جریانـ
❗️وقتی سال‌ها در صدا و سیمای داخلی، منتقدان سیاسی و اهالی فرهنگ و هنر (از دولت‌آبادی و سایه تا بیضایی و شجریان) امکان حضور نداشته باشند و صدا و خواست اکثریت ملت در رسانه ملی بازتاب پیدا نکند، شبکه‌هایی در خارج از کشور با رنگ و لعاب و ظاهر قشنگ، مخاطب گسترده…
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🔻عجب!
در واقع منظور اصلی این کارشناس که در بسته‌بندی «انسان‌دوستانه» ارائه می‌شود این است که:
«متمدن باشید و در هنگام تجاوز به خاک سرزمین‌تان یا دسیسه برای تجزیۀ آن، زیاد مقاومت و دفاع نکنید و بدهید برود.»
🔸حتماً باید #ناسیونالیسم_تبارگرا، افراطی، نژادپرست و توسعه‌طلب را که منشاء آن اتفاقاً در غرب بوده و این روزها نیز در اروپا و آمریکا در حال گسترش است، نفی کرد. قطعاً باید با دیگری‌ستیزی میان ایرانیان و مردم منطقه که ریشه‌های مشترکی هم با ما دارند، مقابله کرد. اما با وجود تهدیدهای پیرامونی و پروژه‌هایی که برای ترویج #قوم‌گرایی و اختلاف‌افکنی در داخل #ایران در حال اجراست، می‌توان به بحثی که «دفاع از خاک» (در برابر حمله بیگانه) را نژادپرستی می‌داند و «#ملی‌گرایی و میهن‌پرستی» را به «فرهنگ نفرت» تعبیر می‌کند و دفاع از #مرز را برای مخاطب فارسی‌زبان، با تاکید بر «کشور ما» و «خاورمیانه» (و نه غرب) در رسانه‌ای در لندن «دردناک» می‌نامد، بدبین نبود؟
🔺کاش از اهداف پنهان در لابلای زرق و برق امثال این #رسانه که گه‌گاه بیرون می‌زند، آگاه باشیم!
در «جریان» باشید.
@Jaryaann
در واقع منظور اصلی این کارشناس که در بسته‌بندی «انسان‌دوستانه» ارائه می‌شود این است که:
«متمدن باشید و در هنگام تجاوز به خاک سرزمین‌تان یا دسیسه برای تجزیۀ آن، زیاد مقاومت و دفاع نکنید و بدهید برود.»
🔸حتماً باید #ناسیونالیسم_تبارگرا، افراطی، نژادپرست و توسعه‌طلب را که منشاء آن اتفاقاً در غرب بوده و این روزها نیز در اروپا و آمریکا در حال گسترش است، نفی کرد. قطعاً باید با دیگری‌ستیزی میان ایرانیان و مردم منطقه که ریشه‌های مشترکی هم با ما دارند، مقابله کرد. اما با وجود تهدیدهای پیرامونی و پروژه‌هایی که برای ترویج #قوم‌گرایی و اختلاف‌افکنی در داخل #ایران در حال اجراست، می‌توان به بحثی که «دفاع از خاک» (در برابر حمله بیگانه) را نژادپرستی می‌داند و «#ملی‌گرایی و میهن‌پرستی» را به «فرهنگ نفرت» تعبیر می‌کند و دفاع از #مرز را برای مخاطب فارسی‌زبان، با تاکید بر «کشور ما» و «خاورمیانه» (و نه غرب) در رسانه‌ای در لندن «دردناک» می‌نامد، بدبین نبود؟
🔺کاش از اهداف پنهان در لابلای زرق و برق امثال این #رسانه که گه‌گاه بیرون می‌زند، آگاه باشیم!
در «جریان» باشید.
@Jaryaann
🔻کردها، ایران و ترکیه🔻
🔹می‌دانید چرا دولت ترکیه سال‌هاست به دنبال سرکوب کردها چه در ترکیه و چه در سوریه و عراق است و بسیاری از مردم (از جمله تیم ملی فوتبال) ترکیه نیز با این اقدامات همراه‌اند اما در عوض، با وجود سیاست‌های نامتوازن توسعه در ایران و محرومیت‌های برخی مناطق کردنشین، ایرانیان سال‌ها از کردها در برابر صدام و داعش حمایت کرده و به کردهای مبارز عراقی پناه داده و اکنون نیز به حملات ترکیه به کردها در سوریه معترض‌اند؟
🔸چون از نظر بسیاری از ترک‌ها، کشور ترکیه متعلق به قومیت ترک است و «کردِ ترک» نداریم؛ لذا با انکار هویت «کردها»، به آنها «ترک‌های کوهی» می‌گویند و به دنبال حذف آنها هستند. اما ایرانی‌ها، هم‌وطنان کرد را از قدیمی‌ترین ساکنان ایران‌زمین می‌دانند و در واقع هم چنین است؛ چنانکه یکی از رهبران پیشین کردها در عراق (مصطفی بارزانی) گفته بود: «هرجا كرد است، آنجا ايران است.»
🔹ترک‌ها در ترکیه از دیرباز با اعمال سیاست‌های مبتنی بر پان ترکیسم-پان تورانیسم و هویت‌طلبی قومی، به دنبال پاک‌سازی نژادی و قومی و حذف کردها و ارامنه بوده و هستند. اما ایران اساساً سرزمینی متشکل از کردستانی‌ها و کرمانشاهی‌ها و لرستانی‌ها و خراسانی‌ها و آذری‌ها و اعراب و ترکمن‌ها و بلوچ‌ها و شیرازی‌ها و ارامنه و گیلانی‌ها و اصفهانی‌ها و مازندرانی‌ها و غیره است. این رنگارنگی و تنوع فوق‌العاده، مزیت ایران است که البته به لطف وجود عناصر ملی و پیونددهنده، کشور را دچار انشقاق و چندپارگی نیز نکرده است. این چنین است که ایرانیان در هنگام زلزله ورزقان آذربایجان و در زلزله کرمانشاه و در زمان سیل در خوزستان و گلستان همه یک‌پارچه و بی‌دریغ از سراسر ایران، مشغول کمک و یاری‌رسانی به مناطق آسیب‌دیده می‌شوند.
🔸باید قدر این خصلت فرهنگی و اجتماعی ایران‌زمین (#وحدت_در_کثرت) را دانست و ضمن پرهیز از مرکزگرایی، مستمراً به دنبال توزیع عادلانه امکانات در سراسر کشور بود و از موسیقی‌ها، زبان‌ها، گویش‌ها، آیین‌ها، لباس‌ها، قصه‌ها، افسانه‌ها و غذاهای گوناگون در ایران مراقبت کرد. اما باید هوشیار نیز بود که با قوم‌گرایی، این عناصر متنوع را به شکل هویت‌هایی ستیزه‌جو تعریف نکرد و آنها را در جدال با یکدیگر یا در تقابل با عناصر پیوند دهنده میان ایرانیان(آیین‌هایی مانند نوروز و مؤلفه‌هایی مانند زبان و ادبیات فارسی) قرار نداد. پدیده‌هایی مانند سرکوب کردها توسط ترکیه، هشداری است بر خطر ترویج قومیت‌گرایی در منطقه و نباید در مقابله با آن، دچار قومیت‌گرایی از نوع دیگری شد.
🔹#قوم‌گرایی روی دیگر #ناسیونالیسم_تبارگرا است. یکی جامعه را به قوم و قبیله تقلیل می‌دهد و اهالی یک قوم را جایگزین شهروندان می‌کند. دیگری با فروکاستن وطنِ متکثر به الگوی یکسان‌سازی شده، در جست‌وجوی تباری یکدست برای ملت است. نهایتاً هر دوی آنها با غیریت‌سازی، هر تفاوتی را غیرقابل قبول دانسته و به نژادپرستی، دگرستیزی، نفرت‌پراکنی و نفی حقوق دیگر‌ی‌ها و سرانجام حذف آنها می‌انجامند.
🔸ما امروز به تأکید بر مفهوم «شهروندی» و ترویج الگوی #ملی‌گرایی_دموکراتیک و #جهان‌روا نیازمندیم که:
۱. ما ایرانیان را صرف نظر از تفاوت‌ها، بر مبنای اشتراکات ملی، فرهنگی، اجتماعی و تاریخی به یکدیگر پیوند دهد.
۲. از «تنوع فرهنگی ایران» مراقبت کند و به دنبال حقوق برابر همه «شهروندان ایرانی» باشد.
۳. به دیگر ملت‌ها و فرهنگ‌ها گشوده باشد و به خصوص به سوی مردم کشورهای همسایه که با ما ریشه‌های مشترک بسیار دارند، دست دوستی و «مهر» دراز کند.
✍🏼 #کاوه_گرایلی
این متن قرار بود نخست در روزنامه اعتماد منتشر شود که به علت ملاحظات روزنامه و حذف قسمت‌های مربوط به ترکیه، به‌جای چاپ در روزنامه به صورت ناقص، متن کامل آن در فضای مجازی منتشر شد.
#مقالات_جریان
#ایران #ایده_ایران #ایران_رنگارنگ_فرهنگی
#چرا_ایران_را_دوست_دارم
در «جریان» باشید.
@Jaryaann
🔹می‌دانید چرا دولت ترکیه سال‌هاست به دنبال سرکوب کردها چه در ترکیه و چه در سوریه و عراق است و بسیاری از مردم (از جمله تیم ملی فوتبال) ترکیه نیز با این اقدامات همراه‌اند اما در عوض، با وجود سیاست‌های نامتوازن توسعه در ایران و محرومیت‌های برخی مناطق کردنشین، ایرانیان سال‌ها از کردها در برابر صدام و داعش حمایت کرده و به کردهای مبارز عراقی پناه داده و اکنون نیز به حملات ترکیه به کردها در سوریه معترض‌اند؟
🔸چون از نظر بسیاری از ترک‌ها، کشور ترکیه متعلق به قومیت ترک است و «کردِ ترک» نداریم؛ لذا با انکار هویت «کردها»، به آنها «ترک‌های کوهی» می‌گویند و به دنبال حذف آنها هستند. اما ایرانی‌ها، هم‌وطنان کرد را از قدیمی‌ترین ساکنان ایران‌زمین می‌دانند و در واقع هم چنین است؛ چنانکه یکی از رهبران پیشین کردها در عراق (مصطفی بارزانی) گفته بود: «هرجا كرد است، آنجا ايران است.»
🔹ترک‌ها در ترکیه از دیرباز با اعمال سیاست‌های مبتنی بر پان ترکیسم-پان تورانیسم و هویت‌طلبی قومی، به دنبال پاک‌سازی نژادی و قومی و حذف کردها و ارامنه بوده و هستند. اما ایران اساساً سرزمینی متشکل از کردستانی‌ها و کرمانشاهی‌ها و لرستانی‌ها و خراسانی‌ها و آذری‌ها و اعراب و ترکمن‌ها و بلوچ‌ها و شیرازی‌ها و ارامنه و گیلانی‌ها و اصفهانی‌ها و مازندرانی‌ها و غیره است. این رنگارنگی و تنوع فوق‌العاده، مزیت ایران است که البته به لطف وجود عناصر ملی و پیونددهنده، کشور را دچار انشقاق و چندپارگی نیز نکرده است. این چنین است که ایرانیان در هنگام زلزله ورزقان آذربایجان و در زلزله کرمانشاه و در زمان سیل در خوزستان و گلستان همه یک‌پارچه و بی‌دریغ از سراسر ایران، مشغول کمک و یاری‌رسانی به مناطق آسیب‌دیده می‌شوند.
🔸باید قدر این خصلت فرهنگی و اجتماعی ایران‌زمین (#وحدت_در_کثرت) را دانست و ضمن پرهیز از مرکزگرایی، مستمراً به دنبال توزیع عادلانه امکانات در سراسر کشور بود و از موسیقی‌ها، زبان‌ها، گویش‌ها، آیین‌ها، لباس‌ها، قصه‌ها، افسانه‌ها و غذاهای گوناگون در ایران مراقبت کرد. اما باید هوشیار نیز بود که با قوم‌گرایی، این عناصر متنوع را به شکل هویت‌هایی ستیزه‌جو تعریف نکرد و آنها را در جدال با یکدیگر یا در تقابل با عناصر پیوند دهنده میان ایرانیان(آیین‌هایی مانند نوروز و مؤلفه‌هایی مانند زبان و ادبیات فارسی) قرار نداد. پدیده‌هایی مانند سرکوب کردها توسط ترکیه، هشداری است بر خطر ترویج قومیت‌گرایی در منطقه و نباید در مقابله با آن، دچار قومیت‌گرایی از نوع دیگری شد.
🔹#قوم‌گرایی روی دیگر #ناسیونالیسم_تبارگرا است. یکی جامعه را به قوم و قبیله تقلیل می‌دهد و اهالی یک قوم را جایگزین شهروندان می‌کند. دیگری با فروکاستن وطنِ متکثر به الگوی یکسان‌سازی شده، در جست‌وجوی تباری یکدست برای ملت است. نهایتاً هر دوی آنها با غیریت‌سازی، هر تفاوتی را غیرقابل قبول دانسته و به نژادپرستی، دگرستیزی، نفرت‌پراکنی و نفی حقوق دیگر‌ی‌ها و سرانجام حذف آنها می‌انجامند.
🔸ما امروز به تأکید بر مفهوم «شهروندی» و ترویج الگوی #ملی‌گرایی_دموکراتیک و #جهان‌روا نیازمندیم که:
۱. ما ایرانیان را صرف نظر از تفاوت‌ها، بر مبنای اشتراکات ملی، فرهنگی، اجتماعی و تاریخی به یکدیگر پیوند دهد.
۲. از «تنوع فرهنگی ایران» مراقبت کند و به دنبال حقوق برابر همه «شهروندان ایرانی» باشد.
۳. به دیگر ملت‌ها و فرهنگ‌ها گشوده باشد و به خصوص به سوی مردم کشورهای همسایه که با ما ریشه‌های مشترک بسیار دارند، دست دوستی و «مهر» دراز کند.
✍🏼 #کاوه_گرایلی
این متن قرار بود نخست در روزنامه اعتماد منتشر شود که به علت ملاحظات روزنامه و حذف قسمت‌های مربوط به ترکیه، به‌جای چاپ در روزنامه به صورت ناقص، متن کامل آن در فضای مجازی منتشر شد.
#مقالات_جریان
#ایران #ایده_ایران #ایران_رنگارنگ_فرهنگی
#چرا_ایران_را_دوست_دارم
در «جریان» باشید.
@Jaryaann
سخنرانی هویت ملی و بنیادهای آن
شاهرخ مسکوب
⭕️ هویت ملی و بنیادهای آن
سخنرانی #شاهرخ_مسکوب
انجمن فرهنگی ایرانیان مقیم اتریش - ۱۹۹۸
منبع و مطالب بیشتر درباره مسکوب
ایران‌شناس، شاهنامه‌پژوه و نویسنده برجسته
(۲۰ دی ۱۳۰۲/بابل – ۲۳ فروردین ۱۳۸۴/پاریس)
نسخه کامل‌تر
#ایده_ایران #ایران‌دوستی
#هویت #ملی‌گرایی #زبان #فارسی #شعر
#پارسی_میراث_همه_ایرانیان
در «جریان» باشید.
@Jaryaann
سخنرانی #شاهرخ_مسکوب
انجمن فرهنگی ایرانیان مقیم اتریش - ۱۹۹۸
منبع و مطالب بیشتر درباره مسکوب
ایران‌شناس، شاهنامه‌پژوه و نویسنده برجسته
(۲۰ دی ۱۳۰۲/بابل – ۲۳ فروردین ۱۳۸۴/پاریس)
نسخه کامل‌تر
#ایده_ایران #ایران‌دوستی
#هویت #ملی‌گرایی #زبان #فارسی #شعر
#پارسی_میراث_همه_ایرانیان
در «جریان» باشید.
@Jaryaann
🔸از دید دکتر #حمید_احمدی (استاد دانشگاه تهران) انقلاب مشروطه با برپایی #حکومت_قانون و آزادی، سه آرمان و هدف را دنبال می‌کرد:
۱- بازسازی و پیشرفت کشور و اعاده عظمت گذشته ایران
۲-رهایی از سلطه خارجی به ویژه روس و انگلیس
۳-برقراری امنیت و ثبات و دولت مرکزی نیرومند
🔹 #یرواند_آبراهامیان (مورخ) معتقد است تجددخواهان در انقلاب مشروطه پی سه هدف بودند:
۱. قانون برابر بی‌قانونی (عدالتخانه)
۲. سکولاریسم برابر سنت‌گرایی و ارتجاع (مدرنیته و پیشرفت)
۳. ناسیونالیسم برابر استعمار (جلوگیری از الگویی زیان‌بار در سیاست خارجی)
.
🔸از دیدگاه دکتر #سیدجواد_طباطبایی:
«مشروطیت نظریه‌ای سیاسی-حقوقی برای تأسیس نظامی است که در آن قانون برتر از فرد قرار گیرد.»
🔗 منابع ۱ و ۲
#مشروطه #تجدد #تاریخ #ملی‌گرایی #ایران‌دوستی #استعمار
در «جریان» باشید.
@Jaryaann
۱- بازسازی و پیشرفت کشور و اعاده عظمت گذشته ایران
۲-رهایی از سلطه خارجی به ویژه روس و انگلیس
۳-برقراری امنیت و ثبات و دولت مرکزی نیرومند
🔹 #یرواند_آبراهامیان (مورخ) معتقد است تجددخواهان در انقلاب مشروطه پی سه هدف بودند:
۱. قانون برابر بی‌قانونی (عدالتخانه)
۲. سکولاریسم برابر سنت‌گرایی و ارتجاع (مدرنیته و پیشرفت)
۳. ناسیونالیسم برابر استعمار (جلوگیری از الگویی زیان‌بار در سیاست خارجی)
.
🔸از دیدگاه دکتر #سیدجواد_طباطبایی:
«مشروطیت نظریه‌ای سیاسی-حقوقی برای تأسیس نظامی است که در آن قانون برتر از فرد قرار گیرد.»
🔗 منابع ۱ و ۲
#مشروطه #تجدد #تاریخ #ملی‌گرایی #ایران‌دوستی #استعمار
در «جریان» باشید.
@Jaryaann
تقی‌زاده - نوشته مجتبی مینوی.pdf
2.6 MB
▪️«هر ملت و مملکتی دارای بنیان‌هاست و در زندگانی هر قومی اتفاق می‌افتد که یک شخص یا چند شخص در عصری از اعصار جزء بنیان‌های آن قوم می‌شوند. در این عصر، از برای ما ایرانیان دو نفر را می‌توان از جملهٔ بنیان‌های ملت محسوب داشت، یکی مرحوم قزوینی بود و دیگر جناب آقای تقی‌زاده است.»
مقاله‌ای از استاد #مجتبی_مینوی دربارهٔ مرحوم #سیدحسن_تقی‌زاده در کتاب «نقد حال»
#ایران‌دوستی #وطن‌دوستی #ملی‌گرایی
در «جریان» باشید.
@Jaryaann
مقاله‌ای از استاد #مجتبی_مینوی دربارهٔ مرحوم #سیدحسن_تقی‌زاده در کتاب «نقد حال»
#ایران‌دوستی #وطن‌دوستی #ملی‌گرایی
در «جریان» باشید.
@Jaryaann
«در اهمیت هویت»
.
دو کژ فهمی که ... مداماً دیده می‌شود. یکی اینکه تا حرف از قهرمانان ملی و اسطوره‌های ملی و شخصیت‌های مرجع جامعه می‌شود شما را به بت‌پرستی و قهرمان‌پرستی متهم می‌کنند، و دیگری اینکه تا حرف از میهن و میهن‌دوستی می‌کنید، با مواضع ناپخته جهان‌وطنی شما را نژادپرست می‌خوانند! اینها نه می‌دانند بت‌پرستی و قهرمان‌پرستی چیست، نه نژادپرستی و نه جهان‌وطنی!
مردم یک سرزمین اگر می‌خواهند در مسیر توسعه و دموکراسی گام بردارند، باید اول ملت بودن را تمرین کنند. ملت برای اینکه ملت باشد نیاز به غرور ملی دارد. غرور ملی بدون داشتن حس جمعیِ میهن‌دوستی و شخصیت‌ها و اسطوره‌های برجسته ملی امکان پذیر نیست. بنیان ملت‌ها بر این دو عنصر استوار است. وقتی اینها را بگیرند جامعه سقوط می‌کند!
به افغانستان نگاه کنید. از تمام آن سرزمین فقط یک منطقه است که دارد مقاومت می‌کند. چرا؟ اسطوره دارد. #احمدشاه_مسعود را ترور کردند، اما میراث هویتی‌ای که احمد شاه مسعود از خود به جای گذاشت را نمی‌توانند از بین ببرند. البته موازنه قوا بسیار نابرابر شده است و معلوم نیست که این مقاومت تا کی دوام می‌آورد، اما تا اینجای کار هم نشان داده‌اند که حساب‌شان از بقیه جداست. پروژه اصلی رسانه‌های ضد حاکمیت ملی ایران مثل اینترنشنال و بی‌بی‌سی و من‌وتو همین است. می‌خواهند احمدشاه مسعودهای‌مان را از ما بگیرند، با القای احساسات منفی می‌خواهند وطن‌دوستی ما را از ما بگیرند.
مستندهای دروغین برای رویدادهای تاریخی‌مان می‌سازند. به ما دریایی از اطلاعات ناهمگون می‌دهند، اما ذره‌ای به آگاهی ما اضافه نمی‌کنند. آنها فقط به دنبال سلطه خود هستند. یادتان هست همین اواخر با اخباری جعلی با هنرمند ملی ما که بیش از هر کسی در فیلم‌هایش دغدغه‌های اجتماعی را دنبال کرده چه کردند و به دروغ به او انگ بی‌خیالی زدند. نمی‌خواهند ما شخصیت مرجع داشته باشیم. نمی‌خواهند ما نخ تسبیحی داشته باشیم که ما را کنار هم متصل نگه دارد. نمی‌خواهند ما، مای مشترک داشته باشیم.
ماکیاولی می‌گوید:
«اگر بخواهی ملتی را به بردگی بکشی
فرهنگ او یعنی هویت او را در هم بشکن
و اگر فرهنگ او غیر قابل خرده‌گیری بود
تا آنجا که می‌توانی از ابزار دروغ استفاده کن
و با دروغ آن را از پای در بیاور.
چون زمانی که ابزار راستی را در دست نداری،
دروغ‌گویی بزرگترین عامل پیروزی است».
✍🏼 امیر (جمشید) جمشیدی
(دانشجوی علوم سیاسی دانشگاه تهران)
منبع
#ایران‌دوستی #وطن‌دوستی #دموکراسی #ملی‌گرایی
#خودخوارانگاری #رسانه
#همبستگی #هویت #اسطوره
در «جریان» باشید.
@Jaryaann
.
دو کژ فهمی که ... مداماً دیده می‌شود. یکی اینکه تا حرف از قهرمانان ملی و اسطوره‌های ملی و شخصیت‌های مرجع جامعه می‌شود شما را به بت‌پرستی و قهرمان‌پرستی متهم می‌کنند، و دیگری اینکه تا حرف از میهن و میهن‌دوستی می‌کنید، با مواضع ناپخته جهان‌وطنی شما را نژادپرست می‌خوانند! اینها نه می‌دانند بت‌پرستی و قهرمان‌پرستی چیست، نه نژادپرستی و نه جهان‌وطنی!
مردم یک سرزمین اگر می‌خواهند در مسیر توسعه و دموکراسی گام بردارند، باید اول ملت بودن را تمرین کنند. ملت برای اینکه ملت باشد نیاز به غرور ملی دارد. غرور ملی بدون داشتن حس جمعیِ میهن‌دوستی و شخصیت‌ها و اسطوره‌های برجسته ملی امکان پذیر نیست. بنیان ملت‌ها بر این دو عنصر استوار است. وقتی اینها را بگیرند جامعه سقوط می‌کند!
به افغانستان نگاه کنید. از تمام آن سرزمین فقط یک منطقه است که دارد مقاومت می‌کند. چرا؟ اسطوره دارد. #احمدشاه_مسعود را ترور کردند، اما میراث هویتی‌ای که احمد شاه مسعود از خود به جای گذاشت را نمی‌توانند از بین ببرند. البته موازنه قوا بسیار نابرابر شده است و معلوم نیست که این مقاومت تا کی دوام می‌آورد، اما تا اینجای کار هم نشان داده‌اند که حساب‌شان از بقیه جداست. پروژه اصلی رسانه‌های ضد حاکمیت ملی ایران مثل اینترنشنال و بی‌بی‌سی و من‌وتو همین است. می‌خواهند احمدشاه مسعودهای‌مان را از ما بگیرند، با القای احساسات منفی می‌خواهند وطن‌دوستی ما را از ما بگیرند.
مستندهای دروغین برای رویدادهای تاریخی‌مان می‌سازند. به ما دریایی از اطلاعات ناهمگون می‌دهند، اما ذره‌ای به آگاهی ما اضافه نمی‌کنند. آنها فقط به دنبال سلطه خود هستند. یادتان هست همین اواخر با اخباری جعلی با هنرمند ملی ما که بیش از هر کسی در فیلم‌هایش دغدغه‌های اجتماعی را دنبال کرده چه کردند و به دروغ به او انگ بی‌خیالی زدند. نمی‌خواهند ما شخصیت مرجع داشته باشیم. نمی‌خواهند ما نخ تسبیحی داشته باشیم که ما را کنار هم متصل نگه دارد. نمی‌خواهند ما، مای مشترک داشته باشیم.
ماکیاولی می‌گوید:
«اگر بخواهی ملتی را به بردگی بکشی
فرهنگ او یعنی هویت او را در هم بشکن
و اگر فرهنگ او غیر قابل خرده‌گیری بود
تا آنجا که می‌توانی از ابزار دروغ استفاده کن
و با دروغ آن را از پای در بیاور.
چون زمانی که ابزار راستی را در دست نداری،
دروغ‌گویی بزرگترین عامل پیروزی است».
✍🏼 امیر (جمشید) جمشیدی
(دانشجوی علوم سیاسی دانشگاه تهران)
منبع
#ایران‌دوستی #وطن‌دوستی #دموکراسی #ملی‌گرایی
#خودخوارانگاری #رسانه
#همبستگی #هویت #اسطوره
در «جریان» باشید.
@Jaryaann
💡 بزرگداشت کوروش بزرگ (توضیح درباره چرایی نام‌گذاری ۷ آبان برای بزرگداشت کوروش) نه به معنای تقدیس گذشته و نه به معنای دمیدن در نوعی #ناسیونالیسم_تبارگرا و ستیزه‌جو است.
کوروش بزرگ از قضا شخصی بود که ضمن ایجاد یک‌پارچگی سرزمینی، با #رواداری و #دگرپذیری تفاوت مردمان در باورها و آیین‌ها را به رسمیت شناخت و از همین رو سنگ بنای نخستین دولت ایران‌زمین را برمبنای #وحدت_در_کثرت بنیاد نهاد. این همان چیزی است که طی هزاران سال #ایران_رنگارنگ_فرهنگی را شکل داده و در کمتر کشور دیگری چنین نمونه‌ای را می‌بینیم که ضمن تنوع فرهنگی و زبانی و برخی تفاوت‌ها در آداب و رسوم، اشتراکات و پیوندهای فرهنگی مردم آن‌چنان قوی باشد که هیچ‌گونه احساس بیگانگی میان مردمان یک کشور در شمال و جنوب و شرق و غرب نباشد. در واقع از بذری که کوروش بزرگ کاشت جوانه‌ای برآمد که تا هزاران سال بعد و با وجود آشوب‌های گوناگون در این سرزمین نمایان‌گر بوده و به کار امروز ما هم می‌آید. بزرگداشت او نه به معنای رفتن و ماندن در گذشته که به معنای احضار این نماد و فراخوانی آن در امروز است؛ یعنی ما به عنوان ایرانیان بکوشیم ضمن احترام به میراث فرهنگی و تاریخی خود و در عین پاسبانی و تقویت همبستگی اجتماعی در کشور و پرهیز از دیوارکشی قومی و قبیله‌ای، به تنوع و تکثر فرهنگی، آیینی، اعتقادی و حقوق و آزادی‌های فردی نیز احترام بگذاریم و به دنبال #ملی‌گرایی_دموکراتیک در کشور باشیم.
از همین روست که توماس جفرسون، از پدران بنیانگذار آمریکا و نویسنده اعلامیه استقلال این کشور از استعمار بریتانیا، به نوه خود توصیه کرده بود که نخستین کتابی که پس از آموختن زبان یونانی بخواند «کوروش‌نامه» باشد.
«کوروش‌نامه» یا «آموزش کوروش» یا «تربیت کوروش» اثر گِزِنفُون (تاریخ‌نگار و فیلسوف اهل آتن) زندگی‌نامه بنیانگذار شاهنشاهی هخامنشی است. گزنفون در این #کتاب شیوه پرورش، آموزش و زندگی کوروش بزرگ را نگاشته است.
جفرسون در نامه‌ای دیگر به یک دوست ایتالیایی خود، درخواست ترجمه‌ای تازه از «کوروش‌نامه» به زبان ایتالیایی می‌کند. وجود دست‌کم ۴ چاپ مختلف از کوروش‌نامه در کتابخانه شخصی جفرسون به ثبت رسیده است و جفرسون در یکی از آنها با خط خود دست به مقایسه ترجمه دو نسخه از کتاب زده است. اما چرا کوروش و کوروش‌نامه در جهان فکری توماس جفرسون برای تأسیس آمریکایی سکولار و دموکرات جایگاهی ویژه داشت؟
پادشاهی #کوروش نمونه‌ای است از حکومت عادلانه بر توده کثیری از مردم از اقوام و ملل مختلف. تجربه کوروش هخامنشی در اتخاذ سیاست رواداری و عدم تحمیل باورها و عقاید خود -که در کوروش‌نامه منعکس است- الگویی را پیشاروی جفرسون گذاشت از حکومتی که در عین گستردگی پهنه خود و وجود بحران‌های پیش‌رو، آزادی عقاید را تضمین می‌کند. به نظر می‌رسید اگر کوروش موفق شده است در جهان باستان با آن درجه از توحش و وجود فرقه‌های بدوی دینی که در نزاعی بی‌‌پایان با یکدیگر به سر می‌بردند، بی‌طرفی حکومت را در مقیاسی به گستردگی شاهنشاهی هخامنشی تضمین کند، این کار در جهان مدرن نیز قابل تکرار است. در زمان مکتوب کردن منشور آزادی مذهبی جفرسون، یعنی ۱۱۲ سال پیش از آنکه استوانه حقوق بشر کوروش از دل خاک بیرون آورده شود و محافل تاریخی از وجود لوحی متضمن احیای حقوق اقلیت‌های مذهبی در دوره حکمرانی او باخبر شوند، رواداری کوروش از طریق منابع یونانی و لاتین به دوران مدرن رسیده بود. تاثیرپذیری توماس جفرسون از این وجه حکمرانی شماری از پادشاهان هخامنشی در یادداشت‌هایی که وی بر حاشیه کتاب «رساله در باب آداب و روح ملت‌ها» اثر ولتر، فیلسوف سیاسی عصر روشنگری در فرانسه نوشته است نیز به چشم می‌خورد و دیده می‌شود که عدم تحمیل دین رسمی و رواداری مذهبی داریوش یکم که در امتداد پادشاهی کوروش هخامنشی بوده نظر وی را جلب کرده است.
کوروش‌نامه که پس از تأثیر‌گذاری عمده در دنیای باستان (از جمله بر اسکندر مقدونی و ژولیوس سزار) به فراموشی سپرده شده بود، در دوره پسارنسانس و آغاز عصر روشنگری بار دیگر احیا شد و با ترجمه‌های جدید، الهام‌بخش فلاسفه سیاسی قرار گرفت. از نیکولا ماکیاولی و ژان ژاک روسو تا بنجامین فرانکلین در فکر پس‌زدن تفکر سیاسی قرون وسطی و ساخت بنای جامعه مدرن و شیوه حکومت‌داری صالح از نظام اخلاقی که گزنفون در کوروش‌نامه عرضه می‌کند تاثیر پذیرفتند. در آمریکا علاوه بر جفرسون، جان آدامز (رییس‌جمهور دوم آمریکا) نیز به کوروش‌نامه به دیده کتابی تعلیمی می‌نگریسته و پسر خود را در دوره مطالعه برای آمادگی حضور در مشاغل دولتی پیش از همه به خواندن کوروش‌نامه گزنفون مکلف کرده است.
🔺نیمه دوم یادداشت برمبنای متنی از پویا زارعی، پژوهشگر تاریخ دانشگاه سوربن پاریس
منابع: ۱ و ۲
در «جریان» باشید.
@Jaryaann
کوروش بزرگ از قضا شخصی بود که ضمن ایجاد یک‌پارچگی سرزمینی، با #رواداری و #دگرپذیری تفاوت مردمان در باورها و آیین‌ها را به رسمیت شناخت و از همین رو سنگ بنای نخستین دولت ایران‌زمین را برمبنای #وحدت_در_کثرت بنیاد نهاد. این همان چیزی است که طی هزاران سال #ایران_رنگارنگ_فرهنگی را شکل داده و در کمتر کشور دیگری چنین نمونه‌ای را می‌بینیم که ضمن تنوع فرهنگی و زبانی و برخی تفاوت‌ها در آداب و رسوم، اشتراکات و پیوندهای فرهنگی مردم آن‌چنان قوی باشد که هیچ‌گونه احساس بیگانگی میان مردمان یک کشور در شمال و جنوب و شرق و غرب نباشد. در واقع از بذری که کوروش بزرگ کاشت جوانه‌ای برآمد که تا هزاران سال بعد و با وجود آشوب‌های گوناگون در این سرزمین نمایان‌گر بوده و به کار امروز ما هم می‌آید. بزرگداشت او نه به معنای رفتن و ماندن در گذشته که به معنای احضار این نماد و فراخوانی آن در امروز است؛ یعنی ما به عنوان ایرانیان بکوشیم ضمن احترام به میراث فرهنگی و تاریخی خود و در عین پاسبانی و تقویت همبستگی اجتماعی در کشور و پرهیز از دیوارکشی قومی و قبیله‌ای، به تنوع و تکثر فرهنگی، آیینی، اعتقادی و حقوق و آزادی‌های فردی نیز احترام بگذاریم و به دنبال #ملی‌گرایی_دموکراتیک در کشور باشیم.
از همین روست که توماس جفرسون، از پدران بنیانگذار آمریکا و نویسنده اعلامیه استقلال این کشور از استعمار بریتانیا، به نوه خود توصیه کرده بود که نخستین کتابی که پس از آموختن زبان یونانی بخواند «کوروش‌نامه» باشد.
«کوروش‌نامه» یا «آموزش کوروش» یا «تربیت کوروش» اثر گِزِنفُون (تاریخ‌نگار و فیلسوف اهل آتن) زندگی‌نامه بنیانگذار شاهنشاهی هخامنشی است. گزنفون در این #کتاب شیوه پرورش، آموزش و زندگی کوروش بزرگ را نگاشته است.
جفرسون در نامه‌ای دیگر به یک دوست ایتالیایی خود، درخواست ترجمه‌ای تازه از «کوروش‌نامه» به زبان ایتالیایی می‌کند. وجود دست‌کم ۴ چاپ مختلف از کوروش‌نامه در کتابخانه شخصی جفرسون به ثبت رسیده است و جفرسون در یکی از آنها با خط خود دست به مقایسه ترجمه دو نسخه از کتاب زده است. اما چرا کوروش و کوروش‌نامه در جهان فکری توماس جفرسون برای تأسیس آمریکایی سکولار و دموکرات جایگاهی ویژه داشت؟
پادشاهی #کوروش نمونه‌ای است از حکومت عادلانه بر توده کثیری از مردم از اقوام و ملل مختلف. تجربه کوروش هخامنشی در اتخاذ سیاست رواداری و عدم تحمیل باورها و عقاید خود -که در کوروش‌نامه منعکس است- الگویی را پیشاروی جفرسون گذاشت از حکومتی که در عین گستردگی پهنه خود و وجود بحران‌های پیش‌رو، آزادی عقاید را تضمین می‌کند. به نظر می‌رسید اگر کوروش موفق شده است در جهان باستان با آن درجه از توحش و وجود فرقه‌های بدوی دینی که در نزاعی بی‌‌پایان با یکدیگر به سر می‌بردند، بی‌طرفی حکومت را در مقیاسی به گستردگی شاهنشاهی هخامنشی تضمین کند، این کار در جهان مدرن نیز قابل تکرار است. در زمان مکتوب کردن منشور آزادی مذهبی جفرسون، یعنی ۱۱۲ سال پیش از آنکه استوانه حقوق بشر کوروش از دل خاک بیرون آورده شود و محافل تاریخی از وجود لوحی متضمن احیای حقوق اقلیت‌های مذهبی در دوره حکمرانی او باخبر شوند، رواداری کوروش از طریق منابع یونانی و لاتین به دوران مدرن رسیده بود. تاثیرپذیری توماس جفرسون از این وجه حکمرانی شماری از پادشاهان هخامنشی در یادداشت‌هایی که وی بر حاشیه کتاب «رساله در باب آداب و روح ملت‌ها» اثر ولتر، فیلسوف سیاسی عصر روشنگری در فرانسه نوشته است نیز به چشم می‌خورد و دیده می‌شود که عدم تحمیل دین رسمی و رواداری مذهبی داریوش یکم که در امتداد پادشاهی کوروش هخامنشی بوده نظر وی را جلب کرده است.
کوروش‌نامه که پس از تأثیر‌گذاری عمده در دنیای باستان (از جمله بر اسکندر مقدونی و ژولیوس سزار) به فراموشی سپرده شده بود، در دوره پسارنسانس و آغاز عصر روشنگری بار دیگر احیا شد و با ترجمه‌های جدید، الهام‌بخش فلاسفه سیاسی قرار گرفت. از نیکولا ماکیاولی و ژان ژاک روسو تا بنجامین فرانکلین در فکر پس‌زدن تفکر سیاسی قرون وسطی و ساخت بنای جامعه مدرن و شیوه حکومت‌داری صالح از نظام اخلاقی که گزنفون در کوروش‌نامه عرضه می‌کند تاثیر پذیرفتند. در آمریکا علاوه بر جفرسون، جان آدامز (رییس‌جمهور دوم آمریکا) نیز به کوروش‌نامه به دیده کتابی تعلیمی می‌نگریسته و پسر خود را در دوره مطالعه برای آمادگی حضور در مشاغل دولتی پیش از همه به خواندن کوروش‌نامه گزنفون مکلف کرده است.
🔺نیمه دوم یادداشت برمبنای متنی از پویا زارعی، پژوهشگر تاریخ دانشگاه سوربن پاریس
منابع: ۱ و ۲
در «جریان» باشید.
@Jaryaann
Twitter
Vahid Bahman وحید بهمن
توضیحی لازم ۷ آبان ماه، روز ملی بزرگداشت کوروش بزرگ، نه زادروز کوروش بزرگ است و نه سالروز فتح بابل ۷ آبان ماه، سالروز ورود شکوهمند کوروش بزرگ به بابل است که با استقبال گسترده مردم بابل همراه بود این اتفاق مهم تاریخ جهان باستان دقیقا ۲۵۶۰ سال پیش در ۷ آبان…
⭕️ سالروز انتشار روزنامۀ (مجله) کاوه در ۲۴ ژانویۀ ۱۹۱۶ توسط #سیدحسن_تقی‌زاده
#روزنامه_کاوه یکی از درخشان‌ترین نشریات تاریخ مطبوعات ایران است که به مدت شش سال فعالیت داشت و در کنار تقی‌زاده مشاهیری چون #محمدعلی_جمالزاده، علامه #محمد_قزوینی #محمدعلی_فروغی، #ابراهیم_پورداوود، کریستن‌سن، ویلهلم گایگر و ادوارد براون برای آن مقاله می‌نوشتند.
🔗 آرشیو رایگان ۲۲ نشریه #فارسی از جمله کاوه را می‌توانید اینجا بیابید.
#تاریخ #ملی‌گرایی #شاهنامه #ایران‌دوستی
در «جریان» باشید.
@Jaryaann
#روزنامه_کاوه یکی از درخشان‌ترین نشریات تاریخ مطبوعات ایران است که به مدت شش سال فعالیت داشت و در کنار تقی‌زاده مشاهیری چون #محمدعلی_جمالزاده، علامه #محمد_قزوینی #محمدعلی_فروغی، #ابراهیم_پورداوود، کریستن‌سن، ویلهلم گایگر و ادوارد براون برای آن مقاله می‌نوشتند.
🔗 آرشیو رایگان ۲۲ نشریه #فارسی از جمله کاوه را می‌توانید اینجا بیابید.
#تاریخ #ملی‌گرایی #شاهنامه #ایران‌دوستی
در «جریان» باشید.
@Jaryaann
▪️«ما ایران متمدّن و آباد و باتربیت می‌خواهیم که در هیئت جامعۀ ملل عالم آبرویی داشته در ترقّی و آبادی عالم و افزایش علم و معرفت بشر با آن ملل همدستی نماید، ورنه حبّ وطن تنها به معنی لغوی آن که اهل زنگبار و حبشه و کونگو نیز دارند- با آنکه صفت ممدوح و دلیل نجابت اخلاقی است- کافی برای مقصود وطن‌خواهان نیست. باید به اندازۀ وطن‌دوستی و حتی بیش از آن اندازه ترقّی و تمدّن‌دوستی داشته باشیم و نه‌تنها به تصاحب و تملّک ابدی قبرستان خراب خود دلخوش باشیم بلکه برای گلستان ساختن آن ویرانه نیز بکوشیم.
بنظر اینجانب برای استقلال و ترقّی و تمدّن ایران چهار رکن عمده و شرط ناگزیر لازم است.
ارکان اربعه
چهار رکن این استقلال و تمدّن و ترقّی به عقیدۀ اینجانب عبارت است از وحدت ملّی، امنیت، اصلاح ادارات دولتی و بخصوص مالیه و اصلاح اصول حکومتی و نمایندگی ملّی.
در باب وحدت ملّی ایران و اهمیت آن شرح و تفصیل لازم نیست و تقریباً بدیهی است که وجود ایران به شکل یک دولت مهم و یک مملکت معتد به کاملاً بسته به اتّحاد عموم ملّت ایران است. فقط باید این حس هموطنی و یگانگی را به هر وسیله تقویت و تأیید کرد.
امنیت عمومی و قدرت قاهر مرکزی دولت در اکناف مملکت از دور و نزدیک و از ریشه برانداختن ملوک‌الطوایف بزرگترین و مهم‌ترین قدمی است که این مملکت به سوی استقلال و تشکیل حقیقی دولت برمی‌دارد و این فقره شرط اساسی وحدت ملّی نیز هست.
اصلاح ادارات دولتی مبنای هر اقدام و هر ترقّی است و این اصلاحات باید از مالیه شروع شود. برای تقویت اصلاحات و تأیید امنیت عمومی و سرعت جریان اقدامات لازمه، مجلس شورای ملّی خوب و دانایی لازم است.»
✍🏼 #سیدحسن_تقی‌زاده
مقاله «مقدمات آیندۀ روشن»
مجلۀ آینده، شمارۀ ۱، تیرماه ۱۳۰۴
🔗 منبع: بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار
📜 دریافت فایل پی‌دی‌اف نسخه کامل مقاله
📆 ۸ بهمن‌ماه سالروز درگذشت سیدحسن تقی‌زاده
#تاریخ #ایران‌دوستی #ملی‌گرایی #جهان‌روا #ایران_رویایی
در «جریان» باشید.
@Jaryaann
بنظر اینجانب برای استقلال و ترقّی و تمدّن ایران چهار رکن عمده و شرط ناگزیر لازم است.
ارکان اربعه
چهار رکن این استقلال و تمدّن و ترقّی به عقیدۀ اینجانب عبارت است از وحدت ملّی، امنیت، اصلاح ادارات دولتی و بخصوص مالیه و اصلاح اصول حکومتی و نمایندگی ملّی.
در باب وحدت ملّی ایران و اهمیت آن شرح و تفصیل لازم نیست و تقریباً بدیهی است که وجود ایران به شکل یک دولت مهم و یک مملکت معتد به کاملاً بسته به اتّحاد عموم ملّت ایران است. فقط باید این حس هموطنی و یگانگی را به هر وسیله تقویت و تأیید کرد.
امنیت عمومی و قدرت قاهر مرکزی دولت در اکناف مملکت از دور و نزدیک و از ریشه برانداختن ملوک‌الطوایف بزرگترین و مهم‌ترین قدمی است که این مملکت به سوی استقلال و تشکیل حقیقی دولت برمی‌دارد و این فقره شرط اساسی وحدت ملّی نیز هست.
اصلاح ادارات دولتی مبنای هر اقدام و هر ترقّی است و این اصلاحات باید از مالیه شروع شود. برای تقویت اصلاحات و تأیید امنیت عمومی و سرعت جریان اقدامات لازمه، مجلس شورای ملّی خوب و دانایی لازم است.»
✍🏼 #سیدحسن_تقی‌زاده
مقاله «مقدمات آیندۀ روشن»
مجلۀ آینده، شمارۀ ۱، تیرماه ۱۳۰۴
🔗 منبع: بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار
📜 دریافت فایل پی‌دی‌اف نسخه کامل مقاله
📆 ۸ بهمن‌ماه سالروز درگذشت سیدحسن تقی‌زاده
#تاریخ #ایران‌دوستی #ملی‌گرایی #جهان‌روا #ایران_رویایی
در «جریان» باشید.
@Jaryaann
▫️در ایران در درازای تاریخ همیشه زبان‌های گوناگونی وجود داشته است اما پیوندهای فرهنگی آنقدر پررنگ بوده است که این تنوع، زیر چتر ایران هزاران سال است که به همزیستی رسیده است؛ #وحدت_در_کثرت
ما در ایران هم‌میهنانی داریم که به عربی، ترکی، انواع کردی، لری، گیلکی، طبری، بلوچی، ارمنی و ... سخن می‌گویند و بسیار هنرمندان ایرانی داریم که به این زبان‌ها آهنگ خوانده‌اند و می‌خوانند و بسیاری از این آهنگ‌ها در سراسر ایران محبوب و پرطرفدار است. (یک نمونۀ تازه آن)
از سویی بیشترین پیشگامان #ایران‌دوستی و نظریه‌پردازان #ملی‌گرایی در تاریخ معاصر (حدود ۲۰۰ سال اخیر) از آذربایجان و برخی حتی از قفقاز بوده‌اند؛ #میرزا_فتحعلی_آخوندزاده، #عبدالرحیم_طالبوف، #ستارخان، #باقرخان، #سیدحسن_تقی‌زاده، #احمد_کسروی، #حسین_کاظم‌زاده_ایرانشهر، #تقی_ارانی و ...
در طول سال‌های جنگ نیز فرماندهان و شهدای زیادی (مانند برادران باکری) از آذربایجان برای پاسبانی از ایران به میدان آمدند. آنها در هنگام صحبت با یکدیگر به ترکی، و در گفت‌وگو با سایر فرماندهان و هم‌رزمان به زبان فارسی سخن می‌گفتند.
اما در سال‌های ۱۳۲۴ تا ۱۳۲۵ خورشیدی شوروی با دستور استالین کوشید تا طی یک برنامه مدون، در آذربایجان و بخش‌هایی از مناطق کردنشین ایران تفاوت در زبان را دست‌مایه اختلاف و جدایی سازد و هویت ایرانی را کم‌رنگ کند و زبان‌های متنوع را در تقابل با ایرانی بودن قرار دهد (کاری که پیش‌تر دولت عثمانی در اواخر کار خود با مداخله در امور ایران آغازگر این کار بود و هنوز هم متأسفانه برنامه‌های زیادی در همین راستا وجود دارد)، برای همین استاد اقبال آذر با وجود آنکه قاعدتاً خود در تبریز به ترکی سخن می‌گفتند ولی زیر بار تحمیل این برنامه و حذف زبان فارسی در تدریس نرفتند. (برخی اسناد مرتبط با دسیسه شوروی را می‌توانید اینجا ببینید و بخوانید.)
❗️خلاصه اینکه زبان‌های متنوع در ایران جزو مزیت‌های فرهنگی کشور و رنگارنگی و زیبایی ایران است که هم باید در پاسبانی و حفظ آنها کوشید و هم مراقب بود که از این مزیت به عنوان وسیله و ابزاری برای تفرقه و #قوم‌گرایی استفاده نشود.
در «جریان» باشید.
@Jaryaann
ما در ایران هم‌میهنانی داریم که به عربی، ترکی، انواع کردی، لری، گیلکی، طبری، بلوچی، ارمنی و ... سخن می‌گویند و بسیار هنرمندان ایرانی داریم که به این زبان‌ها آهنگ خوانده‌اند و می‌خوانند و بسیاری از این آهنگ‌ها در سراسر ایران محبوب و پرطرفدار است. (یک نمونۀ تازه آن)
از سویی بیشترین پیشگامان #ایران‌دوستی و نظریه‌پردازان #ملی‌گرایی در تاریخ معاصر (حدود ۲۰۰ سال اخیر) از آذربایجان و برخی حتی از قفقاز بوده‌اند؛ #میرزا_فتحعلی_آخوندزاده، #عبدالرحیم_طالبوف، #ستارخان، #باقرخان، #سیدحسن_تقی‌زاده، #احمد_کسروی، #حسین_کاظم‌زاده_ایرانشهر، #تقی_ارانی و ...
در طول سال‌های جنگ نیز فرماندهان و شهدای زیادی (مانند برادران باکری) از آذربایجان برای پاسبانی از ایران به میدان آمدند. آنها در هنگام صحبت با یکدیگر به ترکی، و در گفت‌وگو با سایر فرماندهان و هم‌رزمان به زبان فارسی سخن می‌گفتند.
اما در سال‌های ۱۳۲۴ تا ۱۳۲۵ خورشیدی شوروی با دستور استالین کوشید تا طی یک برنامه مدون، در آذربایجان و بخش‌هایی از مناطق کردنشین ایران تفاوت در زبان را دست‌مایه اختلاف و جدایی سازد و هویت ایرانی را کم‌رنگ کند و زبان‌های متنوع را در تقابل با ایرانی بودن قرار دهد (کاری که پیش‌تر دولت عثمانی در اواخر کار خود با مداخله در امور ایران آغازگر این کار بود و هنوز هم متأسفانه برنامه‌های زیادی در همین راستا وجود دارد)، برای همین استاد اقبال آذر با وجود آنکه قاعدتاً خود در تبریز به ترکی سخن می‌گفتند ولی زیر بار تحمیل این برنامه و حذف زبان فارسی در تدریس نرفتند. (برخی اسناد مرتبط با دسیسه شوروی را می‌توانید اینجا ببینید و بخوانید.)
❗️خلاصه اینکه زبان‌های متنوع در ایران جزو مزیت‌های فرهنگی کشور و رنگارنگی و زیبایی ایران است که هم باید در پاسبانی و حفظ آنها کوشید و هم مراقب بود که از این مزیت به عنوان وسیله و ابزاری برای تفرقه و #قوم‌گرایی استفاده نشود.
در «جریان» باشید.
@Jaryaann
سخنرانی هویت ملی و بنیادهای آن
شاهرخ مسکوب
⭕️ هویت ملی و بنیادهای آن
سخنرانی #شاهرخ_مسکوب
انجمن فرهنگی ایرانیان مقیم اتریش - ۱۹۹۸
منبع و مطالب بیشتر درباره مسکوب
ایران‌شناس، شاهنامه‌پژوه و نویسنده برجسته
(۲۰ دی ۱۳۰۲/بابل – ۲۳ فروردین ۱۳۸۴/پاریس)
نسخه کامل‌تر
#ایده_ایران #ایران‌دوستی
#هویت #ملی‌گرایی #زبان #فارسی #شعر
#پارسی_میراث_همه_ایرانیان
در «جریان» باشید.
@Jaryaann
سخنرانی #شاهرخ_مسکوب
انجمن فرهنگی ایرانیان مقیم اتریش - ۱۹۹۸
منبع و مطالب بیشتر درباره مسکوب
ایران‌شناس، شاهنامه‌پژوه و نویسنده برجسته
(۲۰ دی ۱۳۰۲/بابل – ۲۳ فروردین ۱۳۸۴/پاریس)
نسخه کامل‌تر
#ایده_ایران #ایران‌دوستی
#هویت #ملی‌گرایی #زبان #فارسی #شعر
#پارسی_میراث_همه_ایرانیان
در «جریان» باشید.
@Jaryaann
Forwarded from جریانـ
💡 بزرگداشت کوروش بزرگ (توضیح درباره چرایی نام‌گذاری ۷ آبان برای بزرگداشت کوروش) نه به معنای تقدیس گذشته و نه به معنای دمیدن در نوعی #ناسیونالیسم_تبارگرا و ستیزه‌جو است.
کوروش بزرگ از قضا شخصی بود که ضمن ایجاد یک‌پارچگی سرزمینی، با #رواداری و #دگرپذیری تفاوت مردمان در باورها و آیین‌ها را به رسمیت شناخت و از همین رو سنگ بنای نخستین دولت ایران‌زمین را برمبنای #وحدت_در_کثرت بنیاد نهاد. این همان چیزی است که طی هزاران سال #ایران_رنگارنگ_فرهنگی را شکل داده و در کمتر کشور دیگری چنین نمونه‌ای را می‌بینیم که ضمن تنوع فرهنگی و زبانی و برخی تفاوت‌ها در آداب و رسوم، اشتراکات و پیوندهای فرهنگی مردم آن‌چنان قوی باشد که هیچ‌گونه احساس بیگانگی میان مردمان یک کشور در شمال و جنوب و شرق و غرب نباشد. در واقع از بذری که کوروش بزرگ کاشت جوانه‌ای برآمد که تا هزاران سال بعد و با وجود آشوب‌های گوناگون در این سرزمین نمایان‌گر بوده و به کار امروز ما هم می‌آید. بزرگداشت او نه به معنای رفتن و ماندن در گذشته که به معنای احضار این نماد و فراخوانی آن در امروز است؛ یعنی ما به عنوان ایرانیان بکوشیم ضمن احترام به میراث فرهنگی و تاریخی خود و در عین پاسبانی و تقویت همبستگی اجتماعی در کشور و پرهیز از دیوارکشی قومی و قبیله‌ای، به تنوع و تکثر فرهنگی، آیینی، اعتقادی و حقوق و آزادی‌های فردی نیز احترام بگذاریم و به دنبال #ملی‌گرایی_دموکراتیک در کشور باشیم.
از همین روست که توماس جفرسون، از پدران بنیانگذار آمریکا و نویسنده اعلامیه استقلال این کشور از استعمار بریتانیا، به نوه خود توصیه کرده بود که نخستین کتابی که پس از آموختن زبان یونانی بخواند «کوروش‌نامه» باشد.
«کوروش‌نامه» یا «آموزش کوروش» یا «تربیت کوروش» اثر گِزِنفُون (تاریخ‌نگار و فیلسوف اهل آتن) زندگی‌نامه بنیانگذار شاهنشاهی هخامنشی است. گزنفون در این #کتاب شیوه پرورش، آموزش و زندگی کوروش بزرگ را نگاشته است.
جفرسون در نامه‌ای دیگر به یک دوست ایتالیایی خود، درخواست ترجمه‌ای تازه از «کوروش‌نامه» به زبان ایتالیایی می‌کند. وجود دست‌کم ۴ چاپ مختلف از کوروش‌نامه در کتابخانه شخصی جفرسون به ثبت رسیده است و جفرسون در یکی از آنها با خط خود دست به مقایسه ترجمه دو نسخه از کتاب زده است. اما چرا کوروش و کوروش‌نامه در جهان فکری توماس جفرسون برای تأسیس آمریکایی سکولار و دموکرات جایگاهی ویژه داشت؟
پادشاهی #کوروش نمونه‌ای است از حکومت عادلانه بر توده کثیری از مردم از اقوام و ملل مختلف. تجربه کوروش هخامنشی در اتخاذ سیاست رواداری و عدم تحمیل باورها و عقاید خود -که در کوروش‌نامه منعکس است- الگویی را پیشاروی جفرسون گذاشت از حکومتی که در عین گستردگی پهنه خود و وجود بحران‌های پیش‌رو، آزادی عقاید را تضمین می‌کند. به نظر می‌رسید اگر کوروش موفق شده است در جهان باستان با آن درجه از توحش و وجود فرقه‌های بدوی دینی که در نزاعی بی‌‌پایان با یکدیگر به سر می‌بردند، بی‌طرفی حکومت را در مقیاسی به گستردگی شاهنشاهی هخامنشی تضمین کند، این کار در جهان مدرن نیز قابل تکرار است. در زمان مکتوب کردن منشور آزادی مذهبی جفرسون، یعنی ۱۱۲ سال پیش از آنکه استوانه حقوق بشر کوروش از دل خاک بیرون آورده شود و محافل تاریخی از وجود لوحی متضمن احیای حقوق اقلیت‌های مذهبی در دوره حکمرانی او باخبر شوند، رواداری کوروش از طریق منابع یونانی و لاتین به دوران مدرن رسیده بود. تاثیرپذیری توماس جفرسون از این وجه حکمرانی شماری از پادشاهان هخامنشی در یادداشت‌هایی که وی بر حاشیه کتاب «رساله در باب آداب و روح ملت‌ها» اثر ولتر، فیلسوف سیاسی عصر روشنگری در فرانسه نوشته است نیز به چشم می‌خورد و دیده می‌شود که عدم تحمیل دین رسمی و رواداری مذهبی داریوش یکم که در امتداد پادشاهی کوروش هخامنشی بوده نظر وی را جلب کرده است.
کوروش‌نامه که پس از تأثیر‌گذاری عمده در دنیای باستان (از جمله بر اسکندر مقدونی و ژولیوس سزار) به فراموشی سپرده شده بود، در دوره پسارنسانس و آغاز عصر روشنگری بار دیگر احیا شد و با ترجمه‌های جدید، الهام‌بخش فلاسفه سیاسی قرار گرفت. از نیکولا ماکیاولی و ژان ژاک روسو تا بنجامین فرانکلین در فکر پس‌زدن تفکر سیاسی قرون وسطی و ساخت بنای جامعه مدرن و شیوه حکومت‌داری صالح از نظام اخلاقی که گزنفون در کوروش‌نامه عرضه می‌کند تاثیر پذیرفتند. در آمریکا علاوه بر جفرسون، جان آدامز (رییس‌جمهور دوم آمریکا) نیز به کوروش‌نامه به دیده کتابی تعلیمی می‌نگریسته و پسر خود را در دوره مطالعه برای آمادگی حضور در مشاغل دولتی پیش از همه به خواندن کوروش‌نامه گزنفون مکلف کرده است.
🔺نیمه دوم یادداشت برمبنای متنی از پویا زارعی، پژوهشگر تاریخ دانشگاه سوربن پاریس
منابع: ۱ و ۲
در «جریان» باشید.
@Jaryaann
کوروش بزرگ از قضا شخصی بود که ضمن ایجاد یک‌پارچگی سرزمینی، با #رواداری و #دگرپذیری تفاوت مردمان در باورها و آیین‌ها را به رسمیت شناخت و از همین رو سنگ بنای نخستین دولت ایران‌زمین را برمبنای #وحدت_در_کثرت بنیاد نهاد. این همان چیزی است که طی هزاران سال #ایران_رنگارنگ_فرهنگی را شکل داده و در کمتر کشور دیگری چنین نمونه‌ای را می‌بینیم که ضمن تنوع فرهنگی و زبانی و برخی تفاوت‌ها در آداب و رسوم، اشتراکات و پیوندهای فرهنگی مردم آن‌چنان قوی باشد که هیچ‌گونه احساس بیگانگی میان مردمان یک کشور در شمال و جنوب و شرق و غرب نباشد. در واقع از بذری که کوروش بزرگ کاشت جوانه‌ای برآمد که تا هزاران سال بعد و با وجود آشوب‌های گوناگون در این سرزمین نمایان‌گر بوده و به کار امروز ما هم می‌آید. بزرگداشت او نه به معنای رفتن و ماندن در گذشته که به معنای احضار این نماد و فراخوانی آن در امروز است؛ یعنی ما به عنوان ایرانیان بکوشیم ضمن احترام به میراث فرهنگی و تاریخی خود و در عین پاسبانی و تقویت همبستگی اجتماعی در کشور و پرهیز از دیوارکشی قومی و قبیله‌ای، به تنوع و تکثر فرهنگی، آیینی، اعتقادی و حقوق و آزادی‌های فردی نیز احترام بگذاریم و به دنبال #ملی‌گرایی_دموکراتیک در کشور باشیم.
از همین روست که توماس جفرسون، از پدران بنیانگذار آمریکا و نویسنده اعلامیه استقلال این کشور از استعمار بریتانیا، به نوه خود توصیه کرده بود که نخستین کتابی که پس از آموختن زبان یونانی بخواند «کوروش‌نامه» باشد.
«کوروش‌نامه» یا «آموزش کوروش» یا «تربیت کوروش» اثر گِزِنفُون (تاریخ‌نگار و فیلسوف اهل آتن) زندگی‌نامه بنیانگذار شاهنشاهی هخامنشی است. گزنفون در این #کتاب شیوه پرورش، آموزش و زندگی کوروش بزرگ را نگاشته است.
جفرسون در نامه‌ای دیگر به یک دوست ایتالیایی خود، درخواست ترجمه‌ای تازه از «کوروش‌نامه» به زبان ایتالیایی می‌کند. وجود دست‌کم ۴ چاپ مختلف از کوروش‌نامه در کتابخانه شخصی جفرسون به ثبت رسیده است و جفرسون در یکی از آنها با خط خود دست به مقایسه ترجمه دو نسخه از کتاب زده است. اما چرا کوروش و کوروش‌نامه در جهان فکری توماس جفرسون برای تأسیس آمریکایی سکولار و دموکرات جایگاهی ویژه داشت؟
پادشاهی #کوروش نمونه‌ای است از حکومت عادلانه بر توده کثیری از مردم از اقوام و ملل مختلف. تجربه کوروش هخامنشی در اتخاذ سیاست رواداری و عدم تحمیل باورها و عقاید خود -که در کوروش‌نامه منعکس است- الگویی را پیشاروی جفرسون گذاشت از حکومتی که در عین گستردگی پهنه خود و وجود بحران‌های پیش‌رو، آزادی عقاید را تضمین می‌کند. به نظر می‌رسید اگر کوروش موفق شده است در جهان باستان با آن درجه از توحش و وجود فرقه‌های بدوی دینی که در نزاعی بی‌‌پایان با یکدیگر به سر می‌بردند، بی‌طرفی حکومت را در مقیاسی به گستردگی شاهنشاهی هخامنشی تضمین کند، این کار در جهان مدرن نیز قابل تکرار است. در زمان مکتوب کردن منشور آزادی مذهبی جفرسون، یعنی ۱۱۲ سال پیش از آنکه استوانه حقوق بشر کوروش از دل خاک بیرون آورده شود و محافل تاریخی از وجود لوحی متضمن احیای حقوق اقلیت‌های مذهبی در دوره حکمرانی او باخبر شوند، رواداری کوروش از طریق منابع یونانی و لاتین به دوران مدرن رسیده بود. تاثیرپذیری توماس جفرسون از این وجه حکمرانی شماری از پادشاهان هخامنشی در یادداشت‌هایی که وی بر حاشیه کتاب «رساله در باب آداب و روح ملت‌ها» اثر ولتر، فیلسوف سیاسی عصر روشنگری در فرانسه نوشته است نیز به چشم می‌خورد و دیده می‌شود که عدم تحمیل دین رسمی و رواداری مذهبی داریوش یکم که در امتداد پادشاهی کوروش هخامنشی بوده نظر وی را جلب کرده است.
کوروش‌نامه که پس از تأثیر‌گذاری عمده در دنیای باستان (از جمله بر اسکندر مقدونی و ژولیوس سزار) به فراموشی سپرده شده بود، در دوره پسارنسانس و آغاز عصر روشنگری بار دیگر احیا شد و با ترجمه‌های جدید، الهام‌بخش فلاسفه سیاسی قرار گرفت. از نیکولا ماکیاولی و ژان ژاک روسو تا بنجامین فرانکلین در فکر پس‌زدن تفکر سیاسی قرون وسطی و ساخت بنای جامعه مدرن و شیوه حکومت‌داری صالح از نظام اخلاقی که گزنفون در کوروش‌نامه عرضه می‌کند تاثیر پذیرفتند. در آمریکا علاوه بر جفرسون، جان آدامز (رییس‌جمهور دوم آمریکا) نیز به کوروش‌نامه به دیده کتابی تعلیمی می‌نگریسته و پسر خود را در دوره مطالعه برای آمادگی حضور در مشاغل دولتی پیش از همه به خواندن کوروش‌نامه گزنفون مکلف کرده است.
🔺نیمه دوم یادداشت برمبنای متنی از پویا زارعی، پژوهشگر تاریخ دانشگاه سوربن پاریس
منابع: ۱ و ۲
در «جریان» باشید.
@Jaryaann
Twitter
Vahid Bahman وحید بهمن
توضیحی لازم ۷ آبان ماه، روز ملی بزرگداشت کوروش بزرگ، نه زادروز کوروش بزرگ است و نه سالروز فتح بابل ۷ آبان ماه، سالروز ورود شکوهمند کوروش بزرگ به بابل است که با استقبال گسترده مردم بابل همراه بود این اتفاق مهم تاریخ جهان باستان دقیقا ۲۵۶۰ سال پیش در ۷ آبان…
▫️ده نکته اخلاقی، سیاسی و حقوقی درباره اهمیت تمامیت ارضی و نمادهای ملی در عرصه بین‌الملل
دولت (State) با حکومت (Government) فرق دارد. اولی نهادی ذهنی، و عملاً کوتاه‌شده عبارت دولت‌ملت است. دومی سازمانی عینی‌ست که از طرف دولت اعمال حاکمیت می‌کند. حکومتها تغییر می‌کنند و دولتها ثابت باقی می‌مانند.
حاکمیت یعنی حق انحصار مشروع به کارگیری زور در محدوده سرزمینی مشخص. این یعنی جز حکومت هیچ نیرویی حق استفاده از زور چه در قالب قضاوت و چه در قالب سلاح ندارد. ضامن این حق البته مشروعیت حکومت است و فقط وقتی مشروعیت از دست برود، حکومت این حق را از دست می‌دهد.
حاکمیت دولت تقسیم‌ناپذیر است. در واقع آنچه می‌توان آن را تقسیم نمود، مسئولیتهای اجرایی حکمرانی و قدرت درون حکومت است و نه دولت‌ملت. این یعنی در یک دولت ما نمی‌توانیم دو حکومت داشته باشیم اما حکومت می‌تواند براساس قانون قدرتش را در نهادهای گوناگون توزیع کند.
دولتها شامل چهار جزء هستند:
- حکومت که وجه عینی و مرئی دولت است.
- جمعیت که وجه مرئی «ملت» است.
- سرزمین مشخص‌شده تابع مرزهای قانونی و شناسایی بین‌المللی
- حاکمیت که برعهده حکومت و به معنای حکمرانی کردن است.
...
دولتها باید از طریق اعمال حاکمیت حکومتها، با بسیج منابع اقتصادی و اجتماعی و نیروی انسانی درنهایت باعث ایجاد توازنی مناسب و بستری حداقلی برای رشد و تامین معاش شوند. حکومتها ممکن است در عملکردی مغایر با کارویژه‌های دولت باعث کژکارکردی نهادها شوند.
دولت در واقع ادامه حقوق و اراده فردی تک‌تک شهروندان است و منابع و دارایی‌های عمومی از آن هر شهروند است. برخلاف تصوری رایج اما غلط، تقسیم‌بندی‌های مکانی، مالکیت اعضای یک دولت (کلیه شهروندان تابع آن) را تغییر نمی‌دهد. شهروندان شهر اسکیشهیر همانقدر مالک منابع توریستی در استانبول‌اند که مردم استانبول. قرارگیری چاه نفت در یک منطقه به معنای تعلق آن به مردم آن ایالت و استان نیست.
...
در سطح حاکمیتی نیز، هر تغییر و سیاست و تصمیمی که بر زندگی افراد جامعه اثر می‌گذرد باید تابع اعمال نظر جامعه باشد که به واسطه نهادهای دموکراتیک و مشروع حکمرانی اعمال می‌شود. جدا کردن بخشی از قلمروی یک دولت، مساله‌ای مربوط به کل اعضای آن دولت‌ملت و نه بخشی از آن است.
اگر کسی از موضعی انسانی و اخلاقی به واسطه خواست فرضی (در موقعیتی فرضی) جمعیت یک ناحیه به واسطه نارضایتی از حکمرانی یا باور به هویتی متفاوت خواهان تغییر در مرزهای جغرافیایی است باید اخلاقاً به اثر این تغییر در زندگی باقی افراد محروم در جامعه نیز فکر کند.
در حوزه روابط بین‌الملل، عملکرد حکومتها عملاً به عنوان عملکرد دولتها شناسایی می‌شود. به همین دلیل است که تعهدات یک دولت اگر حکومتش تغییر هم کند از اعتبار ساقط نمی‌شود. حتا اگر دولتی از بین برود و فروبپاشد، تعهداتش به دولتهای جدید منتقل خواهد شد.
در نظام بین‌الملل و خاصه در نظم کنونی آن که سلسله‌مراتبی و آنارشیک است، هدف حکومتها افزایش قدرت در جهت تامین منافع و منابع دولت‌ملت متبوع‌شان است. این هدف عمدتاً از طریق افزایش اعتبار و نفوذ و از روش‌های نرم‌افزاری تامین می‌شود و واحد آن، قدرت اقتصادی و برتری نمادین است.
جدا از کارکردهای داخلی نمادهای ملی و فرهنگی، تمام تلاش دولتها در عرصه بین‌المللی افزایش منابع نمادین‌شان از طریق فرهنگ است. مانور بر داشته‌های تمدنی و تاریخی و حتا جعل آن توسط کشورهای محروم از این سرمایه‌ها، یکی از اهداف و ابزارهای موثر در دیپلماسی‌ست.
متاسفانه به واسطه شکاف تاریخی دولت و ملت، کژکارکردی حکومت در تحقق الگوهای بهنجار جهانی و همچنین یقینیات ترجمه‌ای، ملی‌ستیزانه و عدم درک از منافع ملی، طبقه متوسط ایرانی تمامی این ضروریات بدیهی را «فنسی» و ایدئولوژیک فهم می‌کند. از تمسخر حساسیت بر نام «خلیج فارس» که جنگ نمادین حول آن، تبلوری از رقابتی حیاتی و تاریخی و گره‌خورده به منافع حیاتی ایران است تا مالکیت بر جزایر سه‌گانه که تضمینی امنیتی و اقتصادی برای ایران است برای جمعیت مصرف‌کننده روایات دم‌دستی روشنفکری، ابزاری برای هویت‌یابی‌ست.
نمادهای تاریخی تمایزبخش، اهمیت استراتژیک نام‌ها تا مدیریت روایات تاریخی و نمادها، از اهمیت نفوذ و ارتقای جایگاه دیپلماتیک برای بحران آب و خشکسالی و رقابت سر منابع گازی، حاکمیتی مسوول و ملی می‌خواهد و البته نخبگانی با جهت‌گیری‌ها و یقینیاتی بهنجار و جهانی.
✍🏻 #البرز_زاهدی
⬅️ متن کامل
🔗 منبع
#آگاهی #ملی‌گرایی
#وضعیت_امروز_جامعه_ما
در «جریانـ» باشید.
@Jaryaann
دولت (State) با حکومت (Government) فرق دارد. اولی نهادی ذهنی، و عملاً کوتاه‌شده عبارت دولت‌ملت است. دومی سازمانی عینی‌ست که از طرف دولت اعمال حاکمیت می‌کند. حکومتها تغییر می‌کنند و دولتها ثابت باقی می‌مانند.
حاکمیت یعنی حق انحصار مشروع به کارگیری زور در محدوده سرزمینی مشخص. این یعنی جز حکومت هیچ نیرویی حق استفاده از زور چه در قالب قضاوت و چه در قالب سلاح ندارد. ضامن این حق البته مشروعیت حکومت است و فقط وقتی مشروعیت از دست برود، حکومت این حق را از دست می‌دهد.
حاکمیت دولت تقسیم‌ناپذیر است. در واقع آنچه می‌توان آن را تقسیم نمود، مسئولیتهای اجرایی حکمرانی و قدرت درون حکومت است و نه دولت‌ملت. این یعنی در یک دولت ما نمی‌توانیم دو حکومت داشته باشیم اما حکومت می‌تواند براساس قانون قدرتش را در نهادهای گوناگون توزیع کند.
دولتها شامل چهار جزء هستند:
- حکومت که وجه عینی و مرئی دولت است.
- جمعیت که وجه مرئی «ملت» است.
- سرزمین مشخص‌شده تابع مرزهای قانونی و شناسایی بین‌المللی
- حاکمیت که برعهده حکومت و به معنای حکمرانی کردن است.
...
دولتها باید از طریق اعمال حاکمیت حکومتها، با بسیج منابع اقتصادی و اجتماعی و نیروی انسانی درنهایت باعث ایجاد توازنی مناسب و بستری حداقلی برای رشد و تامین معاش شوند. حکومتها ممکن است در عملکردی مغایر با کارویژه‌های دولت باعث کژکارکردی نهادها شوند.
دولت در واقع ادامه حقوق و اراده فردی تک‌تک شهروندان است و منابع و دارایی‌های عمومی از آن هر شهروند است. برخلاف تصوری رایج اما غلط، تقسیم‌بندی‌های مکانی، مالکیت اعضای یک دولت (کلیه شهروندان تابع آن) را تغییر نمی‌دهد. شهروندان شهر اسکیشهیر همانقدر مالک منابع توریستی در استانبول‌اند که مردم استانبول. قرارگیری چاه نفت در یک منطقه به معنای تعلق آن به مردم آن ایالت و استان نیست.
...
در سطح حاکمیتی نیز، هر تغییر و سیاست و تصمیمی که بر زندگی افراد جامعه اثر می‌گذرد باید تابع اعمال نظر جامعه باشد که به واسطه نهادهای دموکراتیک و مشروع حکمرانی اعمال می‌شود. جدا کردن بخشی از قلمروی یک دولت، مساله‌ای مربوط به کل اعضای آن دولت‌ملت و نه بخشی از آن است.
اگر کسی از موضعی انسانی و اخلاقی به واسطه خواست فرضی (در موقعیتی فرضی) جمعیت یک ناحیه به واسطه نارضایتی از حکمرانی یا باور به هویتی متفاوت خواهان تغییر در مرزهای جغرافیایی است باید اخلاقاً به اثر این تغییر در زندگی باقی افراد محروم در جامعه نیز فکر کند.
در حوزه روابط بین‌الملل، عملکرد حکومتها عملاً به عنوان عملکرد دولتها شناسایی می‌شود. به همین دلیل است که تعهدات یک دولت اگر حکومتش تغییر هم کند از اعتبار ساقط نمی‌شود. حتا اگر دولتی از بین برود و فروبپاشد، تعهداتش به دولتهای جدید منتقل خواهد شد.
در نظام بین‌الملل و خاصه در نظم کنونی آن که سلسله‌مراتبی و آنارشیک است، هدف حکومتها افزایش قدرت در جهت تامین منافع و منابع دولت‌ملت متبوع‌شان است. این هدف عمدتاً از طریق افزایش اعتبار و نفوذ و از روش‌های نرم‌افزاری تامین می‌شود و واحد آن، قدرت اقتصادی و برتری نمادین است.
جدا از کارکردهای داخلی نمادهای ملی و فرهنگی، تمام تلاش دولتها در عرصه بین‌المللی افزایش منابع نمادین‌شان از طریق فرهنگ است. مانور بر داشته‌های تمدنی و تاریخی و حتا جعل آن توسط کشورهای محروم از این سرمایه‌ها، یکی از اهداف و ابزارهای موثر در دیپلماسی‌ست.
متاسفانه به واسطه شکاف تاریخی دولت و ملت، کژکارکردی حکومت در تحقق الگوهای بهنجار جهانی و همچنین یقینیات ترجمه‌ای، ملی‌ستیزانه و عدم درک از منافع ملی، طبقه متوسط ایرانی تمامی این ضروریات بدیهی را «فنسی» و ایدئولوژیک فهم می‌کند. از تمسخر حساسیت بر نام «خلیج فارس» که جنگ نمادین حول آن، تبلوری از رقابتی حیاتی و تاریخی و گره‌خورده به منافع حیاتی ایران است تا مالکیت بر جزایر سه‌گانه که تضمینی امنیتی و اقتصادی برای ایران است برای جمعیت مصرف‌کننده روایات دم‌دستی روشنفکری، ابزاری برای هویت‌یابی‌ست.
نمادهای تاریخی تمایزبخش، اهمیت استراتژیک نام‌ها تا مدیریت روایات تاریخی و نمادها، از اهمیت نفوذ و ارتقای جایگاه دیپلماتیک برای بحران آب و خشکسالی و رقابت سر منابع گازی، حاکمیتی مسوول و ملی می‌خواهد و البته نخبگانی با جهت‌گیری‌ها و یقینیاتی بهنجار و جهانی.
✍🏻 #البرز_زاهدی
⬅️ متن کامل
🔗 منبع
#آگاهی #ملی‌گرایی
#وضعیت_امروز_جامعه_ما
در «جریانـ» باشید.
@Jaryaann
Forwarded from جریانـ
⭕️ سالروز انتشار روزنامۀ (مجله) کاوه در ۲۴ ژانویۀ ۱۹۱۶ توسط #سیدحسن_تقی‌زاده
#روزنامه_کاوه یکی از درخشان‌ترین نشریات تاریخ مطبوعات ایران است که به مدت شش سال فعالیت داشت و مشاهیری چون تقی‌زاده، جمالزاده، علامه قزوینی، فروغی، پورداود، کریستن‌سن، ویلهلم گایگر و ادوارد براون برای آن مقاله می‌نوشتند.
🔗 آرشیو رایگان ۲۲ نشریه #فارسی از جمله کاوه را می‌توانید اینجا بیابید.
#تاریخ #ملی‌گرایی #شاهنامه #ایران‌دوستی
در «جریان» باشید.
@Jaryaann
#روزنامه_کاوه یکی از درخشان‌ترین نشریات تاریخ مطبوعات ایران است که به مدت شش سال فعالیت داشت و مشاهیری چون تقی‌زاده، جمالزاده، علامه قزوینی، فروغی، پورداود، کریستن‌سن، ویلهلم گایگر و ادوارد براون برای آن مقاله می‌نوشتند.
🔗 آرشیو رایگان ۲۲ نشریه #فارسی از جمله کاوه را می‌توانید اینجا بیابید.
#تاریخ #ملی‌گرایی #شاهنامه #ایران‌دوستی
در «جریان» باشید.
@Jaryaann
Forwarded from جریانـ
⭕️ سالروز انتشار روزنامۀ (مجله) کاوه در ۲۴ ژانویۀ ۱۹۱۶ توسط #سیدحسن_تقی‌زاده
#روزنامه_کاوه یکی از درخشان‌ترین نشریات تاریخ مطبوعات ایران است که به مدت شش سال فعالیت داشت و مشاهیری چون تقی‌زاده، جمالزاده، علامه قزوینی، فروغی، پورداود، کریستن‌سن، ویلهلم گایگر و ادوارد براون برای آن مقاله می‌نوشتند.
🔗 آرشیو رایگان ۲۲ نشریه #فارسی از جمله کاوه را می‌توانید اینجا بیابید.
#تاریخ #ملی‌گرایی #شاهنامه #ایران‌دوستی
در «جریان» باشید.
@Jaryaann
#روزنامه_کاوه یکی از درخشان‌ترین نشریات تاریخ مطبوعات ایران است که به مدت شش سال فعالیت داشت و مشاهیری چون تقی‌زاده، جمالزاده، علامه قزوینی، فروغی، پورداود، کریستن‌سن، ویلهلم گایگر و ادوارد براون برای آن مقاله می‌نوشتند.
🔗 آرشیو رایگان ۲۲ نشریه #فارسی از جمله کاوه را می‌توانید اینجا بیابید.
#تاریخ #ملی‌گرایی #شاهنامه #ایران‌دوستی
در «جریان» باشید.
@Jaryaann