🔷🔸سکوتِ مراجع و آیندۀ تشیعِ سنتی
🖋آرمان ذاکری
🔸1- با گذشت بیش از ده روز از بحرانی ملی، که ریشۀ آن مشخصا به چگونگی تفسیرِ احکامِ شرع و اقامۀ آن در جامعه باز میگردد، مهمترین چهرههای دینِ سنتی در قم و نجف ترجیح دادهاند سکوت کنند و در اینباره نفیاً یا اثباتاً مداخلهای نداشته باشند. بحرانی که یکی از حقیقیترین و مهمترین مسائل جامعۀ ایران در همۀ چهار دهۀ گذشته را بیش از هر زمان دیگر رؤیتپذیر ساخته است. بحرانی که قابلِ تقلیل به هیچ عاملِ اقتصادی نیست و در کنارِ ضرورتِ پرداختن به ترکیبِ عوامل مختلف، مستقلاً هم باید موضوع توجه باشد. شیماکاشی در رسالۀ دکتری خود با نام «واعظان و دین عامه» نشان داده است که از دهۀ 20 به بعد، برای بخش بزرگی از روحانیت، مسئلۀ بدنِ زن در اجتماع، به طور پیوسته یکی از مهمترین کانونهای نقد بوده است. به تبع همین کانونیت از نخستین روزهای پس از پیروزی انقلاب، حجاب اجباری در کانونِ بحث و سیاستگذاری قرار گرفت و با در اولویتقرار نگرفتن در قشر بزرگی از انقلابیونِ غیرروحانی، با سهولتِ بیشتری به تثبیتِ قرائتی از اسلامِ سنتی در پیوند با اسلامِ سیاسی منجر شد. سلایقِ فرهنگی دیگر حذف شدند. در شرابط کنونی اما در فقدانِ نیروهای میانجی، حکومت میان دوگانۀ صرفنظر کردن از اجرای حکمِ حجاب اجباری یا سرکوبِ بیشتر قرار گرفته است.
نگارنده مطلع است که در این روزها مراجعِ مختلف به طرق متفاوتی در معرض پرسش و درخواست مداخله و ابراز نظر بودهاند، اما جز برخی علمایِ در حاشیه، بقیه نفیاً یا اثباتاً تن به مداخله ندادهاند. اگر کشتهشدنِ مهسا امینی در مواجهه با گشتِ ارشادِ مجریِ حجابِ اجباری را محکوم نکردهاند، با راهپیماییِ حکومتیِ یکشنبه سه مهر هم همراه نشدهاند؛ دستکم تا لحظۀ نوشتهشدن این نوشته. خونها بر زمین ریخته شدهاند و مراجع سکوت کردهاند. از نظر بخش بزرگی از جامعه سکوت، عملاً همراهی با موضعِ تشیعِ حکومتی است. تفاوتهای جزئی میانِ تشیع سنتی و تشیع حکومتی، اگرچه برای دقتنظرهای علمی و تاریخی و تحقیقی و بحثهای طلبگی درون حوزه و جریانشناسی آن مناسب و لازم است، اما از نگاه مردمانِ معترض، چندان اهمیتی ندارد.
🔹2- مرجعیت شیعه، در یک قرن اخیر، دستِکم در دو برهۀ انقلابِ مشروطه و انقلاب ایران، در میانۀ میدان بوده است. در این دو برهه روحانیت شیعه، به دلایل مشخصاً سیاسی، گرفتار اختلافاتِ شدید درونی شده و تا حذف و حصر علمایی به دست علمایِ دیگر پیش رفته است. از شیخ فضلالله نوری گرفته تا آیتالله شریعتمداری و آیتالله منتظری، به درجاتِ مختلف آماجِ ابتلائاتی قرار گرفتهاند که مهر تأیید عالمانی شیعه، سکوتِ عالمانی دیگر و مخالفت دستۀ سوم را به همراه داشته است. گمان نمیکنم در هیچ دورۀ زمانی در تاریخ تشیع اختلافات درونیِ مرجعیتِ شیعه تا بدینپایه گسترش یافته باشد. به همین دلیل و در کنارِ آن هزینههای گزافِ مداخلاتِ اجتماعی، به نظر میرسد فرضِ وجود ارزیابیِ منفی مجموعۀ مداخلاتِ اجتماعیِ علمایِ سنتی شیعه در سدۀ اخیر و سرخوردگیِ آنها از مداخلۀ اجتماعی چندان بیراه نباشد.
#مراجع_تشیع
#بحران_ملی
#اعتراضات_ایران
#یادداشت_اختصاصی
#آرمان_ذاکری
#اکنون
🆔 @Shariati40
📌برای مطالعه کامل این یادداشت به آدرس زیر و یا گزینه instant view مراجعه کنید.
https://bit.ly/3dFroDv
🖋آرمان ذاکری
🔸1- با گذشت بیش از ده روز از بحرانی ملی، که ریشۀ آن مشخصا به چگونگی تفسیرِ احکامِ شرع و اقامۀ آن در جامعه باز میگردد، مهمترین چهرههای دینِ سنتی در قم و نجف ترجیح دادهاند سکوت کنند و در اینباره نفیاً یا اثباتاً مداخلهای نداشته باشند. بحرانی که یکی از حقیقیترین و مهمترین مسائل جامعۀ ایران در همۀ چهار دهۀ گذشته را بیش از هر زمان دیگر رؤیتپذیر ساخته است. بحرانی که قابلِ تقلیل به هیچ عاملِ اقتصادی نیست و در کنارِ ضرورتِ پرداختن به ترکیبِ عوامل مختلف، مستقلاً هم باید موضوع توجه باشد. شیماکاشی در رسالۀ دکتری خود با نام «واعظان و دین عامه» نشان داده است که از دهۀ 20 به بعد، برای بخش بزرگی از روحانیت، مسئلۀ بدنِ زن در اجتماع، به طور پیوسته یکی از مهمترین کانونهای نقد بوده است. به تبع همین کانونیت از نخستین روزهای پس از پیروزی انقلاب، حجاب اجباری در کانونِ بحث و سیاستگذاری قرار گرفت و با در اولویتقرار نگرفتن در قشر بزرگی از انقلابیونِ غیرروحانی، با سهولتِ بیشتری به تثبیتِ قرائتی از اسلامِ سنتی در پیوند با اسلامِ سیاسی منجر شد. سلایقِ فرهنگی دیگر حذف شدند. در شرابط کنونی اما در فقدانِ نیروهای میانجی، حکومت میان دوگانۀ صرفنظر کردن از اجرای حکمِ حجاب اجباری یا سرکوبِ بیشتر قرار گرفته است.
نگارنده مطلع است که در این روزها مراجعِ مختلف به طرق متفاوتی در معرض پرسش و درخواست مداخله و ابراز نظر بودهاند، اما جز برخی علمایِ در حاشیه، بقیه نفیاً یا اثباتاً تن به مداخله ندادهاند. اگر کشتهشدنِ مهسا امینی در مواجهه با گشتِ ارشادِ مجریِ حجابِ اجباری را محکوم نکردهاند، با راهپیماییِ حکومتیِ یکشنبه سه مهر هم همراه نشدهاند؛ دستکم تا لحظۀ نوشتهشدن این نوشته. خونها بر زمین ریخته شدهاند و مراجع سکوت کردهاند. از نظر بخش بزرگی از جامعه سکوت، عملاً همراهی با موضعِ تشیعِ حکومتی است. تفاوتهای جزئی میانِ تشیع سنتی و تشیع حکومتی، اگرچه برای دقتنظرهای علمی و تاریخی و تحقیقی و بحثهای طلبگی درون حوزه و جریانشناسی آن مناسب و لازم است، اما از نگاه مردمانِ معترض، چندان اهمیتی ندارد.
🔹2- مرجعیت شیعه، در یک قرن اخیر، دستِکم در دو برهۀ انقلابِ مشروطه و انقلاب ایران، در میانۀ میدان بوده است. در این دو برهه روحانیت شیعه، به دلایل مشخصاً سیاسی، گرفتار اختلافاتِ شدید درونی شده و تا حذف و حصر علمایی به دست علمایِ دیگر پیش رفته است. از شیخ فضلالله نوری گرفته تا آیتالله شریعتمداری و آیتالله منتظری، به درجاتِ مختلف آماجِ ابتلائاتی قرار گرفتهاند که مهر تأیید عالمانی شیعه، سکوتِ عالمانی دیگر و مخالفت دستۀ سوم را به همراه داشته است. گمان نمیکنم در هیچ دورۀ زمانی در تاریخ تشیع اختلافات درونیِ مرجعیتِ شیعه تا بدینپایه گسترش یافته باشد. به همین دلیل و در کنارِ آن هزینههای گزافِ مداخلاتِ اجتماعی، به نظر میرسد فرضِ وجود ارزیابیِ منفی مجموعۀ مداخلاتِ اجتماعیِ علمایِ سنتی شیعه در سدۀ اخیر و سرخوردگیِ آنها از مداخلۀ اجتماعی چندان بیراه نباشد.
#مراجع_تشیع
#بحران_ملی
#اعتراضات_ایران
#یادداشت_اختصاصی
#آرمان_ذاکری
#اکنون
🆔 @Shariati40
📌برای مطالعه کامل این یادداشت به آدرس زیر و یا گزینه instant view مراجعه کنید.
https://bit.ly/3dFroDv
Telegraph
سکوتِ مراجع و آیندۀ تشیعِ سنتی
آرمان ذاکری 1- با گذشت بیش از ده روز از بحرانی ملی، که ریشۀ آن مشخصا به چگونگی تفسیرِ احکامِ شرع و اقامۀ آن در جامعه باز میگردد، مهمترین چهرههای دینِ سنتی در قم و نجف ترجیح دادهاند سکوت کنند و در اینباره نفیاً یا اثباتاً مداخلهای نداشته باشند. بحرانی…
Forwarded from احسان شريعتی Ehsan Shariati
🔷🔸جوهر عدالتطلبانهی جنبش اعتراضی (۱)
🖋احسان شریعتی
🔸درونمایهی جنبش اعتراضی جاری خواستهای «مدنی» است. به عبارتی دیگر، جوهر حقّانی و مشروع این حرکت، در سطح ملی و بهویژه از سوی جوانان و زنان در شهرها، دادخواهی، تظلّم و در یک کلام «عدالت»جویی است.
🔹اگر همهی گسلهای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی، همچون شکاف سنت-تجدد، دولت-ملت، مرکز-مناطق، و..، در اینجا و اکنون و در پساپشت این جنبش اعتراضی فعال شده اند، از منظر گفتمانی اما جملگی در دادخواهی و مطالبهی عدالت به همرایی و اجماع میرسند.
از اینرو، تحلیلهای ایدئولوژیکی، از سنخ ناسیونالیستی، سکولاریستی و..، که میکوشند آراء و امیال جزمی خود را بر واقعیت تحمیل کنند بیشتر موجب تفرقه، سردرگمی، و گمراهی این پویش مدنی و همسویی جنبش مردمسالار، آزادیوعدالتخواه میشوند.
🔸حرف حساب و درخواست مردم معترض مطالبهی عدالت و محکومیت و برپایی محکمهای است برای بررسی مسئولیتها و پاسخگوسازی مسئولان در رابطه با پروندههای مشخص و همچنان مفتوح جرم و جورهایی که طی چند دهه انباشته شده و بیجواب و بلانتیجه مانده اند و اکنون به مرز انفجار رسیدهاند.
🔹پس جامعه، زنان، جوانان و دانشجویان، معلمان و کارگران، پزشکان و اهل رسانه چیز عجیبی نمیخواهند جز «آزادی» بیان و تجمع و اطلاعرسانی و تشکل و..، حق انتخاب سبک زندگی و پوشش و.. تنوع فرهنگی، و خلاصه حقوق بشری و شهروندی خویش و اجرای «عدالت»، حقوقی در کوتاه مدت و عدالت اجتماعی در بلندمدت. در یک کلام و در نهایت هدف، برقراری وضع و نظمی است حقبنیاد، قانونمدار و عدالتمحور که در یک نظام جمهوری بهمعنای عام و متعارف کلمه، ممکن و تحققیافتنی است، زیرا چهار مشخصهی بارز آن، «مردمسالار»(دموکراتیک) و «عُرفی»(تفکیک دو نهاد دینی و دولتی)، «اجتماعی» و «تقسیمناپذیر» بودن است.
🔸در برابر این اعتراض و تظلم مدنی، رفتار حاکمیت تاکنون بهجای در پیش گرفتن راهکار بازبینی و پذیرش اشتباهات انکارناپذیر گذشته و تساهل در برابر اعتراضات و گفتگو با منتقدان و مخالفان، سیاست ارعاب و سرکوب نظامی و به میدان آوردن نیروهای انتظامی و لباس شخصی و امنیتیسازی فضا و سپهر عمومی و ایجاد انقطاع و اختلال در شبکه اطلاعرسانی و رسانهها و بازداشتها و تنش و درگیری در معابر عمومی و دانشگاهها و مدارس و..، بوده با غفلت از این واقعیت که این شیوه بیشتر نشان واهمه و نمایش ضعف تلقی میشود تا علامت ثبات و اقتدار.
🔹در این میان، نقش روزنامهنگاران و اهل مطبوعات و رسانه در داخل کشور، در گزارش درست و حقیقی، ارايهی تصویری واقعی از وضعیت وروشناییبخشی به ابهامات و پیچیدگی موقعیت، بسیار مهم و تعیینکننده و حیاتی است. از همینرو، این قشر اجتماعی در ایران و جهان، زیر شدیدترین فشارها و تهدید و تطمیعها از سوی قدرتها، بوده و هستند. و بزرگترین معضل نیروهای مستقل مردمی، آزادی وعدالتخواه، نداشتن پایگاه و رسانههای خبری آزاد و مستقل، بهویژه در داخل کشور، است.
🔸پیگرد و خاموش سازی فعالان رسانه و اطلاعرسانی در کشور نه به نفع مردم است و نه حتی به مصلحت حاکمیت، زیرا گوشهای عموم را برای پذیرش اخبار غیرموثق و غلوآمیز شنوا و نیوشاتر میسازد و بر ترسآوری واهی و ارعاب متقابل میافزاید و به گسترش خشونت و پرخاشگری و توحش ضدمدنی میانجامد.
#اعتراضات_ایران
#جنبش_مدنی
#مطبوعات_آزاد
#یادداشت
#احسان_شریعتی
✅@Dr_ehsanshariati
🖋احسان شریعتی
🔸درونمایهی جنبش اعتراضی جاری خواستهای «مدنی» است. به عبارتی دیگر، جوهر حقّانی و مشروع این حرکت، در سطح ملی و بهویژه از سوی جوانان و زنان در شهرها، دادخواهی، تظلّم و در یک کلام «عدالت»جویی است.
🔹اگر همهی گسلهای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی، همچون شکاف سنت-تجدد، دولت-ملت، مرکز-مناطق، و..، در اینجا و اکنون و در پساپشت این جنبش اعتراضی فعال شده اند، از منظر گفتمانی اما جملگی در دادخواهی و مطالبهی عدالت به همرایی و اجماع میرسند.
از اینرو، تحلیلهای ایدئولوژیکی، از سنخ ناسیونالیستی، سکولاریستی و..، که میکوشند آراء و امیال جزمی خود را بر واقعیت تحمیل کنند بیشتر موجب تفرقه، سردرگمی، و گمراهی این پویش مدنی و همسویی جنبش مردمسالار، آزادیوعدالتخواه میشوند.
🔸حرف حساب و درخواست مردم معترض مطالبهی عدالت و محکومیت و برپایی محکمهای است برای بررسی مسئولیتها و پاسخگوسازی مسئولان در رابطه با پروندههای مشخص و همچنان مفتوح جرم و جورهایی که طی چند دهه انباشته شده و بیجواب و بلانتیجه مانده اند و اکنون به مرز انفجار رسیدهاند.
🔹پس جامعه، زنان، جوانان و دانشجویان، معلمان و کارگران، پزشکان و اهل رسانه چیز عجیبی نمیخواهند جز «آزادی» بیان و تجمع و اطلاعرسانی و تشکل و..، حق انتخاب سبک زندگی و پوشش و.. تنوع فرهنگی، و خلاصه حقوق بشری و شهروندی خویش و اجرای «عدالت»، حقوقی در کوتاه مدت و عدالت اجتماعی در بلندمدت. در یک کلام و در نهایت هدف، برقراری وضع و نظمی است حقبنیاد، قانونمدار و عدالتمحور که در یک نظام جمهوری بهمعنای عام و متعارف کلمه، ممکن و تحققیافتنی است، زیرا چهار مشخصهی بارز آن، «مردمسالار»(دموکراتیک) و «عُرفی»(تفکیک دو نهاد دینی و دولتی)، «اجتماعی» و «تقسیمناپذیر» بودن است.
🔸در برابر این اعتراض و تظلم مدنی، رفتار حاکمیت تاکنون بهجای در پیش گرفتن راهکار بازبینی و پذیرش اشتباهات انکارناپذیر گذشته و تساهل در برابر اعتراضات و گفتگو با منتقدان و مخالفان، سیاست ارعاب و سرکوب نظامی و به میدان آوردن نیروهای انتظامی و لباس شخصی و امنیتیسازی فضا و سپهر عمومی و ایجاد انقطاع و اختلال در شبکه اطلاعرسانی و رسانهها و بازداشتها و تنش و درگیری در معابر عمومی و دانشگاهها و مدارس و..، بوده با غفلت از این واقعیت که این شیوه بیشتر نشان واهمه و نمایش ضعف تلقی میشود تا علامت ثبات و اقتدار.
🔹در این میان، نقش روزنامهنگاران و اهل مطبوعات و رسانه در داخل کشور، در گزارش درست و حقیقی، ارايهی تصویری واقعی از وضعیت وروشناییبخشی به ابهامات و پیچیدگی موقعیت، بسیار مهم و تعیینکننده و حیاتی است. از همینرو، این قشر اجتماعی در ایران و جهان، زیر شدیدترین فشارها و تهدید و تطمیعها از سوی قدرتها، بوده و هستند. و بزرگترین معضل نیروهای مستقل مردمی، آزادی وعدالتخواه، نداشتن پایگاه و رسانههای خبری آزاد و مستقل، بهویژه در داخل کشور، است.
🔸پیگرد و خاموش سازی فعالان رسانه و اطلاعرسانی در کشور نه به نفع مردم است و نه حتی به مصلحت حاکمیت، زیرا گوشهای عموم را برای پذیرش اخبار غیرموثق و غلوآمیز شنوا و نیوشاتر میسازد و بر ترسآوری واهی و ارعاب متقابل میافزاید و به گسترش خشونت و پرخاشگری و توحش ضدمدنی میانجامد.
#اعتراضات_ایران
#جنبش_مدنی
#مطبوعات_آزاد
#یادداشت
#احسان_شریعتی
✅@Dr_ehsanshariati
Forwarded from احسان شريعتی Ehsan Shariati
🔷🔸 آغاز اعدام ها همزمان با روز حقوق بشر !
🖋احسان شریعتی
📌« وگر تو میندهی داد روز دادی هست!»
🔹«هر کس جانی را بستاند که مرتکب کشتن یا تبهکاری در زمین نشده، گویى همهی مردم را یک جا کشته است و هر کس انسانى را از مرگ رهایی بخشد، گویى همه مردم را با هم زنده ساخته است.» (قرآن، ۵، ۳)
* بنی آدم اعضای یکدیگرند...
🔸براستی بر اساس کدام معیار شرعی، مجوز قانونی، مبنای عقلانی، مصلحت سیاسی و..، میتوان به این سهولت احکام اعدام جوانان معترض را صادر کرد؟ مسئولیت پاسخگویی نسبت به عواقب چنین عقوبتهای بازگشتناپذیری با کیست؟
۱۹ آذر، در روز جهانی حقوق بشر [ 10 December ]
#نگاه_روز
#اعدام
#اعتراضات_ایران
#حقوق_بشر
#احسان_شریعتی
✅ @Dr_ehsanshariati
🖋احسان شریعتی
📌« وگر تو میندهی داد روز دادی هست!»
🔹«هر کس جانی را بستاند که مرتکب کشتن یا تبهکاری در زمین نشده، گویى همهی مردم را یک جا کشته است و هر کس انسانى را از مرگ رهایی بخشد، گویى همه مردم را با هم زنده ساخته است.» (قرآن، ۵، ۳)
* بنی آدم اعضای یکدیگرند...
🔸براستی بر اساس کدام معیار شرعی، مجوز قانونی، مبنای عقلانی، مصلحت سیاسی و..، میتوان به این سهولت احکام اعدام جوانان معترض را صادر کرد؟ مسئولیت پاسخگویی نسبت به عواقب چنین عقوبتهای بازگشتناپذیری با کیست؟
۱۹ آذر، در روز جهانی حقوق بشر [ 10 December ]
#نگاه_روز
#اعدام
#اعتراضات_ایران
#حقوق_بشر
#احسان_شریعتی
✅ @Dr_ehsanshariati