صدای #سبيل هنوز در گوشم #طنين انداز است 🔴

در نيم #قرن پيش ، ودر أيام دهه #عاشوراء ونيز #اربعين حسينى ، سنت بر اين بود كه از آب فرات به عزاداران حسينى در آن شدًت گرما ، تقديم دارند.
اين رسم به گونه هاى متفاوت انجام مى گرفت.
ظرف هاى بزرگى شبيه به #حوض كه از جنس حلبى بدين منظور ساخته شده بود تزيين گرديده ودر جاى جاى #مواكب وحسينيه ها وبه ويژه درب #باب الساعه #نجف اشرف در آستانه #علوى ، در دوسوى آن با برافراشتن #جايگاه و#خيمه وقرار دادن #پرچم هاى حضرت #عباس ع ، آب #فرات را با مقدارى #گلاب و#آب زمزم ، آميخته وبا ندا دادن چنين عبارتى ، ( إشرب الماء #هنيئا وأذكر عطش #الحسين ) ، از مردم وعزاداران ومواكب با #آب
پذيرايي مى كردند.
گفتنى است كه در آن هنگام تمام دسته هاى #عزاداران از نجف وپيرامون آن وديگر شهرهاى شيعه نشين از مسير بازار بزرگ واين درب صحن مطهر ، به درون #صحن گام مى نهادند.
هنوز طعم اين آب گواراى حسينى را در دهان خود حسً مى كنم.
چه دورانى بود !!
پيرمردان در بالاى جايگاه نشسته واين عبارت را دم به دم تكرار مى نمودند وگاه اشكى از گوشه ديدگانشان سرازير مى گرديد!
گونه ديگر هم آب دادن با #كوزه به رسم قرنها پيش بود.
كوزه هاى گِلى از ويژه گيهايش اين است كه با وزيدن نسيم خنك به آن ، آب را خنك مى كند وچه بسيار از اين كوزه ها ، آب نوشيديم وچه گوارا وخوش طعم بود !
در طول ايام سال ، افرادى كه حرفه آنان #سقايت آب بود معمولا درب صحن هاى اعتاب مقدسه در #عراق ايستاده وفرياد
( #سبيل ) را سر مى دادند
كه به نشانه اين بود افرادى از زائرين كه يا #نذر داشته ويا از تمكن مالى برخوردار بودند ، ده #فِلِس
ويا اندكى بيش از آن را به ساقى داده وآب كوزه را اصطلاحا *سبيل * مى نمود وشخص ساقى نيز ابتدا ظرفى مسين را كه به دست داشت از آب كوزه پركرده وبه سبيل كننده تقديم مى داشت وپس از آب #كوزه را در همان ظرف ياد شده به تمام #زائران وجز اينها از مردمى كه درب صحن مطهر حضور داشتند ، تقديم مى داشت.
اين آب از گواراترين آبهايي بود كه در عمرم نوشيده ام.
زيرا كه آب #فرات بوده واز سوى ديگر بنام تشنه لب بودن سالار #شهيدان
ونداى سبيل وأشرب الماي وأذكر #عطش الحسين ، خود تاثير خاصى در اين آب ها قرار مى داد.
ياد باد آن روزگاران ياد باد

😭😭😭😭😭😭

…………………………………
@drhadiansarii

فیلمی قدیمی از #قم مربوط به اوایل دهۀ ١٣٣٠

🔸در این فیلم ابتدا برخی مناظر #جادۀ قدیم تهران- قم مانند کاروانسرای #باقرآباد و دریاچۀ #حوض سلطان، سپس ورودی شهر #قم و دورنمای حرم مطهر حضرت #معصومه (س) به نمایش درآمده است.


………………………………
@drhadiansarii

مسجد #جامع ورامین یا مسجد #جمعهٔ ورامین

مسجدی مربوط به دورهٔ #ایلخانی و یکی از قدیمی‌ترین ساختمان‌های شهر #ورامین است. ساخت مسجد در دورهٔ #سلطان محمد خدابنده آغاز و در دورهٔ پسرش، ابوسعید بهادرخان در ۷۲۲ هجری به پایان رسید.
نقشهٔ بنا مستطیلی به ابعاد حدود ۶۶ متر در ۴۳ متر است. مسجد امروزه به شکل تقریباً کامل در میان میدانی شهری قرار دارد. نقشهٔ منظم و چهارگوشی دارد و بنای دیگری به آن متصل نیست. در سه جدارهٔ خارجی نماسازی وجود دارد ولی در جبههٔ جنوبی-قبلی نماسازی ندارد. نقشهٔ این مسجد چهارایوانی است و شامل سردر در شمال، شبستان در جنوب، رواق در شرق و غرب است.
محمدکریم #پیرنیا این بنا را در دسته‌بندی خود در سبک معماری آذری قرار می‌دهد. سردر مسجد بلند و کشیده به‌سان دیگر بناهای ایلخانی است و کاشی کاری معرق دارد. و طبق یافته‌های باستانشناسی احتمالاً #حوض و آب انباری در جلوی ورودی مسجد قرار داشته‌اند. گنبدخانهٔ مسجد اتاقی مربعی شکل به ابعاد ۱۰/۵ در ۱۰/۵ متر است که به کمک فیل‌پوشها به هشت ضلعی، سپس شانزده‌ضلعی و نهایتاً به #گنبد ختم می‌شود. گنبد و بدنهٔ گنبدخانه با آجر و گچ تزئین شده‌است. پیرنیا معتقد است گنبد دو پوسته بوده و پوستهٔ رویی از بین رفته و فقط پوستهٔ زیرین (آهیانه) باقی مانده‌است. #رواق شرقی که یک ردیف رواق است .
نیز مدخلی به بیرون دارد که در قیاس با سردر اصلی، مدخلی فرعی محسوب می‌شود. رواق غربی اما هیچ مدخلی ندارد و از دو ردیف ستون تشکیل شده‌است. این رواق پیشتر کاملاً تخریب شده بوده‌است و در مرمت بنا دوباره ساخته شده‌است.

در سدهٔ ششم، #خاندان ابوسعد ورامینی مسجد جامعی در ورامین ساختند ولی بنای فعلی در سال ۷۲۲ به دستور #عزالدین قوهدی ساخته شد. به نظر می‌رسد به علت حادثه‌ای دچار خرابی شد و در سدهٔ نهم، امیر یوسف خواجه دستور #مرمت بنا را داد. پس از آن به مدت ۵۰۰ سال در بنا ساخت و سازی نشد. به طوری که ژان #دیولافوا که در دورهٔ قاجار مسجد را دیده دربارهٔ آن نوشته است که کسی در آن #نماز نمی‌خواند و «فرنگی‌های کافر» می‌توانند آزادانه آن را تماشا کنند. این مسجد در سال ۱۳۱۰ شمسی در ایران ثبت ملی شد و حریم فعلی آن تعریف شد. در سالهای ۱۳۴۵ و ۱۳۵۴ مورد کاوش باستان شناسان قرار گرفته و در دههٔ ۶۰ بنا مرمت شد.

هادى انصارى