری یعنی زمان امام #سجاد(ع) رسما شیعه اثناعشری از سوى اشعريان كه نياى والاى خاندان #انصارى قمى وبرخى ديگر بشمار مى آيند ،وارد شهر #قم گردید و از آنجا به دیگر مناطق سرایت کرد و تا کنون اغلب مردم ایران #شیعه اثناعشری هستند.
با بررسی های دو ساله لیست مناطق شیعه نشین ایران در پنج قرن نخست هجری را استخراج کرده ام که در خدمت محققان و مردم شریف ایران می گذارم:

#قم و روستاهای آن ازجمله #براوستان، #آبه یا #آوه، #ری، #ورامین، #ساوه، #کرج ابودلف، #اصفهان، #کاشان، #راوند و دوریست، #قُومِس(سمنان و دامغان)، #مرو، #مشهد(نوقان) یا #خراسان، #صاغانِ مشهد، #نیشابور، #بُوفَک، #اِسفراین، #بیهَق، #سَرخس، #طوس، #خسروجرد، #طبس، #سبزوار، #رَقه در نزدیکی سبزوار، #مزینان، #سَجِستان یا سیستان، بُست در نزدیکی #سیستان، #مَرو، #دیلم، #جُرجان، #طبرستان، #ساری، #اُرَم در نزدیکی ساری، #آمل، #گیلان، #دیلمان، #آبادان، #سوسنجِرد، عَسکَر مُکرِم، #اهواز، اَرَّجان یا #بهبهان، #زنجان، #شیراز، شاپور یا #فیروزآباد، #اردشیر خَرّه، #جُوَیم، اِصطَخر و سواحل #فارس، #کرمان و #جیرفت، #رودبار کرمان، #قُهستان ابی¬غانم، #بَلوص، #مَنوجان، #مراغه، #اردبیل، #ارّان، #سَهند و ارمینیه، بَذّ و رَس در منطقه #آذربایجان، #نهاوند، #همدان، #دینور، #حُلوان یا #سرپل¬ذهاب، قَرِمِیسین یا #کرمانشاه، صَیمَرِه، سیروان یا ماسبَذان از #لرستان امروزی، #قزوین، #طالقان و رامِشک، از شهرهای #شیعه¬نشین ایران تا #قرن پنجم هستند.

اگر اسمی از شهری نیامده است، معنایش آن نیست که شیعه در آن وجود نداشته است؛ بلکه تاریخ آن را ثبت نکرده است.
ان شاء الله این مطالب به صورت تحقیق مفصل در کتاب تاریخ شیعه منتشر خواهد شد.

نجفى كرمانشاهى




……………………………………………………
@drhdiansarii

🔻 راهنمای گردشگری روستای خاوه

روستای خاوه، زیباترین و باقدمت‌ترین روستای هدف گردشگری دشت ورامین با جاذبه‌های متنوع گردشگری؛

📎امامزاده سلطان سید محمود خاوه ای
📎امامزاده دو بی بی
📎امامزاده علی
📎حمام خزینه
📎قلعه باستانی
📎جاده درختی زبان گنجشک
📎 عمارت های تاریخی حاج آقامحمد و حاج محمد باقر معصومی
📎عمارت تاریخی حاج اسدالله معصومی
📎 عمارت تاریخی میرزا حسن معصومی
📎 عمارت تاریخی حاج یدالله معصومی
📎 عمارت تاریخی حاج عباس(کلعباس) معصومی
📎دبیرستان قدیمی
📎مدرسه قدیمی
📎خانه و حسینیه تاریخی احمدی ها
📎آب انبار تاریخی
📎آسیاب آبی سنتی
📎موزه ادوات کشاورزی روستایی
📎زورخانه
📎اقامتگاه بوم گردی ننه آقا
📎اقامتگاه بوم گردی کلبه انار
📎مجموعه گردشگری عمارت کاج
📎 خانه سنتی سرای ماه سلطان

#ورامین #تهران

instagram.com/miras_bashi
@mirasbashi

مسجد #جامع ورامین یا مسجد #جمعهٔ ورامین

مسجدی مربوط به دورهٔ #ایلخانی و یکی از قدیمی‌ترین ساختمان‌های شهر #ورامین است. ساخت مسجد در دورهٔ #سلطان محمد خدابنده آغاز و در دورهٔ پسرش، ابوسعید بهادرخان در ۷۲۲ هجری به پایان رسید.
نقشهٔ بنا مستطیلی به ابعاد حدود ۶۶ متر در ۴۳ متر است. مسجد امروزه به شکل تقریباً کامل در میان میدانی شهری قرار دارد. نقشهٔ منظم و چهارگوشی دارد و بنای دیگری به آن متصل نیست. در سه جدارهٔ خارجی نماسازی وجود دارد ولی در جبههٔ جنوبی-قبلی نماسازی ندارد. نقشهٔ این مسجد چهارایوانی است و شامل سردر در شمال، شبستان در جنوب، رواق در شرق و غرب است.
محمدکریم #پیرنیا این بنا را در دسته‌بندی خود در سبک معماری آذری قرار می‌دهد. سردر مسجد بلند و کشیده به‌سان دیگر بناهای ایلخانی است و کاشی کاری معرق دارد. و طبق یافته‌های باستانشناسی احتمالاً #حوض و آب انباری در جلوی ورودی مسجد قرار داشته‌اند. گنبدخانهٔ مسجد اتاقی مربعی شکل به ابعاد ۱۰/۵ در ۱۰/۵ متر است که به کمک فیل‌پوشها به هشت ضلعی، سپس شانزده‌ضلعی و نهایتاً به #گنبد ختم می‌شود. گنبد و بدنهٔ گنبدخانه با آجر و گچ تزئین شده‌است. پیرنیا معتقد است گنبد دو پوسته بوده و پوستهٔ رویی از بین رفته و فقط پوستهٔ زیرین (آهیانه) باقی مانده‌است. #رواق شرقی که یک ردیف رواق است .
نیز مدخلی به بیرون دارد که در قیاس با سردر اصلی، مدخلی فرعی محسوب می‌شود. رواق غربی اما هیچ مدخلی ندارد و از دو ردیف ستون تشکیل شده‌است. این رواق پیشتر کاملاً تخریب شده بوده‌است و در مرمت بنا دوباره ساخته شده‌است.

در سدهٔ ششم، #خاندان ابوسعد ورامینی مسجد جامعی در ورامین ساختند ولی بنای فعلی در سال ۷۲۲ به دستور #عزالدین قوهدی ساخته شد. به نظر می‌رسد به علت حادثه‌ای دچار خرابی شد و در سدهٔ نهم، امیر یوسف خواجه دستور #مرمت بنا را داد. پس از آن به مدت ۵۰۰ سال در بنا ساخت و سازی نشد. به طوری که ژان #دیولافوا که در دورهٔ قاجار مسجد را دیده دربارهٔ آن نوشته است که کسی در آن #نماز نمی‌خواند و «فرنگی‌های کافر» می‌توانند آزادانه آن را تماشا کنند. این مسجد در سال ۱۳۱۰ شمسی در ایران ثبت ملی شد و حریم فعلی آن تعریف شد. در سالهای ۱۳۴۵ و ۱۳۵۴ مورد کاوش باستان شناسان قرار گرفته و در دههٔ ۶۰ بنا مرمت شد.

هادى انصارى