بیدار شو ای دیده..که ایمن نتوان بود...
زین سیل دمادم که درین منزل خواب است...

سبز است در و دشت..؛ بیا تا نگذاریم...
دست از سر آبی که جهان جمله سراب است!

#حافظ

درودی جانانه نثار دوستان جان . پگاهتان سرشار از رحمت دادار ......
دل به دل دلدار نامی و نامدار می سپاریم و دمساز و همرازبا هستی زندگی می کنیم در انبوه ذوق و شوق و زیباییها......
🌷🌱
@Ssahebdeelan

دریافتم که سعادت زمینی به قد و قامت انسان دوخته شده است. سعادت پرنده‌ای نادر نیست که گاهی در آسمانش بجوییم و زمانی در ذهنمان. سعادت پرنده‌ای دست‌آموز است که در حیاط خانه‌هایمان یافت می‌شود.

📕 گزارش به خاک یونان
✍🏽 #نيكوس_كازانتزاكيس


🌱🌷

زندگی، سبزترین آیه، در اندیشه برگ
زندگی، خاطر دریایی یک قطره، در آرامش رود
زندگی، حس شکوفایی یک مزرعه، در باور بذر
زندگی، باور دریاست در اندیشه ماهی، در تنگ
زندگی، ترجمه روشن خاک است، در آیینه عشق
زندگی، فهم نفهمیدن هاست
زندگی، پنجره ای باز، به دنیای وجود
تا که این پنجره باز است، جهانی با ماست
آسمان، نور، خدا، عشق، سعادت با ماست
فرصت بازی این پنجره را دریابیم
در نبندیم به نور، در نبندیم به آرامش پر مهر نسیم
پرده از ساحت دل برگیریم
رو به این پنجره، با شوق، سلامی بکنیم
زندگی، رسم پذیرایی از تقدیر است
وزن خوشبختی من، وزن رضایتمندی ست
زندگی، شاید شعر پدرم بود که خواند
چای مادر، که مرا گرم نمود
نان خواهر، که به ماهی ها داد
زندگی شاید آن لبخندی ست، که دریغش کردیم
زندگی زمزمه پاک حیات ست، میان دو سکوت
زندگی، خاطره آمدن و رفتن ماست
لحظه آمدن و رفتن ما، تنهایی ست
من دلم می خواهد
قدر این خاطره را دریابیم.

#سهراب_سپهری


🌷🌱

.
سلام بر آنانی که به ظاهر می‌خندند ولی قلبشان سالهاست می‌گرید

آن قدیم قدیم ها همه چیز واقعی تر بود. زنگ می‌زدیم خانه ی هم و جوابِ چه خبر ها این بود که ملالی نیست ؛ جز دردِ دوری شما ... واقعا دلتنگ میشدیم و برایش کاری میکردیم. نمی‌گذاشتیم بماند کپک بزند. تلفن را که جواب نمی‌دادند میرفتیم دمِ درشان ،بالاخره ول کنِ ماجرا نبودیم تا اصل حالِ همدیگر را بفهمیم. شش هفت نفری قد و نیم قد جا میشدیم در ماشین که برویم سفر ؛ بعد هفت هشت ساعت میخکوب مینشستیم و آب از آب تکان نمیخورد. دوست داشتن را در سیب و هلو به قسمت های مساوی تقسیم میکردیم و هیچ کس بی نصیب نمی‌ماند. حالا هیچ چیز راضی کننده نیست ؛ نه احوالپرسی ها نه رفت و آمد ها نه زنگ هایی که اصلِ حالِ آدم برایشان مهم باشد... ملال هم تا دلمان بخواهد هست. یک چیزمان کم است و خیلی چیزهایمان را اضافه آورده ایم. کِش می‌آید دلتنگی هایمان ، نبودن هایمان .. و هیچ کاری از دستمان برنمی‌آید. ما همدیگر را کم آورده ایم و خودمان را زیاد. قدیم ها آدم خودش را تقسیم میکرد هیچ قسمتی زمین نمی‌ماند ،همه هم از پس قسمتِ خودشان برمی‌آمدند. الان است که مانده ایم روی دستِ خودمان .. نه می‌برندمان و نه خودشان می‌آیند .. همدیگر را بلد نیستیم یا اصلا نمیخواهیم یاد بگیریم. چهارتا آدمِ بی سواد در دوست داشتن ، در بغل کردن ، در دلم برایت تنگ شده ؛ میخواهم ببینمت ، جمع شده ایم دورِ هم و نه رفتنمان رفتن است نه ماندنمان ماندن .. کاش تا زمین گیر نشده ایم کسی بیاید که ما را بلد باشد. بداند مثلا بینِ سطر هشتم تا پانزدهممان بغض داریم و حول و حوش سطرِ نوزده تا سی و یک دو خودمان هم نمیفهمیم حالمان را .. فقط .. کاش کسی بیاید خواندنمان را بلد باشد .. همین

#مریم_قهرمانلو

تصنیف صبح
سالار عقیلی

روییده است
شکوفه های نور
روی پیراهن خورشید.
چشم سپیده بیدار است
گل های رز😍
میراند کابوس سیاهی را
روزی نو
نسیمی نو
و پرنده ای
که در پیشواز طلوعی نو
نغمه ی صبح را
پشت پنجره ی زندگی می خواند.
پنجره را باز کنیم
و در موسیقی صبح
از لبخند
بر لبان مهربانی
تصنیفِ عشق بسازیم ...


#محبوبه‌_حسن‌نژاد

امروز روز من است
خورشید درخشان‌تراست از هر روز
گنجشکان سرودِ بودن سر داده‌اند
و من آماده‌ام برای آغازی دوباره
پس زندگی را زندگی خواهم کرد...!
@Ssahebdeelan

خودت اعتبارِ خودت باش و جوری زندگی کن که در "همسر یا فرزندِ فلانی" تعریف نشوی! بگذار اسم و رسمت، معرف و اعتبار تو باشند، نه خویشاوندی‌ها و پسوند‌ها و پیشوندها...
برای دیگران اعتبار باش، ولی از دیگران اعتبار نگیر! چشمه‌ای باش که می‌جوشد، رودی باش که می‌خروشد، نه برکه‌ای که بدون چشمه و رودخانه، خالی‌ست و به هیچ کار نمی‌آید.

#نرگس_صرافیان_طوفان

محتسب را گو بخسب و
مدعی را گو خموش
هر چه در بازار
خواندند و شنیدند از برم

#همایون_شجریان

صُبـــــح  یعنی به   تمنای ِ
دو چشم نابت پای سجاده دعا

به اذان نفست پایِ محراب وصال
سجده یِ  شکر دو چشمت بکنیم

#هما_کشتگر

سلامی چو بوی خوش آشنایی پیشکش طبع طناز شما حضرات جان.....

مامان همیشه برای من  دعا می‌کند. یک روز که خیلی گرفتار بودم به مامانم گفتم: می‌خوام زنگ بزنم بگم بابا برام دعا کنه، مامانا از بس دعا می‌کنن، گوش‌های خدا عادت کرده و زیاد توجهی بهش نمی‌کنه، ولی باباها خیلی کم پیش میاد دعا کنن و وقتی دعا کنن خدا می‌گه: عه! داره دعا می‌کنه؟ بذار برم ببینم چی می‌گه...
مامان هیچ چیز نگفت و سکوت کرد.
چند ساعت بعد، مشکلم به شکل معجزه‌آسایی حل شد، در حالی که هنوز زنگ نزده‌بودم به بابا!
به مامان زنگ زدم و گفتم: مامان انصافا در این فاصله‌ی کوتاه، چه کردی که معجزه شد؟
- گفت:  هیچی! به خدا گفتم: من همین دعا کردن از دستم بر میاد، نذار بچه‌م از دعای من و مهربونی تو ناامید بشه، بذار اگر به دعا کردنه، خودم واسه‌ش کافی باشم... همین!

و من ایمان آوردم که خدا از دریچه‌ی قلب مادران به ما نگاه می‌کند.


#نرگس‌صرافیان‌طوفان