مرحوم #علیرضا_غلامی و
مرحوم #محمدرضا_غلامی
فرزندان مرحوم #مولا_قلی_غلامی
◀️ از #رقیه_غلامی دختر مرحوم محمدرضا غلامی، گرگان
@yengejeh ™
مرحوم #محمدرضا_غلامی
فرزندان مرحوم #مولا_قلی_غلامی
◀️ از #رقیه_غلامی دختر مرحوم محمدرضا غلامی، گرگان
@yengejeh ™
⚑⚑ #محرم_در_ینگجه 🏴🏴
فرصت‌ها و آسیب‌ها
✍ #محمدحسین_یساقی
صلی الله علیک یا اباعبدالله
از ماجرای کرب و بلا غم درست شد
اصلا طفیل چشم تو عالم درست شد
بیش از تمام مدرسه‌ها و کلاس‌ها
در پای روضه‌های تو آدم درست شد
به نظر می‌رسد عزاداری امام حسین علیه‌السلام با تاریخ شکل‌گیری روستای ینگجه گره خورده باشد. چرا که نسل اول ساکنان روستا قبل از واقعه تجاوز مغولان (قرن هفتم هجری قمری) دارای گنبد و بارگاه امام‌زاده لازم‌التعظیم امام‌زاده هاشم علیه‌السلام را داشته‌اند که ظاهرا در جریان حمله مغولان و "ماجرای قِرانلُو" که ساکنان روستا را همچون مردمان نیشابور از دم تیغ گذراندند و حرم امام‌زاده را نیز تخریب کردند، قطعا دارای جایگاه دین‌داری و محبت آل‌الله بوده‌اند.
در عصر نادری نیز که پس از کشته شدن نادرشاه افشار در قریه جعفرآباد قوچان (آخر خرداد ۱۱۲۶ شمسی)، #مولا_قلی که یکی از امرای سپاه ایشان بود، به روستای پیرشهباز و از آن‌جا با احداث قلعه ینگجه (یوخارکو قلعه) که دارای چهار برج و استحکامات ویژه بوده به این‌جا نقل مکان کرده بودند.
مولا قلی از آذری‌های باقی‌مانده در خراسان آن روز بود که توسط صفویان از اردبیل به این خطه جهت مقابله با افاغنه اعزام شده بودند. گمان می‌رود با توجه به عزاداری اردبیلی‌ها که به "حسن وورماق" معروف گشته، از رسوم بومی آنان بوده باشد که به خطه ینگجه انتقال یافته است. امروزه نیز بخش‌هایی از آن که سینه‌به‌سینه به ما منتقل شده است و در انتهای عزاداری‌های امروز ما انجام می‌شود.
گویا آن‌چه را که پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله در خصوص شهادت #اباعبدالله علیه‌السلام فرمود:
"ان لِقتل الحسین حراره فی قلوب المومنین لا تبرد ابدا"
برای شهادت امام حسین علیه‌السلام حرارت و گرمایی در دل‌های مومنان است که هرگز سرد و خاموش نمی‌شود.
این حرارت در نزد مردمان این دیار نیز نمادی از پیش‌گویی رسول گرامی اسلام است که از محبت اباعبدالله برخوردارند.
هرچند در گذشته به خاطر بسته بودن جوامع روستایی، سبک‌های عزاداری نیز سنتی و در قالب تعزیه‌گردانی یا همان (شبیه‌خوانی و حسن‌وورماق) وعاظ و منابر بوده و پذیرایی‌ها نیز در قالب همان موقوفه‌ها و محدود به بزرگ‌ترها بود و پذیرایی عام و کودکان در مجالس متداول نبود. لذا می‌توانست یک حسرت کودکانه برای یک وعده خوراک نذری یا یک استکان چای مسجد را در پی داشته باشد. ولیکن این موضوع به نوبه خود محسنات و معایبی داشته که بایستی با توجه به عوامل ایجابی و سلبی زمان خودش مورد مداقه قرار گیرد. از آن جمله کمبود امکانات زیستی در گذشته بوده است.
اگرچه امروزه نوآوری‌هایی را در عزاداری‌ها شاهدیم. نظیر راه افتادن دسته‌های زنجیرزنی و نوحه‌خوانی‌ها و استفاده از ابزار رسانه، حضور گسترده عزاداران و سبک و شیوه‌های جدید اطعام و پذیرایی‌ها (خیرین) که شاید بشود یک نوع و سبکی از همان موقوفه‌ها دانست به وجود آمده است. ولی آن‌چه که مهم است بایستی مراقب بود تا تحریف که در برخی از اشعار قدما نظیر "قُمری" بوده و در عزاداری امسال نیز بعضا اشعاری در خصوص عروسی و حنابندان قاسم و... در نسخه‌های مدیحه‌سرایان دیده می‌شود که بایستی ساحت قدسی نهضت عظیم عاشورا را از این ناخالصی‌ها زدود.
عزاداری‌ها در ینگجه تا چند سال قبل منحصر به نوحه‌خوانی نوجوانان آن هم به سبک نشسته و سنگین بود و بعد از آن روضه‌خوان و سپس واعظ و سخنرانی پیرامون نهضت عاشورا در حد بضاعت انجام می‌شد. عزاداران نیز در حد یک استکان چای یا با توزیع آب که با لفظ "یا عباسعلی" به یاد سقایی حضرت عباس بن علی علیه‌السلام کام تشنگان را سیراب می‌کردند صورت می‌گرفت.
@yengejeh
ادامه در پست بعدی👇👇
فرصت‌ها و آسیب‌ها
✍ #محمدحسین_یساقی
صلی الله علیک یا اباعبدالله
از ماجرای کرب و بلا غم درست شد
اصلا طفیل چشم تو عالم درست شد
بیش از تمام مدرسه‌ها و کلاس‌ها
در پای روضه‌های تو آدم درست شد
به نظر می‌رسد عزاداری امام حسین علیه‌السلام با تاریخ شکل‌گیری روستای ینگجه گره خورده باشد. چرا که نسل اول ساکنان روستا قبل از واقعه تجاوز مغولان (قرن هفتم هجری قمری) دارای گنبد و بارگاه امام‌زاده لازم‌التعظیم امام‌زاده هاشم علیه‌السلام را داشته‌اند که ظاهرا در جریان حمله مغولان و "ماجرای قِرانلُو" که ساکنان روستا را همچون مردمان نیشابور از دم تیغ گذراندند و حرم امام‌زاده را نیز تخریب کردند، قطعا دارای جایگاه دین‌داری و محبت آل‌الله بوده‌اند.
در عصر نادری نیز که پس از کشته شدن نادرشاه افشار در قریه جعفرآباد قوچان (آخر خرداد ۱۱۲۶ شمسی)، #مولا_قلی که یکی از امرای سپاه ایشان بود، به روستای پیرشهباز و از آن‌جا با احداث قلعه ینگجه (یوخارکو قلعه) که دارای چهار برج و استحکامات ویژه بوده به این‌جا نقل مکان کرده بودند.
مولا قلی از آذری‌های باقی‌مانده در خراسان آن روز بود که توسط صفویان از اردبیل به این خطه جهت مقابله با افاغنه اعزام شده بودند. گمان می‌رود با توجه به عزاداری اردبیلی‌ها که به "حسن وورماق" معروف گشته، از رسوم بومی آنان بوده باشد که به خطه ینگجه انتقال یافته است. امروزه نیز بخش‌هایی از آن که سینه‌به‌سینه به ما منتقل شده است و در انتهای عزاداری‌های امروز ما انجام می‌شود.
گویا آن‌چه را که پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله در خصوص شهادت #اباعبدالله علیه‌السلام فرمود:
"ان لِقتل الحسین حراره فی قلوب المومنین لا تبرد ابدا"
برای شهادت امام حسین علیه‌السلام حرارت و گرمایی در دل‌های مومنان است که هرگز سرد و خاموش نمی‌شود.
این حرارت در نزد مردمان این دیار نیز نمادی از پیش‌گویی رسول گرامی اسلام است که از محبت اباعبدالله برخوردارند.
هرچند در گذشته به خاطر بسته بودن جوامع روستایی، سبک‌های عزاداری نیز سنتی و در قالب تعزیه‌گردانی یا همان (شبیه‌خوانی و حسن‌وورماق) وعاظ و منابر بوده و پذیرایی‌ها نیز در قالب همان موقوفه‌ها و محدود به بزرگ‌ترها بود و پذیرایی عام و کودکان در مجالس متداول نبود. لذا می‌توانست یک حسرت کودکانه برای یک وعده خوراک نذری یا یک استکان چای مسجد را در پی داشته باشد. ولیکن این موضوع به نوبه خود محسنات و معایبی داشته که بایستی با توجه به عوامل ایجابی و سلبی زمان خودش مورد مداقه قرار گیرد. از آن جمله کمبود امکانات زیستی در گذشته بوده است.
اگرچه امروزه نوآوری‌هایی را در عزاداری‌ها شاهدیم. نظیر راه افتادن دسته‌های زنجیرزنی و نوحه‌خوانی‌ها و استفاده از ابزار رسانه، حضور گسترده عزاداران و سبک و شیوه‌های جدید اطعام و پذیرایی‌ها (خیرین) که شاید بشود یک نوع و سبکی از همان موقوفه‌ها دانست به وجود آمده است. ولی آن‌چه که مهم است بایستی مراقب بود تا تحریف که در برخی از اشعار قدما نظیر "قُمری" بوده و در عزاداری امسال نیز بعضا اشعاری در خصوص عروسی و حنابندان قاسم و... در نسخه‌های مدیحه‌سرایان دیده می‌شود که بایستی ساحت قدسی نهضت عظیم عاشورا را از این ناخالصی‌ها زدود.
عزاداری‌ها در ینگجه تا چند سال قبل منحصر به نوحه‌خوانی نوجوانان آن هم به سبک نشسته و سنگین بود و بعد از آن روضه‌خوان و سپس واعظ و سخنرانی پیرامون نهضت عاشورا در حد بضاعت انجام می‌شد. عزاداران نیز در حد یک استکان چای یا با توزیع آب که با لفظ "یا عباسعلی" به یاد سقایی حضرت عباس بن علی علیه‌السلام کام تشنگان را سیراب می‌کردند صورت می‌گرفت.
@yengejeh
ادامه در پست بعدی👇👇