اقتصاد و نفت
2.05K subscribers
1.81K photos
11 videos
260 files
286 links
رامین فروزنده
متخصص استراتژی و سرمایه‌گذاری در صنعت انرژی


ایمیل:
raaminf@gmail.com


لینکدین:
ir.linkedin.com/in/ramin-forouzandeh


وب‌سایت:
raminf.com
Download Telegram
چشم‌انداز بازار جهانی LNG


امسال شاهد همگرایی و افت نسبی قیمت‌های گاز در هاب‌های اصلی بودیم که در قیمت گاز پتروشیمی‌های ایران نیز نمود داشت.


با درنظر گرفتن فراوانی و ارزانی گاز شیل در آمریکا و پروژه‌های پیش‌روی LNG این کشور، انتظار آن است که این بازیگر قیمت‌ساز باشد. براساس این فرض مکینزی در مدلی قیمت‌های LNG را شبیه‌سازی کرده است.


در کوتاه‌مدت قیمت‌ها می‌توانند به قیمت هنری‌هاب بسیار نزدیک شوند؛ چراکه واحدهای LNG می‌توانند با Cash Cost کار کنند. (هزینه‌های سرمایه‌گذاری را نادیده بگیرند) اما در بلندمدت هزینه کامل مایع‌سازی در قیمت‌ها منکعس می‌شود.


نتیجه آنکه قیمت‌های بلندمدت با فرض هنری‌هاب 2 تا 3 دلاری در بازه 6 تا 9 دلار قرار می‌گیرد. این ارقام به برآوردهای FGE نیز نزدیک است.


در کوتاه‌مدت ده‌ها میلیون تن LNG از آمریکا روانه بازار می‌شود که این موضوع علاوه بر قیمت، قراردادها را نیز متاثر می‌سازد. همان طور که قبلاً گفتیم، انقلاب شیل در صنعت گاز به مراتب بزرگ‌تر از نفت بوده است. (گزارش مکینزی درباره گاز آمریکا)


⭕️ @EconomicsandOil

#McKinsey #LNG #Shale #US #Gas #HH
ترامپ و نفت خاورمیانه


امروز رئیس‌جمهور آمریکا در صحبت‌های خود گفت که این کشور به نفت خاورمیانه نیازی ندارد. چند ماه قبل نیز مجدداً این موضوع در جریان حمله به تاسیسات نفتی عربستان مطرح شده بود. چنین تاکیدی چه معنایی دارد؟


نمودار بالا روند خالص واردات نفت و فرآورده‌های نفتی آمریکا را نشان می‌دهد. خالص واردات 12میلیون بشکه در روز اکنون به صفر رسیده است. دلیل؟ انقلاب شیل در نتیجه نظام قراردادی و مالی حاکم بر نفت آمریکا که در آن مالکیت و مدیریت نفت در دست بخش خصوصی است. (توضیح بیشتر)


روند روبه‌رشد نفت و گاز آمریکا لااقل تا اواسط دهه آتی ادامه خواهد یافت. این یعنی برای دوره‌ای قابل‌توجه تصویر کلاسیک اهالی خاورمیانه از صنعت نفت واقعیت ندارد و بیش از آمریکا و اروپا، کشورهای آسیایی هستند که در نتیجه تنش‌های منطقه دچار مشکل می‌شوند. (توضیح بیشتر)


تاکید ترامپ یعنی بخش زیادی از اهمیت استراتژیک این منطقه (ناشی از وابستگی آمریکا به منابع فسیلی) از دست رفته و اهالی خاورمیانه (از جمله ایران) باید این واقعیت را در تحلیل‌های خود لحاظ کنند.


⭕️ @EconomicsandOil

#Note #EIA #US #Shale #OilImport
عصر کمیابی و عصر فراوانی


در دهه 1970 میلادی اگر صادرکننده‌ای نفتش را صادر نمی‌کرد، این تهدیدی «بزرگ» برای واردکنندگان بود؛ چنان که در جنگ اعراب و اسرائیل دیدیم. این یعنی «عصر کمیابی».


در دهه 2010 اگر صادرکننده‌ای نفتش را صادر نکند (همچون ایران که به دلیل تحریم اینگونه شد)، تهدید به مراتب کمتری برای واردکنندگان وجود دارد؛ و ای بسا همزمانی با رشد تولید دیگران (مثل آمریکا و عراق) به معنای از دست رفتن بازارش باشد. این یعنی «عصر فراوانی».


نمودار بالا از پلاتس نشان می‌دهد در دهه اخیر آمریکا سهم بازارش را افزایش داده و عربستان (و شاید تا حدی عراق و یکی دو عضو دیگر) از معدود کشورهای عضو اوپک بوده‌اند که سهم بازارشان را حفظ کرده‌اند.


سوالی که پاسخش تنها نیازمند عقل سلیم (Common Sense) است: در دوران فراوانی، پنهان کردن ذخایر زیر زمین برای روز مبادا و عدم تولید حداکثری و سپردن بازار به رقبا چه توجیهی دارد؟


⭕️ @EconomicsandOil

#Platts #US #Shale #Paradigm #KSA #Iran
قیمت بنزین در دوران چهار رئیس‌جمهور آمریکا


گفته شده که دوران ترامپ، دوران بنزین نسبتاً ارزان برای آمریکایی‌ها بوده است. اگر ارقام واقعی (یعنی قیمت‌های اسمی، تعدیل شده با شاخص تورم) دوران او را با اوباما و بوش مقایسه کنیم، این گزاره درست است.


میانگین قیمت بنزین (واقعی) در دوران ترامپ حدود 2.6 دلار در گالن و طی صدارت اوباما و بوش به ترتیب 3.4 و 2.8 دلار بوده است. (هر گالن 3.785 لیتر)


باوجوداین در دوران کلینتون ارقام بسیار پایین‌تری ثبت شد؛ یعنی میانگین واقعی کمتر از 2 دلار و میانگین اسمی کمتر از 1.2 دلار.


ارقام فوق میانگین قیمت «خرده‌فروشی» بنزین در کل آمریکاست؛ و نه قیمت فوب و ... .


⭕️ @EconomicsandOil

#EIA #Gasoline #US
بازار اتیلن و پلی‌اتیلن


نمودارهای بالا از ICIS هستند. می‌بینیم که رابطه سنتی بین قیمت نفت و پلی‌اتیلن‌ها دیگر به اندازه قبل وجود ندارد و البته این بیشتر به استمرار روند نزولی قیمت اتیلن و پلی‌اتیلن طی دو سال اخیر مربوط می‌شود.


طی ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۴، رشد ۲۰میلیون تنی ظرفیت اتیلن و ۱۵میلیون تنی ظرفیت پلی‌اتیلن آمریکا به مدد انقلاب شیل و فراوانی اتان، عرضه زیادی را روانه بازار کرده و خواهد کرد.


«مارجین متغیر» (اختلاف قیمت محصول و بخش «متغیر» بهای تمام‌شده، یعنی عمدتاً «قیمت خوراک») واحدهای پتروشیمی کاهش یافته و بعضاً مزیت نسبی اتان آمریکا از دست رفته، اگرچه در بلندمدت اتان رقابت‌پذیر باقی مانده است. (این آیتم برای واحدهای تولیدی بیشتر اهمیت دارد.)


طی سال جاری و البته دوران میان‌مدت پیش‌رو، چشم‌انداز خوبی برای قیمت پلی‌اتیلن متصور نیستیم. مطالب مرتبط:
t.me/EconomicsandOil/3059
t.me/EconomicsandOil/3216


⭕️ @EconomicsandOil

#Note #PE #ICIS #Ethane #Ethylene #US #PE #Olefin
تاب‌آوری نفت شیل


تولید نفت هفت حوزه آمریکا را (که بیشترین رشد تولید را داشته‌اند و مراکز اصلی نفت شیل بوده‌اند) در کنار قیمت نفت WTI رسم کرده‌ایم.


ارقام تولید نفت برآوردهای EIA تا ماه می را دربرمی‌گیرد. قیمت نفت WTI برای آوریل و می 20 دلار پیش‌بینی شده است.


می‌بینیم که افت قبلی باوجود تاثیرگذاری، شیل را از پا درنیاورد که البته اکنون شاهد ارقام پایین‌تری هستیم.


دو تفاوت مهم اینکه بهره‌وری عملیات شرکت‌ها افزایش یافته و توان تامین اعتبارشان کاهش یافته است و این دو عامل عکس هم عمل می‌کنند.


اگر قرار باید یک سال شاهد چنین قیمت نفتی باشیم، احتمالاً 2 تا 3 میلیون از تولید نفت آمریکا کاهش می‌یابد. ولی چند ماه قیمت پایین تاثیری بسیار کمتری دارد.


اما آیا اوپک‌پلاس می‌تواند یک سال را با نفت 20 و 30 دلاری بگذراند؟ قطعاً خیر. لذا پیش از مثلاً نصف شدن تولید نفت شیل، احیاء نسبی قیمت نفت و متعاقباً نفت شیل شروع خواهد شد.


به نظر می‌رسد «نفت شیل» تاب‌آورتر از «دولت‌های نفتی» است.


⭕️ @EconomicsandOil

#Note #Shale #US #OPECPLUS
آمریکا چقدر نفت ذخیره کرده است؟


براساس آخرین آمارها ذخایر استراتژیک نفت‌خام (SPR) آمریکا 636 میلیون بشکه و ذخایر تجاری 527 میلیون بشکه است که این رقم اخیر شامل حدود 130 میلیون نفت در خطوط‌لوله و نفت در راه می‌شود.


ظرفیت ذخایر تجاری نفت آمریکا 653میلیون است که با احتساب خالص کمتر از 400 میلیونی محقق شده (پس از کسر نفت در خطوط‌لوله و نفت در راه از کل ذخایر) اکنون بیش از 61 درصد آنها پر شده است. برآورد می‌شود ظرفیت SPR حدود 700 تا 800 میلیون بشکه باشد.


در نمودار بالا دو واقعیت محرز است: رشد مستمر ذخایر تجاری و افت ذخایر استراتژیک. اما چرا؟ پاسخ اینکه با انقلاب شیل و از حوالی 2010 آمریکا نیاز کمتری به واردات نفت و همین طور ذخیره در SPR دارد.


میانگین تحلیل‌های نفتی کشورمان در دهه 1970 میلادی باقی مانده، درحالی که جهان نیم قرن از آن دوران عبور کرده و تصویر متفاوت از گذشته است. آسیا به مراتب بیشتر از آمریکا به نفت خاورمیانه نیاز دارد.


⭕️ @EconomicsandOil

#Note #US #EIA #SPR
نفت شیل، تاب‌آورتر از اوپک (۲)


قبلاً اینجا گفته شد که نفت شیل از دولت‌های نفتی اوپک تاب‌آورتر است. چراکه (به صورت تقریبی و مفهومی) برای کاهش چندمیلیونی تولید شیل، اوپک‌پلاس باید لااقل یکی دو سال نفت بیست و نهایتاً سی‌دلاری را تحمل کند اما این دولت‌های وابسته به نفت چنین تحملی ندارند. (بیشتر بخوانید: تاب‌آوری نفت شیل)


مهم‌تر آنکه محوریت بخش خصوصی به واسطه Rule of Capture در آمریکا (که دنیل یرگین در کتاب خود به آن اشاره کرده است)، باعث شده تا بهره‌وری رشد کند و اکنون با نفت ۳۰ تا ۴۰ دلاری بخش زیادی از شیل بتواند به حیات خود ادامه دهد.


نمودار بالا از ریستادانرژی نشان می‌دهد که تاثیر افت قیمت نفت بر شیل در پایان سال آینده کمتر از یک میلیون بشکه در روز است، آن هم در حالی که اوپک‌پلاس مجبور می‌‌شود چندین برابر این رقم تولید خود را کاهش دهد!


اهمیت گزارش ریستادانرژی آن است که یکی از دقیق‌ترین ترکیب‌های تحلیل خرد و کلان را در نفت شیل ارائه می‌دهد و همزمان داده‌های مختلف مثل بهره‌دهی چاه و عملیات بهره‌برداری و عملکرد مالی و تعداد دکل و ‌... را به کار می‌گیرد.


⭕️ اقتصادونفت

#RystadEnergy #Shale #US
رمز موفقیت انقلاب شیل


قبلاً گفتیم که مالکیت خصوصی در بستر اقتصاد آزاد و حاکمیت مبتنی بر Rule of Capture در آمریکا باعث دو رویداد بزرگ در نفت این کشور شد: کشف و توسعه نفت در قرن 19 و انقلاب شیل در قرن 21.


نمودارهای بالا ابعاد فنی انقلاب شیل را نشان می‌دهند. در نمودار بزرگ‌تر می‌بینیم که در پورتفوی حوزه‌های اصلی نفت شیل، سهم بخش‌های پربازده (Tier-1)، یعنی بلوک‌هایی که بهره‌وری بالاتر هزینه دارند، مستمراً افزایش یافته است.


در نمودار سمت راست می‌بینیم که تمرکز بر بلوک‌های بهره‌ورتر می‌تواند چقدر مهم باشد و نقطه سربه‌سری تولید را پایین بیاورد. (این نقطه سربه‌سری شامل هزینه‌های سربار و حمل‌ونقل نیست.)


خروجی این وضعیت را در نمودار سمت چپ می‌بینیم. ریستادانرژی انتظار دارد حداقل کمابیش 10 سال دیگر حفاری در شیل این نواحی ادامه یابد. این تا حدی موید برآوردهایی است که اوج تولید شیل را در اواسط دهه جاری میلادی می‌دانند.


رمز موفقیت انقلاب شیل و درجا زدن صنعت حفاری ایران در همین نمودارهاست: مدیریت متکی بر آمار و ارقام با هدف بهبود مستمر بهره‌وری.


⭕️ اقتصادونفت

#RystadEnergy #Shale #US
درباره ورشکستگی شرکت‌های E&P آمریکایی



براساس گزارش ریستادانرژی، در نتیجه افت قیمت نفت، موارد ورشکستگی Chapter 11 شرکت‌های E&P آمریکایی به رکورد چهارساله بازگشته و در فصل دوم امسال به 19 مورد رسیده که در 8 مورد آن، بدهی بیش از یک میلیارد دلار بوده است. پیش‌تر در فصل دوم 2016 نیز روند رشد مشابهی را شاهد بودیم.



برخلاف رویه متعارف در ایران که ورشکستگی را بعضاً با نگاهی ارزشی، منفی و مذموم می‌دانند، این مرحله همچون تولد یا رشد، دوره‌ای از حیات بسیاری از شرکت‌هاست. ورشکستگی تحت Chapter 11 به شرکت‌ها اجازه بازآرایی ساختار مالی و ادامه حیات می‌دهد و برخلاف Chapter 7 به معنای نقد کردن دارایی‌های شرکت برای پرداخت پول صاحبان دین نیست.


با این تفاسیر و مرور روند چندساله، به نظر نمی‌رسد وضعیت صنعت شیل را بتوان با اتکاء به روند ورشکستگی بغرنج ارزیابی کرد. به ویژه آنکه بازار پررونق ادغام و تملیک در آمریکا شرایط را برای رشد یکپارچگی و شکل‌گیری شرکت‌هایی با ساختار مالی و عملیاتی قوی‌تر فراهم ساخته است.


⭕️ @EconomicsandOil

#RystadEnergy #MnA #Financial #EnP #Shale #US
تولید نفت آمریکا: نقش روسای جمهور و تاثیر پیروزی بایدن


در نمودار بالا از ریستادانرژی تولید نفت آمریکا به تفکیک بخش آمده است. تولید نفت «متعارف خشکی» آمریکا پس از رسیدن به پیک، در حال نزول بود. رشد قیمت نفت و بهبود فناوری (در بستر اقتصاد آزاد و Rule of Capture) موجب شد در دوران «اوباما» انقلاب شیل رقم بخورد.


می‌بینیم که برخلاف بسیاری تحلیل‌های سیاسی سطحی، انقلاب شیل در دولت «دموکرات‌ها» روی داد و نه جمهوری‌خواهان. ممنوعیت صادرات نفت نیز همین طور، اگرچه ظاهراً به ابتکار جمهوری‌خواهان.


دولت ترامپ در زمینه توسعه نفت دو کار مهم انجام داد:
1️⃣ تسهیل «قانونی» چند پروژه خاص؛
2️⃣ مهم‌تر: «کاهش مالیات» شرکت‌ها؛ که نگرشی مرسوم بین جمهوری‌خواهان است و الزاماً ربطی به نفت ندارد.


براساس تحلیل ریستادانرژی، در صورت پیروزی بایدن، احتمالاً محدودیت‌هایی بر مجوزهای حفاری در زمین‌های فدرال (و نه خصوصی) صورت می‌گیرد که در میان‌مدت بر تولید آمریکا تقریباً «بی‌اثر» است. اتخاذ سیاست‌های سخت‌گیرانه (مثلاً ممنوعیت Fracking) به نابودی شیل می‌انجامد، ولی بعید است.


⭕️@EconomicsandOil


#RystadEnergy #US #Shale
آینده کوتاه‌مدت نفت شیل


نمودار بزرگ بالا از ریستادانرژی تولید نفت شیل آمریکا را (برحسب سال شروع نشان می‌دهد). در 2019 افت طبیعی تولید حدود 3.5 میلیون بود و با رشد تولید 4.5میلیونی، طی سال تولید حدود یک میلیون افزایش یافت.


امسال انتظار می‌رود رشد طی سال حدود 2.6 باشد و این در مقابل افت 3 الی 3.5 میلیونی یعنی حداقل تا پایان سال نفت شیل به قبل از کرونا بازنخواهد گشت.


اما آیا این به معنای نابودی نفت شیل است؟ قطعاً خیر و سال‌ها تولید می‌کشد (حتی با سقوط سرمایه‌گذاری‌ها) که تولید به سطوح قبل از انقلاب شیل برگردد.


نکته اینکه افت تولید شیل طی دوران کرونا الزاماً ناشی از بالا بودن هزینه در مقایسه با درآمد نبوده، بلکه بسیاری دریافتند که نفت 20 دلاری پایدار نیست و چند هفته کاهش اختیاری تولید ضمن تسریع در تعادل بازار نفت، فروش به بهای بالاتر را ممکن می‌سازد.


انتظار می‌رود تولید خشکی آمریکا در نیمه دوم سال حدود 9.1 تا 9.2 باشد، یعنی حدود یک میلیون کمتر از اوج تاریخی.


مطالب مرتبط:
نفت شیل تاب‌آورتر از اوپک (1)
نفت شیل تاب‌آورتر از اوپک (2)


⭕️@EconomicsandOil

#RystadEnergy #Shale #US
تحریم‌ها و آینده صادرات نفت


در سرمقاله امروز دنیای اقتصاد به آینده صادرات نفت ایران با لحاظ آینده تحریم‌ها و موضوع توافق با چین پرداخته شده است.


توافق نفتی با چین بدون یک توافق جامع‌تر این کشور با آمریکا و متحدانش چندان ممکن به نظر نمی‌رسد. این موضوع که آیا چین می‌تواند به چنان توافقی با آمریکا دست یابد نیز دور از ذهن است؛ چراکه لااقل براساس کلیات منتشرشده تاکنون، اگرچه امتیازات ارائه‌شده به چین برای ایران شاید بسیار بزرگ به نظر بیاید اما برای چین به همان نسبت اهمیت ندارد و در نتیجه نمی‌توان انتظار داشت (به‌ویژه در بستر جنگ تجاری) که چین برای آن دست به یک معامله دیگر بزند.


نیاز چین به واردات منابع هیدروکربنی طیف وسیعی از نفت خام، گاز (به شکل LNG و خط‌لوله)، میعانات گازی، LPG و انبوه محصولات شیمیایی از قبیل متانول، پلیمرها و امثالهم را دربرمی‌گیرد. از قضا در بسیاری از آنها مثل LNG، LPG، محصولات شیمیایی و... آمریکا در زمره بزرگ‌ترین بازیگران است و ایران یک بازیگر متوسط یا حاشیه‌ای. مبادله‌ای که عمدتا نفت در آن حائز اهمیت ویژه است (چراکه بقیه محصولات اساسا تاثیر بسیار کمتری از تحریم پذیرفته‌اند) نمی‌تواند جذابیتی برای چنان هزینه‌ای از سوی چین داشته باشد؛ به‌ویژه در دنیای فراوانی نفت.


تصویر ایران‌محور از بازار نفت و نیاز دنیا متعلق به دهه ۱۹۷۰ میلادی بوده و اکنون فاقد موضوعیت است. گزاره‌های مطرح‌شده درباره تخفیفی اندک در فروش نفت و موارد دیگر با لحاظ درهم‌تنیدگی اقتصادی و مالی چین با اقتصاد جهان و به‌ویژه آمریکا نمی‌تواند کمکی به تغییر این نتیجه‌گیری کند.


گمانه دیگر برای منطق توافق می‌تواند این باشد که ایران (برای کنترل و محدودسازی توسط یک برادر بزرگ، مشابه مدل کره‌شمالی) در مدار چین قرار گیرد و مخاطرات مورد ادعا از منظر تاثیر تحرکات منطقه‌ای بر امنیت انرژی (امنیت زیرساخت‌های برخی همسایگان، تداوم جریان از مسیر تنگه هرمز و ...) نیز از این طریق کنترل شود. برخلاف منطق قبلی، این مبنا می‌تواند مورد پذیرش آمریکا و هم‌پیمانان نیز قرار گیرد. اما آیا واقعا می‌توان باوجود تفاوت‌های اساسی نظام اجتماعی و حکمرانی موجود پذیرفت که ایران به چنان چارچوبی تن دهد؟ پاسخ نگارنده به این سوال منفی است.


متن کامل مطلب را اینجا بخوانید:

https://www.donya-e-eqtesad.com/fa/tiny/news-3694875


⭕️ EconomicsandOil


#Note #DEN #Iran #China #US #Sanction