#مراسم نخل برداری #یزد
شهر تاریخی یزد ، در قدیم دو نخل بسیار بزرگ داشته که یکی از آنها، در میدان #امیرچخماق و دیگری در میدان شهید #بهشتی( مجاهدین سابق) نگهداری می شده است و هر ساله #آذین بندی نخل را با همکاری مردم و حتی زرتشتیان از روز پنجم ماه #محرم، شروع و تا ظهر عاشورا ادامه می دادند.
اصولا، مراسم تزیین و آماده سازی نخلها برای ایام محرم توسط فراخوان اهل محل یا آبادی صورت می گرفت و رسم داشتند که چند روز پیش از آغاز محرم، آیین هایی را برای گردآوری این کمکهای مردمی انجام دهند. مردم نیز از یک تکه طناب گرفته تا پارچه های گران قیمت، #خنجر، #دشنه، #چراغ، #آیینه، #زنگوله، #سپر و سایر #زیورآلات، برای آذین بندی هرچه باشکوه تر نخل کمک کرده و به میدان های محل تحویل می دادند. حتی #درخت هم وقف می کردند تا در زمان کهنسالی درخت از چوب آن برای #مرمت نخل استفاده شود.
در شهر جهانی یزد از ظهر روز #عاشورا ، عزاداران دسته دسته به قصد عزاداری و همکاری در نخل گردانی به میدان های یزد می‌روند. انبوه مردم نیز از کوچک و بزرگ، تمام فضای میدان ها و پشت بام های اطراف را پُر کرده تا حدی که رفت و آمد از میان آنها بسیار دشوار می باشد.
در روز عاشورا ، شور و غوغایی وصف ناپذیر به وجود می‌آید. #امام _حسین(ع) کشته شده و باید پیکرش را بر دوش گرفت. مردم؛ آشفته حال، پا برهنه و گریه کنان، به سمت نخل می‌دوند. مردان جوان و تنومند به زیر نخل رفته و سر دستگیره ها را بر بالشتک های پارچه‌ای روی شانه های خود قرار می دهند. تعداد نخل گردانان هم، به بزرگی و وزن نخل بستگی دارد. بچه ها نیز خود را از بین چوب بست وسط به بالا رسانده و با کشیدن طنابها، زنگ های بزرگ و پرطنین را به صدا در می آورند.
رسم جالب دیگری که این اواخر در برخی مناطق رواج پیدا کرده است؛ تهیه نخل کوچکی برای نوجوانان می باشد تا آن را پیشاپیش نخل بزرگ به حرکت درآورند و به عظمت و شکوه نخل برداری بیفزایند. البته این امر، آنها را برای رفتن به زیر نخل بزرگ در سالهای آینده نیز آماده می کند و تمرین خوبی برایشان می شود.
سپس سردسته نخل کشان با صدای بلند،« #خبردار» می گوید و زمان شروع حرکت نخل را اعلام می کند. جوانان نخل بردار نیز با دومین هشدار سردسته خود، نخل را از زمین بلند می‌کنند و آن لحظه است که اشک از چشمان هزاران عزادار جاری و #آه و #ناله از دلشان بر می خیزد. این نخل عظیم و باشکوه، همراه با فریاد« یا حسین» بر روی شانه جوانان همچون کشتی بر روی دریای موّاج به حرکت در می آید و می چرخد و می چرخد و می چرخد...
این بزرگ هیکل عرفانی، توسط یک مرد سیاهپوش که بر روی چوب بست جبهه پیشین نخل نشسته یا چند قدم جلوتر از نخل می رود، هدایت می شود و یک یا دو نفر سیاهپوش دیگر، در تمام مسیر حرکت #نخل، #قرآن و #چاووشی خوانده و سنج می‌زنند. گروه اصلی #سنج‌زن نیز با عَلم‌کشان و بیرق‌داران، جلوتر از نخل گردانان حرکت کرده و به همراه آن دو سیاه پوش، سنج می‌زنند.
یکی از روضه خوان ها هم در حالی که دستار از سر برداشته و صورتش برافروخته است، رو به نخل، عقب عقب می رود و ذکر مصیبت می خواند. نخل، آرام آرام حرکت می‌کند. برق #آفتاب سوزان بر آیینه ها، شمشیرها و پولک ها می‌تابد و آنها را در این داغ شریک می کند. با حرکت نخل ، #پارچه ها و #دستمال های رنگارنگ و منگله های آویخته بر آن، به لرزه و جنبش در می آیند.
پس از گرداندن نخل ، در غروب عاشورا به برگزاری مراسم #شام غریبان پرداخته و در پایان مراسم، نخل را به جایگاه خود در میدان یا #حسینیه برمی‌گردانند. سپس، بابای نخل یا نخل بند و متولی نخل ، زیورهای #نفیس و ارزشمند نخل را باز کرده و به خانه برده و تا محرم سال بعد از آنها نگهداری می‌کند. البته پوشش سیاه نخل ها، تا آخر محرم یا صفر همچنان باقی می ماند و باز نمی شود.
___________
@drhadiansarii
شهر تاریخی یزد ، در قدیم دو نخل بسیار بزرگ داشته که یکی از آنها، در میدان #امیرچخماق و دیگری در میدان شهید #بهشتی( مجاهدین سابق) نگهداری می شده است و هر ساله #آذین بندی نخل را با همکاری مردم و حتی زرتشتیان از روز پنجم ماه #محرم، شروع و تا ظهر عاشورا ادامه می دادند.
اصولا، مراسم تزیین و آماده سازی نخلها برای ایام محرم توسط فراخوان اهل محل یا آبادی صورت می گرفت و رسم داشتند که چند روز پیش از آغاز محرم، آیین هایی را برای گردآوری این کمکهای مردمی انجام دهند. مردم نیز از یک تکه طناب گرفته تا پارچه های گران قیمت، #خنجر، #دشنه، #چراغ، #آیینه، #زنگوله، #سپر و سایر #زیورآلات، برای آذین بندی هرچه باشکوه تر نخل کمک کرده و به میدان های محل تحویل می دادند. حتی #درخت هم وقف می کردند تا در زمان کهنسالی درخت از چوب آن برای #مرمت نخل استفاده شود.
در شهر جهانی یزد از ظهر روز #عاشورا ، عزاداران دسته دسته به قصد عزاداری و همکاری در نخل گردانی به میدان های یزد می‌روند. انبوه مردم نیز از کوچک و بزرگ، تمام فضای میدان ها و پشت بام های اطراف را پُر کرده تا حدی که رفت و آمد از میان آنها بسیار دشوار می باشد.
در روز عاشورا ، شور و غوغایی وصف ناپذیر به وجود می‌آید. #امام _حسین(ع) کشته شده و باید پیکرش را بر دوش گرفت. مردم؛ آشفته حال، پا برهنه و گریه کنان، به سمت نخل می‌دوند. مردان جوان و تنومند به زیر نخل رفته و سر دستگیره ها را بر بالشتک های پارچه‌ای روی شانه های خود قرار می دهند. تعداد نخل گردانان هم، به بزرگی و وزن نخل بستگی دارد. بچه ها نیز خود را از بین چوب بست وسط به بالا رسانده و با کشیدن طنابها، زنگ های بزرگ و پرطنین را به صدا در می آورند.
رسم جالب دیگری که این اواخر در برخی مناطق رواج پیدا کرده است؛ تهیه نخل کوچکی برای نوجوانان می باشد تا آن را پیشاپیش نخل بزرگ به حرکت درآورند و به عظمت و شکوه نخل برداری بیفزایند. البته این امر، آنها را برای رفتن به زیر نخل بزرگ در سالهای آینده نیز آماده می کند و تمرین خوبی برایشان می شود.
سپس سردسته نخل کشان با صدای بلند،« #خبردار» می گوید و زمان شروع حرکت نخل را اعلام می کند. جوانان نخل بردار نیز با دومین هشدار سردسته خود، نخل را از زمین بلند می‌کنند و آن لحظه است که اشک از چشمان هزاران عزادار جاری و #آه و #ناله از دلشان بر می خیزد. این نخل عظیم و باشکوه، همراه با فریاد« یا حسین» بر روی شانه جوانان همچون کشتی بر روی دریای موّاج به حرکت در می آید و می چرخد و می چرخد و می چرخد...
این بزرگ هیکل عرفانی، توسط یک مرد سیاهپوش که بر روی چوب بست جبهه پیشین نخل نشسته یا چند قدم جلوتر از نخل می رود، هدایت می شود و یک یا دو نفر سیاهپوش دیگر، در تمام مسیر حرکت #نخل، #قرآن و #چاووشی خوانده و سنج می‌زنند. گروه اصلی #سنج‌زن نیز با عَلم‌کشان و بیرق‌داران، جلوتر از نخل گردانان حرکت کرده و به همراه آن دو سیاه پوش، سنج می‌زنند.
یکی از روضه خوان ها هم در حالی که دستار از سر برداشته و صورتش برافروخته است، رو به نخل، عقب عقب می رود و ذکر مصیبت می خواند. نخل، آرام آرام حرکت می‌کند. برق #آفتاب سوزان بر آیینه ها، شمشیرها و پولک ها می‌تابد و آنها را در این داغ شریک می کند. با حرکت نخل ، #پارچه ها و #دستمال های رنگارنگ و منگله های آویخته بر آن، به لرزه و جنبش در می آیند.
پس از گرداندن نخل ، در غروب عاشورا به برگزاری مراسم #شام غریبان پرداخته و در پایان مراسم، نخل را به جایگاه خود در میدان یا #حسینیه برمی‌گردانند. سپس، بابای نخل یا نخل بند و متولی نخل ، زیورهای #نفیس و ارزشمند نخل را باز کرده و به خانه برده و تا محرم سال بعد از آنها نگهداری می‌کند. البته پوشش سیاه نخل ها، تا آخر محرم یا صفر همچنان باقی می ماند و باز نمی شود.
___________
@drhadiansarii
جنگ #خیبر🔹
غزوه خیبر ، آخرین رویارویی بین مسلمانان و #یهودیان در زمان رسول خدا ص است که در محرم سال هفتم هجری در منطقه خیبر اتفاق افتاد. در این غزوه مسلمانان غنایم قابل توجهی بدست آورند، از جمله منطقه #فدک و چند قلعه دیگر که خالصه رسول خدا ص شد. این غزوه نیز مانند سایر غزوات دیگر، صحنه دلاوری های #امیرالمؤمنین ع بود.
خیبر در زبان عبری به معنای قلعه‌است و چون این منطقه بواسطه این قلعه‌های هفتگانه دربر گرفته شده بود به آن خیبر می‌گفتند. منطقه خیبر در ۸ منزلی شمال مدینه واقع شده و سرزمینی بود که هفت قلعه و مزارع و درخت‌های نخل بسیاری داشت.
بیشتر مردان #یهود در قلعه #قموص قرار داشتند که محکم ترین این قلعه ها بود.
امام علی ع در این جنگ ، رشادتهای شگفتی را از خود نشان دادند که مهمترین آن ها ، کندن درب سنگی #قلعه وبه عنوان سپر استفاده کردن از آن بوده است.
ابن اسحاق از ابورافع نقل مى کند که من در کنار #على (ع) بودم که با یک یهودى درگیر شد و سپر از دستش افتاد. آن حضرت درِ #حِصن را از جا کنده و تا پایان نبرد، به عنوان #سپر از آن بهره گرفت. ابورافع مى گوید: پس از جنگ، ما هشت نفر کوشیدیم تا در را برگردانیم نتوانستیم.
گفتنی است که درب قلعه از سنگ به ارتفاع دو متر وپهنای یک متر بوده است که پس از جنگ ، حضرت این درب را بر نهر آبی که در این فاصله قرار داشت ، گذاشته وسپاه از روی آن به درون قلعه گام نهادند.
در این کلیپ ، شما قلعه خیبر ، ومحل دربی که از سوی حضرت از جا کنده شد ونیز چاه آبی که با زدن شمشیر امیر المومنین ع جوشید، را ملاحظه می نمایید.
هم اکنون این مکان هنوز وجود داشته و در عمره شعبانیه سال ۱۳۷۴ شمسی توفیق حاصل گردید که به این مکان مشرف شوم.
………………………………………
@drhadiansarii
غزوه خیبر ، آخرین رویارویی بین مسلمانان و #یهودیان در زمان رسول خدا ص است که در محرم سال هفتم هجری در منطقه خیبر اتفاق افتاد. در این غزوه مسلمانان غنایم قابل توجهی بدست آورند، از جمله منطقه #فدک و چند قلعه دیگر که خالصه رسول خدا ص شد. این غزوه نیز مانند سایر غزوات دیگر، صحنه دلاوری های #امیرالمؤمنین ع بود.
خیبر در زبان عبری به معنای قلعه‌است و چون این منطقه بواسطه این قلعه‌های هفتگانه دربر گرفته شده بود به آن خیبر می‌گفتند. منطقه خیبر در ۸ منزلی شمال مدینه واقع شده و سرزمینی بود که هفت قلعه و مزارع و درخت‌های نخل بسیاری داشت.
بیشتر مردان #یهود در قلعه #قموص قرار داشتند که محکم ترین این قلعه ها بود.
امام علی ع در این جنگ ، رشادتهای شگفتی را از خود نشان دادند که مهمترین آن ها ، کندن درب سنگی #قلعه وبه عنوان سپر استفاده کردن از آن بوده است.
ابن اسحاق از ابورافع نقل مى کند که من در کنار #على (ع) بودم که با یک یهودى درگیر شد و سپر از دستش افتاد. آن حضرت درِ #حِصن را از جا کنده و تا پایان نبرد، به عنوان #سپر از آن بهره گرفت. ابورافع مى گوید: پس از جنگ، ما هشت نفر کوشیدیم تا در را برگردانیم نتوانستیم.
گفتنی است که درب قلعه از سنگ به ارتفاع دو متر وپهنای یک متر بوده است که پس از جنگ ، حضرت این درب را بر نهر آبی که در این فاصله قرار داشت ، گذاشته وسپاه از روی آن به درون قلعه گام نهادند.
در این کلیپ ، شما قلعه خیبر ، ومحل دربی که از سوی حضرت از جا کنده شد ونیز چاه آبی که با زدن شمشیر امیر المومنین ع جوشید، را ملاحظه می نمایید.
هم اکنون این مکان هنوز وجود داشته و در عمره شعبانیه سال ۱۳۷۴ شمسی توفیق حاصل گردید که به این مکان مشرف شوم.
………………………………………
@drhadiansarii