⚑⚑ #محرم_در_ینگجه 🏴🏴
فرصت‌ها و آسیب‌ها
✍ #محمدحسین_یساقی
صلی الله علیک یا اباعبدالله
از ماجرای کرب و بلا غم درست شد
اصلا طفیل چشم تو عالم درست شد
بیش از تمام مدرسه‌ها و کلاس‌ها
در پای روضه‌های تو آدم درست شد
به نظر می‌رسد عزاداری امام حسین علیه‌السلام با تاریخ شکل‌گیری روستای ینگجه گره خورده باشد. چرا که نسل اول ساکنان روستا قبل از واقعه تجاوز مغولان (قرن هفتم هجری قمری) دارای گنبد و بارگاه امام‌زاده لازم‌التعظیم امام‌زاده هاشم علیه‌السلام را داشته‌اند که ظاهرا در جریان حمله مغولان و "ماجرای قِرانلُو" که ساکنان روستا را همچون مردمان نیشابور از دم تیغ گذراندند و حرم امام‌زاده را نیز تخریب کردند، قطعا دارای جایگاه دین‌داری و محبت آل‌الله بوده‌اند.
در عصر نادری نیز که پس از کشته شدن نادرشاه افشار در قریه جعفرآباد قوچان (آخر خرداد ۱۱۲۶ شمسی)، #مولا_قلی که یکی از امرای سپاه ایشان بود، به روستای پیرشهباز و از آن‌جا با احداث قلعه ینگجه (یوخارکو قلعه) که دارای چهار برج و استحکامات ویژه بوده به این‌جا نقل مکان کرده بودند.
مولا قلی از آذری‌های باقی‌مانده در خراسان آن روز بود که توسط صفویان از اردبیل به این خطه جهت مقابله با افاغنه اعزام شده بودند. گمان می‌رود با توجه به عزاداری اردبیلی‌ها که به "حسن وورماق" معروف گشته، از رسوم بومی آنان بوده باشد که به خطه ینگجه انتقال یافته است. امروزه نیز بخش‌هایی از آن که سینه‌به‌سینه به ما منتقل شده است و در انتهای عزاداری‌های امروز ما انجام می‌شود.
گویا آن‌چه را که پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله در خصوص شهادت #اباعبدالله علیه‌السلام فرمود:
"ان لِقتل الحسین حراره فی قلوب المومنین لا تبرد ابدا"
برای شهادت امام حسین علیه‌السلام حرارت و گرمایی در دل‌های مومنان است که هرگز سرد و خاموش نمی‌شود.
این حرارت در نزد مردمان این دیار نیز نمادی از پیش‌گویی رسول گرامی اسلام است که از محبت اباعبدالله برخوردارند.
هرچند در گذشته به خاطر بسته بودن جوامع روستایی، سبک‌های عزاداری نیز سنتی و در قالب تعزیه‌گردانی یا همان (شبیه‌خوانی و حسن‌وورماق) وعاظ و منابر بوده و پذیرایی‌ها نیز در قالب همان موقوفه‌ها و محدود به بزرگ‌ترها بود و پذیرایی عام و کودکان در مجالس متداول نبود. لذا می‌توانست یک حسرت کودکانه برای یک وعده خوراک نذری یا یک استکان چای مسجد را در پی داشته باشد. ولیکن این موضوع به نوبه خود محسنات و معایبی داشته که بایستی با توجه به عوامل ایجابی و سلبی زمان خودش مورد مداقه قرار گیرد. از آن جمله کمبود امکانات زیستی در گذشته بوده است.
اگرچه امروزه نوآوری‌هایی را در عزاداری‌ها شاهدیم. نظیر راه افتادن دسته‌های زنجیرزنی و نوحه‌خوانی‌ها و استفاده از ابزار رسانه، حضور گسترده عزاداران و سبک و شیوه‌های جدید اطعام و پذیرایی‌ها (خیرین) که شاید بشود یک نوع و سبکی از همان موقوفه‌ها دانست به وجود آمده است. ولی آن‌چه که مهم است بایستی مراقب بود تا تحریف که در برخی از اشعار قدما نظیر "قُمری" بوده و در عزاداری امسال نیز بعضا اشعاری در خصوص عروسی و حنابندان قاسم و... در نسخه‌های مدیحه‌سرایان دیده می‌شود که بایستی ساحت قدسی نهضت عظیم عاشورا را از این ناخالصی‌ها زدود.
عزاداری‌ها در ینگجه تا چند سال قبل منحصر به نوحه‌خوانی نوجوانان آن هم به سبک نشسته و سنگین بود و بعد از آن روضه‌خوان و سپس واعظ و سخنرانی پیرامون نهضت عاشورا در حد بضاعت انجام می‌شد. عزاداران نیز در حد یک استکان چای یا با توزیع آب که با لفظ "یا عباسعلی" به یاد سقایی حضرت عباس بن علی علیه‌السلام کام تشنگان را سیراب می‌کردند صورت می‌گرفت.
@yengejeh
ادامه در پست بعدی👇👇
فرصت‌ها و آسیب‌ها
✍ #محمدحسین_یساقی
صلی الله علیک یا اباعبدالله
از ماجرای کرب و بلا غم درست شد
اصلا طفیل چشم تو عالم درست شد
بیش از تمام مدرسه‌ها و کلاس‌ها
در پای روضه‌های تو آدم درست شد
به نظر می‌رسد عزاداری امام حسین علیه‌السلام با تاریخ شکل‌گیری روستای ینگجه گره خورده باشد. چرا که نسل اول ساکنان روستا قبل از واقعه تجاوز مغولان (قرن هفتم هجری قمری) دارای گنبد و بارگاه امام‌زاده لازم‌التعظیم امام‌زاده هاشم علیه‌السلام را داشته‌اند که ظاهرا در جریان حمله مغولان و "ماجرای قِرانلُو" که ساکنان روستا را همچون مردمان نیشابور از دم تیغ گذراندند و حرم امام‌زاده را نیز تخریب کردند، قطعا دارای جایگاه دین‌داری و محبت آل‌الله بوده‌اند.
در عصر نادری نیز که پس از کشته شدن نادرشاه افشار در قریه جعفرآباد قوچان (آخر خرداد ۱۱۲۶ شمسی)، #مولا_قلی که یکی از امرای سپاه ایشان بود، به روستای پیرشهباز و از آن‌جا با احداث قلعه ینگجه (یوخارکو قلعه) که دارای چهار برج و استحکامات ویژه بوده به این‌جا نقل مکان کرده بودند.
مولا قلی از آذری‌های باقی‌مانده در خراسان آن روز بود که توسط صفویان از اردبیل به این خطه جهت مقابله با افاغنه اعزام شده بودند. گمان می‌رود با توجه به عزاداری اردبیلی‌ها که به "حسن وورماق" معروف گشته، از رسوم بومی آنان بوده باشد که به خطه ینگجه انتقال یافته است. امروزه نیز بخش‌هایی از آن که سینه‌به‌سینه به ما منتقل شده است و در انتهای عزاداری‌های امروز ما انجام می‌شود.
گویا آن‌چه را که پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله در خصوص شهادت #اباعبدالله علیه‌السلام فرمود:
"ان لِقتل الحسین حراره فی قلوب المومنین لا تبرد ابدا"
برای شهادت امام حسین علیه‌السلام حرارت و گرمایی در دل‌های مومنان است که هرگز سرد و خاموش نمی‌شود.
این حرارت در نزد مردمان این دیار نیز نمادی از پیش‌گویی رسول گرامی اسلام است که از محبت اباعبدالله برخوردارند.
هرچند در گذشته به خاطر بسته بودن جوامع روستایی، سبک‌های عزاداری نیز سنتی و در قالب تعزیه‌گردانی یا همان (شبیه‌خوانی و حسن‌وورماق) وعاظ و منابر بوده و پذیرایی‌ها نیز در قالب همان موقوفه‌ها و محدود به بزرگ‌ترها بود و پذیرایی عام و کودکان در مجالس متداول نبود. لذا می‌توانست یک حسرت کودکانه برای یک وعده خوراک نذری یا یک استکان چای مسجد را در پی داشته باشد. ولیکن این موضوع به نوبه خود محسنات و معایبی داشته که بایستی با توجه به عوامل ایجابی و سلبی زمان خودش مورد مداقه قرار گیرد. از آن جمله کمبود امکانات زیستی در گذشته بوده است.
اگرچه امروزه نوآوری‌هایی را در عزاداری‌ها شاهدیم. نظیر راه افتادن دسته‌های زنجیرزنی و نوحه‌خوانی‌ها و استفاده از ابزار رسانه، حضور گسترده عزاداران و سبک و شیوه‌های جدید اطعام و پذیرایی‌ها (خیرین) که شاید بشود یک نوع و سبکی از همان موقوفه‌ها دانست به وجود آمده است. ولی آن‌چه که مهم است بایستی مراقب بود تا تحریف که در برخی از اشعار قدما نظیر "قُمری" بوده و در عزاداری امسال نیز بعضا اشعاری در خصوص عروسی و حنابندان قاسم و... در نسخه‌های مدیحه‌سرایان دیده می‌شود که بایستی ساحت قدسی نهضت عظیم عاشورا را از این ناخالصی‌ها زدود.
عزاداری‌ها در ینگجه تا چند سال قبل منحصر به نوحه‌خوانی نوجوانان آن هم به سبک نشسته و سنگین بود و بعد از آن روضه‌خوان و سپس واعظ و سخنرانی پیرامون نهضت عاشورا در حد بضاعت انجام می‌شد. عزاداران نیز در حد یک استکان چای یا با توزیع آب که با لفظ "یا عباسعلی" به یاد سقایی حضرت عباس بن علی علیه‌السلام کام تشنگان را سیراب می‌کردند صورت می‌گرفت.
@yengejeh
ادامه در پست بعدی👇👇
⚑⚑#محرم_در_ینگجه 🏴🏴
فرصت ها و آسیب ها - بخش پایانی
✍ #محمدحسین_یساقی
آن‌چه که به عنوان یک فرصت تلقی می‌شود استقبال عمومی همولایتی‌ها از مجالس دهه اول محرم به‌ویژه تاسوعا و عاشوراست که بایستی ارج نهاد و در بهره‌برداری بهتر از فرصت مغتنم پیش‌آمده در تالیف قلوب و نزدیک شدن به همدیگر و تقویت همدلی و همگرایی افزود.
فرصت دو روزه‌ی مذکور می‌تواند علاوه بر صله‌رحم و دیدوبازدید همولایتی‌هایی که به نحوی در طی سال از هم دور هستند از اوضاع و احوال هم باخبر شد. البته به شرطی که این گفتمان به داخل مسجد کشیده نشود.
این دورهمی مذهبی سالانه می‌تواند منشاء خیرات بسیاری شود. از جمله تبادل آراء و نظرات برای کیفیت‌بخشی به مجالس عزاداری، بهبود اوضاع زندگی اهالی روستا و همبستگی بیش‌تر همولایتی‌ها در اقصی نقاط کشور و گفتمان‌سازی برای هر آن‌چه که به توانمندسازی روستا و مردمانش مفید است در قالب یک دبیرخانه در روستا و انتشار از طریق رسانه "باینگجه" در طی سال و کسب آراء و نظرات و ایده‌ها و کار کارشناسی روی آن‌ها...
در فرض شکل‌گیری چنین ستاد و دبیرخانه‌ای در روستا که با مدیریت و مشارکت شورای اسلامی و دهیاری در یکی از اماکن دولتی قدیمی نظیر مدرسه ابتدای روستا یا خانه بهداشت قدیمی (البته ترجیحاً مدرسه چون به مسجد جامع نزدیک است مطلوب می‌باشد)، در روزهای تاسوعا و عاشورا با حضور همولایتی‌ها در روستا در خلال انجام شعائر مذهبی، نشست هم‌اندیشی و ارائه گزارش ستاد مربوطه در پیمایش ایده‌ها و تصویب یک یا چند ایده آن‌ها را به رای عموم گذاشته و تا گردهمایی سال بعد که محور عاشوراست اقدام به برنامه‌ریزی و تدوین و اجراء اقدام کرد که علاوه بر همایش عظیم عاشورا می‌تواند یک همایش توانمندسازی روستا نیز باشد.
با توجه به صحبت‌های آقای صفری دهیار محترم در شب شام غریبان که دردمندانه بود و از طرفی خواهان ارائه راه‌حل‌هایی برای رفع مشکلات پیش‌آمده مربوط به دهه محرم و آن‌چه که به عنوان آسیب‌هایی نظیر ریخت‌و‌پاش و اسراف و پرخوریی‌هایی که در جریان نذورات به ویژه روز عاشورا پیش آمده بود یا نزاع در بخش بانوان و همهمه‌هایی که در قسمت زنانه به هنگام ایراد سخنرانی خطیب ارجمند حاج آقای شوشتری پیش آمده بود و...
لذا پیشنهادهای ذیل ارائه می‌گردد تا با هم‌فکری و هم‌افزایی سایر عزیزان به اصلاح رویه در سال آتی منجر گردد.
۱. یکی از اولویت‌ها توسعه و تجهیز بالکن زنانه است که در گام نخست می‌شود طاق بین دو ستون جلویی مسجد، بخش تورفتگی را مسقف کرد تا فضای قابل توجهی به بخش بانوان اضافه گردد و آنگاه جهت عدم تداخل صدای بخش مذکور با قسمت مردانه پشت نرده‌های بالکن را با شیشه سکوریت و ایزوله کردن آن از این امر جلوگیری کرد و با نصب دیتاپروژکتور هم تصویر و هم صوت را در طبقه بالا تقویت و از هرز رفتن وقت بانوان و از همهمه و بی‌نظمی جلوگیری کرد.
۲. ایجاد پله دوم یا آسانسور جهت تردد بانوان به طبقه دوم نیز دارای اولویت است. چرا که در شرایط موجود رفت‌و‌آمد خانم‌ها به‌ویژه در مناسبت‌هایی نظیر تاسوعا و عاشورا بسیار دشوار است. ضمن این‌که از همین مسیر جهت انتقال غذا و ظروف برگشتی نیز استفاده می‌شود. چنانچه خدای ناخواسته حادثه غیرمترقبه‌ای چون آتش‌سوزی و... اتفاق بیفتد، از وقوع یک فاجعه جلوگیری می‌شود. لذا عقل و منطق اقتضا می‌کند تا پیشگیری کرد.
۳. ایجاد یک حسینیه کودک شبیه مهد در کنار بخش بانوان با استفاده از بانوانی که تجربه کار مربی کودک دارند که می‌توان از طریق فراخوان قبلی از طریق کانال برای شب‌های تاسوعا و عاشورا مشارکت کرده و به‌عنوان نذر فرهنگی برای کودکان فضای آرامش‌بخش و آموزنده و خاطره‌انگیز برای درک بهتر عزاداری اباعبدالله مهیا نمود. این کار می‌تواند ضمن ایجاد زمینه برای بهره‌برداری بهتر فرهنگ عاشورا برای مادران و تقویت فرهنگی آنان و سبک زندگی مومنانه و دوری از حواشی که در سال جاری رخ داده منجر گردد.
@yengejeh
ادامه در پست بعدی👇
فرصت ها و آسیب ها - بخش پایانی
✍ #محمدحسین_یساقی
آن‌چه که به عنوان یک فرصت تلقی می‌شود استقبال عمومی همولایتی‌ها از مجالس دهه اول محرم به‌ویژه تاسوعا و عاشوراست که بایستی ارج نهاد و در بهره‌برداری بهتر از فرصت مغتنم پیش‌آمده در تالیف قلوب و نزدیک شدن به همدیگر و تقویت همدلی و همگرایی افزود.
فرصت دو روزه‌ی مذکور می‌تواند علاوه بر صله‌رحم و دیدوبازدید همولایتی‌هایی که به نحوی در طی سال از هم دور هستند از اوضاع و احوال هم باخبر شد. البته به شرطی که این گفتمان به داخل مسجد کشیده نشود.
این دورهمی مذهبی سالانه می‌تواند منشاء خیرات بسیاری شود. از جمله تبادل آراء و نظرات برای کیفیت‌بخشی به مجالس عزاداری، بهبود اوضاع زندگی اهالی روستا و همبستگی بیش‌تر همولایتی‌ها در اقصی نقاط کشور و گفتمان‌سازی برای هر آن‌چه که به توانمندسازی روستا و مردمانش مفید است در قالب یک دبیرخانه در روستا و انتشار از طریق رسانه "باینگجه" در طی سال و کسب آراء و نظرات و ایده‌ها و کار کارشناسی روی آن‌ها...
در فرض شکل‌گیری چنین ستاد و دبیرخانه‌ای در روستا که با مدیریت و مشارکت شورای اسلامی و دهیاری در یکی از اماکن دولتی قدیمی نظیر مدرسه ابتدای روستا یا خانه بهداشت قدیمی (البته ترجیحاً مدرسه چون به مسجد جامع نزدیک است مطلوب می‌باشد)، در روزهای تاسوعا و عاشورا با حضور همولایتی‌ها در روستا در خلال انجام شعائر مذهبی، نشست هم‌اندیشی و ارائه گزارش ستاد مربوطه در پیمایش ایده‌ها و تصویب یک یا چند ایده آن‌ها را به رای عموم گذاشته و تا گردهمایی سال بعد که محور عاشوراست اقدام به برنامه‌ریزی و تدوین و اجراء اقدام کرد که علاوه بر همایش عظیم عاشورا می‌تواند یک همایش توانمندسازی روستا نیز باشد.
با توجه به صحبت‌های آقای صفری دهیار محترم در شب شام غریبان که دردمندانه بود و از طرفی خواهان ارائه راه‌حل‌هایی برای رفع مشکلات پیش‌آمده مربوط به دهه محرم و آن‌چه که به عنوان آسیب‌هایی نظیر ریخت‌و‌پاش و اسراف و پرخوریی‌هایی که در جریان نذورات به ویژه روز عاشورا پیش آمده بود یا نزاع در بخش بانوان و همهمه‌هایی که در قسمت زنانه به هنگام ایراد سخنرانی خطیب ارجمند حاج آقای شوشتری پیش آمده بود و...
لذا پیشنهادهای ذیل ارائه می‌گردد تا با هم‌فکری و هم‌افزایی سایر عزیزان به اصلاح رویه در سال آتی منجر گردد.
۱. یکی از اولویت‌ها توسعه و تجهیز بالکن زنانه است که در گام نخست می‌شود طاق بین دو ستون جلویی مسجد، بخش تورفتگی را مسقف کرد تا فضای قابل توجهی به بخش بانوان اضافه گردد و آنگاه جهت عدم تداخل صدای بخش مذکور با قسمت مردانه پشت نرده‌های بالکن را با شیشه سکوریت و ایزوله کردن آن از این امر جلوگیری کرد و با نصب دیتاپروژکتور هم تصویر و هم صوت را در طبقه بالا تقویت و از هرز رفتن وقت بانوان و از همهمه و بی‌نظمی جلوگیری کرد.
۲. ایجاد پله دوم یا آسانسور جهت تردد بانوان به طبقه دوم نیز دارای اولویت است. چرا که در شرایط موجود رفت‌و‌آمد خانم‌ها به‌ویژه در مناسبت‌هایی نظیر تاسوعا و عاشورا بسیار دشوار است. ضمن این‌که از همین مسیر جهت انتقال غذا و ظروف برگشتی نیز استفاده می‌شود. چنانچه خدای ناخواسته حادثه غیرمترقبه‌ای چون آتش‌سوزی و... اتفاق بیفتد، از وقوع یک فاجعه جلوگیری می‌شود. لذا عقل و منطق اقتضا می‌کند تا پیشگیری کرد.
۳. ایجاد یک حسینیه کودک شبیه مهد در کنار بخش بانوان با استفاده از بانوانی که تجربه کار مربی کودک دارند که می‌توان از طریق فراخوان قبلی از طریق کانال برای شب‌های تاسوعا و عاشورا مشارکت کرده و به‌عنوان نذر فرهنگی برای کودکان فضای آرامش‌بخش و آموزنده و خاطره‌انگیز برای درک بهتر عزاداری اباعبدالله مهیا نمود. این کار می‌تواند ضمن ایجاد زمینه برای بهره‌برداری بهتر فرهنگ عاشورا برای مادران و تقویت فرهنگی آنان و سبک زندگی مومنانه و دوری از حواشی که در سال جاری رخ داده منجر گردد.
@yengejeh
ادامه در پست بعدی👇